სახელი ვუთხარი და დიდიხანი მიყურებდა გაშტერებული.
-საიდან იცნობ მაგას?-ხმა ძლივს ამოიღო.
-სურათები ვნახე ადრე და.
-მაოცებ, არვიცოდი ესეთი მაგარი თუ იყავი.
-არ მიცნობ და მაგიტომ.
ცოტახანი ვისხედით და ვსაუბრობდით.
-კარგი წავედი.-ვთქვი და ავდექი.
სახლში ვიყავით ოთხივე შუადღით ძალიან ცხელოდა.
საღამოს თენგო მოვიდა თავის მეგობრებთან ერთად, მე ოთახში ვიყავი და არ გამოვედი.
-მარ გძინავს?-აჩი შემოვიდა.
-არა რაიყო?
-არაფერი, კარგათ ხარ?
-კი რატომ მეკითხები?
-თენგომ გაწყენინა სიმართლე მითხარი.-ისეთი ტონით მითხრა შემეშინდა.
-არაფერი მომხდარა.
ოთახიდან გასვლას ვაპირებდი.
-უკვე წავიდნენ.
-ვიცი-გავედი მისაღებში.
-აქამდე რატომ არ გამოხვედი ქალბატონო?
-მეძინა.
სავარძელში ჩავჯექი და ვხედავდი ნათია როგორ მიყურებდა. ზურა შემოვარდა ოთახში თენგოსთან ერთად.
-საღამო დავგეგმეთ.-ზურა გახარებული გვიყურებდა. მეარც შემიხედავს მათთვის.
-მოკლეთ საღამოს ვიკრიბებით ეზოში.-თენგოც აყვა.ნეტა რა მოიფიქრეს?
-სად?-ნათია წამოხტა.
-დიდ კაკალთან და კოცონს დავანთებ, გიტარას თენგო მოიტანს ხო ძმა?
-ხო მოვიტან და ვიმღერებთ.
-ცენტრს მე გამოვიტანე ცეკვაც ხომ გვინდა-აჩიც ჩაერთო.
-სიმღერებს მე ავარჩევ რააა.
-ნათია დაჯექი-გაბრაზებულმა შევხედე.
-აი მარი აარჩევს ხოოო?-ზურას შევხედე და გამეცინა.
-შანსი არაა.
-რატომ მარ მაგარი სიმღერები იცი შენ.
-არა და საერთოდ არც....-გავჩუმდი და ოთახისკენ წასვლას ვაპირებდი ნათიამ გამაჩერა.
-არგინდა წამოსვლა?
-არა.
-რატომ?
-ცუდათ ვარ ნათია.
თენგოს გავხედე, არვიცი რატომ მაგრამ ცრემლები წამომივიდა, ოთახში შევედი და საწოლზე დავწექი:რა მემართება......
ოთახში ვიღაც შემოვიდა.
-შეიძლება ვილაპარაკოთ?
თენგოს რამე აქვს სათქმელი?
-კი.-საწოლზე გვერდით დაწვა.
-მართლა ცუდათ ხარ თუ ჩემზე ხარ გაბრაზებული?
-ცუდად ვარ.
-რატომ?
- უბრალოდ.
უაზროდ ვსაუბრობდით, ბოლოს ღუტუნი დამიწყო
-აჰჰჰ გაჩეეეე ჰაჰაჰაააა
-თუ წამოხვალ კარგი.
-ჰაჰაჰაარაჰაჰაჰაჰა
საწოლიდან წოვხტი
-აბა დამიჭირეეეე-ენა გამოვუყე და გავიქეცი.
მთელ სახლში ჩვენ ვხმაურობდით
-ვერ დაიჩირე ჰაჰაჰა-ბიჭები დასცინოდნენ.
-ვერც დაიჩერს.
-გოგო ვერ უნდა დაიჭირო-დათო ჩაბჟირებული იყო უკვე.
-მაგისთვის ვარჯიშია საჭირო-ენა გამოვუყე ორივეს და სირბილი გავაგრძელე.
დავიღალე სახლში სირბილით და გარეთ გავიქეცი.
-კაი არ დაიღალე.
-არაააა.
ძალიან ბევრი ვარბენინე ბოლოს დაიღალა და ჰამაკში ჩაესვენა დაღლილი, დავინახე და გვერდით მივუჯექი
-დაიღალე?
-კიი
-ესე მალე დანებდი.
-არა
—ხომ გითხარი ვერ დამიჭერთქო.-დავეჯღანე რაღაცნაირათ.
-კი მაგრამ-ხელი მომკიდა და თავისკენ მიმწია, დამაწვინა -მაგრამ დაგიჭირეე.-ბედნიერი სახით მიყურებდა.
-ეს არ ითვლება-ვბუზღუნებდი.
-საღამოს აქ ვიკრიბებით ხოიცი.
-კი.
-სიმღერებს ამარჩევინებ?
-კი.
-წამო ჩემთან მაშინ.
ბავშვებს ვუთხარით და თენგოსთან წავედით.
-ყავას დალევ?
-კი ბევრი ყინულით.
-კარგი.-მე მისაღებში გავედი-კომპიუტერი საადარის?
-ჩემ ოთახში, შედი და მეც მოვალ.
ლამაზი ოთახია, ისეთი სისუფთავეა, თან ყ ელაფერი მილაგებულია. კომპს მივუჯექი და სიმღერების ძებნა დავიწყე. ყავა მოიტანა თენგომ და ისიც სავარძელში ჩემთან ერთად დაჯსა.
-გემრიელია.
ყავა მართლაც გემრიელია, სიმღერებს ვწერდით და ჩვენ მისაღებში გოვედით როცა კარებზე ზარი იყო. მაშინვე გავიდა თენგო მეკი რამე გასართობს ვეძებდი ტელევიზორში, ვიღაც ქალის ხმა ისმოდა მალე დავინახე ალბათ დედამისია, ქალს ძალიან გაუკვირ ჩემი დანახვა.
-გამარჯობათ-გავუღიმა.
-გამარჯობა თენგო არ გამაცნობ ამ ლამაზ გოგონას?-გამიღიმა და თენგოს მიუბრუნდა.
-ჩემი მეგობარია მარიამი, მარ ეს დედაჩემია ნანა.-ორივეს გაგვიღიმა.
ახალგაზრდა და ლამაზი დედა ყოლია.სიმღერების სანახავად წავედი, გადმოწერილი იყო, fleshka წამოვიღე.
-გადმოიწერააა?
-კი.
ისევ ზარი კარებზე ისევ მან გააღო კარები.ოთახში დათოსთან და იდიოტ გოგოსთან ერთად შემოვიდა. როგორ ვერ ვიტან ამ გოგოს ისე ეკიდება თენგოს კისერზე თითქოს მისი საკუთრება იყო, ნანას მიესალმა და ლაპარაკი დაიწყო.
-თენგო წავიდეთ.
-წამო.
ნანა გადავკოცნე დავემშვიდობე და თენგოს ხელი ჩავკიდე. დავიწყე ნახე იდიოტის გაგიჟებული სახე და მესიამოვნა.
-ეს რა იყო?-მო ღიმარი სახით მიყურებდა.
-რაა?-ვითომ ვერ მივხვდი.
-გიჟი ხარ.
-ვიცი-დავიკრიჭე, ხელი გადამხვია და წავედით აჩისთან.
ყველაფერი მზად არის ამიტომ ოთახში შევედი ჩასაცმელად.
გარეთ უკვე ბნელდებოდა და შეკრება დავიწყეთ, გარეთ რომ გავედი იმდენნი დამხვდნენ არვიცი თან სულ უცნობები, ჩემი მეგობრები ვიპოვე კოცონთან დავჯექით და თენგომ სიმღერა დაიწყო, არა მართლაც იდეალურია ისეთი სიმპატიურია მერე რა თუ ჩემზე ერთი თავით მაღალია მთავარია გულამდე ვწვდები. დავინახე იდიოტი როგორ მიუჯდა და ისეთი თვალებით უყურებდა, მაგრამ ისეთი მახინჯი და დაბალი დონის იდიოტია რომ არც ვდარდობ, უბრალოდ მაღიზიანებს. მარი შენ არ გიყვარს უბრალოდ იმდენჯერ თქვი რომ თავი დააჯერე მაგაში თორემ გული არაფერს გრძნობს ჩახუტებისას ისეთი რეაქცია იმიტომ მქონდა რომ პირველი იყო ვისაც ჩავეხუტე, მხოლოდ მეგობრობა მაკავშირებს.
ცოტა ალკოჰოლი დავლიეთ და დაიწყო გართობა მთელი საღამო აჩისთან ვცეკვავდი, რომ დავიღალეთ ისევ კოცონს დავუბრუნდით მე და აჩი ერთათ ვიჯექით.
-საშიში ისტორიები მოვყვეთ.
უცნობმა დაარღვია სიჩუმე. დაიწყო ჩემი კოშმარი.
-აჩი წავიდეთ რა?
-მოიცადე დაამთავროს.
ძალიან მეშინოდა.
-მეშინია.-საწყალი თვალები შევხედე.
-რისი ბოთე.-გამიღიმა.
ხელი გადამხვია და გულზე მივეკარი. ჩამეძინა.
........აჩი.....................
ისე იყო მოკრულო ჩემზე ვეღარ ვსუნთქავდი, ალბათ მართლა ეშინია. მალე შევამჩნიე დაეძინა.
-ზურა მე წავალ.
-სად?
-მარიამს დაეძინა და ავიყვან.
-კარგი.
-ნათიას მიხედე.
-გავიგე.
არვიცი რატომ მაგრამ ჩემ ოთახში შევიყვანე საწოლზე დავაწვინე მაგრამ ისე იყო ჩახუტებული გამიჭირდა ხელის გაშვება, ვდგებოდი.
-გთხოვ დარჩი მეშინია.
უსიტყვოდ მივუწექი და მარიამიც მაშინვე ჩამეხუტა, ამხელა გოგოა და პატარა ბავშვივით იქცევა, ხო პატარა რომ არის მაგიტოა ალბათ ესეთი საყვარელი მაგიტომ იგრძნობა ესეთი სითბო და სიყვარული მისგან. ნეტა რამე მოხდა თენგომ აწყენინა თუ რამოხდა, მგონი უბრალო გატაცებაა, მალე დაავიწყდება.