„ლიზა“
დაჩის მოსვლას ველოდი, მაინც მინდოდა მისი ნახვა თან საშინლად. როგორც იქნა მოვიდა,ჩემი მეგობრები რომ დავინახე ისე გამიხარდა,მოვახერხე დაჩის დაიგნორება. შემდეგ სახლში შევედით, დაიწყეს ცეკვა, დალევა გართობა. მუსიკა იმხელა ხმაზე იყო ჩემს ორ ჭიქა არაყს და ერთ ჭიქა ვისკის ისიც დაემატა და საკმაოდ ვიყავი შემთვრალი. გოგონებთან ერთად ვცეკვავდი, რა თქმა უნდა თავისუფლად .მერე კოსტა მოვიდა ,მასთან ვცეკვავდი და ვიცინოდი.ერთი ჭიქა ცეკვსი განმავლობაშიც დავლიე და ისე გავბრუვდი რომ მის ყელზე მოხვეულმა განვაგრზე ცეკვა . კოსტა მაგდაზეა შეყვარებული და რაღაც გეგმას მაცნობდა,მეც მეცინებოდა ამათზე და ამ დროს ვიღაცამ გამომაცალა კოსტა ხელიდან. ზურგით ამიყუდა გულ მკერდზე და ხელები ისე შემომხვია მუცელზე შიგნეულის წვა დამეწყო.მგონი ლავა ჩამეღვარა და ახლა ცეცხლს მიკიდებდა. არა ყველაფერი სასმელის გამოა, მეჩვენება ,არც ჭიანჭველები დადიანს სხეულზე, ჟღუანტელიც არაა,უბრალოდ წვიმას იწყებს და მცივა ალბათ. დაჩიც არ არის ეს ბიჭი , არც სახლს ვტოვებთ. მე არ მივყვები სადღაც ტყეში და ბოლოს წვიმაც არ იწყებს
-მოიცადე ,ჯანდაბა გაჩერდი !
-არა! ამჯერად არ ვაპირებ შენს დაკრულზე სიარულს ! გამომყევი ! - ხელს ისე მიჭერს რომ არ გავყვე მომტეხს ალბათ.
-ამ შუა ტყეში რა გვინდა ველურო
-ველური მე ვარ კიდე? ისე მჩქმეტ მაცლი ხორცს
-მეტის ღირსი ხარ,აბა როგორ მიყურებ, ან საერთოდ სად მიგყავარ
-არ გეშინია მაინც ჩემი და რა განაღვლებს, არადა შენს ადგილას ვიფიქრებდი ,რა შეიძლება გავაკეთო თუ გამაბრაზებ!
-კარგი რა ჟორჟოლიანო ,არც ისეთი სულელი ვარ ასე რომ შემაშინო
-ანუ მენდობი - ისე შემომხედა ლოყები ამიწითლდა დარწმუნებული ვარ. უცებ იქუხა და ისე შევხტი დაჩიმ გაოცებულმა შემომხედა- ჭექა-ქუხილის გეშინია?
-ეგეც კი არ იცი... ახლა რომ გაწვიდეს იცოდ..-ნათქვამიც არ მქონდა ერთი წვეთი დამეცა და რომ დაიწყო წამში წვიმა, მიემატა ელვა, ქუხილი, ღრუბლები შეერთდნენ,გაშავდნენ ყველაფერს მხოლოდ ელვა ანათებდა ისიც რამდენიმე წამში ერთხელ. -ღმერთო არა..არა დამაბრუნე უკან,დაჩის წრაფად დამაბრუნე გევედრები ..აქ ვერ გავჩერდები ,მოვკვდები დაჩი არ შემიძლია დაჩი-თავს ვერ ვაკონტროლებდი, კანკალი ამიტყდა,წვიმის წვეთები მეცემოდნენ სხეულზე და მთლიანად ვიყინებოდი. საშინელი დამოკიდებულება მაქვს წვიმასთან, არ შემიძლია,მეზიზღება როცა მასველებს და თავის ცივ ხელებს მხვევს. სული მეყინება, მგონია რომ ვეღარასდროს გავთბები და გავიყინები! -წამიყვანე გთხოვ იოანესთან წამიყვანე,ჩემ ძმასთან მინდა...გთხოვ
-დამშვიდდი, არაფერია საშიში, შენთან ვარ გესმის?არაფერი მოხდება - მხრებში ჩამავლო ხელი და ოდნავ მანჯღრევდა, უკვე მთლიანად სველი ვიყავი, ისიც გალურჯჯდა,მაგრამ უფრო შიშისგან, ალბათ ასე რომ მხედავდა გული უცერდებოდა. ძალა გამომეცალა, მეგონა წავიქცეოდი, მაგრამ ვეჭირე და უბრალოდ ცავიკეცე. შემდეგ ხელში ამიყვანა,მისი გულისცემა მესმოდა, საოცარ სითბოს ვგრძნობდი ,არ ვიცი რა მემართებოდა მაგრამ მის სიახლოვეზე ვახდენდი კონცენტრირებას,თუმცა ეს არაფერს ცვლიდა. ისევ ვცახცახებდი ,ხელები დამიბუჟდა,სახეზე წვეთები მეცემოდა და თიტოეულ შეხებაზე უსიამოვნო ჟრუანტელი მივლიდა. სახე მის მაისურში ჩავმალე ,წვიმას შერეულმა დაჩის სურნელმა თავბრუდამახვია, როგორ შემეძლო ამის აღქმა იმ მომენტში არ ვიცი ,მაგრამ ტვინის რაღაც ნაწილი ამასაც ამუშავებდა . თვალები მაგრად დავხუჭე და თითებით დაჩის მაისურს ჩავებღაუჭე , მთელი ძალით ვუჭერდი . რამდენიმე წამში წვეთები აღარ მეცემოდნენ, სითბო იყო, საიდანღაც მბჟუტავი სინათლეც მოდიოდა . ანდრო სადღაც დაჯდა, მის მუხლებზე ვიჯექი, ისევ სხეულზე ვყავდი აკრული . გაყინულ თიტებს თმაზე მისვამდა და სემდეგ ხელზეც შემახო.
-სახლში ვართ, ფერია ყველაფერი კარგადაა ,შემომხედე - თავი ამაწევინა და თვალებში ჩამხედა ,ღია თაფლისფერი თვალები დაწვრილებოდა, გრძელ წამწამებზე წვიმის წვეთები ჰქონდა , სახე დანამული- ყველაფერი მორჩა -მშვიდად მითხრა და ლოყაზე მომეფერა ,მერე ტუჩები შუბლზე მომაკრა, ლოყაზე ,ცხვირზე და ტუჩის კუთხეში.თან ჩურჩულებდა რომ ჩემთან იყო, დავმშვიდდი.გეფიცებით ასე არასდროს ვყოფილვარ. სულ რამდენიმე წუთი დასჭირდა, ხელები მომიდუნდა, მის მაისურზე ჩაბღაუჭებული თითები გავშალე და ქვემოთ ჩამოვაცოცე . ინსტიქტურად დავხარე თავი და მხარზე დავადე, ცხვირით მის ყელს ვეხებოდა .თანდათან იმატებდა სიცივის შეგრძნება .დაჩიმ საფეთქელზე მომაკრა ტუჩები და ზურგზე ჩამომისვა ხელი -კარგი გოგო ხარ , ახლა დაგსვამ და რამეს მოგცემ რო გამოიცვალო -თავი დავუქნიე თანხმობის ნიშნად,მანაც იატაკზე დამაყენა. ცოტა ხანს ვეჭირე,რომ დარწმუნდა მყარად ვიდექი ხელი შემიშვა . თავზე გადაისვა ,ნერვიულობს! მხოლოდ მაშინ აკეთებს ასე. თვალები ისევ დაბინდული მქონდა, აკანალებული ხელები სახეზე ჩამოვისვი. ანდრო მალე მოვიდა , ხელში მაისური ეჭირა
-აი გამომართვი ... - მაისური გამოვართვი , ჯერ მიყურებდა ,მერე თავი ნერვიულად მოიქექა და შებუნდა- გამოცვალე ..-ზურგით იდგა , ხელი კეფაზე ჰქონდა შემოდებული მეორით ისევ თმას იჩეჩავდა. ხელები მიკანკალებდა, ძლივს გავიხადე სხეულზე მოწებებული კაბა და ბრაც მივაყოლე, სულ სველი იყო . მაისური გადავიცვი .დიდი კი მქონდა მაგრამ არც ისე მთლად კაბასავით რომ ყოფილიყო, უბრალოდ საჯდომს მიფარავდა. კაბა სკამზე მივაფარე, ბრა კი მის ქვეშ დავმალე . - ჩაიცვი?
-კი ...შემობრუნდი- ხმაც კი მითრთის . უხერხულად ვისმუშნები როცა დაჩის მზერას ვაწყდები. მაშინვე სახეზე გადმოაქვს მზერა და ცოტა ხნით მიყურებს.
-მაპატიე ... უნდა მივმხვდარიყავი .ამ დროს ტყეში არ უნდა შემომეყვანე ,ფერია ბოდიში რა -მიახლოვდება, ლოყაზე ხელს მადებს. თბილი ხელისგული აქვს, ჟრუანტელი მივლის, ოდნავ ვხრი თავს და მის ხელს ჩემსას ვადებ . მიყურებს , ვხვდები რომ ნამდვილად წუხს.
-საიდან უნდა გცოდნოდა რომ მაინცადამაინც ახლა გაწვიმდებოდა, მითუმეტეს ჩემი პანიკური შიში არავინ იცის ,იოანეს და მამას გარდა.-მიკვირს ,მაგრამ ვამშვიდებ. თვალებ მილულული ვუყურებ , რატომ არ ვბრაზობ.მართლა მისი ბრალია სად მომარბენინებდა. მაგრამ არ შემიძლია ვეკამათო . ახლა როცა ასე ღელავს , შევაშინე .დასველდა. სულ სველია ,ღმერთო ისიც ცივია! სახეზე ფერი არ აქვს. ხელით მოვყავდი, დასველდა, ამდენი ხანია მე მამშვიდებს -შენ სულ სველი ხარ , უნდა გაიხადო .გაყინული ხარ ღმერთო - გაფითრებულ სახეზე თიტებს ვუსვამ . შეშდება, თვალებში მიყურებს . მე კი ინსტიქტურად ვავლებ ხელს მაისურის ბოლოებს და ვხდი. კანზე რომ შევეხე კი გამაჟრჟოლა ,მაგრამ მისი სხეულის დანახვამ გონს მომიყვანა.ლოყები ამიხურდა, ჯანდაბა რა მემართება.თავად ვერ გაიხდიდა? ღმერთო როგორ მინდა ჩავეხუტო და ვაკოცო. რაზე ვფქირობ ! რა ვაკოცო ,რატო უნდა ვაკოცო .ის ხომ არ მიყვარს, სიყვარული რა შუასია არ მომწონს ...ვაიმე ვინ არ მომწონს ეს? როგორ მიყურებს , მგონი სახეზე მაწერია როგორ მომწონს , ან ნერწყვი რომ გადავყლაპე ხმა გაიგო.
-ეს სახლი შენია ? -ყველაზე სულელური კითხვა, აბა ვისი იქნება - რიტორიკული შეკითხვაა ხო?
-არაუშავს პატარავ ,პირველი არ ხარ ვინც იბნევა ჩემთან სიახლოვისას
-შენთან სიახლოვის გამო ვარ ასეთ მდგომარეობაში ,ნამდვილად
-მოდი დაჯექი ... - დივანზე ჩამოჯდა და გვერდით ხელი დაარტყა. ფეხზე დგომა აღარ შემეძლო , ჩამოვჯექი ,მაგრამ სულ აიკეცა ეს ჩემი მაისური და ჩემი გრძელი ფეხებიც ბოლომდე გამოჩნდა, დიდი ამბავი აუზზე სულ ისე არ ვარ? ფეხებზე დავიწყვე ხელები და მუხლისთავებზე მოვიწირე თითები,ფეხები ისევ გაყინული მაქვს .
-დილამდე გაძლებ?
-რა?
-დილამდე ასე დაძაბული ჯდომას გაუძლებ? მოდუნდი არ შეგჭამ ნუ გეშინია - ისე მიღიმის მეშინია კი არა მინდა მგონი რომ შემჭამოს.ღმერთო რა გარყვნილი ფანტაზიები მაწუხებს, საიდან ,როდის როგორ ამ პატარა ბავშვს . რა ბუნჩულა და საყვარელი ვიყავი ერთ დროს ახლა რა დამემართა
-მცივა და შენი არსებობა რა შუაშია, შიში მითუმეტეს. წესით უნდა გესმოდეს რო სიცივეა, სველი შარვლით ზიხარ ,გაწუწული
-შარვალიც გავიხადო გინდა?
-მინდა? მე მინდა? მე რა მინდა ოღონდ აქედან გამაღწევია და ჭირსაც წაუღიხარ
-გეტყობა ..იმიტომ მეტაკე და მომაშორე სველი მაისური-ირონიულად იღიმის, ტუჩის კუთხეს წევს უფრო სწორად . სამაგიეროდ თვალებში უხტის ჭინკები . მიყურებს, სახეზე ცქერას არ კმარობს და ბოლოს მზერა მაინც აღწევს ჩემს გრძელ ფეხებს,შემდეგ სადღაც ზემოთ ცერდება.ჯანდაბა ! ბრა არ უნდა მომეშორებინა
-არ გალეშილიყავი ,არ წამოგეთრიე აქ და არაფერი მოხდებოდა...
-კიდევ კარგი წამოგიყვანე ,თორემ როდის გავიგებდი შენს შიშზე - ჩემსკენ იწევს, ისე საუბრობს მგონი ვერ იაზრებს რას ამბობს. ძალიან ახლოსაა,მისი ცხელი სუნთქვა სახეზე მეფრქვევა. დივანს ვეკვრი ზურგით ,მაგრამ რა აზრი აქვს სად გავექცევი- წვიმის შემდეგ უფრო მიზიდავს შენი სურნელი, -მხარზე გადმოყრილ ჩემს კულულებს მუჭში იქცევს და ცხვირს შიგნით მალავს .ახლა ვგრძNობ რომ ისევ მთვრალი ვარ, არსად გასულა ალკოჰოლი ...ქვემოდან მიყურებს ,თითქოს რაღაცას ამოწმებს,არ ვიცი რას ხედავს ...მსორდება . ოთახის მეორე მხარეს გადის, ვხედავ როგორ იღებს პლედს და მოდის . შემდეგ ქამარს იხსნის ,ღილს ელვას და მოიცა ვაიმე შარვალს იხდის მე კიდე ვუყურებ . უცებ ვასორებ თვალს და სადღაც ჯანდაბაში ვიყურები. ჰაერში აღმოვჩნდი, ინსტიქტურად ავეკარი სხეულზე და სუნტქვაშეკრულმა დავაკვესე თვალები. ვიგრძენი როგორ გააჟრჟოლა, სხეულზე მიმიხუტა და პლედი გაშალა. ზურგიდან მეკვროდა ჩემი სველი თმა ზემოთ გადასწია,მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა, ისევ ავცახცახდი, მუცელზე შემომხვია ხელები და ფეხები ჩემს გაყინულ ფეხებში ახლართა. ახლა გული გამისკდება, მესმის როგორ უცემს გული ,სუნთქვა უხშირდება, ერთი ღრმად ამოისუნტქა და სახე ჩემს ყელში ჩამალა.
-მოდუნდი, თუ არ ჩაგეხუტე ისე ვერ გათბები,მეტი პლედი არ მაქვს..- ხრინწიანი ხმით მეუბნება ,მე როგორ დამამშვიდებს თვითონ რა დღეშია .მაინც ვერ იკავებს თავს და მკოცნის -ჯანდაბა ! რატომ ხარ ასეთი გემრიელი -ტუჩებს დაატარებს ჩემს ყელზე ,მერე მხარზე- ნუ კრთი ,არაფერს დაგიშავებ -ვგრძნობ როგორ იღიმის ,ისევ ისე მალავს სახეს და დუნდება. ხელს არც კი ატოკებს, მუცელზე აქვს მოხვეული და უკვე მშვიდად სუნთქავს, შუგადაშიგ მიხახუნებს კანზე ცხვირის წვერს.
-თუ შეწყვეტ და მომშორდები დამავალებ...არ მცივა -იღიმის..ისევ ისე იღიმის თვალები ეხუჭება ფაქტობრივად
-ხოო? რომ მოგშორდები შეგცივდება -ამოისუნთქე გთხოვ ,ნუ მაგიჟებ უარესად
-რა გინდა დაჩი? რას მოითხოვ ჩემგან- საკუთარ ტავზე გაბრაზებული ვბრუნდები მისკენ და ყველაზე სულელურ რამეს ვაკეთებ. ისე ახლოს ვარ, ადგილიც არაა დივანზე, უკვე წელზე მეხვევა ხელები , მკერდით ვეკვრი . ხელები მის მკერდზე მაქვს მიბჯენილი,ოდნავ ქვემოთ ვაცოცებ და ვგრძნობ როგორ აჟრჟოლებს, ტუჩებს ისველებს და ოდნავ იხრება, თუმცა ისე ახლოსაა რაღა გადმოხრა უნდა
-აღიარე რომ ისევე გიჟდები ჩემზე როგორც მე შენზე და ნურარ მებუტები- ჩურჩულით მეუბნება და ყურის ძირში მკოცნია- ხომ შემირიგდები? ხომ აღიარებ რომ ჩემი გოგო ხარ -ყელს მიკოცნის,უკვე არეალი გაუფართოვდა .სუნთქვა მიხშირდება ,თითებს მხრებისყენ მივაცოცებ შემდეგ ყელზე ვხვევ და თავს უკან ვწევ .სველი კოცნის კვალს მიტოვებს ყბაზე და ლოყაზე ინაცვლებს .ხელი ყელზე გადმოაქვს,თავს მიჭერს და თითებს ჩემს თმაში ხლართავს .მგონია რომტუჩებსაც სეეხება, მინდა მაკოცოს მისი ტუჩების გემო მინდა გავიგო, მზად ვარ პირველი კოცნა მომპაროს,ის კი მაწამებს
-დაჩი ..- ისე საცოდავად ვკვნესი, რომ შემძლებოდა აზროვნება საკუთარი თავი შემებრალებოდა- ნუ მაწამებ
-თქვი რომ ჩემი გოგო ხარ
-არა - თავს ოდნავ ვარხევ ,თვალებს ვახელ და მის აბრჭკვიალებულ ირისებში ვძირები - შენ ხარ ჩემი ბიჭი ! - არ მჯერა რომ ეს ვუთხარი . იღიმის და წამში მეკვრება სუნთქვა, ძალიან ნაზად ეხება ჯერ ზედა ტუჩს ,შემდეგ ქვედას .თითებს მის თმაში ვაცურებ,კოცნაში ვყვები და სადღაც მაღლა ვფრინდები ...
-ჩემი ფერია -შუბლზე მაკრავს ტუჩებს და ლოყებაწითებული მის ყელში ვმალავ სახეს -მორცხვი ფერია -იცინის და ახურებულ ლოყაზე ხმაურით მკოცნის - კაი ტო რა გრცხვინია ,ჩათვალე ჩემთვისაც პირველი კოცნა იყო- ჩემს თმებში დააცურებს თითებს. ისეთ კარგ განწყობაზე დადგა უცებ მგონი სულ გაქრა ის ველური...
-რას დამცინი ველური- ხელი ვკარი ოდნავ და ტუჩები გავბუშტე
-ტუჩებს რას უშვრები ,უნდა გამაგიჟო?- მეუბნება და ამჯერად ისე მკოცნის მგონია მომაჭამს ტუჩებს..ასევე უცებ მშორდება და თვალებს მიბრიალებს- ეგრე აღარ ქნა ,ახლა მითუმეტეს
-პრეტენზიუებ ნუ მიყენებ ... ჭირვეულობა და სურვილები ჩემი მოგონილია
-შევცვლით ნუ ღელავ, კოცნაზე რომ ვიმუშავებთ მერე შენს ჭირვეულობას მოვუვლი -ისევ მიხურდება ლოყები და ვიმალები.მართლა ბაჭია ვარ რა - არა მორცხვობას გავაქრობ პირველად...არადა გიხდება წითელი ლოყები
-საზიზღარო ... ნუ მელაპარაკები საერთოდ. არაფერი თუ არ მოგწონს გეყოლება „მცოდნე“ გოგონები და გყავდეს ,ღმერთმა მოგახმაროს - ისევ ზურგს ვაქცევ და ხელებს მკერდთან ვიჭდობ
-შენ რა ბუტია ხარ ტო ... როგორ შემოგირიგო?- ხელზე დაატურებს თიტებს ,მერე ჩემს თითებში ხლართავს და ყელში მკოცნის- ტკბილო-ბუტბუტებს და კომფორტულად მეხვევა
-მობილური არ გაქვს?-როცა დუმილი ჩამოწვა და გავიაზრე რომ იქედან იმ ღამით ვერ გავაღწევდი უფრო ავნერვიულდი
-სახლში დამრჩა ...რა არი
-ღმერთო ჩემო ,იოანე გაგიჟდება. მოგკლავს, მეც მომკლავს არა არ გააკეთებ ამას მაგრამ ძალიან ეწყინება
-დამშვიდდი ,არამგონია გაგიჟდეს
-რა არ გგონია წარმოიდგინე ერთ წამს მის ადგილას თავი
-კარგი რომ მივალთ დაველაპარაკები ... თან იოანე მე არ მგავს
-არ გგავს, ის იშვიათად ბრაზდება მაგრამ ვულკანივითაა მერე
-დამშვიდდი,უბრალოდ მოდუნდი და დაიძინე .მენდე ,ყველაფერი იქნება კარგად სანამ შენთან ვარ ცუდი არაფერი მოხდება
გვიან ჩამეძინა, ვგრძნობდი როგორ დააცურებდა თიტებს ჩემს თმაში, მკოცნიდა სახეზე შემდგე კი მორფეოსის სამყაროში გადავინაცვლე.
^^^
ანაბელი , ყველაზე თბილი და საყავრელი გოგო ამქვეყნად. ყველაზე უმწიკლო და წმინდა სულის პატრონი ქალი ,რომელსაც ცხოვრებაში არ გაუმართლა.
ბელსი იყო ჩემი პირველი პაციენტი საქართველოში დაბრუნების შემდეგ. კაბინეტში ვიჯექი,როცა შემოვიდა. გამხდარი,თვალებდაწითლებული ,მოუწესრიგებელი გოგონა , ხელში პატარა ჩანთით,თავდახრილი მოაბიჯებდა და გეგონებოდათ მთელი დედამიწა მხრებზე ადევსო ისე უჭირდა ნაბიჯის გადადგმა. ხელებზე სილურჯეები შევნიშნე, ტუჩთან დარტყმის კვალი რომელიც თიტქმის გამქრალიყო.
-გამარჯობათ -ისეთი სუსტი ხმა ჰქონდა გული შემეკუმშა
-გამარჯობა ჩემო კარგო.. დაჯექი .აბა მიამბე რა გაწუხებს -ვიფიქრე უბრალოდ დარღვევა ჰქონდა ან რაიმე აწუხებდა
-მე ..აბორტის გაკეთება მინდა ... ორი თვისაა ნაყოფი და რაც შეიძლება მალე მინდა
-მაპატიე ჩემო კარგო მაგრამ მე არ ვაკეთებ აბორტს ..თუ რა თქმა უნდა დედის ჯანმრთელობის მდგომარეობა არ მოითხოვს ამას
-სხვაგან ვერ მივალ ... მეშინია , არ მინდა ასე მოვკვდე 19 ვარ პირველი ფეხმძიმობაა , აქამდე არც აბორტი გამიკეთებია და მეშინია გთხოვთ დამეხმარეთ - დიდრონი ცისფერი თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა, ძალაგამოცლილს სულ ჩაშავებული ჰქონდა უპეები, სახეზე ფერი არ ჰქონდა ... ამ ცრემლებით დაიწყო ჩვენი ურთიერთობა . არ ვიცი რა ვუთხარი ,როგორ მოვახერხე მისი გადარწმუნება რომ ბავშვი დაეტოვებინა,მაგრამ მოვახერხე. აღმოჩნდა რომ არავინ ჰყავდა, ფეხმძიმედ ქმრისგან იყო ,რომელმაც მოატყუა თავი შეაყვარა. სინამდვილეში ლოთი და ავადმყოფი აღმოჩნდა. ეს დალურჯებები მისი მიყენებული იყო ,ჰყავდა ველური ძმა და უარესი მამა რომლებიც უკან არ დააბრუნებდნენ და უნდოდა ამ ფაქტს შეგუებოდა. ძალადობის მსხვერპლი, სულიერად განადგურებული პატარა გოგონა რომელსაც ცხოვრება დაუნგრიეს ,როგორ შემეძლო მისი იქედან გაშვება . დავარწმუნე რომ სახლიდან წამოსულიყო, ვიცი არ უნდა ცავრეულიყავი,შესაძლოა ცუდად მოვიქეცი სხვის პირადში ჩავერიე ,მაგრამ არ შემეძლო როგორ უნდა დარჩენილიყო მასთან . ბავშვი იმდენად ჯანმრთელი იყო მიუხედავად იმ პირობებისა რაშიც ანაბელს უხდებოდა ყოფა, გავვოცდი. სახლი გვქონდა სოფელში ,თბილისთან ახლოს. დიდი ხანია აქ არავინ ცხოვრობს ,გადავწყვიტე იქ წამეყვნა.ვერც ვერავინ იპოვნიდა და მსვიდადაც ვიქნებოდი. თავისუფალ დროს ჩავდიოდი, პროდუქტები და ყველა საჭირო ნივთი მიმქონდა. ბავშვის მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელი იყო, მალე ანაბელიც დაემსგავსა ნორმალურ ქალს, წონასი მოიმატა, ფერი დაუბრუნდა, თხელი ტუჩები ვარდისფერი გაუხდა, სახის ლამაზი ფორმა უკეტ გამოეკვეთა .პაწაწინა ცხვირი ბავშვურობას მატებდა,ვერავინ იტყოდა რომ 19 იყო, მაქსიმუმ 15 წლის გოგონას ჰგავდა. ცისფერი თვალები და წაბლისფერი მოკლედ სეჭრილი თმა. ასეთი არის ჩემი ბელსი. რომელიც საუკეთესო მეგობრად იქცა, იმდენად სემოაღწია ჩემს გულში. ისეთი საყვარელი მუცელი აქვს სულ მინდება მოვეფერო, როცა სკაიპით ვესაუბრები ყველაფერს მიყვება. მართალია მარტოა იქ ,მაგრამ ყველაფერი აქვს მოწყენილობა რომ არ იგრძნოს. როგორც გავიგე ყველანი ეძებენ , ალბათ რომ გაიგონ დავეხმარე მეც მომკლავენ, არავისთვის არაფერი მითქვამს, შესაძლოა ალექსმა თავად მომკლას გვიან რომ გაიგოს. არ მეშინია, ვთვლი რომ სწორად მოვიქეცი და უკან დროის დაბრუნებას არ ვაპირებ.
ანაბელთან ყველა საჭირო ნივთი მქონდა , ვიცოდი უკვე ელოდა .მაგრამ წესით კიდევ ორი კვირა მშვიდად უნდა ვყოფილიყავით. ახლა კი საავადმყოფოშიც ვერ წავიდოდა
-ქეთუშ სად მიმარბენინებ ასე ცქარა არ მეტყვი? ან საავადმყოფოში არ მივდივართ? მშობიარე თუა
-მიშკა იცქარე ,უბრალოდ იჩქარე..უნდა გამოვფხიზლდე ღმერთო..რამე რომ ისე არ მოხდეს ..ღმერთო გევედრები მოითმინოს, გევედრები ჩემს მისვლამდე არ დაეწყოს გთხოვ ღმერთო - ვბუტბუტებდი და მიშკას ვასინებდი მგონი. როგორც კი ეზოში შეიყვანა მანქანა მაშინვე გავიქეცი, უკან მომყვებდოა მაგრამ ამაზე არ ვფიქრობდი. სახლში შევვარდი და კიბეებს ავუყევი ,ვიცოდი საძინებელში იქნებოდა. არ შევმცდარვარ ! იატაკზე იყო ჩაკეცილი, გონს იყო მაგრამ სულ სველი იყო .ძალაგამოცლილი ,ოფლში ცურავდა .ირგვლივ სისხლი იყო , სასწრაფოდ მივვარდი
-აქ ვარ ბელს ..აქ ვარ გეფიცები კარგად იქნები ..ყველაფერი კარგად იქნება ჩემო ლამაზო ...
-მტკივა ქეთო .. ძალიან - იმდენად ჩუმად თქვა თიტქმის ვერ გავიგე..შემდეგ წამოიკივლა... ჭინთვები ძლიერი ჰქონდა . საწოლზე დავაწვინე როგორღაც და მიშოს უეცარი წამოყვირება გავიგე
-ვაიმე ღმერთო ... რას აკეთებ ეს ...კი მაგრამ ,ჯანდაბა მშობიარობს?
-მიშო უნდა დამეხმარო გესმის? რა დროს ისტერიკაა
-რა რა უნდა დაგეხმარო გაგიჟდი?
-მოკვდება გესმის? ბავშვიც და ეს 19 წლის გოგოც? უბრალოდ სამზარეულოში ცადი ცხელი წყალი, ტილოები მომიტანე და ..- მიშკას მითიტებებს ვაზევდი,ის კიდე გაფითრებული, აკანკალებული დარბოდა ზემოთ ქვემოთ და თან ცდილობდა თვალი მოერიდებინა სისხლისთვის. ანაბელის კივილი ყველგან ისმოდა... მიშოს ვთხოვე დაეჭირა თორემ გონს კარგავდა. ბოლო რამდენიმე წუთი გაუსაძილისი იყო , მეგონა გონებას დაკარგავდა
-არ გაბედო გესმის? არ გაბედო ახლა გონების დაკარგვა ... ძალა მოიკრიბე ! ჯანდაბა ახლა ტოვებ ბავშვს? რანაირი დედა ხარ ბოლომდე თუ არ იბრძვი მიდი გთხოვ სულ ცოტაც და ხელში დაიჭერ შენს შვილს - მიშკა თუ ამას იტყოდა ვერ წარმოვიდგენდი , სულ უგულო,უემოციო ,ჯმუხი ბიჭის შთაბეჭდილებას ტოვებდა . ბავშვები რომ ჭყიპინებენ ცუდად ვხვდებიო სულ ასე ამბობდა . ანაბელზე კი იმოქმედა, ხელი მოჭიქა მიშოს წვრილ თიტებს და ბოლო წამოკივლებას ბავშვის ტირილიც დაერთო. ბედნიერებისგან ცრემლები წამომივიდა. ანაბელიც ტიროდა, რამდენიმე წამით დაინახა გოგონა და გონება დაკარგა
-რა დაემართა... მითხარი რო არ მოკვდა ამის დ... ახლა არ უნდა მოკვდეს ბავშვი ,ბავშვს რა ეშველება - მიშო ისევ დაპანიკდა. მე კი ნემსი გავუკეთე ანაბელს. შემდეგ წვეთოვანი დავუდგი .ბავშვი კი მიშკას მივაჩეჩე ხელში,ერთდ ადგილას გახევებული იდგა და მგონი არც სუნტქავდა, შუშის თვალებით დაჰყურებდა,პატარა წითელ ბავშვს,თვალებშიც რომ ვერ იხედებოდა და პაწაწინა ხელებს ასავსავებდა. ჩუმად კრუსუნებდა, ტირილითაც არ გვაწუხებდა,რაღაც ბგერებს გამოსცემდა.
ერთ საათში ყველაფერი მოვაგვარე, ანაბელს ეძინა. ბავშვი საწოლზე იწვა. იატაკიც მოვწმინდე და ყველაფერი გადავყარე. სანამ ანას ვაწესრიგებდი ბავშვი მიშოს ჰყავდა ,იტირა და ისევ ისე გაოცებული მიყურებდა ,ვერ გაიგო რა უნდა გაეკეთებინა. მერე როცა დაარწია გაიყურსა პატარა და მისკას გაეღიმა .
-ბავშვი ექიმმა არ უნდა ნახოს? იქნებ რამე ისე არაა. ან საავადმყოფოში რატომ არ მიგვყავს ეს გოგო ! სასწრაფო გამოვძახოთ, ან მე წავიყვან მანქანით რა პრობლემაა
-არ შემიძლია ..საავადმყოფოში ვერ მივიყვან
-გამაგებინებ რა ხდება ნორმალურად თუ რა გავაკეთო
-ნუ მიბრიალებ თვალებს ცუდად ვარ ვერ ხედავ?
-ცუდად? შენ ათასი ქალი გყავს ნამშობიარები და მე ყოველ დღე ვესრები მშობიარობას? ტან ასეთს თან ასეთ პირობებში? მერე ვიჭერ სისხლიან ბავშვს და ვატარებ აქეთ ქიეთ რომ არ იტიროს? ამის დ... ცუდად ვარ გოგო
-კაი დამშვიდდი. დაჯექი მანდ ბავშვი გეჭიროს, რომ ვაწვენ ტირის და გყავდეს ხელში
-მყავდეს ..მყავდეს კაია რო ვატკინო რამე?
-არ ტკენ, მშვენივრად გიჭირავს
-წყალი მაინც მომიტანო ქალი არ ხარ? გამიშრა პირი ,მგონი იმფარქტი მომივა მალე
-ნუ პანიკობ რა ! ამხელა კაცი ხარ არაფრის გეშინია, თქვენი საძმო იარაღიან ბიჭებს არ უშინდებით გარჩევებზე და ახლა რა დაგემართა
-ბოზ.. შვ.. ვიყო დანის გაყრა თუ არ მერჩივნოს ამას. შანსი არაა ცოლს არ შევყვები ტო..ეს რა ყოფილა კიდე კაი ქალი აქ ვარ ,სად გადავრჩით კაცები ბავშვის გაჩენა რო არ შეგვიძლია? ამის მერე ვინც დედაზე იტყვის რამეს იმენა ხო უნდა დახვრიტო ტო
-ნუ ქოთქოთებ, თავი მტკივათქო ხო გიტხარი
-პახმელია დაგეწყო გოგო? - თავი მივაყრდენი მხარზე და ბავშვს შევხედე. მიშკას გრძელ ხელებში რომ იყო მოქცეული, ტუჩები წინ ჰქონდა გამობერილი, თვალის უპეები შეშუპებული ჰქონდა, ძალიან პატარა თმები ჰქონდა . ტანსაცმელი რომ ჩავაცვი ახლა უკეთ გამოიყურება-რა საყვარელია არა? -ისე თბილად თქვა მიშომ გამეღიმა
-საყვარელია კი.. ყველა ბავშვი ასეთი საყვარელია მიშკა
-ისე დადებითიც აქვს რაღაც გინეკოლოგობას... მამენტ მაგარია როცა გადაარჩენ ბავსვსაც და დედასაც ... ამ გოგოს ქმარი სად ჰყავს
-არ ჰყავს
-ვაფშე არ ჰყავს თუ ქვრივია...
-გეჭორაო? უბრალოდ არ ჰყავს და მორჩა!
-აუ რა მომიხაზა ტო. ვისი დაა - ჩაიბურდღუნა და თავი უკან გადასწია
-თენდება ...
-ხო !
-მომეცი ბავშვი და წადი სახლში ... მადლობა
-სად წავიდე ხო არ გაგიჯდი ! და აქ დაგტოვო,მანქანის გარეშე? მარტო როგორ მიხედავ ამათ. ვიქნები აქ და თუ გჭირდება რამე გავალ და მოვიტან
-დამჭირდება მაგრამ ...
-გეყოს ახლა წავალ მე მეორე საძინებელში გავალ დავიძნებ ცოტას - ფრთხილად წამოდგა და ბავშვი ანაბელის გვერდით დააწვინა. რამდენიმე წუთი უყურებდა მძინარე გოგონას, მერე კი ოთახიდან გავიდა. მე დივანზე დავწექი და ჩამთვლიმა. ბავშვის ხმამ გამომაფხიზლა, ხელში ავიყვანე მაგრამ ვერ გავაჩუმე , მიშკა თვითონ შემოვიდა ,ნახევრად ისევ ეძინა. ფრთხილად გამომართვა ბავშვი და წავიდა.
ანაბელმა რომ გაიღვიძა პირველად ბავშვის ძებნა დაიწყო თვალებით.
-ქეთა ...ბავშვი , ჩემი გოგონა მითხარი რო გადარჩა გთხოვ ...
-ნუ ღელავ კარგადაა, ყველაზე მააგრი გოგო გყავს
-სად არის ..მომიყვანე გთხოვ
-ქეთუშ ისევ ტირის და მგონი შია ვერ გავიგე რა უნდა აჭამო თუ არ გაიღვძა ჯერ მძინარე მზეთუნახავმა - მიშკა ბავშვით ხელში შემოვიდა, ისე მოდიოდა გაღვიძებულ გოგონას უყურებდა და ლაპარაკობდა - პატარავ გაუღვიძია დედიკოს - მკრთალად გაიღიმა და გაშეშებულ ანაბელს ბავშვი მკლავებში ჩაუწვინა . მართალია გაოცებული იყო ბელსი ,მაგრამ ბავშვმა ყველაფერი დაავიწყა, მათ შემხედვარეს გული ამიჩუყდა, ცრემლები წამომივიდა, მიშკაც არ იყო მთლად კარგად, მაგრამ ისე დამიბრიალა თვალები გავჩერდი
-რა გატირებს გოგო !
-ოო მადროვე - სრუტუნით ვთქვი და დედა-შვილს გავხედე .მიშკამ ხელი მომხვია და იქედან გამიყვანა.
-რა სენტიმენტალურები ხართ ეს ქალები .
-ბედნიერების ცრემლებია
-აი მაგას ვერ ვიტან ყველაზე მეტად, თუ გიხარია რაღა გატირებს გოგო! წამოდი რამე მოვამზადოთ, ხო უნდა ჭამოს მძინარე მზეთუნახვმა.
-ვაიმე ეგ სულ დამავიწყდა -უცებ გავიქეცი და გაზქურაზე დადგუმული ჩაიდანი გადმოვდგი . ლანგარზე დავდე ყველაფერი რაც შეიძლება ეჭამა ანაბელს .გასვლას ვაპირებდი როცა დამირეკა სალომემ ამიტო სხვა რა გზა მქონდა. სანამ დავსრულე საუბარი და მოვბრუნდი ,მიშკას უკვე წაეღო ლანგარი .
ოთახში შევიდა და ადგილს მიეყინა .პირველად ხედავდა ასეთ კადრს და გული რაღაცნაირად აუჩქარდა. პატარა ქალბატონი მიირთმევდა. ანაბელი უყურებდა და ლოყაზე ეფერებოდა,ისე უბრწყინავდა თვალები .ყველაზე ლამაზი ქალი იყო მიშოსთვის იმ წამს. ღვთისმშობელს ჰგავდა ,წმინდას და საოცარი სხივით მოსილს. გონს მოეგო როგორღაც და ნაბიჯი გადადგა. ანაბელმა უცებ მიიფარა ხელი მკერდზე ,თუმცა მიშო აღარ უყურებდა ისედაც . ლანგარი ტუმბოზე დადგა და გასწორდა
-ქეთომ მითხრა ესენი ყველაფერი ჭამოს ... მალე მოიკრებს უფრო ძალას და ბავშვსაც ბევრს აჭმევსო . თუმცა არ იკლებს ლინდა არც ახლა
-ლინდა?
-მაპატიე მე უბრალოდ..ლინდა ლამაზს ნიშნავს და წამომცდა ისე არ მომაქციო ყურადღება- უცებ მოაშორა ბავშვს მზერა .როგორ უნდოდა ისევ მოფერებოდა -კარგი მე გავალ!-უცებ დატოვა ოთახი. შემდეგ სახლიც, რადგან უკვე შუადღე იყო, ყველაფერი მიუტანა ქეთას რაც სჭირდებოდა, მანქანაც დაუტოვა მიუხედავად ქეთა სუარისა და თვითონ ტაქსით წავიდა აგარაკზე.
^^^
მთელი ღამე გავათენე, ცოტა წამთვლიმა. როცა გამოვფხიზლდი ირგვლივ ყველას ეძინა,ვინ სად იყო მსივენებული ვინ სად. გარეთ აღარ წვიმდა, ცოტაც და გათენდებოდა. სეიძლება სევიშალო, აღარც ვიცი წავიდე და ვეძებო თუ დაველოდო . კიდევ ერთ საათს მოვიცდი ,რომ გათენდება თუ არ გამოჩდნენ ... მგონი მოდიან...კი ნამდვილად ლიზაა.
ისე უცებ გავვარდი გარეთ და ჩავეხუტე ბაჭიას ვერც კი გავიაზრე
-ჩემი ბაჭია,ჩემი პატარა როგორც იქნა. ხომ კარგად ხარ? წვიმის დაწყებამდე შეაფარეთ თავი შენობას თუ დასველდი..ლიზა როგორ ხარ?
-კარგად ვარ ,მართლა ... - ქვემოდან ამომხედა და მერე უკან გაიხედა.
-ჩვენ სალაპარაკო გვაქ ყმაწვილო!
-თუ შეიძლება გამოვიცვლი ,ცოტას გამოვფხიზლდები და მერე ვილაპარაკოთ
-ახლა ისედაც არ მცალია , ბავშვს უნდა მივხედო - ლიზას ხელი მოვხვიე და სახლისკენ წავედით. საძინებელში სევედით,სანამ სააბაზანოში იყო ტოსტები და ყავა მივუტანე. რომ გამოვიდა ფერი უფრო დაუბრუნდა, საწოლზე იჯდა და ისე მიირთმევდა. მე კი გაბრაზებული ვუყურებდი, ვერ ვერეოდი თავს .
-გეფიცები არაფერი მომხდარა ,ცუდი
-ცუდი? შეყვარებული მეამიტი გოგო ცუდს რას ეძახის ნეტა და კარგს რას
-იოანეე - ლოყებიი გაუფერადდა და თავი დახარა- მე ..ჩვენ ის უბრალოდ შემთხვევით ,არ იცოდა რა იცოდა
-ნუ ბუტბუტებ ძალიან გთხოვ . იმას დაველაპარაკები
-ის აქ არის და რაც უფრო მალე დაელაპარაკები მით უკეთესი -ზურგს უკან გავიგე ხმა და შევბრუნდი.კიდე რო დიდ გულზეა რა.
კაბინეტში შევედით. სანამ რამეს ვიტყოდი მანამ დაიწყო
-ლიზა მიყვარს! ვიცი სულელურად მოვიქეცი, უპასუხისმგებლო ლაწირაკი გგონივარ . ნაწილობრივ მართალიცაა ,მაგრამ ვერ ვიფიქრებდი ასე პანიკურად თუ ეშინოდა წვიმის. წესით სახლამდე უნდა მიგვეღწია სანამ გაწვიმდებოდა. უბრალოდ დალაპარაკება და მისი შემორიგება მინდოდა. ვერ გავუძელი მის გარეშე ყოფნას. ისიც ვიცი რომ მხოლოდ ერთი კვირაა ვიცნობ! ეგ შენ გგონია ეგრე ,თორე მე დიდი ხანია მახსოვს და გულში მყავს ,ჯერ კიდევ პატარა გოგონ ამოვიჩემე ყველგან მას ან მის ფოტოს ვეძებდი. ყველაფერი მინდოდა მცოდნოდა მასზე და ვერც კი წარმოიდგენ რად დამიჯდა თავის შეკავება იქ ჩემს სახლში რომ დავინახე. მოვკვდები და ლიზას ვერაფერს ვავნებ, ვერ ვატკენ ,ვერ ვაწყენინებ .თუ გავჭედე ისევ იმიტო რო ჭკუა მეკეტება როცა წარმოვიდგენ როგორ ეხება ვიღაც . ვიცი რო ყველაზე მეტად ლიზა გიყვარს და გეფიცები ყველაზე ბედნიერი იქნება ჩემთან
რა უნდა მეთქვა არ ვიცოდი. უბრალოდ ვუყურებდი და მიუხედავად იმ ბრაზისა , მაინც ძმური მჭამდა რაღაც,მიხაროდა რო ჩემი გოგო ასე ძალიან უყვარდა. სიტყვებია მხოლოდო იტყვით მაგრამ მისი თვალები ვერ მომატყუებდნენ, ადამიანს ყოველთვის ეტყობა ქცევაზე რამდენად გულწრფელია, ის კი თიტოეული ჩასუნტქვით გამოხატავდა გრძNობას. თან ყველაფერთან ერთად ღელავდა და თმაზე ისვამდა ხშირად ხელს, ასეა თუ ისე მიცნობს და იცის როგორი ვარ ,შემეძლო წამში ავფეთქებულიყავი
-აქაც იმიტო დავბრუნდი ,აქამდე ძალიან პატარა იყო და მეშინოდა რომ ვერ გამიგებდა ან ურთიერთობა არ აგვეწყობოდა,თუმცა არც ახლაა ბუნჩულა და მშვიდი
-როგორიცაა ისეთი გიყვარს და უნდა აიტანო კიდეც,სხვა გზა აღარ გაქ ! -ამით შემოვიფარგლე და გავბრუნდი- ეგ გრძნობა კიდე ჩემგან ვერ გიხსნის რამე რომ აწყენინო ! ისე კი თქვენ თვითონ მოგვარდით ,მაგრამ ცრემლი რომ დავინახო მის თვალზე გეფიცები განანებ .
გარეთ გასულს, ლიზა დერეფანში დამხვდა, შორტი და გრძელი მწვანე პერანგი ეცვა . ისე დააბოტებდა ლამის შემეჯახა. შეშინებულმა თვალების ფახუნით შემომხედა ,რეაქცია რომ ვერ მიიღო, სულ გაგიჟდა
-დაჩიი - ჩემს უკან მდგომს გახედა
-დაგბრიდავ ჩემს დას თუ აწყენინებო ფერია - სიცილით ჩაეხუტა და თავზე აკოცა - რა ფერი გაქ ტო , რა განერვიულებდა
-რა ვიცი მე ისე გამოვიდა მეთქი დახოცავენ ერთმანეთს-თქო - თვალების ფახუნით გამომხედა სიცილი ვერ შევიკავე
-რა მეჩქარება, ჯერ შენ გადარევ ვატყობ . წავედი მე დავისვენებ თორე მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭია. ქეთას ამბავი გაიგე და მითხარი მერე- ლიზას ჩურჩულით ვუთხარი, შუბლზე ვაკოცე და საძინებელში შევედი.
^^
-არ მჯერა რო არაფერი თქვა..
-რატო არ გჯერა ვერ გავიგე დამიწუნებდა თუ რა
-ტრაბახა
-სულაც არა ...ტუჩებს მოგაჭამ - ისე უცებ მეძგერა სუნთქვა შემეკრა -ტკბილო,ჩემი გემრიელი-ჩურჩულებდა და ტუჩებს მიკოცნიდა.
-დედააააააააა ამას რას ხედავს ჩემი ორი თვალიიიი ალექსა ,რეზიაააა გამოი დროზე ბიჯო - ბექას კივილმა მომაშორა დაჩი . უკან რომ გავიხედეთ სამივე ასვეტილები იდგნენ და იცინოდნენ. მერე დამგუდეს კინაღა-შენ გაიხარე ,ჩვენი ბიწის გახარებისთვის
-ნუ ქოთქოთებ ბებიაჩემი ლამარასავით შე ჩემა გამოდი აქეთ მიმიშვი რძალთან- რეზიმ გამაცალა ბექა და შუბლზე მაკოცა- აუ რა ჯიგარი ბავშვი ხარ შენ კიდე არ იცი ტო
-აქ რა ხდება? სად დაიკარგე გოგო ! გოგო კი არა შენ იცი რას გიზამ? იოანე გაგიჯებული იყო ძლივს გავაჩერე რო არ წამოსულიყო- სალომე გამოვარდა პენუარით , ანუ ნახევრად შიშელი და დაჩის აესვეტა წინ. მერე მეც დამაყენა მის გვერდით და რამდენიმე წუთს გვიყურა- ვაიმეეე ერთად ხართ? როგორ მიყვარხართ ორივეეე ,ჩემები სულ ჩემები- ორივეს მოგვეხვია და ხან ერთს გვკოცნიდა ხან მეორეს.ალბათ ყველაფერი უჩანდა. ალექსმა ხელი მოხვია და შესვა ოთახში
-ჩაიცვი და მერე ჩამოეკიდე ხალხს ყელზე
-კაი შენ კიდე რას ატრაკ..თუ ძმა ხარ
-თქვენი გასულელებულია ეგ რა ..ყველაფერზე მხარს უჭერთ და ვაფშე გამოეცალეთ ტო, აცადეთ დატკბნენ ერთმანეთით
-ვაიმე ეს დღეს რა ხასიათზეა
-საერთოდ რა ხასიათზეა ..ახლა რო იყოს მხიარული
-მორჩით ცემზე ლაპარაკს და გამოადგით ფეხი- შემოუბრუნდა უკან მომავალ ბიჭებს და ისინიც გვერდით ამოუდგნენ. მე კი ხელში ამიტაცა დაჩიმ და საძინებელში შემიყვანა.ტუჩებს მიკოცნიდა,ისე მივყავდი საწოლამდე ,მერე ფრთხილად დამაწვინა და ზემდოან მომექცა
-ასე დავიძნოთ თუ გაქ გამოცვლის თავი
-აქ აპირებ დაძინებას?
-ახლა სულ რო თავი მოიკლა მაინც ვერ მომიშორებ,ასე რომ სჯობს გამოვიცვალოთ და მერე დავიძინოთ.კმფორტულად ვიქნებით უფრო .გავალ მე - მაკოცა და წავიდა. ჯერ კიდეც 6 საათი იყო , პიჟამა ჩავიცვი და საწოლში დავწექი. მეგონა არ შემოვიდოდა,ცოტა შეაგვიანდა და ვიფიქრე დავიძინებთქო. კარი ფრთხილად შემოაღო და საწოლს მოუახლოვდა, საბანი გადასწია და გვერდით მომიწვა
-ძილისგუდა ხარ ფერია?
-კი ,იო მაღვიძებს სულ - ჩუმად ვუთხარი და მისკენ გადავბრუნდი. სპორტული მაისური და შორტი ეცვა ,კარგია ისევ შიშველი რომ არ გამომეცხადა. თავი მკერდზე დავადე და თვალები მივნაბე
-მალე მე გაგაღვიძებ, კოცნით- ცხვირზე მაკოცა მერე კი ჩემს თმებზე თამაში დაიწყო -როგორ მიყვარხარ შენ რომ იცოდე- ჩურჩულით მითხრა,უკვე სიზმრებში წასულს კი ამ სიტყვების გააზრება ნაკლებად შემეძლო.
^^^
მაინც ვერ მოვითმინე და ანაბელი იქვე კლინიკაში მივიყვანე. მოვიტყუე რომ უბრალოდ გამოკვლევებზე მივიყვანე. მადლობა ღმერთს ყველაფერი წესრიგში იყო , წამლებს ისედაც ვალევინებდი.რაც მთავარია ბავშვი იდეალურ მდგომარეობაში იყო. მალევე დავბრუნდით სახლში, ქალბატონის ნივთები დავალაგე და მერე ანაბელს ვეჭროავე. ვუყურებდი დედა-შვილს და სიხარულით ვივსებოდი. იმდენად პატარა და უსუსურია მეც მეშინია არაფერი დავუშავო
-შენ რომ არა ამ ბედნიერებას ვერ მივიღებდი, ახლა ალბათ ისევ ბაჩოსთან ვიქნებოდი ,შეიძლება ცემაში მოვეკალი კიდეც
-ვერ ვხვდები
-პათოლოგია უბრალოდ, მეორე დღეს არაფერი ახსოვდა ხოლმე, მუხლებში მივარდებოდა და პატიებას მთხოვდა. მე ფხიზელი შემიყვარდა , თუმცა იმდენად მალე დავქორწინდით .ჩემს მსობლებს მისი ქონებრივი მდგომარეობა ხიბლავდათ , მეც მეგონა მიყვარდა და გავყევი. მხოლოდ ერთი კვირა იყო ბედნიერი,შემდეგ დაიწყო ძმაკაცების მოსვლა და დილიდან საღამომდე ღრეობა ... არ მინდა ოდესმე გაიგოს ლინდას შესახებ
-ვერაფერს გაიგებს, თუ გნახავს უთხარი რომ სხვისი ბავშვია ... კარგია ხელი რომ არ გქონდათ მოწერილი ჯვარს კი აიყრით . პატარა ქალბატონს ლინდა რატომ დაარქვი? იქ ვეღარ გკითხე
-ლამაზი სახელია , თან იმ ბიჭმა მომაწოდა იდეა აქ რომ იყო
-მიშკამ? ვაა მიშიკო ნახე? ძალიან ლამაზი სახელია მართლა თან შესაფერისი
-ის ბიჭი ხომ არ იტყვის რამეს?
-არა მეგობრებსაც არ უთხრას შეიძლება...შეგიძლია მშვიდად იყო ,მიდგან დაცვის გარდა არაფერს უნდა ელოდო
-ნათესავია?
-ჩემი ძმის ახლო მეგობარია. ხუთნი არიან და ხუთივე ჩემი ძმაა . გაგაცნობ აუცილებლად
-ჩემ გამო წამოხვედი აქ , დასვენების დღეები ჩაგიშხამე
-ამაზე კარგი რა უნდა გამეკეთებინა იქ .. მაინც გამიჭირდებოდა იოსთან ყოფნა
-იქნებ გამოუტყდე რომ გიყვარს
-რა აზრი აქვს ...მას არ ვუყვარვარ.იქნებ არ უნდა დავბრუნებულიყავი საერთოდ ,მგონი იმედი მქონდა რომ ისევ ვნახავდი და იმიტომ ავიჩემე წამოსვლა
-ყველაფერს ღმერთი წყვეტს და რადგან წამოხვედი ესე იგი ასე იყო საჭირო . ქმედება ოცნების ნაცვლად, შენ არ მეუბნებოდი სულ უნდა იბრძოლოო? თავად რას აკეთებ
-მართალია მაგრა... როგორ უნდა ვუთხრა
-როგორი მორცხვი ხარ
-ანაბელ რატო დამცინი?
-კაი ხო ბოდიში ..დე ნათლია შეყვარებულია და სულ წითლდება რომ ველაპარაკები იოზე
-გატყუებს ლინდა, არ ვწითლდები
-მიდი აბა ჩაიხედე სარკეში
-ოო კარგი რა ...
-შენ ის მითხარი რამდენ ხანს აპირებ აქ ყოფნას ... სამსახურსი ხომ უნდა წახვიდე
-დღეს წავალ აგარაკზე, ჩემს ნივთებს წამოვიღებ,თან იეჭვებენ ამდენ ხანს რო დავიკარგე და მერე მოვაგვარებ შენ საქმეს. რამდენიმე საათით წავალ
-კარგად ვარ მართლა ...
...
ყველაფერი მოვაგვარე და აგარაკზე ავედი. მიშკა ბიჭებთან ერთად იყო ეზოში, ყველას ეგონა რომ უბრალოდ საავადმყოფოში ვიყავი. მივესალმე და გვერდით დავუჯექი. ზოგი არ ჩანდა დაჩი და ლიზიკო არ ჩანდნენ,არც იოანე . ცოტა ხნით დავრჩი,სემდეგ საძინებელსი ავედი და ბარგის ჩალაგება დავიწყე , მიშკა შემოვარდა ოთახში
-მარტო დატოვე?
-ხო !
-მარტო როგორ დატოვე ტო წუხელ იმშობიარა
-კლინიკაში მყავდა და კარგად არიან! ახლა ვინმეს ვიშოვი რომ მიხედოს
-როდის იქნება ეგ ..უკვე საღამოა და როდის ნახავ ვინმეს ხვალ საავადმყოფოში ხარ
-აბა რა გავაკეთო არავინ უნდა გაიგოს , იმ მომვლელსაც რომ ვიპოვნი დარწმუნებული უნდა ვიყო რო არაფერს იტყვის
-ჯანდაბა! ვინაა ასეთი,ვის ემალება
-ვერ გეტყვი ,დამეხმარე რა ვინმე მირჩიე
-მე რო დავრჩე? მთლად გემრიელ კერძებს ვერ ვაკეთებ მარა მაინც დიეტაზეა ჯერ . სალათებს,გერკულესს და წიწიბურას ვაკეთებ.რო ვვარჯიშობ მაგატ ვჭამ ყოველ დილით და მიწევს . ჩაისაც გავუკეთებ
-და იქ წახვალ? ერთი თვით მაინც უნდა დარჩე .შენ დარჩები ერთი თვე იქ გართობის და ბიჭების გარეშე?
-დავრჩები! ბარგს ავიღებ და წამოვალ ...
გაოცებული ვიყავი,ვერ ვიჯერებდი რო მიშკა ამას აკეთებდა.
ოთახიდან გასვლას ვაპირებდი აივნის კარი რომ გაიღო და იოანე შემოვიდა
-გამარჯობა
-როგორ ჩაიარა მშობიარობამ? მიდიხარ უკვე?
-ხო , საღამოა , გამთენიამდე ვერ დავრჩები მეჩქარება
-ყველაფერი რიგზეა? ვეღარ დაველაპარაკე მიშკას , ლიზასთან მქონდა საქმე და
-ყველაფერი კარგადაა ,გმადლობ . ლიზასთან რა ხდებოდა?
-არაფერი განსაკუთრებული, შეყვარებულია გოგო და მიხვდა დროულად ,სხვებისგან განსხვავებით
-ბიჭებმაც რომ მიხვდნენ დროულად არაფერი დაშავდება- სანამ გავიდოდა მანამ ჩავიბურტყუნე და კართან მივაჩოე ჩემოდანი. უცებ ამაკრა კარზე და ტუჩებზე მეძგერა.თავი ვერ შევიკავე და ავყევი. არ მინდოდა მოვშორებოდი
-ეს რა იყო ახლა
-ვერ გაიგე? კარგი კიდევ ვცადოთ - საჯდომზე მომიჭირა ხელი და კვნესაც არ მადროვა ისევ მაკოცა.მეგონა სულს განვუტევებდი . მაისურზე ჩავეჭიდე და უფრო მივიზიდე ჩემკენ. კაბის ქვეშ რომ შეაცურა თითები და ფეხზე მომჭირა მაინც აღმომხდა ოხვრა ,ყელზე რომ გადავიდა და მიკბინა ენის წვერზე მომდგარი სიტყვები უკან გადავაგორე- გაუგებრად ვსაუბრობ?
-ძალიან... ძალიან გაუგებრად .იქნებ მე უკეთ გამომივიდეს- ყელზე ვუცურებ ხელს და ისევ ტუჩებზე გადამაქვს იერიში. ღმერთო სად გაქრა მორცხვი ქეთა, მესამედ ვკოცნი სულ და რა მემართება . კაბას საერთოდ კეცავს მუცლამდე და ტრუსის ზოლს ეხება. ჯანდაბა ! დროა გავჩერდე თორე მეეჭვება იოანეს ჩემი ქალიშვილობის შესახებ წარმოდგენა ჰქონდეს და სულაც არ მინდა ამ გაურკვევლ ვითარებაში მოხდეს ეს . საწოლზე ვეცემი და ვაჩერებ კიდეც სანამ გაიხდის- მოიცა ! გთხოვ, გთხოვ არ შემიძლია -არეული ვუყურებ ჭინკებათამაშებულ თვალებში და მგონი ახლა მოდის გონს
-ჯანდაბა ! რას მმართებ ქეთა, მაჯადოვებ? რას მიკეთებ ასეთს , გადაწყვეტილებას როგორც კი მივიღებ შენთან დაკავშირებით ერთი დღეც ვერ ვასრულებ, მერე უცებ შემომხედავ და რას ვაკეთებ მეც არ ვიცი .ყველაფერი შენი ბრალია , შენი მხოლოდ შენი- ხელები დამიჭირა და სახე დამიკოცნა .მერე თითები სხეულს ჩამოაყოლა,კაბა ისევ გამისწორა ,მაგრამ ხელს არ მაშორებდა -ასე რთულია უბრალოდ გაიაზრო რომ...
-ქეთრიიიიიიიიიიინ ჩამოდი ვივახშმოთ? ყველაფერი მზადაა და ახლა მაინც იქეიფ..- სალომეს ხმა ჯერ დერეფნიდან ისმოდა ,გვეგონა რომ დერეფნიდან იყო, მაგრამ კარის ჩარჩოში იყო გაჩხერილი, პირი ღია დარჩენილი და თვალებს აფახუნებდა
-რას შვება?- ალექსის ხმა გავიგეტ, სალომ უცებ მიხურა კარი . მე კი იოანე მოვიშორე და სარკესთან მივვარდი, ტუჩები ისე მაქ აწითლებული, თმები არეული როგორ დავამშვიდო ჩემი ძმა. ან სალომე რამდენ ხანს გააჩერებს. იოანეს ჩავავლე ხელი და აივანზე გავსვი
-რას აკეთებ არ მითხრა რომ..
-გეუბნები ... მანდ იყავი ! იცოდე მაინც ვილაპარაკებთ -მე ვეუბნები ამას? ისევ მე?
-ვიცი რომ მოგწონს ჩემთან საუბარი მაგრამ მეჩქარება ახლა ...სასწრაფ..-თქმას ვერ ვაცლი , ალექსი შემოდის, სალომე გაფითრებული მოჰყვება და უცებ ამოისუნტქავს მარტოს რომ მხედავს
-რა გწირს ქეთუსი? წამალი დალიე
-თავი სტკივა დიდი ამბავი..
-რა ვიცი არ სეხვიდე შაკიკი აქვსო და
-გამოკეთდდა, ხო იცი მე ვაჭარბებ სულ. წამოდი ახლა ქვემოთ ცავიდეთ .დღეს ვსვამ ბოლომდე ,ვცეკვავ ძვლების ატკიებამდე - ორივეს ჩაგვავლო ხელი და წაგვიყვანა. სალომეს ვერ დავუსხლტი, ანაბელზე დარდი მკლავდა. ცოტა ხანში მივხვდი რომ მიშკა არსად იყო. შეტყობინება გავუგზავნე და მითხრა რომ უკვე ანანოსთან იყო. შემდეგ კი ამოვისუნთქე. გოგონებმა ამიყოლიეს , დაქანცულს და ემოციებისგან გადაღლილს სასმელი მალევე მომეკიდა და ისე გავითიშე არც კი მახსოვს როგორ მივაღწიე საწოლამდე.
^^^
მიშკა გაბელია
ცხოვრებაში პირველად შემეშინდა , შემეშინდა რომ ვუყურებდი როგორ კვდებოდა ახალგაზრდა გოგონა და ბავშვი მე კი ვერაფერს გავაკეთებდი. ჩემი უძლურების შემეშინდა! როცა ქეთოს გავყევი ვერც კი წარმოვიდგენდი ასეთი რამ თუ მოხდებოდა. სახლში რომ შევარდა გამახსენდა რომ მააშვილების საკუთრებაში ვიმოფებოდი. ნელა შევედი სახლში,დავინახე ქეთო ზემოტ ავიდა,მეც წავედი და იქ ისეთი რამ დავინახე გული გამიჩერდა. უკონტროლო გავხდი,პანიკაში ვიყავი ჩვეულებრივად. ახლა რომ ვფიქრობ ვგიჯდები, საკუთარ სსიხლში ვცურავდი და იქეთ ვამშიდებდი ბიჭებს .ახლა კი ამ ამბავმა ისე იმოქმედა ჩემზე ლამის შევიშალე. არ ვიცი რეები ვაკეთე,ქეთა რას აკეთებდა, მხოლოდ გოგოს ხელს ვგრძნობდი, ცხელს ,ან უბრალოდ მე მწვავდა. მისი კივილი მესმოდა, დაწითლებული თვალები მეჩვენებოდა ყველგან და მინდოდა ,საშინლად მინდოდა გამოსვლოდა. მერე ბავშვი რომ დავიჭირე გული რაღაცნაირად ამიძგერდა, ვუყურებდი ამ პაწაწინა არსებას და შიგნიდან ვთბებოდი. ვიცოდი რომ ვერასდროს გავუშვებდი ! გაუაზრებლად დავარქვი სახელი , დედამისს ისე მშვიდად და თავისუფლად ვესაუბრე თიტქოს დიდი ხნის ნაცნობი იყო,არადა არ მახასიათებს მსგავსი ქცევა,მითუმეტეს უცხოებთან თან როგორ ვიტარებაში გავიცანი. ამასაც თუ გაცნობა ერქვა. აგარაკზე რომ დავბრუნდი ბიჭები თავს დამტრიალებდნენ, ყველა ერთობოდა, უამრავი გოგო იყო , რამდენიმეს აგდებაც მქოდა განნზრახული წინა ღამით ,ახლა კი საერთოდ ვერ ვფიქრობდი მათზე. უბრალოდ მეკიდა ყველაფერი, მხოლოდ ბავშვის და მძინარე მზეთუნახავის ამბავი მადარდებდა. ქეთა რომ დავინახე გულმა რეცხი მიყო,იმის გააზრება რომ ახლადნამშობიარები ქალი ბავშვთან ერტად დატოვა სახლში,სრულიად მარტო სისხლს მიყინავდა.
როგორც კი მივხვდი რომ შანსი მქონდა მათთან ყოფნის, მიზეზიც არ მიყითხავს საკუთარი ტავისთვის, ავირე ნივთები და წავედი. სახლში შესულს ბავშვის ტირილის ხმა მომესმა, სწრაფად დავაგდე ჩანთა და კიბეები ავირბინე . მზეთუნახავს ხელში ეჭირა და არწევდა, მხოლოდ მაისური ეცვა ,თმები არეულად ეყარა მხრებზე ,წამით შევდექი .მერე გავიაზრე რომ მისი ცქერის დრო არ იყო და ისე დავუდექი წინ თიტქოს წამის წინ მისი სხეულის შესწავლით არ ვიყავი დაკავებული და ახლაც ნახევრად შიშველს არ ვხედავდი
-რა სჭირს?
-თქვენ აქ.. კი მაგრამ როგორ შემოხვედით .. ან აქ რა გინდათ- დაიბნა,, მგონი შეეშინდა კიდეც. ბავშვი მოშიშვლებულ მკერდზე მიიკრა და უკან დაიხია
-ნუ გეშინია მზეთუნახავო, უბრალოდ ბავშვი მომეცი - მივუახლოვდი ,რაც სემეძლო თბილად ვუთხარი,თან თვალებსი ვუყურებდი .როგორი ლამაზი თვალები აქვს , ცისფერი ,ღია ძალიან ღია და კამკამა .ბავშვი ფრთხილად გამოვართვი,გვიან გაიაზრა ,მაგრამ უკვე მეჭირა , გაჩუმდა ! არ მჯეროდა მაგრამ გაჩუმდა, გამეღიმა, ფრთხილად ვაკოცე შუბლზე და მისი სურნელი როგორც კი ვიგრძენი სითბო ჩამეღვარა სხეულში-აი ასე პატარავ..ყველაზე ჭკვიანი გოგო ხარ ... პატარა ანგელოზი ,რომლის ასე ტარებაც არ შეიძლება ..უნდა იწვეს დედიკოს გვერდით და მხოლოდ ჭამით იყოს დაკავებული
-თქვენ რა მასწავლით რა უნდა გავაკეთო?-ოჰ ეს რა კაპასი ყოფილა!- ბავში დამიბრუნდეთ და ისე წაბრძანდით როგორც მოხვედით ,ქეთა არ არის აქ
-უკაცრავად მზეთუნახავო მაგრამ ვერსად წავალ უახლოესი ერთი თვე ... ახლა კი როგორც ვხედავ ბავშვს შია . თუ შეიძლება ნუ დაბორიალებ დაწექი და რამეს მოგიტან თორე ისიც მეეჭვება რამე გქონდეს რო აჭამო- რა ჯანდაბად დავხედე მკერდზე არ ვიცი , უცებ კი მოვაშორე მზერა არ ვაპირებდი ფანტაზიების გაჩენას.ლოყები ისე გაუფერადდა გამეცინა.
სამზარეულოდან საჭმელი ავუტანე, დიდი ფინჯანით ლიმნიანი ჩაიც და ტუმბოზე დავდგი. ბავშვი გვერდიტ ეწვინა, გაყურსული იყო და ხმას არ იღებდა.
-აქ რატომ რცებით ვერ ვხვდები
-ერთი ანგელოზი შემიყვარდა ძალიან... სანამ მისი მამიკო არ გამოჩნდება ან ისეთი ვინმე ვინც მის დედიკოს მოუვლის მასთან მინდა ვიყო და ტყუილად არ ჩაიაროს ჩემმა ნერვიულობამ
-ტყუილად წუხდებით ! სარგებელს ვერ მიირებთ ამ საქმ..
-სარგებელი რაში მადარდებს, ან შენგან რა უნდა მივიღო ჯიუტო და უკმეხო ქალბატონო ! საერთოდ ვერ ვხვდები რას მიბღვერ. ვატყობ დიდხანს აპირებ გაგრძელებას ,მე კიდე ბავშვობის ნერვები არ მაქვს და გაფრთხილებ ჩვეულებრივად მოიქეცი და შეეშვი სწერვობას
-კი მაგრ..
-მე გაგაფრთხილე ! სულაც არ ვარ მშვიდი, გაწონასწორებული და კეთილი ბიჭი . არაფერი მჭირდება მე შენგან და არც არაფერს მოვითხოვ არასდროს, რადგან ვაკეთებ ესე იგი უბრალოდ მინდა და მორჩა! ამაზე სიტყვის თქმას აღარ ვაპირებ
ოთახი დავტოვე,მეზობელ საძინებელში ჩემი ნივთები შევიტანე და წამოვწექი. ვიცი მალე ჩაეძინებათ,უკვე 10 საათია. ბჭების გამოტოვებული ზარები ვნახე და ალექსს დავურეკე .ვუთხარი რომ საქმე მქონდა ,სხვა არაფერი უკითხავს,იცის როცა დრო იქნება მოვუყვები და კითხვებით ტვინს არ ტყ...
ძალიან მეძინება, მაგრამ უნდა გადავამოწმო რამე ხომ არ სჭირდება. მასტან გავდივარ, ოთახში არ არის,მხოლოდ ნამცეცაა. ვერ ვუძლებ ცდუნებას და ხელში ვიჭერ, გულზე ვიხუტებ და მისი სურნელით ვბრუვდები,ბავშვზე საუცხოო სურნელი არავის აქვს.
-რა კარგი ხარ პატარავ ... ყველაზე კარგი ამქვეყნად
-აააააა - კივილმა მეც შემაშინა,უცებ შევბრუნდი უკან და საცლის ამარა,ზურგით მდგომი გოგონა რომ დავინახე მივხვდი რატომაც კიოდა. ეს პანიკიორშა ვინაა ტო!
-რა გაკივლებს ადამიანო გასკდა გული ...
-რა მაკივლებს? მე რა მაკივლებს? შენ რა გინდა აქ გამაგებინე რა...ასე როცა მოგინდება მაშინ უნდა სმეოხვიდე
-ისე ხელების აქნევაღა გაკლია და ბარემ ბოლომდე გაშიშვლდები - ისე სემობრუნდა ვერც გაიაზრა,მე კი სიცილი ვერ შევიკავე,ისე ბუნებრივად ბრაზდება და აბრიალებს თვალებს . ხალხის გაბრაზებაზე მეტად არაფერი მიყვარს, მითუმეტეს გოგონების კივილზე ვგიჟდები,თუმცა ეს სხვაა.
-უსირცხვილო, უტაქტო, უზრდელო შებრუნდი მაინც
-მე რატომ უნდა შევბრუნდე მე ვარ შიშველი? სხვათაშორის ზედმეტად წვრილი თითები გაქვს - ბრაზისგან წითლდება , სწრაფად მიდის კარადასთან მაგრამ მკერდიდან ხელს ვერ იშორებს და აღარ იცის როგორ გააღოს . სიცილს ვერ ვიკავებ
-პატარავ როგორი მოუხერხებელი და ბრაზიანი დედიკო გყავს
-ჯანდაბა!- უცებ იძახის ამოისუნტქაა და ხელები ძალიან შვიდად მოაშორა მკერდს. ინსტიქტურად მოვაშორე მზერა ,რაღაც ზედმეტად განსხვავებულად ვექცევი,მერე რა რო შვილი ჰყავს ქალი არაა ისიც? საკმაოდ მიმზიდველი ამ მდგომარეობაშიც კი ისეთი გამხდარია წარმომიდგეია ფეხმძმობამდე როგორი იყო . თუმცა მე ვისზე რას ვამბობ ჯოხი ვმძრაობ როგორც დაჩიკო მეძახის. პერანგს და ხალათს იცვამს, შემდეგ ბრუნდება და ბავშვს მართმევს
-რა გგნაბავდათ?
-რამე ხომ არ გჭირდება?
-კი !
-რა?
-ერთი იდიოტი შემომისახლდა და მოშორდეს აქედან
-ხო? მართლა? მაგ იდიოტს ნერვებს თუ მოუშლი ენას ამოგაცლის იცი?
-მეეჭვება , მყეფარა ძაღლი არ იკბინება
-ანუ მე არასდროს ვასრულებ სიტყვას უბრალოდ ვიმუქრები?
-ანალიზის უნარი გქონია
-არაფერი გჭირდება შაქრის გარდა,იქნებ ენა დაგიტკბოს
-ტვინის სიგლუვეს მეეჭვება რამე შველდოეს რომ გირჩიო - ეს რომ მითხრა სიცილი ძლივს შევიკავე , მე ვარ გლუვტვინიანი? კაცს ჰარვარდი მაქ დამთავრებული ,ჩემი მგონია სამყარო! ნებისმიერს ვატრიალებ ჩემს დაკრულზე ეს კიდე როგორ მელაპარაკება. აქ თუ გავერთობოდი რას ვიფიქრებდი! თუმცა თუ ჩავუღრმავდებით ფაქტს ,აშკარად რაღაც მიზეზი აქვს ასე რომ მექცევა, თითქოს არ უნდა დამიახლოვდეს. ძირიტადად თავდაცვითი ინსტიქტია გოგონებში ეს გამუდმებული შხამის ნთხევა, ყოველ შემთხვევაში აქამდე რაც მინახავს.
რაც არ უნდა იყოს ,როგორც კი დავწექი მაშინვე დამეძინა.ორი დღე უძილობის შემდეგ ასე ვიცი ხოლმე. დილამდე არც შევტოკდები , თუმცა ვცდებოდი.ბავშვის ხმა როგორც კი გავიგე მასინვე წამოვფრინდი და გავვარდი,თვალებიც არ მქონდა გახელილი რას მივრბოდი რა მინდოდა. რომ შევედი უკვე მიირთმევდა, ქალბატონმა კი წარბაწეულმა გამომხედა,იმედია შიშველი არ ვარ. სულ შიშველი ,თორე ტრუსს არ დაეძებს კაცი . როგორ მიყურებს კაცი არ უნახავს? რას ვსულელობ ,მძინავს კიდე . არაფერი მითქვამს გავბრუნნდი და ისევ დავეგდე საწოლზე.
დილით როგორც კი გავიღვიძე, მოვწესრიგდი, საუზმე გავამზადე, ავუტანე და სავარჯიშოდ გავედი. ეზო დიდია და სირბილს შევძლებ,ერთი თვე მოდუნებას არ ვაპირებ. რაციონსაც ვერ დავარღვევ თორე შემომიტევს ჩემი კუჭი , იმ დედა მ... მაინცადამაინც კუჭში მგლიჯა ის დანა საჭმელს ვეღარ ვჭამ როგორც მინდა და დალევაზე ხო ზედმეტია საერთოდ საუბარი. ცოტა ხნით თორე მერე შევაპარებ ნელ-ნელა. აბა ჩემ გადარეულ ძმებს ფხიზელმა მტერმა უყურა. თან ორი თვეა რაც გამოვჯობინდი და მაინც ისე მექცევიან თიტქოს პატარა ბავშვი ვიყო,შეიძლება მე უარესი მომაბეზრებელი ვყოფილიყავი რომელიმე მათგანი რომ ყოფილიყო ჩემს ადგილას ,მაგრამ მართლა დამღალეს. დედასავით ამოწმებენ ყველა ჩემს ნაბიჯს, ფუნქცია აახიეს ნინაკას .
...
სახლში დავბრუნდი , ბავშვის ტირილის ხმა ისევ გავიგე,მაგრამ გაჩუმდა სანამ მე მივედი. ამიტომ საძინებელში შევედი.გადავივლე ,მოვწესრიგდი და მზეთუნახავის კარზე დავაკაკუნე, მართლა სულ გიჟივით ხო არ შევუვარდები.
-შემოდიი
-დილამშვიდობის ... როგორ ხართ/
-კარგად ,გმადლობ ... გემრიელ ცაის ამზადებ ,უნდა ვაღიარო- დუმილის შემდეგ ისე თქვა არც შემოუხედავს.
-ვიცი !
-თვითდაჯერებული იდიოტი
-მესმის.- საწოლზე ვჯდები და ბავშვს ვუყურებ- უკვე კარგი ფერი აქვს ..შავტუხაა მგონი ხო? -ფრთხილად ჩამოვუსვი ლოყაზე საჩვენებელი თითის ზურგი, ვიღაცას გაუღიმა ქალბატონმა .მეეჭვება მე მიღიმოდეს მაგრამ ტუჩები კი გახსნა აშკარად
-ხო , შავგვრემანია .არ მგავს - სევდა შევნიშნე მის ხმაში
-გოგონები მამებს ემსგავსებიან , ჩემების მიხედვით თუ ვიმსჯელებ .ჩემი ორივე და მამას ჰგავს , მე უფრო დედას . თუმცა ჩემი მეგობრის და ისე ჰგავს დედამისს ვერ ვარჩევ ხოლმე- არ ვუყურებდი მაგრამ შევნისნე როგორ დაიჭიმა, ავხედე და თვალებში ჩამდგარი სიტხე რომ შევნიშნე ჩემ თავზე მომივიდა ბრაზი, ამხელა კაცმა როგორ ვერ მოვწვი რო ქმართან დაკავშირებით დიდი პრობლემა აქვს და ყველაზე უარესი საერთოდ ქვრივია . რა ჯანდაბა მემართება ,როდის ვტლიკინებდი ამდენს, თან ასე უაზროდ-ბოდიში რაღაც ისე ვერ ვთქვი !
-არაუშავს . ლინდა აშკარად მამას ემსგავსება და იმედია მხოლოდ გარეგნულად იქნება ეს მსგავსება
-ლინდა? ანუ ლინდა დაარქვი?- რა მიხარია ასე ძალიან ნეტა , ალბათ ვანათებ ისე გავიკრიჭე .
-ხო , მომეწონა შენი შერჩეული სახელი .მადლობა იდეისთვის
-არაფერს . მიხარია, ჩემი საყვარელი სახელია...-ისე ვუყურებ ბავშვს ვკვდები ისე მინდა ხელსი ავიყვანო, ვიცი ზედმეტად მივეჩვიე, თან ამ მცირე დროში მაგრამ რა ვქნა მთელი გულით მიყვარს ეს ციცქნა არსება .
-გინდა აიყვანო ხო?- სიცილით მითხრა, როგორ უხდება...
-სად იყავი აქამდე ტო გავწამდი - უცებ შევუცურე ბავშვს ხელი თავთან და საჯდომთან. მთლიანად დაფარა ჩემმა თითებმა. მკერდზე მივიხუტე და მკლავზე დავიწვინე,ისეთი პატარაა თავისუფლად ეტევა. მეორე ხელით პაწაწინა ქუდი გავუსწორე და ხელიდან ხელტათმანი მოვაშორე რომ მეკოცნა ,წვერი უნდა გავიპარსო თორე მეშინია კოცნის . მისი პაწაწინა ხელი ჩემს ხელისგულზე მოვათავსე და გამეცინა ისეთი პატარა ჩანდა . რაღაც ბგერებს გამოსცემდა,ღუღუნებდა თავისთვის . ჯერ სულ პატარაა რა უნდა გააკეთოს აბა ტუჩებს სასაციოდ აცმაცუნებს და მგონი საჭმელს ეძებს . - შია მგონი
-ცოტა ხნის წინ ვაჭამე ,ასე რომ არ შია
-ხანდახან ვერ ვიგებ სძინავს თუ ფხიზლადაა
-მინიმალური აღქმის უნარი აქვს და ჭამის დროს ეძინება . ახლა დღის უმეტეს ნაწილს ძილში ატარებს. ამ დროს იზრდება და მერე ნელ-ნელა უკლებს ძილის ხანგრძლივობასაც
-ბავშვების შესახებ თიტქმის არაფერი ვიცი. მხოლოდ მოზრდილებს ვეფერები ხოლმე , ჩემი უმცროსი და პატარა არის ,სანამ ჯუჯღუნა გახდებოდა ხშირად მყავდა ხოლმე . მეტი გამოცდილება არ მაქვს ისიც 4 იყო უკვე .
-აბა ასე კარგად როგორ იჭერ
-პირველად მე მომაცეჩა ქეთამ ხელში და ინსტიქტურად გამომივიდა. სულ არ მიფიქრია მაგაზე გასეშებული ვიდექი მგონი
-ანუ შენ დაიჭირე პირველმა?
-იმედია არ ეჭვიანობ
-არა ... უბრალოდ არ მახსოვს . მხოლოდ ხმა მახსოვს და მერე დავიჭირე თუ არა არ ვიცი
-ხო სუსტად იყავი ... ქალებს მარტო ამისთვის გეკუთვნით ყველაფერი . რომ ვუყურე როგორ იყავი უფრო შემიყვარდა დედაჩემი , თან სამი შილი ჰყავს ,რომ წარმოვიდგენ სამჯერ მოუხდა ამ წამების გადატანა მინდება ჩავაკითხო და მაგრად მოვეხვიო - კისკისი დაიწყო. დავიჯერო ასეთი სისულელე ვთქვი? იყავი ახლა გულახდილი. არა ამოკლედ შენის აქმე ლაპარაკი რა . ბექას საქმეა ეგ ,უნდა დააყენო და აჭორაო . ისე მოყვება ყველაფერს ჯერ ხო ვერ გაიგებ რა არი მართალი და რა ტყუილი . მერე სიცილით მოკვდები და საერთოდ ნებისმიერ გოგოს მაგ თავისი ისტორიებით აბავს .
-რა გაცინებს! - აშკარად გავრაზდი ,ტონი შეემცვალა და თუ არ გაცერდება ვიცი უფრო შემომიტევს სვანური სისხლი .
-მაპატიე მე ..უბრალოდ ისეთი საყვარელი იყავი გამეცინა . არ გეწყინოს რა
-რა ვიყავი? -საყვარელი ! სიტყვა რასაც ვერ ვიტან ,ბოლოს მითხრა ხუთი წლის ასაკში დედამ და მას მერე არავის უთქვამს .ალბათ ყველას რომ ვეჩხუბები მაგიტომ.აბა რა საყვარელი , არა რა საყვარელი ახლა სულ შევიშლები .რა დღეში ხარ მიშკა ყიფიანო ,უკვე ისე იქცევი ,ისეთი ნაზი და ბოთე გახდი რო საყვარელი ჩანხარ. ეს მოასმენინა ახლა იმ ხალხს ჩემი ვისაც ეშინია ჩამომექცევა თავზე მტელი ცხოვრების ნაღვაწი. გაქრება ჩემი ავტორიტეტი!
-ღმერთო ჩემო, ასე უცებ რგოორ ახერხებ მეტამორფოზას . რა იყო ,რა ვტქვი საოცარი.თუ კაი ბიჭებს არ გეკადრებათ საყვარლები რომ იყოთ
- მაგის შენთან განხილვას არ ვაპირებ
-არც მე მაინტერესებს,უბრალოდ ნუ მიბღვერ. გუშინ შენ არ მითხარი ჩვეულებრივად მოიქეციო? ვცდილობ და თუ შენც იგივენაირად მოიქცევი ჯოჯოხეთად არ იქცევა ეს ერთი თვე. უბრალოდ შენი მადლიერი ვარ და არ მინდა ვიკამათოთ. თანაც მშვიდად ყოფნა მირჩევნია კატა თაგვივით ჩხუბს.-ცხვირი საყვარლად აწკიპა და ხელები გადაიჯვარედინა. ბავშვია თუ ქალი ვეღარ ვიგებ უკვე.
-კარგი .
-კარი...მაშინ თავიდან დავიწყოთ მე ანაბელ გამრეკელი ვარ - ხელი გამომიწოდა და წამოჯდა. როგორი წრფელი ღიმილი აქვს , თვალებში სხივი უკრთის
-მიშკა ყიფიანი
-სხვას არაფერს მეტყვი?
-შენზე რა ვიცი მე რომ ჩემი ბიოგრაფია გიამბო
-არამგონია რამე გაინტერესებდეს. მე მაინტერესებს , ვერ ვიტან როცა ადამიანთან კონტაქტი მიხდება და მასზე არაფერი ვიცი
-ვარ 24 წლის , პროფესიით ეკონომისტი . ვმუშაობ ! დაოჯახებული არ ვარ , მყავს ორი და . ოთხი არაბიოლოგიური ძმა . მშობლები და დები ამერიკაში არიან .მეც ვინაიდან და რადგანაც ბიჭები საჭიროების გამო აქეთ არიან დროებით ჩამოვედი მათთან ერთად. როგორც კი საქმეს მოვაგვარებთ წავალთ ისევ ყველანი ერთად .
-ანუ რამდენიმე თვით ხარ და იქედან ერთ ტვეს აქ ყოფნას აპირებ? როგორ მრცხვენია შენი ... აქ მეგობრებთან ერთად დროის გასატარებლად ხარ და მე უნდა მომაქციო ყურადღება?
-ისე ნუ ლაპარაკობ თითქოს შენ მაიძულე. ისინი სულ კი მყავს და ამ პატარა ანგელოზს სულ ვერ ვნახავ! გისმენ
-რას მისმენ ...
-რა გგონია ახლა მე მოგიყევი და შენ არაფერს მეტყვი?
-19 წლის ვარ , მყავს შვილი ლინდა
-ოჰ კაი კაცო ..გაოცებული ვარ ინფორმაციით
-სხვა არავინ მყავს, ქეთა მხოლოდ
-არაფერი გაქვს საერთოდ სათქმელი? კარგი ნუ მეტყვი ბავშვის მამაზე და პირად ცხოვრებაზე .ისე მელაპარაკე - საწოლზე გადავწექი , ანაბელის ფეხებთან და ბავშვი გულზე დავიწვინე
-ერთი წლის წინ სტუუდენტი ვიყავი... სამხატვროში ვსწავლობდი . ბავშვობიდან მიყვარს ხატვა ,მაგრამ როცა ცუდად ვარ ვერ ვხატავ. განწყობის მიხედვით მავს ნიჭიც. დიდი ხანია არაფერი შემიქმნია . უნივერსიტეტშიც ვერ დავდიოდი ხშირად , ოცნებისთვის არ მცხელოდა. ზედმეტად ბევრი საქმე მქონდა, არც ვიცი ოდესმე სევძლებ თუ არა სწავლის გაგრძელებას . ქეთა რომ არა ისიც არ ვიცი სად ან როგორ ვიქნებოდი . სამხატვროს დამთავრების შემდეგ არქიტექტორობას ვაპირებდი და ამ განხრიტ მინდოდა სწავლის გაგრძელება. ხატვით უბრალოდ იმდენად ვიყავი დაინტერესებული მინდოდა ჯერ სამხატვროში მესწავლა. შემოქმედებითი უნარი ორივე პროფესიის წარმომადგენელს სჭირდება და ამიტომ მიყვარს ეს ორი საქმე.
-ოცნებაზე არასდროს უნდა თქვა იმედი... დარწმუნებული ვარ ერთი შენი ნახატი ოდესმე სახლში მექნება ... იმედია ყიდვა არ მომიხდება და მაჩუქებ
-ვნახოთ
-ეე რა ცუდი გოგო ხარ!
-კარგი თუ ოდესმე ვიქნები ისეტ განწყობაზე რომ დავხატავ გაჩუქებ პირველივე ნახატს ,პირობას გაძლევ
-იცოდე ვიმახსოვრებ ..განწყობა გექნება ვიცი . თუ რამე და ჩემ ძმაკაცებს გაგაცნობ ისინი სიცოცხლის წყურვილს დაუბრუნებენ ადამიანს თუ მოინდომებენ
-არა!
-კარგი თუ არ გინდა
-არა მე უბრალოდ ცუდად გამომივიდა,მე შენს მეგობრებთან კი არ მაქვს პრობლემა უბრალოდ არ მინდა ვინმემ გაიგოს ჩემზე
-არაა ახსნა საჭირო. ისედაც რატო უნდა გინდოდეს ჩემი მეგობრების გაცნობა ...
-ვინმემ თუ გაიგო შენც საფრთხე შეგექმნება
-ვის მე? იქეთ არ შევუქმნა ვინმეს საფრთხე ჩემო მზეთუნახავო! ისე კი თუ მეტყვი რა ხდება შენს თავს იქნებ უფრო მარტივად მოვაგვარო ყველაფერი ვიდრე წარმოგიდგენია
-ვერ გეტყვი...არ შემიძლია .გთხოვ არ გვინდა რა მაგაზე საუბარი ... შენ რისი კეთება გიყვარს თავისუფალ დროს
-ვერ გეტყვი ამიტომ ჩავთვალოთ რო არ მაქ თავისუფალი დრო
-არაფერს არ მეუბნები ...
-არ მიყვარს ბევრი ლაპარაკი და შენ კიდე იმდენი რამე მომაყოლე - ბავშვს ვუყურებდი და მეღიმებოდა - რა საოცრები არიან ბავშვები, ასე მშვიდი წყნარი,უშფოთველი ძილი აქვთ . არ ადარდებთ არაფერზი და მათთვის სამყარო მშვენიერია
-ზედმეტად დიდხანს არ უნდა იყო მეამიტი თორემ ერთბაშად მიხვდები რა სასტიკია ცხოვრება, რა ცუდები არიან ადამიანები ისინიც კი ვინც გიყვარს
-სამაგიეროდ არიან ისეთები ვის გამოც ღირს ცხოვრება და არ უნდა დაკარგო სენი სახე. თუმცა სუსტი ვერასდროს გაიმარჯვებს, ცხოვრება ძლიერებისთვისაა. ძლიერი ადამიანის არსებობა კი მარტივი არასდროსაა , ყველაზე რთული მათთვისაა
-თუ არ ხარ საკმაოდ ძლიერი მაშინ?
-უნდა გახდე ! მიზეზი უნდა იპოვნო საკუთარი თავისთვის თუ არ გინდება გაძლიერება სხვისთვის მაინც უნდა შეძლო. შენ კი უზარმაზარი მიზანი გაქვს ... ქალბატონი ლინდა გყავს და არც კი იფიქრო ოდესმე დანებდე
-ასე მარტივი არ არის
-მარტივი არაფერია ,მხოლოდ დაცემა და ერთ მდგომარეობაში ყოფნა -მგონი ზედმეტადაც გავბრაზდი,უბრალოდ ვერ ვიტან მშიშარა ხალხს, ადამიანებს რომელბიც არაფერს აკეთებენ საკუთარი კეთილდღეობისთვის ან თუნდაც იმათთვის ვისაც იგი სჭირდებათ. ეგოისტია ყველა ვინც არ ცდილობს ფეხზე დგომას , ცხოვრების გამარტივებას და ჰგონია რომ უარესი არაფერი დაემართება. წუწუნებს რომ თვითონაა ყველაზე ცუდად და ვერ ამჩნევს რამდენი ავადმყოფი,მომაკვდავი, რომელთაც გამოსავალი არ აქვთ. სანამ გულისძგერას გრძნობ მანამ უნდა იბრძოლო. როცა დამჭრეს მივხვდი რომ სიკვდილსაც არ შევუშინდები , ბიჭების ხმა ჩამესმოდა და უბრალოდ არ შემეძლო დანებება !
ანაბელთან დიდხანს ვისაუბრე, იმ დღეს დიდი წინსვლა მოხდა და ვფიქრობ მშვენივრად გავატარებ ამ ერთ თვეს.

^^^
თბილისში დაბრუნება მომიხდა,ქეთას ისევ ვერ ვესაუბრე . ლიზა იქ დავტოვე . დაჩიმ ისეთი თვალებით შემომხედა შემეცოდა ორივე . სამსახურის საქმეებზე ვმუშაობდი მამასთან ერთად,მოკლედ პრობლემები არ ილევა,ზედმეტად დიდი კონკურენციის გაძლება გვიხდება, ბევრია მატყუარა და მახეებს აგებენ ისეთს მინდება მოვკლა,მაგრამ მერე მახსენდება ცოდნით ძლევა რომ სჯობს და ვაგრძელებ მუშაობას. რამდენიმე პროექტი გვაქვს ჩასაბარებელლი და ასევე ტენდერში ვიღებთ მონაწილეობას,თუ გავიმარჯვებთ წარმატებასთან ერთად დიდი პასუხისმგებლობა და საქმე გვექნება. როგორც ყოველთვის გათენებამდე არაფერი გამხსენებია, შემდეგ საწოლამდე მივაღწიე და სიზმარში თუ მეწვეოდა ქეთა თორემ ფიქრის თავი სად მქონდა.
დილით მანქანის ხმამ გამომაფხიზლა, შემდეგ კიბეზე ამოვარდა ლიზიკო და საძინებელში შევიდა.რამდენიმე წუთი ვერ გამოვფხიზლდი ,მაგრამ მაინც მოვახერხე თავის წამოწევა
-სად გარბიხარ
-იწექი ...დაჩის მივყავარ სკოლაში.გამოიძინე, სუადღეს მოვალ, მასწი მყავს - მაკოცა და წავიდა
-დაჩი... ყველგან დაჩი ქაიყვას აწი? ადგილს მართმევენ ..რას ვბოდავ სად ძმა და სად შეყვარებული - ისევ დავიძინებთქო კი ვიფიქრე მაგრამ ვერ მოვახერხე.თან სამსახურშიც უნდა წავიდე, მამა კი იქნება უკვე მისული მაგრამ მაინც.
მომზადებას დიდი დრო დასჭირდა, ტანსაცმელია რეული მქონდა. მოსამსახურეს ვუთხარი ჩემს ოთახს არ შეხებოდა . სახლი დავტოვე და სამსახურსი წავედი. რაღაც განსაკუთრებულად ფუსფუსებდა ყველა.მამას ხელწერაა, ჩემგან განსხვავებით ის ყველგან და ყველაფერში ტირანია . ვიცი რომ ვუყვარვართ , ჩვენს გარდა არავინ ჰყავს ,მაგრამ იშვიათია ემოცია გამოხატოს. ზოგჯერ ზედმეტად მკაცრიც იყო ,თუმცა ჩემთვის მისი ქცევა არაფერს ცვლიდა.მაინც არაფერს ვაკეთებდი ისეთს რაზეც შესაძლოა პრობლემა ჰქონოდა ან თავად არ ჰქონოდა ახალგაზდობაში ცადენილი. სანამ დედა ცოცხალი იყო მახსოვს არ იყო ასეთი უემოციო, ან უბრალოდ ელენესთან იყო ასეთი თბილი. ნებისმიერ სურვილს უსრულებდა, ფაქტობრივად ფეხმძიმობისას არაფერი შეცვლილა, მანამდეც ასე იცოდა როცა დედას რამე სურდა თითქოს არც უსმენდა მეორე დღეს კი შეძენილი ჰქონდა, თუ კერძი ან რაიმე ხილი იყო სადღაც გაქრებოდა და რამდენიმე წუთში ჩნდებოდა დედას სურვილთან ერთად. დილით თეთრ ვარდს ახვედრებდა ბალიშთან თუ გადიოდა სახლიდან, ან კოცნით აღვიძებდა. ზედმეტად პატარა ასაკიდან მახსოვს დეტალები , კადრებად ვხედავ თვალების დახუჭვისას. მიხარია რომ ასეთი დიდი მეხსიერება მაქვს ,ამის წყალობით მახსოვს დედა .მხოლოდ მისი სურნელი დამავიწყდა დროთა განმავლობაში .თუმცა ვიცი რომ ვარდის არომატი ჰქონდა, უფრო მსუბუქი და გრილი მაგრამ მაინც ვერ აღვიდგენ ზუსტად.
-ანდრიკო როგორ ხარ?
-კარგად ნიკო შენ?
-რა გჭირს შე ჩემა ესაა კარგად? სახე ჩამოგტირის.ქეთას ამბავია? არ ურიგდები?
-თითონ მეჩხუბა და მე როგორ შევურიგდე
-არ გიცნობდე მაინც, ერთი გადაწყვეტა გინდა და ვაფშე ცოლად დაისვამ
-თუ არ ვუყვ..
-ეგ არ თქვა ახლა, ერთი მაშინ არ უყვარდი და მეორე ახლა ! გოგო დნებოდა რომ გიყურებდა ახლა წარმომიდგენია რეებს მართებ
-მაშინ თავს ვიკავებდი ახლა კიდე რას ვაკეტებ მეც არ ვიცი . ადრე გაწონასწორებულად მაინც ვიქცეოდი და გონება არ მაძლევდა სისულელეების ჩადენის საშუალებას
-სისიულელე თუ არ ჩაიდინე რაღა სიყვარულია ... ადექი ძმაო მიდი და უთხარი რო გიყვარს
-ასე პირდაპირ?
-რომანტიკა მერე მოუწყე ქორწილის ღამეს
-კაი რა ხეცურიანო ,მაღადავებ ბიჯო?
-რას გაღადავებ ამხელა მომავალი მამა ვარ კაცი ..
-მოკლედ რა სულ გაგაგიჟა ნიას ფეხმძიმობამ შენ
-აუ პროსტა როდის გაჩნდება რა მამას ბიჭი იქნება ან პრინნცესა
-შენ და პრინცესა ვერ წარმომიდგენიხართ ,ბიჭი იქნება
-რას აიჩემე ეს ბიჭი გოგო რომ იყოს რა
-მე გოგო მინდა პირველი ,მაგრამ შენ ბიჭს შეეჩვიე ჯერ და მერე დაიწყე გოგო
-მომცა ამან განკარგულება ,იქნებ მეორესაც ბიჭს ვიწყებ. შენ საქმეს მიხედე შენ ... მდივანი გითხოვდება მალე როგორც ვატყობ
-ვაკომ ვერ დაკერა და რა ვიცი
-დაკერილი არაა ? ცოლად გაჰყვება მალეც,დიდხანს ვერ გაუძლებს ვაკოსგან შორს ყოფნას
-ღმერთო რა აჭიკჭიკებული ხარ რამდენი დღეა არ მინახავხარ ,სულ გაუბერე შენ ძმობას ვფიცავარ
-აუ ხვალ სადმე დავსხდეთ რა მე , შენ, ვაკო და აკუნა
-პრობლემა არაა ... იმათ უთხარი ოღონდ..წადი ახლა საქმე არ გაქვს?
-საქმის მეტირ ა მაქ...აგერ საბუთებია გადახედე ამათ..მე კი შევამოწმე მაგრამ მაინც მერე მოაწერე ხელი და წავალ მიშო ბიძიასთან.რაღაც ვერაა დღეს ხასიათზე დაცოფა ყველა
-ქალიშვილს შეყვარებული ჰყავს და გაღიზიანებულია,ხო იცი რა ეჭვიანი და მესაკუთრეა. თანაც მისი ხასიათი ..მოკლედ რა არ ვიცი როგორ სეეგუება ამ ფაქტს. კიდევ კარგი პატარაა და ჯერ არ დაქორწინდებიან
-იქნებ და უბრალოდ შეყვარებულია, აუცილებელია მაინცადამაინც მაგას გაჰყვეს?
-დამიჯერე ასე უბრალო გატაცება არ არის
-ხო? რა ხდება?
-მოკლედ რა სვანო რა გჭირს რა ლაპარაკის მუზაზე ხარ
-რა ვიცი შე ჩემა ვერ ვარ კარგად -ისე სერიოზულად თქვა მე სიცილი ამიტყდა ის კიდე წარბშეკრული მიყურებდა.მგონი მართლა სერიოზულად თქვა,მართლა რა ბოთეა ხანდახან .
-მართლა ვერ ხარ ხეცურიანო ..
-წავედი ერთი შენთან ლაპარაკს აზრი არააქ. გადააკვდა საქმეს და დარჩი ცოლის გარეშე..ის გოგო ვირაცასთან ერთად კი დავინახე დღეს
-რა დაინახე? ვინ ქეთა? ვისთან ერთად იყო ! არ გამაგიჟო - კართან მისული გავაჩერე.ისე უცებ ავენთე გადავასწარი ხეცურიანს- მამას უთხარი რო საქმეზე გავედი .მაგას ვაჩვენებ მე სეირნობას და ბიჭს ... -სად მივდვიოდი ვერ ვიაზრებდი,აშკარად გაბრაზებული სევედი საავადმყოფოში, სისხლი გამეყინა დერეფანში ვირაც ბიჭთან ერთად რომ დავინახე და საერთოდ ჭკუიდან გადავედი მასთან ერთად კისკისით რო შევიდა კაბინეტში. დამშვიდდი , დამშვიდდი იოანე და გონება დაძაბე. კარი შევაღე დაკაკუნების გარეშე და კიდევ კარგი იქ ისეტი სცენა არ დამხვდა გული რომ გამსკდარიყო. პირდაპირ მივაჭერი გაოგნებულ ქეთას და გახსნილ ბაგეებს დავეწაფე, ხელი წელზე შევუცურე და ცოტა დავმშვიდდი

ბოდიში დაგვიანებისთვის უბრალოდ მუზა გამიფრინდა ,ალბათ გადაღლილობამ მაინც იმოქმედა...არ ვიცი რას ვწერ ვიცი არეული იქნება ყველაფერი..სრული ქაოსი , მინდა ემოციები გადმომეცა ამ ისტორიით ბევრი სიტუაცია აღმეწერა და სხვადასხვა მხარე მეჩვენებინა მაგრამ ვერ ვახერხებ და მაპატიეთ როგორღაც დავასრულებ და მერე ასე აღარ ავურევ