სალონში ლამაზი ვარცხნილობები გავიკეთეთ მაკიაჟიც ,ნუ მე მაკიაჟი იმდენად არმიყვარს მაგრამ მსუბუქად გავიკეთე,მაშოც მზად იყო .სახლში როცა მივედით
მხოლოდ კაბა გვქონდა ჩასაცმელი, დედა და მამა მოგვიანებით მოვიდოდნენ.შავი გრძელი კაბა მეცვა მხრებზე გადაწეული და მუხლთან ჩახსნილი საკუთარი სილამაზის ყურებაში ვტკბებოდი,მაშოც ულამაზესი იყო.მძღოლი დაბლა გველოდებოდა,ძალიან მიხაროდა დღევანდელი დღე მაგრამ ალექსანდრე? საღამოს შეგეხმიანებიო მაგრამ მაინც არ შემხმიანებია.დამშვიდდი ანასტასია იქნებ არცალია. მანქანაში ჩავჯექით და კლუბისკენ წავედით მაშო გაუჩერებლად სელფებს იღებდა.
-მანქანაშიც რამუღამს აძლევ სურთს?(მე)
-ნიკას ვუგზავნი(მაშო)
-ნიკას ვერნახავ თუ რა?(მე)
-ოო შენ რასგაიგებ რა!(მაშო)
კლუბშიც მივედით,შევედით და ჰოი საოცრებავ წითელი გლის ფორმის,ბუშტები ამეფარა თვალწინ არაფერი ჩანდა,ძალიან ლამასზი იყო მაგრამ ბუშტები მინდოდა მე? დამანახეთ ჩემი მეგობრბები,როგორიქნა ბუშტებს დავაღწიე თავი და ეხლა მეორე საოცრება,უზარმაზარი ვარდების თაიგული რომლის შუაშიც თეთრი ვარდებით გული იყო გაკეთებული,თავი ვალენტინობის დღეზე მეგონა,ჩვენს გარდა კლუბში უცხო ხალხიც იყვნენ ყველა მე მიყურებდა,უამრავი კიდეც იღებდა,უკან რო მივიხედე მაშოც აღარ ჩანდა. ყვავილები ავიღე და გზა გავაგრძელე უკვე დიდი ვარდისფერი დათუნია დამხვდა,ვერ ვხდებოდი რახდებოდა ყვავილები იქვე დავდევი და დათუნია ავიყვანე ხელში ,ისეთი ფუმფულა იყო... აი სად ჩაგეშალა ალექსანდრე შენი სურპრიზი.... !!! დათუნიას მისი სუნამოს სურნელი ქონდა,ღრმად ჩავისუნთქე ,არაფერი შევიმჩნიე და გზა გავაგრძელე სრული სიჩუმე იყო სიბნელე და აი შუქიც განათდა ყველა ერთად იყვნენ.
-გილოცავ!!!! (ყველა)
თუმცა ამას ის მოყვა რომ მეგობრებს შორის ალექსანდრე გამოვიდა წინ,ნელა მომიახლოვდა ცალ მუხლზე დაიჩოქა და აი უკვე ცუდადვარ...
-ანასტასია ჭავჭავაძე!თანახმა ხარ ერთად გავისეირნოთ?(ალექსანდრე)
აქ კი სახეზე ფერი მეცვალა,რა სულელი ხარ ანასტასია სად წახვედი ოცნებებში... გაკვირვებული ვუყურებდი ალექსანდრეს როცა ყველას სიცილი მოყვა და ალექსანდრემაც დაიწყო ფხუკუნი.
-რაგაცინებს?(მე)
-ჩემი სულელი ხარ(ალექსანდრე)
უცებ წამოდგა ფეხზე ხელზე მომკიდა და ბეჭედი დამაბა,ცოტაც და ავტირდებოდი,არა ამდენის აჩუქარი და ამდენი ემოცია არშემიძლია .
-თანხმობის გარეშე მიგისაკუთრე ცოლუკ!(ალექსანდრე)
უცებ მოვეხვიე და ავტირდი,უკვე ცრემლებს ვეღარ ვიკავებდი.
-ჩემი სულელი გოგოო,ნუტირიხარ ხოიცი რო ამას ვერ ავიტან,ჩემი ტასია გეყოფა რა!(ალექსანდრე)
ნელა მომწმინდა ცრემლები,ამ დროს კი მუსიკა ჩაირთო და ასე ჩახუტებულები ნელა ვცეკვავდით.
-სასიძოს გაუმარჯოს! უკან როცა მივიხედე მამაჩემი იყო.
-გამარჯობა!(ალექსანდრე)
-ნიკოლოზ ჭავჭავაძე!ანასტასიას მამა!(ნიკოლოზი)
-სასიამოვნოა!ალექსანდრე დადიანი!(ალექსანდრე)
-ანასტასიას გემოვნება ქონია ეტყობა! სასიძო ნორმალური შემირჩია!(ნიკოლოზი)
მამაჩემმა მსუბუქად გაგვიღიმა და დაგვტოვა.ალექსანდრე კი ბედნიერი სახით მიყურებდა.ყველა კარგად ერთობოდა,ბექა და ნია ერთმანეთს არ შორდებოდნენ ვხდებოდი როგორც დასრულდებოდა მათი ურთიერთობა,გეგა კი ნუცას დასდევდა ნუცა კი ვითომ და არც აინტერესებდა გეგა და იგნორს უკეთებდა.უკვე მაგიდასთან ვისხედით და ვლაპარაკობდით სადღეგრძელოებსაც ამბობდნენ,ალექსანდრეს მობილურმა დაურეკა და დაგვტოვა ცოტახნით,უცებ ზურა გადმოჯდა ჩემს გვერდით.
-ყველაზე ლამაზი რძალუკა მყავს მსოფლიოში(ზურა)
-მადლობა ზურა!(მე)
-არაფრის(ზურა)
კიდე დიდხანს იჯდა ჩემს გვერდით,მოუსვენრად იყო ვხდებოდი რომ რაღაც უნდოდა და ვერ მეუბნებოდა.
-ზურა რამე გიდნა?(მე)
-ჰაა?არაა არაფერი რა უნდ ამინდოდეს(ზურა)
-კარგი (მე)
-არა უფრო სწორედ მინდა,მინდა რა მაინტერესებს!(ზურა)
-ჰაჰ.. ხო გისმენ აბა!(მე)
-ის გოგო წითელი კაბა რომ აცვია რაქვია?შეყვარებული ყავს?გათხოვილია?(ზურა)
-ჰოუუუ! დამშვიდდი არაფერიც არაა თავისუფალია,მარიამი ქვია!(მე)
-მადლობა(ზურა)
იმწამსვე წამოდგა და თავის ადგილს დაუბრუნდა ალექსანდრე არ ჩანდა,ამიტომ გარეთ გადავწყვიტე გასვლა,უცებ მომესმა ხმამაღალის აუბარი,ალექსანდრე ვიღაცას ელაპარაკებოდა.
-გაფრთხილებ,ჯერ კიდევ არ დამვიწყებია ის რაც ბარბარეს გაუკეთე და ანასტასიას თავი დაანებე!(ალექსანდრე)
-ბარბარეს მე გავუკეთე?და არიყო ღირსი?თავიდან რომ კითხო თავდავიწყებით ვუყვარდი ,საჩუქრებიც უხაროდა,მაგრამ ბოლოს ახალი გასართობი მოუნდა მაგ ბო** და მიმაგდო და შენთან წამოვიდა.შენც ეს მორიგი ბო** ნახე?(უცნობი)
ცოტაც და ვიტირებდი მაგრამ უცებ გავიგე დარტყმის ხმა ,როცა ვიღაც მოწყვეტით დაეცა ძირს,ამ დროს შემეშინდა და უცებ გავედი გარეთ,ვიღაც ძირს ეგდოდ ა ალექსანდრე მოწყვეტით, გამეტებით ურტყამდა,ცოტაც და მოკლავდა.
-ალექსანდრე!..გაჩერდი დაანებე თავი(მე)
-ანასტასია გადი,ამ ნაბიჭვარს უარესი ეკუთნის რომ შვიბრალე და გავათავისუფლებინე.(ალექსანდრე)
-ჩემზე იფიქრე,ნუთუ არ გეცოდები უცებ ეს არაკაცი შემოგაკვდება,მერე რო დაგიჭირონ მე რავქნა?(მე)
ალექსანდრემ უცებ გაუშვა ხელი,ფეხზე წამოდგა და გულში ჩამიკრა.ვტიროდი,შემეშინდა,ნუთუასეთ დაბადებისდღეს ვიმსახურებდი,ან ეს უცნობი ვინიყო,ბარბარესთან რაკავშირიაქვს.ალექსანდრეზე ვიყავი ჩახუტებული როცა ტოფის გასროლის ხმა გავიგე და ყრუ ტკივილი ვიგრძენი,ალექსანდრე სახეზე მეფერებოდა,რაღაცას მელაპარაკებოდა მაგრამ სრლიად არაფერი მესმოდა იქვე დავინახე დედაჩემი როგორ მომივარდა და მამაჩემის აცრემლებული თვალები.ყველა ჩემს ირგვლივ იყო,ვერაფერს ვხვდებოდი,მხოლოდ ვგრძნობდი ტკივილს და ვხედავდი აცრემლებულ თვალებ,.ბოლოს კი ყველაფერი დაბნელდა,დაბნელდა და ვერავის ვხედავდი.......



*************************
ვიცი ძალიანდ ავიგვიანე მაგრამ პირადი პრობლემების გამო ვერ ვახერხებდი,ისიც ვიცი პატარა თავია მაგრამ მინდოდა ინტრიგა ჩამომეგდო და ამიტომ აქ შევწყვიტე და ასე დავასრულე ეს თავი <3