-ანასტასია-
რაღაცნაირად ნერვები მეშლებოდა ალექსანდრესთან, გოგოებს რომ ვხედავდი,მაგრამ ვერ ვხდებოდი რახდებოდა, უკვე ამდენს ვეღარ გავუძლებდი, თანაც ჩემსკენ რომ იყურება, თითქოსდა ჩემს გასაბრაზებლად აკეთებს, მაგამ რატომ უნდა გავბრაზდე? მე ხომ მისი ეჭვიანი ცოლი არვარ.არააა ეს არ მოხდება, გოგონებს ხელი მოვკიდე და წავიყვანე.
-რახდება ტასო?(მარიამი)
-ცუდადვარ და სახლში უნდა წავიდე. თქვენც წამოდით რა ,აქ ვერ დაგტოვებთ (მე)
-რაგჭირს ხო ყველაფერი რიგზეა? (ნია)
-კიკი მე და მაშო წავალთ, თქვენც დაგტოვებთ თუგიდნათ. (მე)
-არა იყოს ჩვენით წავალთ. (ნუცა)
გარეთ ბიჭებიც გამოვიდნენ.
-რახდება ტასო? მიდიხართ უკვე? (ნიკა)
-ხო დავიღალე.(მე)
-გაგაცილებთ გინდა? (ნიკა)
-აჰმ რავი თუარ გეზარებათ? (მე)
-ბექა და გეგა გოგონებს წაიყვანენ, მე თქვენ წაგიყვანთ შენ და მაშოს (ნიკა)
-ანასტასიას მე წავიყვან! (ალექსანდრე)
-არმინდა ნიკა წაგვიყვანს!(მე)
-ჭავჭავაძე მორჩი ენის ტლიკინს, მომყვები და მორჩა!(ალექსანდრე)
ხმა აღარ ამომიღია,თითქოსდა მეც მსურდა მის გვერდით ყოფნა, ამიტომ უხმოდ გავყევი და მის მანქანაში ჩავჯექი.

მთელი გზა ხმას არ ვიღებდი, ჩუმად მივდიოდით ალექსანდრემ მუსიკები ჩართო,სიყვარულს ეხებოდა,მეც ერთერთი მეცნო და ჩუმად ავყევი,მაგრამ აშკარა იყო ალექსანდრეს ესმოდა.
-გიყვარს?(ალექსანდრე)
-ჰა?ვინ ?(მე)
-ვინ კიარა რა. მუსიკაზე გეუბნები!(ალექსანდრე)
-აჰ.. კი ჩემი ერთერთი საყვარელია.(მე)
-ჩემიც!(ალექსანდრე)
-არმეგონა ესეთი უჟმური ადამიანი თუ ესეთ მუსიკებს უსმენდა.(მე)
-ბარბარეს საყვარელი მუსიკა იყო დაა..(ალექსანდრე) შევამჩნიე რომ დანაღვლიანდა.
-შენი შეყვარებული ალბათ ხო?(მე)
-ალბათ!(ალექსანდრე)
მე გავჩუმდი ხმა აღარ ამომიღია,მთელი გზა ჩუმად ვიყავი და ალექსანდრესკენ ვაპარებდი თვალს.ის ისეთი მშვიდი იყო,სულ სხვა ადამიანი ცხოვრობდა მაში მაგრამ რატომღაც ამას არ ააშკარავებდა.ჩაფიქრებული ვიყავი როცა ალექსანდრეს ბოხი ხმა გაისმა.
-მოვედით!(ალექსანდრე)
-მადლობა უჟმურო!(მე)გადასვლას ვაპირებდი როცა მკლავში მწვდა და მისკენ მიმაბრუნა.მისი მწვანე თვალებიი,ღმერთო რამემართება...
-მეორედ უჟმურს დამიძახებ და დაისჯები!(ალექსანდრე)
-საინტერესოა როგორ?(მე)არც მე დავაკელი ირონია.
-ნახავ.მე გაგაფრთხილე!(ალექსანდრე)
-უჟმურო....!!!(მე) ეს იყო და უცებ ვიგრძენი რაღაც საოცარი, მან ჩემი პირველი კოცნა მიისაკუთრა.უცებ მივხვდი და მოვიშორე ალექსანდრე.
-აი ხომ გითხარი.(ალექსანდრე)
-მეზიზღები ალექსანდრე დადიანო,მეზიზღები მძულხარ!(მე) უკვე ყვირილზე გადავდიოდი,ვიგრძენი როგორ გამიშვა ხელი და სახე ეცვალა,მეც ავდექი და მალე გადავედი მანქანიდან,სადარბაზოში უცებ შევედი და სახლში ასული პირდაპირ ოთახში ჩავიკეტე და ტირილი დავიწყე.

-ალექსანდრე-
მე მის ბაგეებს შევეხე ეს იყო საოცარი გრძნობა,ისეთი რამ განვიცადე, რაც არც ბარბარესთან განმიცდია,საოცარი იყო,ვიდრე მისი აცრემლებული თვალები არ დავინახე,მე მას ისევ ვატკინე გული,ალბათ მისი პირველი კოცნაც მოვპარე ,არა ალექსანდრე შენ აუტანელი პიროვნებახარ, უგულო,მხოლოდ საკუთარ თვზე ფიქრობ,რამ შეგცვალა ასე. ნერვები მეშლებოდა და საჭეს ხელს ვურტყამდი როცა ყველაფერი დაბნელდა,ყველაფერს შავი ბინდი გადაეფარა.

-ანასტასია-
ვტიროდი გაუჩერებლად და თან ვფიქრობდი ალექსანდრეზე,როგორ იცვლიდა ხასიათს,ამ ფიქრებში ჩამეძინა.
ღამის 3 საათი იქნებოდა როცა ვიღაც მაღვიძებდა.
-ტასოოო გაიღვიძე(მაშო)
-მეზიზღები ალექსანდრე დადიანო!მეზიზღები!(მე) გაუაზრებლად ვლაპარაკობდი რაღაცეებს.
-ალექსანდრე? სწორედ ეგ ალექსანდრე ებრძვის ეხლა სიკვდილს გოგო, დროზე ადექი ტასო !წავედით გაიღვიძე!(მაშო) ეს უკვე გავიგეე,უცებ წამოვდექი ლოგინიდან.
-რაო რათქვი? ალექსანდრე კვდება?(მე)
-მოიცა რაო გეზიზღება? მაგაზე მოგვიანებით მოყვები ყველაფერს.ეხლა წავიდეთ საავადმყოფოშია.(მაშო)
რაც მომყვა პირველი კარადაში ის ჩავიცვი, უცებ მოვიწესრიგე თავი და მაშს ერთად ტაქსით წავედი საავადმყოფოში.ბიჭები იქვე იყვნენ,ნიკუშა თავჩაღუნული იჯდა და ხელები თავზე შემოეწყო.
-ანასტასია?მაშო?(ბექა)
-როგორარის?(მე)
-მძიმედაა.(ნიკა)
-ნიკა ყველაფერი კარგადიქნება(მე) მივუახლოვდი ნიკას და გვერდით დავუჯექი, რომელსაც მეორე მხარეს მაშო ეჯდა და ამშვიდებდა.
-ვერა ,ვერ ვიცოცხლებ,ის მე ჩემ ძმად მიმაჩნია,ძმად რომელსაც მთლი ცხოვრება ვნატრობდი.(ნიკა) ეხლა დავინახე ნიკას თვალზე ცრემლები,ბიჭებიც ასეთ მდგომარეობაში იყვნენ.მეც ვიგრძენი საკუთარ ლოყაზე ჩამოდენილი ცრემლი.ნუთუ მე ვტიროდი? ვისთვის?ალექსანდრე დადიანისთის?კიმაგრამ ეს რა მემართება?ნუთუ, მე ის შემიყვარდა? არა რა სისულელეა,არა ანასტასია შენ ის არ გიყვარს,არა...არააა..... არ.... კი ...კი მე ის მიყვარს ... მიყვარს დადიანი... ესე უცებ და საოცრად შემიყვარდა...მაგრამ, მას ხომ ბარბარე ყავს ,მისი შეყვარებული.
ფიქრებიდან ექიმის ხმამ გამომიყვანა.
-რომელია ჭავჭავაძს ასული?(ექიმი)
ჭავჭავაძის ასულიო?
-აქ ორი ვართ მე და ჩემი და, ორი ჭავჭავაძის ასული ვართ(მე)
ექიმი აშკარად დაიბნა.
-ტასო შედი შენ გეძახის (ნიკა)
მე ცოტა გამიკვირდა,ცრემლები შევიმშრალე და შევედი......

________
ვცდილობ შეცდომები გამოვასწორო :(