რა რთულია.. ზოგჯერ მგონია რომ სიცოცხლე აღარ მინდა. არვიცი შევძლებ კი ვიყო ძლიერი და გავუძლო ამ ყველაფერს არ ვიცი უკვე არაფერი აღარ ვიცი. როგორ მენატრება ჩემი ძველი ცხოვრება . უბრალოდ ნორმალური ცხოვრება მინდა ჩვეულებრივი ამ უცნაური და საშინელი კოშმარებით დაიღალა ემილი მართლა ძალიან დაიღალა. ასე ველაპარაკებოდი ფიქრებში საკუთარ თავს. მგონი ჩემს მეორე მესაც კი არ ესმის ჩემი.თვალები დავხუჭე და ვიგრძენი როოგრ ეკიდებოდა ძილი სხეულს.

წვეთოვნის დადგმას აპირებდა ექიმი ან ექთანი ვერ გავერკვიე თეთრი ხალათით კი დამტრიალებდა თავზე.
-დასუსტებული ხარ ძალიან, თითქოს თავისთვის ჩაილაპარაკა თან საქმე განაგრძო, მაჯა მომეცი აბა გადასხმისთვის მოვემზადოთ
სიცილი ამიტყდა , ისე მელაპარაკებოდა ბავშშევბს ჭამოს რომ აიძლებენ ან წამლის დალევას, ცოტა არ იყოს გაოცებულმა შემომხედა აშკარად გააკვირვა ამ სიცილმა.
-კარგ ხასიათზე დავდექით თუ რა იყო ეს ? მითხრა და ნიკაპზე ხელი მომკიდა აი ისე ზუსტად უფროსები რომ ბავშვებს ეთამაშებიან.
-ესეც ასე მზადაა ჭკვიანად მოიქეცი და ადგომა არც კი იფიქრო, მალე მოვალ. მითხრა და კარისკენ გაემართა, უცებ გაჩერდა შემობრუნდა და შემომხედა.
-საიდან მეცნობი? ურეაქციოდ შევხედე არა ძალიან მეცნობი აუციებლად აღვიდგენ მითხრა და ჩაფიქრებული კარისკენ გაემართა

მგონი ვერაა ეს კარგად გავიფიქრე და გაბუჟებული მკლავი ოდნავ გადავაადგილე, მალე მორჩებოდეს ეს ყველაფერი .

თვალების დახუჭვა ვერ მოვასწარი რომ სწრაფად შემოვიდა ჩემი თეთრხალათიანი ექიმი თუ ექთანი ჯერ ვერ დვადგინე ვინ იყო და აღელვებული მომიახლოვდა დამაკვირდა მიყურებდა ასე გაშტერებული მერე სადრაც შორს გადავიდა ფიქრებში და ისევ დამაკვირდა, კი კი როგორ არაა გამახსენდა თითქმის ყვირილით წარმოსთქვა
ხმას არ ვირებდი გაოცებულმა შევხედე მგონი ეს მართლა ვერაა ვიფიქრე და დავაკვირდი არაა არ მეცნობა აშკარად
-გამახსენდა არა ხომ ვამბობდი მე არაჩვეულებრივი მახსოვრობა მაქვს, არა რა სასწაული პირდაპირ რა ჭკვიანი ვარ თავის შექება არ დავიწყებია
უხმოდ მივაჩერდი
-ხედავ გოგონა ნება მიბოძეთ წარმოგიდგეთ თქვენი ექიმი თომა , თომა აბაშიძე
ოდნავ გავუღიმე ცოტა არ იყოს დავიბენი, ასეთი შერეკილი ექიმი თუ მყავს უკვე მეორედ მოვხვდები საგიჟეთში.
-არ გახსოვარ? ჩამეკითხა და ცალი თვალი დაეჭვებულმა მოჭუტა
-არა
-ვერც მე გიცანი თავიდან მაგრამ მერე მერე მაინც ამოგიცანი თუმცა ეს სინიაკებით არც ისე კარგად გამოიყურები მაგრამ
-მადლობა ასეთი კომპლიმენტისთვის ჩამეღიმა
-რას ბრძანებთ ენა გამომიყო
ეს მართლა ვერაა თუ მეკაიფება ან რა ექიმია გუნებაში ვფიქრობ და ვერც ვეკითხები ნორმალურად
-გოგონა ვერ მიცანით კარგი რაა ასე ადვილად დასავიწყებელი გარეგნობა მაქვს
-ვერ გიცანით ვუთხარი და ვხვდები როგორ მელევა მოთმინება
-კარგი კარგი ისევ ჩემი მახსოვრობის ხრჯზე ხარ დღეს ამისთვის კი რომ გაბრძანდები აქედან ყავაზე დამპატიჟებ
გულიანად გადავიკისკისე
-იცინე იცინე
-როგორ ვერ მივხვდი წამოვიძახე უცებ, სხვა ვინ შეილება ყოფილიყო ასეთი დარტყმული ბიჭი მაღაზიის გასახდელიდან
-შენ კი ისეთივე ნაგლი და ენამოსწრებული ხარ თან მწარე მითხრა და წვეთოვანს დახედა
-მოიცა მართლა ჩემი ექიმი ხარ ?
-ხო? ვიცი რომ ძალიან გაგიხარდა და ემოციები შეგილია გამოხატო
-ესღა მეკლდა რა დავაშავე უჟმური სახე მივიღე
-და მე რა დავაშავე შენს გამო, რომ ძილი აქ მქონდა წუხელ? ნუ მოხვდებოდი აქ და არც შენ იწუწუნებდი და არც მე , წავედი ეხლა მოგინახულებ მალე მითხრა და გავიდა
კარში კოკა გამოჩნდა