ერთი ძალიან მშვიდი და ლამაზი ადგილი შევნიშნე სახლის ძებნის დროს და სწორედ იმ ადგილისკენ წავიყვანე ნიტა.
- დადა ცოტა ნელა. ( ნიტა )
ხელს არ ვუშვებდი და ძალიან სწრაფად მივდიოდით, დიდი წვალების შემდეგ შეძლო ჩემგან გათავისუფლება და გაბრაზებული გაშეშდა ერთ ადგილას.
- დავიღალე გადარეულო დავიღალე, ასე სად გეჩქარება? არ შეიძლება ნორმალური ადამინებივით უბრალოდ გავისერინოთ? ის მაინც მითხარი სად მივდივართ? ( ნიტა )
- შენ არ შეგიძილიძლია უბრალოდ მენდო?
ღრმად ამოისუნთქა და უაზრო გამომეტყველებით გამომიწოდა ხელი, მეც არ დავაყოვნე და მაშინვე მასთან გავჩნდი, ჩვეული ტემპი დავივიწყე და ნელა გავუყევით პოტსდამის ქუჩებს.
- ხვალ რას აპირებ? ( ნიტა )
- არ ღირს ახლა მაგ თემაზე საუბარი.
- მოკლედ მითხარი რას აპირებ და არაფერს აღარ გკითხავ. ( ნიტა )
- ვაპირებ შეხვდე მათ და ყველაფერი საბოლოოდ გავარკვიო.
- არ გეშინია? ( ნიტა )
- მახსოვს შენ თქვი შევწყვეტ კითხვების დასმასო.
- კარგი ხო კარგი. ( ნიტა )
ბევრი სიარულის შემედეგ დანიშნულების ადგილს მივუახლოვდით - ეს იყო ბაბელსბერგის პარკი, რომელიც განუმეორებელი იყო თავისი რომანტიული ელფერით, პარკი ტბის სიღრმეში მდებარეობდა და აქვე იყო გლინიკის ხიდი, მთვარის შუქზე ტბა კიდევ უფრო განუმერებელი იყო თავისი მშვენებით, მაგრამ ყველაზე უფრო მთავარი იყო პატარა სასახლე, ყველაფერი ცვეტში უმაგრესი იყო ასე, რომ დარწმუნებული ვიყავი ნიტას ძალიან მოეწონებოდა, არც შევმცდარვარ, ყველაფრით აღფრთოვანებული ერთ ადგილას გაშეშდა.
- დადა ეს, ეს ყველაფერი ისეთი ლამაზია, რომ მე შემიძლია ჩვეულებირვად მოგიხადო ბოდიში იმისთვის, რომ მთელი გზა ჩემს წუწუნს იტანდი. ( ნიტა )
- ჰაჰა წამოდი, წამოდი.
ნიტა უკან გამომყვა, მაგრამ მოულოდენლად გაჩერდა და რამის ყვეალფერი გააფუჭა.
- დადა. ( ნიტა )
- ახლა რაღა მოხდა?
- მგონი საკმაოდ გვიანია და ამ დროს აქ შესვლა არ შეიძლება. ( ნიტა )
- შეიძლება, წამოდი.
- შენ საიდან იცი? დარწმუნებული ხარ? ( ნიტა )
- აჰჰ ნიტა დამღალე უკვე, გაჩუმუმდი და მომყევი.
სინამდვილეში არაფერიც არ ვიცოდი, მაგრამ იმაში კი დარწმუნებული ვიყავი, რომ ღამის ორ საათზე იქ შესვლა ნადმვილად არ იქნებოდა ნებადართული, სხვანაირად ვერ დავითანხმებდი ნიტას, ამიტომ ტყუილის თქმა მომიწია და დავაჯერე, რომ პრობლემა არ იქნებოდა.
- რა ლამაზია, როოგრც ზღაპრებში. ( ნიტა )
- სასახლეზე ამბობ?
- არა შენზე. ( ნიტა )
- ჰაჰა კარგი.
პარკი დავათვალიერეთ შემდეკი ტბას მივუახლოვდით და იქვე ჩამოვჯექით.
- რა ლამაზია. ( ნიტა )
- სხვა სიტყვა არ იცი შენ? რაც მოვედით მაგას გაიძახი.
- უაზრო. ( ნიტა )
- ასე ჯობია.
- ჰაჰა შეშლილი ხარ. ( ნიტა )
- ახლა ნახე.
სწრაფად ავდექი ზედა გავიხადე და ნიტასკენ წავედი.
- არა არა ოღონდ ეს არა, რას აკეთებ? შენ სულ გაგიჟდი? არ შემეხო. ( ნიტა )
- ნუ ყვირი სულელო ვინმე გაიგებს.
- შენ არ თქვი აქ შემოსვლაზე პრობლემა არ შეგვექმნებაო? ( ნიტა )
- კი, მაგრამ ყველაფერი კიარ უნდა დაიჯერო.
ამის გაგონებაზე ფეხზე მაშინვე წამოდგა და დაბალი ხმით განაგრძო ჩხუბი.
- რა? შენ რა? შენ, ახალვე წავალთ აქედან. ( ნიტა )
მის ასეთ რეაქციაზე სიცილი ვერ შევიკავე, რაზეც კიდევ უფრო გაღიზიანდა.
- რა გაცინებს ადამიანო? ( ნიტა )
- სასაცილო ხარ, როდესაც ბრაზდები.
- ასე ხო, კარგი. ( ნიტა )
- შენ არ ამბობდი მე ასეთი არ ვარ და სინამდვილეში ძალიან გიჟური ცხოვრება მაქვსო? აბა სად არის შენი სიგიჟეები? სულ ნორმალურივით იქცევი თუ არ ჩავთვლით უაზრო წიკვინს.
ჩემი ეს სიტყვები საბოლოო აღმოჩნდა, მაშინვე გათავისუფლდა კაბისგან და ტბისკენ გაიქცა, ვერ აგიღწერთ რა მაგარი შეგრძნება იყო მეც მაშინვე მივყევი, მაგრამ - სულელი გოგო - როგორცკი წყალი შეამოწმა მაშინვე უკან დაიხია.
- აჰჰ ძალიან ძალიან ცივია. ( ნიტა )
უაზრო გამომეტყველებით შევხედე, რამდნეიმე წამშიკი ჩემს მკლავებში აღმოჩნდა და ერთად გადავეშვით ტბაში. წყალი ძალიან სუფთა იყო, ამიტომ ცისფერი და ძლიერი გამჭვირვალობა კიდევ უფრო ლამაზს ხდიდა ტბას, თანაც ყოველივეს დამატებული მთვარის შუქი - ყველაფერი მართლაც ძალიან ლამაზი იყო.
- სულელო ის მაინც თუ იცი, რომ ტბაში ბანაობა აკრძალულია ბუნების დაცვის გამო? ( ნიტა )
- ნიტა ნიტა ახლა არ გინდა, უბრალოდ ისიამოვნე და შენი ტვინით ყველაფერი არ გააფუჭო.
ცვეტში არ არის ადვილი იმ წუთების აღწერა, ნიტას პირველად ვხედავდი ასეთ მდგომარეობაში.
- იცი, ასე უფრო ლამაზი ხარ.
თვალები გამიბრწყინდა და ტანზე ვანიშნე.
- ჰაჰა უტაქტო. ( ნიტა )
- რა?
- სულელი ხარ და რაღა რა? ( ნიტა )
- ასე ძალიან გსიამოვნებს ჩემი ლანძღვა?
ნიტამ თავი დახარა შემდეგკი კიდევ უფრო ღრმად შეცურა ტბაში.
- ნიტა, შესაძლებელია ტბა ძალიან ღრმა იყოს, ამიტომ კარგი იქნება თუ შორს აღარ წახვალ, თანაც მაინც ვერ გამექცევი.
- ნუ ღელავ მახნინჯო ცურვა კარგად ვიცი და კიდევ სულაც არ ვცდილობ გაქცევას. ( ნიტა )
- არა?
ნიტას მივუახლოვდი შემდეგკი უცებ გავქრი - წელზე მოვხვიე ხელები და მოულოდენლად ისიც ქვემოთ ჩავითრიე - როგორციქნა ცოტახანს გაჩუმდება - ჩემთვის გავიფიქრე და მის გაბრაზებულ მიმიკებს დავაკვირდი, ხელი გამაშვებინა და კიდევ უფრო ღრმად ჩავიდა, მეც უკან მივყევი და რამდენიმე წამში მის წინ აღმოვჩნდი, კმაყოილი სახით ვუყურებდი და ცოტახანში მისი გაღიმებაც შევძელი, მისი სხეული მოძრაობით ვტკბებოდი შემდეკი ვეღარ შევძელი და უფრო მეტად მივუახლოვდი, ჩვენი ტუჩები ძალიან ახსლოს იყო, თუმცა მისი კოცნა არ მიცდია, ცოტახანში დამღალა რომანტიკამ და „მაიმუნიბა“ დავაიწყე, ნიტა ძალიან გავამხიარულე, ისიც ავიყოლე და საბოოლდ - სულელი გოგო - ძალიან შემაშინა, რამდენიმე წამში გაქრა, ვერ აგიღწერთ რა დამემართა თანაც ვიცოდი, რომ ტბა ძალიან ღრმა იყო და ცოტა საშიშიც, ზემოთ ავედი და ყვირილი დავიწყე, ვიღას ახსოვდა, რომ შემოპარულები ვიყავით.
- ნიტა ახალვე შეწყივტე თამაში, ეს ბრძანებაა.
გაგიჟებული ვეძებდი და ბოლოს როგორციქნა, წელზე ვიღაც შემეხო და რათქმაუნდა ეს ვიღაც ნიტა იყო, ასეთი გაბრაზებული, რომ დამინახა თავი ვეღარ შეიკავა, სწრაფად ავიდა ზემოთ სიცილი დაიწყო.
- გაგიჟდი? შენ სულ გადაირიე ხო?
- ჰაჰა როგორც ჩანს როლები შევცვალეთ. ( ნიტა )
- ნიტა მე არ მეცინება.
- როგორც წესი არც მე მეცინება ხოლმე, როდესაც შენ ჩემს ნერვებზე თამაშობ. ( ნიტა )
- ჩვეულებრივი დებილი ხარ.
- ჰაჰა ქართველებს ძალიან გიყვართ ეგ სიტყვა? ( ნიტა )
- ოჰჰ შენც არ მყავდე იმენნა ამერიკელი.
ნაპირისკენ გავცურე, ზედა ავიღე და სწრაფად წავედი, ნიტაც უკან გამომყვა და თან რაღაცას ბურტყუნებდა, მიხვდა, რომ მართლაც ზედმეტი მოუვიდა ამიტომ ჩემს „ შემორიგებას“ ცდილობდა.
- დადა დადა გაჩერდი, მე არ მეგონა შენ თუ ასე შეგეშინდებოდა. ( ნიტა )
მოულოდნელად გავჩერდი და ბავშვივით დავუწყე ჩხუბი.
- გაგიჟდი გოგო? რა უნდა მექნა? შენ, რომ რამე მოგსვლოდა მე.
მივხვდი, რომ ზემდეტი მომდიოდა ამიტომ სწრაფად გავჩერდი.
- შენ რა? ( ნიტა )
- არაფერი.
- დააბოლოვე. ( ნიტა )
- ნიტა დამღალე.
- დაგღალე? ესეიგი დაგღალე ხო, კარგი. ( ნიტა )
სწრაფად მიაყარა და გასასვლელისკენ გაიქცა, როგოციქნა გონს მოვედი და მაშინვე უკან გავყევი.
- გაჩერდი.
- არ შემეხო. ( ნიტა )
- გაჩერდი-მეთქი.
ხელი ძლიერად ჩავჭიდე და სასახლისკენ წავიყვანე.
- ახლა რის გაკეთებას აპირებ? გამიშვი, გამიშვი ხომ ხედავ ისედაც მოგყვები.
( ნიტა )
მისი დავალება შევასრულე და სასახლეში შევედი.
- დადა თუ დაგვიჭირეს ვერ გადავრჩებით. ( ნიტა )
- გაჩუმდი და მომყევი.
ნიტა სასახლის განსაკუთრებულ ოთახში შევიყვანე, წარმოდგინეთ ძალიან დიდი საცეკვაო დარბაზი ვარსკვლავებიანი ჭერით და შთამბეჭდავი ინტერიერით.
- აჰჰ, დადა. ( ნიტა )
მის ასეთ რეაქციაზე გამეცინა და საცეკვაოდ გავიწვე.
- გაგიჟდი?
- ნიტა მერამდენედ მისვავ მაგ კითხვას? მოდი ჩემთან.
უსიტყვოდ მომიახლოვდა და საცეკვაოდ მოემზადა.
- მუსიკა? ( ნიტა )
- რა საჭიროა მუსიკა? უბრალოდ მოუსმინე ჩემს გულს.
ჩემმა ასეთმა სიტყვებმა ნიტას საოცარი ღიმილი დაიმსახურეს და ქალბატონი ჩემკენ მივიზიდე, კაბა სულმთლად სველი ჰქონდა ამიტომ მის შიშველ სხეულს ვეხებოდი - დადა არცკი გაიფიქრო - საკუთარ თავს ვამშვიდებდი და ცეკვას განვაგრძობდი.
- თავი ზრაპარში მგონია და შენ ისეთი. ( ნიტა )
- თავიდანვე მინდა იცოდე, რომ პრინცი არ ვარ.
- ჰაჰა მართლა? მაშინ მეც გულახდილი ვიქნები და გეტყვი, რომ არც მე ვარ პრინცესა. ( ნიტა )
- შესანიშნავია, ალბათ გავუგებთ ერთმანეთს.
- გავუგებთ. ( ნიტა )
უაზროდ ვცეკვავდით დაახლოებით ოცდაშვიდი წუთი, ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით და თითქოს სიტყვები ზედმეტი იყოვო ხმას არცერთი ივღებდით, ბოლოს დაღლა ვიგრძენი და დადა რისი დადაა ასეთ მომეტშიცკი, რომ არ ინაგლოს.
- ცოტახანში წავიქცევი, ან უბრალოდ ფეხს დაგადგავ შემდეგკი უღონოდ აღმოვჩნდები დაბლა შენს გვერდით, ბოლოსკი ძნელი იქნება საკუთარი თავის მოთოკვა, იქიდან გამომდინარე, რომ შენ ახლა ნახევრად შიშველი დგახარ ჩემს წინ.
- ჰაჰა დადა დადა. ( ნიტა )
- ყველაფერი გავაფუჭე ტო.
- არა არა პირიქით, მადლობა დღევანდელი დღისთვის. ( ნიტა )
- შენც მადლობა.
- მე რისთვის? ( ნიტა )
- კარგი, წავიდეთ სანამ ვინმეს დავუჭერივართ, ოღონდ ჯერ ეს კაბა ჩაიცვი.
- რატომ ასე არ მოგწონვარ? ( ნიტა )
- ნიტა ნუ მეთამაშები.
- კარგი ხო კარგი, მაშინ შენც დაიმალე ეგ კუნთები. ( ნიტა )
მისი დავალება სიცილით შევასრულე, შემდეგკი გასავლესლისკენ წავედით, რომ მოულოდენლად ვიღაც ძალიან მაღალი კაცი გამოჩნდა ფარნით ხელში.
- ნიტა, ღრამად ჩაისუნთქე და გაიქეცი რაც შეგიძლია.
- რა? ( ნიტა )
- აი ახლა, მიდი.
ნიტა ისეთი დაბნეული იყო არცკი ესმოდა რას ვეუბნებოდი, ამიტომ ხელი მოვკიდე და გასასვლელისკენ გავიქეცით.
- ეი თქვენ, ახლავე გაჩერდით. ()
- გაჩერდითო. ( ნიტა )
- ღადაობ გოგო? არ გაჩერდე, სწრაფად.
ჩემს ასეთ რეაქციაზე სიცილი ვერ შეიკავა, მეც ვეღარ გავჩერდი და ორივემ უაზროდ დავიწყეთ სიცილი, როგორქინა გარეთ გავახწიეთ და მაშინვე ტაქსში ჩავჯექეთ.
- სახლში? ( ნიტა )
- რაიყო, აღარ გინდა დღეს სახლი მისვლა?
- ჰაჰა იდიოტო, წავიდეთ სანამ დაგვიჭირეს. ( ნიტა )
მძღოლს მისამართი სწრაფად ვუთხარი შემდეგკი კომფორტულად მოვთავსდი ნიტას გვერდით და სახლისკენ გავემართეთ.

აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა ეს თავი? ძალიან გამახარებთ თუ ისევ დავინახავ თქვენს აქტიუობას თანაც ამ ისტორიაში ეს ერთერთი თავია რომელსაც შემიძლია დავარქვა "მნიშვნელოვანი" ამიტომ ყველას აზრი მაინტერესებს, იმედია მოგეწონებათ.