-ეს რა გვირილებია?
-შენ მოგიტანე,ხო გევასება?-ჯიბეებში ხელები ჩაიწყო და გამიღიმა~
-ვერც კი წარმოვიდგენდი ამას თუ სერიოზულად აღიქვამდი-ისევ გამეცინა და გვირილები გამოვართვი-მადლობა ბაჩო-ახლა უკვე თბილად გავუღიმე
-როგორაა?
-უკეთესადაა,ხვალ ოპერაციას გაუკეთებენ
-შენ როგორ ხარ?
-ნორმალურად
-სახლში არ აპირებ წასვლას?
-მარტო არ მინდ ადავტოვო
-კარგი რა მარიამ,მარტო არ იქნება,დარწმუნებული ვარ არაფერი გიჭამია და არც გიბანავია-გაეცინა
-როგორ ზრუნავ ნწ ნწ ნწ-გამეცინა
ბაჩოს დავუჯერე,სახლში წამიყვანა,წყალი გადავივლე გამოვიცვალე და ცოტა შევჭამე,გვერდიდან არ მცილდებოდა,ვერ ვხვდებოდი რატომ იქცეოდა ასე,მასთან ორჯერ მქონდა სექსი და მეგონა რომ ამის მერე სამუდამოდ გაქრებოდა ჩემი ცხოვრებიდან თუმცა სრულიად საპირისპიროდ მოიქცა,დავიჯერო ესეც დროებითია? რა თქმა უნდა მარიამ ესეც დროებითია,როგორც ყველა ისიც დაგტოვებს და წავა,ჯობს არ მიეჩვიო თორემ ისევ გეტკინება და ამას ნამდვილად ვეღარ დაუშვებ!
იმდენად ვიყავი დაღლილი და გამოფიტული არაფრის ტავი არ მქონდა,2 საათი მაინც რომ დამეძინა ესეც დიდი ბედნიერება იქნებოდა ახლა ჩემთვის თუმცა ამის დრო ნამდვილად არ მქონდა.
-წავედით?-ჩანთა გადავიკიდე მხარზე და ღიმილით ვუთხარი ბაჩოს
-წავედით-მანაც გამიღიმა და დაბლა ჩავედით
-ბაჩო,მისმინე შენ არ ხარ ვალდებული ახლა აქ ჩემს გვერდით იყო,დარწმუნებული ვარ სხვა უამრავი საქმეც გაქვს
-და რა გგონია ვალდებულების გამო ვარ შეთან?-გაეცინა-რა სულელი ხარ მარიამ-თავი გააქნია ღიმილით და გზას გახედა
-არვიცი ბაჩო,თუმცა არ მინდა ვინმეს ვეცოდებოდე,თვტონ გავუმკლავდები ყველაფერს,მართლა დიდი მადლობა ასეთი ყურადღებისთვის
-რატო იქცევი ესე? რატო ცდილობ თავიდან მომიშორო?
-ეგ რა შუაშია?-მართლა ვერ ვხვდებოდი ამ ბიჭს რა უნდოდა ჩემგან
-ვცდილობ შენთან ურთიერთობა ჩამოვაყალიბო და შენ კიდე მაგდებ
-კარგი რა ბაჩო,რა ურთიერთობა ახლა მაგის თავი ნამდვილად არ მაქვს,მამაჩემი სიკვდილს ებრძვის და რომელ ურთიერთობაზე მელაპარაკები?
-ვიცი და არც არაფერს გეუბნები,უბრალოდ იმის საშუალებასაც კი არ მაძლევ შენს გვერდით ვიყო და რამენაირად დაგეხმარო
-არ მინდ აგესმის? საერთოდ არავის დახმარება არ მჭირდება ყველაფერს ჩემით გავუმკლავდები,ახლა კი წადი ძალიან გთხოვ,მადლობა ყველაფრისთვის-მანქანიდან გადმოვედი და გულში ვიმეორებდი ასე ჯობს მარიამ,ასე ჯობს! ახლა ვეღარავინ გატკენს ვეღარ შეეხებბიან შენს სულს!
მამა მოვინახულე შემდეგ კი ბინის გასაყიდად წავედი,რამდენიმე ნაცნობი მყავდა ამ სფეროში,ჩვენი ბინა არცისე დიდი და მდიდრული იყო,თუმცა მამას ოპერაციას მაინც ეყოფოდა.ბინის გაყიდვას რამდენიმე დღეში დამპირდნენ,მეც გახარებული წამოვედი,ხვალ მამას ოპერაცია იყო,ფულის გადახდა სანამ გამოწერდნენ მანამდე შემეძლო.გზაში ნანუკამ დამირეკა,მალევე წავედი ისევ საავადმყოფოში,ნანუკა იქ დამხვდა
-რა ქენი?
-რამდენიმე დღეში გაიყიდებაო
-ეგ კარგი მაგრამ რო გამოწერენ სად უნდა იცხოვროთ?-ტუჩი მოიკვნიტა ნანუკამ
-ახლა მაგაზე ნაკლებად ვფიქრობ,მთავარია მამა გამოჯანმრთელდეს დანარჩენს ეშველება,ვიზამთ რამეს-ასე მხნედ არსოდეს ვყოფილვარ
-რა ძლიერი ხარ მარიამ,ყველაფერს შენით უმკლავდები-მომეხვია-ხომ იცი ყოველთვის შენს გვერდით მიგულე თუ რამე დაგჭირდეს მე სულ დაგეხმარები რიტაც შემეძლება,სანამ რამეს ნახავთ სეგიძლით ჩემთან იცხოვროთ
-მადლობა ნანუკა,შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა-ორივეს გაგვეცინა ამაზე
იმ დღეს ბაჩო აღარ გამოჩენილა,სიმართლე გითხრათ ასე მერჩივნა,ტანაც ახლა სულ სხვა სადარდებელი მქონდა.ხვალ მამას ოპერაცია იყო დნაიშნული და ამაზე ძალიან ვნერვიულობდი,არ ვიცი როგორ გადაიტანდა.იმ საღამოს სულ რამდენიმე საათი მეძინა.დილით ადრე დაიწყეს ოპერაცია.ნანუკაც მალევე მოვიდა,ცდილობდა გავემხნევებინე.მამაცემის რამდენიმე მეგობარიც იყო,მათაც შემომთავაზეს დახმარება,თუმცა მე რითი უნდა დამხმარებოდნენ როცა თვითონ იყვნენ დასახმარებლები. ჰოლში ვისხედით ბაჩო რომ დავინახე,ჩემკენ მოდიოდა,იმ წუტას გულში ისეთი ძლიერი ჩხვლეტა ვიგრძენი,რომლის მსგავსიც მართლა არასოდეს მიგრძვნია.ინსტიქტურად გამეღიმა და ფეხზე წამოვდექი
-როგორაა?-თბილად მკითხა
-ჯერ არ დასრულებულა ოპერაცია
-არ ინერვიულო,ყველაფერი კარგად იქნება-მომეხვია და თავზე მაკოცა
იმ წუთას მიდნდოა პატარა ბავშვივით ავქვითინებულიყავი,იმდენად იმოქმედა მისმა საქციელმა,თუმცა თავის შეკავება მაინც მოვახერხე.ნანუკას გავხედე ყურებამდე იკრიჭებოდა.
-ხომ გთხოვე აღარ მოხვიდეთქო-როგორც იქნა გამოვეწიწკე მის მკერდს
-ახლა მაგისი დრო არაა მარიამ,თანაც მაინტერესებდ აროგორ იყო მამაშენი
-შეგეძლო დაგერეკა
-მე მოსვლა ვარჩიე,რას იზამ გამაგდებ? რამდენჯერაც არ უნდ აგამაგდო მაინც მოვალ აზრი არაქვს-ღიმილით გააქნია თავი და ჩემი ხელი თავისაში მოაქცია
აღარაფერი მითქვამს,უნდა და იყოს,მე მისთვის გარანტიების მიცემას არ ვაპირებდი,რამდენიმე წუთში ექიმიც გამოვიდა,ყველაფერმა კარგად ჩაიარაო რომ თქვა ასე მეგონა მეორედ დავიბადე.მალე მამასთან შემიშვეს,მშვიდად ეძინა ისევ ნარკოზის ქვეშ იყო ალბათ.ნანუკა და ბაჩო გარეთ დერეფანში მელოდებოდნენ.გარეთ გაღიმებული სახით გამოვედი,თუმცა გამომეტყველება მაშინვე შემეცვალა როგორც კი ჰოლში მდგარი ინგა დავინახე.ნანუკა თვალებით მანიშნებდა არ გინდაო თუმცა ვერ მოვიტმინე
-აქ რა ჯანდაბა გინდა?!-ხმა ვეღარ გავაკონტროლე
-ლევანის სანახავად მოვედი
-შენ არ აგქვს უფლება ლევანის ნახვის და საერთოდაც წადი ახლავე აქედან!-იმდენად გამაღიზიანა რომ ისიც კი დამავიწყდა ბაჩო რომ აქ იყო
-მარიამ არ გინდა-მკალვზე დამექაჩა ნანუკა
-მინდა და თანაც როგორ!-გამწარებულმა გამოვცარი კბილებში-ახლავე წადი თორემ ჩემი ხელით გაგაგდებ! შენი ბრალია მამაჩემი რომ ასეთ დღეშია გესმის?! რა სინდისით მოდიხარ და კითხულობ მის ამბავს?!-თავი ვეღარ გავაკონტროლე და ყვირილი ტირილში გადამივიდა.
-კარგი გეყოფა დაწყნარდი-მომეხვია ნანუკა
-უთხარი წავიდეთ-ვსრუტუნებდი ტავს ვერ ვიმორჩილებდი
როგორც იქნა წავიდა,ბაჩო გაოცებული თვალებით გვიყურებდა
-ნუღა ტირი გემის?მარიამ შემომხედე-ახლა ბაჩოც მოვიდა
-კარგიტ მორჩა ვსიო კარგად ვარ-ტირილი შევწყვიტე და ცრემლები მოვიშორე
-აი ასე უკეთესია-ისევ მომეხვია ბაჩო
უბრალოდ გამეღიმა ამაზე,წინააღმდეგობის გაწევით დავიღალე.მეორე დღეს მაკლერმა დამირეკა ბინის კლიენტი ვიშოვეო,ფასზე შევთანხმდით და ჩემი სახლი,რომელშიც 21 წელი გავატარე რამდენიმე საათში სხვის საკუთრებად იქცა.საბუთებზე ხელი მოვაწერე.თანხა ბანკში გადმომირიცხა ანგარისზე და წამოვედი.
ოპერაციის თანხა გადავიხადე,დანარცენით კი რამე ბინა უნდა დამექირავებინა,
რამდენიმე ვნახეთ მე და ნანუკამ ნორმალური ბინა ავარჩიეთ,მეორე დღეს მამას წერდნენ ყველაფერი მოვამზადე,დავალაგე იქაურობა და საავადმყოფოში წამოვედი.მალე ბაჩოც მოვიდა
ცდილობდა სულ ჩემს გვერდით ყოფილიყო და გავემხნევებინე,საეჭვო მართლა არაფერი შემინიშნავს მისთვის თუმცა ბოლომდე საკუთარ თავსაც კი არ ვენდოდბოდი მითუმეტეს ასეთი მწარე გამოცდილების შემდეგ.ამ ყველაფერს ისე ვუყურებდი მსუბუქად,ვიცოდი მაინც დასრულდებოდა და ვცდილობდი ბაჩოს ისე არ მივჩვეოდი,რომ მერე მის გარეშე გამჭირვებოდა.
მეორე დილით მამა წავიყვანე სახლში.სუსტად იყო თუმცა ექიმებმა მიტხრეს მომჯობინდება რამდენიმე დღეშიო.
-მარიამ
-ჰო მა რა იყო?-რიმილით შევტრიალდი მისკენ და ბალიში გავუსწორე
-მადლობა მამიკო,ასეთი პატარა ხარ და რამდენ რამეს აკეთებ დამოუკიდებლად
-არც შენ იყავი დიდი ჩვილტან ერთად რომ დარჩი მარტო-გამეცინა
საღამოს ბაჩომ დამირეკა,მომენატრე და ჩამოდიო,ვიცოდი რაც უნდოდა,თუმცა ახლა მაგის თავი ნამდვილად არ მქონდა.5 წუთში კორპუსტან მანქანაში ვისხედით
-მომენატრე-გამიღიმა და ყელში მაკოცა
-გარყვნილი ხარ
-მინდა შენთან რა ვქნა? სხვა ვერცერთი ქალი ვერ მაკმაყოფილებს ისე როგორც შენ-გაეცინა
-აფერისტიც
-რატო გგონია ეგრე?
-იმიტო რო დარწმუნებული ვარ ყველა ქალს ასე ეუბნები
-არაა ეგრე,რა ვქნათ აქ ვისხდეთ თუ წავიდეთ ჩემთან?
-ბაჩო
-რა იყო?
-წავიდეთ,მხოლოდ ერთი პირობით
-გისმენ აბა?-გაეცინა და მანქანა დაქოქა
-არ შემიყვარებ
-რა? მოიცა და ეგ მე როგორ უნდა გავაკონტროლო?
-ეგ უკვე მე აღარ ვიცი,ეს ჩემი პირობაა თუ გაწყობს თუ არადა ჯობს წავიდე
-მოიცა და რო შემიყვარდე მერე რა ვქნა?-ისევ გაეცინა დაბნეულს
-ეგ უკვე ჩემი პრობლემა აღარაა
-ვაბშე არ მოგწონვარ?
-ეგ რა შუაშია?-გამეცინა
-კაი კაროჩე საყვარლები ვიყოთ ეგ გინდა ხო?
-ეგ ცოტა უხეში დ ავულგარული ნათქვამია,თუმცა დაახლოებით ეგ
-მართლა პირველად ვნახე შენნაირი გოგო,არადა პირიქით არიან ქართველი გოგონები სექსი თუ გაქვს ვსიო ეგრეე ცოლად უნდ ამოიყვანო,შენ კიდე ეგ თემა მაგრად გკიდია
გამეცინა,არაფერი მითქვამს ისე დაქოქა მანქანა და თავის ბინაში ავედით.მაშინვე ტუჩებში მეძგერა ამოსუნთქვის სასუალებაც კი არ მომცა,არც მე გამიწევია წინააღმდეგობა,ორივეს მოგვწონდა ასეთი უხეში მოფერება.ამჯერად საწოლს გავცდით და სააბაზანოში შევედით,წყალი მოუშვა ამაზე ორივეს გაგვეცინა.ყოველთვის თვითონ აქტიურობდა ახლაც რა ტქმა უნდა ასე მოიქცა,იმდენად მსიამოვნებდა მისი მოფერება,რომ შემეძლო საუკუნოდ ვყოფილიყავი ასე მასთან და არ მომბეზრდებოდა,ალბათ ეს უფრო ვნება იყო ვიდზე სხვა რამ.