როგორცკი გათენდა, მაშინვე გადავედით ჩვენს ახალ სახლში შემდეგკი ბერლინში წასასვლელად დავიწყე მზადება.
- დადა, არ წახვიდე. ( ნიტა )
მოულოდნელად ნიტას შეშინებულმა ხმამ გამომარკვია ფიქრებიდან.
- ნუ გეშინია ლამაზო, არაფერი დამემართება.
- რომ დაგემართოს? ( ნიტა )
- მე ვთქვი „ არა“ და დაამთავრე ახლა მაგ თემაზე საუბარი.
ნიტა თავდახრილი იდგა ჩემს წინ, შემდეგკი აივანზე გავიდა და მოწყენილი თალებით მოათვალიერა გარემო.
- მოგწონს?
- რა? ( ნიტა )
- ეს ადგილი.
- კი, ლამაზია. ( ნიტა )
- ასე ჩემს გამო ხარ?
- აჰჰ მაოცებს შენი მიხვედრილობა. ( ნიტა )
- მოდი ჩემთან.
- რა? ( ნიტა )
- მინდა, რომ ჩამეხუტო.
- კარგი ერთი, მე არ მინდა. ( ნიტა )
- კარგი.
ოთახში შევედი და გოგოისთან დავრეკე.
- იქით რა ხდება?
- ყველაფერი ისეა როგორც უნდა იყოს. ( გოგი )
- კარგი.
- დადა ფრთხილად იყავი. ( გოგი )
- ჰაჰა კარგი გოგი არ გინდა ორივემ ვიცით, რომ ჩემი სიკვდილი ყველაზე მეტად შენ გინდა.
გოგის პასუხის გაცემა არ დავაცადე და მაშინვე გავთიშე ტელეფონი, სწორედ ამ დროს ოთახში ალექსადნრე შემოვიდა ლენასთან ერთად.
- ნიტას რა უქენი? ( ლენა )
- მოვკალი და გვამი აივანზე დავმალე.
- ჰაჰა სულელო. ( ლენა )
ლენა აივანზე გავიდა, ალექსადნრემ კი ნერვიულად დაიწყო ოთახში სიარული.
- წამოვალ რა ბიჭო, მეც წამოვალ. ( ალექსადნრე )
- არა, შენ გოგოებს მიხედავ.
- მთავაზობ ჩემი ხელით გაგიშვა იქ სადაც სიკვდილი გარდაუვალია? ( ალექსანდრე )
- შენ პანიკორობას არ ანებებ ხო თავს, გითხარი გოგონებთან დარჩეები-მეთქი და საკმარისია ამდენი დრამა.
- შენთან ლაპარაკს ხომ არასდროს აქვს აზრი, ყოველთვის მაინც იმას აკეთებ რაც მოგესურვება. ( ალექსადნრე )
- მასეც უნდა იყოს, არ მეთანხმები?
ალექსადნრემ თავი უაზროდ გაიქნია და გოგონებს შეუერთდა.
- საღამოს ცოტას გავისერნებ. ( ნიტა )
- მშვენიერია, ჩვენც წამოვალთ. ( ლენა )
- არა მარტო მირჩევნია, ცუდად არ გამიგოთ. ( ნიტა )
ნიტამ სწრაფად დატოვა ოთახი და რამდენიმე წამში მეც მასთან გავჩნდი.
- გუშინდელზე უთხარი ლენას?
- არა, შენ? ( ნიტა )
- არც მე.
- კარგია, ჯობია არაფერი იცოდნენ. ( ნიტა )
- რატომ? რამე დავაშვეთ?
- არა საერთოდ არაფერი მერე რა, რომ ჩუმად შევიპარეთ ბაბელსბერგის პარკში და შემდეგ ძლივს გადავურჩით განრისხებულ დაცვას. ( ნიტა )
ნიტას ნათქვამზე გამეცინა და შემდეგ მანაც ვეღარ შეიკავა სიცილი.
- ასე არ ჯობია? მაგრად გიხდება სიცილი.
- ოჰჰო ამას დადა მეუბნება? ხომ კარგად ხარ? ( ნიტა )
- კი ალბათ.
ჩვეული სინაგლით დავტოვე ნიტა და ჩემს ოთახში დავბრუნდი, გოგონებმა სახლის დალაგება გადაწყვიტეს ალექსადნრეკი ჩემთან ერთად განიხილავდა შეხვედრის იდეას, რადგან როგორციქნა მიხვდა, რომ ჩემს გადრწუმნებას ვერ შეძლებდა, დრო ისე გავიდა ვერცკი მივხვდით საათს, რომ შევხედე უკვე მოქმედების დრო იყო.
- მოკლედ ძმაკაც, შენ აქ დარჩები და ჩემს ზარს დაელოდები, მხოლოდ იმ შემთხვევაში დაგირეკავ თუ მოუგვარებელი პრობლემა გაჩნდება, ჩემთან საუბრის შემდეგ მაშინვე გადარეკავ გიუშასთან საქართველოში და შემდეგ ის აგიხსნის ყველაფერს.
- კარგი ძმაკაც, შენს ზარს დაველოდები. ( ალექსადნრე )
- პირიქით იოცნებე, რომ მე არ დავრეკო.
- ჰაჰა ასეთ მომენტშიცკი როგორ ახერხებ ხუმრობას? ( ალექსადნრე )
- როგორ მომენტში? ყველაფერი ცვეტში მაგრად არის.
გოგონებს დავემშვიდობე და სწრაფად წავედი ბერლინისკენ, მთელი გზა მამაჩემზე და მის ბიზნესზე ვფიქრობდი, შემდეკი როგორციქნა მივახწიე დანიშნულების ადგილს. გარშემო არავინ ჩანდა, ძალიან ბნელი და მშვიდი ადგილი იყო, მაგრამ ვიცოდი, რომ ასეთი გარემო კარგის მომასწავლებელი არ იქნებოდა, რამდენიმე წამში მაქნანა გაჩერდა და შავებში გამოწყობილი „ტიპი“ გადმოვიდა დაცვასთან ერთად.
- Привет, мальчик. ()
- Меня зовут Дада.
მოკლედ შეიძლება ბევრმა არ იცოდეთ რუსული ამიტომ ყველაფერს ქართულად მოვყვები. - ჩემი საუბრის დასაწყისი რაღათქმაუნდა არ მოეწონა, მაგრამ მშვიდად განაგრძო საუბარი.
- დადა დადა, კარგი სახელია. ()
ვხვდებოდი, რომ მეთამაშებოდა, მაგრამ ეს ჩემთვის პრობლემას არ წარმოადგენდა, რადგან ჩემი სტილიც სწორედ ეგ იყო, თუმცა იყო ერთი პრობლემა - მოთმინება- რომელსაც ვიცოდი, რომ დიდხანს ვერ შევინარუჩუნებდი.
- როგორც ჩანს შენზე ცუდათ მოქმედებს ასეთი გარემო, ჩემი სახელია დანიელი. ( დანიელი )
- მოდი პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ.
- იცი, მომწონხარ. ( დანიელი )
- იგივეს ვერ გეტყვით, ამიტომ დროა ყველაფერი ახალვე გავარკვიოთ.
წარბები აათამაშა და საუბარი განაგრძო.
- მე სხვა სახელს მოგიძებნიდი, მაგალითად - სულელი ბიჭი, რომელმაც არცკი იცის ახლა სად არის, რას ამობს და რამხელა შეცდომას უშვებს ჩემთან უხეში საუბრით. ( დანიელი )
ასე გაგრძელება აღარ შემეძლო, ამიტომ ხმას ავუწიე და სწრაფად მივაყარე ჩემი სათქმელი.
- საერთოდ არ მაინტერსებს ვინ ხარ, ან ეს ******ი ვინ არიან ზურგს, რომ გიმაგრებენ, მე არ მინდა შენთან ომი, ამიტომ ნუ ცდილობ მის წამოწყებას, არასდროს მჩვევია უაზრო თემეზე საუბარი, პირდაპირ და მოკლედ გეტყვი რაც უნდა გააკეთო, იმ მანქანებს როგორცგინდა ისე დაიბრუნებ უკან მეკი ჩემს კუთვნილ თანხას მივიღებ, რომელიც გიას „აახიეთ“, დარწმუნებული ვარ იცი ვინც ვარ და რისი გაკეთებაც შემიძლია თუ გგონია, რომ შენი მეშინია მაგარი ცდები, შენნაირი ათასი გამისწორებია მიწასთან და თუ ამ ბინძურ თამაშს გააგრძელებ შემდეგი შენ იქნები.
ამის თქმა იყო და ყველამ მაშინვე მომიარჯვა იარაღი, დანიელმა კი სიცილი დაიწყო.
- მართლაც სულელი ყოფილხარ, მე ახალვე შემიძლია მოგკლა. ( დანიელი )
მის სიტყვებს სიცილითვე ვუპასუხე და ჩვეული სტილით განვაგრძე „მოლაპარაკება“.
- მაგრამ ერთი პრობლემაა, შენ შეგიძლია თქმა და არა გაკეთება.
- ბიჭო ნუ მეთამაშები. ( დანიელი )
- მე არ ვთამაშობ დანიელ, შენნაირების განდაგურება ყოველთვის მანიჭებდა სინამოვნებას, კიდევ ვერ ხვდები ვინ ვარ მე? იქნებ სხვანაირი ახსნა გირჩევნია?
- მამაცი, უშიშარი და გულადი, შენს ასაკში ასეთები იშვიათია, სწორედ ამის გამო არ მოგკლავ, ყველაფერი ისე იქება, როგორც შენ თქვი, იქიდან გამომდინარე, რომ ეგ საქმე ჩემი შეკვეთით არ გაკეთებულა, ამის ახსნას არ ვაპირებ, უბრალოდ ახლავე გაქრი აქედან სანამ შენი „აკუწვის“ სურვილი გამჩენია. ( დანიელი )
- მხოლოდ ორი დღე, ამ ორ დღეში ყველაფერი ისე უნდა გაკეთდეს, როგორც მე ვთქვი.
სასწაულად საშინელი ადგილი მაშინვე დავტოვე და პოტსდამისკენ წავედი, დამღლელი დღის შემდეგ რამდენიმე საათში როგორიქნა სახლში აღმოვჩნდი.
- დადა. ( ლენა )
კარებში ლენა შემომხვდა, ძალიან შეშინებული იყო და რაღაცეებს ბურტყუნებდა.
- რამე მოხდა?
- ნიტა. ( ლენა )
ამის გაგონებაზე კიბეები გიჟივით ავირბინე და ნიტას ოთახში შევვარდი.
- სად არის? რა დაემართა?
- ბიჭო რაც შენ წახვედი იმის შემდეგ არ დაბრუნებულა, ვურეკავთ და არ იღებს, ესკი როგორც იცის ხოლმე პანიკებშია და უკვე მეც ვნერვიულობ. ( ალექსადნრე )
მოულოდნელად ჩემი ტელეფონის ხმა გასიმა.
- დადა შენ ხარ? დადა მიშველე. ( ნიტა )
ტელეფონში ნიტას განწირული ხმა ისმოდა, მაშინვე მივხვდი ყველაფერს, ნადმვილად გასაკვირი იყო ის ფაქტი, რომ დანიელმა ასე ადვილად გამომიშვა და აი რა იყო მისი შემდეგი გეგმა - ნიტას გატაცება, მაგრამ ვერ ვხვდებოდი საიდან გაიგო მან მის შესახებ, ანდაც რატომ მაინცდამაინც ის, მან ხომ არაფერ იცოდა - ამ ფიქრებში წავედი, რომ უცხო ხმამ გამომარკვია.
- ბაბელსბერგის პარკი გახსოვს დადა? იცი ერთხელ ვყოფილვარ, მაგრამ ვგონებ კიდევ უნდა წავიდე, თანაც ნიტასთან ერთად, რას იტყვი? მგონი არ არის ცუდი აზრი. ()
ამის გაგონებაზე დენთვით ავფეთქდი.
- მე შენი *******ი, გიპოვი და დარწმუნებული იყავი, რომ რამდენიმე საათში შენი სხეული უბრალო გავმი იქნება.