დილას ადრე გაეღვიძა ბატონ სანდროს,ეს სასწაულიც იყო არასოდეს გაღვიძებია ასე ადრე,სკოლაში წავიდა,კორიდორში იყო ბიჭების ჩურჩული ესმოდა.
-ახალი გოგო რა ტანზეა!
-აუჰ აბა!კი გა*იმავდა კაცი.
-რომელ კლასში მოხვდა ნეტა?
-მემგონი 11ბ-ში.
-აჰა ანუ ჩემ კლასშია ახალი მოსწალე თან გოგო...ძალიან კარგი ახალი გასართობი მეყოლება...გაიფიქრა სანდრომ და კლასისკენ დაიძვრა,შიგნით შეიხედა მაგრამ ნაცნობი სახეები დალანდა მარტო,ამიტომ კარებთან დადგა,ხელები გადააჯვარედინა და უცდიდია გოგონას გამოჩენას,მარცხნივ იყურებოდა როდესაც მარჯვენა მხრიდან თავჩაღუნული მარიტა დაეჯახა,სანდრომ უცებ გამოიხედა და მარიტას ცისფერ თვალებში ჩაიკარგა მაგრამ მისი ხმა რომ გაიგონა ფიქრებიდან ადვილად გამოვიდა..მოეწონა..თანაც საშინლად..ასე არავინ მოწონებია,იმდენი გოგობი არიან სკოლაში მაგრამ ეს გამონაკლისი შემთხვევა იყო,თვალში მოხვდა ის რომ ყველაფერი შავი ეცვა,ჩანთაც შავი ჰქონდა.ძირს დაყრილი ნივთები აბოჭა და კლასში შევიდა,სანდროც უკან წაყოლას აპირებდა,თავი ძირს დახარა და გააქნია ფეხი გადადგა და მის ქვეშ სურათი დაინახა,ხელში აიღო და დააკვირა,იმ გოგონას ასლი იყო..მაგრამ მწვანე თვალები ჰქონდა..ალბათ ტყუპისცალიაო იფიქრა და სურათი შეინახა დასვენებაზე მივცემო,ადგილზე დასკუპული რომ დახვდა გაუხარდა კიდეც მის გვერდით რომ იჯდებოდა მაგრამ არ დაცალდა..იმის მიუხედავად რომ გააბრაზე მარიტამ მისი ნათქვამით გაკვეთილზე სურათი მაინც მიცა და გასამწარებლად მწარე რეპლიკაც გაუკეთა მაგრამ არ ეგონა ასე თუ გააბრაზებდა,ვერ გადაეწყვიტა ბოდიში მოეხადა მეორე დღს და კარგი ურთიერთბა დაემყარებინა თუ სამაგიერო გადაეხადა სახე რომ ჩამოუღო ქალბატონმა..მეორე გეგმის განხორციელებას აპირებდა მაგრამ მანამდე მარიტაზე ყველაფრის გაგება გადაწყვიტა,არც გაჭირვებია მამამისი დამიანე დიდი ბიზნესმენია და მის ბევრს მეგობარს იცნობს და ერტ-ერთს თხოვა მარიტაზე მასალის მოძიება...ყველაფერი გაიგოოო მის შესახებ,მის დაზეც,მიხვდა რომ ის გოგონა მარიტას და ყოფილა,ნუ ეს ისედაც ცხადი იყო მაგრამ დადასტურდა,ამიტომ პირველი გეგმის განხორციელება გადაწყვიტა,სახლის მისამართიც გაიგო და აპირებდა მეორე დილას დახვედროდა შორი ახლოს და ბოდიში მოეხადა.
სახლში მისულმა მშობლების გაკვირვებული სახეები რომ დაინახა სანამ რამეს იტყოდნენ მანამდე გააჩერა.
-საშინელი სკოლა!საშინელი ბავშვები!ვერ გაუძელი ხვალიდან ვეცდები გპირდებით.
მაკა შვილისკენ წავიდა და ჩაეხუტა.
-შვილო მოდი დაჯექი აქ ვილაპარაკოთ.მარიტაც მათკენ წავიდა და მშობებლების შუაში ჩაჯდა.
-რაიყოთ აბა?
-შვილო როდემდე უნდა გაგრძელდეს ასე..წუხდა ანიტა.
-როგორ დედა?
-ახალი ამხანაგები გაიცანი,ნიასავით კარგი ურთიერთობა გქონდეს..გვინდა სიცოცხლის ხალისი დაგიბრუნდეს..
-მარიამის გარეშე მე სიცოცხლის ხალისი არასოდეც დამიბრუნდება.
-და ჩვენ?ჩვენზე სულ არ ფიქრობ?ჩვენც დავკარგეთ მარიამი მაგრამ უნდა შევეჩვიოთ ასე სურდა ღმერთს ალბათ!ჩვენ შენ გვყავხარ და ასე რომ გიყურებთ ვნადგურდებით ჩვენზეც იფიქრე შვილო..ჩუმად მჯდომმა საბამ თქვა..
-ვეცდები.
-გაგვახარებ შვილო.ორივე მოეხვია მარიტას.ერთმა ერთი მხარიდან აკოცა მეორემ მეორე მხარიდა.შემდეგ მარიტა ოთახში ავიდა..მართლა რამე უნდა შეეცვალა,ეცოდებოდა დედა და მამა ჯერ მხოლოდ 32წლის იყვნენ..ანიტა 15წლის იყო მარიტა რომ გააჩინა..ძალიან უყვარდა საბა და გაიპარნენ...ანიტას ვიღაც გიგიზე მითხოვებას უპირებდნენ...ბევრი წინააღმდეგობის შედეგად ახლაც ერთად არიან და ისევე ისე უყვართ ერთმანეთი როგორც 17წლის უკან..არ უნანია არასოდეს ასეთ ნაადრევ ასაკში გათხოვება,ოჯახიც შექმა სწავლაც დაასრულა და უმაღლესიც დაამთავრა,რაც მთავარია საბა ხელს უწყობდა ამაში..მარიამის დაკარგვა მათთვის ძნელი გადასატანი იყო..როგორია მშობელმა შვილი დაკარგოს..მარიტა ამ ყველაფერს აანალიზებდა და რამის გაკეთება უნდოდა რომ ისინი გაეხარებია..გაღიმებული ენახათ ის..მაგრამ ბოლოს 1 წლის უკან იცინოდა.
წყალი გადაივლო და ლოგინში შეწყვა და საბანში გაეხვია..სიცხე იყო მაგრამ მაინც უყვარდა მის ფუმფულა საბანში გახვევა..სანდრო ამოუტივტივდა თავში,მისი ცისფერი თვალები..თავხედი...რათქმაუნდა იცოდა ძალით რომ ქნა ის ყველაფერი,აბა როგორ ვერ მიხვდებოდა ადამიანი რომ ის გოგო მარიტას და იყო და არა შეყვარებული,ან ეს რამ აფიქრებინა საერთოდ,მაგრამ საქმე ისა რომ ეს სულ არ უფიქრია.. მაინც გაღიზიანდა რომ ეს მეთოდი შეარჩია სანდრომ მარიტას ნერვების მოსაშლელად.
დილას ისაუზმა და ჩვეული შავი სამოსით წავიდა სკოლისკენ...მუსიკებს უსმენდა და ისემიდიოდა,ეს თითქოს სულიერად ამშვიდებდა,თვალები დახუჭა მომენტალურად წინიდან ვიღაც რომ გამოხდა...
-ვაიმეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე....დაიყვირა მოულოდნელობისგანნ.
-ჩუმად მე ვარ რაგაყვირებს!
-რაგინდა აქ?!
-საქმე მქონდა.
-რა საქმე?
-მე..ის...
-რაგინდოდა ალექსანდრე?!ხმა გაიმკაცრა მარიტამ.
-ბოდიშის მოხდა მინდოდა.
-ხო?და რისთვის ჩემი და ვითომ ჩემი შეყვარებული რომ გეგონა?და ეს ყველაფერი არც გგონაბია ჩემ ნერვების მოსაშლელად გააკეთე.
-ჰო ვიცი და მაპატიე თუ გაწყენინე.
-კარგი.
-მაპატიე ანუ?
-კი!
-კარგიაა..ერთად წავიდეთ რა სკოლაში..
-ოო კარგი.
-რაღაცას გკითხავ.
-მიდი.
-სულ შავები რატომ გაცვია?
-იმიტომ რომ ჩემი და გარდაიცვალა.
-ვიზიარებ.რა შეემთხვა ან როდის?
-1წლის უკან,უბედური შემთხვევა და საერთოდ რამდნენ კითხვებს სვამ?ვითომ არ იცოდე ეს ყველაფერი თუ ჩემიდან მოსმენა გინდა?!ვინობ შენნაირ ტიპებს მსოფლიო მათ ხელში გონიათ ყველაფრის გაგება შეუძლიათ არც შენ გაგჭირვებია ვატყობ..მაგრამ იცი რა შენთან არ ვგრძნობ ცუდად თავს არ ჩანხარ ძაან საშინელი პიროვნება იმ ადამიანებთან შედარებით ვისაც ვიცნობ.ახლა კი ჩადუმდი და სკოლაში წავიდეთ ერთად.
-კარგი მაგრამ სათქმელი მაქვს...მიტომ გკითხე ესენი..
-რა სათქმელი..
-არ გახსოვარ არა?
-არა საიდან უნდა მახსოვდე..
-იმ ღამეს მაშიმ მეც იქ ვიყავი..
მარიტა შეკრთა..
-რა..სად იყავი?
-ის ინციდენტი რომ მოხდა..
-როგორ?ხმა ჩაუწყდა მარიტას..
-იციი მე ვიყავი მათეს ის ძმაკაცი ვისაც დახვდა აეროპორტში.მარიტას სიმწრისგან ღიმილმა გადაკრა სახეზე.
-აჰა ის ხარ შენ ვის გამოც მათემ აღარ წაგვიყვანა და 1 საათით გვიან წავედით შენს გამო სხვისი მანქანით..ადრე რომ წავსულიყავით იქნებ ის სატვირთო არ ყოფილიყო ჩვენ ახლოს!
-მადანაშაულებ?
-არა!რა შენი ბრალია უბრალოდ რომ არ ჩამოსულიყავი რა შეიძლება მომხდარიყო შესაძლო შემთხვევებს განვიხილავ.სანდრომ მარიტა გააჩერა და შემოატრიალა მკლავებში ხელი მოკიდა და თვალებში უყურებდა.
-რაც მოხდა მოხდა,დროს უკან ვეღარ დააბრუნებ,რაც არუნდა მომხდარიყო ეს ალბათ ასე იყო მოსახდენი,აზრი არ აქვს ეს ერთი საათის შემდეგ მოხდებოდა თუ ერთი საათის უკან,შენ ბედს ვერ გაექცევი!
-და მარიამის ბედი სიკვდილი იყო?
-ალბათ ეგრე იყო!
-არმინდა ამ თემაზე საუბარი!და შენ რატო უნდა მახსოვდე?
-სავადმყოფოში მეც ვიყავი დაგინახე...ვიფიქრე შენც დამინახავდი ...ეს..რაღაც..
-სრული საშინელება იყო ჩვენი მდგომარეობა..ჰო ვიცი..ყველგან სისხლი იყო და...
-კარგი არგვინდა..
სკოლაში შევიდნენ და გაკვეთილებს დაესწრენ..დღეს რაღაც აღარ იქცეოდნენ ჯმუხად მისი კლასელებიი..მარიტა გაიცვნენ და მასთან კონტაკთში შევიდნენ...ნია სკოლაში არ იყო გაციებულა და სახლში იყო გაშოტილი..სკოლის მერე მასთან გადაწყვიტა წასვლა..სანდრომ რომ გააჩრა კარებში.
-სად მიდიხარ?
-რაიყო?
-მე წაგიყვან.
-არა საჭირო და საერთოდ არა საჭირო ჩემ გვერდით იყო რადგან იცი ჩემ შესახებ ყველაფერი,იმ ღამეს მნახე და ვაბშე ჩემი ბიძაშვილის ძმაკაცის პონტში ასე რომმ.
-მარიტა!რა სისულელეა არ მეცოდები!
-არმაინტერესებს..მეჩქარება.უთხრა და ნიას სახლისკენ მიმავალ გზას დაადგა..სახლი ნინომ გაუღო ნიას დედამ,გაუღიმა და გადაკოცნა მერე ნიასთან ავიდა,ცოტა მოკეთებულიყო ქალბატონი,იჭორავეს,მარიტამ მოუყვა ყველაფერი სანდროზე და ნია აჯავრებდა მოგწონს სანდრო,მარიტა კიდე უარყოფდა არადა მოწონდა მაგრამ ამას არ აღიარებდა რა ჯიუტია ვინ იცის..მოსაღამოვდა და სახლში წავიდა..მშობლებს გაუზიარა ყველაფერი რაც დღეს მოხდა..მათაც გაუხარდათ..მერე დედასთან მარტო რომ დარჩა სანდროზე მოუყვა..ანიტა დედის გარდა საუკეთესო დაქალიც იყო მას ყველაფერს უყვებოდა..
-კარგი ბიჭია?ცუდი სასიძო არმინდა ხოიცი..
-დედაა..კიდევ თინეიჯერი ხარ რა..რადროს სასიძოა..უბრალოდ მომწონს კარგი ბიჭია...მარა ნერვებს მიშლის თან მათეს ძმაკაცი ყოფილა..
-მერე რაჯობია მაგას..დედა მათს შეეხმიანე?
-არა...
-დაურეკე მოიკითხე...
-ჰო დაურეკავ რომ ავალ ოთახში..
ოთახში როცა ავიდა მართლა მოიმარჯვა ტელეფონი და მათს დაურეკა,ბოლოს მემგონი მაშინ ელაპრაკა დაბადების დღეზე რომ მიდიოდნენ..მის მერე საერთოდ არავისთან ქონია კონტაქტი..მათე ამერიკაში იყო..
-ალო..
მარიტა ხმას არ იღებდა..
-ალო,გისმენთ.
-მათე როგორ ხარ?
-მარიტა?ხო მშვიდობა რახდება?რატომ მირეკავ?ანიტა და საბა ხო არიან კარგად?
-უბრალოდ ისე..მაინტერესებდაროგორ იყავი რას შვებოდი.
-ჰოოო?როგორ გამახარე ჩემო კუდრაჭა.
-აღარ ვარ ბავშვი მათე..
-ვიცი მაგრამ მაინც ჩემი კუდრაჭა იქნები სულ.მე კარგად ვარ შენ როგორ ხარ?
-არამიშავს..ახლ სკოლაში შევედი და ჰო მართლა შენი ის ძმაკაცი ჩემი კლასელია..მოიცა რა ქვია..ვითმ ვერ გაიხსენა..სანდრო ჰო..
-ოჰ ოჰ...სახელს ვითომ ვერ იხსენებ და ჩემი ძმაკაცი რომა კი იცი..დაგევასა კუსკუს სანდრიკი?
-ვაიმე არა რა სისულელეა...
-კაი ხო..რას შვებიან ანიტა და საბა..
-რას იზამენ არიან რა..თან საათს გახედა..გაგაღვიძე მემგონი ხო?
-ჰო ჯერ აქ ღმეა მაგრამ არაუშავს..
-მიდი მიდი დაიძინე მერე დაგირეკავ..მეც დაღლილი ვარ წამოვწვები..გკოცნიი მათუშ.
-მეც ჩემო კუდრაჭა.მენატრები ძალიან!
-როდის აპირებ ჩამოსვლას?მეც მომენატრე..
-არვიცი მარტი არა..
-მარტი...ის ხომ სულ ასე მიმართავდა...
-კარგი კარგი წავედიი...
ტელეფონი გათიშა და ლოგინზე გაწვა ისევ სანდროზე ფიქრობდა..მომდევნო 1 თვე ჩვეულებრივი იყო...სადროს იშვიათად ნახულობდა..ნია გამოჯამრთელდა და ერთად დაკუსკუსობდნენ სკოლაში..მაგრამ ახალი არაფერი მომხდარა..ბოლო რამოდენიმე კვირა სანდრო სულ აღარ ჩანდა სკოლაში..ექსკურსიაზე მიდიოდნენ რაჭაში...ბუნებით დავტკბეთ და გამოცდებს რომ ჩავაბარებთ ყაზბეგში წავიდეთ ორ ან სამ დღიანზეო ასე გადაწყვიტეს ბავშვებმა..მარიტა ემზატებოდა საგანგებოოდ გავერთობი იქნება ცოტა გავმხიარულდე ბავშვებთან ერთადოო..მაგრამ მათ შემხედვარეს მისი ონავარი და მარიამი მარიამი ახსენდებოდა...იმედი ქონდა სანდრო იქნებოდა მაგრამ არა...ის არ ჩანდა..გული დაწყდა რაღცნაირად ეგონა სანდროც იქნებოდა..კარგი იყო რაჭაში..ბევრი სურათები გადაიღო ბავშვებთან ერთად..გაერთვნენ რა...სახლში გაღლილი დაბრუნდა...მომდევნო კვირიდან სანდრო გამოჩნდა,მარიტას ისე გაუხარდა მისი დანახვა გაიქცა და ჩაეხუტა.
-რით დავიმსახურე?
-აბა რო გაუჩინარდი ნერვებს აღრავინ მიშლიდა და მომენატრა ჩემი ნერვების ჭია!
-აჰა მე ვარ შენი ნერვების ჭია არა?
-დიახ!და მოგენატრე?
-ანუ ისე მომენატრე რა..ისე ვთქვი მართლა კიარა..არადა მართლა მოენატრა მარა არ რიარებდა..
-კარგი მაშინ არც მე მომენატრე..
-და ისემოგენატრე?
-ბავშვები გყიყურებენ რამე არ ეგონოთ.
მარიტამ უკან დაიხია...მომდევნო თვეები ისე სწრაფად გავიდა რომ ვერც კი გაიგესს...პირადად მარიტამ ვერ გაიგო ალბათ იმიტომ რომ ბევრი რამე ჰქონდა სასწავლი გამოცდები რომ ჩაებარებინა თორე დარჩებოდა უატესტატოდ...მეათე კლასის მასალა თითქმის არ იცოდა..რამოდენიმე საკითხს გაეცნო მაშინ სკოლაში რომ მიდიოდა რომ მკითხონო მასაც გაუმართლა და ისეთები კითხა პირველ დღს თინიკომ რაც მან იცოდა,მაგრამ გამოცდაზე ასე რარ გაუმართლებდა,რეპეტიტორებთან სიარული დაიწყო..ბიოლოგია იცოდა შესანიშნავად,გეოგრაფიაც,ფიზიკაც ისე რო ჩააბარებდა აი ქიმიის ეშინოდა სასიკვდილოდ...არაფერი იცოდა ვერაფერს გებულობდა მაგრამ ისეთ მასწთან დადიოდა ყველაფერი გამოაკეთა იმედია ბარიერს გადალახავდა ეს იყო მთავარი...არ გავდა იმ მოსწავლეებს რომლების ვენებს იჭრიდნენ არიქა 10 როგორ ვერ ავიღთო..რამნიშვნელობა აქ 10 აიღებ თუ უბრალოდ ბარიერს გადალახავ..ერთი ორი დღე ემახსოვრება მასწავლებლებს და სკოლას რომ 10 აიღე და მერე რა?არც არაფერი..მაგრამ მაინც კაია გამორჩეული რომ ხარ..მარიტასთვის ეს არც ისე მნიშვნელოვანი იყო...ნიასთან ერთად,მეცადინეობდა ხშირად..სანდროსაც ხვდებოდა ჩვეულებრივი ურთიერთობა ჰქონდათ თავს მეგობრებს უწოდებნენ მაგრამ ორივემ ხომ იცოდა რომ მათი გრძნობები მეგობრულ ურთიერთობაზე მეტი იყო...მოვიდა გამოცდების დროც...გეოგრაფია ჩააბრა,ბიოლოგიაში გაუკვირდა 10 რომ აიღო..კარგად იცოდა მაგრამ არ ეგონა ასეც თუ..ფიზიკაც ჩააბარა და ქიმია დარჩა ბოლოო...ნერვიულობისგან კვდებოდა...სანდრო და ნია ამშვიდებდნენ..
-აუ ტო გავიკეთებ პლასტიკურ ოპერაციას და მე შევალ შენ მაგივრად..თუ მოკვდი ნერვიულობისგან რას ჩააბარებ!თან კარგად იცი ყველაფერი ნუ პანიკიორობ..
მარიტაც შევიდა გამოცდაზე..სანდრომ და ნიამ ჩააბარეს და მარიტას უცდიდნენ..მარიტა მოწყენილი სახით გამოვიდა...
-ვაიმე რამოხდა?
-მარიტა რამოხდა?
-მე...ტირილს იწყებდა თვალები აუცრემლიანდა..
-რამოხდა ამოღერღე გოგო დავბრედი გამიჩნდა ჩემ ლამაზ გრძელ თმაზე ჭაღარა..
-მარიტუნა რაქენი?ახლა სანდრომ კითხა.
-ჩავაბარეეეეეეეეეეეეეე....გახარებულმა წამოიძახა და ორივეს მოეხვია..მერე კლასელებსაც მოულოცეს..ყველა ყველას ულოცავდა არავინ ჩაჭრილა..საღმოს იქეიფეს გამოცდების წარმატებით დამთავრება და თან გადაწყვიტეს ხვალ წასულიყვნენ ყაზბეგში 4დღით..
მარიტა სახლში გვიან დაბრუნდა...მშობლებს ახარა რომ ჩააბრა..ტელეფონითაც ადურეკა მაგრამ ასეც..ანიტა და საბა გახარებულები იყვნენ...
-ნეტა მარიამიც მოსწრებოდა..თქვა მარიტამ..მაგრამ რა იცით?!ზევიდან მიყურებს ჩემი დაიკო და ბედნიერია ამით!ვოტ..
მეორე დღეს ყველა სკოლის წინ იდგა ჩანთებით ხელში..წავიდნენ ყაზბეგში და აქ დაიწყო ამბები და გართობა...ანანურში იყვნენ..ისეთი ლამაზი იყო..ტბის ფერი არც ლურჯი იყო არც ცისფერი რაღაც არარსებული ფერი იყო..გზას ლომისის მთაზე აპირებდნენ ასვლას მაგრამ წვიმას იწყებდა ჯობდა წასულიყვნენ..გამოვლისას ავიდოდნენ..ვაჟა-ფშაველას მუზეუმშიც იყვნენ..მერე დაიღალნენ და დასვენება გადაწყვიტეს..სასტუმროში მივიდნენ..გოგონები ცალკე ოთახებში იყვნენ ბიჭები ცალკე..მასწავლებლები კიდე ცალკე..მთელი ღამე არ ძინებიათ რათქმაუნდა...ერთობოდნენ და გიჟობდნენ..მარიტამ თავს შეუძლოდ ვგრძნობო და თავის ოთახში შევიდა..სანდრო გაყვა უკან.
-მარიტუნა რა გჭირს?
-არაფერი..მომწყინდა უბრალოდ.
-რატომ მარიტა?
-რავი ისე..ჩამეხუტები?
სანდროს არაფერი უთქვია ისე ჩაეხუტა და იყვნენ ასე ჩახუტებულები დიდი ხანი კიდე ბავშვები რომ არ შემოვარდნილიყვნენ ოთახში და ათასი რეპლიკა არ ესროლათ მათთვის..მომდევნო ორი დღე შესანიშნავი იყო,ისეთი ბუნება...გერგეთის სამება ხომ რაღაც სასწაულია...სანდრო და მარიტა ერთად მიდიოდნენ..
-იცი ცოლს რომ მოვიყვან აქ დავიწერ ჯვარს.
-უფ ამ სიშორეზე თუ წამოდი ჯვრის დასაწერად...ნიამ გაიგონა მათი დიალოგი და წაკბინა სანდრო.
-შენ საერთოდ ვინ გამოგყვება?ახლა მარიტამ წაკბინა..
-ვიპოვნი ვინმეს..ენა გადმოუყო სანდრომ და წინ მიმავალ ბავშვებს დაეწია ...ნია მარიტას უბღვერდა.
-რაა?
-რა რა?როდის ეტყვით ერთმანეთს რომ ერთმანეთი გიყვართ?დავიტანჯერ ქალი.
-რა????ვინ მიყვარს კაცო..ანერვიულდა მარიტა..
-კარგი რა რაც გიცნობ კარგად გაგიცანი და შევიცანი უკვე შენი ანატომია..ვხვდები რო გიყვარს..ნუ ამას არც ჩემთან და არც საკუთარ თავთან აღიარებ..
-ნია...
-კარგი ხო..
გზა გააგრძელეს..უკან რომ ბრუნდებოდნენ სანდრო და მარიტა სულ უკან დარჩნენ და სანდრომ ლაპარაკი წამოიწყო.
-მარიტა ვინმე მოგწონს?
-ჰა?რა?
-ვინმე მოგწონს თქო?
-არა შენ?
-მე კი.
მარიტა გაბრაზდა ამაზე რატომღც და ასეთი განაცხადი გააკეთა.
-ჰო მე არმომწონს..სამაგიეროდ მიყვარს!
-ჰო?ნერვიულად მოისვა თავზე ხელი სანდომ.
-დიახ!
-და ვინა არ გამაცნობ?მე ჩემსას გაგაცნობ.
-რამაგარია შენც გყოლია..ირონიას არ აკლებდა.
-შენ თუ გიყვარს ვინმე მე არ შეიძლება მიყვარდეს?
-ჰო როგორ არა..შეგიძლია..მხრები აიჩეჩა მარიტამ და ნაბიჯებს აუჩქარა წინ წავიდა...ხელები და გადაჯვარედინებული ჰქონდა..სანდრომ ხელის ერთი მოსმით შემოაბრუნა და ტუჩებზე ეტაკა..მარიტამ მოულონდელობისაგან ხელები ძირს ჩამოწია და დაიძაბასავით..სანდროს კი ის მაგრად ეჭირა და კისერზე ჰქონდა ორივე ხელები მოხვეული...რომ გამოიწია თვალებში ჩააშტერდა.
-როდის გამაცნობ მარიტა შენს გულის სწორს?
-საკუთარ თავს როგორ გაიცნობ საინტერესოა...ჩაიბურტყუნა მარიტამ და გაბრაზებულმა ახედა სანდროს..ეს რაიყო??რა უფლებით?
-იმ უფლებით რა უფლებითაც შენ მატყუებ ქალბატონო უჟმუროებავ!
-არ გატყუებ მართლა მიყვარს ვიღაც!
გაბრაზებულმა უთხრა და წინ წავიდა..ბავშვებსაც დაეწია და სასტუმროში მისვლისთანავე ოთახს ავიდა..მუცელი ტკიოდა ძაან..მერე მიხვდა რაშიც იყო საქმე..ნია როგორც ოთახში შემოვიდა ხელი დაავლო და აივანზე გაიყვანა..
-აუ გოგო..
-რაიყო მარიტ?
-აუ ის მაქ და პაკეტი გაქვს?მე არ წამომიღია..
-კი ქვეყნის მიყრია ჩანთაში ასე რომივიდივარ სადმე დავათრევ ტონას...
-მიდი მომე რა..ნიამაც მიცა და მარიტა საპირარეშო შევარდა..დაჭყანული სახით გამოვიდა.
-რა იყო გოგო?
-აუუ მუცელი მტკივა...დავიძინებ იქნებ გადამიაროს..ლოგინში შეწყვა და ცოტახნით ეძინა..
მეორე დღეს უკან ბრუნდებოდნენ,ლომისის მთაზე უნდა ასულიყვნენ,ავტობუსი დაიცალა,მარიტას კი მუცელი ძალიან ტკიოდა და აშკარად არ შეეძლო ახლა ამხელა გზის გავლა.
-მარიტა არმოდიხარ?გამოსძხა წინიდან ლია მასწავლებელმა.
-მას...ერთი წუთ მოდით რა..
-რამოხდა მარიტა?ქალი ახლოს მიიწია..
-მე ავტობუსში დავრჩები რა..მუცელი მტკივა..ხომ გესმით..
-კარგი ჩემო კარგო..
ბავშვები წავიდნენ..მარიტას ეგონა მარტო იყო და ნაოშნიკები ამოიღო,მუსიკას უსმენა..მარიამის საყვარელი მუსიკა იყო...ძალაუნებურად დახუჭული თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა..სახეზე ხელის შეხება იგრძნო..სანდრომ ცრემლები მოწმინა..მარიტამ უცებ ჭყიტა თვალები და გაოცებული უყურებდა.
-აქ რასაკეთბ იდიოტო?
-მარტო მოიწყენდი.
-შენთვის არ მითხოვია დარჩენილიყავი და ჯამბაზის როლი გეთამაშა..
-კარგი რა მარიტა..იმ კოცნის გამო მიბრაზდები?
-კი!თანაც პირველი კოცნა მომპარე!გაუაზრებლად აღიარა მარიტამ...სანდროს კმაყოფილი ჩანდა.
-ძალიანაც კარგი..კიდევ მოგპარავ...ეს უთხრა და მარიტას ტუჩებისაკენ დაიძრა..რომ მოშორდა მარიტას პირზე ხელი ააფარა რამე რომ არ ეტქვა.
-ბოლოა..აღარასოდეს განმეორდება!
მარიტამ ანიშნა ხელი გამიშვიო..სანდრომაც გაუშვა..მარიტა სანდროსკენ მიიწია..სანდრომ იფიქრა ახლა მომკლავს ან რამეს მიზამსო მაგრამ ტუჩებზე ნაზი შეხება რომ იგრძნო გაოცდა..მარიტამ აკოცა?თვითონაც აყვა კოცნაში..მერე არაფერი უთქვიათ..ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და ჩაეძინათ..ავტობუსში პირველი ნუცა ამოვარდა...იცოდა სანდრო რომ დარჩა..
-გვრიტეეეეე.....უცებ გაჩუმდა მძინარე რომ დაინახა..ტელეფონი ამოაძრო ჯიბიდან და გადაუღო ფოტო...მათ არც გაუგიათ..მერე შეაღვიძა ბავშვები მოდიან და კუდს გამოაბამენ რას წამომიგორდით აქო..წაკბინა დაქალი ნუცამ..
მერე სახლში დაბრუნდნე..მარიტა გახარებული იყო...მისი მშობლებიც...ზაფხულმა ისე ჩაიარა ვერც გაიგეს..არ წასულან არსად..არადა უნდოდათ ბათუმშო წასვლა მათ სახლში მაგრამ..არ წავიდნენ მოკლედ..მარიამი და ნია სულ ერთად იყვნენ აუზებზეც დადიოდნენ..და ერთობოდნენ რა თავის პონტში..სანდროს 1 თვე ეხმიანებოდა...მომდევნო 1 თვე კი გაქრა აღარც უნახია აღარც მოუწერია აღარც დაურეკია..ძალიან ენატრებოდა მაგრამ არ რიარებდა..ნია რო კითხავდა რატომ ხარ მოწყენილიო ხან რას მოიმიზეზებდა ხან რას...მერე სკოლაც დაიწყო...1 თვე ისე გავიდა არც სკოლაში უვლია სანდროს მერე კი გამოჩნდა..ჭორებთან ერთად...ახალი გოგო გაუცვნია და ისე უყვარს ცოლად მოყვანას აპირებსო..ამაზე მარიტა გადაირია...ასეთი გულცივი უკვე აღრ ყოფილა დიდიხანია...ყველას უხეშად ექცეოდა...ყველა უყურებდა მის ცვლილებას სანდროც კი...მაგრამ ხშირად ვერ ხედავდა..არ დალაპარაკებიან ერთმანეთს..არც სანდრო მიდიოდა არც მარიტა..იყვნენ უცნობებივით...მერე მარიტა გაქრა...ვეღარ ხედავდა სანდრო და ნერვიულობდა კიდეც..ხალხი იძახოდა ვინც ახლოს იყო მარიტასთან შეიცვალა რომ ნახო რა მხიარული და ლაღია თვალებს ვერ დაუჯერებთო...ელოდებოდა წლის ბოლოს..გამოცდებზე ხომ მაინც მოვიდოდა..მოვიდა კიდეც..სანდრო დერეფნის ბოლოში იჯდა და დაინახა როგორ შემოფარფატდა ნაცნობი სილუეტი კარიდორში...მოდიოდა და გეგონებოდათ თვით გაზაფხული იყო...ფრიალა კაბა და კეტები ეცვა...ფერადი...ქერა თმები მოკლედ შეეჭრა და გაშლილი ჰწონდა..ბავშვები გადაკოცნა..სანდორსთან არმისულა მაგრამ თვალი გააპარა მაინც..გამოცდებისას სანდრო ისეთ მარიტას უყურებდა რომელიც არასოდეც ენახა..რაა ხდებოდა...ალბათ ვინმე ყავდა..ასე გააბედნიერა ნეტა..სულ ამ ფიქრებში იყო სანდრო...მარიტას კი ის ეჭვები ღღრნიდა რომ სანდრომ მაშინ არ მოატყუა და მართლა ყვარებია ვიღაც და ცოლადაც კი მოიყვანს მაგრამ რა იცოდა რახდებოდა..არაფერიც არ ხდებოდა..ეს უბრალოდ ჭორები იყო..არავინ გოგო არ არსებობდა გამოიგონეს ბავშვებმა ვისაც არუნდოდა მარიტას და სანდროს ერთად ყოფნა..სანდროც ისეთი ჯიტია..გაბრაზდა მარიტამ მასში ეჭვი რომ შეიტანა ეგონა ხვდებოდა რომ უყვარდა ამიტომ არ დაუწყია არაფრის ახსნა...მერე ამერიკაში წავიდა და სულ გაქრა მარიტას აღარც უნახია და აღარც აინტერესებდა უფრო მნიშვნელოვანი საქმეებიც ქონდა ცხოვრებაში ვიდრე სანდრო იყო ამ მომენტში...
....და რამოხდა?მაშინ..სკოლა 2 თვის დაწყებული რომ იყო..მარიტა კლასში იჯდა.ადრე მივიდა იმ დღეს სკოლაში..მის გარდა მემგონი არავინ იყო...მისი ტელეფონი აწკრიალდა მამა იყო..
-რაიყო მაიკო..
-მარიტა მალე რესპუბლიკურში მოდი..
-მამა რახდებააა?
საბას გათიშული ჰქონდა უკვე ტელეფონი...მარიტამ ჩანთას ხელი დაავლო და კლასიდან გავარდა ნიას რომ შეეჩეხა..
-ეიი მარიტაა სად მიდიხარრ??
-ნია მერე მოგწერ მეჩქარება ახლა..
გარეთ გავარდა ტაქში ჩაჯდა და საავადმყოფოსკენ წავიდა...ფეხები ეკვეთბოდა რახდებოდა..ვინ იყო ცუდად ან კარგად....კიდე ვინმესდაკარგვას ვერ გადაიტანდა..

ესეც მეორე თავი...დიდიც გამომივიდა მემგონი მაგრამ არ აქტიურობთ და გული მწყდება...ველოდები შეფასებებს <3