ძალიან კარგი ბიჭები აღმოჩნდნენ,რაც მთავარია ძალიან მხიარულები,ვამჩნევდი სანდრა და თორნიკე ერთმანეთისკენ როგორ აპარებდნენ მზერას და ჩემთვის ვიღიმოდი,ხანდახან მიშოს მალულად გადავხედავდი..მეგობრების ხუმრობებზე გულიანად იცინოდა,ღმერთო როგორ უხდება ღიმილი,.მოკეტე,ვცდილობდი ჩემი მეორე მე ჩამეჩუმებინა
- სალო სად და რაზე სწავლობ?-მკითხა ბექამ და სასმელი მოსვა
-ჯავახიშვილში ეკონომიკას ვსწავლობ,_ვეცადე თავაზიანად გამეღიმა მაგრამ მემგონი დავიმანჭე
-ვაა მართლა?ჩვენც იქ ვსწავლობთ,სანდრას ვხედავდით ხოლმე ,მაგრამ შენ არ გვინახავხარ,-თქვა თორნიკემ.ამაზე არ მიპასუხნია და ჩემმა ძველმა ჩვევამ თავი შემახსენა,ტუჩის კვნეტა დავიწყე ნერვიულად
-ოო,სალომე თავისი აუდიტორიიდან მხოლოდ წავსლისას გამოდის ხოლმე.-ჩაიკისკისა სანდრამ,ბიჭებიც აყვნენ,მიშომ კი წარბები შეკრა
,მე კიდევ სანდრას შვუბღვირე,რაზეც ხმა ჩაიგდო,
-უკაცრავად უნდა გავიდე,დასარკი მაქვს
-დამელოდე გამოგყვები,-გამომეკიდა სანდრა,როცა აივანზე გავედით აი იქ უკვე ემოციებს გასაქანი მისცა
-ვაიმე რა საყვარელია თორნიკე არაა?ყველაზე კარგია,-ყურებამდე იღიმოდა სანდრა,მე კი გადავიხარხარე
-რა იყო?-სანდრა მაშინვე დასერიოზულდა
-უხდებით ერთმანეთს,ნუ მართალია ის შენზე ერთი თავით მაღალია და კიდევ რაღაცები,მაგრამ მაინც უხდებით,-ამაზე ორივენი ავხარხარდით
-დამპალო,აღიარე რომ მიშო მოგეწონა/-ღიმილით მომაცერდა
-ნუ ცუდი ბიჭი არაა,მაგრამ ხომ იცი ჩემი დამოკიდებულება არაა?არავისთან ურთიერთობა არ მინდა ამ ეტაპზე მაინც
-ანუ ხაზს მაინც არ გადაუსვამდი ხო?-წარბები აათამაშა სანდრამ
-ვნახოთ 40წლის რომ ვიქნები რა აზრზე დავდგები,-ავხარხარდი მე
-შენ რომ ორმოცის იქნები მე გათხოვილი ვიქნები და 3 შვილი მეყოლება,-ოცნებებში გადაეშვა სანდრა
-ხოდა მორჩა,მე ერთ-ერთი ბავშვის ნათლია ვიქნები და რომ დავჩაჩანაკდები ის მომივლის,ღმერთო,რა კარგი მომავალია
-შყვარებულს რომ გაიჩენ ამას გაგიხსენებ და მის თვალწინ შეგარცხვენ იცოდე .-არ მეშვებოდა სანდრა,
-მანამდე გვერდები არ გეტკინოს,კარგი შედი ახლა და მიხედე თორნიკეს თორემ დაგტაცებენ ეს ძერსკი გოგოები-სანდრას სახეზე გაბრაზება აღებჭდა
-აბა გაბედონ,ყველას საკადრის პასუხს გავცემ .-დიდი ჩხუბისთავივით ლაპარაკობდა სანდრა
-კარგი კარგი ერთი-ორი მეც დამიტოვე,-ბოლო ხმაზე ვხარხარებდით სანამ სანდრა აივნიდან არ გავიდა,იქვე მოაჯირზე ჩამოვჯექი და ვარსკვალევსბ დავაკვირდი,მჯეროდა რომ თითეული ვარსკვლავი,რომელიც ცაზე იყო,სიცოხლის ახალი წყარო იყო. სიმღერის ხმაურში ვერ გავიგე როგორ გაიღო აივნის კარი და ვიღაც გვერდით დამიდგა,მხოლოდ მას შმდეგ შვამჩნიე როცა სიგარეტს მოუკიდა
-მოწევ?-ახალი ღერი გამომიწოდა უცნობმა,სახეზე რომ დავაკვირდი,მიშო იყო,მისი შავი თვალები თითქოს სიბნელეს შერეოდა და თვალების ნაცვალდ შავ ორმოებად მოუჩანდა.როდესაც მისი სახის ნაკვთების შესავლას მოვრჩი წასვლა დავაპირე,მაგრამ ისე დადგა რომ ვეღარ გავდიოდი
-სულ რატომ გარბიხარ?-მკითხა მშვიდად
-სულ?შენ მხოლოდ დღეს მნახე,-ჩემ ხმაში იმხელა ცინიზმი იგრძნობოდა,თავი დამნასავედ ვირძენი
-ხოო?მე მაშინაც გხედავ როცა,უნის დერეფანში ჩუმად ცდილობ გაძრომას,სხვებმა რომ არ შეგამჩნიონ.როცა ბუფეტის კუთხეში ჯდები,შენს ერთ დაქალთან ერთად,როცა შენ დაქალებს კაფეში ხვდები,ბიბლიოთეკაში კი ყოველთვის მარტო დადიხარ-მისი ხმა ისევ მშვიდი იყო
-ოჰოო,შენ ?ამდენი რამ?როგორ?-საშინლად დაბნეული ხმა მქონდა და კითხვებსაც სწორად ვერ ვსვამდი.მან კი უბრალოდ ჩაიცინა და ისევ ოთახში დაბრუნდა,მე კი გაკვირვებული დამტოვა