ეს ვთქვი თუ არა ჩვენს წინ ვერცხლისფერი მერსედესი გაჩერდა და იქიდან შავ კოსტუმში ჩაცმული შავგვრემანი ბიჭი გადმოვიდა და ჩვენსკენ წამოვიდა :
-არარსებობს .-ვთქვით ერთხმად ბიჭი კი უფრო და უფრო გვიახლოვდებოდა და აი...
-უკაცრავად ,-თქვა ბიჭმა და სათვალე მოიხსნა -მარი გეგიაძე აქ ცხოვრობს ?
-დდიახ !-ვთქვით მისი ცქერით დატყვევებულებმა , მაგრამ როცა გამოვფხიზლდით თამამად და ჩვეულებრივად ვუთხარით-დიახ აქ ცხოვრობს , თქვენ ვინ ბრძაანდებით ?
-მე მისი ნათესავი ვარ , პაპუნა ბერუაშვილი .-თქვა და ხელი გაუწოდა მან .
-სასიამოვნოა , მე ნია აბდულაშვილი.-თქვა ნიაკომ და ხელი ჩამოართვა მას , და აი ჩემი ჯერიც დადგა .
-ჩემი სახელია ელენე ხომერიკი .-ვთქვი და ნაზად გავუღიმე (ყოველ შემთხვევაში ვეცადე )
-კარგით გოგოებო , მე დაგტოვებთ ახლა .-თქვა პაპუნამ და მის მანქანაში ჩაჯდა , მერსედესი კი შორს გაუჩინარდა .
-აუუუუუ, რა მაგარი ბიჭი იყო არაა!-მითხრა ნიამ .
-არა მგონია , -ავუხსენი მე -თავიდან მეც ასე მეგონა , მაგრამ ....
-რა მაგრამ ?-მკითხა გაგიჟებულმა ნიამ .
-ძალიან უცნაურია და იდუმალი გეგონებათ სპეციალურად მოვიდა , რომ გავეცანით .
-ჯერესერთი -შენ ვისზე რას ამბობ?იდუმალებას ვგულისხმობ .მეორეც-ძალიან ჩვეულებრივი იყო და მესამეც - ჩვენნაირ გოგოებს რომ დაინახავდა აბა რა იქნებოდა ?
-უჰჰჰ! მორჩი თავის და ჩემს ქებასა და წამოდი ბარში .
ვთქვი მე და ნია რასაც ქვია ბარში წავათრიე .თითქმის ყველა ადგილი დაკავებული იყო , გარდა ერთისა და იმ ერთზეც ვიღაც გოგო იჯდა .
-ჯანდაბა -ჩავილაპარაკე მე -უკაცრავად , თუ შეიძლება მიბრძანდით .
-რაა? ხომ არ გაგიჟდით?-მკითხა გაგიჟებულმა .
-იცით მე და ჩემი მეგობარი ძალიან დაღლილები ვართ და სულ აქ ვსადილობთ ხოლმე თქვენ კი გვერდზე კაფეში გაბრძანდით .
-რრრრ-სიტყვის დასრულება არ ვაცალეთ ისე ავაყენე და გავიტყ=ვანე გარეთ .
-მგონი ზედმეტი მოგივიდა -აღნიშნა ნიამ .
-მერე რა...დაიკიდე !
-კარგი , კარგ ...გოგო , ვინმე ხომ არ.... ?-სიტყვის დასრულება არ ვაცადე .
-შემიყვარდა?-ამოვილუღლუღე მე .
-აჰამ -ჩურჩულით თქვა ნიამ და ხელი ჩამკიდა.
-ხომ იცი , რომ ჩემს ცხოვრებაში აღარ გამოჩნდება ადამიანი ?-ვუთხარი და თავი ძლივს შევიკავე რომ არ მეტირა.
-შეუძლებელია , ჯერ ახალგაზზრდა ხარ !-უკვე ხმამაღლა თქვა ნიამ.
-ბებიაჩემივით ლაპარაკობ .....კარგი მოვრჩეთ ამ თემაზე ლაპარაკს . სად მიდიხარ დასასვენებლად?-ვკითხე მე .
-გოგო უჩამ დაგვპატიჟა ბავშვები და მითხრა შენთვისაც მეთქვა ხო მოკლედ ქუთაისში მივდივათ!-მითხრა გახარებულმა ნიამ .
-ჰაა!-წამოვიკივლე მე -რა მინდა იქ?
-აუუუუ! უჩამ დაგვპატიჟა .
-აააა....ხო ! აუ რა მაგარია !-ვთქვი და წამოვფრინდი .-ახლა სახლში გავიქცევი ბარგს ჩავალაგებ და ხვალე 8 საათზე სკოლის წინ ვერჭობი.
-კარგი , კარგი -სიცილით მითხრა ნიამ , გადამკოცნა და დამემშვიდობა .
ნელ-ნელა მივაბიჯებდი თითქმის დაცლილ ქუჩაში და რატომღაც მიხაროდა , მაგრამ არ ვიცოდი რა მიხაროდა ....მოკლედ მიივედი სახლში და სავარძელზე დავჯექი , მამა ფეხბურთს უყურებდა ხოლო ჩემი და საჭმელს სამზარეულოში აკეთებდა .
-მაა!-დავუძახე მე -შეიძლება ხვალე ქუთაისში წავიდე ?
-ვინები მიდიხაართ ?-ტელეევიზორისთვის თვალმოუშორებლად მითხრა მამამ.
-ანუ კიი! ძაან დიდი მადლობა .-ვთქვი მე და სწრაფადავირბინე კიბეები .
ჩემი ოთახი რატომღაც დალაგებული იყო . ალბათ ჩემი და შევიდა და დამილაგა ; მხოლოდ ის მილაგებს ხოლმე .მის გარეშე ხომ მოვკვდებოდი !ძალიან გავერთე , ხოოო! მოკლედ ჩემს ოთახში შევედი და საწოლზე წამოვჯექი , რატომღაც თვალწინ მხოლოდ ის კადრი მედგა :"საბა როგორც გმირიი!" . ძალიან სასაცილო იყო , მახსოვდა როგორ გადამარჩინა და რატომღაც მეღიმებოდა .
-არა ელენე , არა!-ვუთხარი ჩემს თავს -მის მიმართ მარტო ზიზღს გრძნობ .
-და მისი ჩაცმულობა ხომ ჭკუას მიკეტავს ?!!!!!-მითხრა ჩემმა თავმა .
-მერე რაა!ეს არაფერს ნიშნავს -ვუთხარი მე და გავიღიმე .
-მართალია , არაფერს ნიშნავს .
-ჰო!
ამ ფიქრებში გართულს ჩამეძინა . გამთენიისას სულ აღარ მახსოვდა არც ქუთაისი , არც ნია და არც დაგვიანება ჩემს ოცნებებში მხოლოდ მე და ის უცნობი ბიჭი ვიავით , რომელიც ალბათ არც არასდროს იქნებოდა .
მაგრამ ვაი რა ვუთხარი მაღვიძარას რომელიც საშინლად რასაც ქვია აზმუვლდა .......ჩვეულად ზლოზვნით ავდექი და წავიქეცი . საშინლად მეძინებოდა , მაგგრამ თვალწინ მედგა ის მშვენიერი წუთები რასაც ქუთაისში ყოფნისას გავატარებდი , ამიტომაც ცოტა გამოვფხიზლდი და აბაზანაში შევედი კინაღამ გულის შეტევა დამემართა :"ჩჩჩჩჩჩ....ჩემი თმები!"ამოვილუღლუღე მე და თმას ხელი ნაზად მოვკიდე . კბილები საჩქაროდ გამოვირეცხე , თმები დავივარცხნე და შავი ჯინსი და ლურჯი მაისური ჩავიცვი .ყველას დავემშვიდობე და სახლიდან გავედი .
გზაში მხოლოდ იქ გატარებულ წამებზე ვფიქრობდი ! ეჰ !!!!ალბათ რა ბედნიერია ის ვინც იქ ცხოვრობს ზღვა , გართობა , გულავი .....
-ეჰეი ! ელენსიო !-შემომძახა შორიდან ლიკამ როცა იქ მივედი .
-მოვდივარ !-ვუპასუხე მე და მისკენ გავიქეცი .-აბააა , ყველანი აქ ვართ?
-კი , უფროსწორად არა მარი და მაგის ბიძას შვილი გვაკლია .-მიპასუხა სანდრომ .
-აუუუუ , არააა! ის დებილი პაპუნაა?-თავში ხელი წამოვირტყი მე .
-სახელი საიდან იცი ?-მკითხა გაგიჟებულმა უჩამ .
-მე და ნიას შეგვხვდა გუშინ და აუუუ რაა!-დავიჭყანე მე .
-ხო შეგხვდა , მარა რა კოსტუმი ეცვა ?-აღნიიშნა ნიამ -და რა ფეხსაცმელი?
-შენ მხოლოდ ჩაცმულობა ხოოო...-თქვა სანდრომ-აიი! მოვიდნენ ჰანსელი და გრეტელი .
-მიდი რა!-თქვა გაბრაზებულმა მარიმ და მანქანაში დაჯდა .




რამდენიმე დღიანი შვებულების მერე დავბრუნდი იმედია ძაან არ გამიბრაზდით . კომენტარებში დავწერ დაც დამემართა .ხო კიდევ ეხა ამ მოთხრობას მალე მოვრჩები და შემდეგი რაზე დავწერო ამას თქვენ გეკითებით ?
1.დეტექტიურ სიყვარულზე
2.ისევ ასეთი
3.პარანორმალური , ანუ მოჩვენებებზე ან ვამპირებზე .
4.თქვენ მომაწოდეთ იდეა .