_მშურს მათი ვინც ყოველდღე ახერხებს შენს ნახვას?! (6)
ორი დღე გავიდა რაც ერეკლე დაჭრეს,მისი მდგომარეობა სტაბილურია,მაგრამ სამწუხაროდ სავადმყოფოში დიდხანს მოუწევს ყოფნა,დღეს მე და დედა სანახავად მივდივართ ამიტომ უნივერსიტეტის შენობა სასწრაფოდ დავტოვე და მარშუტკის ან ავტობუსის მაგივრად ტაქსით გავწიე სახლში,მარიამი ჯერ უნივერსიტეტში არ გამოცენინა.არავინ იცის რატომ დაჭრეს ერეკლე,ყოველშემტხვევაში ისეტმა არავინ ვინც მე მეტყვის ან ვისი ნატქვამიც ჩემ ყურამდე მოვა,არც არავის დაუნახია როგორ იჩხუბეს ან ვინ დაჭრა,როგორც გავიგე ერეკლეც არ თანამშროლობს დიდად გამოძებასთან,დემეტრე აღარ მინახია ვგიჟდები ისე მინდა უკვე დავინახო,მხოლოდ დავინახო.სახლში შევვადი და მაშინვე დედას ყვირილი დავიწყე _რა გინდა ლილე რას შემოვარდი და ყვირიხარ?_შეშინებული გამოვიდა ნიკუშას ოთახიდან _წავოდეთ! _სად შვილო? _ერეკლეს სანახავად _ცოტახანში დე _აუუ კარგი რა დედა ხო მითხარსი სახლში რომ მოვალ მაშინვე წავიდეთო _ლილე ცოტა ხანს არ მცალია შვილო!_შეწუხდა უკვე _შენ ხო მითხარი დედა! _კარგი კარგი შვილო!შენ თუ ვინმეს გადაეკიდე მტრისას_გონებაში ამოვიოხრე,ერთადერთი დემეტრეს გადავეკიდე და ვერაფერი გავაწყვე. _კარგი წავედით,ხო მართლა_უკან შემოვტრიალდი_ნიკუშა სადაა? _გაგახსენდა როგორც იქნა ძმა?_გაეცინა_ზუკამ წაიყვანა დედას მოენატრაო. _ზუკა?აუ აქ იყო და მე არ მნახა?ოხ ოხ ზუკა_დავიწყე დეიდაშვილის ლანძღვა და კიბეებს დავუყევი დედასთან ერტად ქოთქოთში.სავადმყოფოში მიხულებს მხოლოდ ერეკლე და მისი მშობლები გადხვდა,სხვა არავინ,გული დამწყდა.დედამ და ერეკლეს მშობლებმა გარეთ დაიწყეს ლაპრაკი. _მიდი შვილო შედი შენ აი იმ პალატაშია_ხელით მაჩვენა ერეკლეს ადგილსამყოველი და გამიღიმა ,მეც გავუღიმე ამ კეთილ ქალს და პალატისკენ წავედი.პალატის კართან მისულმა ნელა დავაკაკუნე. _მობრძანდით!მობრძანდით!_მხიარულად დაიძახა ერეკლემ მაგრამ ცოდა ჩუმათ,კარები შევაღე და საწოლში მოკალატებულ ერეკლეს გავუღიმე. _როგორ ხარ ერეკლე?_მხიარულად წამოვიძახე და მისი საწოლისკენ წავედი,მისმა ასეთ კარგ მდგომარეობაში დანახვამ ძალიან გამახარა. _ჩუუუ_ტუჩზე ხელი მიმიღო და ჩუმად გაიცინა_არ გააღვიძო_ჩუმად მითხრა და თვცალებით ფანჯარასთან მდგარი სავარძლისკენ მანიშნა,გაკვირვებულმა გავხედე სავარძელს და მასზე გაჭირვებით მოკალატებული მძინერე დემეტრე რომ დავინახე გულში იმდენი სიყვარული ვიგრძენი რომ მგონი მთელი ცხოვრება მეყოფა.*მიყვარხარ* გამიელვა გონებაში. _ლილე მიდი ის სკამი მოიტნე და ცამოჯექი მომიყევი მსოფლიოში მიმდინარე ამბები _გამიღიმა_რა ხდება უბანში?რა კუდები გამოაბეს და ასე შემდეგ_გამიცინა,მიკვირდს ამ ამბავზე ასე ხალისიანად რომ ლაპარაკობდა წარბები შევკარი ინსტიქტურად _ასეთი სახე რატომ მიიღე?_გულწირდა _არა..მე უბრალოდ_დავუბენი _მიდი მიდი მიტხარი ჩვენ ხომ მეგობრები ვართ? _ზოგი რას ამბობს ზოგი რას_ამოვიოზრე _ეგრეც ვფიქრობდი_გაეცინა_მიდი საუკეთესო მითხარი რა_მე ჯერ ღიმილით გავხედე დემეტრეს წამით მზერაც შემეყინა მასზე,ერეკლეს რომ მოვხედე უცნაურად,ძალიან უცნაურად მიყურებდა და მიღიმოდა. _რა?_ინსტიქტურად ვკითხე _არაფერი ლილე არაფერი_ჩაფიქრებით ჩუმი ღიმილით მითხრა და ბოლოს გამოფხიზლებულმა დააყოლა_მიდი მიდი მითხარი _ამმ კარგი ერთ_ერთი ვერსიით ერთი გოგო შეაცდინე და მისმა ძმამ დაგჭრა_სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით გადაბჟირდა,რამის ცუდად გახდა. _რა კარგი ვერსიაა,ვენაცვალე ამის მომგონებელს მაგრამ აშკარაა რომ არ მიცნობს_მიკვირდა მისი ასეთი მხიარულობა,რაღაცმხრივ კრგიც კი იყო,კიდევ ერთი წამით გავხედე დემეტრეს და სასწრაფოთ ერეკლეს შევხედე ისევ,ამჯერად ისე იყო გართული რომ ჩემთვის არ შემოუხედავს. _კიდევ მითხარი რა? _ძალიან ბევრია თან არ მინდა..._შემაწყვეტინა თითქოს ჩემი აზრები წაიკითხა _არ გავღიზიანდები არა ჩემზე არ მოქმედებს _გამიღიმა _საყვარლის ქმარი მოგივარდა_მორცხვად გავიღიმე _ღმერთო ჩემო ჩემი ასაკი არ იციან,არა საყვარელი ?ნამდვილად არ მყავს,ჩემთვის გამორიცხული საკითხია.კიდევ? _ნრკოტიკები,კაზინო და ბევრი სხვა,კარგი რა დარწმუნებული ხარ რომ ამის მოსმენა გინდა? _კარგი კარგი,მე მინდა მაგრა როგორც ვატყობ შენ არ გსიამოვნებს მოყოლა ამიტომ მადლობა მოწოდებული იმფორმაციისთვის და ეხლა სხვა რამეზე ვილაპარაკოთ?_მიჭირდა კონცენტრაცია როცა ვიცოდი რომ რამდენიმე ნაბიჯში დემეტრე მშვიდად თვლემდა ,მიყვარდა სიგიჟემდე მიყვარდა . _რაზე?_აზრები ძლივს დავალაგე _დემეტრეზე ხომ არა?_ორაზროვნად მკითხა და გამიღიმა _რა?_ცოტა ხმამაღლა მომივიდა და პირზე ხელი ავიფარე ,შემდეგ კი ძალიან ჩუმად დავაყოლე_მასზე რატომ უნდა ვილაპარაკოთ?_და თვალი გამექცა დემეტრესკენ _თუ არ გინდა მაშინ სვა დროს _ერეკლე,ჯობია წავიდე_სკამი ოდნავ გამოვაჩოჩე _არა_ჩემ სკამს ხელი მოკიდა_არ დამტოვო,სხვათაშორის დემეტრე არც ისე კარგი მოსაუბრეა_ამ წამს ვიღაცამ ამოიზმუვლა,ორივემ ფანჯრისკენ გავიხედეთ,დემეტრე ნელა წამოჯდა ისე რომ თვალები არ გაუხელია,ისეთი საყვარელი იყო ისეთი რომ უფლება რომ მქონოდა სულის შეხუთვამდე ჩავეხუტებოდი.თვალები ნელნელა გაახილა და ოთახს თვალი მოავლო მე რომ დამინახა მზერა ჩემზე შეაჩერა და ცოტახანში დაბნეულმა ამოილაპარაკა _გამარჯობა _გამარჯობა_თვალები მოიფშვნიტა და ძვლივსძვლიობით გაიმართა წელში,სახე დამანჭა _მე წავალ_ფეხზე წამოვდეაქი კი არა წამოვხტი თავი საშინლად უხერხულად ვიგრძენი,მგრამ რატომ არ ვიცი _არა იყავი ლილე_მითხრა ერეკლემ და დემეტრეს გახედა _ჯობია წავიდე_დაბალი ხმით ვთქვი_მიხარია რომ კარგად ხარ_გავუღიმე,აღარ შემწინააღმდეგებნია _გმადლობ რომ მომინახულე_თვილად გამიღიმა და ერეკლეს თვალები დაუბრიალა,თუმცა რატომ ვერ გავიგე _აა თუ გინდა გაგიყვან_ერთი ნაბიჯით მომიახლოვდა დემეტრე და ხელი თავზე გადაისვა,ისეთი საყვარელი იყო,ჩემი სიცოცხლე,როგორ მინდა ვუთხრა რომ მიყვარს როგორ. _არა გმადლობ დედაჩემიც აქაა _უხერხულად გავუღიმე _მანქანით ხართ? _არა ტაქსით უნ.. _გაგიყვანთ,ეკე მოვწესრიგდები და მოვალ კარგი_საათს დახედა_მგონი ნიკაც გაიღვიძებდა და მოვა არ მოგაწყენს _მზრუნველად გაუღიმა ძმას და კარები გამოაღო,ჯერ მე გამატარა შემდეგ თვითო გამომყვა,არ ვიცი როგორ ვგრძნობდი ამ მომენტში თავს,უბრალოდ გაბრუებული ვიყავი ვეღარ ვაზროვნებდი _ლილე_საშინლად მესიამოვნა მისი წარმოთქმული მისი სახელი,გაკვირვებულმა შევხედე,რამ გამაკვირვა ნეტა_სად არის დედაშენი?_დერეფანს თვალი მოვავლე და ბოლოში მხიარულად მოსაუბრე ერეკლეს მშობლებთან დავინახე _აი ის,წითელი ზემოთით _კარგი_და დედასკენ დავიდა მეც უკან გავყევი,უჰჰ როგორ მიყვარდა,ძალიან ძალიან._გამარჯობათ_მხიარულად მიესალმა _გამარჯობა_დაუბრუნეს პასუხი _დედა დემეტრემ შემოგვთავაზა მე წაგიყვანთი_ღიმილით ვუთხარი,დემეტრეს უცნაური მზერაც დავიჭირე,შემრცხვა,ყველაფერ სიკეთესთან ერტად საშინლად მორცხვიც ვიყავი.. _არ მინდა სეგაწუხოთ შვილო_ღიმილით შეხედა დემეტრეს _რა შეწუხება რას ამბობთ. _კარგი მაშინ,სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა გამოჯამრთელებას ვუსურვებ _გმადლობთ რომ მოხვედით_ღიმილით გაგვაცილა ერეკლეს დედამ.მანქანაში ჩაჯდომას ვაპირებდით ჩემი სახელი რომ გავიგე ძალიან ნაცნობი და საყვარელი ხმისგან _ლილე!_ხმის მიმართულებით გავიხედე,ქერა ბიჭი გაცისკროვნებული თვალებით ჩქარი ნაბიჯით მოდიოდა სავადმყოფოს მეორე ბოლოდან ჩვენსკენ.სამივემ მას შევხედეთ. _ვინ არის დედი? _ვერ ვცნობ დე ცოტა ახლოს მოვიდეს_ჩაფიქრებულმა ამოვილაპარაკე,და დემეტრეს გავხედე ამ დროს მისი მზერა დავიჭირე. _ლილე_მოგვიახლოვდა ბიჭი და მთელი ძალით გადამეხვია,ვიცანი ჩემი კლასესი და ბავშვობის ერთ_ერთი საუკეთესო მეგობარი საბუკა,ჩემი ბავშვობის ყველელა ბედნიერ მოგონებაში ძალიან დიდ როლს ასრულებს_როგორ ხარ ლილეკო?_მე სწრაფად მომშორდა და ახლა დადეჩემს გადაეხვია ,ძალიან უყვარდა დედას საბუკა ახლაც ხშირად ნატრობდა ხოლმე.ნეტავ ჩვენი საბა მაჩვენა როგორი ვაჟკაცი დადგაო,ახლა კი განცვიფრებული უყურებს როგორც ჩანს ვერ იცნო_როგორ ხარ ნინო დეიდა? _საბა?_ძვლივს ამოვილაპარაკე _ვერ მიცანი გოგო?_დედას მოშორდა და ღიმილით ამიბურდა თმები _კარგი რა_შუბლშეჭმუხნულმა მოვიშორე _გამარჯობა_ხელი გაუწოდა დემეტრეს _გამარჯობა_დაბნეულმა ამოილაპარაკა და ხელი ჩამოართვა დემეტრემ _სად მიდიხართ მშვენიერო ქალბატონებო?_ისევ ჩვენ გამოგვხედა _რამხელა გაზრდილხარ შვილო_ახლა დედა ჩაეხუტა საბუკას,თვალზე მომდგარი ცრემლიც კი მოიწმინდა _სახლში _წაგიყვანთ მაშინ მე რა_ღიმილით გამოგვხედა _კარგი შვილო_მაშინვე დათანხმდა დედა,მე გული დამწყდა_დემეტრე შვილო არარ შეგაწუხებთ_გაუღიმა მორიდებით _არა რას ამბობთ ქალბატონო ნინო_გაღიმება სცადა_წავალ მაშინ მე _კარგი შვილო,დიდი მადლობა_გაუღიმა,დემეტრემ თავი დაუქნია,მე შემომხედა წამით თვალებში ჩამაშტერდა შემდეგ მანქანაში სწრაფად ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა. _ძალიან მიხარია რომ გნახეთ_გაიცინა საბამ _ჩვენც შვილო ჩვენც..._მე ხმას არ ვიღებდი,ჩემი გული დემეტრეს გაყვა,ახლა მხოლოდ დემეტრეზე ვფიქრობდი და მის განვლილ გზას მივშტერებოდი _ლილ!_ხმა რომ არ გავეცი კიდევ ერთხელ დამიძახა_ლილე!_გაკვირვებულმა გავხედე_სად დაფრინავ?_შემომცინა _ღრუბლებში_მეც გავიცინა და წინ გასულებს უკან მივყევი _ნინო დეიდა უნდა გაგახაროთ _აბა შვილო გისმენთ_თავზე ხელი გადაუსვა _ახლა გავიდე რომ მამა გავხდები_რამის ხტუნაობა დაიწყო სიხარულისგან _გილოცავ შვილო რა კარგია გილოცავ _გილოცავ საბუკ_ბეჭებში ხელი წამოვარტყი_გივაჟკაცია_გავუცინე _არ იცვლები რა_ხელი აიქნია _არც შევიცვლები _კარგი კარგი_კიდევ ბევრი ძალიან ბევრი ვისაუბრეთ,გავიხსენეთ ბავშვობა,მოვუყევით ერთმანეთს ახლა რას ვაკეთებდით ,რითი გაგვყავდა ცხოვრება,მალე დედას დეიდამ დაურეკა გამოდი ყავა დავლიოთო და დედაც დათანხმდა *ახალგაზრდებო ბოდიში უნდა დაგტოვოთ თქვენ კი ისაუბრეტო* საბავ გაყვანა შესტავაზა მაგრამ ტაქსი დაიჭირა და გაქრა თვალთახედვიდან.ცოტახანს ცუმად ვიყავით. _აბა ლილეკო_ბოლოს ისევ საბუკამ დაიწყო,ლილეკოს ბავშვობაში მეძახდა მე კი საბუკას,ამიტომაც ვიმეორებ ასე ხშირად საბუკას _ის ბიჭი ვინ იყო?_პი9რდაპირ მკითხა,მისი პირდაპირობა ყოველთვის ნერვებს მიშლიდა მაგრამ ამავე დროს ეს მიყვარდა და მიყვარს მასში ყველაზე მეტად. _ვინ ბიჭი?_უმანკო სახე მივიღე და თავი დავიდებილე _რამდენი წელია გიცნობ?_ჩემი პასუხი არ შეიმჩნია _სულ _ანუ? _მთელი ცხოვრება _ვინ ვარ შენთვის? _კლასელი _კიდევ? _მეგობარი _კიდევ? _ძმა _კიდევ? _ადამიანი რომლის მოკვლის სურვილიც გამიჩნდა _ლილე! _კიდევ რა? _კარგი!როგორ მიცნობ როგორი ვარ? _აუცილებელია რომ ახლა ეს ვილაპარაკოთ? _ლილე! _ერთგული,მეგობრული ჩემი მესაიდუმლე _კიდევ? _მახსოვს როგორ დამიცდავი მაშინ დიდი მეერვე კლასელი ბიჭებისგან პირველ კლასში,როგორ დაიბრალე ჩემი დანაშაული მეხუთე კლასში,როგორ არ გამეცი დედასთან ცხვირი რომ გაგიტეხე_ცაეცინა _ცხვირი შემთხვევით გამიტეხე _ჰოოო_ცავფიქრდი _ისევ ის ვარ ლილე..ახლა კი მითხარი რა ხდება შენ თავს _არაფერი არ ხდება საბუკ _ხდება ლილე ხდება,მე ისევ ისეთი ვარ მაგრამ შენ არ ხარ ისევ ისეთი _საბუ.... _ლილე მენდე_გამიღიმა,მე მას ვენდობოდი,ძალიან ვენდობოდი მაგრამ მრცხვენოდა,საშინლად მრცხვენოდა. _კარგი რა საბა_ხელი ავიქნიე _საბუკ _რა? _საბა ბოლოს როდის დამიძახე არ მახსოვს ამ შემთხვევის გარდა,შენ რარაც გჩირს ლილე,ვიმედოვნებ და იმედი მაქვს ყველაფერი კარგადაა მაგრამ თუ არაა მომეცი უფლება დაგეხმარო_მისი სიტყველი გულზე მომხვდა ,არ შევიმჩნიე. _გოგოა თუ ბიჭი შენი ნაშიერი?_გავუცინე _არ ვიცი_გაეღიმა შვილის ხსენებისას_ლილე მიტხარი გთხოვ _შენ ცოლს რა ქვია? _თია.ლილე მითხარი _ქორწილი როგორ გამომაპარე საზიზგარო? _საქართველოში ახლახანს დავბრუნდი ლილეკო_მოლბა ცოტა _წავიდეთ რა საბუკ _კარგი წავიდეთ,მაგრამ ლაპარაკი არ დაგვისრულებია _კარგი რა საბუკ ,კარგი რა _ლილე! _მიყვარს _რა ? ვინ? _ის ბიჭი_თვალები ამიცრემლიანდა,ორივე იმსტიქტურად საწყის ადგილს დავუბრუნდით _მერე?ამან შეგცვალა ასე? _მას არ ვუყვარვარ... _ამიხსნი? _კი _გისმენ ლილეკო_სიყვარულით გამიღიმა _ორი წლის წინ ვნახე პირველად,ჩემი კურსელის ძმაა,პირველი დანახვისთანავე შემიყვარდა და მას შემდეგ მხოლოდ ის მიტრიალებს თავში,მხოლოდ ის....._გაჩუმებული იყო ხმას ვერ იღებდა_ცუდად ვარ საბუკ,ძალიან ცუდად,არარ ვარ ის ვინც ვიყვაი აღარ_თითქოს ეს მჭირდებოდა ,ორი წელია ამ სიტყვებს ვმალავ,ჩემი თავისთვისაც არ მითქვამს,ერთიანად მომეშვა თითქოს სულიერად დავისვენე,კიდევ ერთხელ ძალიან დავაფასე საბუკა იმაზე მეტად როცა მაშინ ჩემი დანაშაული დაიბრალა _არ ვიცი რა გითხრა ლილე_დასერიოზულდა_რა შეიძლება გავაკეთო? _შენ უკვე ბევრი გამიკეტე საბუკ,ვერ წარმოიდგენ როგორ დამეხმარე _არა მე არაფერი გამიკეთებია,უნდა დაველაპარაკო იმ ბიჭს _არა_ხმაში შიში შემეპარა_არა გთხოვ,არ არის საჭირო,გტხოვ_თვალები ცრემლმა დამიბუნდოვნა _დამშვიდდი ლილეკო_შეეცადა გაეღიმა_მესმის შენი ამიტმ ჯერ არაფერს ვიზავ,მაგრამ გახსეოვეს ნებისმიერ დროს შეგიძლია შემაწუხო,ნებისმიერ დროს,ჰო კიდევ ერთი შეი არაჩვეულებრივი ადამიანი ხარ,ძალიან კარგი და ლამაზი თუ იმ ბიჭმა არ შეგიყვარა მაშინ შტერი ყოფილა_მის ნათქვამ ბოლო სიტყვებზე გამეცინა _14 წლის ბავშვი ხარ რა.. _ხო და კიდევ გახსოვდეს რომ ჩემი სახით ძმა გყავს რომელიც მზადაა მუდამ დაგიცვას _მადლობა საბუკ მადლობა,ყოველთვის ვფიქრობდი რომ არ მყავდა მეგობრები ახლა კი საშინლად ვნანობ,ძალიან მიყვარხაარ_ფეხზე წამოვდენქი_ახლა კი წავიდეთ კარგი? _კარგი_გამიღიმა და ისიც წამოდგა,გზაში ბავშვობა გავიხსენეთ ძალიან ბევრი ვიცინეთ , დღევანდელი დღე ერთერთ საუკეთესოდ შევრაცხე ჩემს ცხოვრებაში. _ესეც შენი გაჩერება _გამიცინა _მადლობა საბუკ,თეა მომიკითხე და ბოდიში მოუხადე ქმარი რომ წავართვი _კარგი.ოღონდ პირობა უნდა დადო რომ გვინახულებ? _ვფიცავ_გულზე ხელი მივიდე _კარგი კარგი აბა შენ იცი_შუბლზე მაკოცა_ჭკვიანად,ჩემი ნომერი ხომ იცი? _ნწ_თავი გავიქნიე _იგივე რაც მქონდა _აა მაში კი _ძალიან კარგი თუ რამეა დამირეკე..ახლა კი აირბინე ძალიან გამიხარდა თქვენი ნახვა _ჩვენც საბუკ გვიყვარხარ საბას დავემშვიდობე და სახლში შევდეი,თითქოს მასთან საუბარმა დამამშვიდა ამ ორი წლის მანძილზე პირველად ვიყავი ასე მშვიდად,სინდისი რომ არ მაწუხებდა და განვლილ დროს რომ ვნანობდი,საბა ღმერთმა გამომიგზავნა სულიერი მშვიდობისთვის.ამის შემდეგ დღეები ნერ_ნელა მაგრამ მაინც შეუმჩნევლად გადიოდა,მალე დაგვითხოვეს,აღარ მინახავს დემეტრე,სამწუხაროდ,რაც მაგიჟებდა ჭკუიდან გადავყავდი,სულ გაღიზიანებული და მოჟამული დავდიოდი,ერეკლეც არარ მომინახულებია,მარიამიც არ ცანდა უნივერსიტეტში,არც სხვებისთვის მომიკრავს თვალი.მოკლედ ახლა ისე ვარ რომ რამისაა გავგიჟდე,ლომკა მაქვს,ჩემ ლომკას დემეტრე ქალდანი ქვია,გაგოჟებას ვარ,არა უკვე გავგიჟდი. _ლილე დედიკო_სამზარეულოდან მეძახის დედა _გისმე დე_ცემი ოთახიდან გავძახე _ზუკა მოდის დე_მაშინვე დედასთან გავვარდი _მართლა?რა მაგარია?_აღფრთოვანება ვერ დავმალე _ხო დე , ზღვაზე მიდიან და ზუკამ უხასიათოდ არის ეს დღეები თბილისში რომ არ დაიხრუკოს წამოვიდეს ცოტას გახალისდებაო_ჩავფიქრდი,არ მინდოდა წასვლა ამით იმ ერთ პროცენტსაც დავკარგავდი რომლითაც შეიძლებოდა თვალი მაინც მომეკრა დემეტრესთვის. _აუუ დე არ მინდა რა.. _კარგი შვილო_დედას გული დაწყდა_მე არაფერს გეტყვი მაგრამ ზუკას ამბავი ხომ იცი? _და ჩემი ამბავი?> _ერთნაირად ჯიუტები ხართ,ცხონებულ მამაჩემს გავხართ ორივე _ვამაყობ პაპას ასლი რომ ვარ_გავიჯგიმე _გადარეულო_დედამაც გაიცინა და ჭურჭელის გარეცხვას შეუდგა,მალე გაისმა კარებზე ზარის ხმა. კარისკენ გავიქეცი ყვირილით _ზუკიტო_და რასაცქვია კარები გამოვგლიჯე,ზედ მივახტი გაკვირვებულ დეიდაშვილს და რამის გადავაქციე ზუსტად აი ამ წამს დავინაყე ის ყავისფეი თვალები რომელიც ჭკუას მაკარგვინებს,გაკვირვებული მიყურებდა,სიბრაზეც შევატე სახეზე,წამით ჩემ კართან შედგა შემდეგ კი სწრაფი ნაბიჯით აუყვა კიბეს_ჯანდაბა_ჩუმად ცავილაპარაკე _რა?_თმები ამიბურდა ზურამ _არაფერი არაფერი_მოვშორდი და სახლში შევედი _რა მოგივიდა? _არაფერი ზუკა არაფერი_მისი დანახვა უზომოდ გამიხარა,მაგრამ ახლა საშინლად მაწუხებს რაღაც. მინდოდა დიდი თავი დამედო,მგონი საკმაოდ დიდი თავლა,უდიდესი მადლობა თიტოეულ თქვენგანს ძალიან მიხარია რომ გახსოვთ ცემი ისტორია და ესლით,ძალიან დიდი მადლობა თითოეულს კიდევ ერთხელ <3 <3 <3 <3 ბეჭდითი შეცდომები მაპატიეთ |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
