დღითიდღე უფრო ემსგავსები ჰაერს, რომლითაც მე ვსუნთქავ...

*დამიანე*
რას მიშვება ეს გოგო,მაგიჟებს. იმ ტიპთან რომ ვხედავ მისი მოკვლის სურვილი მიჩნდება და ძლიავს ვიკავებ თავს. ვხვდები რომ ჩემთვის ძალიან უცნაური გრძნობა მეწვია,უცნობი. ვხვდები რომ, ეს მოწონებაზე უფრო ბევრად მეტია,მაგრამ არშემიძლია,იმასაც ძალიან კარგად ვხვდები რომ ტასოსთან ვერ ვიქნები.8 ჩემი ეს უსუსურობა მკლავს, ასეთი უსუსური არასდროს ვყოფილვარ.
ჩემი წარსული მას ტკივილს მიაყენებს, ვხედავ რომ ისედაც არ ჰქონდა ადვილი ცხოვრება და აღარ მინდა კიდევ ერთი ტკივილი დავუმატო, უნდა ჩამოვშორდე თუ უკვე გვიანი არარის, სანამ კიდევ ღრმად შევტოპავ.
-რას აპირებ? როდის უნდა უთხრა შენს ცხოვრებაზე?
მკითხა მოულოდნელად სოფიმ და მომეხუტა.
-დამიანე, როდესაც ავარია მოხდა მარტო ტასოს მშობლები არ გარდაიცვალნენ, შენც დაკარგე მშობლები გესმის? შენ ავარიასთან არავითარ კავშირში არხარ. შენც არანაკლებ რთული ცხოვრება გამოიარე, შენ მარტო შენს თავზე კიარა, შენს დაზეც უნდა გეფიქრა. ოცი წლისამ კიდევ და დაკარგე. არავინ გადანაშაულებს, შენი დის მკვლელი უნდა დასჯილიყო, ბელსის ასეთი ტანჯვისთვის უნდა დასჯილიყო.
-შენ არგესმის სოფი. მე საკუთარი და ვერ დავიცავი, სათანადო ყურადღება ვერ მივაქციე. იმდენად ვიყავი საკუთარი საქმეებით დაკავებული რომ ვერ შევამჩნიე როგორ მეცლებოდა ბელსი ხელიდან, როდესაც შევამჩნიე კიუკვე გვიანი იყო, ჩემი და, ჩემი კნოპკა სააბაზანოში ვენებ გადაჭრილი ვიპოვე, სისხლში ცურავდა. მისი მუდამ თბილი კანი გაყინულიყო და თეთრი ფერი მისცემოდა, ლამაზი, მწვანე თვალები ჩავარდნოდა და დაეხუჭა.
ვლაპარაკობდი და თან ერთიანად ვკანკალებდი.
-საკუთარი ხელით დავაყარე მიწა და საბოლოოდ გამოვემშვიდობე.მეგონა ჩემი დის ასეთ მდგომარეობაში ჩამგდების სიკვდილით ცოტა შვებას ვიგრძნობდი, მაგრამ შევცდი. რა რეაქცია ექნება ამაზე ტასოს ? არა, არვნანობ, არაფერს არვნანობ, მაგრამ როდესაც გაიგებს რომ კაცი მოვკალი და მისი მშობლების სიკვდილში ჩემი მშობლები არიან დამნაშავეები რა რეაქცია ექნება, განადგურდება.
უკვე ვხაოდი და გეგა ძლივს მიჭერდა რომ ყველაფერი არ დამემთვრია.
-მართალია, იმ დღეს ჩემიმშობლებიც დაიღუპნენ, მაგრამ ავარია მამაჩემის ბრალი იყო. მას რომ დედასთვის დაეჯერებინა და მტვრალი არ დამჯდარიყო საჭესთან ეს ყველაფერი არ მოხდებოდა.
-გეგა დაწყნარდი გთხოვ, თავი ხელში აიყვანე.
გავიგე სოფის აკანკალებული ხმა. ყველაფერი მახსენდებოდა, ჩემი დის სისხლში მოცურავე სხეული. გააუპატიურეს, მისი სხეული ჩალურჯებებით და სისხლჩაქცევებით იყო სავსე, ძალადობის კვალი ეტყობოდა და არა ერთი ადამიანის.
ახვ***ი, ნაბიჭ***ბი, იმ ს***ბმა ჩემი და გააუპატიურეს და მეორე დღეს ბელსი სახლში ვიპოვე. სულყველა ვიპოვე და დავასისხლიანე ხელიდან ძლივს გამომგლიჯეს ბიჭებმა, ერთი გარდაიცვალა, დანარჩენი სამი ძლივს გადაარჩინეს და სამოდამო პატიმრობა მიუსაჯეს.
მთელი სხეული დაჭიმული მქონდა და გონს სოფის სოტყვებმა მომიყვანეს.
-დამიანე, ტასოზე იფიქრე, ტასოს გულისთვის გამოფხიზლდი.
ჩამეხუტა და ცრემლებმა დაუსველეს სახე.
-სოფი, მაპატიე პატარა, არ მინდოდა.
ვბუტბუტებდი და სხეულზე ვიკრავდი.
-ყველაფერი რიგზეა, დაწყნარდი.
-დამიანე, შემომხედე.
მითხრა და თვალებში ჩამხედა.
-ტასო გაგიგებს, აუცილებლად გაგიგებს ის ძლიერია. დაიცავი შენი სიყვარული და უფლება არმისცე რომ ის შენგან წავიდეს.

*იოანე*
ნუ მაგარი რძალი მყავს რა, დაგვაწყვილა და გაკუსკუსდა. ელა სააბაზანოში იყო, რა ეშმაკი გოგოა, აშკარად ეტყობა ტასოს გავლენა. რომ გავიგე რომ გიორგი ელას ნათლია იყო ისე გამიხარდა აშკარად სახეზეც დამეტყო, შემდეგ კი გავიაზრე რომ ქალბატონი ელა მაეჭვიანებდა და ესშმაკურად ჩავიცინე. ამას ვანახებ როგორ უნდა ეჭვიანობა და ნერვებზე თავაში.
პატარა დემეტრეს რაც შეეხება დედაჩემთანაა, ჩემი დიდი ბიჭია, კაცობს უკვე და ხანდახან ისეთ რაღაცას იტყვის ყბა ჩამოგივარდება. ვიცი რომ ელას ცუდად არ მიიღებს პირიქით, მოსწონს ელა. მართალია,ჯერ ადრეა ამაზე ლაპარაკი, მაგრამ ვიცი რომ ბოლოს ელა ჩემი იქნება. ელაც გამოტანტალდა სააბაზანოდან პენუარის ამარა, ამ გოგოს ჩემი გაგიჟება უნდა.

*ელა*
მოვკლავ ტასოს, როგორ შეიძლება ესე. საკუთარ დაქალს სასიკვდილოდ წირავს. ჯანდაბა,ვინჩამიდო ეს თითქმის გამჭირვალე და უმოკლესი პენუარი ჩანთაში და სად წაიღეს ჩემი დათუნებიანი პიჟამოები, როგორ უნდა ჩავიცვა ეს .ტასო აი აქედავ გავაღწევ და მერე მოგივლი შენ. როგორც იქნა ჩავიცვი, მთელი ჩემი სითამამე გამოვიყენე და გავედი. დაიფშვნა, დაილეწა ჩემი საწყალი სითამამე როგორც კი შემომხედა. საწოლიდან წამოდგა და მომიახლოვდა, არა რასაკეთებს. შევამჩნიე როგორ ააყოლა მზერა ჩემს ფეხებს და სახეზე ავხურდი. კუთხეში მომიმწყვდია და ვნებით ანთებული თვალებით შემომხედა. თავი ჩემს თმებში ჩარგო და ჩამეხუტა.
-რა.. რასაკეთებ?
როგორც იქნა ხმა ამოვიღე.
-მაგიჟებ ელა, ჯკუიდან გადაგყავარ. რას მმართებ... მინდა სულ ჩახუტებული მყავდე, შენს სუნზე ვგიჟდები, ხო ხო შენი კანის, თმების სუნზე, გვირილას სუნზე, მარტო შენს სუნზე ელა.
ამხნის განმავლობაში გაბადრული ვისმენდი, ცაში დავფრინავდი ბედნიერებისგან, ჩავეხუტე, თავი მის ყელში ჩავრგე და იქვე,ამობერილ ძარღვზე სველი კოცნა დავუტოვე. შევამჩნიე როგორ გააჟრჟოლა და ჩამეცინა.
-ცუღლუტობ.
მითხრა ვნებიანი ხმით თვალებში ჩამხედა, ცოტახანი ასე მიყურა შემდეგ, ტუჩებზე გადაიტანა მზერა და ძალიან ნაზად, აუჩქარებლად მიისაკუთრა ჩემი პირველ კოცნა. რაღაც ენით აღუწერელი ვიგრძენი, მის შეხებაზე დავბუსუსდი და სიამოვნების ზენიტს მაშინ მივაღწიე როდესაც, კისერში სველი კოცნა დამიტოვა. სიამოვნებისვან კვნესა აღმომხდა და გავიგე როგორ ჩაეცინა.
-პირველი კოცნა მივისაკუთრე, შენ მიგისაკუთრე და შენს გაშვებას არსად არვაპირებ. ჩემი ქალი ხარ.
ვნებისგან დამოხებული ხმით მითხრა და საფეთხელზე მაკოცა.
ძალიან, ძალიან ბედნიერი ვიყავი თითის წვერებზე ავიწიე და ტუჩებში მსუბუქად ვაკოცე.
-ელა, ძალიან ძნელია თავის შეკავება თან მითუმეთეს ასეთ ფორმაში რომ გხედავ და მგონი ჯობია დავწვეთ.
ეშმაკურად ჩაიხითხითა და ჩემს აწითლებულ ლოყებზე უკვე გადაიხარხარა.
-ჩემი მორცხვი გოგო.
თბილი ხმით მითხრა და საწოლისკენ წამიყვანა. დავწექით და მკერდზე თავი დავადე.
-იოანე, სულ ორი კვირაა რაც გიცნობ.
ჩაიბუტბუტე და ქვევიდან ავხედე.
-მერე რა ელა ? ამას ასეთი დიდი მნიშვნელობა აქვს? ელა მისმინე არცკი გაიფიქრო რომ გეთამაშები ან მსგავსი რაღაც. არ მომწონხარ, ეს მოწონებაზე ბევრად მეტია ელა გესმის?
უბრალოდ თავი დავუქნიე, გავუღიმე, ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე და მის კისერში ცხვირი ჩავრგე.
-ყველას მირჩევნიხარ.
გავიგე მისი ჩურჩული და ბედნიერს ჩამეძინა.

*სოფი*
დამიანეს როგორც იქნა ჩაეძინა და მასთან გეგა დავტოვე მეკი გარეთ გამოვედი. რამდენი რამგადაიტანა, როგორ სტკივა. ამ ამბის შემდეგ ძალიან ჩაკეტილი გახდა, ჩვენთან ურთიერთობაც კი აღარ უნდოდა. ბიჭები ვერფერს შველიდნენ, ვერც ჩვენ. ბოლოს უკვე ახლოსაც აღარ გვიშვებდა, თავსაც იტანჯავდა და ჩვენც გვტანჯავდა. საკუთარ თავს ადანაშაულებდა ანაბელის სიკვდილში, ჩაიკეტა. არმეგონა თუ როდესმე გამოფხიზლდებოდა, მაგრამ გონს მოეგო და დაგვიბრუნდა. შეცვლილი იყო, ტკივილმა ძალიან იმოქმედა მასზე. დაკაცდა, დასერიოზულდა,ცხოვრებას სხვა თვალით შეხედა, ოჯახის ბიზნესს სათავეში ჩაუდგა და აქამდე მოვიდა. ჩვენი არაბიოლოგიური ძმაარის, ბელსიც ისევე იყო როგორც დამიანე. სულყველა ასე ვთქვათ ტრუსიკის მეგობრები ვართ, დაბადებიდანვე ერთად მოვდივართ. შეყვარებული დამიანე არასდროს მინახავს, არასდროს ყვარებია. ტასოს რომ უყურებს ვხედავ როგორ ენთება თვალები. გიორგიზე ძალიან ეჭვიანობს ამაზე კი სულყველა დავცინით და ნერვება ვუშლით, პატარა ბავშვებივით ვართ. რაცშემეხება მე არავინ არ მყვარებია,მაგრამ მგონი მეც მეწყება. გიორგი, დანახვისთანავე მიმიზიდა ამ ბიჭმა რაღაც განსხვავებულია, მისი ხმა, მისი სურნელი,მგონი ვგიჟდები. ვიცი რომ ტასო და გიორგი როგორც და-ძმა ისე არიან, მათი მზერიდან ვხვდები. ისე უყურებენ ერთმანეთს როგორც მე და ბიჭები,მაგრამ არვიცი სხვა ვინმე ყავს თუ არა. რეალობიდან კარების ხმამ გამომიყვანა,უკან მივიხედე და გეგა მოდიოდა.
-სოფი, წამოდი სახლში გაიყინები.დავიძინოთ ჩვენც.
მითხრა მზურნველი ხმით და საფეთქელზე მაკოცა.
-ჩემი გოგო შეყვარებულია.
მითხრა ეშმაკურათ და გაკვირვებისგან თვალები დავაჭყიტე.
-ხო, რაიყო? გგონია ვერ შევამჩნევთ იმას რომ სხვანაირად გიციმციმებს თვალები?
-ასე ძალიან მეტყობა?
წამწამების ფახუნით ავხედე და ტუჩი მოვიკვნიტე. ჩვევად მაქვს, როცა ვნერვიულობ ასე ვიცი სულ.
-არა, უბრალოდ ჩვენ ვერაფერს გამოგვაპარებ, ეხლა კი წამოდი გავიყინე ამის დედა შ***ცი, როგორ ცივა ტოო.
ხელი მომკიდა და სახლისკენ წამიყვანა, საძინებელში ავედით და მალევე დავიძინეთ.

_________
მგონი შედარებით დიდი თავი გამომივიდა ... ყველა ძალიან მიყვარხართ .. ჩემი სტიმული ხართ. განსაკუთრებით კი შენ გადარეულო კეკე1 გყვარობ