არ ვიცოდი უნდა მეთქვა თუ არა ბაჩოზე მარიამის დეიდის შესახებ,თუმცა გული მეუბნებოდა რომ არ უნდა დამემალა ეს ამბავი.დეიდას შესაძლოა დედაც მოჰყოლოდა და ბაჩოს რომ გაეგო ნამდვილად ეწყინებოდა.წყლიდან ამოვედი,თმები გავიწურე და შეზლონგზე გავწექი.
მარიამს ეძინა,ბაჩოს გამოვართვი და მის ადგილას დავჯექი,სულ ოფლიანი იყო ეს მსუქანა ქალბატონი,ორი კიჭი ისე საყვარლედ ჰქონდა მინდებოდა ხოლმე მისი შეჭმა.მძინარეს ვეფერებოდი და ვუკოცნიდი ფუმფულა ბარკლებს.
-რა საყვარელია ღმერთო!-სიცილით გავეხედე ბაჩოს
-შეჭამს ეს ბავშვს-სიცილით თქვა ნანუკამ და ბაჩოს გადახედა
შებინდებისას ავედით ნომრებში,წყალი რიგრიგობით გადავივლეთ და საჭმელად ჩავედით.
თვალებს ვაცეცებდი,მაინტრესებდა ის გოგო ისვე აქ იყო თუ არა,ბედის ირონია არ გინდა?ამხელა ბათუმში რაღა ამ სასტუმროში გაგვეჩითა მარიამის დეიდა?
-მარო ცეზარს შეჭამ?-ყბების ქნევით მკიტხა ნანუკამ
-ჰაა? აა ცეზარს?არა არ მინდა-დაბნეულმა გავეცი პასუხი
-აბა რას შეჭამ?-ისევ მკითხა ნანუკამ
-ქათმის სალათს-გამოვერკვიე ფიქრებიდან და გაღიმებულმა გავეცი პასუხი თან მარიამს ორცხობილა მივაწოდე
-რა გჭირს შენ?-დაეჭვებულმა გადმომხედა ბაჩომ
-არაფერი,რა უნდა მჭირდეს-გავუღიმე
-დაბნეული ხარ რაღაცნაირად,მოხდა რამე?
-არა,რა უნდ ამომხდარიყო ბაჩუ?-გავეკრიჭე და ცხვირზე ვუკბინე მსუბუქად
მალე შეკვეთაც მოიტანეს,დიდად არ მშიოდა,დანარჩენები გამალებით ჭამდნენ.
-მარიამ რატო არ ჭამ?
-არ მშია ბაჩო-თავი გავაქნიე და მარიამს პირი მოვწმინდე
-სხვა რამეს შევუკვეთავ ესეენი თუ არ გინდა
-არა,არ მინდ არაფერი,თავი მისკდება ერთი სული მაქვს როდის დავიძინებ-მართლა ისეთი მოთენთილი ვიყავი არაფრის თავი არ მქონდა
ნომერში ავედით,მარიამს უკვე ეძინა,ტავი დავდე თუ არა ბალიშზე მაშინვე ჩამეძინა.
ასე მკვდარივით არასოდეს დამძინებია,მზის ბრალი იყო აშკარად.დილით ერთიანად დაბუჟებულმა გავიღვიძე.ოთახს ტავლი რომ მოვავლე არავინ იყო,პატარა მაგიდაზე ლანგარი იდო და მასზე დაწყობილი საუზმე,მომენტალურად გამეღიმა,ყავა მოვსვი სასწაულად მესიამოვნა,იქვე ბარათიც იდო
"დაიდვენე,მიყვარხარ" ისევ გამეღიმა ბედნიერს და ვისაუზმე,მგელივით მშიერი ვიყავი.წყალი გადავივლე,მოვწესრიგდი და ბაჩოს დავურეკე
-სად ხართ?
--გაიღვიძა მძინარე მზეთუნახავმა?-სიცილით მკითხა
-დიახ გავიღვძე-გამეცინა მეც-სად ხართ? რომელი საათია ამ დროს ბავსვი მზეზე გყავს?
-ოჰ,ეს ნახეთ რა,არა რა მზეზე დაბლა ვართ,სანდრომ რაღაც მაგარი კაფე გაჩითა აჭარული ხაჭაპურები აქვთ ძაან გემრიელი,ჩამოდი გელოდებით.
სასტუმროსთან ახლოს იყო ის კაფე,სანდლები ამოვიცვი და დაბლა ჩავედი,სულის შემხუთველი სიცხე იყო,პატარაობიდან ვგიჟდებოდი ბათუმზე,მახსოვს ლევანმა პირველად რომ წამომიყვანა 6 წლის ვიყავი,მას მერე სულ დავყავდი,ბიძაშვილი ყავდა აქ რაღაც თევზის ბიზნესი ჰქონდათ და ზაფხულობით ასე ვისვენებდი მეც მასთან ერთად.მამას ყოველთვის თან დავყავდი სადაც არ უნდა წასულიყო.მამას დავურეკე მომენატრა
-მამა როგორ ხარ?
-კარგად მარიამ შენ?
-კარგად მა,მომენატრე,რას შვები შენ? ხოარაფერი გჭირდება?
-არა მარიამ,ვუვლი ჩემს თავს-გაეცინა-კარგია ხო ბათუმი?ნინაც შენთანაა?
-კი მა ორივე აქ ვართ,ძაან მაგარია,ბავშვობა გამახსენდა-ორივეს გაგვეცინა
10 წუთში უკვე კაფეში ვიყავი,მარიამი დაბუნჩულობდა თავისთვის,დამინახა თუ არა ჩემსკენ წამოვიდა ,გული შემეკუმშა სიხარულით,ეს ბავშვი ჩემი პოზიტივი იყო,რაც არუნდ აცუდ განწყობაზე ვყოფილიყავი მაინც მაბედნიერებდა და ახერხებდა ჩემს გაღიმებას
-ჩემი მსუქანაა-ხელში ავიყვანე და მოვეხვიე-ბაჩო ამას აჭამე რამე?
-ხო აბა მშიაერს ხო არ დავტივებდი,იცი რამდენი ხაჭაპური ჭამა?
-წაუვა მერე ქონებში-აღადავდნენ გოგონები და სანდრო
-არაფერიც! ტანწერწეტა გოგო იქნება,ხო ბაჩო?-მოჭუტული თვალებით გადავხედე ბაჩოს
-უეჭველი-ტავი დმაიქნია ფხუკუნით და კოკაკოლა მოსვა
ამაზე ყველას გაგვეცინა მარიამიც კი იკრიჭებოდა,ისეთი საყვარელი იყო.აჭარულ ხაჭაპურზე არასოდეს ვგიჟდებოდი,თუმცა ბაჩო ისე ჩამაჯინდა გინდ ათუ არა უნდ აგასინჯოო სხვა გზა არ დამიტოვა,არაუშავდა რა.
-როგორია აბა?
-წავა რა-დავიჭყანე და ხელები გავიწმინდე
-ამას ხო პირში გემო არაქვს რა-ხელი აიქნია ნანუკამ და დაიჯღანა
ამაზე ყველას ერთად გაგვეცინა.გვიანობამდე დავრჩით იქ,მარიამმა ჭიჭყინი დაიწყო და ბულვარში გამოვედით.
ბაჩო გავიდა ვიღაც ტიპები დაინახა და მათთან მივიდა ღიმილით.არცერთ არ ვიცნობდი,საეჭვოც არაფერი შემინიშნავს,ცოტახანში ვიღაც შავგვრემანი გოგო მივიდა მათთან ღიმილით,ბაჩოს გამომეტყველება შეეცვალა და მე და მარიამს გამოგვეხედა
-რა ხდება სანდრო?-გაკვირვებულმა და დაბბნეულმა გავხედე სანდროს
-არაფერია მარიამ,ადიტ რა ტქვენ სასტუმროში მალე ამოვალთ ჩვენც-ღიმილით მითხრა და მათკენ წავიდა
გოგონებმაც ავიდეთ მალე ამოვლენო და წამოვედით,ვერ მივხვდი რა ხდებოდა ან ის გოგო ვინ იყო საერთოდ გონს ვერ მოვედი.
-რა ხდება ნანუ?
-რა უნდა ხდებოდეს მარო? ნაცნობები ნახეს და ამოვლენ რა გჭირს-ღიმილით მიპასუხა ნანუკამ
-დამამშვიდა ვითომ გოგომ
-კარგი რა მარიამ,არაფერიც არ ხდება წამოდი ავიდეთ ფეხები მტკივა-აწუწუნდა ახლა ნინაც
ნომრებში ავედით,მარიამი ვაბანავე და დავაძინე
ასე უპასუხისმგებლოს არასოდეს მოქცეულა,არც ის მინდოდა დამერეკა და შემეწუხებინა.ოტახში ნერვიულად დავიწყე წინდაუკან სიაარული,გოგონებს მივწერე და ჩემთან შემოვიდნენ
-ამდენი ხანი სადარიან-ვკითხე ნანუკა-არ დაურეკავს სანდროს?
-რა გჭირს გოგო შენ? მოვლენ მალე-წარბები შეკრა ნანუკამ
-არ მომეწონა ეგ სიტუაცია და ვნერვიულობ,ან ის ქალი ვინ იყო საერთოდ?-ისეთ ისტერიკებში ჩავვარდი ორივემ ერთმანეთს გადახედეს მერე კი სიცილი დაიწყეს
-ამათ დახედე რა,რას დამცინით ჰა?-დოინჯი შემოვირტყი დ ამეც გამეცინა ჩემს გამომეტყველებზე
სანამ ბაჩო არ მოვიდა გოგონები არ გავუშვი,როგორც იქნა მობრძანდა ვაჟბატონი,მაისური მხარზე ჰქონდა გადაკიდებული.აშკარად დაღლილი გამომეტყველება ჰქონდა
-რა ხდება ბაჩო?
-არაფერი მარიამ რა უნდ ახდებოდეს?-ვითომც არაფერიო ისეთი სახე მიიღო
-ვინ იყო ის ქალი?
-ჩემი ყოფილი ცოლი