პიჯაკი გავიხადე და ქურთუკი მოვიცვი
-ასე არა? ეს არის ხომ შენი გადაწყვწტილება ლუკა?
-დიახ ეს არის, არ დამელოდო, დაიძინე
-ლუკა, ლუკა მომისმინე გთხოვ სახლში რომ დაბრუნდები ვილაპარაკოთ
-თიკა რა გინდა? მე რასაც გთხოვ იმას არ მიკეთებ და მე რატომ უნდა ვასრულო შენი სურვილები
-რა გინდა? შვილი? გაგიჩენ ამ ბავშვს მაგრამ რა ჯანდაბად გინდა? მთელი ცხოვრებაა გიცნობ და არ იცვლები, ვიცი და უგულო ხარ
-ხოო? ცივი და უგულო თუ ვარ რას გამომყევი ცოლად?
ახლა თიკასთან კამათის დრო არ მქონდა. ნინა ცუდად იყო. სახლიდან გამოვიქეცი და საავადმყოფოში წავედო
-დათა რა მოხდა? როგპრაა ახლა?
ნინას საწოლზე მშვიდად ეძინა. ისეთი ლამაზი და საყვარელი იყო
-უკეთაა ახლა. ფეხზე ადგა და დაეცა. ბატონო ლუკა გინეკოლოგმა ნახა და თქვა რომ ბავშვს ვერასდროს გააჩენს
სასაცილოა. მაქსიმუმ 1 წელი იცოცხლოდ და ბავშვს ვერ გააჩენს. ნეტა აპირებდა? ან ყავს ვინმე?
-და ეს სიმსივნესთან რამე შუაშია?
-არა, მაგრამ უბრალოდ ექიმს უნდოდა რომ გცოდნოდათ
ნინამ თვალები გაახილა. სახეზე დაღლა ეტყბოდა. ძალიან მეცოდებოდა, ძალიან
-ლუკა ექიმო ხედავ? მოვკვდები შვილის ყოლას აზრი არც ქონდა, ხომ გესმით
-ნინა ნუ ნერვიულობ, ყველაფერი კარგად იქნება, ბავშვის გაჩენის ათასი ხერხია მილიონი თუ არა. მთავარია იცოცხლო
მთელი ძალით მოვეხვიე. ვიცი პაციენტებთან აკრძალული გვაქვს ასეთი სახის ურთიერთობები მაგრამ რა ვქნა? თავს ვერ ვიკავებ
-ნინა შეყვარებული გყავს?
-არა არასდროს მყოლია, არც არავინ მყვარებია და სამწუხაროა რომ ვერც ვერასდროს შევიყვარებ.შენ?
-ეჰჰ მე ცოლი მყავს. 11 წელი ხდება ეხლა ნოემბერში. შვილი არ მყავს. თიკას ჩემს ცოლს ფიგურის გაფუჭება არ უნდა. არ ვიცი ამას რატომ გიყვები, უბრალოდ ძალიან დავიღალე
თავი ხელებში ჩავრგე, მისი პატარა და წვრილი მკლავები წელზე შემომხვია. უეცრად დავმშვიდდი. რა მოხდებოდა ცოლი რომ არ მყოლოდა? რა მოხდებოდა ადრე რომ გამეცნო ნინა სანამ ეს საშინელება დაემართებოდა?
-ლუკა ძალიან პირდაპირი ადამიანი ვარ, ყოველთვის იმას ვამბობ რასაც ვფიქრობ, ვიცი ეს საშინელებაა და არ უნდა გეუბნებოდე მაგრამ გთხოვ ეს სურვილი შემისრულე
-კარგი, რაც შემიძლია გავაკეთებ
-არ მინდა, არ მინდა რომ ქალიშვილი მოვკვდე. ძალიან მომეწონე, მართლა ძალიან ამიტომ თუ დენ წინააღმდეგი არ ხარ.....
შოკირებული ვუსმენდი. მას ჩემთან დაწოლა უნდოდა. ცოლიან კაცთან. ვერ დავთანხმდები მაგრამ უბედურებაა ისაა რომ ვერც უარს ვეტყვი. იმიტომ კი არა რომ მომაკვდავია, არამედ იმიტომ რომ ძალიან ძალიან მომწონს.
-ნინა მაპატიე მაგრამ ასე პირდაპირ პასუხს ვერ გეტყვი. გთხოვ სულ ცოტა დრო მომეცი კარგი?
-არა ლუკა მე ახლა არ გთხოვ, როცა შენ იქნები მზად მაშინ. მესმის რომ არაა სასიამოვნო კიბოიან ქალთან ყო..
მისი სახე დავიჭირე და ტუჩებში ვაკოცე. მივხვდი რომ ეს ყველაზე მაგარი გრძნობა იყო ჩემს ცხოვრებაში რაც აქამდე განმიცდია. მივხვდი რომ თიკასთან ასე თავს ვერ ვგრძნობდი, მივხვდი რომ მე ნინა მჭირდებოდა.
-ნინ ახლა უნდა წავიდე მაგრამ პირობას გაძლევ მალე დავბრუნდები
ახლა მხოლოდ ერთი რამ მინდოდა. დედაჩემთან ლაპარაკი, მალე მივედი სახლში და ყველაფერი მოვუყევი.
-ლუკა შეგიყვარდა? დარწმუნებული ხარ შვილო?
-არა დარწმუნებული არ ვარ. დედა ის რომ ნახო გაგიჟდები, ისეთი ლამაზი და საყვარელია.
-თუ შენ მოგწონს მე მხარს გიჭერ, რა არჩევანიც არ უნდა გააკეთო იცოდე რომ დედა ყოველთვის გეთანხმება. მე ვიცი რომ ჩემი შვილი ცუდ გადაწყვეტილებას არ მიიღებს.
დედის სიტყვებით მივხვდი რაც უნდა გამეკეთებინა. საავადმყოფოში წავედი. სიმართლე გითხრათ ამ წინ და უკან სიარულით დვიღალე მაგრამ ეს მნიშვნელოვანი არ იყო. მის პალატაში შევედი, საწოლზე ჩამომჯდარიყო და რაღაცას წერდა
-ნინა მე მზად ვარ, როდესაც შენ მზად იქნები მითხარი
პირველად ცხოვრებაში ვღალატობდი ცოლს. მაგრამ ვოცოდი რომე სინდოსი არ შემაწუხებდა პირიქით ძალიან ბედნიერი ვიქნებოდი.