პარასკევს ნინა დიდი ენთუზიაზმით გაემართა სკოლისკენ , გუშინ მთელი საღამო ისტორიას მეცადინეობდა, ბოლოს ლამის ზეპირად ისწავლა გაკვეთილი და ეხლაც გულში სულ იმეორებდა, ეშინოდა რამე არ დავიწყებოდა.
-ზოგი ეხლა ბურღოს ტვინი! გულში ამბობდა და ერთი სული ქონდა ისტორიის ანჩხლ მასწს როდის ჩაურაკრაკებდა გაკვეთილს, თან დღეს საკმაოდ ადრე ადგა, რომ არ დაეგვიანა და ამ მხრივაც გაეოცებინა თავისი კაპასი მასწი.
კლასში არავინ არ იყო ნინას გარდა, ნინას იშვიათად ქონდა ასეთი შემთხვევა მერხთან დაჯდა ისტორიის წიგნი ამოიღო და გაკვეთილის გადამეორებას შეუდგა. როდესაც ნინა თავის სტიქიაში იყო კლასში არც მეტი არც ნაკლები მისი დამაქცევარი შემოვიდა, ნინამ ერთი შეხედა და თითქოს ვერც შეამჩნიაო ისევ წიგნს ჩახედა.
-ვააა მურთხოო დღეს როგორ მოხდა რო დროზე მოხვედი! ისე ყველაფერთან ერთად ერთი უცნაურობაც გჭირს ან ძაან უნდა დაიგვიანო ან ძაან ადრე უნდა მოხვიდე ხოლმე!
ნინას ხმა არ გაუცია ყველანაირად ცდილობდა არ აჰყოლოდა.
-ეე გოგო ხმა გამეცი მაიგნორებ თუ რა ხდება?!
-თავი დამანებე რაა ლევან შენი ნერვები არა მაქვს
-ერთი ამას უყურეთ რა ენა წაიგრძელა!
-ნერვს მიშლი და იმიტო რაღა შენ შემოხვედი, არაა ბედი არა მაქვს რაა, როცა კარგ ხასიათზე ვარ მაინცდამაინც საიდანღაც უნდა დამეხატო და ტვინი გაბურღო! ბრაზით მიუგო ნინამ.
-ვაა მურთხო დღეს რა აღრენილი ხარ?!
-საზიზღარი ადამიანი ხარ გუშინ მადლობის გადახდა და ადამიანურად დალაპარაკება მინდოდა და რაღაც იდიოტობები მელაპარაკე და საერთოდაც თავი დამანებე რაა!
- და მერე გამოჩნდა რაინდი ჯაბა და იმან დაგამშვიდა ჰოო?!
-მოიცა ჯაბა რა შუაშია?
-რავი ხოტბა შეგასხა იქ საავადმყოფოში!
-დიახაც ჯაბა კარგი ბიჭი ჩანს , ზრდილობიანია და გოგოს პატივისცემა იცის შენგან განსხვავებით, ისე გუშინ სიტყვამ მოიტანა, ვუთხარი ტვინს რო მიბურღავ და მეტსახელებით რო ამავსე და მხედველობაზე ტესტი ჩაიტაროსოოო!
-ბებიაშენისამო რაა, ისე გირჩევნია ჯაბას უწი პუწი კომპლიმენტები თავში არ აგივარდეს, ეგ ეგეთი ტიპია, ოღონთ გოგო დაანახე ნებისმიერს ხოტბას შეასხამს!ირონიულად ჩაილაპარა ლევანმა.
-რა მაგარი ხარ ლევან, მაგარი ნიჭი გაქ ჰო იცი ადამიანისთვის განწყობის გაფუჭების!
-სიმართლე მწარეა რას იზამ, ისე ის როგორ იყოო შავო მარგალიტოო თუ შავო ბრილიანტოო, მაგაზე გეფიცები სიცილს ძლივს ვიკავებდი, მაგარი ტიპია რაა ჯაბა ისე საიდან იგონებს ასეთ იდიოტობებს.
-მაგარი ტიპია კიი, ნამდვილი ჯელტმენი შენგან განსხვავებით, ისიც კი არ იცი გოგოს როგორ მიმართო, აბა მაშ რა გინდა შენსავით მურთხო მეძახოოს?! მკაცრად უთხრა ნინამ.
ამაზე ლევანიმ ხმამაღლა გადაიხარხარა მერე სახე ნინასთან უფრო ახლოს მიიტანა და თვალებში ჩააშტერდა, ნინას რაღაც საოცარმა ჟრუანტელმა დაუარა, გული აუჩქარდა, მუხლებში სისუსტე იგრძნო, არა რა საოცარი მზერა აქვს ამ ბიჭს, რა საოცარი თვალები,საკმარისია თვალებში ჩახედოს ბრაზი მაშინვე მაშინვე უკვალოდ ქრება.
ლევანმა ცოტა ხანი უყურა, მერე კი უთხრა.
-მომისმინე გოგო გირჩევ ძალიანაც არ ჩაიციკლო ამ სიტყვებზე, სიტყვებით ყველაფრის თქმა შეიძლება და ეს არაფერს არ ნიშნავს, ხშირად სიტყვების უკან სხვა რაღაც იმალება ხოლმე, სხვა ძალიან მნიშვნელოვანი რამ!
ნინა დაიბნა, ეს სიტყვები ენიშნა, გულში რაღაც იგრძნო.
-ვერ ვხვდები ლევან რას გულისხმობ ამიხსენი გთხოოვ?!
ლევანმა ამოიოხრა და უპასუხა:
-კაი არაფერი, დაივიწყე!
ლევანი ადგა, კლასიდან გავიდა და ზარის დარეკვამდე აღარ შემოსულა.


........
ნინამ იმაზე კარგად ჩააბარა ისტორიის მასწს გაკვეთილი ვიდრე წარმოიდგენდა, ანჩხლი მასწისგან შექებაც კი დაიმსახურა, მეორე გაკვეთილი ფიზიკა ქონდათ, ნინა ჩუმად იჯდა თავისთვის და თავში სულ ლევანის სიტყვები უტრიალებდა, რა იგულისხმა მის ნათქვამშიი? ნინა ფიქრობდა და ამაზე პასუხს ვერ პოულობდა, უცებ საკლასო ოთახის კარი გაიღო და გამხდარი საშუალო სიმაღლის ბიჭი შემოვიდა, ბიჭს ხელში ულამაზესი ყვავილების თაიგული ეჭირა.
-უკაცრავად ნინა სამხარაძე აქ რომელიაა?
უცებ ყველამ ნინასკენ გაიხედა. ნინა დაიბნა ვერ გაეგო რა ხდებოდა.
-მე ვარ რა ხდებაა?! დაბნეულად იკითხა.
-ეს თაიგული შენ გამოგიგზავნეს! თქვა ეს ბიჭმა და თაიგული ნინას მიაწოდა.
-ვინ გამოგატანა?
-არ ვიცი, არ ვიცნობ, მანდ ბარათიც არის , ეწერება!
ლევანმა მკვლელი თვალებით შეხედა ბიჭს თითქოს მისი ბრალი ყოფილიყოს რამე.
ნინა გაოცებული იყო, გადაწყვიტა გაკვეთილის შემდეგ წაეკითხა ბარათი, თუმცა დარწმუნებული იყო, რომ თაიგული ჯაბამ გამოუგზავნა.
........
ზარის დარეკვის შემდეგ, ნინა დერეფანში გავიდა ფანჯარასთან ჩამოჯდა ბარათი ამოიღო და წაიკითხა.
‘’ჩემო შავო ვარდო, გუშინ გული მომიკალი შენი უარით, მაგრამ იცოდე მე იმედს არ ვკარგავ,იმედია ეს მშვენიერი ყვავილები მაინც მოგილბობს გულს და დამინდობ, შენი სილამაზის და ეშხის მონა ვარ, ჯაბა’’ ნინამ როგორც კი კითხვა დაამთავრდა აიხედა და მის წინ არც მეტი არც ნაკლები ლევანი დაინახა, ისეთი მრისხანე გამომტყველება ქონდა ნინას შიშისგან მუხლები მოეკვეთა.
-ვინ გამოგიგზავნა? შეეკითხა ლევანი ბრაზს ძლივს იკავებდა.
-რა შენი საქმეა! მიუგო ნინამ და ეცადა შიში დაემალა.
-ვინ გამოგიგზავნა მეთქი?! კი არ უყვირა უღრიალა ლევანმა.
-რა გაყვირებს ბიჭო შენ გიჟი ხომ არ ხარ, გითხარი შენი საქმე არაა მეთქი!
-მომეცი აქ! თაიგული ხელიდან გამოგლიჯა , ძირს დააგდო და ფეხებით შესდგა.
-ლევან ჰო არ გაგიჟდი რას აკეთებ?! მისი შეჩერება სცადა ნინამ მაგრამ არ გამოუვიდა ლევანი ისე იყო გახელებული.
ლევანმა მშვენიერი თაიგული ფეხით გათელა,დერეფანში ყველა მათ უყურებდა.
-რა იდიოტი ხარ! გამწარებულმა უყვირა ნინამ და სილა გაარტყა.
ლევანი უცებ დაწყნარდა და ნინას ისეთი თვალებით შეხედა ნინამ მაშინვე ინანა რაც გააკეთა და თავის თავზე გაბრაზდა.
-ეე ბიჭო რა მოხდაა? ლევანთან გაოცებული ბექა და დათა მივარდნენ.
ნინა იქ აღარ გაჩერებულა გამწარებული მაშინვე კლასისკენ გაემართა.
-შემეშვით ორივე! მკაცრად უთხრა ლევანიმ და იქაურობას გაეცალა.


........
გაკვეთილების შემდეგ ნინამ ცოტა ხანი სახლში შეიარა, ისადილა და საავადმყოფოსკენ გასწია იარაკლის სანახავად.
მიდიოდა და თვალწინ სულ ლევანის მრისხანე სახე ედგა, ვერაფრით აეხსნა მისი საქციელი, ცოტა ხნის წინ იგი ფიქრობდა, რომ ლევანი მჩაგვრელი იყო ახლა უკვე აღარ იცოდა მასზე რა ეფიქრა, ლევანიზე რთულ სუბიექტს ნინა ცხოვრებაში არ შეხვედროდა, ან დილანდელი სიტყვები რას ნიშნავდა ან მისი საქციელი რამ გააბრაზა ასე ძალიან?! ნინას რომ არ სცოდნოდა ლევანის დამოკიდებულება მის მიმართ იფიქრებდა, რომ ლევანი ეჭვიანობს, მაგრამ რა სისულელეა ლევანის თვალში ის არაფრად ვარგოდა, ცარიელი ადგილი იყო მორჩა და გათავდა!
პალატაში ირაკლისთან ერთად ჯაბა იყო, ნინა დაინახა თუ არა მივიდა და ხელზე აკოცა, ნინამ ნაძალადევად გაუღიმა თავი აარიდა მას და ირაკლისთან მივიდა:
-იკა როგორ ხარ?
-კარგად ნიინ მალე გამომწერენ ნუ გეშინია, რაო სკოლაში რა არის ახალი?
-რა არის ახალი და დღეს ისტორიის მასწისგან შექება დავიმსახურე! სიამაყით მიუგო ნინამ.
-ვაა ვაა ეგ თუ ვინმეს შეაქებდა არ მეგონა!
-ისე მემუქრებოდა უკვე სანამ საშინელ ნიშანს გამომაყოლებდა გადავწყვიტე ცოტა მოვსულიყავი ჭკუაზე!
-ყოჩაღ ნიინ ყოჩაღ, ლევანი რას შვრება დღეს არ გამოჩენილა?
-კიი იყო სკოლაში, რავი არაფერს არ მილაპარაკია საერთოდ! იცრუა ნინამ.
-წეღან დავურეკე რაღაცნაირი ხმა ქონდა ჰო არ იცი რა დაემართაა?
-ოჰ მერავიცი იკა კაი რაა რომელი მაგის გულის მესაიდუმლე მე მნახე!
-კაი გოგო რა იყო შეგეკითხე უბრალოდ!
-ბოდიში იკა ცუდათ გამომივიდა კაი წავალ მე რაა ძალიანაც არ მინდა დავიგვიანო კი გავაფრთხილე ჩემები მარა!
ამის გაგონებაზე ჯაბა წამოფრინდა:
-ჩემო შავო პრინცესა მე გაგაცილებ თუ შეიძლება!
-არა ჯაბა მართლა ძაან გთხოვ არ გინდა რაა!
-ძალიანაც მინდა თან რაღაც უნდა შეგეკითხო, ჩემო შავო ანგელოზო!
ნინას სულაც არ უნდოდა ჯაბას გაეცილებინა, მაგრამ უარი ვეღარ უთხრა და დათანხმდა.


........
-შავო მარგალიტო ყვავილები მოგეწონაა? დიდი ენთუზიაზმით შეეკითხა ჯაბა.
-ჰოო ლამაზი თაიგული იყო ჯაბა მადლობა! ნაძალადევად გაუღიმა ნინამ.
-შენ უფრო ლამაზი ხარ ჩემო შავო მშვენებავ, მითხარი ოდნავ მაინც თუ მოვალბე შენი გული?
-ჯაბა მომისმინე კარგი ბიჭი ხარ მაგრამ არ მინდა ტყუილი იმედები მოგცე!
-ოო მსგავსი ფრაზებით გულს მტკენ ჩემო შავო საოცრებავ, მაგრამ ეს ტკივილი ც მსიამოვნებს!
ნინამ უცებ რაღაც აუხსნელი გაღიზიანება იგრძნო ჯაბას მიმართ, არ იცოდა ეჩვენებოდა თუ არა, მაგრამ თითქოს მის კომპლიმენტებში სიყალბე იგრძნობოდა.
-ჯაბა მადლობა მეტი გაცილება აღარ არის საჭირო წავალ ეხლა მე კაიი?
-შავტუხა თოჯინა არ გინდა სადმე დავსხდეეთ? ვილაპარაკებდით ერთმანეთს უკეთ გავიცნობდით, ისე მაინტერესებს მაგ შენი უმშვენიერესი გარეგნობის მიღმა რას მალავ!
-ვერა ჯაბა მართლა სახლში მელოდებიან უნდა წავიდე თან ბევრი სამეცადინო მაქვს ბოდიში, ნახვამდის! მიაყარა ნინამ და წამოვიდა.

........
საღამოს ნინა საბას ეთამაშებოდა სასტუმრო ოთახში, როდესაც კარზე კაკუნი ატყდა ნინა წამოდგა და კარისკენ გაემართა, როდესაც კარი გააღო იქ არავინ დახვდა გაკვირვებული ნინა უკან შესვლას აპირებდა როდესაც დაბლა დაიხედა და იქ პატარა კოლოფს მოკრა თვალი, ნინამ კოლოფი ხელში აიღო და სახლში შემოვიდა.
კოლოფი რომ გახსნა გაოგნდა იქ არც მეტი არც ნაკლები საკუთარ პორტრეტს წააწყდა,
ნახატი საკმაოდ კარგად იყო შესრულებული, მაგრამ საქმე მთლად ამაში არ იყო ნახატიდან მოდიოდა რაღაც საოცარი დადებითი ენერგია, თითქოს ნინაზე გადმოვიდა ის ემოცია რასაც ამ პორტრეტის ავტორი განიცდიდა მისი შესრულებისას.
ნინამ კოლოფი მოათვალიერა იქ არანაირი ბარათი არ იყო, ეჭვგარეშეა ავტორმა არ ისურვა თავისი ვინაობის გამხელა.
-მაშ დავიჯერო ჯაბამ გამოგზავნაა? საკუთარ თავს ეკითხებოდა ნინა, მაგრამ რატომღაც ნინას ეჭვი ეპარებოდა ამაში ეგონა, რომ ჯაბა აუცილებლად თან მოაყოლებდა მაღალფარდოვანი სიტყვებით სავსე ბარათს.
ნინა უყურებდა თავის პორტრეტს და ეღიმებოდა.

p.s ბოდიშით ჩემო ძვირფასებო ვიცი პატარა გამომივიდა, მაგრამ მემგონი მაინც საინტერესო თავია მოცულობის მიუხედავად, შემდეგში უფრო დიდს დავდებ,იმედია მოგეწონებათ.