ანუკი დამშვიდი! ფრთხილად დავიხარე მის საწოლთან, თვალი თვალში გავუყარე მე შენ რწფელი წმინდა გულით მიყვარხარ და არსოდეს მოგაყენებ ტკივილს. ქრისტიანი კაცი ვარ და რაც შენ იფიქრე, მხოლოდ მაშინ მოხდება როცა ღვთისა და ერის ჭინაშე გახდები ჩემი მეუღლე. ავდექი და კარისკენ წამოვედი ვიგრძენი როგორ შემეხოო ორი პატრა თბილი ხელი. არ წახვიდე გთხოვ მაპატიე; შემოვტრიალდი მაგრათ ჩავიხუტე და სწრაფად დავტოვე იქაურობა.
გზაში ლეო წამომეწია ნიკა ბოდიში ემოციებს ავყევი. არაუშავს ხდება.ვხვდებოდი ანუკი ჩემთვის ძალინ სუფთა იყო, მეშინოდა რომ გულს საშინლად ვატკენდი. ტელეფონის ზარმა გამომიყვანა ფიქრიდან ის იყო. არ ვიცოდი რა უნდა მექნა ამიტომ ტელეფონი გავთიშე...
ანუკი: გაოგნებული ვიდექი, მერე მივხვდი რომ სწორად მოიქცა ახლა ჯობდა წასულიყო. ჩემი სულელობის გამო გული ძალინ ვატკინე.თავს შევუძახე ცრემლები მოვიწმინდე და ბავშვებთან გავედი
-მოხვედი ანუკი?
-წავიდა...
-ხო მარა, მალე ისევ მოვა, დრო გჭირდებათ ორივეს და ლეოს მაგრად ჩავეხუტე.
---ბოდიში ჩემს გამო მას დარტყი...
- არა უშავს არ ინერვიულო.
დღები დღეებს მიჰყვებოდა ფიქრებით სავსე, ის კი არ ჩანდა. თაკო ყოველ დღე მოდიოდა ჩემთან და ცდილობდა გავეხალისებინე.მეც მივხდი რომ აზრი არ ქონდა არფერს, სანამ თავად არ გერკვეოდა.სამ დღეში თაკოს დაბ დღე მოდიოდა, როგორც ყოველთვის წელსაც კოჯრის სახლში ავღნიშნავდით და მთელი ყურადგება ამაზე მქონდა გადატანილი.
ნიკა :ვიცი რომ უიმისოთ არ შემიძლია, მაგრამ გული რო ვატკინო? ის ისეთი სუფთა და მიამიტი ჩემნაირ ადამინს არ იმსახურებს. ისე უნდა მოვიქე ვითომ სულ ერთია, ჯობია ეხლა ეტკინოს ვიდრე მერე დაიტანჯოს. წავალ ხვალ ვიცი გამიჭირდება მაგრამ ეს უნდა შევძლო...
დილიდანვე შევუდექი სამზადის.მიხაროდა რომ დღეს, ყველა ჩვენ საერთო მეგობარს ვნახავდით . უცებ გაიარა ფიქრმა : რათქმა უნდა ისიც იქ იქნება, და მწარედ ამოვიხვნეშე. მცხვენოდა ჩემი საქციელის,ვგრძნობდი რომ ძალიან დავაშავე. ვერც ერთხელ ვერ მოვიკრიბე გამბედაობა დამერეკა და ბოდიში მომეხადა.ეს არ ყოფილა სამაყის გამო,ამას ჩემი სინდისის ქენჯნა ერქვა.ტკივილამდე მენატრებოდა, ის იყო ადამინი რომელმაც მთლიანად დაიკავა მთელი ჩემი სამყარო. წინ მედგა მისი ცისფერი თვალები ,რომელიც რაღაც ჩემეული იყო. .. აქამდე ვინმეს რომ ეკითხა ვეტყოდი რომ სიყარული არა ....მაგრამ ის საიდანღაც, ისე სწრაფად მოვიდა და დამეპატრონა თავადაც ვერ მივხვდი. სწორი ნათქვამია უნდა დაკარგო, რომ მიხვდე მის ფასსო,მეც სწორედ ეს დამემართა.
საღამოც მალე მოვიდა. კარადიდან ჩემი წითელი , ტანზე მოდგარი კაბა გამოვიღე და ტანზე მოვირგე. მსუბუქი მაკიჟი, მღალი ქუსლები და აი მეც მზად ვარ. სწრაფად ჩავიარა სადარბაზოს კიბები , ლეუშა მანქანაზე იყო მიყუდებული და მელოდა:
- რა ლამაზო ხარო ანუკი?
-არ გინდ რა ლეუშ.
მალე ავედით კოჯორში, თაკომ რამდენჯერ დარეკე ვერ დავთვლი... კარებში შეგვეგება იუბილარი, როგორც ყოველთვის ულამაზესი იყო. მაგრათ ჩაეხუტა თავის ბიჭს და ისე შევიდნენ სახლში.გვერდიდან გადმომხედა თაკომ -ანუკი დაცემა ქალი ხარ,ამ ცდუნებას ვერ გაუძლებს ვერცერთი მამრი... და თვალი ჩამიკრა .
ჩემი გული და თვალები მხოლოდ იმ ერთს ეძებდნენ .მალევე გაიღო კარი და სპორტულ ფორმაში მყოფი ნიკა შემოვიდა, ჩვენი თვალებივ ეგრევე შეჩეხნენ ერთმანეთს.თაკუნია გილოცავ! --მადლობა გაეკრიჭა თაკო... და ჩემ წინ მდგარ ცარიელ სკამზე მიუთითა. არ შემეძლო მისი ყურება, გულს გამალებით გაუდიოდა ბაგა ბუგი ვხედავდი ისიც როგორ ნერვიულობდა და ჭიქას ჭიქაზე ცლიდა....