დილით საშინელმა გულისრევის შეგრძნებამ გამომაღვიძა,სწრაფად წამოვხტი საწოლიდან და საპირფარეშოში შევვარდი,ბაჩო უკან გამომყვა
-მარიამ,კარგად ხარ?-შუბლი დამიჭირა
როგორც იქნა უკეთ გავხდი,სახე მომბანა და ოთახში შემიყვანა,მარიამს ისევ ეძინა. ბაჩო სამსახურში უნდა წასულიყო,მარიამი კი ბაღში.მალევე გაიღვიძა,მოვამზადე,ჩავაცვი,ვაჭამე და მამამისს ჩავუსვი მანქანაში.
-ისე რა უბედურებაა ცოლი მოიყვანე და შვებულებაც არ მოგცეს-სახე მომეღრიცა,გაეცინა,მაკოცა და წავიდნენ.
რა თქმა უნდა ჩემი სურვილით ბაჩოს მშობლბთან ვცხოვრობდით,აბა ახლა მოემზადე ქალბატონო მადონა! არ გელის ნამდვილად კარგი დღე! ხელები გავასავსავე და ეშმაკურმა ღიმილმა გადამირბინა სახეზე.სამზარეულოში შევედი,რაღაცას ამზადებდა,შემომხედა თუ არა გამომეტყველება შეეცვალა და ისევ განაგრძო ხახვის ჭრა,პატარაობიდან გული მერეოდა ხახვზე,მძულდა,ვერ ვიტანდი,არასოდეს მიჭამია ხახვიანი საჭმელი. მგონი სპეციალურად დაიწყო პირველივე დღეს ხახვის ჭრა,თუმცა საიდან უნდა სცოდნოდა რომ ხახვს ვერ ვიტანდი? მადუღარა ავიღე და ყავა დავისხი ჭიქაში
-ორსული ქალი ყავას არ უნდა სვამდეს!-დაისისინა მადონამ
-ეგ არ გამიგია-ალმაცერად გადავხედე
-რას გაიგებდი,გაუზრდელი ხარ!
კინაღამ შუაზე გავგლიჯე,თუმცა მასიმალურად ვეცადე თავი შემეკავებინა,ამას ვანახებდი ვინ იყო გაუზრდელი,თუმცა ყველაფერს თავისი დრო ჰქონდა,ამიტომაც ამჯერად გაჩუმება ვარჩიე
-არაუშავს ვინც ზრდილია ის არ დალევს-თვალი ჩავუკარი
-როგორ მელაპარაკები?! არუსწავლებათ შენთვის როგორ უნდა ელაპარაკო უფროსებს?
-მე ხომ გაუზრდელი ვარ?-გავეკრიჭე და მხრები ავიჩეჩე
-ღმერთო ჩემო! სად გადაეყარე ჩემს შვილს!-ხელები მაღლა ასწია და თავი უკმაყოფილოდ გააქნია-იმედი მაქვს მარიამი შენ არ დაგემსგავსება!
-კი,კი ნამდვლად აბა რაა,დედამისს უნდა დაემსგავსოს-აც მე დავრჩენილვარ ვალში
-აქედან გადი და ხელს ნუ მიშლი გასაგებია?! ნუ მეჭრები სამზარეულოში!-სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა გამწარდა
ტავი დავუკარი და კურტუმოსქნევით გავედი სამზარეულოდან.ესეც ასე,პირველი შეტევა განხორციელებულია! საკუტარი თავით კმაყოფილი ავედი ჩემს ოთახში,იქაურობა დავალაგე,ისე რომ ჩემი დედამთილი წუნს ვერაფერს უპოვნიდა.საქმე არაფერი მქონდ ადა დედაცემთან წამოვედი,ისე გაუხარდა ჩემი ნახვა კარებში მელოდებოდა
-აბა როგორია დე უცხო სახლში,უცხო ხალხთან ცხოვრება?
-მადონა ნერვებს მიშლის
-რატო რა მოხდა?-სახე მოექუფრა
-არ მოვწოვარ
-რატო რა უნდა?
-დაიკიდე რა ინგა,მაგას თავის თავიც არ ევასება მე კი არა-სიცილით მოვეხვიე-რა გაქვს საჭმელი? ვკვდები ისე მშია-მუცელზე მოვისვი ხელი და სახლში შევედი
-მოგიკვდეს დედა შენ! ახლავე მოიმზადებ სენდვიჩებს,იმ შენმა დედამთილმა ორსული გოგო როგორ გამოგიშვა უჭმელი?
-კარგი რა დედა,ხო გითხარი რა ტიპიცაა?
თავი გააქნია და სენდვიჩების გაკეთება დაიწყო.იმდენი ვჭამე ძლივს ვსუნტქავდი,მგონი ორსულობის პერიოდში ისე გავსუქდები მადონას ვაჯობებ მძიმე კატეგორიაში. ცოტახანში ბაჩომ დამირეკა
-რას შვრება ჩემი გოგო?
-რავი დედათან ვარ,შენ რასაკეთებ?
-სახლში რატო არ ხარ? მოხდა რამე?
-არა,არაფერი,მომენატრა და გამოვედი
-მადონამ ხო არ გაწყენინა?
-არა რასამბობ-გამეცინა
-5-ზე მარიამს გამოივან? მე შვიდამდე ვერ მოვალ
-კი აბა რას ვიზამ,ბევრი საქმე გაქვს?
-არცისე,თათბირია და უნდა დავესწრო,რა წამოგიღო?
-როშენის შოკოლადები,და კიდევ ქინდერ ჯოი
-ქიდერს მარიამი არ ჭამს-გაეცინა
-სამაგიეროდ მეორე მარიამი ჭამს-მეც გამეცინა
-კარგი წამაოვიღებ,მეტი არაფერი?
-არა მეტი არაფერი,თუ რამე მომინდება მოგწერ შენს მოსვლამდე
-კარგი პატარა,მიყვარხარ მაგრად
-მეც მიყვარხარ-გამეცინა და გავუთიშე
ნანუკამ გამოგვიარა,იმდენი ვილაპარაკეთ ენები გვეტკინა.ხუთისნახევრისთვის წავედით ბაღში მარიამის გამოსაყვანად.რომ დამინახა ჩემსკენ გამოიქცა ღიმილით,ახალი ძიძა ყოლიათ და არ იცოდა ვინ ვიყავი
-უკაცრავად თქვენ ვინ ბრძანდებით მარიამის?-მკითხა ღიმილით
-ცემი დედიკოა-დამასწრო პასუხის გაცემა მარიამმა-ვერ წარმოიდგენთ იმ წუთებში რამხელა ბედნიერება ვიგრძენი,გაღიმებულმა ამომხედა და თავისი პატარა ხელი ჩამჭიდა. უზომოდ მიყვარდა ეს პატარა ანგელოზი,ზუსტად ვიცოდი რომ იმ ბავშვისგან არ გავარჩევდი,რომელიც მუცელში მყავდა.
-მაპატიეთ,აქამდე არ მნახიხართ მე ბოლო 1 თვეა დავიწყე მუშაობა
-არაუშავს,აქამდე მამამისს დაყავდა და ალბათ მაგიტომ-გავუღიმე
მარიამს გამოვუცვალე და სახლში წამოვედით
-გაიგონე რა უთხრა?-გაოცებულმა შემომხედა ნანუკამ
-გავიგონე და ისე მიხარია ლამს შევჭამო ეს პატარა ანგელოზი-გამეინა და უკან მჯდომ მარიამს გადავხედე
-რაო დე?-ღიმილით ვკითხე
-მალე საკუთარი გეყოლება მარიამ-მითხრა ნანუკამ
-მარიამიც ჩემია,არ გავარჩევ მათ ერთმანეთისგან დაარასოდეს ვაგრძნობინებ მარიამს რომ ის ჩემი ღვძლი შვილი არაა
-დარწმუნებული ხარ რო მაგას შეძლებ?
-რა თქმა უნდა!-მანქანა დავქოქე და სახლში წამოვედით
მარიამი გადმოვიყავნე და ხელში აყვანილი შევიყავნე სახლში,მადონას თავისი ჭორიკანა დაქალები ყავდა,რომ შევედი ამათვალერეს
-გამარჯობა-ზრდილობის გამო ვთქვი მაინც და მარიამი სამზარეულოში შევიყვანე
ბულიონი გაუკეთებია ბავშვისთვის,გავუცხელე და ვაჭამე.
-დედა
-ხო დედიკო-ღიმილით ვუპასუხე,ისე მსიამოვნებდა დედას რომ მეძახდა მბურძგლავდა
-აგალ მინდა ესა-თითით მიმითითა და თავი ზიზღით გააქნია
-არ მოგწონს?
-ალა-თავი გააქნია-ისეთი საყვარელი იყო გამეცინა
-კარტოფილი გინდა?
თავი დამიქნია და მეც დავიწყე კარრტოფილის გათლა,სამზარეულოში მადონა შემოვიდა
-რასაკეთებ?
-რას ვაკეთებ?
-კარტოფილს რატო თლი?
-მარიამს უნდა ვაჭამო
-და ბულიონი რისთვის გავაკეთე მე?
-ეგ ბულიონი არ მოეწონა
-რას ქვია არ მოეწონა?! სულ ამას ვაჭმევ
-ხოდა სულ მაგას რო აჭმევთ მაგიტომ აღარ მოსწონს,დროა ბავშვს მენიუ შეუცვალოთ-გავეკრიჭე და მარიამს გადავხედე
-შენ ვინ გითხავს მაგას?მოდი ბებო ჭამე ბულიონი-მიუბრუნდა ბავშვს,მარიამმა პირი დამუწა და თავი გააქნია
-ჭამე მარიამ!-იმხელა ხმაზე უთხრა ბავშვს შეეშინდა და მე ამეფარა
-სულ შენი გაფუჭებულია ეს ბავშვი!
-ხო ახლა ყველაფერი მე დამაბრალეთ-მარიმმა ტირილი დაიწყო,ბავშვი ხელში ავიყავნე და ოთახში შევიყავნე.ვაწყნარებდი მარიამს,შიოდ აბავშვს და არ უნდოდა ამ ბულიონის ჭამა და ეს კიდევ აძალებდა.
-აღარ იტირო,მამიკო მოვა და მაკდონალდსში წაგიყვანთ,ხომ გიყვარს?-ღიმილით დამიქნია თავი,გიჟდებოდა მაკზე.მეტად აღარ უტირია,მულტფილმი ჩავურთე და იმაზე გადაერთო. სამზრეულოში გავედი წყლის ამოსატანად.ჭორიკნების სასტავი ისევ გამაგრებული იყო სასტუმრო ოთახში
-იქნებ იკადრო და მოხვიდე მიესალმო ჩემს მეგობრებს?-მითხრა მადონამ
-უკვე მივესალმე
-რა უნდა ელოდე იმ ქალისგან მეტს ვინც კაცს მხოლოდ ფულის გამო მიყვება-თავი გააქნია და სიცილით გადახედა თავის დაქალებს
იმდენად მომესალა ნერვები ეს უკვე პიკი იყო,მეტის მოთმენას აღარ ვაპირებდი.
-დედაჩემს იმდენი ფული აქვს ცხრაჯერ გაგყიდით და გიყიდით! ასე რომ უკან გაიკეთეთ თქვენი ფული!-გმოვცარი კბილებში და მაღლა ავედი გამწარებული ისე,რომ მის პასუხს არ დავლოდებივარ. მარიამს მოვკიდე ხელი და ინგასთან წავედი.
-ამჯერად რა მოხდა?-მარიამი ხელში აიყვანა და კარები დაკეტა
-მაღიზიანებს ის ქალი! რთხელაც იქნები ვწვდები კისერში და მივახრჩობ!
-რატო იშლი ნერვებს? რს აიჩემე შენ კიდევ მანდ ცხოვრება? ხომ გითხრა შენმა ქმარმა ცალკე ვიცხოვროთო?
-არ შევარჩენ! მაგან დამაცადოს!
-დაწყნარდი,ორსულად ხარ და მაგის დო არ არის ახლა,შენი ნერვიულობა არ შეიძლება-წყალი მომაწოდა
-მარიამს კარტოფილი შეუწვი რა შია,არ მაცალა იმ სვავმა არაფერი! წვრილად ფრის რო გავდეს ისე ოღონდ,ეგრე უყვარს
-ახლავე შევუწვავ დედიკო,აღარ ინერვიულო კარგი?
თავი დავუქნიე,ამასობაში ბაჩომ დამირეკა
-მოვდივარ პატარა,ყველაფერი გიყიდე,რას აკეთებთ თქენ?
-დედაჩემთან ვართ
-მანდ რა გინდათ?
-დედაშენმა მომიშალა ნერვები!
-რა გითხრა?
-როგორც ყოველთვის ჩემს დამცირებას შეეცადა.
-კონკრეტულად რა გითხრა?
-რა მნიშვნელობა აქვს მაგას ბაჩო?! ინგასთან მოდი რა
-კარგი დამშვიდდი,მოვდივარ უკვე გზაში ვარ
კარტოფილს ვაჭმევდი მარიამს ბაჩო რომ მოვიდა.არაფერი მითქვამს,გვიანი იყო და ბავშვსაც ეძინებოდა,არ ვაპირებდი მადონას გახარებას ისევ იქ დავბრუნდით.ამჯერად სიტყვა აღარ უთქვამს.არც მე შემიხედავს მისთვის. ამან დამაცადოს!
-რა მოხდა დედა?-კითხა ბაჩომ
-ეგ შენს უზრდელ ცოლს კითხე,იცი რა მაკადრა ჩემს დაქალებთან?
-და შენ რა უთხარი ეგეთი? ხო იცი ორსულადაა და რ შეიძლება მისი ნერვიულობა,ხო შეგიძლია რაღაც რო დათმო არა? რას გიშავებს ესეთს?
-უზრდელია და ის!
ბაჩომ თავი გააქნია არაფერი უთქვამს ისე მოვიდა ოთახში,არც მე მითქვამს სიტყვა,ისე დავწექი.
შაბათი იყო ამიტომაც დილით არსად მიდიოდნენ ბაჩო და მარიამი. სტუმრებს ველოდებიო მადონამ და მომეხმარეო,რადა იცოდ რომ ტოქსკოზი მქონდა,თუმცა ცემი გამწარების სანსს ხომ არ გაუშვებდა ხელიდან,გუშინ სეთები ვუთხარი დღეს კიდევ ვითომც არაფერიო ისე მოვიდა ღიმილით,უეჭვლად რაღაც ჰქონდა ჩაფიქრებული.
-შენ ხახვი დაჭერი მარიამ-ირონიით გადმომხედა
-ხახვს ვერ ვიტან-ზიზღით გავეცი პასუხი და კბილებში გამოვცარი
-რძალიც ასეთი უნდა-თავი გააქნია
სამსარეულოში ისეთი სუნი იდგა გულის რევს შეგძნება დამეუფლა და საპიფარეშოში შევვარდი,ვერ ვიტანდი საჭმლის სუნს,ეგრევე გულს მირევდა.მარიამი ავიყავნე და დავაძინე,ვერც ვიგრძენი ისე მიმეძინა მეც.ამასობაში სტუმრებიც მოსულან.
-მარიამ,გძინავს?-შემარხია ბაჩომ
-აუ,ჩამძინებია-ტავი ძლივს წამოვწიე და მარიამს გადავხედე,მშვიდად ეძინა
-მოვდნენ სტუმრები ჩამოხვალ?
-აუცილებელია?-ტუჩი მოვიკვნიტე
-თუ არ გინდა დაიკიდე-გამიცინა და თავზე მაკოცა
-შენ თუ გინდა ჩამოვალ-მეც გავუღიმე
-ცოტახნით ჩამოდი მაშინ
თავი დავქნიე,გამოვცვალე და ბაცოსთან ერთად ჩავედი სტუმრებთან,ისევ ალექსანდრე იჯდა ჩემს მოპირდაპირედ და გაშტერებული მიყურებდა,უხერხულობისგან ლამის დავიწვი,კიდევ კარგი ბაჩოს არაფერი შეუმჩნევია
-მარიამ კარგად ხარ?
-კი,კარგად ვარ
-რა სახე გაქვს-გაეცინა
არაფერი მითქვამს,ბავშვმა გაიღვიძა და დაბლა ჩამოვიყავნე.სული შემეხუთა და აივანზე გავედი
-ნამდვილად არ ვიცოდი ბაჩოს ცოლი თუ იყავი
-ალექს?-მისკენ მივტრიალდი გაოცებული და დაბნეული
-ხო მე ვარ ნუ გეშინია-გაეცინა და ცემს გვერდით დადგა
-არც მე ვიცოდი ბაჩოს ბიძაშვილი თუ იყავი
-ერთს ისე მაგონებ,ტანაც ისე ძალიან გავხარ სიმართლე გითხრა თავიდან ის მეგონე
-ნინას?-გამეცინა-ჩემი დაა
-მართლა?
-კი,ტყუპისცალია
-აი წარმოუდგენელი დამთხვევა-თავი გააქნია
-შენ და ნინა?-გამეცინა ენა დამება
-ხო მე და ნინა ერთად ვიყავით 2 წლის განმავლობაში
-გასაგებია
-ისე წავიდა სიტყვა არ უთქვამს-ამოიხვნეშა და სივრცეს მიაშტერდა
-ხო,სჩვევია ნინას მსგავსი რამეები
-ახლა სადაა?
-გერმანიაში
-გიგაც მიატოვა?-გაეცინა
-არა,ერთად არიან-არ მესიამოვნა მისი ნათქვამი