თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (24)
–რა მოხდა? მარიამ –შემაჯანჯღარა ბაჩომ ბავშვს ხელი დაავლო დ საავადმყოფოში წავყვანეთ. –ჩემი ბრალია–გაუჩერებლად ვტიროდი და საკუთარ თავს ვადანაშაულებდი –ნუღარ ტირი დამშვიდდი–მამშვდებდა,თუმცა ვიცოდ ახლა თვითონ უარეს დღეში ყო –ის ფილე არ უნდა მეჭმია მისთვის–ვქვითინებდი –მაგის ბრალი არ იქნება მარიამ,დაწყნარდი ფილეს ისედაც ჭამდა –აბა რა უნდა დამართნოდა? –გამოვა პედიატრი და გვეტყვს,ნუღარ ნერვიულობ–მომეხვია და ეცადა დავემშვიდებინე რმე რომ მოსვლოდა ალბათ ჭკუიდან გადავიდოდი იმდენად მიყვარდა მარიამი.გულამოვარდნილი ვიჯექი იაშვილის მიმღებში,როგორც იქნა ექიმიც გამოვიდა –ბავშვის დედა სადარის? გაუჩერებლად ტირის დედას ითხოვს –მე ვარ–სწრაფად წამოვვარდი ფეხზე,როგორ არის?–აკანკალებულმა ვკითხე –უკეთაა,გადასხმები გავუკეთეთ,ვირუსია,ახლა ხშირად შემოყავთ ამ სიმპტომებით ბავშვები,სანერვიულო არაფერია,შემობრძანდით გულამოვარდნილი შევედი მასთან,გაუჩერებლად ტიროდა და ხელებს ჩემსკენ იშვერდა,გულში ჩავიკარი და ცოტათი დავმვიდდი –არ იტირო დე,აქ ვარ დედიკო–ვეფერებოდი თან ცრემლებს ვყლაპავდი გულზე ამეკრო და გაჩუმდა,სრუტუნებდა.ცოტახანში ბაჩოც შემოვიდა,მთელი ღამე ჩემზე აკრულს ეძინა თან გდასხმას უკეთებდნენ. –ნუღარ ნრვიულობ მარიამ არ შეძლება შენთვის ამდნი ნერვიულობა,იმ ბავშვზეც იფიქრე რომელიც მუცელში გყავს –ვიცი ბაჩო,თუმცა ძალიან შემეშინდა –სანერვიულო არაფერია,ხვალ სახლში წავიყვანთ–გამიღიმა და მძინარე მარიამს თავზე აკოცა დილით ადრე გაეღვიძა ჩემს გოგოს,აღარ უტირია გამიღიმა.ეიმმა წამლები დაუნიშნა და ოტახანში სახლში წამოვიყვანეთ. –ბაღში აღარ გავუშვათ რა–გდავხედე ბაჩოს –არა,არც შეიძლება 1 თვე მაინც მაგის სიარული –ხოდა სახლში მეყოლება მე მივხედავ –მადლობა მარიამ –რისთვის? –იმისთვის რომ ასე გიყვარს და ზრუნავ მასზე –ჩემი გოგოა,მერე რა რომ მე არ გამიჩენია–გამეცინა და მარიამს გავხედე –ყველაზე მაგარი დედა ხა ვაბშე!–გადმოიხარა და მაკოცა არაფერი მითქვამს,იმდენად გამახარა მისმა სიტყვებმა.მალე მივედით სახლში.რა თქმა უნდა მადონა დაგვხვდა და ბავშვი გამომგლიჯა ხელიდან –რასაკეთებთ?–გაოცებულმა გავხედე –აღარ გაბედო და აღარ მიეკარო! შენი ბრალია რაც დაემართა! –დედა გეყოფა,წესიერად ელაპარაკე მარიამს!–ხმა გაუმკაცრდა ბაჩოს–ვირუსი აქვს ბავშვს აქ მარიამი არაფერშუაშია! –ხო მიდი,მდი დაიცავი შენი ცოლი! დაბრმავებული ყავხარ! ჩემს შვილისშვილს მე მივხედავ! –გეყოფა დედა! საკმარისია ბოლოსდაბოლოს!–დაუყვირა,ევკრთი იმხელა ხმაზე მოუვდა –როგორ ბედავ და ამ ქუჩის ქალის გამო მიყვირი?!–ისე გავმწარდი ლამის სახეში ვლეწე,თუმცა ბაჩოს გამო მოვითმინე და მას ვერ გადავახტი –მარიამ ჩაალაგე ჩვენი ნივთები,დროზე! –დამიღრიალა–მარიამის ნივთებიც ჩაალაგე სწრაფად! ვეერაფერი ვუთხარი ისე ავირბინე მაღლა და ჩემოდნები გადმოვიღე,რაც კი ხელში მომხვდა აუცილებელი ნივთები ჩავალაგე,ოთახში ამოვიდა და ბარგი გაიტანა,ასეთი გამწარებული ბაჩო არასოდეს მინახავს.მარიამი გამოართვა დედამისს და მანქანაში ჩავსხედით –სად მივდივართ?–დაბალ ხმაზე ვკითხე –ვაჟაზე ერთ ოთახიანი ბინა მაქვს,ცოტახანს გვეყოფა შემდეგ კი ვიყიდი უფრო დიდს. –ბაჩო არ მინდა ჩემს გამო დედაშეთან იჩხუბო–ტუჩი მოვიკვნიტე –დედა, რომელიც ჩემს საყვარელ ქალს,ჩემს ცოლს ქუჩის ქალს უწოდებს არაფერში მჭირდება!–მანქანა დაქოქა და ადგილს სწრაფად მოსწყდა–ღრმად ამოვისუნთქე,არაფერი აღარ მითქვამს.ვხვდებოდ რომ ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო,არ უნდა ამეჩემებინა მათთან ცხოვრება,შედეგად რა მივიღე? ისევ მადონამ გამარჯვა,თუმცა სულაც არ მინდოდა დედა–შვილს შორის ჩავმდგარიყავი. მალევე მივედით ბინაში,მარიამი გადმოვიყვანე,ბაჩომ ბარგი გადმოიტანა და ავედით,მყუდრო,პატარა კომფორტული ბინა იყო ერთი საძინებლით.ნუ ჩვენთვის სამარისი იყო. მარიამი დავაძინე და იქაურობა მივალაგე,ბარგი ამოვალაგე და მისაღებში გავედი,დივანზე იჯდა გაბრაზებული სახით –კარგად ხარ?–მხარზე თავი დავადე –კი კარგად ვარ,შენ? –ნორმალურად –ძალიან მიყვარხარ მარიამ და არავის მივცემ შენი შეურაცყოფის უფლებას,ვინც არ უნდ აიყოს! მე ხო ვხედავ როგორი ხარ და როგორ გიყვარს მარიამი? როგორ უდა მოუბრუნდეს ადამიანს ენა და თქვას რომ შენ მარიამი არ გიყვარს ან რამეს ავნებ? ჭკუიდან გადავდივარ დედაჩემის საქცელების გამო! ვერ ვხვდები რატო ამოგიჩემა რას გერჩის!–მუშტი დასცხო სავარძელს –კარგი გაჩერდი გააღვიძებ ბავშვს–მოვეხვიე და გავუღიმე–ის მაინც დედაშენია და არ მინდა ჩემს გამო დაკარგო გესმის? მე არ მოვწონვარ გასაგებია,მართალი იყავი ი არ უნდ აგვეცხოვრა,მაპატიე ჩემი ბრალია –შენ რა შუაში ხარ? გინდოდოა მასთან კარგი ურთიერთობის ჩამოყალიბება,ის კიდევ როგო მოგეცა? ჯერ მარტო მაგტომ უნდ აგცეს პატივი რომ მე მიყვარხარ და ჩემი ცოლი ხარ! დანარჩენი ყველაფერი მეორეხარისხოვანია,ის არც მე მცემს პატივს ესე გამოდის. არაფერი მითქვამს,არ მინდოდა უარესად გამეღიზიანებინა და გაჩუმება ვარჩიე.თავი კალტაში ჩამიდო და დივანზე გაწვა,სახეზე ვეფერებოდი,ვგრძნობდი როგორ იამოვნებდ,ხელები დამიკოცნა. –არაფერია სახლში საჭმელი,წავალ ამოვიტან,რა ამოვიტანო?–ფეხზე წამოდგა –არვიცი რაც შენ გინდა–მხრები ავჩეჩე –შენ რაც გინდა ის მითხარი–გაეცინა –მარიამისთვის ბოსტნეული ამოიტანე,დიეტაზე უნდ აიყოს ქალბატონი–გამეცინა–ჩვენთვის რავი რასაც შენ შეჭამ გაეცინა და დაბლა ჩავიდა, ჭურჭელი არაფერი იყო სახლში,კომფორტული ბინა იყო ავეჯით და ყველა საჭირო ნივთით.გარემონტებული.ინგას დავურეკე –დე რას შვები? –სახლში ვარ დედიკო,შენ? –მე და ბაჩო ვაჟაზე გადმოვედით –რატო რა მოხდა? –მოდი და მოგიყვები –ახლავე წამოვალ,ზუსტი მისამართი მომწერე –დე,გთხოვ რა ჭურჭელი წამომიღე კარგი? –კი დე ყველაფერს ვიყიდი და წამოგიღებ –მალე ოღონდ კარგი? –კი მალე ვიზამ სააბაზანოში შევედ წყალი გადვივლე და მარიამს მივუწექი,იქნებ გვერდზე უნდ აგადამედო ტავიდანვე ეს უაზრო შურისძიება,ახლა რა გამოვიდა? ჩემი მიზეზით ვაჩხუბე ბაჩო დედამისთან,ყველაზე მეტად დედა–შვილის დაშორება არ მინდოდა,იმიტომ რომ თვითონვე ვიცოდი ეს რა ტკივილიც იყო.ყველას თავისი ადგილი აქვს,ვინც არ უნდ აიყოს,მაგრამ დედა მაინც სხვაა,მას ვერასოდეს ამოიგლეჯ გულიდან როგორც არ უნდა გატკინოს.დედა–შვილს შორის ვერავინ ვერასოდეს ჩადგება. რაც არუნდ აგაეკეთებინა მადონას ჩემთვის და ბაჩოს ის აერჩია მას არასოდეს გავამტყუებდი და არც არასოდეს დავაყენებდი არჩევანის წინაშე. ნახევარ საათში ინგაც მოვიდა დატვირთული –ვაიმე ამდენი რამ რათ გინდოდა?–გამოვეცალე რომ შემოსულიყო და პარკები გამოვართვი –ყველაფერი მოგიტნე რაც დაგჭირდება,თეთრეული და ჭურჭელი,ხვალ კიდევ მოგიტან დედიკო შენთვის იმდენი რამ მაქვს ნაყიდი –მოიცა და მზითვი ხომ უვე მომეცი?–ვუთხარი სიცილით –არაფერი წამოიღო იმ სახლიდან ქონდეს მადონას–მასაც გაეცინა–ყველაფერს მოგიტან რაც დაგჭირდება შენ არ ინერვიულო –მადლობა დედიკო–ლოყაზე ვაკოცე –რა მადლობა ჩემო ლამაზო,ყველაფერი შენი და შენი დისაა რაც გამაჩნია.–რა მოხდა აღარ მომიყვები? ყველაფერი დაწწვრილებით მოვუყევი ინგას,პირდაღებული მიყურებდა –შენ ხომ იცი დედიკო როგორიც ხარ? რაც მთავარია შენმა ქმარმაც იცი და რაში გადარდებს რას იტყვის სვავი მადონა? ეცადე შენთვის მშვიდად იყო და ყურადღება არ მიაქციო.არ ღირს ქაჯობა და გამოკიდება,რამდენიც ესმის იმას აკეთებს –წარმოგიდგენია გუშინ წინ რა მითხრა? ფულის გამო გაყევი ბაჩოსო–გამეცინა –რაო? შენ ხვისი ფული რაში გჭირდება? ვერ უთხარი აქეთ მოგცემთ ფულსო?–მასაც გაეცინა–აი,ხომ ხედავ დე რა შეგნების ქალიცაა? მაგას საერთოდ რაზე უნდა ელაპარაო? –ვიცი დედა და არც ვაცევ ყურადღებას,უბრალოდ არ მინდა ბაჩოს ასეთი ურთიერთობა ჰქონდეს დედაა მაინც ცოტახანში მარიამმა გაიღვიძა,ინგას ძალიან უყვარდა,ინგაც უყვარდა მარიამს,მოეხვია და გულში ჩაიკრა. მალე ბაჩოც მოვიდა პროუქტებით დატვირთული. ინგას მიესალმა და პროდუქტების ამოლაგება დავიწყეთ. ინგა მალევე წავიდა,საჭმელი გავუკეთე მარიამს,თუმცა იმდენად გამოფიტული იყო არაფრის ჭამის თავ არ ჰქონდა.სულ ზედ მეკვროდა და ჭიჭყინებდა,მამამისთანაც აღარ მიდიოდა,არადა ამხელა ბავშვის სულ ხელში ტარებაც არ შემეძლო. –მამიკო მოდი ჩემთან–ხელები გაუწოდა ბაჩომ –ალა!–დაებღვრა და ჭიჭყინი დაიწყო –დედიკო დაიღალა,ცოტახანს მოდი ჩემთან ისევ თავი გააქნიე და მე ამეკრო.მკერდზე ჰქონდ ათვაი მოდებული და ხმას არ იღებდა.სიცხეც არ ჰქონდა,უბრალოდ გამოფიტული იყო,ვიტამინინების მიღება დავაწყებინეთ,თუმცა წამლებსაც ძლივს ვასმევდით. ყველაფერზე ჭიჭყინებდა,ყველგან თან დამყავდა.ჭრვეულ ბავშვად იქცა,ქანცს გვაძრობდა მე და ბაჩოს. ნანუკა და სანდრო ხშირად დადიოდნენ ჩვენთან,ვერსად ვეღარ მივდიოდით,არავისთან ჩერდებოდა,ამიტომ ყველგან თან დაგვყვავდა. მთელი 5 თვე გაგვაწამა რასაც ჰქვია. არც ბაღში მიდიოდა.ვერ იტანდა იქაორობას.მადონას საერთოდ არ ეკარებოდა,ამასობაში 6 თვის გავხვდი და მუცელიც გამეზაარდა,ხშირად მეკითხებოდა რატო მეზრდებოდა მუცელი,ამაზე მე და ბაჩო ვხალისობდით ხოლმე. –მარიამ მოდი მალე,ინგა ბებოსთან მივდივართ–სამზარეულოში ვიყავი გასული ხმა რომ არ გამაგონა სააბაზანოში შევედი დ ანეტავ არ შვსულიყავი,იქაორობა სულ ქაფიანი დამხვდა და ქაფში ამოგანგლული გაკრეჭილი მარიამი.თავიდან ისე გავბრაზდი,თუმცა მრე მეც გამეცინა,ძლივს ამოვათრიე წყლიდან და მივალაგე იქაურობა.ქანცგამძვრალი ჩავეშვი სავარძელში –დედიკო,მიკალქალ–გამეკრიჭა და მუცელზე თავი დამადო ბედნიერებისგან გამაკანკალა და მაგრად ჩავიკარი გულში.არ მესმოდა ნათიასი და ვერც ვერასოდეს გავუგებდი ისეთ ქალს რომელიც ამ ბედნიერებაზე იტყოდა უარს, რომელსაც მარიამი ერქვა. გული მაგრად ჩავიკარი ჩემი გოგო.ცოტახანში გამოვიცვალეთ და ინგასთან წავედით.ზურაბიც სახლში იყო,გიჟდებოდა მარიამზე,თვითონ საკუთარი თვილები არ ჰყავდა და მთლიანად ჩვენზე იყო გადმორთული,ინგა უყვარდა საოცრად ამას მის საქციელებიდან გამომდინარე ვხვდებოდი.უკვე მარტი იყო,თუმცა მაინც საშინლად ციოდა და სულ წვიმდა. სამ თვეში ჩემი პატარა მოევლინებოდა ქვეყანას,როგორც ექიმი გვეუბნებოდა ბიჭი იყო.ბედნიერებისგან ტაო მაყრიდა,როცა წარმოვიდგენდი როგორი იქნებოდა. ცოტახანში ბაჩოც მოვიდა,ინგამ სუფრა გაშალა და ერთად ვივახშმეთ. –აბა დღეს როგორ ხარ? გაგაბრაზა მარიამმა?–სიცილით მითხრა და ხელები დამიკოცნა –რო გენახა სააბაზანო რას დაამსგავსა–გამეცინა იმ კადრების გახსენებისას –მალე გადავალთ ახალ ბინაში,ზაფხულისთვის დასრულდება უკვე რემონტი და იქ დამხმარესაც ავიყვანთ,აბა ლევანიკო რო გაჩნდება ხო დაგჭირდება დახმარება? –აუცილებლად–გაგვეცინა ორივეს და მუცელზე მომეფერა.მარიამს როგორც ყოველთვის გზაში ჩაეძინა. –ბაჩო –ჰო –გუშინ დედაშენმა დამირეკა –რა უნდოდა? –მარიამის ნახვა –მერე? –ვუთხარი ამოდითქო,თუმცა არ ამოვიდა,პარკში ჩამოიყვანეო –მერე? –ვერ ჩავედი ფეხები დასიებული მაქვს –ამოსულიყო მერე –ხო რავიცი,თუ კიდევ დამრეკავს როგორ მოვიქცე? –როგორც საჭიროდ ჩათვლი ისე–გამიღიმა,გადმოიხარა და მაკოცა მთელი ღამე გამაწვალა მარიამმა,ჭიწყინებდა არ იძინებდა,პატარობაში არ ცეოდა ასე ახლა რა სჭირდა ვერ ვარკვევდით. მთელი ღამის უძილარს ძლივს ჩამეძინა,დილით ინგა მოვიდა და მარიამი წაიყვანა. არ ვიცი რამდენ ხანს მეძინა,თუმცა ის ნამდვილად ვიგრძენი როგორ დამახტა თავზე მარიამი –დედიკო,დედიკო გაიგიძე ლა მალე –მარიამ ცოტახანიც რა–თვალები ლივს გავახილე და გვერდით მივიწვინე არ დამაცადა და წამომახტუნა,არაფრით არ უჭამია ნგასთან საჭმელი,დედიკომ უნდა მაჭამოსო ასე უთქვამს ქალბატონს. მისაღებიდან რაღაც ხმაური მომესმა,რომ გავედი ბაჩო,ალექსანდრე და სანდრო დამხვდნენ.ბიჭებს მივესალმე და სამზარეულოში გავედი,ბაჩოს უკან გამომყვა –მარიამ –ჰო ბაჩო –რატო არ მითხარ ალექსს თუ იცნობდი აქამდე? –რა? შენ ვინ გთხრა?–დავიბენი –მაგას რა მნიშვნელობა აქვს?–ხმა გაუმკაცრდა თუმცა მაინც მშვდად იყო –მე,მე სულ სამჯერ მყავდა მანამდე ნანახი,იმ რესტორანში დადიოდა სადაც ვმუშაობდი,რა პრობლემაა? –არანაირი მარიამ,უბრალოდ უნდა გეთქვა –არ ჩავთვალე საჭიროდ,ამის გამო ბრაზობ? –არა,არ ვბრაზობ–გაეცინა–უბრალოდ მაინტესებდა რატომ არ მითხარი–მომიახლოვდა და წელზე მომხვია ხელები–იცოდი ნინა რომ უყვრდა?–გაეცინა –კი ვიცი,მითხრა–მეც გამეცინა –თან როგორ უყვარდა იცი? სულ ამაგზე გვებაზრებოდა,თუმცა არცერთი ვიცნობდით ფიზიკურად –ახლაც უყვარს? –მგონი ახლაც უყვარს –საწყალი–ორივეს გაგვეცინა –ჰო საწყალია ნინას ხელში მეც შევუერთდი ბიჭებს და ალექსი ნინაზე გვიყვებოდა რაღაცეებს.ვხვდებოდი რომ ისევ ძალიან უყვარდა თუმცა ჩემი გიჟი დის ხელში რას გაიხარებდა. გვიანობამდე დარჩნენ ჩვენთან ბიჭები. მეორე დღეს მადონა ამოვიდა ჩვენთან,მარიამს წავიყვან რამდენიმე დღით ჩემთანო.უარი არ გვითქვამს ჩავულაგე ნივთები და წაყვანა.თუმცა მის გარეშე ყოფნა მიჭირდა.სულ ვურეკავდ და ველაპარაკებოდი. რამდენიმე დღის შემდეგ არ დამალაპარაკა ბავშვი,რამდენჯერაც დავურეკე ხან რა მიზეზი მითხრა ხან რა.ვგრძნობდი რომ რაღაც ისე ვერ იყო.ბაჩოს დავურეკე –ბაჩო სად ხარ? –სამსახურში ვარ რა ხდება? –მადონასთან ვრეკავ და მარიამს არ მალაპარაკებს–ნერვიულობისგან ტუჩები დავჭამე –რას ქვია არ გალაპარაკებს? –რამდენჯერაც დავურეკე ან ძინავს ან ბაბუამისს ყავს გაყვანილიო მეუბნება,მალე მოდი რაა და წამოვყვანოთ გთხოვ ან შენ დაუეკე და გაარკვიე რა ხდება –არ ინერვიულო მოვალ მალე,გამოვდივარ უკვე ვერ ვისვენებდი,ოთახში წინდაუკან დავდიოდი,როგორც იქნა მოვიდა ბაჩოც და მადონასთან წავედით,ტელეფონი გათიშული ჰქონდა. –დედა!–ხმამაღლა დაუძახა ბაჩომ –რა ხდება? რას მომადექით ამ შუა ღამე? –სადაა მარიამი? –სადაც უნდ აიყოს იქ! –რა? სადაა ბავშვი?–ხმა ამიკანკალდა,ცოტაც და ავტირდებოდი –დედამისთან–გამოსცრა კბილებში –რა? რა დედამისთან? სადაა დედა მარიამი?!–დაუღიალა ბაჩომ –ნათიასთან! იქ ასადაც მისი ადგილია! –რაა?–ხმა ვეღარ გავაკონტროლე და ბღავილი ამიტყდა,გამწარებული მივვარდი მადონას და საყელოში ჩავაფრინდი –სად წაიყვანე ჩემი შვლი! მე ვარ დედამისი!–ვღრიალებდი მთელ ხმაზე –შენ არ ხარ მიდი დედა! შეიგნე! შენ ამ ბავშვის დედა ხარ რომელიც მუცელში გყავს! –ახლავე დამიბრუნე ჩემი შვილი!–პანიკებში ჩავვარდი,ბაჩოს რომ არ გამოეწია მადონა ალბათ შუაზე გავგლეჯდი. –დამშვიდდი მარიამ,რას ქვია ნათიასთან? მიღალატე დედა?! და ამის მერე შენ დედა გქვია?! ჩათვალე რო შვილი აღარ გყავს!–დაუღრიალა ხელი დმაავლო და მანქანაში ჩამსვა –სადაა ბავშვი–ხმას ვერ ვაკონტროლებდი და ვღრიალებდი –დაწყნარდი მარიამ ნუ ტირიხარ იმ ბავშვზეც იფიქრე რომელიც მუცელში გყავს!–დამიყვრა, ისეთ პანიკაში ვიყავი ძლივს მოვედი აზრზე –წამოვყვანოთ ჩქარა წადი ნათიასთან! რა თქმა უნდა სახლში არ იქნებოდნენ.იცოდა რომ ასე მარტივად მივაგნებდით. მთელი ღამე არკვევდა ბაჩო სად შეიძლებოდა ბავსვიანად წასულიყო,ბოლოს მისი ბიძაშვილი გამოტეხა,ნორიოში წაუყვანია მარიამი. –მეც წამოვალ –არა,დარჩი აქ,არ შეიძლება ახლა შენთვის ნერვიულობა,მე მოგიყვან მარიამს –არა! მეც წამოვალ!–სხვა გზა რომ აღარ დავუტოვე მეც წავყევი. ასე მეგონა გზა საუკუნოდ გიწელებოდა.როგორც იქნა მივედით.სწრაფად გადმოვედით მანქანიდან.კარებს არ აღებდა,ბავშვის ტირილი გვესმოდა,კინაღამ ჭკუიდან გადავდი მისი ტირილი რომ გავგონე,ნათია უყვიროდა ეს კიდევ უარესად ტიროდა. –ნათია!–დაუღრიალა ბაჩომ ხმა არავინ გაგვცა,ამდენიმე წუთში კი გააღო კარები,ისევ ტიროდა მარიამი –სადაა ჩემი შვილი?–გამწარებული შევარდა სახლში და მარიამს დაუწყო ძებნა –რა გინდა? ის ჩემი შვილია გესმის?არ გაქვს უფლება რომ წამართვა! ამ ქალმა უნდა გაზარდოს ჩემი გაჩენილი შვილი?! –ნათია მოთმნება არ დამაკარგვინო თორემ ფეხებზე დავიკიდებ რომ ქალი ხარ!–კბილებში გამოსცრა ბაჩომ,ამსობაში დრო ვიხელთე და იმ ოთახისკენ წავედი საიდანაც ტირილი ისმოდა.ბავშვი ჩაკეტილი ჰყოლია,ხმა კარს იქიდან მესმოდა –მარიამ,არ იტირო დედიკო შენს წასაყვანად მოვიდა,ხმა ვერ გავაკონტროლე და ახლა მეც ავტირდი.ვერაფრით გავაღე კარებდი.ის იქიდან ტიროდა მე აქედან. ბაჩომ ნათია მოათრია და კარები ძალით გააღებინა,როგორც კი დამინახა ბავშვმა მაშინვე ჩემკენ გამოიქცა დედიკოს ძახილით და მომეხვია,იმ წუთში იმდენად ბედნიერი ვიყავი საერთოდ არაფერი მადარდებდა. ძლივს დავამშვიდე ბავშვი იმდენად იყო შეშინებული.გული ამოვარდნას ჰქონდა. –რამდენიც არ უნდა ეცადო ის მაინც ვერ იქნება შენი შვილი,იმიტომ რომ მე გავაჩინე–ორინიით მითხრა ნთიამ –მხოლდო გაჩენა არ ნიშნავს დედობას! ბავშვს შეხედე მას მე ვგონივარ დედამისი მე მეძახის დედას და არა შენ!–არც მე დავრჩენილვარ ვალში –ის ჩემი შვილი! ჩემი! შენ მალე გეყოლება შენი და მიხვდები როგორია როცა შვილს გართმევენ! –ახლავე გაჩუმდი! ხმას ნუღარ იღებ თორემ მართლა დავივიწყებ რო ქალი ხარ!–დაუღრიალა ბაჩომ.შენ გქონდა შანსი მასტან ყოფნის მაგრამ ფეხებზე დაკიე და მიატოვე! ამის მერე რას თხოვ! –5000000 დოლარს!–ორინიულად გადახედა ბაჩოს–მარიამის სანაცვლოდ! |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
