ბავშვებო კი მსაყვედურობთ ხოლმე გაზრდე თავებიო, მაგრამ რავქნა :D სადამდეც მომყვება მუზა იქამდე ვწერ :D



-ნატალია იცოდე ცუდად გავხდები ესე, აადექი! - ხმაში ნელ-ნელა უქრებოდა სიმტკიცე
-არ ავდგები ძალიან კომფორტულად ვარ
-ნატალია ჯანდაბაა - მისი სხეულიანად წამოდგა მაყაშვილი, გოგო ჰამაკში ჩააწვინა და თვითონ სასწრაფოდ გაშორდა იქაურობას
-სულელი, გადარეული, შერეკილი ბავშვი - აღმოხდა მიმავალს
ამის მეტი რა უნდოდა ქალბატონს, გულში გამარჯვება იზეიმა, ერთით ერთიო გაიფიქრა და ვარსკვლავებზე დაკვირვებას შეუდგა

-ეს ვინ გადავეყარე რა არანორმალურია - მიაბიჯებდა ალექსანდრე თავისი ოთახისკენ და თან ნატალიას საქციელზე ბუზღუნებდა - არა უცებ რო გავგიჟებულიყავი სად მიდიოდა მერე? არადა პატარაობაში როგორი წყნარი იყო, ეხლა რამ გააგიჟა - თავი გაიქნია და კარი შეაღო. რო გითხრათ ტკბილად დაეძინათქო მოგატყუებთ, საერთოდ ვერ მოხუჭა.
ასე როგორ აანერვიულა ეს დევივით კაცი ამ პატარა 9 წლით უმცროსმა გოგომ.
მეორე დღეს მაქსიმალურად ცდილობდა ალექსანდრე, რამენაირად დაეიგნორებინა ნატალია და ნაწილობრივ გამოსდიოდა კიდეც, თუმცა რაღაც, შინაგანად არ აძლევდა მოსვენების საშუალებას და მოთმინება დაკარგული ხან რას აკეთებდა ხან რას. ბოლოს და ბოლოს ის ხომ ვაჩეს დეიდაშვილი იყო. არც ის იცოდა როგორ შეხვდებოდა ამ ამბავს ვიბლიანი და ასე, ორ ზღვაშუა მყოფი ისევ თავის არიდებაში ხედავდა გამოსავალს.

___


-ღმერთო ნატალია სულ მთლად გაგიჟდი?-შეიცხადა სალომემ
-აბა მეც მინდოდა ჰამაკში და რა გამეკეთებინა სხვა
-დავიჯერო ზედ გადაჯდომის გარდა სხვა ვერაფერი მოიფიქრე?
-არც ჩავთვალე საჭიროდ რო სხვა რამე მომეფიქრებინა, ხოვთქვი მაგას გავაგიჟებთქო - ჩაილაპარაკა აღტაცებით
-ოხ ნატალია რაა, ვერახარ სრულ ჭკუაზე
-კარგი ჰო ნუ შემჭამეთ ეხლა - მობეზრებით იქნია ხელი და პარალელურად წამოდგა ფეხზე
-სად მიდიხარ?
-არ ჩავიდეთ ქვევით? უკვე დაბნელდა, თან ალექსანდრე მთელი დღეა თავს მარიდებს და რაღაც უნდა გავაკეთო
-მოიცადე ერთი წამით, რა უნდა გააკეთო?
-ისეთი არაფერი, უბრალოდ უნდა შევამოწმო ჩემს მიმართ რამე ინტერესი გააჩნია თუ საერთოდ არ ვადარდებ
-კარგი ჩავიდეთ ოღონდ ნორმალურად მოიქეცი იცოდე
-ვიცი სალომე ნუ მაჭყიტავ მაგ თვალებს ტყუილად - სიცილით მიუგო და კიბის მოაჯირზე ჩასრიალდა. ვითომც არაფერიო ისე მოკალათდა დივანზე და დაიწყო სიტუაციის დაზვერვა
-ბავშვებო ჯოკერი არ გინდათ? - წამოიწყო დამიანემ
-აუუ დამი რაძმახარ ეგ როგორ ვერ მოვიფიქრე აქამდე
-აბა ვის გინდათ? ნატო ითამაშებ შენ? - გაბრო
-ჯერაცერთი მე ნატო არვარ, ნატალია ვარ და მეორეც, არმინდა წაგაგებინო და მერე გატირო
-ანუ ითამაშებ ხო ? - ჩაეცინა გაბრიელს
-არა მართლა არ მინდა, აი კესომ, შენ, ნიკამ და ალექსანდრემ ითამაშეთ - ამდროს ყველამ სანდროს შეხედა
-რა იყოთ? - გაოცებული სახით იკითხა
-ითამაშებ ჯოკერს ?
-პარებში თუ ვიქნებით კიბატონო
-კაი მაშინ მე და კესო და შენ და გაბრო იყავით - გადაანაწილა ნიკამ
-ეეე ეგ რა წესია ტო, მე ვთქვი თავიდან ვითამაშოთთქო ვაფშე - წამოენთო დამიანე
-ოოო აზრზე არ ხარ შენ რა უნდა ითამაშო მიყუჩდი რა
ამ დავიდარაბაში ნატალიამ დრო იხელთა, თვალებით გოგოებს ანიშნა ამყევითო და დაწყო
-აუუუ სანამ თქვენ მოთამაშეების ვინაობას არკვევთ ცავალ მე მარაზიაში კოკა-კოლას მაინც ვიყიდი და მოვალ - ამის თქმა და ალექსანდრეს ინტერესიანი მზერის მიპყრობა ერთი იყო
-აუუუ ხო რა მეც ძაან მინდა -აყვა კესოც
-სალო შენც დალევ ხო? - თანხმობის ნიშნად მარტო თავი დაუქნია და თავი უკმაყოფილოდ გაიქნია
-ერთი წამით, ამ წვიმაში და სიბნელეში სად აპირებ მარტო ხეტიალს? - გაისმა ალექსანდრეს მკაცრი ხმა
-ხო ვთქვი უკვე სადაც ვაპირებ წასვლას?
-ვერსადაც ვერ წახვალ - კლდესავით შეუვალი ჩანდა მაყაშვილი
-რაო? რაღაც გამომრჩა და ნებართვა უნდა ავიღო შენგან თუ რაქვია არსადაც არ წავალ? - უარესად ცდილობდა მის გაღიზიანებას და ტან გული ბედნიერებით ევსებოდა მისი წამოგდება რომ შეძლო
-ნატალია ნუ ჭირვეულობ, არსადაც არ წახვალთქო გითხარი, გარეთ თავსხმაა
-გასაგებად ვთქვი წავალთქო - თან გასასვლელისკენ გაიწია
-კარგი დაჯექი, მეთვითონ წავალ - თავიდან ცოტა არიყოს გაურკვირდა ბიჭის ასეთი, უეცარი ცვლილება, მაგრამ მალევე დაიბრუნა პირვანდელი სახე
-არ მჭირდება შენი მოტანილი მეთვითონ ვიყიდი - შებრუნდა და კარი ლამის გაგილიჯა
-ამის დედაც, დაიწყეთ თქვენ და მალე მოვალთ ჩვენც - სასწრაფოდ მიუგდო სიტყვები ნანახით გაოცებულ ბავშვებს და თვითონაც ნატალიას გაყვა.

-არ მჭირდება მე კუდები - ვითომ გაღიზიანებული ტონით მიმართა გოგონამ
-შენ გირჩევნია წინ იყურო და უარესად არ გამაბრაზო, გუშინდელიც არ დამვიწყებია ჯერ
-უი ისე მართლა, როგორ გამოიძინე ღამით? - გაბრაზებულიდან ინტერესიან ტონზე გადაინაცვლა
-მშვენივრად გამოიძინე, რა არის რო? - იცრუა სანდრომ
-არა რავიცი მაგდროს ბიჭებს ხო გემართებათ რაღაცეები, ტან ისე გავარდი ცუდად ვარო რო...
-შენ რაგგონია შენს გარდა სხვა გოგო არ შემხებია?
-ესე გაჯდება ყველა? - პირდაპირი საუბრით უფრო მეტად აგიჟებდა ბიჭს
-ნატალია თუ არგინდა იმათ რაც დავმართე შენთვის მონაგონი იყოს შეწყვიტე საუბარი და გამოადგი ფეხი დროულად, ისედაც სულ მთლად დავსველდი შენს გამო ხო ხედავ
-მერე ვინ დაგაძალა გინდა ტუ არა გამომეკიდეო - ვერა და ვერ გაჩერდა
-ერთხელაც იქნება და ამოგაცლი მაგ ენას
-თითებით თუ კბილებით?- სიტყვის დასრულება არ აცადა ისე მიახალა
-შენ რომელი გირჩევნია? - არდაიბნა ვაჟბატონიც
-მე კბილებით მირჩევნია, მაგრამ ფრთხილად იყავი მე არ დაგასწრო - ამის თქმა და სუპერმარკეტში შევარდნა ერთი იყო.

-ეს რა არის ალექსანდრე?
-რაზე მეკითხები?
-რეები აგიღია?
-შოკოლადებია ვერ ხედავ?
-მაგას როგორმე მეც ვხვდები, მაგრამ დიაბეტურები რათ გინდოდა
-რაღაც გეგმები მაქვს და ენერგიაზე უნდა მოგიყვანო - გახედა ეშმაკურად - და ლაპარაკს ჯობია რაც გაატარა პარკში ჩაალაგო - მიაყარა სწრაფად და მოლარეს მიუბრუნდა - აი აქედან აიღეთ ქალბატონო
-არაააა არ აიღოთ მაქედან, მე გადავიხდი
-ნატალია გაჩერდი უკვე ვიხდი - გამოსცრა კბილებიდან
-კი მაგრამ...
-ნატალიათქო - ცოტაც და ალბათ სიმწრისგან მართლა ამოაგლეჯდა ენას
-კაი ჰოო - დანებების სანაცვლოდ შუბლი შეიჭმუხნა და პარკიანად გავიდა გარეთ
-მომეცი ეგ აქ, რას მიათრევ ნეტა ვიცოდე
-არ იყო საჭირო გადახდა - თან ხელში მიაწოდა პარკი
-ეგ მე ვიცი რა არის საჭირო და რა არა, მაგაზე მოდი ნუ ვიდავებთ
-ხო მაგრამ მაინც არ იყო საჭირო და ვსო
-ოხ ნატალია რა ჯიუტი ვინმე ხარ
-ბავშვობიდან ასეთი ვარ მე
-არანაირად, ადრე ძალიან ჭკვიანი და დამჯერი გოგო იყავი, ეგ ეხლა შემოგიღიტინეს თავში
-მოიცა რა? ბავშვობაში ნანახი გყავარ? - გულწრფელად გაუკვირდა
-მყავხარ და თანაც ბევრჯერ
-აბა მე რატო არ მახსოვხარ?
-არვიცი, ალბათ ძალიან უმნიშვნელო ვიყავი შენტვის
-ჰო აშკარად იყავი - ორაზროვნად ჩაილაპარაკა და მსუბუქი მიწოლით შეაღო კარი.
-აბა ვინ იგებს?
-ვაიმე როგორც იქნა მოაღწიეთ
-შენცკიდე ეხლა რო არ გასულიყავი მაგის საყიდლად ხვალამდე ვერ მოითმენდი?
-ხვალამდე რატო უნდა მომეთმინა მე ეხლა მინდოდა ეე - ჩაიბუზღუნა ნატალიამ
-კარგი ჰო კარგი შენთან ლაპარაკს ხო აზრი არააქვს - როგორც იქნა მივიდა სარ აზრამდე დამიანე
-შენ სადღა მიდიხარ ? - ახლა ალექსანდრეს მიუბრუნდა
-უნდა დავიბანო
-მიდი მაშინ და მეორე ხელს არარ დავიწყებთ შენს გარეშე.

ნატალიამ თვალით ანიშნა გოგოებს გამომყევითო და სამზარეულოში შევიდა
-რატო არ ამყევი როვთქვი მაღაზიაში უნდა წავიდეთქო? - მიახტა სალომეს
-კესო ხო აგყვა და რაღა საჭირო იყო მაინც და მაინც მეც სიტყვით გამოვსულიყავი?
-ეტყობა საჭირო იყო, მაგრამ ეხლა რაღა მნიშვნელობა აქვს რაც მთავარია გამომივიდა
-ჰოო? რაო რა ილაპარაკეთ?
-ნუ ისეთი არაფერი, თურმე ბავშვობაში ვახსოვარ როგორი ვიყავი
-მართლა? შენ რატო არ გახსოვს?
-ხო აი ეგ მეც გამიკვირდა მაგრ...
-ადამიანო რა გალაპარაკებს ამდენს, ხო ხედავ ტბორი დააყენე უკვე სახლშიც, ადი დაიბანე და გამოიცვალე - ჩაეჩხირა კესანე
-აუ დავაი რა თუ არც გაინტერესებთ - დაუბღვირა და კიბისკენ აიღო გეზი
-ვაახ ან ეს მოკლავს იმ ბიჭს, ან ალექსანდრე იკისრებს მაგას - სიცილით ჩაილაპარაკეს და ბავშვებს შეუერთდნენ.

იმდენად შევიდნენ აზარტში, რომ დრო გაეპარათ და შუა ღამით, მთქნარებით გაემართნენ საძინებლებისკენ.
სალომე, იმის შიშით ისევ არ გამომიჭიროს ვაჩემო, ჭურჭლის რეცხვას შეუდგა.
როგორც იქნა გავიდა ბოლოში და უკვე დამშვიდებული გაემრთა თავისი ოთახისკენ. სასწრაფოდ გადაიძრო ზედა და იქვე მიაგდო. ახლა შარვლის ღილებს დასწვდა, უეცრად უკნიდან თბილისი სხეული რომ აეკრო
-მიადვილებ საქმეს და შენთვითონვე იხდი? - დაარღვია სიჩუმე ვაჩეს მამაკაცურმა ბარიტონმა
-ვაიმე ვაჩეეე - შიშისგან გულზე ხელი დაიდო - როგორ შემაშინე, აქ რაგინდა შენ?
-შენ გელოდებოდი - ნელნელა კოცნით კისერს მიუყვებოდა და შიგადაშიგ თუ უპასუხებდა სალომეს დასმულ კითხვაზე
-მე მელოდებოდი? გადაირიე ხო?
-შენ გადამრიე - უკვე სუნთქვა ეკვროდა გოგოს - და დაისჯები ახლა ამდენი რო მალოდინე - ამის თქმა და სალომეს კედელზე აკვრა ერთი იყო - მეტის მოთმენას აღარ ვაპირებ იცოდე ხმა არ გავიგო შენი - მომენტალურად შემოაძარცვა ლიფიც და მთელი გრძნობით დაეწაფა კერტებზე.
-მითხარი სალომე, მითხარი რო შენც გინდა - გონდაკარგული ბოდავდა უკვე
-მაგიჟებ ვაჩე - სუნთქვა შეკრულმა წამოიძახა გოგომაც და უფრო მეტად მოდუნდა
ახლა მეორე მკერდზე გადაინაცვლა, ტუჩებს შორის მოაქცია და შიგადაშიგ კბენით ჩაუყვა მუცლამდე. ნელა, აუჩქარებლად დაატარებდა ენას დახორკლილ სხეულზე და ამსაქციელით გამოწვეული სალომეს კვნესით უფრო იღგზნებოდა.
მომენტალურად შეუცურა ხელი წელზე, ააფრიალა ჰაერში, საწოლზე ნაზად გადააწვინა და ქვედა საცვალიც წამებში მოაშორა. ისევ მუცელს მიუბრუნდა, ნელ-ნელა უფრო ქვევით ჩაუყვა და ენით საშოს შეეხო. ამან მთლად გააგიჟა სალომე, აქეთ იქიდან ხელებით ზეწარს მოეჭიდა, თავი სიამოვნებისგან უკან გადაწია და კვნესა აღმოხდა პირიდან.
ორგაზმს მიღწეულს ერთი შეაკანკალა და მოეშვა.
ვაჩემ მოთმინა დაკარგულმა, სასწრაფოდ გაიძრო შარვალი, სალომე მუცლით დააწვინა, უკანალი გამოაბზეკინა და ერთი გემრიელად მისცხო, თმაში ჩაჰკიდა ერთი ხელი, მეორე წელზე შეუცურა და ნელა მიაწვა უკნიდან საშოს - ცუდად ხო არ ხარ?
-არ შეწყვიტო, უფრო ძლიერად გთხოვ - ჟინ მორეულმა საკომ ესღა ამოილაპარაკა ძლივს გასაგები ხმით და სიამოვნების მორევში გადაეშვა ვაჩესთან ერთად.
იმ წამს ბომბიც რომ აფეთქებულიყო, ალბათ მაინც ვერ გაიგებდნენ იმდენად იყვნენ ერთმანეთზე აკრულები. ყველანაირი სირცხვილის გრძნობა გაუქრა სალომეს, მხოლოდ სიამოვნებაზე და ვაჩეზე ფიქრობდა.

ვინ დათვლის რამდენი ხანი იყვნენ ასე, ერთმანეთის შეგრძნებით გონდაკარგულნი.
ბოლოს ორივეს სასიამოვნოდ ჩაეძინათ სიამოვნებით დაღლილებსა ერთმანეთზე აკრულებს.


აბა როგორ ხართ ამ თავის შემდეგ ბავშვებო? :D მაქსიმალურად შევეცადე ყველაფერი ნორმის ფარგლებში აღმეწერა და იმედია ისიამოვნეთ :D <3