მივედი და დავინახე თუ როგორ იყო უგონო მდგომარეობაში და გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა. სასწრაპოს გავყევი რათქმაუნდა რო მკითხეს ვინხართო მისიო დაუფიქრებლად ვუპასუხე მისი ცოლი მაგრამ ამაზე ფიქრის დრო არ მქონია.. შეიყვანეს საოპერაციოში და მოუთმენლად ველოდი ექიმს.... და აი ისიც გამოჩდა გული გამალებით მიცემდა
-ოპერაცია წარმატებით დასრულდა რთული მდგომარეობა იყო მაგრამ ყველაფერმა ჩაიარა.
-მადლობ ექიმო სჰენ და მადლობა უფალს რო არ გამწირეთ და არ წამართვით ჩემი ცხოვრების სიყვარული.
არ დავპირებულვარ ისე წარმოვთქვი ეს სიტყვები ბიჭები გაოცებულები იყვნენ ასეთს რო მიყურებდნენ და ბედნიერები იყვნენ რო როგორც იქნა ვაღიარე ის რაც აქამდეც უნდა მეღიარებინა. 2საათში პალატაშიც გადაიყვანეს და ეგრევე შევედი ჯერ კიდევ უგუნოდ იყო. და ამით ვისარგებლე და დავეწაპე მის ბაგეებს მოწყურებული. მისი ხელი ხელით მეჭირა და არ ვუშვებდი მანამ სანამ არ ვიგრძენი მისი შეხება.
-შენ შენ აქ რასაკეთებ?(ის)
-მე ასე ვერ მიგატოვებდი.
-შენ ხომ არ გიყვარვარ და წადი გთხოვ სახლში არ მინდა აქ იყო და ამ მდგომარეობაში მიყურებდე
-არა სანამ კარგად არ გახდები არსად წავალ და მოგიწევს ამას შეეგუო.
-აუუუ თქვენ კიდე ჩხუბოოობთ კარგით რაააა არ დაიღალეეთ.(გიგა)
-ცუდადააა და მაინც ჩხუბობს ისე არ შეუძლია... მოულოდნელად სისუსტე ვიგრძენი და იქვე წავიქეცი. მძაპრ სუნმა გამომაფხიზლა. ექიმი და ბიჭები მადგნენ თავს.
-რახდება რა მომივიდააა ბექა როგორაა?
-ბექა კარგადააააა, შენ კი გული წაგივიდა ანალიზები აგირეთ და გავიგებთ რამოგივიდა შეიძლება გადაღლილობის ბრალიც იყოს.
აღარ გავჩერებულვარ პალატაში ბექასთან შევედი...შეშინებული მიყურებდა.
-რახდება როგორ ხარ?იცი როგორ შემაშინე ჩემო პატარაა.
-არვიცი ანალიზები ამიღეს და მეტყვიან რახდება ისეთი არაფერი უბრალოდ გადავიღალე ალბათ.
-ხოდა წადი და დაისვენე.
-არათქო ხომ გითხარი აქედან შენთან ერთად გავალ.
ცოტახანში ექიმი შემოვიდა ქეთი ერთი წუთით სალაპარაკო მაქ.
-კარგით ეხლავე.
გავედი და ანალიზების პასუხი ეჭირა ხელში.
-რახდება ექიმო ხომშვიდობაა?
-კიიი კარგი ამბავი მაქ, თქვენ ორსულად ხართ..
დავიბენი არვიცოდი რამეთქვა თან გამეხარდა თან დავსედიანდი არ ვიცოდი რა რეაქცია ექნებოდა ბექას ან მოუნდობოდა თუ არა ჩემნაირი ქალისგან შვილი მეხომ ამდენი რამ დავუშავე.
გადავწყვიტე არაფერი მეთქვა ცოტახანი მაინც. 3დგეში გამოწერეს კიდეც წავედით სახლში ვუვლიდი ყველაფერს ვუკეთებდისულ მასთან ერთად ვიყავი 24საათის განმავლობაში ხშირად მეც ვერ ვიყავი კარგად გულის რევები მაწუხებდა, ეს მას არ გამოპარვია სულ მეკითხებოდა რახდე ხო მშვიდობააო მეკიდე ხან რას ვატყუებდი ხან რას ბოლოს ვეგარ მოვატყე.
-რაგჭირს რატო არ მეუბნევიიი სულ რაღაცას მატყუებ პატარა ბავშვი ხო არ გგონივარ შენ ტყუილებს რო ვითომ ვიჯერებ მალე მითხარი რახდებააა!
-მე მე უბრალოდ არ მინდოდა ამის თქმა არ ვიცოდი რა რეაქცია გექნებოდა მეშინოდა.
-მალე მითხარი მოვკვდი აღარ შემიძლია.
-მე ორსულად ვარ 1თვის ვარ უკვე,
თავი ჩავხარე არ ვიცოდი რა რეაქცია ექნებოდა და ხელებს ნერვიულობისგან ვხლართავდი.
ძლივძლიობით ადგა და მომიახლოვდა და გული გამალებით მიცემდა მასაც ასევე მეცკი ვგრძნობდი მის გულისცემას.
-ჩემ პატარას კიდევ პატარა ეყოლება რა ბედნიერი ვარ ნეტა იცოდე.
მიტხრა ეს სიტყვები და გულში ცამიკრა. ბიჭები იდგნენ გვისმენდნენ და მოულოდნელად რო დაიყვირეს რამის გული გამისკდა...
აუუუუუუუუუ რამაგარიაააააა პატარა ძმიშვილი გვეყოლებააააააა......

_____________
ბოდიში დაგვიანებისთვის.. ვეცდები ცოტა დიდი თავი შემოგთავაზოთ
მადლობტ რო კითხულობთ ველი შეფასებას.(მიყვარხართ)