იმედია მოგეწონებათ
___________

-ხალხო არ გინდათ გავისეირნოთ? - იდეა წამოაყენა გიომ. ყველა უქმად ვიჯექით და მგონი არ იყო ცუდი აზრი.
-ნინო ვის დავუტოვო? ხომ იცი როგორია. არაფერს დამაცდის. -თქვა ლიკამ და ატირებულ ქალბატონს საჭმლის ბოთლი ჩაუდო პირში.
-მე მეზარება. თქვენ წადით მარტო.
-კარგი ხოო რა უფ. გვანცი წამოხვალ?
-კიი, ძალიან მოვიწყინე სახლში. -ჩემსკენ მოიწია, ახლოს დაკდა და თავი მხარზე დამადო. ცოტა ხნის შემდეგ თავი აწია, მხარზე მაკოცა და ისევ ზედ დადო თავი. ეხლა ვიგრძენი მუცელში პეპლები. სხეულში თბილმა ტალღამ დამიარა და დამბურძგლა.
-მიდი გაემზადე და წავიდეთ გარეთ. -ლოყაზე მაკოცა და სამზარეულოში შევიდა.
ზემოთ ავედი. პირველად ცხოვრებაში ვიდექი კარადის წინ და ვერ გამეგო რა ჩამეცვა. მინდოდა რაც შეიძლება ლამაზი ვყოფილიყავი. ბევრი ფიქრის შემდეგ არჩევანი მოკლე ატმისთერ კაბაზე შევაჩერე. კაბას წვრილი ბრეტელები და მკერდის ქვემოთ ქამარი ჰქონდა, რომელიც მკერდს გამოკვეთავდა. ქამრის ქვემოდან კაბა ფართოვდებოდა და ტანთან ახლოს ნაზად ირხეოდა, სიარულის დროს. თმები ლამაზად დავიყარე მხრებზე . ფეხზე ღიაფერის კედები ცავიცვი და დაბლა ჩავედი.
-ულამაზესი ხარ. -თმა გადამიწია და ლოყაზე ნაზად შემეხო.
-მადლობა.
-ესეიგი. გინდა პატარა ექსკურსია მოვაწყოთ?
-მმმ და სად? - ძალიან მომეწონა ეს აზრი. ყოველთვის მიყვარდა ლამაზ მშვიდ ადგილებში სიარული, საყვარელ ადამიანებთან ერთად.
-ეგ მე ვიცი. შენ მარტო თქვი გინდა თუ არა.- წინ დამიდგა და ჩემი ორივე ხელი თავის ხელებში მოიქცია.
-კარგი მინდა, გენდობი. - გახარებულმა ხელები უკან წაიღო და ჩემი ხელებიც თან წაიყოლა. ბოლოს უკან რომ გასწია ზედ მივეკარი და ხელები შემომხვია.
-ჩემო პატარაა. აბა პირდაპირ მანქანაში. - ყელში მაკოცა და მანქანის კარი გამიღო.
მთელი გზა ადგილზე ვტოკავდი. ძალიან მაინტერესებდა სად წამიყვანდა მაგრამ სიმართლე რომ გითხრათ დიდად არ ვნერვიულობდი. არ ჰქონდა აზრი სად წამიყვანდა. მთავარია ჩემს გვერდით ყოფილიყო. ისე ვეჩვეოდი ნელ-ნელა მასთან სიახლოვეს, მისგარეშე საკუთარი თავის წარმოდგენა მიჭირდა.
აღმოსავლეთისკენ მივდიოდით. თბილისს ოდნავ რომ გავცდით სადღაც გადაუხვია და ჩემთვის უცნობ გზაზე წავიდა. ნახევარი საათის შემდეგ ტყისკენ წავიდა. ნელ-ნელა ტყეში შედიოდა. გზა კარგად იყო გაკვალული და ხეები ერთმანეთში ისე იხლართებოდა გვირაბის ფორმას იღებდა. მალე ულამაზეს მამათა მონასტერს მივადექით. მამა ანტონ მარტყოფელის ეკლესიაში, ღვთაებაში ვიყავით. აქამდე აქ არასდროს არ ვყოფილვარ. ძალიან ლამაზი იყო. ულამაზესი. მონასტერში სიჩუმე სუფევდა. ეზოში რამოდენიმე ბერი მოძრაობდა. ირგვლივ ისეთი ლამაზი ბუნება იყო სიტყვებით ვერ შევამკობ. მწვანეში ჩაფლული სამი ულამაზესი ეკლესია. ეკლესიაში სადაც მამა ანტონის საფლავი იყო მირონი გვაცხეს და სანთლები დავანთეთ.
ვინაიდან კარგი ამინდი იყო და გზაც მშრალი იყო გიომ ტყის მიმართულებით პატარა ბილიკზე გამიყვანა. ნელა ავიარეთ საცალფეხო ბილიკი და დიდ სვეტს მივადექით. რამოდენიმე სართული ავიარეთ. ზუსტად ვერ დავთვალე მაგრამ მგონი თორმეტი იყო. ბოლოს სახურავზე ავიდა გიო და მეც ამიყვანა.
-მოგწონს?
-ძალიან ძალიან ლამაზია გიო. დიდი მადლობა. -ახლოს მივედი და გულზე მივეხუტე. მანაც ხელი გადამხვია და ასე ვიდექით. ვუყურებდი ულამაზეს ბუნებას რომელიც ჩემს წინ გადაშლილიყო.
იქ დიდხანს ვიყავით. ვსეირნობდით ხელჩაკიდებულები. ისეთი სიყვარულით გადმომხედავდა ხოლმე. მინდოდა დამეწირა და ერთი გემრიელად ჩამეკოცნა.
.....
სახლში რომ დავბრუნდით იქ დედა, მამა, თორნიკე(დიდი) , ნანა, დათუნა, დაჩი , და მამიდა დამხვდნენ. ძალიან გამიხარდა მათი დანახვა. სათითაოდ გადავეხვიე და მოვიკითხე. დაბადებისდღე მომილოცეს და საჩუქრებიც მაჩუქეს მაგრამ ეს არ იყო ჩემთვის მთავარი, ყველაზე მეტად მათი მოსვლა გამიხარდა.
ბევრი ვიმხირულეთ.
-აი ეხლა კი ვხვდები რომ ჩემი გოგო შეყვარულია. - ღიმილი მითხრა დედამ და გულზე მიმიკრა.
-დედა... მე..
-რა მნიშვნელობა აქვს დედა სიტყვებს? მე ყოველთვის ვგრნობ რას ფიქრობ, რას გრძნობ. ახლა კი ვიცი რომ შენი პაწია გული გიორგის სიყვით ძგერს. მიხარია დედა რომ ბედნიერი იქნები.
-მიყვარხარ დეე.
......
ღამის ორი საათი იყო სახლში რომ წავიდნენ . დედამ ერთი-ორი ცრემლი გადმოაგდო და ნაზად მიკრავდა გულში.
......

სახლი მივალაგეთ და დასაძინებლად ავედით. ოთახში რონ შევედი გიო იქ არ დამხვდა. სააბაზანკში შევედი და მალევე მოვწესრიგდი. იქიდან პირსახოც შემოხვეული გამოვედი.თმები დავივარცხნე, დავიწანი და ჩაცმას ვაპირებდი აივნის კარი რომ გაიღო და გიო შემოვიდა. ძალიან შემეშინდა. იმდენად რომ პირსახოცზე ჩაჭიდებული ხელი მომიდუნდა და მხოლოდ ქვედა საცვლით დავრჩი ჩემი ქმრის წინაშე. ძალიან შემრცხვა. ლოყები ცოტაც და დამეწვებოდა. გიო მომიახლოვდა და ყელში მაკოცა.
-როგორ მიყვარს შენი სურნელი - გონება არეული ლაპარაკობდა და თან ნელა მკოცნიდა. - სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ გვანცი.-.
ტუჩებზე მკოცნიდა და სახეზე მეფერებკდა. ხელი რომელიც ჩემს.
სახეზე ედო ნელა დაბლა ჩააცურა და მკერდზე დამისვა. მისი მოფერება მსიმოვნებდა მაგრამ ძალიან მრცხვენოდა. საწოლზე დმაწვინა და მეფერებოდა. მწვავე ტკივილი ვიგრძენი და ცრემლები გადმომვარდა თვალიდან. მისიმა ნაზმა მობყრობამ მთლიანად ბურუსში გამახვია. ბოლოს ჩამეხუტა და თავი ჩემს კისერში ჩარგო.
-მიყვარხარ გვანცი. ამ ქვეყნად ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ. -ჩემს ყელში ჩუმად ბუტბუტებდა და ხელებს ჩემს ზურგზე დააცოცებდა.
-მეც მიყვარხარ გიო.