საათის ისრები მოძრაობენ, ტიქ-ტაქ, დრო კი ძნელად გადის. კარებზე კაკუნია. მარიამმა თქვა მე გავაღებ კარებსო და გააღო. ლიკა მოსულიყო. დატვირთული ორივე ხელში პროდუქტები ეჭირა.
- სად იყავი გოგო ამ წვიმაში. ეკითხება გვანცა.
- უბრალოდ საჭმელი მოვიტანე, თქვენი გაფრთხილება მინდოდა, მაგრამ გეძინათ. უთხრა ლიკამ.
- ახლა კი გასაგებია. უპასუხა მარიამმა.
- მალე წვიმა გადაიღებს და სადმე წავიდეთ. -(გვანცა)
- ხო, კარგი იქნება. მაგრამ სად წავიდეთ.-(ლიკა)
- მოდი დელფინარიუმში წავიდეთ.-(მარიამი)
- შეიძლება.-( გვანცა)
- მაშინ მოვემზადოთ.-(ლიკა)

ლიკა გამოდის. აცვია: შავი მოტმასნული შარვალი, მომწვანო ბატინკა და შინდისფერი მაიკა. მას მოჰყვა გვანცა და მარიამი. ქოლგებს დაავლეს ხელი და წავიდნენ.
- ხომ არ იცით რა ნომერი მიდის დელფინარიუმამდე? ეკითხება ლიკა.
- არა, -(გვანცა)
- არც მე.- (მარიამი)
- მაშინ ვინმეს ვკითხავ.-(ლიკა)
- უკაცრავად, ხომ არ იცით დელფინარაუმდე რა ნომერიი მიდის.
მამაკაცმა აუხსნა გზა. თურმე 16 ნომერი მიდის.
ავტობუსიც მოვიდა, ჩაჯდნენ და 20 წუთში მივიდნენ. ბილეთებიც იყიდეს, შვიდნენ და დაწყებას დაელონენ.
და დაიწყო. დელფნები გამოჩნდნენ. ისინი ისეთი საყვარლები იყვნენ, თან დამჯერები რაზეც მიუთითებდი იმას აკეთებდნენ. მარიამმა მეტი ფული გადაიხადა, ამიტომ შეეძლო, რომ დელფინს შეხებოდა და მოფერრებოდა. და მარიამის ჯერიც დადგა. ერთ ლამაზი დელფინი აირჩია. ეფერებოდა, და უთითებდა რა გაეკეთებინა. დასრულდა ისინი სახლში უნდა წასულიყვნენ.
სახლში, რომ მივიდნენ გადაწყვიტეს კარტოფილი შეეწვათ. ლიკა კარტოფილს თლიდა, გვანცა ჭრიდა და მარიამი წვავდა.
ლიკა ისე თლიდა მთელ კარტოფილს აყოლებდა, ხოლმე კანს. გვანცამ კი ხელი გაიჭრა კარტოფილის ჭრისას. ამიტომაც მარიამმა შეცვალა. მზად იყო კარტოფილი შესაწვავად ამიტომაც, მარიამმა გაზი აანთო, ტაფაზე წეთი დაასხა და სახურავი დაახურა. ასე 10 წუთი უნდა ყოფილიყო. მაგრამ ლიკამ უთხრა, რო უკვე დაედო კარტოფილი არადა 5 წუთიც არ იყო რაც ცხელდებოდა. მაგრამ მაინც დაუჯერა და კარტოფილის დაყრა დაიწყო. მთელი დაყარა და სამაგიეროდ წეთი შესხა, თან იმდენი რომ წყლულიგაუჩნდა. მაგრამ ამას ყურადღება არ მიაქცია. დიდი წვალების შემდეგ კარტოფილი შეწვეს. დიდის ამბით ამოიღო და მაგიდაზე დადო. მაგრამ დამწვარი იყო. კარტოფილს პირი არავინ არ დააკარა ამიტომაც სოკოიანი პიცა შეუკვეთეს. პიცა მოვიდა და მიირთვეს.
მარიამის ტელეფონში რაღაც წრიპინის ხმა ისმის, ვიღაც ურეკავა.
- მარიამ გირეკავენ აიღე ყურმილი. დაუყვირა ლიკამ.
- ვინ არის? იკითხა მარიამმა.
- დათო.- (ლიკა)
მარიამმა ყურმილი აიღო.
- ალიო.- (მარიამი)
- გამარჯობა, დათო ვარ შენთან სალაპარაკო მაქვს შეგიძლია, რომ შემხვდე?-(დათო)
- კარგი, რომელზე?-(მარიამი)
- ახლა 20 წუთში ჩემ სახლში, მისამართს ტელეფონზე მოგწერ.-(დათო)
- კარგი, შხვედრამდე. უთხრა მარიამმა დდა გაუთიშა.

მარიამი გაემზადა, ტაქსში ჩაჯდა და მივიდა დათოსთან. უკვირდა ასე მოულოდნელად რატომ დამირეკა, რამე ხდებაო?!
და შეხვდა აგერ დათოც, და კიდევ ვიღაც ქალი. ის ქალი მარიამის დედა არის. დედამისი განქორწინებულია. შარშან განქორწინდა მაგრამ ამის მიზეზი არიამმა არ იცის.
- გამარჯობა დედა, აქ რას აკეთებ?-(მარიამი)
- მე და დათომ რაღაც უნდა გითხრათ.-(დედა)
- შენ მას იცნობ?-(მარიამი)ორდი მამაშენს.-(დედა)
- რა?! შენ ამას მართლა ამბობ?-(მარიამი)
- ხო. ჩაერთ დათო.
- და ჩვენ ბავშვს ველოდებით.-(დედა)
- მე არ ვიცი რა ვთქვა.-(მარიამი)
- შენ მალე და გეყოლება.-(დათ)
- მე უნდა წავიდე.-(მარიამი)
- მიცადე-( დათო)

მარიამი წავიდა არ იიცოდა რა ეთქვა. მას დათო მოსწონდა, ძალიან მოსწონდა. მაგრამ არა მამინაცვლად. თან და, ნახევარ და . ძალიან გაუგებარი იყო. თურმე მამამისის მიტოვების მიზეზიც გაიგო. მის გამო დაენგრა ოჯახი. ახლა კი უნდა, რომ მამინაცვი იყოს. მამინაცვალი არ არის მაგრა ალბათ მალე დაქორწინდებიან კიდეც კი მინდა, რომ დედაჩემი ბედნიერი იყოს მაგრამ ეს მეტისმეტია. ასეთ ფიქრებში იყო გართული მარიამი სანამ სახლშ მივიდოდა. ტაქსს ფული გადაუხადა და სახლში შევიდა. მას ერთი კარგი ძილი უნდოდა, და ალბათ დედამისთან ლაპარრაკი უფრო. მაგრამ ვერაფერს ვერ შეცვლი. მარიამი უნდა შეგუებულიყო ამას. ალბათ ამაზე ლაპარაკი ხვალაც მუწევდა. არ იცოდა რა გაეკეთებინა და ბოლოს სკამზე მჯდარს ჩაეძინა. გვანცას და ლიკას ვერ გაეგო რა მომხდარიყო. მარიამი აიყვანეს და ლოგინიზე დააწვინეს.
2 წლის შემდეგ:
მარიამმა ამ ორი წლის განმალობაში წიგნი გამოუშვა, დედასთან და დათოსთან მოაგვარა პრობლემები და რაც მთავარია გათხოვდა. იმაზე გათხოვა, რომელსაც ჯერ კიდევ სკოლაშიც იცნობდა და ფილოლოგიურზე მასთან სწავლობდა სახელად თორნიკე. მათ ერთი გოგონა ჰყავთ, რომელთანაც დიდხანს და ბედნიერად ცხოვრობენ.

დასასრული!!!!!!!!!!!!!!!!