*გიორგი*

დილით გამეღვიძა და ტასოს ჯერ კიდევ ეძინა, დაბლიდან ხმაური ამოდიოდა. ავდექი, ჩავიცვი, მოვწესრიგდი და მეც ჩავედი. სამზარეულოში სოფი იყო, შანსი ხელიდან არ გავუშვი და შევედი.
-დილამშვიდობის სოფი.
მის ყურთან დავიჩურჩული და შევატყვე როგორ გაუხშირდა სუნთქვა, ძალიან კარგი.
-გამარჯობა გიო.
მითხრა ხმის კანკალით და გამიღიმა, ეგონა რომ გამიღიმა.
-აუ ყავას ვერ მომიდუღებ? თავი მისკდება.
დავიწუნე და გავუღიმე.
-კი რათქაუნდა.
-დანარჩენები სადარიან?
-სულყველა აუზთანაა.
მითხრა და ყავა დამიდგა მაგიდაზე.
-მადლობა პატარა.
თვალი ჩავუკარი და ლოყაზე ვაკოცე. გაშეშდა, ნამდვილად არ მოელოდა ამას.
ყავა ავიღე და სიმღერის ღიღინით დავტოვე სამზარეულო.
-ეს რაიყო, ოხ რა სულელი ხარ სოფი.
სანამ გავიდოდი გავიგე მისი ბუტბუტი და ჩამეცინა, პატარა ბავშვითაა.

*ელა*
შესანიშნავი დილა გამითენდა, ასე ტკბილად არასდროს მძინებია. იოანეს ყელში მქონდა თავი ჩარგული და მთელი ტანით მის სხეულზე ვიყავი აკრული, გამეღინა ლოყაზე ვაკოცე და მანაც უცბათ ჭყიტა თვალები.
-ოხ, რა მოუსვენარი ხარ.
მითხრა ძილისგან უფრო დაბოხებული ხმით და ტუჩებზე დამაცხრა.
გადარეულია ეს ბიჭი, ერთხელაც სულს განვუტევებ.
-ველურო.
ენა გამოვუყე და უცბათ წამოვხტი ფეხზე, შედეგად კი მისი ანთებული თვალები მივიღე და გამახსენდა რამეცვა.არაფერი შემიმჩნევია, უდარდელი ღიმილით და სექსოალური მიხვრა მოხვრით შევედი სააბაზანოში და გემრიელად გადავიკისკისე. ტასოს რომ ვნახავ იმდენი უნდა ვაკოცო და ისე უნდა ჩავეხუტო სულ წივილ-კივილი უნდა დავაწყებინო, ოქრო გოგო მყავს რა.
-ელა, მე დაბლა ჩავდივარ ბიჭებთან და ჩამოდი მერე შენც.
გავიგე კარების ხმა და მეც მალევე მოვწესრიგდი.როგორც კი გავიგე რომ ტასოს ჯერ ისევ ეძინა შევუვარდი და მზინარეს ზედ დავახტი.
-გოგო შენ ნორმალური ხარ? ჩამემტვრა ძვლები ტვინიკოსო, აეთრიე დროზე.
-ხო ხო კაი რაიყო, უიმე.
-ელა, გილოცავ სიხარულო, სულ ასეთ ბედნიერს გხედავდე.
მითხრა უცბათ და ისე ჩამეხუტა რამის გამჭლიტა.
-მოიცადე გოგო, შენ რაიცი რომ ერთად ვართ მე და იოანე?
-არგაგიგია შენ თვალები ყველაფერს ამბობენო? თვალები გიბრწყინავს.
გამეღიმა და ახლა მე მოვეხვიე.
-ტასო, ძალიან დიდი მადლობა. იცი, შენც გიბრწყინავს ხოლმე თვალები როდესაც დამიანეს ხედავ, დიდიხანია ასეთი არ მინახიხარ.
ვთქვი თუ არა ოთახში გოგოები შემოვარდნენ.
-ეე, ჩვენც გვინდა ჩახუტება.
დაიყვირეს ერთად და გაიცინეს.
-გოგოებო,დიდიხანია ასეთი ბედნიერი არ ვყოფილვარ. ძალიან მიხარია რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდით და ადამიანების ნდობა დამიბრუნეთ.
თქვა ტასომ აკანკალებული ხმით და მოგვეხვია.
ოთახში გიგა შემოვარდა და ასე რომ დაგვინახა იმხელაზე გადაიხარხარა რომბიჭებიც მაღლა ამოცვივდნენ.
-რაიყო შეჩ**ა.
ყველას დაასწრო თქმა დამიანემ და სულყველამ ჩვენ გამოგვხედა, გამოხედვა და მათი აკაკანება ერთი იყო. მხოლოდ დამიანე იდგა სერიოზულად და ოდნავ იღიმოდა.

*ტასო*
სიცილ-ხარხარის შემდეგ დაბლა ჩავედით და ვისაუზმეთ. დამიანე ძალიან ჩაფიქრებული იყო, გული ცუდს მიგრძნობდა. რამდენჯერმე კითხეს ბავშვებმა რაგჭირსო, მაგრამ არაფერიო გაიძახოდა. ხასიათიც გამიფუჭდა, სულ ძალით ვიღიმოდი. ბიჭებმა კინოს ვუყუროთო და ყველანი ტელევიზორის წინ მოკალათდნენ, არ მინდოდა რამე შეემჩნიათ და მეც მათ მივუჯექი გვერძე. დამიანეს ზედაც არ შემოუხედია, ყურადღებას საერთიდ არ მაქცევდა და ეს მკლავდა, იმის გაფიქრებაც კი მკლავდა რომ ისიც დამტოვებდა.
-ტასო,კარგად ხარ?
მკითხა ელამ როდესაც ჩემი ცრემლჩამდგარი თვალები დაინახა.
ყველამ მე შემომხედა და ინტერესიანი მზერა მომაბყრეს. დამიანე ისევ არაფრისმთქმელი თვალებით მიყურებდა.
-კი, კარგად ვარ. ნუღელავ.
ხმა ძლივს ამოვიღე და გავუღიმე, ამას თუ ღიმილი ერქვა.
-ჰაერზე გავალ.
ლოყაზე ვაკოცე და აივანზე გავედი.
დავინახე როგორ გამომყვა დამიანეც და გამეღიმა, ეს ტკივილითსავსე ღიმილი იყო.
-ტასო, შენთან ლაპარაკი მინდა.
გაიჟღერა მისმა ცივმა, გამყინავმა ხმამ რომელიც ადრე მუდამ თბილი იყო და ხელები ამიკანკალდა.

*დამიანე*
გადავწყვიტე ტასოსთან ურთიერთობა გამეწყვიტა სანამ კიდევ ღრმად შევტოპავდი, ყველაზე რთული გადაწყვეტილება იყო ეს ჩემს ცხოვრებაში. ვიცი, ვიცი რომ ძალიან ვატკენ ამითი გულს,მაგრამ არ შემიძლია. ვერ მოვუყვები მას ყველაფერს. ვერ ვეტყვი რომ მკვლელი ვარ, მნიშვნელობა არაქვს რის გულისთვის ამას ისიც ემატება რომ ის ადვოკატია. ვერ ვეტყვი რომ მისი მშობლების დაღუპვის მიზეზი ჩემი მშობლები იყვნენ, არც იმასა აქვს მნიშვნელობა რომ ისინიც დაიღუპნენ. ყველაზე მეტად მე მტკივა. ვანადგურებ იმ ადამიანს ვინც თავდავიწყებით მიყვარს, ხო მიყვარს.მეც არვიცი როდის შემიყვარდა, მაგრამ ფაქტია მის ყოველ შეხებაზე კანი მეხორკლება, მისი ბედნიერება მეც მახარებს, მის ყოველ დანახვაზე მინდა გულში ჩავიკრა და ფილტვები მისი სურნელით ავივსო, მინდა არასდროს გავუშვა და მუდამ ჩემთან მყავდეს. ამ დროის განმავლობაში ძალიან კარგად გავიცანი. ვიცი როდის რაუნდა, რას ფიქრობს და რა სტკივა. ვერასდროს დავივიწყებ მას, მის თვალებს რომელიც ასეთი ღრმა იყო, მის ბედნიერ ღიმილს და მის ბაგეებს, ყველაზე ტკბილს. სხვა გზა არმაქვს, სიმართლე რომ ვუთხრა ვიცი უფრო მეტად ეტკინება გული. მიყვარს, მაგრამ ამ სიყვარულს მუდამ გულში შევინახავ. ვხედავ რომ ყველაფერს ხვდება, დღეს მისი ცრემლიანი თვალების დანახვას ყველაფერი მერჩივნა. მიყვარს, ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს, ჩემს ბნელ ცხოვრებაში ერთადერთ ნატელ წერტილს ჩემივე ხელით ვაქრობ და ვანადგურებ. დროა, დღეს ყველაფერი დასრულდება. აივანზე გავიდა და მეც გავყევი.
-ტასო შენთან ლაპარაკი მინდა.
ვუთხარი მშვიდი ხმით, მაგრამ მხოლოდ მე ვიცი რად მიჯდებოდა ეს სიმშვიდე.
-გისმენ.
მითხრა აკანკალებული ხმით და შემობრუნდა. ერთ ადგილას გავშეშდი, მისი თვალები ისეთი ღრმა იყო, ტკივილითსავსე, ჩემი თავი მეთვითონვე შემზიზღდა. გონს ძლივს მოვედი და უემოციო სახე მივიღე.
-მინდა ყველაფერი დავასრულოთ, რაც იყო. არ მინდა უფრო ღრმად შევტოპოთ. მეგონა რომ რაღაც გრძნობა გამაჩნდა შენს მიმართ მაგრამ დავფიქრდი და ეს უბრალოდ ვნება იყო, ვნემა მამოძრავებდა მთელი ამ დროის განმავლობაში.
ვეუბნევოდი და თვალებში ვუყურებდი. ამაყად, მხრებში გამართული იყო და ტკივილიანი ღიმილით მიღიმოდა. ისე უემოციოდ ვეუბნევოდი ამ ყველაფერს მეთვითონვე მეგონა რომ სიმართლეს ვამბობდი.
-მე ჩემი სათქმელი გითხარი, სულ ეს იყო.
ვუთხარი უდარდელი ხმით და გავუღიმე. ზურგი ვაქციე და კარებისკენ წავედი, აღარ შემეძლო მისი ყურება. სანამ მოვტრიალდებოდი დავინახე როგორ შებარბაცდა და აივნის მოაჯირს დაეყრდნო.
კარებს მივუახლოვდი როდესაც მის სიტყვებმა შემაჩერეს.
-რომ მცოდნოდა, დღეს უკანასკნელად გხედავ, როგორ იძინებ, მაგრად მოგეხვეოდი და უფალს შევევედრებოდი, შენი სულის მფარველად ვექციე. რომ მცოდნოდა, უკანასკნელად გხედავ, როგორ გადიხარ კარებში, ჩაგეხუტებოდი, გაკოცებდი და... ისევ მოგიხმობდი საკოცნელად. რომ მცოდნოდა, უკანასკნელად ვისმენ შენს ხმას, ჩავიწერდი თითოეულ წარმოთქმულ სიტყვას, რათა მომესმინა ისევ და ისევ უსასრულობამდე. რომ მცოდნოდა, შენთან ყოფნის უკანასკნელ წუთებს ვითვლი, გეტყოდი `მიყვარხარ’’ და არ ჩავთვლიდი სულელურად, რომ შენ ეს უკვე იცი.
ყოველთვის არსებობს ხვალინდელი დღე და ცხოვრება გვაძლევს სხვადასხვა შესაძლებლობას კარგი საქმეების საკეთებლად, მაგრამ თუკი მე ვცდები და ხვალინდელი დღე ის ყველაფერია, რაც კი დაგვრჩენია, ვისურვებდი, მეთქვა შენთვის, თუ როგორ მიყვარხარ, რომ არასოდეს დაგივიწყებ შენ.
მომიახლოვდა სახეზე აკანკალებული ხელი ჩამომისვა და ბაგეებზე დამაკვდა. ეს იყო ყველაზე ვნებიანი და ამავდროულად ყველაზე ნაზი კოცნა. ეს იყო რაღაც საოცრება. მისმა ცრემლებმა სახე დამისველეს და რეალობაში დამაბრუნეს.
მომშორდა, საბოლოოდ გამიღიმა, თვალებში ჩამხედა და მყარი, ამაყი ნაბიჯებით დატოვა სახლი. დავინახე როგორ ჩაჯდა მანქანაში და წავიდა.


__________________

ვიციი რომ ძალიან ცუდი გოგოვარ და ძალიან გაბრაზებულები ხართ მაგრამ ბოდიშს გიხდით. იმედია გამოვისყიდი ამ თავით.

მომენატრეთ.