მადობა, დიდი მადობა იმისთვის,რომ მიპოვე და ჩემში არ ჩაკალი ერთადერდი რაც ამ დროს დამრჩენოდა, იმედი..
ემოციებში ვიყავი და თავს ვერ ვაკონტროლებდი, ვლაპარკობდი და არ ვჩერდებოდი. მოზღვავებულ ენერგიას და ბედნიერებას ვგრძნობდი და ჩემ მხსნელს ვებღაუჭებოდი.
ლაშა დაბნეული და გაკვირვებული სახით მიყურებდა, ამასთანავე ის გახარებული იყო.
-იცი, ნამდვილად არ მეგონა ის " ცოტა ნაადრევი" ასე ცოტა თუ იყო.
-რაა?
-ჯობს გადმოხვიდე, ჩემან ერთად, რა ვერ გაიგე ჩვენს საერთო ოთახში. ხომ გითხარი ტყუილად ნუ ისვრი სიტყვებსთქო, როგორიც: ცხოველი, მძულარ, მეზიზღები. შენ ხომ გიყვარვარ.
ამ დროს არ ვიცი რა დამემრთა, რაღაც ჩამწყდა და ჩემი სხეული სიბრაზემ, წყენამ, იმედგაცრუებამ, სასოწარკვეთამ და უიმედობამ მოიცვა. წამის წინ ნათელი გადაიქცა უკუნითად.
-შენ? შშ..შე...ენ ბექა...
-არა არ ვარ ბექა, შენი საქმრო ლაშაა. მოდი წეღანდელი კიდე გავიმეოროთ, კარგი? ოღონდ ახლა ამას მე გავაკეთებ.
-მეხუმრები?
-არა
ჩემსკენ მოვიდა და მთელი ძალით ჩამიხუტა
-მგონი დროა შენს ძმას და დაქალს დავურეკოთ რომ თხოვდები
-გაეთრიე, შემეშვი, გაწიე შენი ბინძური ხელები, გააადიი, წადი, გამიშვი..
ვცდილობდი თავი დამეღწია მისგან, უკვე გაბრაზების პიკი მქონდა. მთელი ძალით ხელი ვკარი და მოვიშორე. თავს ვერ ვაკონტროლებდი, არც კი ვიცოდი ამდენი ძალა თუ მქონდა მას ისე ძლიერად ვკარი რომ, კინაღამ აივნიდან გადავარდა. გაოგნებული იყო, მე კი სასწრაფოდ ოთახიდან გამოვარდი და კიბეები ჩავირბინე, გასასვლელ კართან მივედი თუმცა დაკეტილი იყო
-ჯანდაბააა.
და მთელი ძალით კარს ხელი ვკარი, ლაშა კი ზევიდან დამცქეროდა. მე კი სახლს თვალი მოვავლე და დანა დავინახე მისკენ გავექანე და ავიღე, აი ამ დროს კი ლაშა ქვევოთ ჩამოვიდა.
-არც კი გაბედო მოკარება, დროზე კარი გააღე
-და რომ მოგეკარო?
მომიახლოვდა
-გააღე კარი
-იციი მე შენზე სწრაფი სათამაშო მაქვს
და იარაღი ამოიღო
-და მერე რა?
-ის რომ, მომეცი ეგ დანა და ცოცხალი დარჩები
-შენ არ მომკლავ და ვერც, რადგან გიყვრვარ და არც ტკივილის მოყენება შეგიძლია
-მართალი ხარ, თუმცა წართმევა შემიძლია
მოულოდნელად კი დანა ხელიდან გამომგლიჯა
-ხომ ხედავ, ეს საოცრად მარტივია,ზევით ადი და შეეგუე იმ აზრს, რომ ჩემი ხარ.. იციი, ზიანის და მოყენება არ შემიძლია, თუმცა სიამოვნების ნამდვილად, მგონი ხვდები რასაც ვგულისხმობ
-შენ ამას არ გააკეთებ, რადგან ამით ტკივილს მომაყენებ
-ნუ თავიდან ხო,ან შეიძლება თუ ამას ფრთხილად და ნელა გაავაკეთებთ არც გეტკინოს აი სიამოვნებას კი ნამდვილად გპირდები
-შენ ამით საოცარ ტკივილს მომაყენებ, საოცარ სულიერ ტკივილს
-ვაა ანუ ფიზიკურ სიამოვნებას ეთანხმები? მაშინ ეს ახლავე გავაკეთოთ კარგი? აქვე, აუღელვებლად და წყნარად. სულიერ ტკივილს ახლაც გაყენებ, იმით რომ აქ ხარ, მაგრამ ნუ რა ვქნათ. მე არ დავუშვებ იმას რომ შენ ფიზიკური ტკივილი მოგაყენო, და არც მოგაყენებ.ისე ვიზამ, რომ არ....
-ამაზრზენი ხარ
მას გვერდი ავუარე და ზევით ავდიოდი როდესაც ხელი მსტაცა, მისკენ შემაბრუნა და ჩემს ბაგეებს დაეძგერა
ხელი ვკარი და მოვიშორე
-შემეშვი და ხელი გამიშვი
-მოგეწონა?
-გამიშვი
-მიჭირს თავის შეკავება
-ჯანდბააა,ხელი მტკივა. გამიშვი, უბრალოდ შემეშვი, არ გესმის?
-მაპატიე
ხელი გამიშვა, ის პირველად დანებდა, მე კი უკანმოუხედავად კიბეები ავირბინე ოთახში შევედი და კარები მთელი ძალით მოვხურე. ლოგინზე დავენარცხე და ემოციაგამოცლილს ჩამეძინა.რომ გავოღვიძე, მივხვდი,რომ ლაშა სახლში არ იყო, ამიტომ, ვფიქრობდი თუ როგორ გამეღწია აქედან, ჯერ კაებს ვეჯაჯგურე მისი გამტვრევა მინდოდა, თუმცა საკმაოდ სქელი იყო, ამის ძალა მე კი არ მქონდა. შემდეგ კი კარის გაღება მინდოდა საკეტის გარეშე და ვცდილობდი რამე წვრილი მეპოვნა. არვიცი როგორ მაგრამ მოვახერხე მისი გაღება, კიბეები ბედნიერმა ჩავირბინე და ახლა უკვე მთავარი კარის გაღებას ვცდილობდი, თუმცა უშედეგოდ, თუმცა ფანჯარას გისოსები არ ჰქონდა, ჩავამტვრიე და გარეთ გავედი. ირგვლივ არფერიიყო, არც ახლომახლო, არანაირი დასახლება. უბრალოდ გზას გაავუყევი, მანქანის ხმა მომესმა და გამიხარდა, თუმცა არ გააჩერაა
-ჯააანდაბა
კიდევ მოდიოდა მანქანა, მაგრამ ამჯერად ეს ლაშასი იყო, არამგონოა მას დავენახე, დამალვა მინდოდა, თუმცა არსად არ იყო დასამალი ადგილი. აი ლაშამაც შემამჩნია და ჩემი ბედნიერების წუთებიც დამთავრდა, მანქანა წინ გამიჩერა და გადმოვიდა, მე კი გავიქეცი, როგორც კი შემეძლო. უცებ სისუსტე ვიგრძენი და მოწყვეტით ძირს დავეცი. ლაშა მომმვრდა
-ნინა რა გჭირს
-ჯანდაბა,ჯანდაბა,ჯანდაბაა
-ნინა
-შემეშვი
წამოდგომა ვცადე, თუმცა თავბრუ დამხვა და ისევ ადგილს დავუბრუნდი. ლაშამ ხელში ამიყვანა,ვერ ვიტანდი მას, ვერ ვიტანდი იმას,რომ მეხებოდა თუმცა შეწინააღმდეგება ნამდვილად არ შემეძლო,სუსტად ვიყავი, რადგან რაც აქ ვიყავი მის შემდეგ არაფერი მიჭამია,აი ამიტომ დამემართა ეს. იდიოტი ვიყავი, ასე რომ არა იქნებ,ჩემი სახლის გზაზე ვყოფილიყავი. სახლში მიმიყვანა და ქვევით დამაწვინა
-საერთოდ რამე ჭამე?
-არა
-ხოდა გიწია, გავამზადებ და შეჭამ
-შენი მონა არ ვარ, რომ დაგემორჩილო
-არ ხარ, თუმცა შეჭამ
-ეს როგორ გაუკეთრ? როგოე გაუკეთე ჩემს ძმას, რომელიც შენი ძმაკაცია.ან ალექსს ან საერთოდ ამდენის უფლება ვინ მოგცა? რა უფლებით მართმევ თავისუფლებას? ამის უფლება აავის აქვს გესმის? გამიშვი, თუ გიყვარვარ გამიშვი
-არ შემიძლია, რომ მიყვარხარ სწორადაც ამიტომ არ გაგიშვებ
-არ მინდა აქ, არ მინდა გიყურო, ზევით უნდა ავიდე
გამიჭირდა,რადგან თავბრუ მეხვაოდა, თუმცა მაინც ავედი, ვჭამე და ძალაგამოცლილმა დავიძინე..

პ.ს მაპატიეთ საშინელი თავია, და თან დავაგვიანე უბრალოდ გავჭედე მაგრამ მგონი დაუწერლობს ჯობს. მაპატიეთ, ვიცი რომ ცუდი და ურო თავია.. ველი კრიტიკას, თუ გქვთ შენოშვმები მივიღებს.. გთხოვთ დამიკომენტრეთ