დილით რეზიზე აკრულს გამეღვიძა. თავად კი გემრიელად ეძინა. გაღვიძება მინდოდა მისი და ამიტომ წიხლი ვკარი და საწოლიდან გადავაგდე, მაგრამ მეც გადავყევი და ზედ დავეცი. ეს ვერ გავითვალისწინე.
-რა?? რა მოხდა??
-გეძინა.
-მერე.
-მერე ის რომ უნდა გაგეღვიძებინე.
-გიჟი ხომ არ ხარ მერე რა მოხდა თუ არ გაგაღვუძე?
-ირაკლი შემოვარდებოდა.
-ვაიმე ბატო
-კარგი, ხელი გამიშვი, რომ ავდგე და ჩავიცვა.
-ააა ხო...ბოდიში.
ძლივს წამოვდექი და ჩავიცვი. სამზარეულოში შევედი და ყავები დავამზადე. უცბად უკნიდან ვიღაც მომეხუტა და ყელში მაკოცა....ისე შემეშინდა, რომ შიშისგან ყვირილი დავიწყე.
-ნია ნიაკოო დაწყნარდი მე ვარ ნუ ყვირი გოგო გამისკდა ყურები.
-რა? ეს შენ ხარ? იცი როგორ შემაშინე???
-კარგი დაწყნარდი რა დაგემართა ჩემს გარდა ვინ იქნებოდა?
-აუ არ ვიცი ძააან შემეშინდა...რეზი...
-ხო.
-ჩამეხუტე რაა....გაოცებულმა შემომხედა,მაგრამ როდესაც დაინახა როგორ ვკანკალებდი არაფერი უთქვამს და ჩამეხუტა.
-სულელო ჩემი როგორ შეგეშინდა...დაწყნარდი და ღრმად ამოისუნთქე.
-კარგი....მაგრად ვეხუტებოდი და მის სურნელს ვგრძნობდი. უამრავი სუნი იყო ერთმანეთში არეული, სიგარეტის სუნი, სუნამოს სუნი და დეოდორანტის სუნი. თუმცა მაინც სასიამოვნო სუნი ასდიოდა რეზის. სამზარეულოში თვალების ფშვნეტი შემოვიდა ირაკლი.
-რა გაყვირებდა??
-შემაშინა.
-ვინ?
-რეზიმ.
-უყურე შენ მაგას...რანაირად შეგაშინა?
-უკნიდან მომეხუტა და ყელში მაკოცა...ეს რომ ვუთხარი სიცილად არ ეყო. იმდენი იცინა იმდენი რომ მუცელი ხელით ეჭირა.
-აუუ იმენა ცირკები ხართ რააა...ხან კბენაზე იბუტებით, ხან ერთმანეთს აშინებთ. კაროჩე რააა მაგარი მასტები ხართ.
-ვინ ვიზე რას ამბობს. შენ არ იყავი მაიას რომ ეჩხუბე...მაზოლზე ფეხი დააჭირა რეზიმ.
-ხო მე ვიყავი, მაგრამ ღორსი იყო. აბა რა არის ვერ გავიგე შენ მოგეწონება ნიაკო რომ შენ ძმაკაცებს ტვინს უჭამდეს და კისერზე ეკიდებოდეს?
-ეეეე აბა მანდ დაატორმუზეთ.... მე ბიჭებს ასი წელი არ ჩამოვეკიდები კისერზე და საერთოდ გადაჭარბებული სიცანცარე არ მიყვარს მე.
-მესმის და მაგიტომაც მომწონხარ. ჩემს საყვარელ ძმაკაცს არ გააწვალებ და არ დატანჯავ.
-ნიაკო მსგავს რამეს არ გააკეთებს კმიტომ რომ კარგად მიცნობს და იმდენი რიდი მაინც აქვს რომ მსგავსი რამ არ გააკეთოს.
-მე ვიკითხო თორემ ნიაკო მშვენიერი გოგოა....მაიამ კიდე იმენა ტვინი წამაჭამა. ზოგჯერ მგონია რომ არ ვუყვარვარ და პროსტა გასართობად ვართ ერთად.
-ირაკლი არ გეწყინოს და ნუ ჩათვლი რომ შენს საქმეში ცხვირს ვყოფ, მაგრამ სულ არ შეგეფერება შენ მაია. აშკარად ეტყობა და ამას უკვე შენც ხედავ რომ გასართობად ყავხარ და მარიონეტივუთ თავის ჭკვაზე გათამაშებს. არ მიწყინო მაგრამ ეგ გოგო გაცნობის თანავე არ მომეწონა.
-მაგაში საწყენი არაფერი რძალო...ყველა მაგას მეუბნება და მემგონი უკვე აღარც მევასება ეგ თქვენი მაია იმდენმა მითხრა მასზე ცუდი რაღაცეები რომ წარმოდგენა წამიხდა.
-მერე დაშორდი ბიჯო...ზურგზე ხეკი დასცხო რეზიმ.
-ასეც მოვიქცევი, მაგრამ ცოტა ხნით ჩემი მოთმენა კიდევ მოგიწევთ.
-აბა რეებს ბოდავ მაზლო...შენ კი არა ეს მაწუხებს მე...გავეკრიჭე ირაკლის და რეზისგან ჩქმწტა დავიმსახურე.
-ნიაკო მე გაწუხებ ანუ??
-დიახ.
-გაგებუტე.
-რეზიიიი შენ არ დამპირდი არ გაგებუტებიო?
-მე კი არა ეგ შენ დამპირდი.
-რეზი ნუ მებუტები თორემ წავალ სახლიდან.
-არ გაგიშვებ.
-რატომ?
-იმიტომ რომ მიყვარხარ.
-მაშინ დავრჩები...ლოყაზე ვაკოცე და სუფრა გავშალეთ.
-აუუ შევბეზრდი სახლში...თვალები გადაატრიალა ირაკლიმ.
-ერთი აზრი დამებადა....წამო წავიდეთ მთაწმინდაზე. ლიზასაც წამოვიყვან რააა..
-კაი აზრია რძალო, მაგრამ სიძეს დავითანხმებთ.
-ეგ მე მომანდე.
-კაი.
-რეზიი...სად დაიკარგა ეს ბიჭი.
-ჰოუ?
-სად ხარ?
-აბაზანაში.
-მანდ როდის შეხვედი?
-აუ იმენა სკლერიზიანი მყავხარ რააა..წეღან შევედი და გითხარი კიდეც.
-აა ალბათ ყურადღება არ მოგაქციე.
-მივხვდით?
-კაი მალე გამოდი საქმე მაქვს.
-კარგი...
მალე გამობრწყინდა ბატონი რეზი და რას ვხედავ ტილოს ამარა დგას ჩემს წინაშე. მისი სხეულის თითოეულ კუნთს ვხედავ და ნერწყვს მძიმედ ვყლაპავ.
-ნიაკო
-რა?
-რა საქმე გქონდა??
-ააა...ჯერ რო ჩაიცვა არ გუფიქრია?
-რაც მალე მეტყვი მით უკეთესი! დაიწყე.
-კაროჩე. მე და იკას გვინდა მთაწმინდაზე წასვლა და წავიდეთ რააა.
-მეზარება.
-რეზიიი....
-რა!
-გთხოვვ...
-არა.
-აუუ გთხოვ და რასაც მეტყვი შეგისრულებ.
-ნებისმიერს?
-ხო.
-მაშინ მითხარი რამდენი დღე დარჩა ჩვენი ვითომ ურთიერთობის?
-ოთხი. ახლა წავალთ?
-არა.
-რეზი...უარს მაინც ვათქმევინებ.მასთან ახლოს მივედი და...



ბოდიში ასე რომ დავაგვიანე და კიდევ ბოდიში რადგან პატარა თავს გთავაზობთ, მაგრამ შემდეგ თავს დიდს დავდებ. როგორია? გამიზიარეთ შთაბეჭდილება....მიყვარხართ და მადლობა რომ ლითხულობთ ამ ოსტორიას. ^_^ ^_^ ^_^ <3