როგორ გავაცნო ეხლაერთმანეთი როცა მეც არ ვიცი ამ ბიჭის სახელი, ნათია მაშინვე მოვიდა.
-აჩი წამო ნაყინი ვიყიდოთ.
ნათიამ ხელი მოკიდა და წაიყვანა აჩი.
იმ ბიჭს დავემშვიდობე და მეგობრებს შევუერთდი.
-მეც მინდა ნაყინი.
-ლამაზო შენ მარტო ის თქვი როგირი გინდა.-აჩის სიტყვებზე გამეცინა.
-მარის მარწყვის ნაყინი უყვარს აჩი.-ლუკა დასცინოდა.
როგორც იქნა მომიტანეს ნაყინი.
-მმმმმ ვგიჟდები ამ ნაყინზე.-ახფრთოვანებული ლამის ვყვიროდი.
-ჩუუუ რაიყო ყველა ჩვენ გვიყურებს.-გაბრაზებულმა შემომხედა ზურამ.
-შენ ჩუუ -თითით ვანიშნე ზურას.
მართალია გაბრაზდა მაგრამ გაუვლის.
საღამოს კლუბში წავედით. რათქმაუნდა კარგათ გავერთე აჩის ნერვებს რომ ვუშლიდი, სიმპათიურ ბიჭებს ვეცეკვებოდი და ვხედავდი აჩის რაც ემართებოდა, ყველაფერი შეიცვალა როდესაც ამ სიმპათიურმა ბიჭმა ჩემი კოცნა დააპირა ამდროს აჩიმ წაართვა ჩემი თავი და ჩემთან ცეკვა დაიწყო. ორივე მთვრალები ვიყავით. მოულოდნელად აჩიმ ტუჩებში მაკოცა, სიმართლე გითხრათ მომეწონა მაგრამ მალე მივედით გონს, არავის დაუნახია.
ღამით სახლში დაბრუნებისას აჩი არ გამოგვყვა. ყურადღება არ მივაქციე. ოთახში შევედი და მაშინვე სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.
დილით ყველას ეღვიძა აჩის გარდა.
-სანაპიროზე არ წავიდეთ? -ვიკითხე გაოცებულმა.
-ჯერ აჩიმ გაიღვიძოს.
_კაი რა ლუკა ეგ თავისით როდის გაიღვიძებს, გიოოო წამო გავაღვიძოთ.
ორივე წავედით.
-რამე ხდება თქვენს შორის?
-რაა? არაფერი. რა უნდა ხდებოდეს?
-დავინახე გუშინ რომ კოცნიდით ერთმანეთს.
-არმახსოვა.-არადა ყველაფერი კარგად მახსოვს.
-აჩის მიმართ გაქვს რამე გრძნობა?
-კი მაგრამ ვერ ავხსნი თან არც მინდა რომ გამოვხატო ეს გრძნობა არმინდა იგივე გამეორდეს.
-ჩემი სულელი დაიკოო-ხელი მომხვია და ჩამიხუტა.-აჩი ეგრე არასდროს მოგექცევა პაწუ და ეცადე ცოტათი მაინც გამოხატო შენი გრძნობები.
-კარგი.
ოთახს მივუახლოვდით და პირდაპირ შევვარდით.
-აჩი მიყ.......
გავშეშდი, ხმა ვერ ამოვიღე საშინელი სურათი დამხვდა.
-მარიიიი.-აჩი წამოხტა.
ცრემლები წამომივიდა, გაშეშებული ვიდექი, აჩიმ ხელო დამადო.
-პაწ...
ხელო გავაშვებინე, თითი თვალებთან მივუტანე.
-არასღროს შემეხო შენი ბინძური ხელებით მეზიზღები.
ოთახიდან გამოვვარდი. გარეთ გავდიოდი როცა გიო გამომეკიდა. მესმოდა მეგობრების კითხვები ბუნდოვნად. არვიცი სად მივდივარ არვიცი არაფერი არ ვიცი ისევ ბურუსი გაუგებრობა. დიდხანს მივრბოდი ბოლოს გიომ შემაჩერა. სანაპიროსთან მივედით. უკვე ისე ვტიროდი ვეგარ ვმშვიდდებოდი.
-პაწუ გთხოვ დამშვიდდი.
გულში ჩამიკრა გიომ
-მინდა ვიყვირო ვიტირო თავი მოვიკლა........
-ჩუუუ ეგ აღარ თქვა.
სწორედ იქ ვიდექით საიდანაც ბიჭები ზღვაში ხტებოდნენ ძალიან მაღალია, მიხვდით ალბათ რასაც გავაკეთებ.
-გამიშვი.
-რატომ?
-უნდა გადავხტე.
-გაგიჟდიიი არსად გაგიშვებ.
ვიღაც გვიახლოვდება ფეხის ხმა მესმის.
-ვინმოდის?
გავიხედე და აჩია
-მარ პატარავ გთხოვ მომისმინე არასწორად გაიგე ყველაფერი.
მომიახლოვდა და ხელი რომ შემახო გავგიჟდი.
-ნუ მეხები.
-მარ მომისმინე........
-აჩი წადი აქედან ხომ ხედავ ცუდათაა მარი აქ ბოდიშის მოსახდელათაც არ მოსულხარ. რა გაიგო არასწორედ ერთად გეძინათ შენ და იმ ბოზს. რა უნდა აუხსნა ვერ ხვდები რომ დიდი შეცდომა დაუშვი.
გამახსენდა ყველაფერი და უკვე ნეპირზე ვიდექი და გაუაზრებლად გადავხტი.
-მარიიიი.
გავიგონე გიოს განწირული ხმა. უკვე წყალში ვიყავი, ყველაფერი სიბნელემ მოიცვა არაფერი მესმოდა.


..................................

შემიფასეთ.