*მიშო*
იმ დღეს განქორწინების საბუთები რომ ვნახე კინაღამ შევიშლე ჭკუიდანნ,ვიცოდი როგორი იყო ანა კარგად შევისწავლე ეს დრო და იმასაც მივხვდი ახლა მის სახლში რომ იქნებოდა,მეც წავედი და განუცხადე რომ საბუთებზე ხელს არ მოუწერდი,ვბრაზობდი,ხო ვბრაზობდი,თუ გაიგო ყველაფერი რას მეთამაშებოდა ეკითხა ან ეთქვა ყველაფერი გავიგე ამიხსენიო,მარა მეც კაი *ირი ვარ..გოგომ მილიონჯერ მკითხა და მე არ ვპასუხობდი,რაც დავთესე ის მოვიმკე..2თვე გავიდა,შორიდან ვადევნებდი მის ყოველ ნაბიჯს თვალს,ეს არ გამიჭირდებოდა ნამდვილად,ბედნიერი ჩანდა,ახალი სამსახური მოწონდა,მისი ოცნებაც ყოფილა როგორც გავიგე,ისე იყო ჩაფლული საქმეებში იშვიათად ვახსენდებოდი,მეც მასე ვიყავი მარა მაინც გონებაში მიტრიალებდა,არ დამიწყია სმა და ამდაგვარი რაღცეები,მომლოდინედ უცდიდი,ბოლოს ვიცოდი როდესღაც ჩვენი გზები გადაიკვეთებოდა,სამსახურსი დავდიოდი,დედაჩემი კი იყო გაცოფებული რომ გაიგო დაშორების ამბავი მარა ერთი რამე უთხარი მხოლოდ.
-შენი ბრალია დედა ყველაფერი მეშემეშვი
მის მერე აღარ შეუწუხებივარ მართლა.ბიჭებმა რომ გაიგეს სიმართლე კარგად დამჟეჟეს,გიორგიმ მითუმეტეს გამიერთიანა თავყბა კინაღამ,არც დამაკლო არაფერი,რასქვია ჩემი და მოიყვანე ცოლად მასე თუ იყო საქმეო,მერე უთხარი რომ მიყვარდა და ცოტა დაწყნარდენ,მარა ნაწყენები არიან დღემდე ჩემზე,ვიცი.ველოდებოდი როდის მოვიოდოდა ანა ჩემთან,მე არ ვდგამდი პირველ ნაბიჯს,რა იდიოტი ვარ მარა ვერ მოვითმინე,ტელევიზორში რომ დავინახე საქმე გაუხსნია..ისე მომენატრა უკვე გიჟს ვგავდი,მისი სურნელი,თმა ყველაფერი მენატრებოდა,გიორგიმ გასაღები მომცა,რეწვიე ერთ დღეს იქნება შერიგდეთ დავიტანჯე შენი საცოდაობითო,ახლა ის დრო იყო,სახლში არავინ იყო,არავინ რა ლია თუ იქნებოდა ეძინებოდა,მარა კვირა სვარაუდოდ დასასვენებლად იქნებოდა წასული,ჩუმად შევედი სახლში,უკვე გამთენია იყო,ლოგინში მწოლიარე რომ დავინახე ვეღარ მოვითმინე და გვერდით მიუწექი,ისე მომნატრებიამისი სურნელი,კისერში ჩავრგე თავი და გავიტრუნე,მემგონი იგრზნო ჩემი იქ ყოფნა შეიშმუშნა,ადგომას ვაპირებდი,ავდექი კიდეც,არ ესმიამოვნა ალბათ რომ ავდექი და კიდევ შეიშმუშნა და ბალისში ჩარგო ღავი,დანის ტარი დავინახე და მიუახლოვდი,დანა რომ დავინახე გავფითრდი,რაღც ხდება რატომ სძინავს დანით?გადავიფიქრე წასვლა და დაველოდე როდის გაიღვიძებდა,თავ ჩახრილი ვიჯექი მარა ვიცოდი რომ გაიღვიძა,ვერ მიცნო უცებ,დანას ეძებდა და ვერ ნახა,ეშინოდა,რაღაცაშია საქმე და აქიდან ფეხს არ მოვიცვლი სანამ არ გავიგებ.დავინახე როგორ დამშვიდდა მე რომ დამინახა,მარა მეორე ტალღა წამოვიდა ეგრევე დამიწყო ლანძღვა აქ რა გინდაო,ვეღარ მოვითმინე და დიდიხნის მონატრებული ტუჩები დაუკოცნე,მერე კი წავედი.
4საათი იქნებოდა ასე კარებზე ზარი რომ იყო,გამიკვირდა ვინ უნდა ყოფილიყო,მაგრამ თვალები სასიამოვნოდ და გაოცებისგანაც გამიფართოვდა კარებში მდგარ პიროვნებასი ანა რომ ამოვიცანი.
-მინდა მოგისმინო!მითხრა და სახლში შემოაბიჯა,სამზარეულოსაკენ აიღო გეზი და მაცივარი გამოაღო,მე ვითომაც იქ არ ვიყავი,ქვედა თაროდან შავი შოკოლადი გამოიღო და ჭამა-ჭამით წავიდა მისაღებში.
-დიდხანს უნდა მიყურო?!გისმენ,ბევრი დრო არ მაქვს ადრე უნდა დავიძინო ხვალ სამსახურსი მივდივარ.
-და რომ გეტყვი მერე რა იქნება?შოკოლადი ხელიდან გამოვგლიჯე.ამას ხომ ვერ იტანდი?მარიამს ყიდულობდი.
-დღეს არაფერი მიჭამია და რომ დავინახე მომინდა დამამადლე ეგეც რა.რას ვიზამ და მოგიმენ და მერე წავალ.
-და ვსიო?
-აბა ელოდები რომ შეგირიგდები?
-კი!
-რა თავდაჯერებული იდიოტი ხარ!
-იქნებ ის მითხრა რასაც ფიქრობ!
-განგსჯი და მოვიფიქრებ რა გავაკეთო დაკმაყოფილდი?!
-კი!მანამდე მე მიპასუხე ერთ შეკითხვაზე.
-გისმენ.
-რა დამთმობი ხარ ქალბატონო ანა.
-ძალიან.მკითხე.
-დანა რატომ გქონდა ბალიშის ქვეშ?
-დანა?ხველება აუტყდა.
-ჰო ანა დანა.
-კინოს უყურე და შემეშინდა.გამიცინა.
-ამჯერად რა კინოს?
-რამნიშვნელობა აქვს.
-არა მაინტერესებს ასე რამ შეგაშინა დანით რო დაწექი.
-რომელს და ჯადოქრები როა.
-ეგეთი ბევრია.
-ესა ერთი შეკითხვაო?
-მიპასუხე მერე იმ ერთ შეკითხვაზე სრულფასოვნად და მორჩება.
-Drag Me To Hell და სანამ შენც ჩაგათრევ ჯოჯოხეთში დაიწყე მოყოლა.
-ბევრი არაფერია მოსაყოლი.
და მოყოლა დავიწყე.
*ანა*
გოგოები რომ დავტოვე მიშოსთან წავედი მაინტერესებდა,ახლა მოცლილი ვიყავი და დაუთმე დრო სიმართლის გაგებას,2თვე ვიცადე.მანაც დაიწყო მოყოლა.
-ყველაფერი ბებიაჩემის ანდერძის გამო იყო.ცოლის მოყვანას საერთოდ არ ვგეგმავდი.
-რა ანდერძის?ჩავეძიე.
-ყველაფერი იმ შვილიშვილს დაუტოვა რომელიც პირველი მოიყვანდა ცოლს და ეყოლებოდა შვილი.როგორც მიხვდი ასპარეზზე მე და პაატა ვიყავით.დედაჩემთან და ელენესთან ერთად,დედაჩემი დაფაცურდა და მიპოვა საცოლე მარა უარი განვაცხადე არ ვარ დახამებული ფულზე და კომპანიაზე,ჩემითაც მივაღწევდი ყველაფრის თავიდან დაწყებაც რომ მომიწიოს.
-ჰო..რამ გაიძულა ჩემი ცოლად მოყვანა აბა?
-მე უარი ვთქვი ცოლის მოყვანაზე და საქართველოში წამოვედი დასასვენებლად,მერე შენ გაგიცანი,მერე შენც იცი რაც მოხდა,რომ გავიგე იმ დღეს შენ იყავი ის გოგო მერე გადავწყვიტე ცოლად მომეყვანე.
-რატომ წამოხვედი საერთოდ შესახვედრად?
-შენზე ვიყავი გაბრაზებული რომ გაქრი სასტუმროდა და ამ გადაწყვეტილებამდე მივედი.
-მთავარ მიზეზს ვერ ვხედავ!დაუბრიალე თვალები.
-მართლა ვერ ხედავ?
-ვერა!
-შემიყვარდი!მთავარი მიზეზი ესა ნუთუ ასე ძნელია ამის დანახვდა!
-რას ამბობ მართლა?და თუ შეგიყვარდი სიმართლე რატომ დამიმალე?
-ვიფიქრე რომ დამშორდებოდი.
-სწორადაც გიფიქრია!
-და რას აპირებ ახლა?
-რას უნდა ვაპირებდე?შენ სიმხდალე გამოიჩინე და თავის დროზე სათქმელი სხვისგან გავიგონე შემთხვევით რა ჩემი ბრალია?!
-იმ დღეს გაიგონე არა?
-მერეეე??
-რატომ არაფერი თქვი!
-მაინტერესებდა რამდენიხანი გეყოფოდა სირცხვილ-ნამუსი და შენთვითონ მეტყოდი სიმართლეს მარა ჰოოოოპპ თლად უსირცხვილო არ აღმოჩნდი?!ჩემი წასვლი დროა.ფეხზე წამოვყევი და აღარ ვაცადე არაფრის თქმა ისე დავტოვე სახლი.
როგორც გავცდი სახლს სიამოვნებისაგან მეღიმებოდა,ის კი არა მე ვიყავი ახლა კმაყოფილი ან თვითკმაყოფილი იდიოტი როგორც მე ვამბობდი ხოლმე,ეს ამბავი ვინმესთვის რომ არ მეთქვა გული გამისკდებოდა ამიტომ უცებ ავიღე ტელეფონი და ჩემ გოგოებს დაურეკე,კაფეში შევხვდით და მოუყევი ყველაფერი.
-არადა კაი შთაბეჭდილება მქონდა ნატაზე.თქვა ლანამ.
-მე არა პირველივე დღიდან ვგრძნობდი რომ რაღაც ხდებოდა,თან რამდენი მოვიდოდა ორულად ხო არ ხარო იმას მეითხებოდა პირველი,ერთხელ შევისწარი მიშოსაც რო კითხა.
-კაი გავიგეთ ეგ მარა მიშოს რა ბრალია უყვარხარ ბიჭს.თქვა მარიამმა თან ნაყინს იტენიდა პირში უკვე ერტობოდა მუცელი,ისეთი საყვარელი იყო.
-ეგ კიდევ საკითხავია!
-ჰო რო არ უყვარდე რაზე მოვიდოდა შენთან?ან რაზე გეტოდა ყველაფერს?განქორწინების საბუთებზე მოგიწერდა ხელს და დაგიკიდებდა.
-არვიცი რა დასვენება მინდა,ხვალ ისევ სამსახურში ვარ.
-კიდევ კარგი რომ დაიჭირეთ ის მანიაკი,თორე შენ მაგივრად მე მეშინოდა.
-ჰო..ჩაფიქრებულმა ვთქვი გულში ისევ რაღც მღღრნიდა.
გოგოებს დავემშვიდობე და დავტოვე მარტო,სახლში რომ მივედი წყალი გადავივლე და დაძინებას ვაპირებდი,კუჭმა რომ შემახსენა თავი,მერე გამახსენდა მთელი დღე არაფერი მქონდა ნაჭამი,მთელი დღე კი არა ეს თვეებია რაც განყოფილებაში დავიწყე მუშაობა ბოლოს გემრიელად როდის ვჭამე არვიცი,დარწმუნებული ვარ მაცივარში აუცილებლად იქნებოდა გემრიელი რაღაცეები,მაგრამ როგორც ყოველთვის დასვენება ვამჯობინე და დავიძინე.
დილით კარგ ხასიათზე გავიღვიძე,ბექა ციხეშია,მისი დაცვის პოვნაც დროის საკითხი იყო,დრო იყო სამსახურში დაბრუნების და ჩემ ახალ ნიკუწისთან ერთად საქმეების გახსნის.
განყოფილებაში სახე გაბადრულმა შევაბიჯე,ღიმილით მესალმებოდნენ კოლეგები და მაქებდნენ ბექას ამბავზე,დიმიტრიც ამაყობფა ჩემით ამას მის თვალებში ვკითხულობდი მარა ხო არ გინდა რამე აღიაროს ისეთი ჯმუხია.კაბინეტში შევაბიჯე და ნუკუშა დავინახე ისე ტკბილად ეძინა მარა მე ხო ბოროტი სული ვარ.
-ნიკაააა გაიღვიძე განყოფილება დაბომბბესსს!მთელ ხმაზე ვყვიროდი,ის სულელი კიდე წამოვარდა ფეხზე ვერ გაიგო რა ხდებოდა და ძირს მოადინა ზღართანი,მე კიდე სიცილი ამიტყდა.
-ცუდი ხარ ანა ცუდი!შეიძლება ასე?
-სამსახურში ძილი ხო შეიძლება ბატონო ნიკა?წავედი და წამოყენებაში დავეხმარე.
-აუ გუშინ ბევრი დავლიე,მთელი ღამე კლუბში ვიყავი და არ მიძინია.
-ჰოდა თუ არ გინდა რომ ბატონ დ-ის უთხრა მაგაზე გამოფხიზლდი ერთი საქმეა.
-რახდება?შეფხიზლდა.
-ერთი მოხუცი ქალია,ამბობს რომ ბანკში მისი სეიფიდან ფულის ნახევარი გაქრა.
-მერე რა პრობლემა?ჩანაწერები ვნახოთ ვინ შედიოდა ბანკში მისი სახელით ბოლო თვეებში.
-ეგ ნახეს უკვე.
-აბა რახდება თქვი ნორმალურად?
-ესეისი მოიცა ვნახო.ჰო ქალბატონმა ლაურამ განაცხადა რომ მის ამ სეიფზე მხოლოდ მის მოსამსახურეს მიუწვდებოდა ხელი,მას აგზავნიდა ხოლმე ფულის წამოსაღებად და დასამატებლადაც,მის სახელზე განაცხადა გონია რომ იმ გოგონამ მოიპარა თან 2დღე გამქრალი იყო მარა მერე გამოჩნდა და ჩვეულებრივად გააგრძელა მუშაობა,იმტკიცება მე არ ამიღია არაფერიო.
-გავესაუბროთ,წავედით.
ვესტუმრეთ ქალბატონ ლაურას,მისი მოსამსახურეც დავკითხეთ,საეჭვო არაფერი იყო,აბა ვის შეიძლებოდა წვდომა ჰქონოდა ამხელა ფულზე,1ლარზე ხომ არ იყო ლაპარაკი რამოდენიმე მილიონი იყო დაკარგული.წასვლას რომ ვაპირებდით სპორტულ ტანსაცმელში კიბეებზე ბიჭი ჩამოვიდა.
-გაიცანით ეს ჩემი შვილიშვილი ნიკა.
-ჩემო მოსახელი ყოფილხარ.გაუღიმა ნიკამ.მეორე ნიკამ კი ინტერესიანი მზერა მოგვავლო და თვალებით კითხა მოხუცს ჩვენი ვინაობა.
-ესენი გამომძიებლები არიან.
ბიჭმა რაღცნაირი სახე დაკერა ვერ გავიგე რა იყო,მერე წავედი და განყოფილებაში დავბრუნდით.
-ნიკა შესვენებაა.
-მერე?
-წამოხვალ ჩემთან ერთად?
-თვით ანა მეპატიჟება?
-მეზარება მარტო წასვლა არადა ის ემშია სული გული და ყველაფერი მიმდის გუშინ არაფერი მიჭამია შოკოლადის გარდა.
-მალადეც!წამოდი წამოდი.
კაფეტერიაში რაც ვანხე მემგონი ყველაფერი ვიყიდე,ნიკა გაკვირვებული მიყურებდა.
-ნიკუშ ძალიან მშია და ნუ მაკომპლექსებ რა მასეთი მზერით.
-როოგრც გენაბავთ ქალბატონო ანა.
-შენ და შენი ქალბატონო რა.სიცილი დავიწყე.
განწყოფილებაში რომ დავბრუნდიტ კიდევ გადავხედეთ საბუთებს მაგრამ არაფერი იყო დასაეჭვებელი,იმაზეც ვფიქრობდით რომ ქალს სკლეროზი აქვს შეიძლება და ტყვილა დაიწყო ძიება თქო.
იმ დღეს სახლში რომ მივედი სულ აღარ მიფიქრია ქალბატონ ლაურაზე ისე დავიღალე დამეძინა იმ წუთას.
დღეს კამერების ჩანაწერებს ვნახავდით,იქნება ის მოსამსახურე გოგო იტყუება და მან აიღო.ბოლო რამოდენიმე თვის ჩანაწერებს უყურებდით.
-ნიკა დააბრუნე და დააპაუზე.
ნიკაც ისე მოიქცა როგორც უთხარი.
-ეს ისა რაც მე მგონია?იკითხა ნიკამ.
-კი და წავედით მალე.
ქალბატონ ლაურასთან წავედით,გაუკვირდა და გაუხარდა ჩვენი ნახვა.
-თქვენი შვილიშვილი სადა?
-ზემოთ რახდება.
-თქვენი სახელი ქალბატონო?გოგონას ვკითხე.
-ნატო.
-ნატო ტყუილის გარეშე მიპასუხე შეკითხვაზე.
-გისმენთ.ეშინოდა უყურებდი.
-მხოლოდ თქვენ შეგიძლიათ გამოტანა და შეტანა ფულის როგორ ხდება ეს?
-საბუთია სპეციალური.
-და სხვას ვის მიუწვდება ხელი მასზე?
-არავის.
-ჯობს სიმართლე გვითხრათ.
-ფული გადამიხადა რომ მიმეცა არმინდოდა.ტირილი დაიწყო გოგონამ.
როგორც აღმოჩნდა შემდეგში ნიკამ გამოიტანა ის ფული,ჩანაწერებშიც ის დავინახეთ,ვალი ჰქონია და მშობლებმა არ მისცეს,ეს საქმე ჩვენ აღარ გვეხებოდა,რაც გაიგო ლაურამ რომ მისი შვილიშვილი იყო სარჩელი გამოიტანა ალბატ თვითონ გაუსწორდებოდა.
-ეს რა სახელს მირცხვენს ის ბიჭი.
-აბა აბა..სიცილით უთხარი.
დაახლოებით 3 კვირა გავიდა,ნიკასთან მუშაობა არაჩვეულებრივი იყო,ხალისიანიც იყო როცა საჭირო იყო და მკაცრიც,ხოლმე მეშინოდა მისი,რომ გაბრაზდებოდა მტრისას,ვაჟა დავკარგე და ახლაც მტკივა მისი ნაწილი მაგრამ ნიკა შევიძინე,ეს კვირეები იმდენი სამუშო გვქონდა ზოგი ისეთი სასაცილო იყო,მაგალითან ერთი გოგონა მოვიდა კურდღელი დამეკარგა მაპოვნიეთო.
დილა ხალისიანად დაიწყო,ერთ საქმეს ვიძიებდით მე და ნიკა ბატონი,შუადღე იყო შესვენებაზე უნდა წავსულიყავით მარა იმდენად ჩაფლობილი ვიყავით საქმეში ვის ახსოვდა,რაღაც ახალი მასალა ვიპოვე და კაბინეტში შევედი მაგრამ ნიკა არ დამხვდა,ტელეფონზე დაურეკე მანაც არ დააყოვნა აღება.
-ნიკუშ ბატონო სად ხარ?
-პიცერიაში,რიგში ვდგავარ.
-ვაიმე პიცაა..
-მოვალ 15წუთში.
-არ ჭამ?
-ჩემ დედოფალ ანჩოს არ წამოუღო?
-მაგისთვის წადი სულელო?
-ხოო აბა შენ არ იყავი მაქიდან გამომსვლელი და მშიერი მოვკვდეთ ორივე?
-კაი ბიჭი ხარ მალე მოდი.
ღიმილით დავეშვი სკამზე და კომპიუტერში ვაზუსტებდი საქმის დეტალებს,40წუთი გავიდა სადა ეს ბატითავა ბიჭი ამდენი ხანი ნეტა,ტელეფონი ავიღე და დაურეკე,არ აიღო,მეორეთ ვცადე,მესამედაც არ იღებდა,ამხელა რიგიც არ იქნებოდა,იქნებ გზაშია და არ ესმის ან მოვიდა იქნებ უკვე,ხმაური ისმოდა,უცებ წამოვხტი ფეხზე თან ნიკას ურეკავდი ისევ,ყველა ფუსფუსებდა და რამოდენიმემ განყოფილება დატოვეს თავქუდმოგლეჯილებმა,მისაღებში მჯდომ გოგონასთან მივედი.
-რამოხდა ნათია?
-ბიჭი იპოვეს აქვე ახლოს პიცერიასთან,მკვლელი გაიქცა,მემგონი..
-რაა მემგონი?ვინაა?
ნათია დუმდა.
-ნათია რატომმმ დუმხარ?
-მემგონი ნიკა არის.
ამ დროს ჩემმა ტელეფონმაც დაიზმუილა.
‘ოპს,როგორც აღმოჩნდა არასწორი ადამიანი დააკავეთ.თამაში გრძელდება ანაკო!’
ნიკა..ნიკა..ნიკა..ეს შეუძლებელია,ასრულა ყველაფერი რასაც ვფიქრობდი და რაც გულს და სულს მიღღრნიდა,სასწრაფოს ჩავჯექი მანქანაში და იქ წავედი,ხელები მიკანკალებდა სულ,რომ მივედი ყველა სხეულს იყო გარშემო დახვეული სვავებივით,უცებ მივვარდი.
-გაიწიეთთ.გამატარეთ.ვყვიროდი.
რომ დავინახე ძირს სისხლში მოცურავე ნიკა გული გამიჩერდა,პიცა ძირს ეყარა,მიუახლოვდი და ტირილი დავიწყე.ყველას მკვდარი ეგონა მარა ხელზე როგორც შევეხე ფულსი ვიგრძენი.
-გაიწიეეეთ ჩქაარააა,ჰაერი ჭირდებააა,სასწრაფოს დაურეკოს ვინმემ...მერე ნიკას მოუბრუნდი,კარგად იქნებიი აი ნახავ!თან ჭრილობაზე ვაჭერდი ხელს,რომელიც გულთან ახლოს იყო ბასრწვერიანი დანით მიყენებული,მიზანს ააცილა ეტყობა,სისხლდენას უჩერებდი მალე სასწრაფოც მოვიდა მე არ უშვებდი ხელს,მეც წავყევი მეც სისხლში ვიყავი ამოსვრილი.
საოპერაციოდ შეიყვანეს ნიკა,მე კიდე გავვარდი დანაშაულის ადგილას და დაკითხვა დავიწყე,როგორც ჩანს არავის დაუნახია მკვლელი,იმტკიცებოდნენ რამოდენიმე რომ უეცრად დაეცა ნიკა ძირს და საეჭვოც არავინ შეუმჩნევიათ,მაგრამ ერთმა თქვა რომ მის სიახლოვეს შავი კაპიშონიანი ჟაკეთით ბიჭი იყო მაგრამ ჩვეულებრივად იქცეოდა.
სავადმყოფოში დავბრუნდი,ოპერაცია დამთავრდა და რეანიმაციაში გადაიყვანეს ნიკა,სიცოცხლის საფრთხე აღარ იყო,ხვალ შეგვეძლებოდა ნახვა,მე იმდენი ვქენი ღამე მასთან დავრჩი,დილას რომ გავიღვიძე ნიკას ისევე ეძინა მალე გაახილა თვალები და მეც უცებ მივვარდი.
-ნიკა როგორ ხარ??თან ექიმს დაუძახე გაიღვიძა თქო,გასინჯეს და შედარებით კარგად იყო..
-ანა..
-რამოხდა ნიკაა?სადა ჩემი პიცა?ხუმრობა დაუწყე.
-არვიცი.
-როგორ არ იცი?
-წყალი..
-აა ჰო..წყალი დაუსხი და მივაწოდე,პირი უშრებოდა როგორც ჩანს.
-პიცერიიდან რომ გამოვედი მანქანისკენ მივდიოდი,გვერდზე არც ვიხედებოდი,წამიერად გავიხედე და მერე ტკივილი ვიგრძენი და გონება დავკარგე.
-არავინ დაგინახავ?
-მხოლოდ ერთი თვალი,მეტი არაფერი,კაპიშონი ეფარა და არ ჩანდა.
-ჯანდაბა.
განყოფილებაში გავვარდი და ყველაფერი მოვახსენე უფროსს..რამოდენიმე კვირაში ნიკაც გამოჯამრთელდა როგორც ჩანს იმ მანიაკს ძალიან ძალიან ცუდი მიზანი აქვს,მე მანამდე ვცდილობდი მეპოვა მარა არაფერი გამომივიდა,ნიკა როგორც გამოწერეს რამოდენიმე დღეში სამსახურში დაბრუნდა,დიმიტრიმ არ უშვებდა დაისვენეო მარა..
-ის თვალი უნდა დავახატინოთ.
-თვალი რასი წაგვადგება?
-არვიცი ნიკა..მხოლოდ ის ვიცი რომ შეიძლება რამეში წაგვადგეს..ბექასაც გამოვტყუოთ იქნებ რამე.
-ბექა რა შუაშია?
-ვფიქრობ რომ ბექა დამნაშავე არა..
-როგორ თუ არ არის?
-არის მაგრამ მთავარი დამნაშავე გარეთა ისევ და მან დაგჭრა.
-და რატო მე?
-მე.
-რა შენ?
-მე ვარ ყვეალფრის თავში,ჩემ გამო ხდება ყველაფერი.
-რასნიშნავს ეგ?
-არვიცი ვიღაც ყველას იშორებს თავიდან ვისთანაც ვახლოვდები და ვშიშობ..
-რა?
-ჩემი ყოფილი ქმარი..
-ასეთი მანიაკია?გამიცინა.
-საერთოდაც არა მანიაკი მარა არვიცი..ჯობს თვალის ფოტორობოტი გავაკეთოთ.
ფოტორობოტი რომ გააკეთეს მე საშინლად მეცნო ეს თვალი,მაგრამ აზრზე ვერ მოვედი საიდან,რაც მთავარია მიშოს თვალი არ იყო,მის თვალს მილიონი ადამიანის თვალში ვიცნობდი.
გვიანი იყო ბატონი დიმიტრის კაბინეტსი რო შევედი.
-ბატონო დიმიტრი რაღაც მინდა გთხოვოთ.
-რახდება ანა?
-ბექას ნახვა მინდა.
-ხომ იცი ეს შეუძლებელია,სასამართლომდე მნახველებს ვერ ეუშვებთ.
-გთხოვთ ეს მნიშვნელოვანია,ეს უნდა ვანახო,თვალს ფოტო ვანახე.
-ეს რა არის?
-იმ კაცის თვალია სავარაუდოდ რომელმაც ნიკა დაჭრა და ბექა იცნობ ამ ადამიანს დარწმუნებული ვარ სულ რამოდენიმე წამით.
-ბექა რა შუაშია ანა?
-ბატონო დიმიტრი გთხვოთ მერე აგიხსნით ყველაფერს.
-არა სანამ არ მეტყვი რახდება ვერსად გაგიშვებ!
მეც სხვა გზა არ მქონდა,რამდენი ხანი დამემალა ტელეფონი ამოვიღე და მესიჯები გაუხსენი,გაოცებული კითხულობდა,ბოლოს გაბრაზებულმა გამომხედა.
-ანა რა არის ეს?
-სავარაუდოდ მკვლელის მესიჯებია..
-და შენ რაომ გწერს?და პირველი მსეიჯი რას ნიშნავს?უკეთესს იმსახურებ?იცნობ?
-არა არვიცინობბ...არვიცი ვინა წარმოდგენა არ მაქვს მაგრამ ეს ყველაფერი ჩემთანაა კავშირში,ვაჟასთანაც ნიკასთანაც ახლოს ვარ და მათ დაზარალებას ცდილობს.
-შენ ქმარს გაშორდი ხო?
-კი.
-შეიძლება რომ ის..
-არა!შეუძლებელია არ ციფიქროთ ეგ.თან წერილების შინაარსით თუ ვიმსჯელებთ მართლა შეუძლებელია,პირველი მესიჯი რომ გამომიგზავნა ჩემ ქმარზე მიმითითა რომ მასზე უკეთესს ვიმსახურებდი.
-შენი ტაყვანისმცემელი შეიძლება იყოს?
-არმყავს ქართველი თაყვანისმცემლები თან ასეთი მანიაკი რომ ეჭვიანობის ნიადაგზე ვინმე მოეკლათ და ამერიკიდან არმგონია ვინმე წამომყოლოდა და ქართული ესწავლა ასე კარგად.
-მხოლოდ რამოდენიმე წამი გაქვს.
-მართლა?მიშვებთ?
-კი მაგრამ დაცვაც იქ იქნება.
-კარგი.
ბექას სანახავად მივდიოდი,როგორც შევედი ოთახში სურათი დაუგდე წინ.
-იცნობ ვინა?
-თვალზე მეკითხებით გამომძიებელო?
-დიახ.
თავისთვის ჩუმად ხითხითებდა და ისე მიშლიდა ნერვებს მზად ვიყავი სახე გამეერთიანებინა დაცვა რომ არ ყოფილიყო აქ.
-სასაცილო რამე ვთქვი?
-თქვენ მის ვინაობას ვერასოდეს გაიგებთ.
-არაკაცი ხარ!პირში უთხარი და წამოვდექი,კარებისკენ წავედი მისმა ხმამ რომ შემაჩერა,შევტრიალდი კარგად მოკალათებულიყო სკამში.
-ახალი პარტნიორი ემსხვერპლა?არაუშავს ახალი მოვა,ან სანამ მოვა შენ საყვარელ ქმარს მოუვა სულ შემთხვევით რამე.
მაგიდაზე ხელებით ვიყავი დაყდნობილი რომ გავიგონე მისი სიტყვები მთელი სხეული შიშმა მოიცვა.
-რა....რაააა?
ტელეფონმაც არ დააყოვნა,უცებ ამოვაცურე ჯიბიდა.
‘რამოდენიმე წამში შენი კარამელი იმ ქვეყნად წავა’
ოთახიდან გავვარდი,ყველაფერი ბრუნავდა,გული ისე მიცემა მეგონა გამისკდებოდა მალე,ტელეფონზე ნომერი სულ ხელის კანკალით ავკრიბე,გამეთიშა,ნერვიულობისაგან ხელები გამიოფლიანდა და ძლივს ავკრიბე თავიდან ნომერი,თანამშრომლები გაკვირვებულები მიყურებდნენ,ზარი გადიოდა და აიღო.
-მიშო სად ხარ??
ხმა არავინ გამცა.
-სად ხარ თქო ჩემი არ გესმის??სადაც არ უნდა იყო ფეხი არმოიცვალო!გესმის ჩემი?სასოწარკვეთილების პირას ვიყავი უკვე გავიაზრე რომ შეიძლება ის სამუდამოდ დამეკარგა.

ესეც ახალი თავი ჩემო საყვარლებო,ცოტა დაგვიანებით კი დავდე და მაპატიეთ...აღარ დამიტოვეთ შეფასებები წინა თავზე და მეგონა აღარ მოგწონდათ და დამეკარგა წერის ხალისი მარა გუშინ ერთმა გოგომ ისეთი თბილი კომენტარი დამიწერა მუზა თავისით მოფრინდა,ახლ-ახალმა აზრებდა დაიწყეს ჩემ თავში ფრენა და როგორც ავდექი იმ წუთას დავიწყე წერა და მადლობა შენ ამისთვის სალომე! ველოდები შეფასებებს მიყვარხართ ყველა!