*მიშო*
ანას რაც სიმართლე უთხარი ისე გაქრა აღარ გამოჩენილა,ასეც ვიფიქრე სულ დაეკარგა ჩემზე წარმოდგენა და აღარც გრზნობები აქვს ჩემს მიმართ,ყველაფერი გავაფუჭე ჩემი ბრალია,თავიდანვე რომ მეთქვა სიმართლე კარგი იქნებოდა ,ახლა ასეთ დღეში არ ვიქნებოდი,მართალია შორიდან ვგებულობ მასზე ყველაფერს,მეშინია რამე არ დაუშავდეს ისეთ საქმეს მიყო ხელო მარა მე რამე რო უთხრა რა აზრი აქ გაიგონებს ჩემსას?
რამოდენიმე კვირა გავიდა,ანას არც დაურეკია,არც მოუწერია სახლში მოსვლაზე ხო ზედმეტია ლაპარაკი,მეც მოთმინებით უცდიდი იმ დღეს როცა ჩვენი გზები გადაიკვეთებოდა.
კომპანიას მნიშვნელოვანი ხელშეკრულება უნდა დაედო ამეიკის ერთ-ერთ წამყვან სამშენებლო კომპანიასთან,ვიცოდი რომ რამოდენიმე თვეში უნდა წავსულიყავი მაგრამ ნაადრევად მომიხდა წასვლა.კერძო თვითფრინავით მივფრინავდით,მე და ჩემი ასიტენტი.ჩანთები საბარგულში ჩააწყო პილოტმა,მე კი ჩემს ასისტენტს მიუბრუნდი და განრიგს გადავხედე,მია თითფრინავისკენ მიიწევდა უკვე,მეც უკან მივყვებოდი ტელეფონმა რომ დამირეკა,უცებ შეწყდა ზარის ხმა მარა მაინც ამოვიღე ჯიბიდან,როგორც ჩანს ავტომატურად აღებულა ყურმილი,ანას ყვირილი გავიგონე და შემეშინდა.
-ანა რახდება?
-გაიგონეე რაც გითხარი?ისევ მესმოდა მისი ხმა.
-არა არაფერი გამიგონია რახდება?
-სად ხარ ახლა?
-ამერიკაში მივდივარ.
-რაა?ანუ...ბლუყუნებდა ვერ გავიგე რაუნდოდა..თვითფრინავში ზიხარ უკვე?
-არა ახლა ვჯდები რამოდა.
რამოდენიმე წამი დუმდა მერე უცებ მომაყარა.
-მისმინეე!!არ ჩაჯდე თვითფრინავში,რაც შეიძლება შორს წადი თვითფრინავიდან,ისინიც ვინც თან გახლია.
-ანა რაგინდა?
-უბრალოდ წამოდი მაქიდან.
-გესმის რას მეუბნები?მნიშვნელოვანი კონტრაკტია და იმის გამო რომ თავში რაღაცამ წამოგიარა ვერ ჩავშლი.
-კარგად მომისმინე მიხეილ კვიციანო ან გაშორდები მაქაურობას ან რომ მოვალ ჩემი ხელით გამოგღადრავ კისერს!გასაგებია?
-არა არა გასაგები!კარგად მივდივარ!
ტელეფონი გაუთიშე,ისევე დარეკა..შეცვლილი ხმა ჰქონდა.
-მიშო..
-ანა რაგინდა მაგვიანდება შენი კაპრიზნების დროა?
-ხომ შეიძლება ერთხელ ჩემი გაიგონო?!
-რაღაცა სისულელს მთხოვ!
-გიყვარვარ?მეგონა მომესმა ეს რომ მკითხა.
-რა?
-გიყვარვარ თქო?
-რაშუაშია?
-კითხვაზე მიპასუხეეე!
-კი!
-ხოდა თუ გიყვარვარ მაგ თვითფრინავში არ ჩაჯდები,ახლა გითიშავ და კოორდინანტები მომწერე.
მხოლოდ ეს მითხრა და გამითიშა ტელეფონი,მეც ისე მოვიქეცი როგორ მთხოვა,პილოტიც და მიაც გავაშორე იქაურობა..მალე პოლიციაც მოვიდა,სასწრაფოც,დამხმარე ჯგუფიც,რა ჯანდაბა ხდება,ანაც დავინახე როგორ გადმოფრინდა მანქანიდან და ჩემსკენ გამოიქცა,მე კიდე ირგვლივ ვიხედებოდი სხვა ვინმე ხომ არ იდგა და მასთან მირბოდა ასე თავქუდმოგლეჯილი,მაგამ მისი სხეული ჩემ სხეულზე აკრული აღმოჩნდა ცოტახანში,გაკვირვებისაგან ადგილზე გავშეშდი და მერე მეც მოვეხვიე.

*ანა*
როგორც ხმა ამოიღო და მითხრა სადაც იყო და რასაც აპირებდა თავში მილიონმა აზრმა გამიელვა,რა შეიძლება მომხდარიყო თვითფრინავში?რამოდენიმე წუთი გაქვსო ხომ მითხრა..შესაძლო ვარიანტები დაუშვი ყველა.
1*ბობმი იყო თვითფრინავში და როგორც აფრინდებოდნენ აფეთქდებოდა.
2*მექანიზმი იყო გაფუჭებული და ფრენიდან ცოტახანში თვითრინავი ჩამოვარდებოდა.
3*თვითფრინავში დაქირავებული კაცი ჰყავდა შეიძლება რომელიც მიშოს ასვლისთანავე მოკლავდა.
4*ამერიკაში ჩასულს მოკლავდა.
მაგრამ რადგან მითხრა რამოდენიმე წუთი გაქვსო ყველაზე მეტად ბომბის არსებობის ალბათობა იყო დასაშვები,სიტყვებს ძლივს ვაბამდი თავს მარა დამაჯერებელი ვიყავი,აეროდრომზე რომ მივედით და საღსალამათი მიშო დავინახე ისე გადავფრინდი მეგონა ფრთები მესხა,წამში დავფარე მანძილი და მთელი ძალით მოვეხვიე,ერტობა გაუკვირდა ამას მისი სხეული მეუბნებოდა გაშეშებული იდგა რობოტივით,მერე მოდუნდა და თვითონაც მომხვია თავისი ძლიერი ხელები,ცოტახანი ასე ვიყავით.მალევე მოვშორდი და ჩხუბი დაუწყე.
-შენ ნორმალური თუ ხარ?რომ გეტყვი ერთხელ გაიგონე თორე დაგცხრილავ!
-რატო რადავაშავე?იქნებ დამტოთ თქვენო აღმატებულებავ პატივი და მითხრათ.
-ბომბია სავარაუდოდ თვითფრინავში.
-რა?სიცილი დაიწყო და კარგად გაულაწუნე სახეში.
-სასაცილო რამე ვთქვი?ყეყეჩო ვირო!უნდა მომეცა უფლება და ჩაძაღლდებოდი!იდიოტო ხეპრე ხარ!უმადურიიიიიიიიიი!ყვირილი დაუწყე და ხელებს ურტყამდი.
-ბოდიში უბრალოდ ვერაფერი გავიგე,სახე დაუსერიიოზულდა.
-რას გაიგებ დებილი ხარ!
-ანა სიტყვები!ხელები გამიკავა!
-გამიშვი მეტკინა!ხახლი გვიყურებს!
-აჰა წეღან არ გვიყურებდა პატარა ბავშვივით რომ გამლახე?
-შენი მოკვლა უნდოდათ.
-რა ?ვის?
-არვიცი,წამოდი სადმე წავიდეთ სათქმელი მაქვს რაღაცეები.
-მოიცა ბომბი იყო მართლა?
-სული მეხუთება რომ წარმომიდგენია რამოხდებოდა გამაშორე აქაურობას და დამიკავშირდებიან.
-სად წავიდეთ?
-ჩემთან სახლში,ჩემოდანი წამოვიღოთ.
სახლამდე ხმა არცერთს არ ამოგვიღია,სახლში როგორც მივედი წყალს ვეცი და იმდენი დავლიე გავიბერე კაი ღიპიანი კაცივით.
-აბა რამოხდა მეტყვი?
-ჰო დავჯდეთ.
-დაიწყე.
-აქ იცხოვრებ სანამ მკვლელს არ დავიჭერთ და ჩემი დაცვის ქვეშ იქნები.რაღცის თქმა უნდოდა მარა არ დავაცადე..ახლავე გეტყვი მიზეზს არმინდა ერთი იდიოტის მკვლელობა ჩემს კისერზე იყო,ვისაც შენი მოკვლა უნდოდა მან მოკლა ვაჟა და სცადა ნიკას მკვლელობას,მოგეხსენება ორივე ჩემი პარტნიორები იყვნენ,ნუ ნიკა ახლაც არის,ვიფიქრე ეჭვიანობის ნიადაგზე შენ ხომ არ აკეთებდი ამას მაგრამ რადგან მკვლელმა შენც ამოგიღო მიზანში,ახლა სანამ არ დავიჭერთ აქ იქნები.
-მე გეგონე მკვლელი?განრისხებული სახით მიყურებდა.
-მე უბრალოდ..იდიოტო ეგ გაიგე მარტო?
-რა ეგ გავიგე ანა???შენ რა გეგონა რომ ვინმეს მასე არაადამიანურად მოვკლავდი საკუთარი ხელით?
-მე კი მომკალი და!
-ანა განსხვავებას ხედავ მემგონი!ეგ როგორ იფიქრე ჩემზე?რა საფუძველი გქონდა??
-მქონდა.ამაზე სხვა დროს იყო.
-ანუ რა გამოდის ვიღცა ყველას კლავს ვინც შენ სიახლოვესა?ვის დაჭირდება ეგ?თან კითხვას მისვამდა და გაფითრდა,გაჩუმდა.
-ჭკვიანი ხარ ეგრ...ტელეფონზე მოვიდა მესიჯი.
‘ამ ერთხელ გადარჩა მაგრამ არამგონია მეორედ ბედმა ასე გაუღიმოს .’
ხველება ამიტყდა და ახლა მე გავჩუმდი.
-ვინა?
-ამ..ისა ჩემი ნიკა არის,ანუ ის პარტნიორი..განყოფილებაში უნდა წავიდე.
-ანა ფერი დაკარგე ვინა მაჩვენე!
-ნიკაა თხო ხომ გითხარი.გაუცინე და ამ დროს ნიკამ დარეკა მართლა.
-ალო ნიკუშ რახდება?
-ბომბი იპოვეს თვითფრინავში მარა გააუნებელყოფეს უკვე.(მემგონი ასეა სწორი არვიცი)
-მოვდივარ.
-არა აუცილებელი.
-კარგი.დროებით.
-ანა..
ტელეფონი გავთიშე და დივანზე დავდე.
-რამოხდა?
-ბომბი იპოვეს როგორც ვთქვი.
-ვახ ჩემი შევიშლები ახლა.
-უნდა წავიდე შენ აქ იყავი ფეხი არ მოიცვალო გესმის?მოწყვეტიტ ვაკოცე ტუჩებში და კარებისკენ წავედი მისმა ხმამ რომ გამაჩერა?
-ეს რა იყო?
-რა რა იყო?
-კოცნა ანა!
-მომინდა და გაკოცე ჩემი ქმარი ხარ მეკრძალება?
-ახლა ვარ შენი ქმარი?
-მეჩქარება!არსად წახვიდე.
განყოფილებაში გავვარდი იმ წუთას.
-ხომ გითხარი არა მოსვლა საჭირო თქო?
-ვერ გავჩერდი სახლში,თითის ანაბეჭდები ან რამე არა აღმოჩენილი?
-არა საერთოდ არაფერი არა!ოსტატია მაგის დედა შე*ეცი შენთან ბოდიში ანჩო.
-რავქნათ?არაფერი ხელმოსაჭიდი არ გვაქ.
-აუცილებლად გამოჩნდება რამე,ჯობია სახლში წახვიდე საერთოდ რატომ მოხვედი?
-კიდევ მომწერა.
-რა მოგწერა ვინ?
-არმითქვამს...არმითქვას არა შენთვის წერილებზე?
-არა რა წერილებია.
-მოკლედ ხომ გითხარი რომ ჩემ გამო ხდებოდა ეს ყველაფერი..ასე იმიტო ვფიქრობ რომ ვიღაც ანონიმურად მწერს წერილებს,მოიცა განახებ,ჯიბეები დავიქექე მარა ტელეფონი არ მქონდა.
-ჯანდაბა სახლში დამრჩა!უნდა წავიდე.ეს უთხარი და სახლისკენ წავედი,უცებ ნერვიულობამ ამიტანა მიშოს რომ ენახა არმინდოდა,კოდი მეყენა,ჩემ თითის ანაბეჭდზეც იყო მარა რომ გამოცენო კოდი და მოეხსნა?კარებზე ვაკაკუნე მაგრამ არავინ გამიღო,გულ ამოვარდნილმა გავაღე კარები და შევვარდი სახლში.
-მიშო სად ხარ??მიშო..
არ იყო,სახლში არ იყო,ყველგან ვეძიე ყველა ოთახში სახლში არ იყო,გავგიჟდები სად წავიდა,ჩანთა აქა,ხომ გავაფრთხილე არსად წახვიდე თქო,ტელეფონი მოვიძიე და ბოლოს მივაგენი როგორც იქნა მდივნის კუთხეში დაგდებულს,დაბლოკილი იყო 60წუთით,ჯანდაბა ალბათ მანამდე ეწვალა სანამ არ დამიბლოკა,ვერ დაურეკავდი ჩემი ტელეფონიდან,სახლის ტელეფონიდან დაურეკე მარა ტელეფონი გათიშული იყო..აღარ ვიცოდი რა მექნა შემეტყობინებინა განყოფილებისთვით თუ არა..ვისკი ვნახე მაცივარში და ჭიქაში დავისხი,როგორც მოვსვი იმწუთას ყელი ჩამიწვა,ისეთი საშინელი გემო ქონდა გავარდი იმ წუთას და ვაღებინე,გული რომ ვიჯერე და ამოვიღე ყველაფერი რაც მქონდა კუჭში მერე მისაღებში დავჯექი..შუქები ჩავაქვრე მხოლოდ სამზარეულოში ბჟუტავდა პატარა შუქი,ხმაური გავიგონე,ვიღაცა კარების გაღებას ცდილობდა,გასაღები მარტო გიორგის ჰქონდა რომელიც ახლა შეხვედრისთვის საზღვარგარეთა წასული,ღმერთო ხომ არ მოვიდა ის მკვლელი?ჩემთან?იქნება ჩემი ჯერდი დადგა?რატომ ვარ ასეთი დარტყმული იქნება მიშოა,მაგრამ მაინც შემეშინდა ყველაზე დიდი დანა ამოვაძვრე უჯრიდან და კარებისკენ წავიდე,ფარდის უკან დავიმალე და კარები როგორც გაიღო დანით წავედი მისკენ.
-ანა რასაკეთებ მე ვარ!
დანა ძირს დამივარდა.
-აღარ ვიცი რა სიტყვებით შეგამკო!სად იყავი??!!ხომ გაგაფრთხილე არა ფეხი არ მოიცვალო სახლიდან თქო!
-ძველ მეგობარს შევხვდი.
-ვინ ძველ მეგობარს?
-საბას.

*მიშო*
ანამ რომ მითხრა მე მეხებაო ყველას მაშორებს ვინც ახლოსა შემთან იმ წუთას მომივიდა თავში ძალიან ცუდი აზრი და იმ წუთას უკუვაგდე,როგორ კი ანა წავიდა მის ტელეფონს დავწვდი რომელიც შეგნებულად არ შევახსენე რომ წაეღო მაგრამ კოდი ჰქონდა,ვეწვალე და ვერ მოვხსენი,ბოლოს მდივანზე მოვისროლე და ჩემი ტელეფონით დავრეკე.
-სად ხარ?
-ბარში.
-10წუთში ბარის უკან იყავი.
-კარგი.
10წუთში მივედი ბარში სადაც ვიცოდი რომ იქნებოდა,სხვა ბარში არც დადის,დავინახე სიგარეტს ეწეოდა მანქანაზე მიყდნობილი.
-ვა მიშკა ძმაო როგორ ხარ?რამდენიხანია არ მინახიხარ..
მე პირდაპირ მისკენ წავედი აფთარივით და ყელში ვწვდი.
-დავიხჩობი ტო გამიშვი რასაკეთებ.
-იცოდე!ეს ყველაფერი შენი გაკეთებული თუა ყელს გამოგჭრი.
-დამშვიდდი რა ყველაფერი გამიშვი ძმურად ხელი რა გჭირს?სიცილი დაიწყო.
-რა რა მჭირს საბა??!ვიტომ არიცი რაზე გელაპრაკები.
-რაზე მელაპარაკები აზრზე არვარ შენ ძმობას ვფიცავარ.
-ანაზე!
-რა ანაზე?მასთან მიკარება ხომ ამიკრძალე?
-და შენ ჩემი გაიგონე?
-აღარ მაინტერესებს ეგ გოგო ძმაო და რახდება არ მეტყვი?!
-არმჯერა შენი!სად იყავი ეს თვეები რომ არ ჩანდი?
-ლონდონში ვიყავი ანდრონიკესთან.
-მოდი დაურეკოთ ანდრონიკეს.
-დაურეკოთ რა პრობლემა..ისე მშვიდად იყო,არც ერთი ნაკვთი არ ენძრეოდა,არც ღელავდა რომ შემეძლო დაუფიქრებლად გამომეღადრა მისთვის ყელი.
-ანდრო საბა ვარ..ხმიიანზე ჰქონდა ჩართული,მე და მიშკა ვართ აგერ და აინტერესებს ეს თვეები შენთან თუ ვიყავი,უთხარი ერთი დაიჯეროს იქნება.
-აუუ ძმაო რა ნაშები ავყარეთ იცი აქ,რა არ გჯერა?ერთად ჩამოდით.
ახლა მე გამოვართვი ყურმილი.
-ანუ ეს თვეები მანდ იყო?
-კი რაპობლემა?
-კაი არაფერი.
ტელეფონი გაუთიშა.
-აი ხომ ხედავ.
-და გგონია დავიჯერებ?
-ვერ გავიგე საერთოდ რაში მადანაშაულებ ვინმე მოვკალი თუ რა?
-დაახლოებით.
-დაახლოებით?რას ნიშნავს დაახლოებით?სიცილი დაიწყო.
-სხვა მტკიცებულება მინდა.
-კაი ტო რა მოსამართლესავით მექცევი კაიფში ხარ?ისევ იმ ამბავზე ბრაზობ?ხომ გითხარი აღარ მაინტერესებს ეგ შენი ანა თქო.
-წესიარად მიმართე.
-უწესოდ მივმართე აბა?შენი არა?დაშორდით?
-სხვა მტკიცებულება.
-ვახ ჩემი,კომპანიაში შევიარე და დაურეკე მდივანს.
დაურეკეთ და მანაც დაადასტურა მისი იქ ყოფნა,ამდენს ვერ მოიტყუებოდა თან საიდან უნდა ცოდნოდა რომ დაურეკავდით.
-ამჯერად ასე იყო,თვალს გადევნებ იცოდე!
-მასე იყოს.
გაბრაზებულმა დავტოვე იქაურობა,ვფიქრობდი რომ საბა შეიძლება ყოფილიყო ის მკვლელი მარა ამისი თვითონაც არ მჯეროდა საბას ღრმა ბავშვობიდან ვიცნობდი,შეიძლება არ იყო იდეალური პიროვება მარა მკვლელი ნამდვილად არ ყოფილა.მამამისის შვილი მკვლელი რომ ყოფილიყო სასწაული იქნებოდა,იქით უნდა ებრძოდეს მკვლელებს სისხლში აქვთ მის ოჯახს ეს.
სახლში რომ დავბრუნდი სიბნელეში კარები ძლივს გავაღე და ამ ალქაჯმა გამფატრა კინაღამ თევზივით შუაზე,იმხელა დანით დამადგა თავზე.რომ უთხარი საბას სანახავად ვიყავი თქო გაუკვირდა.
-საბა რატო ნახე?
-ისე საქმე მქონდა.
-რა საქმე?
-ანა დაღლილი ვარ საშინლად,მითხარი სად დავიძინო.
-ჩემთან!
-ოჰო კარგია.
-დივანზე.
-აუ კაი რა დაღლილი ვარ თქო და ამან მდივანზეო.
-კარგი მაშინ ჩემ გვერდზე დაწექი ოღონდ არ შემეხო.
-რავიცი წასვლის წინ კი მომაჭამე ტუჩები და.
-გეყოფა წავედით,ახლაც მოგაჭამ თუ მომინდება.
ოთახში ავედით და იმწუთას ლოგინში ისკუპა,მეც მალევე შეუწექი და უკნიდან ავეკარი,რომ ჩაეძინა მისი ტელეფონი და თითი ავიღე და ბლოკი მოვხსენი,უკვე თენდებოდა მე კიდე ბრაზით ვიყავი ავსებული,ვერც ვაღვიძებდი და ვერაფერს ვშვებოდი ისე ფშვინავდა,მაგრამ რაც ვნახე იმან გამაგიჟა რას ნიშნავდა ეს მესიჯები..
*ანა*
ოთახში როგორც შევედი საწოლში შევწექი და დამეძინა,ვიგრძენი მიშოს ძლიერი ხელები როგორ შემომეხვია უკნიდან და მუცელზე გადმომხვია,არ გამიპროტესტებია კარგად ვგრძნობდი ასე თავს.
დილას რომ გავიღვიძე აღარ დამხვდა მისი ხელები ჩემს სხეულზე ეკლის ბარდივით შემოხვეული,მაინც მეღიმებოდა და ღიმილით ავწიე თავი და მის გაბრაზებულ მზერას რომ წავაწყდი ღიმილი სახეზე შემახმა რასაც ქვია.ჩემი ტელეფონი ეკავა ხელში.ნუთუ კოდი მოხსნა.
-რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?
-მიშო მე..
-ანა რას ნიშნავსს ეს ყველაფერი თქო?????ყვიროდა უკვე.
-ნუ მიყვირიხარ.ტირილი დავიწყე..მე არვიცოდი როგორ მეთქვა..
-ვინა?რატო ტირიხარრ?უბრალოდ მითხარი ვინა.
-არვიცი ვინაა!!არვიცი არა!!!!არვიცი!ისტერიკაში ჩავვარდი.
-ამის გამო ხდება ყველაფერი ხო???ხვდები რომ ვიღაცა ნაცნობია?ასეთი სიტყვები...ამიტომ გეგონე მე??ანა შემომხედე??კიდევ მე ხომ არ გგონივარ??
-არა!ძლივს წარმოვთქვი.
-ამის გამო მალავდი დანას ბალიშქვეს?
-ჰო.
-რატომ არ მითხარი??
-რას იზამდი?
-უნდა გეთქვა ანა.ჩუ ნუ ტირიხარ მოდი აქ..მეც მივიჩოჩე და ჩავეხუთე,ვგრძნობდი როგორ იყო მისი სხეული დაძაბული,ძარღვები დაბერილი ჰქონდა,ეტყობა ძალიან გაბარაზე მარა რომ მეთქვა რას იზამდა იქით დაზარალდებოდა ეს კი არ მინდოდა,მალე გავარკვევდი ვინ იყო,აუცილებლად გავარკვევდი.
-მაპატიე კარგი?უბრალოდ შემეშინდა რამე არმოგსვლოდა.
-მაპატიე?
-რა გაპატიე?
-ნუ მათქმევიებ.
-ბავშვზე?უბრალოდ მიტო მიგატოვე მინდოდა დაგვენახა ორივეს რომ ერთმანეთისათვის ძვირფასები ვიყავით!
-მე მაგას ისედაც ვხედავდი შენ ხარ ბოთე.
-მასე არა?ვნახავ ვინ გაჭმევს სადილს.
ავდექი და ქვემოთ წავედი,მიშოც მომყვა,ლიას გაემზადებია,სულ ასე იცოდა.ჭამა რომ დავამთავრეთ მაგიდა ავალაგე და ატმის წვენი დავისხი,მიშო მომეხვა უკნიდან.
-ატმის წვენია ეგ?
-გინდა?
-რატომაც არა!ჩემ ჭიქას დაწვდა და დალევა უნდოდა რომ გამოვგლიჯე ხელიდან.
-იდიოტო ეს ჩემია!ვთქვი და ბოლომდე დავლიე.
-არა პრობლემა.მითხრა და ტუჩებზე მომეკრო...მერე მომშორდა და მისაღებში დაჯდა,მე ხალათი კარგად მოვიხურე და მაცივარი გამოვაღე,ატმის ახალი წვენი გამოვიღე და დიდ ჭიქაში დაუსხი,მისაღებში გაუტანე და წინ დაუდგი.
-აჰა..
-ჩემთვის გააჩინე?
-ოოო..
კურთუმოს ქნევით უკან წავედი სამზარეულოში და მუსიკა ჩავრთე,თან ავყევი.
It’s been a long day without you,my friend
And I’ll tell you all about it when I see you again
We’ve come a long way from where we began
Oh,I’ll tell you all about it when I see you again
When I see you again.
სიმღერაში ვიყავი გართული რომ გამოირთო ცოტახნით და მერე გაგრძელდა,მესიჯი მოვიდა,უცებ შემეშინდა და მივვარდი ტელეფონს,სანამ მესიჯს ვნახავდი მისაღებისკენ წავედი და მიშოს ვეძებდი,ვერ დავინახე,მაგიდაზე დადებული ცარიელი ჭიქა ჩანდა მარტო,წერილიც გავხსენი.
‘სხვა დროს კარგად დააკვირდი რას ასმევ ადამიანს .’
ტელეფონი ხელიდან გამივარდა და მდივანთან მივედი და შოკში ჩავვარდი,მიშო ძირს ეგო,გონზე იყო მარა არამგონია ამას გონზე ყოფნა ქვიოდეს,პირიდან თეთრი ქაფი მოდიოდა და იატაკზე იკლაკნებოდა..
-მიშოო მიშოო..ვეცადე ერთ ადგილას გამეჩერებინა..ლიაააააააააა...დავიწყე ყვირილი და ლიაც გამოჩნდა.
-რახდება შვილო?ვაიმე ბატ..
-ჩქარა სასწრაფოს დაურეკე..მანამდე მომეხმარე მოდი..
-რა დაემართა?
-მე არვიცი....
სასწრაფოც მალე მოვა მარა ეს მალე ჩემთვის საუკნეავით გაგრძელდა,სუნთქვა მიჭირდა,ღამის პიჟამოებით გავყევი სასწრაფოს.ექიმებმა წამალი გაუკეთეს და დაამშვიდეს,კუჭი ამოურეცხეს,მოწამლულიაო,ჯანდაბა ჩემ სახლში საჭმელიც ვეღარ მიჭამია და სასმელიც ვეღარ დამილევია.. ახლა დამაძინებელი ჰქონდა გაკეთებული და საღამომდე არ გაიღვიძებდა,მეც დრო ვიხელთე და სახლში გავვარდი.
-ლია სად ხარ?
-აქ ვარ შვილო როგორ არის ბატონი მიხეილი?
-კარგადა..შენ იყიდე ატმის წვენი?
-არა.
-აბაა სად იყო?
-შეკვეთით მოიტანა ერთმა ბიჭმა,მეგონა შენ შეუკვეთე და გამოვართვი.
-ჯანდაბა.
-რახდება შვილო?
აღარ მიპასუხია განყოფილებაში წავედი,გზაში ტელეფონს ვათამაშებდი,მანქანა დავატორმუზე და იმ ანონიმუსის მესიჯებში შევედი.
‘ვინ ჯანდაბა ხარ?’
ეს დავწერე და გავაგზავნე,სასწაული გაიგზავნა,აქამდეც ვცადე და არ იგზავნებოდა.
განყოფილებაში როგორც მივედი მოვახსენე უფროს ყველაფრის შესახებ,მერე ნიკასთან წავედი კაბინეტში და მასაც მოვახსენე სიტუაცია.
კაბინეტიდან გამოვდიოდი მესიჯი რომ მომივიდა.
‘მგონია დროა ერთმანეტი ახლოს გავიცნოთ,კუს ტბა, 18:00.გელოდები ანაკო.’
იმწუთას დიმიტრის მოვახსენე ეს ამბავი და განუცხადე რომ უნდა მენახა,უარზე იყო ვერ გავრისკავ რამე რომ დაგიშავოსო.ტელეფონზე მესიჯი მოვიდა.
‘და ჰო კიდე ხო იცი პოლიცია და ამბები გამორიცხე,ჭკვიანი გოგო ხარ მემგონი არ გინდა კიდევ დაზარალდეს ვინმე!’
-უნდა წავიდე.
-ანა ვერ გავრისკავთ!
-კარგი გეგმა ასეთია,თქვენც წამოხვალთ მარა ჩვეულებრივი მანქანებით და დამსვენებლის პოზაში,ტბაზე ახლა ბევრი ხალხი იქნება და თქვენც აერიეთ მათ შორის,მე კიდე იარაღს წავიღებ და დამცავ ჯავშანს გავიკეთებ,მეტი შანსი აღარ გვექნება!
-გაიგონეთ ქალბატონმა ანამ რა თქვა ყველა შეინიღბეთ მალე!
-ნიკუშ თხოვნა მაქვს ჩემ ქმართან წადი სავადმყოფოში 5 საათისთვი გაიღვიძებ და იმ თვალისფოტორობოტი აჩვენე,ბექასიც წაიღე,იქნებ იცნოს და საქმეში წაგვადგეს,გვეცოდინება რა დონის მანიაკთან გვაქვს საქმე.
-მეც მინდა შენ გვერდით ყოფნა მარტო ვერ დაგტოვებ რამე რომ მოგივიდეს დედოფალო ანა?!!
-ნიკა ნუ ნერვიულობ მოასწრებ!ახლა კი რასაც გეტყვი ის გააკეთე!
დამცავი ჯავშანი გავიკეთე და ჩვეულებრივად ჩავიცი,ჩემი მანქანით წავედი კუს ტბისაკენ.ადგილზე როგორ მივედი აქეთ-იქეთ ყურება დავიწყე.მესიჯიც მომივიდა ტელეფონზე.
‘ტყისაკენ წამოდი და დამინახავ.’
მეც წავედი ტყისაკენ,შიგნით ბნელოდა მაგრამ სილუეტი მაინც დავლანდე,ძალა მოვიკრიბე.
-მოვედი აქ ვარ!
ისევ ზურგით იდგა.
-არ გამიმხელ შენ ვინაობას?
ისევ ზურგით იდგა და დუმდა.
-კარგი მაშინ წავალ თუ არ აპირებ შემოტრიალებას.
წასასვლელად გავბრუნდი ვითომ მარა შენც არ მომიკვდე რეაქცია ნული,არც ხმა ამოუღია და არც შემოტრიალებულა,არმაინტერესებდა რაც იქნებოდა იქნებოდა,გაუბედავი ნაბიჯებით წავედი მისკენ და შემოვატრიალე,კვირილი დავიწყე მარა უცებ ავიფარე პირზე ხელი,წითლად შეღებილი მანეკენი იყო,შავებში ჩაცმული გამჭირვალე თოკით დაკიდებული.ღმერთო რა საზიზღრობაა,პირიდან ხელი ჩამოუშვი და წელში გავსწორდი.
-აქ არავინა გაგვაცურა!წადით დაგეწევით!ჩუმად მარა გაგებით ჩავილაპარაკე,აუცილებლად გაიგონებდა ყველა ჩემ ხმას,ბიუსჰალტერში მიკროფონი მქონდა ჩამონტაჟებული ყოველი შემთხვევისათვის.
-სად გეჩქარება ანაკო?ეს ხმა მეცნობოდა.
უცებ დენდარტყმულივით შევტრიალდი ჩემს უკან და ზურგით მდგომი დავინახე.
-ეს კიდევ თუ ხუმრობა იცოდე ჩემი ხელით გაგიხვრიტავ ტვინს!ხმამაღლა დავიყვირე!
ნელ-ნელა ჩემსკენ შემოტრიალდა,მოულოდნელობისაგან გულზე მივიდე ხელი და შევხტი.

ესეც ახალი თავი ჩემო საყვარლებო,იმედია მოგეწონებათ,ძალიან მახარებთ თქვენი კომენტარებით,ეს ჩემთვის ერთგვარი სტიმულია ამიტომ არ დაიშუროთ და გამიზიარეთ თქვენი აზრები ისტორიასთან დაკავშირებით,სავარაუდოდ რამოდენიმე თავში დავამთავრებ.აბა ველოდები შეფასებებს მიყვარხართ ყველანი!