დედა,დედა ჩემო დედიკო.რატომ? გამწარებული ვღრიალებ და ყველაფერი იმსხვრევა.ოთახში ქარიშხალი ტრიალებს,მე კი სულიერად მკვდარი ვდგავარ ოთახის შუაგულში და ყველაფერს ვანადგურებ..
-ლეა..ლეა დაწყნარდი.მესმის ალექსის შეუვალი ხმა თუმცაღა ვერ ვჩერდები,არ შემიძლია.
-ლეა გთხოვ.ამჯერად უფრო დამთბარი მეჩვენა მისი ხმა.დაწყნარდი ,ასე შენ თავს ავნებ..მეუბნება და მეხვევა..ყველაფერი წყნარდება.ყველაფერი თავის ადგილს უბრუნდება..ვითიშები.დედას ვხედავ,რომელიც გულში მიკრავს და უსასრულობაში იკარგება.
-დე დედიი არ წახვიდე გთხოოვ..ვყვირი და მეღვიძება.
-ჩუუ ლამაზო.ყველაფერი კარგად იქნებაამბობს ალექსი და მაგრად მიხუტებს..
-არა ალექს,არ იქნება.მათ დედა მოკლეს გესმის..დედ,რომელიც ცხოვრებას მერჩივნა.
-მესმის..განა არ მესმის ახლა რას გრძნობ?მც ადამიანი ვიყავი..მეც მყავდა დედა და დედმამიშვილები..ისინი დახოცეს გესმის..ოჯახი ამომიხოცეს.მხოლოდ მე გადავრჩი და რა აზრი ჰქონდა ასეთ სიცოცხლეს..ვამპირად მაქქციეს..ცხედავ სადამდე მოვედი..სამი საუკუნეა მარტოდ მარტო დავიარები..მომბეზრდა,ყველაფერი მომბეზრდა..სიკვდილი მინდოდა როცა შენზე გავიგე.ჩვენ მათ დაამარცხებთ.არ მივცმ უფლებას კიდევ ერთი ადამიანი შეიწირონ.
-ღმერთო,ალექს..მოსმენილით გაოგნებულს ცრემლები წამომივიდა და ალექსს მივეხუტე..რა იქნება შემდეგ?მხოლოდ და მხოლოდ ეს კითხვა მიტრიალებს ტავში.არვიცი დედის გარეშე როგორ ვიცხოვრო.არვიცი ტკივილს როგორ მოვერიო,მაგრამ ფაქტი ერთია..ვაზღვევინებ.ვიოვი ვინც ეს ჩაიდინა და ყველაფრისთვის მოვთხოვ პასუხს.


ყველაზე რთული დაკრძალვის დღე იყო.ძნელია გაუშვა ადამიანი და იცოდე,რომ მას ვეღარასდროს ნახავ.სასაფლაოდან ხალხი ნელ-ნელა იშლება.მე კი მარტო ვრჩები.როგორც კი მარტოდ დავიგულე თავი ცრემლები წამომცვივდა..მუხლებზე დავეცი და მთელი სხეული ტკივილმა მოიცვა..ამინდი შეიცვალა,წვიმა წამოვიდა..სულ დავსველდი.მაგრამ ეს არ მაწუხებდა.
-დეეე დამიბრუნდი გთხოოვ..სასორაკვეთილი ვევედრებოდი დაბრუნებულიყო.რატომ დამემართა ეს მე?რატომ გამწირა განგებამ ასე..
"ის შენთანაა,ის მუდამ შენთან იქნეა,ის გიყურებს"
-მე ის მენატრებაა,ძალიან მენატრება..ვჩურჩულებ და პასუხის მოლოდინში ვჩუმდები.
"მასაც ენატრები.უყვარხარ.ახლა კი სახლში წადი აქ საშიშია"
ხმა წყდება და ვრჩები მარტო..

დაღლილი სახლში მივდივარ,ტანსაცმელს ვიძრობ და აბაზანაში შევდივარ..წყალი მამშვიდებს,პიჟამოებს ვიცვამ და საწოლში ვწვები.
ისევ ხილვა:ლამაზად მოწყობილ ოთაXში ვარ და იქაურობის დათვალიერებას ვიწყებ.ხმაური მესმის და მეც ხმას მივყვები.როგორც აღმოჩნდა მეორე სართულზე ვყოფილვარ,დაბლა ჩავდივარ და მაგიდასტან შეკრებილ 4 ქალს ვხედავ.ერთმანეთს რაღაცას ეჩურჩულებიან..ერთ-ერთი კი მ მიყურებს.ვიცი რომ მხედავს.სკამიდან დგება და მეც მივყვებიი.ფანჯარასთან ჩერდება,მე კი მის შორიახლოს ვდგები..
-აქ რას აკეთებ.ისე ამბობს არც კი ტრილალდება.
-თქვენ ა მხედავთ?? გაკვირვებულმა წამოვიძახე და მივუახლოვდი.
-როგორც მიხვდი კი.ახლა კი შემოტრიალდა და მომანათა მისი მწვანე თვალები..ღმერთო როგორ მეცნობა მისი სახე.
-ვინ ხართ?ახლაღა გავბედე მისთვის ეს კითხვა დამესვა..
-ბებიაშენი.მამაშენის დედა.ვიცი აქ როგორც მოხვდი და რაომაც.შენ ცემი დახმარება გჭირდება,მე კი ამისთვის ყველაფერს გავაკეთებ..მალე შევხვდებით.სიტყვა არ დამამთავრებინა ისე გამომაგდო "სიზმრიდან".

გამოღვიძებულს ალექსი დამხვდა ოთახში.როგორც ჩანს ელოდებოდა როდის გავიღვიძებდი.
-რახდება,აქ რა გინდა? ნამძინარევი ხმით ვკითხე.
-დროა.მოკლედ მიიპასუხა.
-რისი?წამიერად ვერ გავიაზრე რა ტქვა.
-სწავლების..ისევ მოკლედ მომიჭრა.
-ააა ჰო.იცი ბებია ვნახე ხილვაში,მითხრა რომ დამეხმარება.
-მაოცებთ ეს მაგები..სხვათაშორის ის უკვე აქ არის.გაიცინა და სავარძელზე მოკალათდა..
-რაა? გაოგნებისგან პირი დავაღე და სასწრაფოდ წამოვხტი საწოლიდან..სააბაზანოში შევვარდი და მოვწესრიგდი.ალექსისი კი დამცინოდა.
აბაზანიდან გამოსული,მისაღებში გავედი და იქ ურიელი,ბებია და სამი ახალგაზრდა კაცი დამხვდა..ურიელმა სიტუაცია ამიხსნა და მიტოვებულ საწყობში მივყავართ..

მთელი დღე სწავლაში გადის.საბრძოლო ტექნიკა საკმაოდ რთულია.თუმცა არც "ჯადოქრობაა" ადვილი..არაფეი გამომდის.ნერვები მეშლება და ვბრაზდები ამდროს კი სრული ქაოსია..ნივთები ჰაერში ტრიალეს,კედლებს ბზარი უჩნდება.ალექსი კი ისევ ჩემს "განეიტრალებას" ცდილობს.
-მგონი დღეისათვის საკმარისზე მეტი ენერგია დახარჯე,ჯობია წახვიდე და დაისვენო..მზრუნველი ხმით ამბობს ბებია და ალექსს ანიშნებს რომ გამომყვეს.
-ჩემთან არ დარჩები?
-არა ჩემო გოგო.ვერ დავრჩები,ჩემი შენთან ყოფნა სახიფათოა.არ მინდა გიპოვონ.ამიტომ ჯობია მხოლოდ გაკვეთილებზე შევხვდეთ ერთმანეთს..მეც თანხმობის ნიშნად თავს ვუქნევ და ალექსს მივყვები.


მთელი კვირა სწავლებაში გადის.ალექსიც ჩემტან ერთად ვარჯიშობს,რადგან მასაც მოუწევს ბრძოლა.ყველაფრისთვის მზად უნდა ვიყოთ.ყოველდღიურად ძალიან ვიღლები.რთულია ორი საქმე ერთადა კეთო.უცნობიც აღარ გამოჩენილა,ერთი კვირაა წერილი არ მიმიღია და ეს უფრო მაშინებს..რა იცი რას მოიმოქმედებს..
-შვილო უკვე გვიანია წადი სახლში და დაისვენე ასე გადაიწვეი..
-აა ბებია მე შევძლებ..შევძლებ ვმართო წყალი,ცეცხლი ხომ გამომივიდა.ვამბობ სვენებ სვენებით და ისევ საქმეს ვუბრუნდები
-არა ჩემო გოგო,დღეს არა..მხოლოდ მაშინ სეძლებ წყალიც დაიყოლიო როცა შენ ამას გულით იწამებ ახლა კი აღელვებული ხარ და ბრაზობ რომ არ გამოგდის..ამიტომ წადი და დაისვენე..ამბობს ბებია და მეხუტება..მეც ვუჯერებ და სახლში ალექსთან ერთად ვბრუნდები.ორივე სასწაულად დარლილებივართ და იმაზე ვდაობთ ვინ შევა პირველი ვანაში.რა თქმა უნდა ვამპირს ვინ დაასწრებდა და მან შემასწრო..როგრც კი გამოვიდა მაშინვე შევვარდი,მან კისიცილი დაიწყო..
-ვაიმე გაცინებ მეშენ დამაცადე ჯერ გამოვიდე..გაბრაზებულმა დავუყვირე და ონკანი მოვუშვი.. მმ ისე მესიამონა თბილი წყალი გამოსვლა აღარ მინდოდა.თუმცა მივხვდი,რომ უკვე დიდი ხანი ვინებივრე და პირსახოცშემოხვეული გამოვედი..
-ძალიან გინდა ჩემ თვალწინ გაშიშვლდე? გავიგე ბოხი,მაგრამ ვნებიანი ხმა როცა პირსახოცის მოშორებას ვაპირებდი.
-აქ რას აკეთებ ვიროო..გაბრაზებულმა დავიყვირე მან კი სიცილი დაიწყო..
-ესე იგი ვირი ვარ არაა? წამოენთო უცბატ.
-ხოოო..მეც არ დავაყოვნე და ვუყვირე
-მასეთ სთაბეჭდილებას გიტოვებ,რომ ვირად აღმიქვამ არა?თვალებიდან ნაპერწკლებს ყიდა.
-ისაა..მე უბალოდ..
-არ მითხრა ახლა რომ იხუმრე თორემ თავს წაგაცლი
-არა არ მიხუმრია მართლა ვირი ხარ..ნერვები მომეშალა და პირდაპირ მივახალე,მაგრამ ჯობდა არაფერი მეთქვა.
-ასე არა?ჩვენს შორის მანძილი უცებ დაფარა და გემრიელად დამიკოცნა ტუჩები..პეხზე ხელი აასრიალა და თეძოზე შემოიდო..საჯდომზე ხელი მაგრად მოუჭირა და პარალელურად კისერს უკოცნიდა.."ღმერთო რა გემრიელი ხარ"დაიჩურჩულა და ისევ ჩემს ტუჩებს დასწვდა..
ამ დროს აღარაფერზე ვფიქრობდი.ირგვლივ ყველაფერი გაქრა და დავრჩით ჩვენ..


ალექსი ისევ აგრძელებდა ალერსს და ამაში ლეაც ყვებოდა..ვამპირმა ვეღარ მოითმინა და პირსახოცი მოაშორა და გვერძე მოისროლა..ლეა კი დარცხვნილი იდგა დედიშობილა მის წინაშე..
-შშშ,ნუ გრცხვენია.შენ არიცი როგორი ლამაზი ხარ..ჩუად ჩაიბუტბუტა და გგონას მიუახლოვდა ტუჩებში ნაზად აკოცა და საწოლზე მიაწვინა..მთელი სხეული დაუკოცნა,არც ერთი ადგილი დაუტოვა უკოცნელი..ლეა ამაზე უფრო ხელდებოდა მაისური და შარვალი წამში გააძრო ალექსს და ტუჩებში ვნებიანად აკოცა..ბიჭმა ისევ საწოლზე დააბრუნა და ნელ-ნელა კოცით ცაუყვა ტუჩიდან მკერდამდე გოგონამ ერთი ამოიკვნესა და ტავით გადაეშვნენ ვნებების ქარცეცხლში..სიამოვნებისგან დაღლილებს კი ჩახუტებულებს ცაეძინათ..

დილით რომ გამეღვიძა ალექსი ოთახში არ დამხვდა.გუშინდელი ღამის გახსნებაზე გამეღიმა და ამავდროულად შემეშინდა..რა იქნება სემდეგ..მხოლოდ ეს მიტრიალებდა თავში როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა..
"რა ცუდია როდესაც უყვარდებათ და შემდეგ არგავენ არA??მეცოდები.შენი ვამპირი მე მყავს..მართლაც ბო** ყოფილხარ.იმედია რაიმე სულელურს არ ცაიდენ თორე ესეც დედაშენის გზას გაუდგება"
ოღონდ ეს არა..ალექს.. ვიყვირე ბოლო ხმაზე და წამში ყველაფერი წყვდიადმა მოიცვა..

გამარჯობა ჩემო საყვარლებო..იმედია მოგეწონებათ ახალი თავი.დამღლელი დღის გამო ვერ მოვახერხე დიდი ტავის დადება.. ნელ-ნელა კარტები გაიხსნება და გავიგებტ ვინ დგას "ანონიმის" უკან..თქვენს კომენტარს ველოდები. <3 <3