***
მეორე დღეს განსაკუთრებულად ემზადებოდა ლუკა ბოლოსდაბოლოს თავის ანიტა ჩამოდიოდა,ნინაც გადმოცემით ჩვეულებრივი თბილისელი გოგოა თავში ავარდნილი და ლუკას გადმოცემით უბრალოდ ანგელოზი.
-ბიჭო სანდროს ველაპარაკე და ნახევარ საათში მად ვარო-ტელეფონს ხელში ათამაშებდა რატი.
-ვინაა ეს სანდრო? მე რატო არ ვიცი-ვიკითხე მე და ბიჭებს გადავხედე.
-არ გემახსოვრება,შვდი წლის იყო დედა რომ გარდაეცვალა მამამისი აქ ვერარ გაჩერდა და მოსკოვში გადავიდნენ საცხოვრებლად-თქვა ნატამ.
-ჰომ არ მახსოვს-უკმაყოფილოდ დავიჭყანე.
-იეეესს ანიტამ მომწერა-წამოიყვირა ლუკამ.
-რაო ანიტამ-გავიცინე და გვერძე მივუჯექი.
-მალე გნახავო-თვალი ჩამიკრა.
ეზოდან სიგნალის ხმა გავიგონეთ და ყველა გარეთ გავედით. მანქანიდან დახვეწილი გარეგნობის ბიჭი გადმოვიდა,შოკოლადისფერი კანით და მოვლილი დაბალი წვერით. ბიჭებს ხელი ჩამოართვა და გოგოებს მიესალმა.
-სანდრიკ ეს გვანცაა ავალიანი ჩვენი და გაიცანი,არამგონია გახსოვდეს.
-სასიამოვნოა-ხელი შევაგებე და ნაზად გავუღიმე. სახლში შევედით მისაღებში დავჯექით.
-ბიჭო რა ხდება აბა ახალი რამდენი ხანია აქ არ ყოფილხარ-დიალოგი დაჩიმ დაიწყო.
-ხო რავიცი არაფერი,არამგონია მოსკოვში დავბურნდე ნუ ახლო მომავალში აქ ყოფნას ვგეგმავ-გაგვიღიმა.
-აუ ასწორებს მაგრად,წამო წავიდეთ სადმე ან კაფეში ან ზღვაზე გავიდეთ-იდეა მოგვაწოდა რატიმ. იდეა აიტაცეს და ჯერ ზღვაზე გავედით,როგორც კი ბიჭები ზღვაში დავიგულეთ მაშინვე წავიჭორავეთ გოგოებმა.
-რა ტანი აქვს ამ სანდროს-თქვა ნატამ მე გამეცინა-რა გაცინებს....არა?! შანსი არაა დაგევასა?-ყველის ვაჭარივით მეკრიჭება ნინა და ფეხზე ლოსიონს ისმევს.
-არა..გაგიჟდი-მეც სიცილში ავევი და მალე წყალში შევედი ბიჭებმა ჩემსკენ გამოცურეს.
-არაფერი გაბედოთ იცოდე-გავუცინე.
-ცურვა იცი?-მკითხა სანდრომ და ტავი გავაქნიე.
-ეეე წამო ავიდეთ მაშინ...ყვინთაობას ვაპირებდით-გადაიხარხარეს მეც გამეცინა ცოტა კიდევ გავცურე და ნაპირზე ავედი.
-აუ მოდით დღეს კლუბში წავიდეთ-იდეა წამოვაყენე მე.
-ეეე,მაგარია დავაი ავედით სახლში ველოდებით საღამოს და ვგაზავთ ბარში-გაიცინა რატიმ.
-არა მოიცა ანიტა?
-აამმ ანიტას დაელოდე და მერე ერთად მოდით კლუბში-ირონიულად გახედა ნინამ. სახლში წავედით და პიცის ცხობა დავიწყეთ.
-აბა რა შვებით გოგოებო-სამზარეულოში სანდრო შემოვიდა.
-პიცას აცხ...წვავენ-გაუცინა ნატამ.
-ნატა იქნებ მოგვეხმარო?-გავუცინე სანდრომ გამომხედა გამიღიმა, ხელს წევს და ლოყაზე მისმევს ვიბნევი და ვერაფერს ვამბობ.
-ფქვილი გქონდა და-გამიღიმა,ახლა დავაკვირდი რა ლამაზი ღიმილი ჰქონია...
***
მოვიდა საღამო და ლუკას ანიტაც ჩამოვიდა სახლში შემოვიდა თუ არა მაშინვე უკმაყოფილება გამოიწვია მისმა საქციელმა. ჩვენი საცხოვრებელი ადგილი დაიწყუნა ცერნტრიდა ნშორს ხართო.
-აუუ ლუკუნაა ჩემი ჩანთაა სად წაიგეე-გაიწელა ანიტა ჩვენ ფხუკუნი აგვიტყდა.
-არ მოვემზადოთ კლუბში წასასვლელად?
-ხო-მზადება დავიწყეთ....მუხლს აცილებული მოტკეცილი შავი კაბა ჩავიცვი წინ სულ დახურული და ფეხზეც ამავე ფერის მაღლები თმა გავიშალე მაკიაჟი ოდნავ გავიკეთე და უკვე მზად ვიყავი.
-ვაა გვანციკ ამ საღამოს რას აკეთებ.
-სამწუხაროდ დაკავებული ვარ -გავუცინე გამოწყობილ ბიჭებს .კლუბში მალე მივედით ბევრი სასმელი შევუკვეთეთ.
-ესეიგი დღეს ბევრს ვსვავთ.
-შენ ნელა ქენი თორე გაგექცა გოგო-ფხუკუნი ატეხა რატიმ და ანიტაზე ანიშნა.
-აუ მიდი რა-თავში წამოარტყა ლუკამ მე ღიმილით ვუყურებდი და კოქტეილს ვსვავდი,მალე ჩემი ყურადრება ერთმა ბიჭმა მიიპყრო რომელიც...დეჟავიუ მაქვს მგონი ნელ- ნელა გავაფრინე ყველგან გიორგი მელანდება ან იქნებ ზედმეტად გადაჭარბებული ჩაკეტვის და ცოტა ალკოჰოლის ბრალია...ნუცასთან მივედი.
-ეხლა მარჯვნივ ნელა გაიხედე და მითხარი რომ მელანდება და გიორგი არაა-ნელა იხედება შეშდება ქვავდება არაფერს ამბობს.
-ეგაა?-ფერი მეკარგება და მგონია რომ სხეულში ზოპარკია გაშენებული.
-გვანცა! ეგაა ზუსტად ეგაა-ნერვიულად იწევს ხელს და ბიჭებისკენ 'ბორძიკით' მიდის მე ადგილზე ვშეშდები მგონია რომ დრო გაჩერდა მხოლოდ ჩვენთვის. ჩემთვის და გიორგისთვის...როგორი შეცვილია გამხდარი წვერ მოშვებული და დახვეწილი.
მიყურებს
მიყურებს...მიცნო?! სამიწლის განმავლობაში პირველად ვხედავ,ასე მგონია გული ამომივარდება ისე მიცემს მგონია რომ დრო გაჩერდა..ვერაფერს ვგრძნობ მხოლოდ თავბრუს ხვევას მერე სიბნელეა უკუნითი სიბნელე ვერაფერს ვხედავ...
-თვალები გაახილე რა,გთხოვ ასე ხომ არაფერი მითხოვია! გვანც-თავზე ნინა მადგას და ცრემლები მოსდის დანარჩენების აქვე არიან..
-რა ხდება სად ვ..არ-ძლივს ამოვილუღლუღე.
-გვანცაა კარგად ხარ? რამე ხოარ გტკივა?-კითხვები დამაყარეს.
-არაფერი უბრალოდ კლუბში ცუდათ გახდი ექიმმა სტრესის ბრალიაო ცოტა ხანს უნდა წივესო დღეს გაგწერენ-მართლაც დღესვე გამწერეს,სახლში მივედით და ჩვენს ოთახში წამოვქექი მალე შემოლაგდნენ ყვლეანი დიდი ლანგრით ხელში.
-უნდა ჭამო გვანცა ხო ხედავ ცუდათ ხარ.
-კარგად ვარ მართლა-შეძლებისდაგვარად ვირიმი.
-იცით ეხლა ამას რა მოუხდება?სვანეთის სუფთა ჰაერი-სანდროს გახედა ყველამ-ბათუმს სვანეთი არ ჯობია? წამო დავგაზოთ რა.
-გაგიჟდი? ეხლა მგზავრობა უფრო სახიფათო იქნება.
-აუ რა სვანეთი პროსტა რა-ტავისი საშინელი ხმით წაიკვნესა ანიტამ.
-არა მორჩა სვანეთში მივდივართ!-გადაჭრით თქვა სანდრო ქურდიანმა და ოთახი დატოვა.
***
სვანეთის გზას დავადექით,ბავშობიდან განსაკუთრებულად მიყვარდა სვანეთი სულსამჯერ ვარ ნამყოფი და ვგიჟდები აქაურობაზე... და ერთი ყველაზე დიდი ბედნიერება გხვდა წილად ჩვენმა 'ლუკუნას' ანიტამ გვიუარა სვანეთი და ბათუმში დარჩა. გზაში მილიონჯერ გავაჩერებიეთ მანქანები სურათების გადასაღებად ბოლოს ბიჭები დაგვემუქრნენ აქ დაგტოვებთ და უკანა გზაზე გამოგივლითო.
-ვაიმე ძალიან ლამაზია აქაურობა!-აღშფოთებას ვერ ვმალავდი
-ცუდათ ხო არ ხარ?-სანდრო.
-არა-გავუღიმე და ფანჯარაში თავი გავყავი..სასწაული სანახაობა იყო...მაგრამ მაინც ერთზე მეფიქრებოდა კლუბში მართლა ახვლედიანი დავინახე?!თუ ჰალუცინაციები დამეწყო...არა მართლა არ მინდა ის სამი წელი დაბრუნდეს...უბრალოდ მომბეზრდა,მივხვდი რომ არავის გამო არ ღირს ცხოვრების დანგრევა მიტუმეტეს ვიღაც ახვლედიანი გამო. კარგი ისევ სვანეთს დავუბრუნდეთ
სახლი ერთი სიამოვნება იყო,ძველი ავეჯით ბუხარით და ნესტის სუნით.აი რა მჭირდებოდა ახლა სვანეთი...
ოთახში ვიყავი წამოწოლილი სანდრო, რომ შემოვიდა.
-როგორ ხარ
-რავიცი უკეთ
-ჰომ კარგია..რაღაც რომ გკითხო შეიძლება?-ჩემთან ჩაიმუხლა-კლუბში რა დაგემართა?
-აამ არაფერი ბევრი დავლიეთ ალბათ-გავუცინე.
-გინდა მოვტყდეთ?-გიჟივით გამიღიმა.
-სად წავიდეთ.
-გზა გვიჩვენებს..-სახლიდან ისე გამოვედით ვერავინ დაგვინახა ერთ ადგილას მივედით სულ ნაძვის ხეები იყო ცოტა ციოდა მაგრამ არ ვიმჩნევდით.
-მომიყევი რამე შემზე-გავხედე.
-რა მოგიყვე,მოსკოვში ვცხოვობ მამასთან და დასთან ერთად.ჩემი და თექვსმეტის გახდა ლიკა ქვია...ვარ ბიზნესმენი 23 წლის..დედა ადრეულ ასაკში გარდამეცვალა..შენ?
-რავი შენგან განსხვავებით აქ ვცხოვრობ,ბავშობიდან ვმეგობრობ ამათთან...ყველაზე რთულ სიტუაციებში მედგნენ გვერდით და ძალიან ვამაყობ ჩემი ბავშვებით ვარ ცხრამეტი წლის და ჯერ ვსწავლობ-უცებ ჩავარაკრაკე და სიგარეტს გავუკიდე.
-ეწევი?-გაკვირვებულმა გამომხედა.
-ჰომმ
-რომ დაანებო არ გინდა?
-ვცდილობ მაგრამ..-სიგარეთი იქვე გადავაგდე.
-ესე ჯობია..არ წავიდეთ?-გამიღიმა და სახლში დავბრუნდით ბავშვები ჩაის და ყავას სვავდნენ ჩვენც მათ შევუერთდით.
-სად იყავით?-მიჩურჩულა ნატამ.
-ვსეირნობით-გავუღიმე.
-ოჰოო ეს ნახე რა-გამიცინა..საღამოს ცეცხლი დავანთეთ და სიმინდები შევწვით ძალიან კარგი საღამო იყო..
-მე ცოტა დავიღალე ავალ დავწვებიი.
-მიდი მიდი საპატიო მიზეზი გაქ-მითხრა დაჩიმ და სიმღერა გააგრძელა.
ოთახში შევედი და დავწექი..ნაბიჯების ხმა გავიგე ნატა მეგონა მაგრამ...სანდრო ყოფილა თავი წამოვყავი.
-რა ხდება?-ვკითხე და საბანი გავისწორე.
-არაფერი მეც აქ ვიძინებ...
-მოიცა აქ ნატა იძინებს-შევყოყმანდი.
-არა ნატა და ნინა სხვა ოთახში მე აქ, მე და შენ -გამიღიმა.
-ნორმალური ხარ?! დივანზე დაიძინე!-ხელები გადავაჯვარედინე.
-მომისმინე ფისო მე აქ ვიძინებ და შენც აქ დაიძინებ გასაგებია?-გამიცინა.
-ჯერ ერთი ფისო არა! და არ ვაპირებ სრულიად უცხოსთან ძილს!
-მისმინე პატარა უცხო არ ვარ და დაწექი ეხლა გვიანია-ჩვეულებრივად 'მომაკეტინა' და ლოგინში დაწვა მე ფრთხილად შევწექი..ვერ ვიძინებდი და ვწრიალებდი.
-გვანცააა დავიღალე! ნუ ფართხალებ.
-აუფ შეწუხდა ბიჭი...ვერ ვიძინებ-წამის მეასედში მომაქცია მის მკლავებში.
-ვაიმეე სანდრო გამიშვი თორეე...
-თორე?-ირონიულად გაიცინა.
-გიჩივლებ!!!-მეცავყევი სიცილში ხელები გამიშვა ძილინებისა მისურვა და გადაბრუნდა მეც ფიქრებში დამეძინა.



ესეც მეორე თავი არც გადამიკითხია არ ვიცი რა ვიბოდიალე..კარგია ვითომ?:// ველოდები შეფასებას ^-^ ღიირს მესამე ტავის დაწერა?://