საათს დავხედე 8 ხდებოდა ამიტომ გადავწყვიტე სახლში მივსულიყავი,სახლშიიი მალევე მივედი,როგორ მომნატრებიან,სულ რაღაც ერთი კვირაა მათ გარეშე მაგრამ თითქოს წელბი გასულიყოს.ჩემი ელენიკო ისეთი საყვარელიიყოო,მთელი საღამო ხელში მყავდა,ფუმფულა ლოყები სულ დავუკოცნე ბოლოს ჩაეძინა,მის ოთახში ავიყვანე და კარები ძალიან ნელა მოვხურე რომ არ გაღვიძებოდა.დედას სოფოსთვის დაერეკაა, ძალიან გამიხარდა მისი ნახვა, დღეს ჩვენთან რჩებოდა ამიტომ ძალიან მიხაროდა.იმდენი ხანი გავიდა რაც ერთმაბეთთან არ გვისაუბრიაა,მომენატრა სოფოსთან საუბარი...მუდამ მამშვიდებს და გვერდში მიდგას რაცარუნდა ცუდი და საშინელი სიტუაცია იყოს, გვერდიდან არასოდეს მშორდება,ამიტომაც არის საუკეთესო.
-ძალიან დავიღალე და ჩემს ოთახში ავალ,ცოტა დავისვენებ. (მე)
-მიდი მე ნია დეიდას მივეხმარები და ამოვალ მალე. (სოფი)
-არმინდა,შვილო წადი მეთვითონ მივალაგებ, იჭორავეთ თქვენ.(ნია)
-მართლა არგინდათ მოხმარება? (სოფო)
-არა სოფი არმინდა,მადლობა მიდი მიაქციე შენს დაქალს ყურადდღება, დაიღლებოდა.(ნია)
-კარგი,ძილინებისა (სოფო)
ოთახში შევედით, სოფოს გიომ დაურეკა და ელაპარაკებოოდა, გიო სოფოს შეყვარებულია უკვე 2 წელია ერთად არიან.ისეთი საყვარლები არიან,ძალიან შეეეფერებიან ერთმანეთს,ყოველთვის როდესაც მათ ვუყურებ ნიკა მახსენდება,მენტრებაა,სასწაულად მენატრება და ეს გრძნობა მანადგურებს,შიგნიდან მწვავს და ყველაფერს ანგრევს.ნიკაზე ფიქრში ვიყავი გართული სოფომ სახესთან ხელი ამიფრიალა.
-მარ, კარად ხარ?
-კი,კი კარგადვარ,რაო გიომ?
-რავი არაფერი ისეთი, მოგიკითხა
-მეც, მომიკითხე
-მარ,გინდა ნიკას სასაფლაოზე ავიდეთ
-არა,არმინდა.
-რატომ?
-არშემიძლია სოფ გესმის, არშემიძლია,ჯერ კიდევ არმჯერა რომ აღარარის,მტკივა უმისობა მტკივა გესმის,ღამ-ღაამობით ვერ ვიძინებ სულ ის მესიზმრება,მენატრება,მეტის ატანა არ შემიძლია,სოფ ის ჩემს გამო მოკლეს გესმის,ჩემს გამო,საკუთარ თავს ვერასოდეს ვაპატიებ.
-მარიამ, ნუ სულელობ და საკუთარ თავს ნუ ადანაშაულებ,ვიციი რომ გტკივა,თანაც ძალიან მაგრამ უნა გაუმკლავდე სხვაგზა არგაქვს,საუკთარი თავის გამო უნდა გააკეთო,საკუთარი თავის გამო თუ არა ნიკას გამო მაინც,არმოეწონებოდა ესეთი რომ ენახე, შენი ცრემლები მისთვის სიკვდილის ტოლფასიიიყო მარიამ და ეს შენც კარგად იციი,სხვა თუ არავის გამო ნიკას გამო უნდა გააკეთო ესს,ძლიერი უნდა იყო,ჩემო გოგო ძლიერი....
-არ შემიძლია სოფ, არშემიძლია,წავიდა და ყველაფერი წაიღო, მის გარეშე ძლიერი როგორუნდა ვიყო,ის ჩემთვვის ყველაფერიი იყოო,ხოლო მისი წასვლის შემდეგ არაფერი არდამრჩა,წავიდა და ყველაფერი წაიღო გესმისს,მიმატოოვა, არადა მპირდებოდა არ მიგატოვებოო.
-მარიამ, ნუტირი ძალიან გთხოვ, დამშვიდდი მე შენთანვარ....ყველაფერი კარგად იქნება,ჩემო ლამაზოო აი ნახავ ყველაფერი დალაგდება
სოფო...
მარიამს რომ ვუყურებ გული მიკვდება,რა ბედნიერი იყოო ახლა კი ადამინას აღარ გავს,ნიკას წასვლამ საბოლოოოდ გაანადგურა, მის სიკვდილში თავს იდანაშაულებს,რაც უფრო მეტად ამძიმებს მის მდგომარეობას.მეშინია,ძალიან მეშინია,თავს რამე არ დამართოს.მინდა ყურადრება სხვარამეზე გადავატანინო მაგრამ, ნიკას გარდა სხვა ევრაფერზე ვერ ფიქრობს,მონატრება კლავს და ანადგურებს,ვერ ვუყურებ როოგრ იტანჯება ამიტომ მინდა გიორგი ბიძიას დაველაპარაკო,იქნებ კომპანიაში მარიამს რაიმე ადგილი გამოუნახოს,ასე უფრო უკეთესი იქნება მისთვის,თან მიუხედავად იმმისა რომ ასაკით პატარაა ძალიან დიდი გამოცდილება აქვს.
მარიამი...
დილით ადრე გამეღვიძა,სადღაც ექვსი საათი იქნებოდა სარბენად გადავწყვიტე წასვლა, მუხლებამდე შავი ელასტიკი,ამავე ფერის ზედა და მოსაცმელი შემოვცვი და სახლი დავტოვე,სახლში ძალიან დაღლილი ვიყავი,ჩემს ოთახში ვაპირებდი ასვლას როდესაც დავინახე სოფო როგორ ესაუბრებოდა მამაჩემს, მათთან მისვლა გადავწყვიტე.
-მარიამ მოხვედი? (სოფო)
-ხოო მოვედი,რასს შევებით ელენიკო და დედა სად არიან??
-სასეირნოდ ყავს ნიას წაყვანილი(მამა)
-ჰო კარგია, კარგი ჩემს ოთახში ავალ წყალს გადავივლებ და ჩამოვალ...
-მარიამ შენთან სერიოზულ თემმაზე მინდა საუბარი ქვემოოთ გელოდები....(მამა)
-მოხდა რამე??
-არაფერი ისეთი, უბრალოდ სალაპარაკო მაქვს(მამა)
-კარგი.
ქვემოთ მალევა ჩავედი ალიან მაინტერესებდა მამას რათემასთან დაკავშირებით უნდოდა საუბარი...
-მოვედი,მშია (( დედა არმოსულა??
-აქვარ დე მალე, მოდი მომეხმარე მაგიდის გაწყობაში დავსხდეთ და ვისაუზმოთ.
-კარგი მოვიდვარ,ელენიკო სადაა?
-ძიიინავს.
მაგიდა მალევე გავშალეთ,საუზმობისას სიჩუმე მამამ დაარღვია...
-მარიამ,მოკლედ არმინდა საუბრის გაწელვა ამიტომ პირდაპირ გეტყვი,ძალიან დიდი სურვილი მაქვს ჩემს კომპანიაში დაიწყო მუშაობა,თან მალე მე მისი მართვა აღარ შემეძლება და ვინმმემ ხომუნდა მართოს არაა,ამიტომ ვფიქრობ დროა კომპანიის საქმეებსიც ჩაერთო.(მამა)
-მამა, მე არვიცი,უბრალოდ ამ ამბის შემდეგ არვიციი თუ შევძლებ,არაფერზე ფიქრი არ შემიძლია
-ხოდა უკეთესია დე, გულს გადააყოლებ და სხვა რამეზეც იფიქრებ... მე მომწონს ეს აზრი,ძალიან კარგი აზრია დე იქნებ დასთანხმდე?? (დედა)
-არვიცი ვიფიქრებ,საღამოს გეტყვით პასუხს.
საუზმის შემდეგ დედას მაგიდის ალაგებაში მივეხარე, შემდეგ სოფოს დაჟინებული თხოვნით ჩვენს კლასელებს შევხვდით.
სახლში ძალიან, დაღლილი მივედი,სოფოს ვუთხარი რომ თავი მტკიოდა და ცოტა ადრე წამოვედი,ბავშებს კი ეწყინათ მაგრამ იქ გაჩერება აღარ შემეძლო.მუსიკა,რომელიც საშინლად მაღიზიანებდა და მოქმედებდა ჩემზე,ალკოჰოლისა და სიგარეტის სუნი, იქ გაჩერება აღარ შემეძლო,ამიტომ ბოლოს მაინც წამოსვლა გადავწყვიტე,უკვე ათი ხდებოდა სახლში მისულს შინ არავინ არ დამხვდა,დედასთან დარეკვა გადავწყვიტე,დიდი ხნის ლოდინის შემდეგ როგორც იქნა ყურმილი აიღო.
-დე სადხართ??
-ლია დეიდასთან ვართ დე, არინერვიულო, ვიცოდი რომ არ წამოხვიდოდი და არაფერი აღარ გითხარი,ვახშამი მაცივარშია შეგიძლიაა ჭამო, ჩვენ დაგვაგვიანდება დე და არ დაგველოდო.
-კარგი,ელეს ძინავს?
-არა,ნინუცა და ვატო ათამაშებენ,ხოო მართლა ნინუცა და ვატო მოდიან ჩვენთან.
-კარგი დე, წავედი მე დავიღალე ძალიან, თან თავი მტკივა და იქნებ დავიძინო.
-კარგი დე ტკბილიძილი.
როგორც კი საუბარს მოვრჩი ჩემს ოთახში შევედი,წყალი გადავივლე, დიდხანს ვიდექი წლის ქვეშ,ვფიქრობდი მამას შემოთავაზებაზე არვიცი რავქნა, მიჭირს ნიკას გარეშე, მის გარეშე გადაწყვეტილების მიღებაც კი მიჭირს, დარწმუნებული ვარ ჩემი ასე დანახვა ხელმეორედ მოკლავდა და გულს მოუკლავდა მაგრამ,არვიცი მისგარეშე როგორ ვიარსებოო, მაგრამ ცხადია ასე გაგრძელება არ შეიძლება,ამიტომ მამას დავთანხმდები და მის კომპანიაში დავიწყებ მუშაობას,იქნებ ცოტათი დამეხმაროს კიდეც.სააბაზანოდან გამოსული ჩემი თბილი და საყვარელი სოგინისაკენ გავემართე,ჩემი თბილი ბალიში გულში ჩავიკარი და სრულიად სხვა სამყაროში გადავეშვი,მაგრამ ჩემი ტკბილი და უშფოთველი ძილი დიდხანს არ გაგრძელებულა ჩემი გიჟი დეიდაშვილები შემოცვივდნენ ოთახში და თავზე დამახტნენ ისე გამიხარდა მათი დანახვა,სიხარულისგან აქეთ იქით დავხტოდი.
-ჩემი ტყუპებიი,როგორ მომენატრეთთთთ
-კარგი გოგო დავიხჩვი გამიშვი (ვატო)
-ჩემი ვატუსააა, ეგრე უნდა ბიჭო ერთი არ უნდა მოიკითხო დეიდაშვილიი, გაგებუტე მე შენ!!
-აუუუ ჩემი რა შემოგირიგებს ეხლა შენნ.
-არა კიდე რო იცინის რაა, რაშემომირიგებს და ჩამეხუტე და შეგირიგდებიი...
-მოდიი ჩემო ფერიიაა
ვატო ორივეს ჩაგვეხუტა,მალევე გავიდა ოთახიდან დაღლილივარ მეძინებაო,ნინუცა ჩემთან დაწვა და ესე ჩახუტებულებს დიდი ხნის საუბრის შემდეგ როგორც იქნა ჩაგვეძინა.დილით ძალიან ადრე გამეღვიძა,ჯერ ელენიკოს ოთახში შევიხედე მეგონა ეღვიძა, მაგრამ შევცდი,ვიფიქრე გავაღვიძებთქო მაგრამ ისე ტკბილად ეძინა შემეცოდა.ფეხაკრეფით გამოვედი ოთახიდან,რადგან ყველას ეძინა სასეინოდ გადავწყვიტე წასვლა,სანამ სახლიდან გამოვიდოდი ოთახში წერილი დავტოვე. "ნინუცა,სასეირნოდ ვარ და მალე დავბუნდები". დიდხანს დავდიოდი ქუჩებში,ტელეონი რეკვის ხმა როგორც კი გავიგე ტელეონი ჯიბიდან ამოვღე, ნინუცა იყო.
-რაიყო ნინუცა??
-სადხარ გოგო ამდენხანს?? მალე მოდი რაა
-მოვდივარ ხოო, წამოგიღო შენ რამე??
-აუ რავი რამე ტკბილი და კოლა წამოიღე.
-გაგასუქებს გოგო მაგდენი ტკბილი.
-ოოო, ნუ ნერვიულობ რაა შენ და როგეუბნები წამომიღე, თორე სახლში არ შემოგიშვებ.
-წამოგიღებ ხოო წამოგიღებ.
ტელეფონი გავუთიშე, მაღაზიაში შევედი ქალბატონ ნინუცას შოკოლადები ვუყიდე,იქიდან გამოსულს კი ვიღაც დამეჯახა და კინაღამ წამაქცია.
-თვალებში ვერ იხედები გადამიარე ბარემ,რახალხი ხართ ტოო, მიყურე ეხლა ბოდიშიც არ მოიხადო შენი უყურადღებობის გამო.
-მაპატიეთ მაგრამ თქვენ თვითონ დამეჯახეთ და კიდევ მე მოგიხადოთ ბოდიში?? ჩვენს შორის თუ ვინმეს ბოდიში აქვს მოსახდელი ესთქვენ ხართ.
-რამსიგრძე ენა ჰქონნიაა ამ ქალბატონს,შენ თუ თვალებში ვერ იხედებბი, ეგ ჩემი პრობლემაა აარაა პატარა გოგო.
მითხრა, ცხვირზე თითი ჩამომკრა და ერთ ადგილას გაშეშებული დამტოვა,თვითონ დამეჯახა,შემდეგ ბოდიშიც კი არ მომიხადა და აქეთ დამადანაშაულა,უზრდელი, ხეპრე,გაუნათლებელი,მთელი გზა გულში ვლანძღავდი როგორცც იქნა სახლში მივედი,შოკიოლადები სამზარეულოში შევიტანე და ჩემს ოთახში გადავწყვიტე ასვლა,ნინუცამაც არ დააყოვნა და უკან შოკოლადებით ხელდამშვენებული გამომყვა.
-რაიყო გოგო რა სსახე გაქვს?? (ნინუცა)
-მაღაზიიდან გამოვდიოდი,ვიღაც იდიოტი რომ დამეჯახა,მერე ბოდიშიც მოხდაც არ იკადრა და აქეთ დამადანაშაულა,ცხვირზე თითი ჩამომკრა და გაშეშებული დამტოვა,უზრდელი,თავხედი,ერთი მამიკოსგან განებივრებული ბიჭი იქნებოდა და მეტი არაფერი.
-კარგი გოგო რაგჭირს დაწყნარდი და დაიკიდე რაა, შენ თუ ყველაფერზე ეგრე ადვილად გეშლება ნერვები ცუდად ყოფილა ჩვენი საქმე.
-იცინე, ხო იცინეე შენ და რაწესია შოკოლადებს მარტო როჭამ ღორო.
-მე ამოვიტანე და ჩემია ჩადი ქვევით და ჭამე.
-მევიყიდე და მაჭამე ეხლა.
-არა.
-ნინუცა მაჭამეთქო.
-არა.
-ესეიგი არა ხოო??
მთელ სახლში დავრბოდით ყველანი ჩვენ გვიყურებდნენ და იცინოდნენ მამაც სახლში იყოო,ბოლოს დაღლილები მისაღებში მდივანზე მივესვენეთ ვატოც ჩვენთან იყო ფილმს ვუყურებდით,იმდენი ვიცინეთ ბოლოს მეტი რომ არ შეიძლებოდა,მიკვირდა რომ ვიცინოდი,მაგრამ მერწმუნეთ ეს არყოფილა გულიდან წამოსული,გულით არ ვიცინოდი ეს იყო ნიღაბი რომლის ტარებაც მე მიწევს და ვერ გავექცევი,არასდროს მიყვარდა საკუთარი გრძნობების საააშკარაოზე გამოტანა და არც ახლა ვაპირებდი ყველასთვის დამენახებინა ჩემი სუსტი მხარე, ვცდილობდი მხიარული ვყოფილიყავი არვიცი რამდენად კარგად გამომდიოდა მაგამ,ამისთვის ყველაფერს ვაკეთებდი,ნინუცამ და ვატომ აიჩემეს კლუბში წავიდეთო საშინლად არ მინდოდა იქ წასვლა,ვერვიტანდი ალკოყოლისა და სიგარეტის სუნს, როგორ მახსოვს ნიკასაც სულ ამაზზე ვეჩხუბებოდიი მაგრამ რას არ მივცემდი რომ ახლა წამით მაინც მენახა და ჩავხუტებოდი, ისე როგორც ადრე და არასდროს გამეშვა.
---------------
ესეც ახალი თავი, იმედია მოეწონებათ, ბოდიში შეცდომებისთვის და მადლობა როომ კითხულობთ,აუცილებლად მივიღებ შენიშვნებს და ვეცდები გავითვალისწინო ისინი !! ველოდები კომენტარებს