-რატომღაც გული მიგრძნობდა რომ დამირეკავდი.
-მე,მე უბრალოდ მინდოდა ამეხსნა თქვენთვის ჩემი საქციელი მათე,ზოგადად ესე არ ვიქცევი,არ ვთვრები და უცნობ ბიჭებს არ ვკოცნი.
-მესმის ევა არც მიფიქრია რომ მსგავსი გოგო იყავი,დამიჯერე არ მომინდებოდა შენთან დაკავშირება,დღეს შენ რომ არ დაგერეკა მე მოვიდოდი ალბათ ინგოროყვაზე.
რააა,საიდან იცის ჩემი მისამართი,ვფიქრობ ჩემთვის მაგრამ ვუტარებ თითქოს ვერ გავიგე.
-გასაგებია,იმედია კარგად ბრძანდებით?
-ბრძანდებით? მგონი თქვენობითი ფორმაა არააა საჭირო ევა.მესმის მოგუდული სიცილი,
-კარგი მათე,
-ევა შეიძება ხვალ მე გაგაცილო სახლამდე?
-შენ რა იცი სად ვმუშაობ?
-კი. რატომღაც ვიცოდი რომ კის მეტყოდა.
-იცი ხვალ საღამომდე არ ვიცი რა შეიძლება მოხდეს.მაწყვეტინებს და მეუბნება
-ხვალ 9 საათზე შენს სამსახურთან ვიდგები.ტუ ტუ ტუ გამოშტერებული ვდგავარ ნახევრად შიშველი და ქაფიანი.მეგის ხმა მაფხიზლებს
-ევაა ნორმალური ხარ შენ? გაცივდები,ვინ იყო?
-არავინ,უფრო ზუსტად მეც არ ვიცი ჯერ ვინ იყო. მეგი შეშფოთებული თვალებით მიყურებს.
-ევაა ხვალ ხომ გახსოვს მირა ჩამოდის ( მირა ჩემი პატარა დაა) ხვალ 9 საათზეა რეისი.
-რაა,ცხრაზეე?
-ხო,ერთი კვირაა იცი.
ხო მახსენდება,მირას ველაპარაკე სკაიპში და მითხრა,ძალიან მიხარია,ჩემი პატარა დაიკო ბავშვობიდან უფრო მიჯაჭვულობას ვგრძნობდი მირას მიმართ,იმ განსხვავებით რომ თითქოს ის იყო უფროსი და.ნებისმიერ თემაზე შემიძლია მირასთან საუბარი და ტირილი.მეგიც ძალიან მიყვარ მაგრამ მეგი თითქოს დედის როლს ირგებს ყოველთვის.აქვე ჩემი მშობლები მოსკოვში ცხოვრობენ წლებია და იქაც პატაარა ძმას მიზრდიან.მოკლედ მთელი ბატალიონი ვართ .ვფიქრობ ხვალინდელ დღეზე და ვერ ვიძინებ.
დილით გამოუძინებელი ვდგები,მეგი უკვე სამსახურშია.თავს ვიწესრიგებ და გავდივარ,არ მიყვარს დილით საუზმე,ჭიქა ყავა და ყველფერი OK.ჩემს საყვარელ კაფეში შევდივარ და როგორც ყოველთვის კაპუჩნოს ვუკვეთავ დარიჩნით,გარეთ საშინელი სიცივეა,არ მიყვარს ზამთარი,დეპრესიუილი ვხდები.როგორც იქნა მივაღწიე სამსახურამდე და ეკასთან(მენეჯერი) შევედი
-ეკაა დღეს შეგიძლია ადრე გამიშვა მირა ჩამოდის და უნდა დავხვდეთ.
-კი რა პრობლმეაა 6 საათზე შეგიძლია გახვიდე.
სამსახურიდან გამოვდივარ და მათეზე ვფიქრობ,როგორ მინდოდა ნახვა,გული დამწყდა.ნი სუდბა,ვფიქრობ ჩემთვის და გადავწყვიტე გონების ცხრაკლიტულში გამოვამწყვდიო.
მე და მეგი აეროპორტში მივიდვართ,რეისი ზუსტად ცხრაზეა და ჩემს პატარა კნოპკას ვხედავ რომელიც კივილით გამორბის ჩვენსკენ
-ევაა,მეგიი როგორ მომენტრეთ.გვიხუტებს და ვწივივართ ვართ ერთ ამბავში მთელი აეროპორტი ჩვენ გვიყურებს,ეს ის მომენტია რომელიც ძალიან მიყვარს სამივე და ერთად,სამი მუშკეტერი.ჩემი სულის ნაწილები არიან. სახლში მისულებს კართან დიდი ვარდების კალათი და ლამაზი ყუთი გვხვდება ბარათით.
-ვაა,ვისიაა?კითხულობს მირა
-აქ როგორც ჩანს საინტერესო ამბები ხდება და თქვენ არაფერს მიყვებით
-მე არაფერშუაში არ ვარ,ევააა მა ბოლო დროს იდუმალებით მოცული
-მე რა შუაში ვარ,იქნებ არაა ჩემი და როგორც იქნა ბედი გაგეხსნა მეგი.ვკვდებით სიცილით.ბარათს ვხსნი და წარწერა "გილოცავ დაიკოს ჩამოსვლას,იმედია უყვარს ბელგიური შოკოლადი,ეს ლურჯი ვარდები შენ,შენი თვალის ფერი გამახსენა.
-არაა ევაა,სასწრაფოდ ყველაფეი მოგვიყევი
-რა მოგიყვეთ არ ვიცი მეც არაფერი ჯერ
-ვინაა? რა უნდა? ვაიმე რა საყვარელია და შოკოლადი გემრიელი.
მეც ვუყვები ჩემს დებს რაც ვიცი,ორივეს უკვე ძალიან მოწონს მათე,თუ გავითვალისწინებთ რომ დიდი ხანია მე ესეთი არ ვუნახივარ არცერთს დიდი ალბათობით უკვე გიჯდებიან.
-აუუ როდის გაგვაცნობ?
-თქვენ რა გაგიჯდით,გვარიც კი არ ვიცი,იქნება მანიაკია,საიდან იცის ჩემზე ამდენი,ან რა იცოდა რომ ჩამოდიოდი
-ოო კარგი რა ევა,თბილისი პატარაა,რა უნდა ამბის გაგებას.
მოკლედ მთელი ღამე ჭორაობაში ვათენებთ,დილით ისევ ჭიქა კაპუჩინოთი ხელში სამსახურში მივდივარ და ჩმი თანამშრომელი ლილი შესული არ ვარ მიკივის
-გოგო მოყევი სასწრაფოდ,ვინაა ის მწვანეთვალება ანგელოზი?
-ვინ ლილი არ ვიცი ვისზე საუბრობ
-ევაა,მე რას გამომაპარებ,გუშინ ძალიან სიმპატიური ბიჭი იყო მოსული და გიკითხა ჩვენ ვუთხარით რომ აეროპორტში იყავი და პატარა დას ხვდებოდი. ყველაფერი გასაგები გახდა,აი თურმე საიდან გაიგო მათემ მირას ჩამოსვლის შესახებ.
-ლილი,მოდი მარტივად რა არ ვიცი ვინაა და რა უნდოდა,და მეორეთ ყველა უცნობს ნუ მიაწვდით ჩემზე ინფორმაციას.
-ჯერერთი ეგ უცნობი ძალიან სიმპატიური იყო და მეორეც რატო ბრაზდები ესე?
-მაცადე ეხლა მუშაობა,აგარ მინდა ეგ თემა.ოხ ეს ჭორიკანა თანამშრომლები.სამუშაო დღე როგორც იქნა დასრულდა და გავდივარ სამსახურიდან,რა თქმა უნდა ის იქაა და მიცდის.საოცრად ლამაზი გიმილით მიყურებს და ჩემსკენ მოდის
-გამარჯობა ევა,როგორ ხარ?
-გამარჯობა მათე.(საშინლად მომწონს ჩემს სახელს რომ წარმოთქვამს.) კარგად შენ?
-კარგად,რას იტყვი ჭიქა ცხელი ყავა,კაპუჩინო დარიჩინით?
-შენ რა მითვალთვალებ? საშინლად ვბრაზდები
-არა უბრაალოდ შენ ხარ უყურდღებო და ირგვლივ ვერავის ამჩნევ.
რას ვიზავ მართალია,არ მიყვარს ქუჩის ხმაური და ყოველთვის მუსიკიტ დავდივარ,ჩემს ფიქრებსი გართული.
-ეს არ გაძლევს უფლებას ადამინას უთვალთვალო.
-არც მიფიქრია,უბრალოდ მე შენ შეგამჩნიე და უკვე გვიანია.პირდაპირ გეტყვი მომეწონე და ვაპირებ შენც თავი მოგაწონო.
-რა ნაგლი ხარ.არ ვიცი რატო მიპყრობს ბრაზი
-ხო,ამბობენ რომ ვარ,რას იტყვი ყავაზე?
-კარგი ოგონდ მხოლოდ ერთი საათი მაქვს .
-კარგი იყოს ერთი.ისევ მიღიმის და თავბრუ მეხვევა. მივიდივართ მანქანისკენ,შავი რენჯ როვერი დგას და გვერდით ოპელი,მე შტერი მივედი შავ მანქანასთნ და ვუცდი.
-აქეთ ევა,ოპელზე მანიშნებს,სიცილით კვდება
-რატო გეგონა ის ჩემი ? ვწითლდები და არ ვიცი უხერხულობისგან რა ვქნა,ეს როგორ მომივიდა,ზოგადად არასდროს არ ვაქცევ მატერიალურ რაღაცეებს ყურადღებას და ეს რა შტერულად მომივიდა
-იმედია პრინცესა იკადრებს ამ მანქანას.
-შეურაწყოფას მაყენებ მათე
-რავიცი შენ გაიქეცი იმ მდიდრული მანქანისკენ.
-დიდხანს ვიკამათოთ თუ ყავა დავლიოთ?
როგორც იქნა მანქანა მოწყდა ადგილს,მეგონა სადმე ახლოს შევიდოდით კაფეში,გეზი თემქისკენ აიღო,რატომღაც არ მიკითხავს სად მივდიოდით.
-მოვედით,ევა გადმოდი
-მეგონა ყავა უნდა დაგველია
-იმეიდა არ ხარ წინააღმდეგი,პატარა გადახვევა,შენ ხო არ გიყვარს ბანლურობა. და თვალს მიკრავს.ზემოთ ავდივართ და გაოცებისგან ალბათ პირი მაქვს ღია.მონუმენტების შუაში მაგიდა დგას გვერდით ფრაკით ბიჭი და მევიოლინე რომელიც რაღაც საოცრებას უკრვს
-მადმაზელ,აქეთ
-მათე მე მე , ვშტერდები და ენა მებმის
- ვიცი რო მოგწონს
-მე უბრალოდ,ძალიან მაგარია.
-შეიძლება ერთი ცეკვა?
-მაინცდამაინც არ ვარ კარგი მოცეკვავე
-არაუშავს მე მენდე,და ისევ ეს ღიმილი. ჩვენ ვიწყებთ ცეკვას საოცარი მუსიკის ფონზე,ტანგო,ვაიმე რა მაგრად ცეკვავს მე სავარაუდოდ პარალიზებული კალიასავით ვმოძრაობ მაგრამ მათე მიხუტებს და არაფერი არ მაინტერესებს ირგვლივ.ცეკვას ვასრულებთ და მაგიდასთან მივდივართ.ცოტა ალკოჰოლი და საოცრად ლამაზი საღამო.რომელიც არ მინდა რომ დასრულდეს.ღმერთო რა მჭირს? დავიჯერო უკვე შემიყვარდა,არც კი ვიცნობ.სახლთან მივყავარ და მანქანის კარს მიღებს,შუბლზე მკოცნის და უსიტყვოდ მიდის.სახლში შესულს ჩემი დები მაიძულებენ ყველაფირს მოყოლას.მეც ვყვები.
-საოცარი ბიჭია,და რატო მოეწონე ნეტა ესეთი ძალაინ?
-მირა რა გჭირს? ევა ხო ესეთი საყვარელი და ლამაზია,ოღონს ეცადე რაც შეიძლება გვიან უთხრა რო გიჯი ხარ,არ გაგექცეს.სამივე ვკვდებით სიცილით,არა რა კარგია დები.მეორე დღეს სამსახურში მივიდვარ მაგრამ მათს კვალიც კი არ ჩანს,საშინლად ვნერვიულობ მინდა ხმა გავიგონო,შევხედო,შევიგრძნო მისი სიახლოვე,მაგრამ გამქრალია,ძალიან ცუდად ვარ,მთელი კვირა გადის და არ ჩანს,მიზეზს ვერ ვხვდები,საღამოს ვიხსენებ და თითქოს არაფერი არ გამიკეთებია ცუდი.საშინელ ხასიათზე ვარ.დების რაც შეუძლიათ მამშვიდებენ
-ვსიოო,ადექი ეხლა მეგი,ევა წავედით დღეს ძივიშნიკი გვაქვს კაცების დედაც ვსვავთ და ვერთობით.
-რატომაც არა,ევა წავიდეთ რა,შენი მწვანეთვალება მათეს კარგიც
-კარგით გოგოებოო,თანახმა ვარ. ვემზადებით და მივდივართ რომელიღაც ბარში,მდაა კარგია სიმთვრალე,უკვე ძალიან მთვრალი ვარ რომ ტელეფონზე ზარია,გარეთ გავდივარ და მთელი არსებით ვგრძნობ ვინაა,
-საოცრად მთვრალი ევა გისმენთ
-ევაა,მთვრალი?მათე ვარ
-აა,ეს ბატონი რომანტიკა ნაგავიი,როგორ გიკითხოთ?
-ევაა,როგორც ჩანს მართლა ძალიან მთვრალი ხარ,სად ხარ მითხარი
-მათე რა გინდა? ვინ ხარ საერთოდ არაფერი არ გესაქმება ჩემს ცხოვრებაში.წადი რა სხვა გოგოებით გაერთე.
-ევა სად ხარ?
-ტრალალა სადაც ვარ კარგად ვარ,ეხლა კი თქვენის ნებართვით პარდონ დაგტოვებთ ბატონო რომანტიკა
-ევა არ გაბედო ტელეფონის გათიშვა.მაინც ვთიშავ და მივბანცალებ ოღონდ არა ბარისკენ,საშინლად მთვრალი ვარ,ვგრძნობ რომ ვიღაც ბიჭი მომყვება
-ეე ლამაზო დაიკარგე?
-არა,შეყვარებულს ველოდები
-მართლა ლამაზო,ძალიან ბნელი ქუჩა ხომ არაა.უცნობი მიახლოვდება ვაიმე დედა რა ვქნა ეხლა,მის სუნთქვას ვგრძნობ უკვე და შიშისგან კანკალი დამეწყო.
-ლამაზო ეხლა იპოვი რასაც ეძებდი.ვაიმე დედიკო ოგონდ ეხლა გადამარჩინე და აღარასდროს დავლევ,ვცდილობ რამე მოვნახო რომ ჩავარტყა და ვყვირი რაც ძალა მაქვს.უცებ ვიღაცის მუშტს ვხედავ და უცნობი მიფრინავს სადღაც.ვტირი და ისტერიკა მაქვს,ავიხედე და რა თქმა უნდა ისაა მათე.
- ევა.ოხ ევა...




ესეც მეოთხე საყვარლებო <3