უცნაურ სახლში გამეღვიძა , იატაკზე ვიწექი ხოლო ჩემს გარშემო სანთლებით წრე იყო შეკრული .ბნელოდა , თუმცა ოთახში რომ მარტო ვიყავი ამას ვხვდებოდი . სიჩუმე სუფევდა , თუმცა ეს სიჩუმე კარის გამაღიზიანებელმა ჭრიალმა დაარღვია :
-სად ვარ ? -ვიკითხე მე და თვალები შევიშმუნე .
-ჯადოქრების სახლში , აქ დაცულად იქნები . ნუ ყოველ შემთხვევაში 3-4 კვირა .
-რას ნიშნავს დაცული ვიქნები ? აქ რატომ მომიყვანე ?! -უკვე გაბრაზებულმა ვუყუვირე ბრაიანს .
-შენ რა მართლა არაფერი იცი ? -გაოცდა ბრაიანი და იქვე ჩამოჯდა .
პასუხად თავი გავუქნიე .
-როგორ გითხრა , ......შენ , შენ , შენ ხარ ასე ვთქვათ , ასე ვთქვათ რჩეული -ბლუყუნით მითხრა მან .
-რჩეული ?
-ნუ...ხო ასეა . მოკლედ ......
1789 წელს კატერინა რეინჯერმა , უძლიერესმა ჯადოქარმა გაიგო საშინელი წინასწარმეტყველება :მისი შთამომავლობა საშინლად ამოწყდებოდა . საშინლად ანერვიულდა , ვეღარ ისვენებდა , თუმცა მაინც ერთი გადაწყვეტილება მიიღო ....მან მისივე გაკეთებულ "წინასწარმწტყველების ბურთში " ჩაიხედა . ეს არ იყო ჩვეულებრივი ბურთი , მას ჰქონდა უდიდესი ძალა ....ამ ბურთს შეეძლო ენახებინა ყველაფერი , ყველა დრო ...წარსული , აწმყო თუ მომავალი , შეესრულებინა ნებისმიერი თხოვნა ....მაგრამ , ის ასევე რაღაცას წაგართმევდა ან მოგთხოვდა . კატერინამ ამ ბურთს ძველი , მტვრიანი ნაჭერი გადაძრო ....
-დამეხმარე რომ გაგრძელდეს ჩემი შთამომავლობა და მე შენს მოთხოვნებს შევასრულებ .
ბურთზე გამოისახა ულამაზესი გოგონა , გოგონას შავი გრძრლი კაბა ეცვა , თმა გაეშალა , ღამე იყო ამიტომაც ხელში ძველებური სანთელი ეჭირა და სულ უფრო უახლოვდებოდა საშიშ ადგილს .
-ეს ვინღაა ? -იკითხა გაოცებულმა ქალმა .
ამ ბურთზე კი გამოისახა წარწერა :ამ გოგონას სისხლით შემღებე .
-ის ...ის ...ის ჩემი შთამომავალია ?......ის ....კარგი , თანახმა ვარ . -ამოილუღლუღა კატერინამ და ბურთს ნაჭერი გადააფარა .
მიუხედავად იმისა , რომ კატერინას შვილიც და შვილიშვილიც მშვენიერები და ჯამრთელები დაიბადნენ , კატერინამ პირობა გატეხა და ამის შესრულებაზე უარი განაცხადა , მაგრამ.....ბურთმა ის დაწყევლა და საშინელი ტკივილით მოკლა ხოლო ....ის გოგონა დაწყევლა , მისი წყევლა იმაში მდგომარეობდა , რომ მისი სისხლის უკანასკნელი წვეთის ამოწოვა , ვამპირისთვის წამალი იქნებოდა , მაშინ აღარ დასჭიედებპდათ აღარც ეს სულელური ბეჭდები , მზეში რომ არ დამწვარიყვნენ ;აღარც ჯადოქრევის ბოროტი ხრიკებინიმოქმედებდა მასზე და რაც მთავარია პირველყოფილზე ძლიერი იქნბოდა .



.-რა პირველყოფილი ? რა ჯადოქარი ? ვწრაფერს ვხვდები -წამოვიძახე მე .
-რა ვერ გაიგე ? -ამოიხვნეშა ბრაიანმა .
-რა არის პირველყოფილი ?
-რა არის გაუგებარი ?! პირველყოფილი ვამპირი .
-აააა ......-წამოვიძახე მე -და ....ის გოგო ვინაა ?
-ჰმმ ....როგორ გითხრა .....შენ . -ამის გაგონებაზე კი სახეზე ფერი გადამივიდა .
-მეეე ? მე , მე .....რა ჯანდაბაა !
-ლიივ , მითხარ ირა დაგესიზმრა ?-ოთახში შემოვიდა შავგვრემანი გოგონა .
-შენ ვიღა ხარ ? -ვკითხე და წამოვდექი .
-შენი მეგობარი ....შეგიძლია ვიოლეტი დამიძახო .
-კარგი , ვიოლეტ , რაში გაინტერესებს ?
-მითხარი რა დაგესიზმრა ?! -გაღიზიანდა ვიოლეტი .
-ტყეში ვიყავი და წინ და წინ მივდიოდი მაგრამ უცებ ჭექა ქუხილი ამოვარდა , მე წავიქეცი . უცებ ვიღაც მომიახლოვდა , სახეს ვერ ვხედავდი ....ბნელოდა მიიახლოვდებოდა , მაგრამ მერე გამეღვიძა . -ამ დროს დავინახე ვიოლეტის გაფითრული სახე , რომელიც ბრაიანს უყურებდა . -რამე მოხდა ?
-არა , არაფერი , უბრალოდ ....ბრაიან ერთი წუთით შეიძლება ....სისხლი მჭირდება , თორემ ვეღარბვუძლებ . -თქვა და ბრაიანი სხვა ოთახში გაიყვანა .
**********ბრაიანი*********
ვიოლეტმა გაგიჟებულმა გამიყვანა სხვა ოთახში . მთლად ფერმკრთალი სახე , ახლა სულ გადაფითრებულიყო .
-რა ხდება ? -ვკითხე გაგიჟებულმა .
-ბრაიან , ლივს წესით შელოცვის მიხედვით თავისი ოჯახი უნდა დასიზმრებოდა . მას კი ....
-ანუ .......
-ხო , ხო ასე. ის ახლოსაა ...... რა გავაკეთოთ ?მკითხა აფორიაქებულმა ვიოლეტმა .
-იქნებ ....იქნებ , მოგზაურებს მივმართოთ ...
-მოგზაურებს ? ასე ცუდადაა საქმე ? ....აუუჰჰ რაა! ჯანდაბა ! -ფეხი სკამს მიარტყა ვიოლეტმა .

: ***********მე*********
დიდი ხანი ველოდე სანამ , ბრაიანი და ვიოლეტი გამოვიდოდნენ , მაგრამ ამაოდ ... ბოლოს და ბოლოს კი გაფითრებულები , საშინლად ანდრვიულები გამოვიდნენ .
-რამე ხდება ? -ვიკიტხე მე .
-არააააა ....არაფერი ისეთი ...არა -ბლუყუნით მითხრეს მათ .
-კაარგი , ახლა მე ...მე უნდა წავიდე -მოვიმიზეზე მე , ჩანთას ხელი მოვკიდე და გარეთ გავედი
ბნელოდა , გზას მხოლოდ მთვარის შუქის ნათელი მინათებდა , ისმოდა ჭრიჭინობელას დამღლელი ჭრიჭინი , ავისმომასწავლებელი სიჩუმე კი ....მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად მე მაინც წინ და წინ მივიწევდი , სანამ ხიდან დაღაც ფაჩუნის ხმა მომესმა . დევტრიალდი და აქეთ-იქით მიმოვიხედე , თუმცა ვერავინ დავინახე ....
-ჰაჰაჰაჰა! -ჩაიცინა უცნობმა ხმამ . -ძალიან სასაცილო ხარ ! -თქვა ვიღაცამ თუმცა მისი სახე ვერაფრით დავინახე , მაგრამ დავინზხე რომ უვრალო ტანსაცმელი ეცვა , არაფრით გამორჩეული :შავი შარვალი , მოკლესახელოებიანი დაჭმუჭმული მაიკა და ლურჯი კეტები .....
-ვინ ხარ ? -ვკიტხრ მე და თვალები მოვჭუტე . .
-ჰაჰა ! -კიდევ ერთხელ ჩაიცინა და ხიდან ისე ჩამოხტა ვითომც არაფერი -შენი მეგობარი ვარ .
-რაღაც დღეს ბევრი მეგობარი გამომიჩმდა . -ვთქვი და წასვლა დავაპირე ...
-ზუსტად ეგეთი წარმომედგინე . -მითხრა მან , მე კი შევჩერდი და შემოვტრიალდი .
-ესეთი როგორი ?
-ამაყი , ამპარტავანი , ეგოისტი და რავიცი კიდევ რა ...
-ჰმმ......რა გინდა ?
-მე .... შენგან.....ჰაჰ ! მე შენ უნდა დაგიცვა .
-ჰაჰაჰა ! ბევრი დამცველი მყავს .....
-ეჭვი მეპარება .....
-ვითოოომ ?
-რატომაც არა ...საერთოდ ვინ ხარ ?
-კალები ....მაგრამ კოლს მეძახიან .
-სიმართლე გითხრა ....საშინელი სახელია .-ვუთხარი ემ და სახე დავჭყანე .
-პირდაპირიც ყოფილხარ .
-ასეა . ახლა კი უნსა წავოდე , ნახვამდის ვითომ მეგობარო -შევბრუნდი , თუმცა უს წინ დამხვსა . -შენ რა ?
-ხოო , ხოო ვამპირი ვარ .-მობეზრებით თქვა კალებმა და თვალები გადაატრიალა . -აი შენ კი ...მე უნდა დამიჯერო ...გესმის ?
-ვითომ რატომ ?
-ჰეი ....სულელო , პატარა ოლივია....სამყაროს ყველაზე ძლუერი ვამპირები შენზე ნადირობენ შენი ჯიუტობის ნერბპვები კი არ მაქვს .
-ოჰჰჰ .....
-არანაირი ოჰჰ ...ახლა წადი სახლში და ხვალე აქ მოდი .
-ღმერთო , ღმერთო , ღმერთო ...რატომ ამაინც და მაინც მეეე ...კარგი , სწორედ მაგას ვაპჯრებდი -ბუზღუნით წავედი სახლისჯენ .
სახლის კარები გავაღე და შიგნით შევედი , მია სახლში არ იყო . მე კი საშინლად მშიოდა , მაცივარი გამოვაღე და ჩემთვის ჩავილაპარაკე :ჰმმმ ....ესეიგი რამე უნდა გავაკეთოო ... ჩემი მოსაწონი ვერაფერი ვნახე , ამიტომაც ყველიანი ტოსტი და ფორთოხლის წვენი გავაკეთე . შუქი ჩავაქრე , ტელევიზორი ჩავრთე და დივანზე წამოვწექი .
საინფორმაციოს მეტი წესიერი არაფერი გადიოდა , თუ ამას წესიერს დავარქმევდით . და უცებ ....ძარღვებში სისხლი გამეყინა , როდესაც ტელევიზორში ის ..,ის გამოაცხარპდეს .

დღეს ნიუტონის 156 სკოლის მოსწავლე დენიელ ლოკვუდი მოკლეს . მოქალაქე ბოლოს ფეხბურთის მატჩზე მისმა მეგობრებმა ნახეს , მისი მეგობრები აცხადებენ რომ დენიელი ბოლო დღეებში ძალიან უცნაურად იქცეოდა . პოლიცია მკვლელს ეძებს....


ეს ხომ ...ეს ხომ . დენი იყო , ის დენი რომელმაც სავახშმოდ დამპატიჟა . ღმერთო....
აღელვებული დავდიოდი ოთახებში , შოკირებული ვიყავკ , ის ხომ ჩემიკლასელი იყო ....იქნებ ....იქნებ ის ჩემს გამო მოკვდა ?ანდა იქნებ , იქნებ ეს ვამპირმა მოკლა ?
ეს ეჭვები თავს არ მანებებდა , სულ ვკანკალებდი . ის ხომ ცემი მეგობარი იყო .... აღელვებული ხმას ვერ ვიღებდი , ჩანის მადა კი ...ვერც ვჭამდი , ვერც ვიძინებდი ......ეს მიაც არა და არ ჩანდა . ღამის 4 საათზე როგორღაც დივანზე ჩამეძინა .



არჩამქოლოთ ! მგონი ძაან პატარა არ იყო ხოო . დიდი ბოდიში სხვაგან ვიყავი და ვერ დავდე , იქ კი ინტერნეტი არ იჭერდა .