-ერეკლე გაქცევას აზრი არ აქვს ეს სისუსტეა. თქვენ წადით და მე აქ დავრჩები
-გეყო მაჩოობა გიორგი-დაუღრინა ნიკამ-სხვა გზა არ გაქვს მიდიხარ და მორჩა
-ნიკა მე არ მინდა ჩემ შვილს ვახსოვდე როგორც მშიშარა ნაძირალა. ეს ჩემი შეცდომაა, ჭაობი რომლიდანაც ვერ ამოვდივარ. შენ წახვალ მე ვრჩები
-გიო კარგად დაფიქრდი
-არა ერეკლე წადი
-რო მოგკლან ამას ანკა ვერ გადაიტანს
-მემგონი მართლა სიკვდილი არის გამოსავალი და მორჩა
-და რა შე დებილო ნიაკოს უმამოდ დატოვებ?
-რო გაიზრდება არც ვემახსოვრები ვითომ შენ ხარ მამამისი
-გიორგი ხელი არ ამაწევინო რა. დაფიქრდი თქო სანამ გონზე მოგიყვანე მოდიხარ
-ერეკლე კარგად დავფიქრდი და არა. მიხედე ანკას. თუ რამე გართულება იქნება დამირეკეთ ჩემი სიკვდილისთანავე დარეკილის მაგივრად მიიღებთ წერილს.
-და არაა საწირო გაიგოს რამე ანკამ(ნიკა)
-ნიკა, ანკა მომკლავს რომ გაიგოს
-ერთხელ გადაიტანა ჩემი სიკვდილი მეორეჯერაც გადაიტანს(გიორგი)
-არ დავუშვებ მეთქი შენ სიკვდილს. მათ ჩვენ მოვკლავთ. მე მოვაძებნინებ ჩემ ბიჭებს მაგათ და გავუსწორდებით მთლიან ოჯახს
***
ერეკლე სახლში რომ მივიდა ანკა არ დახვდა. ნიაკო ბაღში. ერეკლემ მაშინვე ჩაალაგა ყველაფერი, ნიაკოს საბუთები მოაწესრიგა, თავისიც და ანკასიც. ჩემოდნები ჩადო მანქანაში და დაცვას დაუძაახა. მოვიდა სამი მაღალი, ტანადი, ახალგაზრდა ძლიერი ბიჭები.
-ეხლა კარგად მომისმინეთ, ძაან საშიშ საქმეზე გაგზავნით, შეილება ცოცხლებიც ვერ დაბრუნდეთ იქიდან. მაფიის ოჯახია აბაშიძეების. გიორგის ნიაკოს მამას დიდიხანია დასდევენ და ჩემ ცოლსაც! მინდა რომ რადაც არ უნდა დაგიჯდეს რამდენი კაციც არ უნდა დაგჭირდეთ, ყველა კაცი აბაშიძეების ოჯახიდან მომგვაროთ, ქალებს და ბავშვებს ხელი არ ახლოთ. კომპანიები ყველაფერი წაართვით. ჩემ ძმას ვაბარებ დანარჩენს, რადაც არ უნდა დაჯდეს ის ხალხი მოსპეთ მე კარგად გადავიხდი. თანახმა ხართ? ოღონდ მერე უკან დახევა გვიანი იქნება
-თანახმა ვართ-სამივემ ერთდროულად თქვეს
-კარგია. დაიმახსოვრეთ რომ გიპოვონ მე გიშველით, მაგრამ თუ არ გამომივიდა ჩვენ არ გვახსენოთ, დაკავშირება ცადეთ ოღონდ ზედმეტად ფრთხილად.კარგი იქნება თუ რომელიმე თქვენგანი იქ მუშაობას დაიწყებს ძაან ჩაუძმაკაცდება ოჯახს და მერე მოკლავ.
ერეკლე დაემშვიდობა მათ და წავიდა ანკასთან უნივერსიტეტში. ანკა სანდრო,ივა, ნათია, ლიკა და თემოსთან ერთად იდგა. იცინოდნენ და რაღაცეებზე ლაპარაკობდნენ. ერეკლეს დანახვაზე დაემშვიდობა დანარჩენებს და მანქანაში ჩაჯდა.
-ჩემი მანქანით ვარ და რა ვუყო
-დავრეკავ და წაიყვანენ. ჩაჯექი
ანკა ჩაჯდა
-რა ჩემოდნებია უკან?
-ჩემი ძველი ნივთები
ნიაკოც გამოიყვანეს ბაღიდან და უკან ჩასვეს.
-ეს სახლის გზა არაა ერეკლე
-ვიცი
-სად მივდივართ?... ერეკლე სად მივდივართ?! ერეკლე მანქანა გააჩერე თორემ გადავხტები!
ანკამ კარს დაუწყო ჯაჯგური. ერეკლემ დაატორმუზა და ანკას ხელები დაუკავა.
-ანკა, შენ უბრალოდ ეხლა კითხვები არ დამისვა, გეყო შეწინააღმდეგება ერთი დღე მაცადე და უსიტყვოდ გამომყევი იქ სადაც მიმყავხარ და მერე გეფიცები ყველაფერს მომიყვები
-არ, არ თქვა რომ საავადმყოფოში... მიგყავარ. თორე თავს მოვიკლავ!!
-არა, არა. ნიაკოს შეაშინებ. არ მიმყავხარ საავადმყოფოში. საზღვარგარეთ მივდივარ. 1დღე მაცადე.
-კარგი.
ერეკლემ კარი ჩაკეტა, მანქანა დაქოქა და გადაფრინდნენ ამერიკაში. იქ პატარა სახლში მივიდნენ. 1სართულიანი, კერძო, თეთრი სახლი იყო. 3ოთახიანი, საკმაოდ დიდი ეზოთი, შემოღობილი თეთრივე ქვის ღობით. ანკამ დააძინა ნია და ქვემოთ ჩავიდა.
-ეხლა ამიხსნი რა ჯანდაბა და ოხრობას ვაკეთებ აქ?!!-ყვირილი ატეხა ანკამ
ერეკლეს გაეღიმა,მაგრამ წამებში დასერიოზულდა და ანკა დასვა სავარძელზე.
-ანკა, ის ხალხი, აბაშიძეები, მაფიის ოჯახიდან არიან. საშიში ხალხი, გიორგი რომ წამოვიდა ისინი თქვენი სიკვდილით დაემუქრნენ, მას უბრალოდ არ შეეძლო რომ არ ჩამოსულიყო ნიაკოს დაბადების დღეზე. გთხოვ რაღაცას გეტყვი და არ ინერვიულო... დამპირდი
-რა დაგპირდე თქვი
-შეილება... გიორგი მოკლან
ანკა გაშტერებული უყურებდა და სიცილი დაიწყო
-კარგი ხუმრობაა... მართლა. უბრალოდ თაფლობის თვეზე ვერ წამომათრიე და ეს მოიფიქრე-ანკა არ ჩერდებოდა
ერეკლე გაოცებული უყურებდა ანკას.მერე მხრებზე მაგრა მოკიდა ხელები და შეაჯანჯღარა
-ანკაა! მეტყობა რამე ღადაობის?
-მოიცა... არ გიღადავია?... შენ რა სულ გააფრინე?!!!-ანკა წამოხტა-ერეკლე გონება დაკარგე? თავი რას მიარტყი?!!! სულ დაკარგე აღქმა? როგორ გაბედე და ნიაკოს მამა დაუტოვე იმ ცხოველებს დასაგლეჯად!!! გიორგი ამას იმსახურებს? იმის მერე რაც მე დამეხმარა?!!! ბოლოს და ბოლოს ის ნიაკოს მამაა!!! ნიაკო არ შეგეცოდა? ჩემზე არ იფიქრე? გიორგის ოჯახზე? მეორეჯერ გადავიტანო მისი სიკვდილი? გინდა მე მომკლა? ეხლავე-ანკა გავიდა სამზარეულოში და დანა გავიდა მისაღებში და ერეკლეს მისცა-აიღე! აჰა! მომკალი!! რომ გავიგო რომ გიორგი მოკვდა, ყველაფერს გეფიცები შანს არ გავუშვებ ხელიდან რომ თავი მოვიკლა! ამაში პირველ რიგში შენ იქნები დამნაშავე! არამზადა, არაადამიანი ხარ! არაკაცი ერეკლე არაკაცი
-გეყო ანკა. დამშვიდდი და დაბრძანდი თუ შეილება და გეყო სცენები. გიორგიმ ეს თვითონ აირჩია. დავტოვე ხალხი რომ მიხედონ გიორგი და გაანადგურონ აბაშიძეების ოჯახი და მანამდე მე დაგიცავ შენ აქ.
-შენ როდიდან გახდი ესეთი მშიშარა? ლაჩარი! ერეკლე ლაჩარი ხარ. მე რომ მცოდნოდა დავრჩებოდი იქ. მე აქ სული ამომხდება. ჩემი გამოკეტვა ძვირად დაგიჯდება, სამშობლოს მომაშორე, დედაჩემს, გიორგის და მეგობრებს მხოლოდ იმიტომ რომ ლაჩარი ხარ!
-ანკა გეყო!! მე გითხარი რატომაც გავაკეთე ეს ყველაფერი ალბათ არ ხარ იმდენად დიდი რომ გაიგო ეს ყველაფერი! შენ არ იცი რა არის სიკვდილი და არა მგონია გინდოდეს გაიგო ეს 19წლის ასაკში! მეტჯერ ამ თემაზე მეორეჯერ აღარ დამელაპარაკო.
-მაინც ლაჩარი ხარ-ავიდა ანკა ოთახში. ერეკლე სავარძელში ჩაეშვა და შვებით ამოისუნთქა უარესს ელოდა.
-ოხ ანკამ რატო ვერ ხვდები რომ ამას შენთვის ვაკეთებთ.-სიგარეტი ამოიღო და მოწევა დაიწყო. ჩამოვიდა ანკა და სამზარეულოში გავიდა
-კაი რა ცოლო მოდი მომეფერე
-მოგეფერები ეხლა ტაფით!-შემოსძახა სამზარეულოდან
-ოოო, ცოლო მაშინ რამე გამიკეთე
-გაგიკეთებ და მოიწამლები!
-აუ ანკა რა-წამოდგა ერეკლე და ნელი ნაბიჯებით შევიდა სამზარეულოში, ანკას დანა ეკავა და პურს ჭრიდა. ერეკლესკენ შემოტრიალდა
-დანა მაქვს გაბრაზებულზე არ მომიახლოვდე
ერეკლეს გაეცინა, მიუახლოვდა, გამოართვა დანა და მაგიდაზე დადო.
-ბავშვებისთვის არ შეილება-ღიმილი ვერ შეიკავა-ბრაზიანო
-სხვა დანაც მაქვს-ანკა გატრიალდა, მაგრამ ერეკლემ დაიკავა აკოცა და ზევით ავიდნენ ოთახში.....
***
საწოლში იწვნენ, ანკა ფანჯრისკენ იყო გადატრიალებული, ერეკლეს წელზე ჰქონდა ხელი შემოხვეული.
-არ გამიბრაზდე რა. გიორგიმ მთხოვა
-რომ მოკვდეს არ გაპატიებ
-ვიცი. არ მოკვდება
-ილოცე რომ არ მოხდეს
ამის მერე არცერთს არაფერი არ უთქვამს. ნიაკოსგაღვიძებისთანავე ანკა მასთან გავიდა და ხელში აიყვანა. ნიაკოს თვალები ცრემლიანი ჰქონდა და გაიძახოდა მამას. ანკამ ერეკლეს დაუძახა მაგრამ ნიაკო არ ჩერდებოდა.
-ეხლა მიდით და იმან იქიდან და შენ აქედან დააწყნარე ნიაკო! დაურეკე იმ იდიოტს და დაალაპარაკე ბავშვი სკაიპით მე ეზოში გავალ!
-იქ დაცვაა გაითვალისწინე-ღიმილით გადახედა ერეკლემ ანკას
-ვერ ვხედავ და
-ხოდა კარგია, ზუსტად მაგიტო ვერ ხედავ გაქცევა რომ დააპირო დაგიჭერენ ადვილად.
ანკას გაეცინა
-მე რომ გაქცევა მდომოდა ზემოდან აღარ ჩამოვიდოდი-თქვა და გავიდა ოთახიდან
ერეკლემ გიორგის სკაიპით დაურეკა.
-რას შვებიი მაა-უცინიდა გიორგი ნიაკოს
ნიაკო ტიროდა და ეკრანისკენ იშვერდა ხელებს. ერეკლემ ძირს დასვა
-აქა ვარ მა. ნუ ტირი, ნიაკოო. ერეკლე სადაა ანკა
-გაბრაზებულია და ეზოშია. ისტერიკები ისეთი მომიწყო ყოველ ორ სიტყვაში ლაჩარს მეძახდა
-ეს ანკას გავს. იმედი მაქვს მომავალში ნიაკო არ იქნება ასეთი. ნიაკო მა 18წლამდე არ დაგინახო არავისთან! ერეკლე დაუძახე რა ლაპარაკი მინდა
-არამგონია მოვიდეს
-მიდი მიდი
ერეკლე გავიდა და ანკა შემოიყვანა. მისაღებიდან გავიდა სამზარეულოში. ნიაკო ანკასთან დარჩა.
-ანკა, როგორ ხარ
ანკა არ უყურებდა ეკრანს
-კაი ნუ მიბრაზდები
არანაირი პასუხი
-მიდი რა ჩემო ცხოვრება. ნუ დამწყვეტ გულს
-სულელი ხარ და მორჩა! სასიკვდილოდ იმეტებ თავს! წადი გაყევი საზღვარგარეთ გიორგი! ნუ იგდებ თავს საფრთხეში და ჩვენც ნუ გვაგდებ
გიორგი გაოგნებული დარჩა ამ პასუხით
-და ჩემი ცხოვრება ეშმაკს მივყიდო? მე არ დავტოვებ ნიაკოს
-შენ არ დატოვე ნიაკო და აი ჩვენ დაგტოვეთ შენ თქვენ ორის სილაჩრის გამო
-მე თავის გამართლებას არ დავიწყებ არ გვინდა გეხვეწები. როგორ ხარ ტოქსიკოზი?
-მაქვს ცოტათი მაგრამ ერთი თვე გავიდა, კიდე 7დარჩა. მალე ტოქსიკოზიც გამივა.
-მიუხედავად იმისა რომ ჩემი შვილი არ არის მისი ნახვა ხომ შეილება
-რათქმაუნდა თუ ცოცხალი დამხვდი
-ანკა ცუდად ხუმრობ არ მოვკვდები ნუ ნერვიულობ, ვერ მომიშორებ ვერაა
-მაგასაც ვნახავთ
ამაზე ორივეს გაეცინათ. ანკამ გათიშა სკაიპი, ნიაკო ხელში აიყვანა.
-დე რამხელა გოგო ხარ უკვე
-მამა მინა
-დე მამა არაა
-რატო
-იმიტო რო... მერე ჩამოვა
ნიაკო ანკას თმებში თამაშობდა. ანკამ ძირს დასვა, ერეკლე შემოვიდა.
-რა ქენი ელაპარაკე?
-ორი იდიოტი
-კაი გეყო ესეთი ბრაზიანობა ბავშვისთვის მავნებლობაა.
-ერეკლე. დღეს სავარძელზე ან სხვაგან იძინებ
-ოოო არა ეხლა სუ ეგ ჰორმონები დააოკე არ დავწვები სხვაგან. ნუ გადა***** თავზე რა.
-კაი შენც ნუ აიშლი ეხლა ნერვებს
-დავიღალე ოთახში გავალ
ერეკლე გაბრაზებული სულ გინებ-გინებით გავიდა ოთახში. ანკამ ნიაკო აიყვანა ხელში და აბაზანაში შეიყვანა აბანავა და მერე ეზოში გაასეირნა.
-დე მამიკო გენატრება?
-ქო
-მეც. მალე ჩამოვა ან ის ასე ვთქვათ არც ისე ჭკვიანი მალე ზევით იქნება
-სათ?
-აი ზემოთ დე
-სააათ?
-არაფერი. დე ხო იცი რო ერეკლესაც ძაან უყვარხარ. ის შეილება გიორგი არაა მაგრამ კარგი მამა იქნება. დე შენ ძამიკო ან დაიკო გეყოლება
-ვინ?
ანკას გაეცინა
-რა ჩერჩეტი მყავხარ ნიაკო. ძმა
-როთის
-მალე დე. ერეკლე ძაან მიყვარს,
-როგორც მამა?
-ხო.-ანკამ ხელში აიყვანა ნიაკო მერე დიდ დასადგამ საქანელაზე იჯდნენ,ნიაკოს პლედი მოახურა თვითონაც და ორივეს წამოწოლილებს ჩაეძინათ. 1-2საათში ერეკლე ჩამოვიდა. მათ დანახვაზე ფოტოაპარატი აიღო სურათი გადაუღო მერე ორივე ცალ-ცალკე აიყვანა ოთახში და დააწვინა. თვითონაც დაიძინა.
ამ დროს თბილისში. დადა, ნიკა, თემო, გიორგი, ვაჟა და დაცვის ბიჭები იყვნენ ერთად მიგდებულ ქარხანაში სადაც აბაშიძეების ოჯახი ჰყავდათ დამწყვდეული. ოჯახის უფროსი-რეზო, მისი ორი ვაჟი, ალექსანდრე და დიტო. ერთი მათი თანამშრომელი გიგა.
-ეხლა კარგად მომისმინეთ პირველი რომელი მოვკლათ?
-ბავშვები გაუშვი არაფერ შუაში არ არიან
-იცი რაშია საქმე ბატონო რეზო? ესენი მერე თქვენ საქმეს გააკეთებენ. 24წლის ბავშვები აღარ არიან, მითუმეტეს ალექსანდრე უკვე 26ისაა-ხელები გადააჯვარედინა დადამ
-მოიცა თქვენ რა ჩვენ მოკლავს აპირებთ?-გაკვირვებულმა დიტომ გადმოგვხედა
-დიახ სწორედ რომ ასეა-გაუღიმა ერთ-ერთმა დაცვიდან
-რატო!! ჩვენ არცერთი არ მოგვიკლავს თქვენგან!-დაიღრიალა ალექსანდრემ
-რატომ? თქვენ ჩემ ოჯახს ემუქრებოდით! ორი წელი არ დამანებეთ თავი დაჟე იმის მერე რაც ფული გადავიხადე. მოგკლათ? ეს 1წელი არ მოასვენეთ მე კი 2.
-ნა*****ა!-კბილებში გამოსცრა გიგამ
-მემგონი გიგა ჯობია, მაინც ოჯახს არ შევეხოთ იქნებ რამე გაიგონ-გადახედა ნიკამ გიგას
-ორი წუთით ერეკლემ მე ყველას მოკვლა დამავალა, არ გინდათ და გადით ორ წუთში მოვაგვარებ ყველაფერს.
-რას ქვია ყველა. არ გეცოდება ისინი ვინც დარჩებიან ამათი ოჯახიდან?-გაუკვირდა თემოს
-თემო ანკა ყველაზე მნიშნველოვანია ერეკლეს ცხოვრებაში ამდენი ზიანის გამო ის გადაახდევინებს ამათ ყველაფერს.
-გაუშვით ალექსანდრე და დიტო არაფერ შუაში არიან. მე მომკალით
-ჩუმად მანდ.
მოკვლის გარეშე კარგად მიბეგვეს ისინი. მერე ერეკლეს დაურეკეს. ერეკლე გავიდა ოთახიდან და ნამძინარევი ხმით უპასუხა ნიკას.
-შე ჩემისა რომელი საათია იცი?
-აუ სუ დამავიწყდა რო მანდ სხვა დროა
-კაროჩე რა გინდა
-მოვკლათ? ცოდოა ქალები
-ქალები არ მოკლათ დებილო
-მე ოჯახი ვიგულისხმე
-არ ვიცი მიბეგვეთ, გააფორმეთ კონტრაქტირამე საქმეზე, ისევ ბიზნესი დაიწყეთ მაგათთან ოღონდ კონტრაქტში ცოტა იცუღლუტეთ. რაღაცეები ჩაამატეთ ისეთი რასაც ვერ მიხვდებიან და რო ხელი დაგვაკარონ დედას ვუ****ბთ.
-ანუ ჩამოხვალთ?
-მაგ ყველაფერს რომ მორჩებით კი. თუ არ დაგთანხმდებიან 4-5დღე მანდ გამოკეტეთ და ეგაა
-კაი
ყველაფერმა ნორმალურად ჩაიარა 3კვირის მერე მოაწესრიგეს კონტრაქტები, გაუშვეს ისინიც. კიდე მთლიანად 4თვე დაჭირდა ძველი პასპორტების დაბრუნება და საბუთების მოწესრიგება, ბილეთების დაბრონვა, ჩალაგება... როგორც იქნა ჩავიდნენ ანკას უკვე გაზრდილი ჰქონდა მუცელი მანამდე ამერიკაში სწავლობდა. ზამთარში უკვე იქ იყვნენ. ნიაკო კი თითქმის წლის და ექვსი თვის იყო. შევიდნენ სახლში დაბარგდნენ და დაიძინეს. 2საათში ბრაგუნმა გააღვიძა სამივე. ჩავიდნენ ქვემოთ და ბავშვები.დახვდათ.აჩი,სალი,ნიკა,ლიკა,გიგა,დადა,ნიკა,თემო,გიორგი,ნატალი, ნათია,ივა და სანდრო.
-რა ხდება-ანკამ თმები გადაიწია და ნამძინარევი ხმით ჰკითხა ყველას
-რა რა ხდება ჩამოხვედიით!!!-ჩაეხუტა ანკაას ნათია,ლიკა,გიორგი
-მოიცა მუცელი გაიწიეთ-ერეკლემ ოდნავ ხმამაღლა თქვა
ორივე ნამძინარევი იყო. ყველა შიგნით იყო შესული.
-ალო! გვიხარია თქვენი დანახვა მაგრამ გვეძინება.
-მოიცა რა ეხლა ჩამოხვედით. ნიაკო საადააა?-იკითხა ივამ
-ძინავს(ანკა)
-ანკა რამხელა მუცელი გაქ ბიწია თუ გოგოოოო?-ცნობისმოყვარეობისგან ჰკითხა დადამ
-რავიცი დადა. იქ არ წავსულვართ თუ ხვალამდე გული არ წამივიდა დაღლილობისგან მივალ.
-ანკა შენ მაინც დაიძინე არ შეილება შენთვის დატვირთვა-გადახედა საწყლის თვალებით ერეკლემ
-კარგით ხო თქვენი საცოდაობის ყურებას ჯობია წასვლა მაგრამ იცოდეთ ხვალ მოვალთ(ნიკა)
ბავშვები დაემშვიდობნენ ერთმანეთს. მერე ერეკლე და ანკა ისევ დასაძინებლად წავიდნენ მაგრამ რად გინდა, ნიაკომ გაიღვიძა. ვერცერთმა დაიძინა კიდე დიდიხანი. მეორე დღეს ორივე ექიმთან წავიდა. სქესი უნდა გაეგოთ ბავშვის. კაბინეტში შევიდნენ და ექიმს დაელოდნენ სურათი უნდა მოეტანა.
-რას ფიქრობ ნიაკო დე და გეყოლება თუ ძმა?
-ძმა ეყოლება
-და
-ძმა!
-არა ერეკლე და!
ექიმი შემოვიდა.
-აბა?-ორივემ ჰკითხეს მოლოდინში მყოფებმა
-გილოცავთ თქვენ ტყუპები გეყოლებათ. ბიჭი და გოგო
ბოდიშს გიხდით, ძაან დავაგვიანე. სკოლის პერიოდმა დამღალა. ვიცი პატარა გამოვიდა შემდეგს ოდნავ დიდს გავაკეთებ. მადლობა კითხვისთვის
-ერეკლე გაქცევას აზრი არ აქვს ეს სისუსტეა. თქვენ წადით და მე აქ დავრჩები
-გეყო მაჩოობა გიორგი-დაუღრინა ნიკამ-სხვა გზა არ გაქვს მიდიხარ და მორჩა
-ნიკა მე არ მინდა ჩემ შვილს ვახსოვდე როგორც მშიშარა ნაძირალა. ეს ჩემი შეცდომაა, ჭაობი რომლიდანაც ვერ ამოვდივარ. შენ წახვალ მე ვრჩები
-გიო კარგად დაფიქრდი
-არა ერეკლე წადი
-რო მოგკლან ამას ანკა ვერ გადაიტანს
-მემგონი მართლა სიკვდილი არის გამოსავალი და მორჩა
-და რა შე დებილო ნიაკოს უმამოდ დატოვებ?
-რო გაიზრდება არც ვემახსოვრები ვითომ შენ ხარ მამამისი
-გიორგი ხელი არ ამაწევინო რა. დაფიქრდი თქო სანამ გონზე მოგიყვანე მოდიხარ
-ერეკლე კარგად დავფიქრდი და არა. მიხედე ანკას. თუ რამე გართულება იქნება დამირეკეთ ჩემი სიკვდილისთანავე დარეკილის მაგივრად მიიღებთ წერილს.
-და არაა საწირო გაიგოს რამე ანკამ(ნიკა)
-ნიკა, ანკა მომკლავს რომ გაიგოს
-ერთხელ გადაიტანა ჩემი სიკვდილი მეორეჯერაც გადაიტანს(გიორგი)
-არ დავუშვებ მეთქი შენ სიკვდილს. მათ ჩვენ მოვკლავთ. მე მოვაძებნინებ ჩემ ბიჭებს მაგათ და გავუსწორდებით მთლიან ოჯახს
***
ერეკლე სახლში რომ მივიდა ანკა არ დახვდა. ნიაკო ბაღში. ერეკლემ მაშინვე ჩაალაგა ყველაფერი, ნიაკოს საბუთები მოაწესრიგა, თავისიც და ანკასიც. ჩემოდნები ჩადო მანქანაში და დაცვას დაუძაახა. მოვიდა სამი მაღალი, ტანადი, ახალგაზრდა ძლიერი ბიჭები.
-ეხლა კარგად მომისმინეთ, ძაან საშიშ საქმეზე გაგზავნით, შეილება ცოცხლებიც ვერ დაბრუნდეთ იქიდან. მაფიის ოჯახია აბაშიძეების. გიორგის ნიაკოს მამას დიდიხანია დასდევენ და ჩემ ცოლსაც! მინდა რომ რადაც არ უნდა დაგიჯდეს რამდენი კაციც არ უნდა დაგჭირდეთ, ყველა კაცი აბაშიძეების ოჯახიდან მომგვაროთ, ქალებს და ბავშვებს ხელი არ ახლოთ. კომპანიები ყველაფერი წაართვით. ჩემ ძმას ვაბარებ დანარჩენს, რადაც არ უნდა დაჯდეს ის ხალხი მოსპეთ მე კარგად გადავიხდი. თანახმა ხართ? ოღონდ მერე უკან დახევა გვიანი იქნება
-თანახმა ვართ-სამივემ ერთდროულად თქვეს
-კარგია. დაიმახსოვრეთ რომ გიპოვონ მე გიშველით, მაგრამ თუ არ გამომივიდა ჩვენ არ გვახსენოთ, დაკავშირება ცადეთ ოღონდ ზედმეტად ფრთხილად.კარგი იქნება თუ რომელიმე თქვენგანი იქ მუშაობას დაიწყებს ძაან ჩაუძმაკაცდება ოჯახს და მერე მოკლავ.
ერეკლე დაემშვიდობა მათ და წავიდა ანკასთან უნივერსიტეტში. ანკა სანდრო,ივა, ნათია, ლიკა და თემოსთან ერთად იდგა. იცინოდნენ და რაღაცეებზე ლაპარაკობდნენ. ერეკლეს დანახვაზე დაემშვიდობა დანარჩენებს და მანქანაში ჩაჯდა.
-ჩემი მანქანით ვარ და რა ვუყო
-დავრეკავ და წაიყვანენ. ჩაჯექი
ანკა ჩაჯდა
-რა ჩემოდნებია უკან?
-ჩემი ძველი ნივთები
ნიაკოც გამოიყვანეს ბაღიდან და უკან ჩასვეს.
-ეს სახლის გზა არაა ერეკლე
-ვიცი
-სად მივდივართ?... ერეკლე სად მივდივართ?! ერეკლე მანქანა გააჩერე თორემ გადავხტები!
ანკამ კარს დაუწყო ჯაჯგური. ერეკლემ დაატორმუზა და ანკას ხელები დაუკავა.
-ანკა, შენ უბრალოდ ეხლა კითხვები არ დამისვა, გეყო შეწინააღმდეგება ერთი დღე მაცადე და უსიტყვოდ გამომყევი იქ სადაც მიმყავხარ და მერე გეფიცები ყველაფერს მომიყვები
-არ, არ თქვა რომ საავადმყოფოში... მიგყავარ. თორე თავს მოვიკლავ!!
-არა, არა. ნიაკოს შეაშინებ. არ მიმყავხარ საავადმყოფოში. საზღვარგარეთ მივდივარ. 1დღე მაცადე.
-კარგი.
ერეკლემ კარი ჩაკეტა, მანქანა დაქოქა და გადაფრინდნენ ამერიკაში. იქ პატარა სახლში მივიდნენ. 1სართულიანი, კერძო, თეთრი სახლი იყო. 3ოთახიანი, საკმაოდ დიდი ეზოთი, შემოღობილი თეთრივე ქვის ღობით. ანკამ დააძინა ნია და ქვემოთ ჩავიდა.
-ეხლა ამიხსნი რა ჯანდაბა და ოხრობას ვაკეთებ აქ?!!-ყვირილი ატეხა ანკამ
ერეკლეს გაეღიმა,მაგრამ წამებში დასერიოზულდა და ანკა დასვა სავარძელზე.
-ანკა, ის ხალხი, აბაშიძეები, მაფიის ოჯახიდან არიან. საშიში ხალხი, გიორგი რომ წამოვიდა ისინი თქვენი სიკვდილით დაემუქრნენ, მას უბრალოდ არ შეეძლო რომ არ ჩამოსულიყო ნიაკოს დაბადების დღეზე. გთხოვ რაღაცას გეტყვი და არ ინერვიულო... დამპირდი
-რა დაგპირდე თქვი
-შეილება... გიორგი მოკლან
ანკა გაშტერებული უყურებდა და სიცილი დაიწყო
-კარგი ხუმრობაა... მართლა. უბრალოდ თაფლობის თვეზე ვერ წამომათრიე და ეს მოიფიქრე-ანკა არ ჩერდებოდა
ერეკლე გაოცებული უყურებდა ანკას.მერე მხრებზე მაგრა მოკიდა ხელები და შეაჯანჯღარა
-ანკაა! მეტყობა რამე ღადაობის?
-მოიცა... არ გიღადავია?... შენ რა სულ გააფრინე?!!!-ანკა წამოხტა-ერეკლე გონება დაკარგე? თავი რას მიარტყი?!!! სულ დაკარგე აღქმა? როგორ გაბედე და ნიაკოს მამა დაუტოვე იმ ცხოველებს დასაგლეჯად!!! გიორგი ამას იმსახურებს? იმის მერე რაც მე დამეხმარა?!!! ბოლოს და ბოლოს ის ნიაკოს მამაა!!! ნიაკო არ შეგეცოდა? ჩემზე არ იფიქრე? გიორგის ოჯახზე? მეორეჯერ გადავიტანო მისი სიკვდილი? გინდა მე მომკლა? ეხლავე-ანკა გავიდა სამზარეულოში და დანა გავიდა მისაღებში და ერეკლეს მისცა-აიღე! აჰა! მომკალი!! რომ გავიგო რომ გიორგი მოკვდა, ყველაფერს გეფიცები შანს არ გავუშვებ ხელიდან რომ თავი მოვიკლა! ამაში პირველ რიგში შენ იქნები დამნაშავე! არამზადა, არაადამიანი ხარ! არაკაცი ერეკლე არაკაცი
-გეყო ანკა. დამშვიდდი და დაბრძანდი თუ შეილება და გეყო სცენები. გიორგიმ ეს თვითონ აირჩია. დავტოვე ხალხი რომ მიხედონ გიორგი და გაანადგურონ აბაშიძეების ოჯახი და მანამდე მე დაგიცავ შენ აქ.
-შენ როდიდან გახდი ესეთი მშიშარა? ლაჩარი! ერეკლე ლაჩარი ხარ. მე რომ მცოდნოდა დავრჩებოდი იქ. მე აქ სული ამომხდება. ჩემი გამოკეტვა ძვირად დაგიჯდება, სამშობლოს მომაშორე, დედაჩემს, გიორგის და მეგობრებს მხოლოდ იმიტომ რომ ლაჩარი ხარ!
-ანკა გეყო!! მე გითხარი რატომაც გავაკეთე ეს ყველაფერი ალბათ არ ხარ იმდენად დიდი რომ გაიგო ეს ყველაფერი! შენ არ იცი რა არის სიკვდილი და არა მგონია გინდოდეს გაიგო ეს 19წლის ასაკში! მეტჯერ ამ თემაზე მეორეჯერ აღარ დამელაპარაკო.
-მაინც ლაჩარი ხარ-ავიდა ანკა ოთახში. ერეკლე სავარძელში ჩაეშვა და შვებით ამოისუნთქა უარესს ელოდა.
-ოხ ანკამ რატო ვერ ხვდები რომ ამას შენთვის ვაკეთებთ.-სიგარეტი ამოიღო და მოწევა დაიწყო. ჩამოვიდა ანკა და სამზარეულოში გავიდა
-კაი რა ცოლო მოდი მომეფერე
-მოგეფერები ეხლა ტაფით!-შემოსძახა სამზარეულოდან
-ოოო, ცოლო მაშინ რამე გამიკეთე
-გაგიკეთებ და მოიწამლები!
-აუ ანკა რა-წამოდგა ერეკლე და ნელი ნაბიჯებით შევიდა სამზარეულოში, ანკას დანა ეკავა და პურს ჭრიდა. ერეკლესკენ შემოტრიალდა
-დანა მაქვს გაბრაზებულზე არ მომიახლოვდე
ერეკლეს გაეცინა, მიუახლოვდა, გამოართვა დანა და მაგიდაზე დადო.
-ბავშვებისთვის არ შეილება-ღიმილი ვერ შეიკავა-ბრაზიანო
-სხვა დანაც მაქვს-ანკა გატრიალდა, მაგრამ ერეკლემ დაიკავა აკოცა და ზევით ავიდნენ ოთახში.....
***
საწოლში იწვნენ, ანკა ფანჯრისკენ იყო გადატრიალებული, ერეკლეს წელზე ჰქონდა ხელი შემოხვეული.
-არ გამიბრაზდე რა. გიორგიმ მთხოვა
-რომ მოკვდეს არ გაპატიებ
-ვიცი. არ მოკვდება
-ილოცე რომ არ მოხდეს
ამის მერე არცერთს არაფერი არ უთქვამს. ნიაკოსგაღვიძებისთანავე ანკა მასთან გავიდა და ხელში აიყვანა. ნიაკოს თვალები ცრემლიანი ჰქონდა და გაიძახოდა მამას. ანკამ ერეკლეს დაუძახა მაგრამ ნიაკო არ ჩერდებოდა.
-ეხლა მიდით და იმან იქიდან და შენ აქედან დააწყნარე ნიაკო! დაურეკე იმ იდიოტს და დაალაპარაკე ბავშვი სკაიპით მე ეზოში გავალ!
-იქ დაცვაა გაითვალისწინე-ღიმილით გადახედა ერეკლემ ანკას
-ვერ ვხედავ და
-ხოდა კარგია, ზუსტად მაგიტო ვერ ხედავ გაქცევა რომ დააპირო დაგიჭერენ ადვილად.
ანკას გაეცინა
-მე რომ გაქცევა მდომოდა ზემოდან აღარ ჩამოვიდოდი-თქვა და გავიდა ოთახიდან
ერეკლემ გიორგის სკაიპით დაურეკა.
-რას შვებიი მაა-უცინიდა გიორგი ნიაკოს
ნიაკო ტიროდა და ეკრანისკენ იშვერდა ხელებს. ერეკლემ ძირს დასვა
-აქა ვარ მა. ნუ ტირი, ნიაკოო. ერეკლე სადაა ანკა
-გაბრაზებულია და ეზოშია. ისტერიკები ისეთი მომიწყო ყოველ ორ სიტყვაში ლაჩარს მეძახდა
-ეს ანკას გავს. იმედი მაქვს მომავალში ნიაკო არ იქნება ასეთი. ნიაკო მა 18წლამდე არ დაგინახო არავისთან! ერეკლე დაუძახე რა ლაპარაკი მინდა
-არამგონია მოვიდეს
-მიდი მიდი
ერეკლე გავიდა და ანკა შემოიყვანა. მისაღებიდან გავიდა სამზარეულოში. ნიაკო ანკასთან დარჩა.
-ანკა, როგორ ხარ
ანკა არ უყურებდა ეკრანს
-კაი ნუ მიბრაზდები
არანაირი პასუხი
-მიდი რა ჩემო ცხოვრება. ნუ დამწყვეტ გულს
-სულელი ხარ და მორჩა! სასიკვდილოდ იმეტებ თავს! წადი გაყევი საზღვარგარეთ გიორგი! ნუ იგდებ თავს საფრთხეში და ჩვენც ნუ გვაგდებ
გიორგი გაოგნებული დარჩა ამ პასუხით
-და ჩემი ცხოვრება ეშმაკს მივყიდო? მე არ დავტოვებ ნიაკოს
-შენ არ დატოვე ნიაკო და აი ჩვენ დაგტოვეთ შენ თქვენ ორის სილაჩრის გამო
-მე თავის გამართლებას არ დავიწყებ არ გვინდა გეხვეწები. როგორ ხარ ტოქსიკოზი?
-მაქვს ცოტათი მაგრამ ერთი თვე გავიდა, კიდე 7დარჩა. მალე ტოქსიკოზიც გამივა.
-მიუხედავად იმისა რომ ჩემი შვილი არ არის მისი ნახვა ხომ შეილება
-რათქმაუნდა თუ ცოცხალი დამხვდი
-ანკა ცუდად ხუმრობ არ მოვკვდები ნუ ნერვიულობ, ვერ მომიშორებ ვერაა
-მაგასაც ვნახავთ
ამაზე ორივეს გაეცინათ. ანკამ გათიშა სკაიპი, ნიაკო ხელში აიყვანა.
-დე რამხელა გოგო ხარ უკვე
-მამა მინა
-დე მამა არაა
-რატო
-იმიტო რო... მერე ჩამოვა
ნიაკო ანკას თმებში თამაშობდა. ანკამ ძირს დასვა, ერეკლე შემოვიდა.
-რა ქენი ელაპარაკე?
-ორი იდიოტი
-კაი გეყო ესეთი ბრაზიანობა ბავშვისთვის მავნებლობაა.
-ერეკლე. დღეს სავარძელზე ან სხვაგან იძინებ
-ოოო არა ეხლა სუ ეგ ჰორმონები დააოკე არ დავწვები სხვაგან. ნუ გადა***** თავზე რა.
-კაი შენც ნუ აიშლი ეხლა ნერვებს
-დავიღალე ოთახში გავალ
ერეკლე გაბრაზებული სულ გინებ-გინებით გავიდა ოთახში. ანკამ ნიაკო აიყვანა ხელში და აბაზანაში შეიყვანა აბანავა და მერე ეზოში გაასეირნა.
-დე მამიკო გენატრება?
-ქო
-მეც. მალე ჩამოვა ან ის ასე ვთქვათ არც ისე ჭკვიანი მალე ზევით იქნება
-სათ?
-აი ზემოთ დე
-სააათ?
-არაფერი. დე ხო იცი რო ერეკლესაც ძაან უყვარხარ. ის შეილება გიორგი არაა მაგრამ კარგი მამა იქნება. დე შენ ძამიკო ან დაიკო გეყოლება
-ვინ?
ანკას გაეცინა
-რა ჩერჩეტი მყავხარ ნიაკო. ძმა
-როთის
-მალე დე. ერეკლე ძაან მიყვარს,
-როგორც მამა?
-ხო.-ანკამ ხელში აიყვანა ნიაკო მერე დიდ დასადგამ საქანელაზე იჯდნენ,ნიაკოს პლედი მოახურა თვითონაც და ორივეს წამოწოლილებს ჩაეძინათ. 1-2საათში ერეკლე ჩამოვიდა. მათ დანახვაზე ფოტოაპარატი აიღო სურათი გადაუღო მერე ორივე ცალ-ცალკე აიყვანა ოთახში და დააწვინა. თვითონაც დაიძინა.
ამ დროს თბილისში. დადა, ნიკა, თემო, გიორგი, ვაჟა და დაცვის ბიჭები იყვნენ ერთად მიგდებულ ქარხანაში სადაც აბაშიძეების ოჯახი ჰყავდათ დამწყვდეული. ოჯახის უფროსი-რეზო, მისი ორი ვაჟი, ალექსანდრე და დიტო. ერთი მათი თანამშრომელი გიგა.
-ეხლა კარგად მომისმინეთ პირველი რომელი მოვკლათ?
-ბავშვები გაუშვი არაფერ შუაში არ არიან
-იცი რაშია საქმე ბატონო რეზო? ესენი მერე თქვენ საქმეს გააკეთებენ. 24წლის ბავშვები აღარ არიან, მითუმეტეს ალექსანდრე უკვე 26ისაა-ხელები გადააჯვარედინა დადამ
-მოიცა თქვენ რა ჩვენ მოკლავს აპირებთ?-გაკვირვებულმა დიტომ გადმოგვხედა
-დიახ სწორედ რომ ასეა-გაუღიმა ერთ-ერთმა დაცვიდან
-რატო!! ჩვენ არცერთი არ მოგვიკლავს თქვენგან!-დაიღრიალა ალექსანდრემ
-რატომ? თქვენ ჩემ ოჯახს ემუქრებოდით! ორი წელი არ დამანებეთ თავი დაჟე იმის მერე რაც ფული გადავიხადე. მოგკლათ? ეს 1წელი არ მოასვენეთ მე კი 2.
-ნა*****ა!-კბილებში გამოსცრა გიგამ
-მემგონი გიგა ჯობია, მაინც ოჯახს არ შევეხოთ იქნებ რამე გაიგონ-გადახედა ნიკამ გიგას
-ორი წუთით ერეკლემ მე ყველას მოკვლა დამავალა, არ გინდათ და გადით ორ წუთში მოვაგვარებ ყველაფერს.
-რას ქვია ყველა. არ გეცოდება ისინი ვინც დარჩებიან ამათი ოჯახიდან?-გაუკვირდა თემოს
-თემო ანკა ყველაზე მნიშნველოვანია ერეკლეს ცხოვრებაში ამდენი ზიანის გამო ის გადაახდევინებს ამათ ყველაფერს.
-გაუშვით ალექსანდრე და დიტო არაფერ შუაში არიან. მე მომკალით
-ჩუმად მანდ.
მოკვლის გარეშე კარგად მიბეგვეს ისინი. მერე ერეკლეს დაურეკეს. ერეკლე გავიდა ოთახიდან და ნამძინარევი ხმით უპასუხა ნიკას.
-შე ჩემისა რომელი საათია იცი?
-აუ სუ დამავიწყდა რო მანდ სხვა დროა
-კაროჩე რა გინდა
-მოვკლათ? ცოდოა ქალები
-ქალები არ მოკლათ დებილო
-მე ოჯახი ვიგულისხმე
-არ ვიცი მიბეგვეთ, გააფორმეთ კონტრაქტირამე საქმეზე, ისევ ბიზნესი დაიწყეთ მაგათთან ოღონდ კონტრაქტში ცოტა იცუღლუტეთ. რაღაცეები ჩაამატეთ ისეთი რასაც ვერ მიხვდებიან და რო ხელი დაგვაკარონ დედას ვუ****ბთ.
-ანუ ჩამოხვალთ?
-მაგ ყველაფერს რომ მორჩებით კი. თუ არ დაგთანხმდებიან 4-5დღე მანდ გამოკეტეთ და ეგაა
-კაი
ყველაფერმა ნორმალურად ჩაიარა 3კვირის მერე მოაწესრიგეს კონტრაქტები, გაუშვეს ისინიც. კიდე მთლიანად 4თვე დაჭირდა ძველი პასპორტების დაბრუნება და საბუთების მოწესრიგება, ბილეთების დაბრონვა, ჩალაგება... როგორც იქნა ჩავიდნენ ანკას უკვე გაზრდილი ჰქონდა მუცელი მანამდე ამერიკაში სწავლობდა. ზამთარში უკვე იქ იყვნენ. ნიაკო კი თითქმის წლის და ექვსი თვის იყო. შევიდნენ სახლში დაბარგდნენ და დაიძინეს. 2საათში ბრაგუნმა გააღვიძა სამივე. ჩავიდნენ ქვემოთ და ბავშვები.დახვდათ.აჩი,სალი,ნიკა,ლიკა,გიგა,დადა,ნიკა,თემო,გიორგი,ნატალი, ნათია,ივა და სანდრო.
-რა ხდება-ანკამ თმები გადაიწია და ნამძინარევი ხმით ჰკითხა ყველას
-რა რა ხდება ჩამოხვედიით!!!-ჩაეხუტა ანკაას ნათია,ლიკა,გიორგი
-მოიცა მუცელი გაიწიეთ-ერეკლემ ოდნავ ხმამაღლა თქვა
ორივე ნამძინარევი იყო. ყველა შიგნით იყო შესული.
-ალო! გვიხარია თქვენი დანახვა მაგრამ გვეძინება.
-მოიცა რა ეხლა ჩამოხვედით. ნიაკო საადააა?-იკითხა ივამ
-ძინავს(ანკა)
-ანკა რამხელა მუცელი გაქ ბიწია თუ გოგოოოო?-ცნობისმოყვარეობისგან ჰკითხა დადამ
-რავიცი დადა. იქ არ წავსულვართ თუ ხვალამდე გული არ წამივიდა დაღლილობისგან მივალ.
-ანკა შენ მაინც დაიძინე არ შეილება შენთვის დატვირთვა-გადახედა საწყლის თვალებით ერეკლემ
-კარგით ხო თქვენი საცოდაობის ყურებას ჯობია წასვლა მაგრამ იცოდეთ ხვალ მოვალთ(ნიკა)
ბავშვები დაემშვიდობნენ ერთმანეთს. მერე ერეკლე და ანკა ისევ დასაძინებლად წავიდნენ მაგრამ რად გინდა, ნიაკომ გაიღვიძა. ვერცერთმა დაიძინა კიდე დიდიხანი. მეორე დღეს ორივე ექიმთან წავიდა. სქესი უნდა გაეგოთ ბავშვის. კაბინეტში შევიდნენ და ექიმს დაელოდნენ სურათი უნდა მოეტანა.
-რას ფიქრობ ნიაკო დე და გეყოლება თუ ძმა?
-ძმა ეყოლება
-და
-ძმა!
-არა ერეკლე და!
ექიმი შემოვიდა.
-აბა?-ორივემ ჰკითხეს მოლოდინში მყოფებმა
-გილოცავთ თქვენ ტყუპები გეყოლებათ. ბიჭი და გოგო
---------------------------------------------------------------ბოდიშს გიხდით, ძაან დავაგვიანე. სკოლის პერიოდმა დამღალა. ვიცი პატარა გამოვიდა შემდეგს ოდნავ დიდს გავაკეთებ. მადლობა კითხვისთვის