-ბრაიან , გთხოოვ მოიცადე ! გთხოოვ გაჩერდი , მაპაიე ბრაიან , გეხვეწებიი .....
-შენ კიდევ მოსმენას მთხოვ ? ლიივ , მწ შენ არ გადანაშაულებ , უბრალოდ მწყინს რომ მომატყუე .
-არა ბრაინ , გთხოოვ ! ბრაიან ! მისმინე ....
-არა ლივ , არა , არარის საჭირო უაზრო ტყუილები . ლივ , მე , მე .. ჯანდაბა !
-ბრაინ , მე გთხოვ მომისმინე , უნდა აგიხსნა . -ცრემლები წამომივიდა .
-არა ლივ , ახლა არა ! გეყოფა ტყუილები ... სამწყხაროა რომ სამყარო შენს ხელშია . -ეს თქვა და სიბნელეში გაუჩინარდა .
ჩავიკუზე და ტირილი დვაიწყე , ისევ და ისევ ვტკენდი გულს საყვარელ ადამიანს . ცრემლები ღაპა-ღუპით მომდიოდა და თავს ვერ ვიკავებდი . ოო , ღმერთო უფრო მტკიოდა ....გული უფრო მტკიოდა . სანამ ...
-ასე არ შეიძლება კოლ , არ შეიძლება ! -მომესმა უკნიდან ხმა , ეპწამოვდექი ტანსაცმელზე აკრული ჭუჭყი დავიბერტყე და ხმას გავყევი .
-გითხარი უკვე !
-კოლ , მისი მშობლები ამოხოცე , ამს მაინც გაანებე თავი . ასე არ შეიძლება , კოლ !
-მაიკ ! ახლა კი მისმინე ! მე შემიძლია , მათი ... -კოლმა ჩემს ნამტირალევ სახეს შეხედა და თვითონაც გადაფითრდა . რამდენიმე წამი ასე გაშეშებულები ვიდექით , შოკირებული ვიყავი , ტუმცა შემდეგ მოვტვინე და გავიქეცი .
-ლივ მომისმინე , ლიივ !

- არ მჯერა , ნუთუ შენ ? კოლ ! ჯანდაბა ! შენ , შენ ....
-ლივ , უნდა გამიგო ...
-რა ?! შენ ჩემი მშობლები მოკალი და ახლა ჩემი მოკვლაც გინდოდა და მთხოვ მოგისმინო ?
-შენმა წინაპარმა ჩემი მშობლები ამოხოცა , მე და ჩემი და -ძმა სამათხოვროდ დაგვტოვა , სხვა ნათესავებიც კი ცვენ წინააღმდეგ აღაწყო და შენ იმას მეობნები რომ იმის უფლებაც არ ამქვს რომ მოსმენა გთხოვო ?შენი სისხლით შემიძლია დაკარგული ბავშვობა დავიბრუნო , დიახ შემიძლია , რომ ჩემი მშობლები გავაცოცხლო .
რამდენიმე წამიანი პაუზიზ შემდეგ , მივიღე საბედისწერო თუმცა უცაბედი გადაწყვეტილება . ცრწმლები ხელით მოვიწმინდე და გაჭირვებით ვთქვი :
-ნებას გრთავ დალიო ჩემი სისხლი . -ვთქვი მე და ტანში ჟრუანტელმა დამიარა .
კოლი მომახლოვდა , გაშილი თმები გვერდზე გადმომიწია ... ვიგრძენი სიცივე კისერში , თვალები დავხუჭე და ცუდის მოლოდინში ხელი მაისურზე მოვიჭირე . რამდენიმე წამიც და ჩემი დაძაბული , უინტერესო , ხიფათით სავსე ცხოვრება დასრულდებოდა ... მაგრამ .
უცებ ეს სიცივე გაქრა და ისევ სითბომ დაისადგურა ყველაფერი ... თვალები გავახილე , კოლი იქ არ იყო . მან , მან მე ამირჩია .

ცოტა ხანი იქვე ჩამოვჯექი და ღრმას ამოვისუნთქე , მაგრამ ეს დღე რაღაც დაწყევლილი აღმოჩნდა ჩემთვის ...როგორც ყოველთვის რაღაც ზებუნებრივი ხმა მომესმა , თუმცა ეს არ იყო ცვეულებრივი ხმა ...ეს რაღაც არაარსებულად საშინელი იყო .... წამოვდეიქ და აქეთ-იქით მიმოვიხედე , თუმცაღა ...
-გამარჯობა ლამაზო ! -უკნიდან საშინელი ხმა მომესმა , ავცახცახდი და კის საპირისპიროდ დავდექი .
-ვინ ხარ და რა გინსათ ?! -
-გამბედავიც ყოფილხარ ! - მითხრა მან და მომიახლოვდა . -"perantios mataros " -თქვა კაცმა მე კი მთელი ძალით შევეჯახე ხეს .
-ააააა ! - ამოვიწკმუტუნე მე .
-გტკივა არა , კარგია ! მინდა ცოტა იწვალო და შემდეგ მოკვდე , სანამ შენს დასაც მოვკლავ !
-ჩემს დას ვწრ მოკლავ ! ვერ მოკლავ ! -ვღრიალებდი მე , ტუმცაღა ამაოდ "ერიტიკოსის" წინააღმდეგ უბრალო ადამიანი ვერაფერა გავდიოდი .
-vadulas banat -თქვა მან და ამ დროს მუცელში საშინელი გკივილი ვიგრძენი , შემდეგ მისი ეშვები ჩამოაჩინა და ფეხზე მიკბინა .
ამ დროს რაღაც ხმა მომესმა , რაღაც ნაცნობი ხმა , როემლსაც ვერ ავღწერდი . მაგრამ ბოლოს და ბოლოს გავარკვიე ეს კოლი იყო .
-ნეირატა -ზიზღით წარმოტქვა მან სიტყვები .
-სტუმარიც მოგვსვლია , ძვიფასო კალებ , კოლ , მოდი და უყურე როგორ კვდება შენი მშობლების მკვლელის შთამომავალი .
-გაუშვი ! -იღრიალა მან და ვამპირის ეშვებიდ და მაქციის კლანჭები გამოყო .
-არ გამაცინო ! კარგი რაა ! -ეს თქვა და მიწას ფეხი დაარტყა , ჩვენშ გარშემო რაღაც წრე გამოისახა . კოლამ შემოსვლა სცადა , თუმცა ... -კიდევ ერთი სიურპრიზიი ! აბა გარედან ყურწბ აუფრო კარგია ხომ კოლ ! -თქვა ნეირატმა და ბოროტულად გადაიხარხარა .
-არააა ! ნეიტარ არ გააკეთო ეს ! -არსაიდან გამოჩნდა ვიოლეტი .
-კიდევ ერთი მაყურებელი ჩვენს სცენას , ძვირფასო ლივ !
-ნეტარ , ლივი გაუშვი ! გაუშვი ! იცოდე მოგკლავთ !
-კარგით , ოღონდ ჯერ აქ გადმოდით ! .......-ეს თქვა და ხელი ჩემსკენ ამოწია ხელს ნელ-ნელა კუნტავდა და უფრო და უფრო მტკივდებოდა , მთელი სხეული .
დიდი ხანი მაწამებდა , ყველას თავლწინ . უკვე დაუძლურებული კი ძირს ვეგდე და ვეხარაფერა ვხვდებოდი , რა აღარ მტკიოდა ,ამაგრამ ამინც ვცდილობდი ავმდგარიყავი , მაგრამ ....
-და ბოლოს , ძვირფასო მაყურებლებო ! გამანადგურებელი დრტყმა ..... -ისე იქცეოდა თითქოს ცირკში ყოფილიყო , ვხვდებოდი რომ სიცოცხლის ბოლო წუთებს აქ გავატარებდი .
ხეს დავეყრდენი და წამოვდექი , მტკიოდა თუმცა ვყძლებდი . ქვემოთ ვიყურებოდი , ვერ ვუტურებდი მათ დამწუხრებულ ცრემლით სავსე თვალებს ... ნეიტარს ხელების გარშემო წითელი , გამჭირვალე სხეუოი შეიკრა , მგონი ცეცხლი იყო . ხელი უკან დასწია (მოემზადა ) და ჩემსკენ გამოიქნია ....
მოვკვდი ? იქნებ გავითიშე ? ანდაც იქნებ ვინმემ მიზსნა ? არა ! მე ცოცხალი გადავრჩი . როგორ ? უბრალოდ ხელები სახის წინ ავიფარე და .... ცეცხლი გაჩერდა , ხეელბის გარშემო მოლურჯო ფერის ნივთი გამოისახა , ახლა კი მე წამოვდექი და თავდასხმისთვის მოვემზადე .
ზუსტად ისე იყო როგორც ფილმებში ცეცხლი V.S ყინული ..დიახ ანუ სიკეთე და ბოროტება . საბოლოდდ მეც საშინლად დავშვადი , თუმცა ამავდროულად ნეიტარსაც ძლიერი ჭრილობები ჯქონდა . მერწმუნეთ ის უფრო სშინლად იყო , ალბათ შიოდა ... გაგიჟებულმა მხოლოდ ეს თქვა :
-მე მაინც გავიმარჯვებ ! პატარავ ! -ეს თქვა და წავიდა , ამსთან ერთად გაქრა ის წრე რომელიც ჩემსა და კოლს გვყოფდა .
-ლივ ! - თვაბრუ უეცრად დამეხმა და წვბორძიკდი , თუმცა კოლმა როგორც ყოველთვის დამიჭირა . -ლივ , კარაგდ ხარ ?
-კოოლ ! -გადავეხვიე და თავლები დავხუჭე , ისიც ჩამეხუტა . საოცარია ! არა ის კი აარა საოცრება რომ გადამეხვია არამედ ის , რო საოცარჯ სითბო ვიგრძენი ... ო , რმერთო უველაფერი გადამავიწყდა , რაც გამლიწვია , ერთამ სიტყვებმა , ყურში ჩურჩუკით :" მიყვარხარ " !
ღამის ცივი სიო კვლავ და კვლავ უბერავდა და თმებს მიშლიდა . სწორედ ახკა მივხდი თუ რაარის ნამდვილი სიყვარული .





ამ როგორი თავია ? აი მე თუ მკითხავ საშინელებააა ! ისე გქვენ რომელი გირჩევნიათ ?
1.კოლი და ლივი
2.ბრაიანი და ლივი
შემდეგი მოთხრობა ორიგინალებზე იქნება და როგორ ფიქრობთ კარგი იქნება ? შემიფასეთ ნაშრომი ! ^_^