-რამ ჩაგადენინა ეს სისულელ გოოგო. ამდენი სულ ტყულად გელაპარაკე?
-წარმოგიდგენია? მე მივდივარ მასთან და რა მხვდება, ვიღაც გოგოს ეხუტება და იცინიან, რო დამინახა ვაი შენმა ცოლმა მიპოვაო მეუბნება.
-მოიცა იქნებ შეგეშალა და მისი და არის?
-არა მგონია, ვაჟა და ანის ვიცნობ მასაც გამაცნობდა.
-იქნება და არა. ან ბიძაშვილი ან მამიდაშვილი. ანკა ბავშვებით მაინც რატომ წამოხვედი ნიკოლოზი შეილება გაციებულიყო
-სუ წამით გამოვიყვანე არაფერი მოუვა მაკა დაწყნარდი.
-რა საყვარელია არ აძინებ?
-არა ეხლა გაიღვიძა. მოდი დედასთან-ანკამ ხელში აიყვანა ნიკოლოზი როცა ერეკლემ დაურეკა ტელეფონზე.
-სად ხარ?
-იქ სადაც ვერ მიპოვი
-სად ვერ გიპოვი კარგად იცი რო სუ რო მიწაში ჩაძვრე მაინც გნახავ.
-მაგასაც ვნახავთ
-რატო წახვედი ან ბავშვები რატო წაიყვანე!!
-რა რატო წავიყვანე შენ ვიღაც ქალს ეხუტებოდე შენთან და ს**** გქონდეს და მე მოგითმინო?
-გოგო რეეებს ამბობ თავი რას მიარტყი!!
-რა რას მივარტყი რასაც ვამბობო თავს ნუ იდებილებ!!
-ანკა ეხლავე მითხარი სად ხარ თორე
-თორე რა? მომკლავ? ჯერ მიპოვე
-ბოლოჯერ გეკითხები სად ხარ ნუ მცდი თორე რო გიპოვი არ გაცოცხლებ
-წარმატებები
ანკამ გაუთიშა
-რატო აწამებ კარგი რა ანკა
-ღირსია აბა მღალატობს და
-არ იცი რა შვება. იმდენი მოგითმინა ამ ყველაფრის მერე კიდე როგორ გგონია რო შეილება გიღალატოს?
-არ ვიცი... ალბათ შევიშალე მაგრამ ძალიან არ მომეწონა იმ გოგოს ნათქვამი.
-გიპოვის ანკა
-რო მიპოვის მერე რამეს მოვიფიქრებ. ნიკოლოზ დე, დედას ცხოვრება.-ანკამ რძით ბოთლი აიღო და აჭამა. მაკა გავიდა ოთახიდან.
-დედა სადაა მამა ერეკლე?
ანკას გაეცინა ნიაკო სუ მამა ერეკლეს ეძახდა ხოლმე და გიორგის ჩვეულებრივად მამას.
-არ მოვა.
-რატო?
-იმიტო
-და მამა?
-მამაც ჯერ არ მოვა.
-მენატრება და
-არაუშავს მალე ნახავ
-დე მე უფრო გიყვარვარ თუ ნიკოლოზი?
-რა სისულელეებს ამბობ დე ორივე ძალიან მიყვარხართ
-მერე ნიკოლოზი მამას შვილი რო არაა?
-არ თქვა ეგ მეორეჯერ. ნიკლოზი შენი ძმა არის და ერეკლეს და ჩემი შვილი. მიუხედავად იმისა რომ გიორგი მისი ბიოლოგიური მამა არაა ის მაინც ითვლება მის მამინაცვლად. დაწყნარდი დე მალე მოვა მამა თუ მამა რომელიც გინდა.
-კაი
-ეხა მიდი მაკასთან და გარეთ გაგასეირნებს
მაკამ პარკში წაიყვანა ნიაკომ. მანამდე ანკა ნიკოლოზს ართობდა.
-დედას ცხოვრება რა პატარა ხარ ჯერ. სულ რაღაც 3დღის ხარ. დედას სიცოცხლე. ნეტა როდის გაახელ თვალებს?
ამ დროს ერეკლე გამწარებული ეძებდა ანკას. დედამისთან წავიდა, მერე მეგობრებში მაგრამ ვერსად ვერ იპოვა. მერე პარკთან გაიარა სადაც მაკა დაინახა ნიაკოსთან ერთად და გაჩერდა.
-მაკა გაგიყვანო?
-აა... არა ერეკლე
-ერეკლეეე!-მანქანას მივარდა ნიაკო
-წაგიყვანო ნია?
-ქოო. დედა მაქასთანააა
-მადლობა ნიაკო
-ოხ ნია რამხელა ენა გაქ(მაკა)
-მაკა ჩაჯექი
ერეკლე, მაკა და ნიაკო წავიდნენ.
-დამელოდე ორი წუთით რა ნია. მაკა დაიტოვე ანკას მინდა დაველაპარაკო.
-კაი
ერეკლე ზემოთ ავიდა. კარზე დააკაკუნა.
-ღიააა-ერეკლე შევიდა შიგნით, ანკა ეწეოდა მის დანახვაზე წამოხტა გიჟივით ხან კარისკენ წავიდა ხან ნიკოლოზის ოთახისკენ ვეღარ მიხვდა სად წასულიყო, საბოლოო ჯამში ერეკლემ კარი ჩაკეტა და სამზარეულოში დაჯდა, ხელს ჩამოეყრდნო და დაწყნარებული სახით შეხედა ანკას.
-გიპოვე თუ არა?-ღიმილიანი სახით უყურებდა
-რა ჯანდა და ოხრობა და არ გადარჩენა გინდა
-წყნარად ანკა, მე ხომ მშივდად გელაპარაკები მიუხედავად იმისა რომ შენ გაცნობის შემდეგ ნეერვოზი დამემართა. ამდენი ხანა უბრალოდ გიყურებ თითქმის 2წელი და რასაც ვაკვირდები გითმენ გუთმენ და გელოდები როდის გამოფხიზლდები და მიხვდები რომ მეტს ვეღარ გავუძლებ. ანკა შენ სიჯიუტეს ალბათ საზღვარი არ აქვს. ყველაფერს გავუგე მაგრამ რაღა ჯანდაბად იყო საჭირო ისევ გაქცევა? რამე დავაშავე? თუ მოგწონს რომ მოგსდევ
ამ ტექსტზე, გაჩუმდა და გაიტრუნა. ვერ მიხვდა რა ეპასუხა. დასჯილი ბავშვისავით იჯდა და ხმას არ იღებდა. ფიქრობდა იმ გოგოზე ეკითხა თუ არა.
-მიხვდი ხო რო ძაან გაგივიდა თავს? რომ ზედმეტი იყო ეს ყველაფერი. მიხარია ეხლა კეთილი ინებე და მე მართლა აღარ მაქ ხვეწნის თავი არ ჩაალაგებ და შენ თავს დააბრალე. გაიქცევი გიპოვი და ისეთ რაღაცას გავაკეთებ რო მაგრა ინანებ. მალე 2წუთში ჩემ შვილთან ერთად იყავი ქვემოთ.
ერეკლე ქვევით ჩავიდა. მართლაც ანკა 10წუთში ქვემოთ იყო დაემშვიდობა ანკა მაკას და ჩაჯდა.
-მემგონი შენზე არაფერი არ ჭრის რა გოგო ხარ ამისთანა რა სიჯიუტეა ეს ბავშვი ხომ არ ხარ. რას გარგებს ეს ყველაფრის შენ გემოზე კეთება. გაიქეცი გიპოვე, კიდე გაიქეცი კიდე გიპოვე. ვერ ხვდები რო ამ გაქცევით ვერაფერს გადიხარ. თუდაშორება გინდა და ჩემთან უბედური ხარ ანკა ამასაც აიტან უშენობასაც ავითან, მირჩევნია ბედნიერი იყო სხვასთან ვიდრე გალიაში გამოკეტილი ჩემთან და უბედური.
ერეკლე გზა და გზა ანკას სახეს აკვირდებოდა. ანკა მიჩერებოდა ერთი წერტილს და ცრემლებს ძლივს იკავებდა რომ არ ატირებულიყო მხოლოდ მაშინ მიხვდა რა ეგოისტობა გააკეთა. ერეკლემ მანქანა დაამხრუჭა, ბავშვებს უკვე ეძინათ.(საღამო იყო). გადმოვიდა, მეორე მხრიდან მანქანის მივიდა და გააღო კარი. ჩაიკუზა და ანკას სახე მაღლა ააწევინა.
-უბედური ხარ ჩემთან?მთელი გზაა პასუხს არ მცემ. რა დაგემართა. თუ უბედური ხარ გავშორდეთ
-მე...-ანკა აქვითინდა და ვეღარ შეიკავა თავი. ერეკლე ჩაეხუტა და ორივე ესე იჯდნენ მანქანაში,დიდიხანი ვერ დაამშვიდა ანკა. მერე წამალი მისცა და გზაში ჩაეძინა. როგორც იქნა მივიდნენ სახლში. სამი ბავშვი ჰყავდა პირდაპირი გაგებით გადასაზიდი მანქანიდან. ერთი ნანული დეიდას წააყვანინა, მეორე თვითონ და მერე ანკასთვის დაბრუნდა. სამივე აიყვანა და დააწვინა. მერე ქვემოთ ჩავიდა.
-რა დაემართა ანკას შვილო?
-რა ვიცი მემგონი ნერვული აშლილობა. ექიმთან უნდა წავიყვანო
-რასაც შენ უძლებ შვილო. მოდი ჭეშმარიტად რად გინდოდა ეს გოგო?
-ნანული დეიდა ეს გოგო ჩემი ცოლია. მიყვარს და პატივი ეცით ჩემ გადაწყვეტილებას
-ბოდიში შვილო.
-წადით ნანული დეიდა გვიანია
-თუ არ გჭირდებით თქვენის ნებართვით
ნანული დეიდა დაემშვიდობა და წავიდა. გიორგი მოვიდა.
-ნიაკოს ძინავს უკვე?
-ხო. ანკა გამექცა დღეს და ისევ ვიპოვე
-დაა... ეს გოგო არასდროს არ შეწყვეტს ამას
-არ ვიცი ან გაქცევა ევასება ან მე აღარ ვუყვარვარ-ვისკი გამოიღო და დალია
-რას ქვია არ უყვარხარ ერეკლე რას ბოდავ. გიჟდება შენზე
-ჩემგან შვილიც კი არ უნდოდა ისე ლაპარაკობდა მათზე გეგონება სასჯელია მისთვის. რამდენი ხანია მის ხასიათს ვიტანდი მაგრამ ახლა მგონია რომ ჯობს თავი დავანებო თუ უბედურია პრობლემა არ მაქვს წავიდეს.
-ანკას ნერვული აშლილობა აქვს დიდიხანია რაზეც ვლაპარაკობ მაგრამ ჩემი მოსმენა არ გინდა მას მხოლოდ წამლები თუ უშველის
-ნუ ლაპარაკობ მასზე როგორც ავადმყოფზე. ჩემი ცოლი ჯანმრთელია
-ვინ თქვა რომ ავადმყოფია, უბრალოდ ვიგულისხმე მას მიხედვა უნდა
-წამლებზე ბევრჯერ ვიომე
-არ გინდა რამეში ჩაუყარე
-კაი. ნიაკო ხვალ წაიყვანე ბაღიდან დღეს ძინავს და აღარ გავაღვიძებთ
-კაი. მომიკითხე მერე ანკა
გიო წავიდა. ერეკლე ზემოთ ავიდა და დაიძინა მაგრამ ძილმა დიდხანს არ გასტანა. ბავშვმა ტირილი დაიწყო და დამთავრდა ანკას და ერეკლეს იდილიაც. ერეკლე ადგა მაგრამ ანკას გაეღვიძა.
-რა ეხლა შენც დაგაწყნარო?-გაიცინა ერეკლემ
-მე მივხედავ
-არა სუსტად ხარ დაიძინე
-მაგრამ
-მე მივხედავ
ერეკლე გავიდა და ნიკოლოზი ხელში დაიკავა. დიდიხანი ჩალიჩობდა და ბოლოს დააძინა. ახლა მეორე პარტია ნიკოლოზის ხმაურზე ნიას გაეღვიძა.
-დედააა
ამაზეც ერეკლე ადგა და ცოცხალი თავით არ მისცა ანკას უფლება რომ ამდგარიყო.ნიაკოც დააძინა და უკვე დილის 7საათზე ჩაეძინა. 10ზე ანკას გაეღვიძა ადგა და ნიკოლოზთან გავიდა. აიყვანა ხელში და რძის ბოთლი ჩაუდო პირში. გავიდა ხალათით სამზარეულოში. ცალი ხელით ყავა დაისხა. მერე მაგიდასთან დაჯდა.
-დე ნიაკო წაიყვანა უკვე გიორგიმ? აბა დავრეკოთ.
ანკამ გიოს დაურეკა.
-გიო ნია შენ გყავს?
-კი. ბაღში გავიყვანე ორივეს გეძინათ და ნანული დეიდამ გამიღო კარი მერე ისიც წავიდა.
-აა. ერეკლე კიდე არც ნიკოლოზმა და არც ნიამ არ დააძინეს მთელი ღამე
-რატო
-ნიკომ დაიწყო ჯერ ტირილი მერე ნია გააღვიძა და ამან არცერთან მიმიშვა
-ანკა არ მინდა ისევ ძველი თემა დავიწყო
-ვსვამ.
-კაია. ნიაკოს დავიტოვებ რა დღეს?
-კაი რა ისედაც სუ შენ გყაავს
-რა სუ მე მყავს გუშინ ჩემი დღე იყოოოო
-ხო კაი ჯანდაბას მომენატრა ჩემი ბავშვი
-კაი. კაი. გეყო წუწუნი მეორე ბავშვს მიხედე
ანკამ გათიშა. მერე დადო ბოთლი და ნიკოლოზი ჩააწვინა მანქანის სკამში ისე რომ დამჯდარ ფორმაში არ იყო. ტელეფონზე ნათიას მიწერა.
,,მოდიიი, ნიკოლოზს განახებ’’
,,აუ როგორ მაინტერესეეებს. 2საათში ან პირველზე მოვალ ეხლა ლექციები მაქ’’
,,ოკ’’
მერე ყავა დალია ცოტა ნამცხვარი შეჭამა და ამ დროს ერეკლე შემოვიდა. კართან დადგა ანკამ გაიხედა.
-გინდა ყავა? რას უყურებ?
-იდილია. მშვენიერი ოჯახი.
-ხო. ყავა გინდა?
-არაფერი არ მინდა როცა ვხედავ რო კარგად ხარ
ერეკლე მივიდა უკნიდან მოეხვია და აკოცა. მერე მაცივრიდან გამოიღო ნამცხვარი, ანკამ ყავა დაუსხა და დასხდნენ.
-მა, დედა რა ლამაზია ხო?
-ერეკლე დღეს სამსახურში მიდიხარ?
-არა. დღეს არა. უნივერსიტეტში ჩაგწერე. 1თვეში უკვე გახვალ
-კაია. კაკრას ცოტა წამოიზრდება ნიკოლოზი და დავუტოვებთ ხოლმე ნანული დეიდას ისიც რაღაც შუალედებში მერე შენც გეც...
ერეკლემ შეაწყვეტინა და აკოცა.
-ნუ ლაქლაქებ გოგო ამდენს
-კაი ხო. აუ ეხა ცოტახანში ბავშვები მოვლენ ივა და სანდრო ნიკოლოზის სანახავად
-აუ ამ ზამთარში გოგო. ბავშვს რამე ვირუსი არ აკიდონ
-აუფ მამიკო გახდი უკვე? ხედავ რა რთულია ბავშვზე ზრუნვა
-მე მეუბნები გოგო ამას? ეს ორი წელი ვის ვზრდიდი
-ნიაკოს? ნიაკოს თავიდან მე ვზრდიდი დიდიხანი
-შენ გოგო შენ არ გზრდიდი? ჩურჩუტო
-ფფტტ....
-ნუ იბუტები ეხლა ანკა შენც იცი რო ბავშვი ხარ-აკოცა ერეკლემ
ცოტახანში კარზე კაკუნი გაისმა, ანკა წავიდა გასაღებად და ერეკლემ ნიკოლოზი აიყვანა ხელში და ოთახში გაიყვანა. ივა და სანდროც შევიდნენ სამზარეულოში და დასხდნენ.
-აუ ერეკლე მოგკლავ რატო გაიყვანე ნიკოლოზი ოთახში
ანკა გავიდა ოთახში.
-იმიტო არ მაქ მერე ნერვები მისი საავადმყოფოში ტარების აქ შემოვიდნენ.
-აუ რა შეუგნებელი ტიპი ხარ
-ანკა ბავშვი სათამაშო არაა. ნიას როგორც უვლიდი ისე არ უნდა მოუარო ნიკოლოზს
-მოიცა ნიას რა ცუდად ვუვლიდი?
-ეგ არ მითქვამს. მე ვარ ნიკოლოზის მამა და მაქვს ისეთივე უფლებები როგორც შენ. აქ შემოვლენ
ამ დროს ერეკლეს დაურეკეს. ტელეფონზე უცხო ნომერი ეწერა.აიღო და ბოხი ხმა გაისმა
-ავარია მხოლოდ დასაწყისი იყო, ინანებთ რომ ჩვენი გზა გადაკვეთეთ