***
კიბეზე ვდგავარ და კედელზე ფერად ფიგურებს ვხატავ. ფიქრებში ვარ გართული და საყვარელი სიმღერას Thirteen Senses- Into The Fire ვღიღინებ.
-ნუცა, როგორ ხარ?-მესსმის ხმა. ფიქრებში გართული ვშინდები და კიბიდან ვვარდები.
-ნუცა!-ჩემკენ იხრება ბათუ.
-რომ არ შეგეშინებინე არა?!-ვიძახი მე, არადა რა ამის ბრალია.
-ბოდიში! შენ იყავი ფიქრებში გართული!-მეუბნება ის.
-ხო ვიყავი, მაგრამ ცოტა ხმადაბლა უნდა გეთვქა!-არ ვწყვეტ ლაპარაკს მე.
-ვისზე ფიქრობდი ასეთზე?-მეკითხება ბათუ.
-შენზე!-ვიღიმი მე.
-არა, ჩემზე რომ ფიქრობ ეგ ისედაც ცნობილია!-ამბობს ბათუ.
-ტყუილში ცხოვრება არც თუ ისე კარგია!-ვეუბნები მე და ნატკენ ფეხზე ვიდებ ხელს.
-ძალიან გტკივა?-თბილად მიღიმის და თვალებში მიყურებს.
-ისე რა!-ვამბობ მე
-ჩვენს ქორწილამდე მოგირჩება!-იცინის ბათუ.
-ვინ თქვა ტყუილი არ მიყვარსო?!-ვახსენებ მე.
-კარგი ხო, მე რომ მოგიტაცებ მანამდეც მოგირჩება!-სიცილს განაგრძობს ბათუ.
-ბევრ ლაპარაკს ჯობს მომეხმარო და ფეხზე ამაყენო!-ვეუბნები და ხელს ვკიდებ.
-უბრალოდ გეგმებს ვგეგმავდი და გადამავიწყდი!-იდიც ხელს მკიდებს და ფეხზე მაყენებს!
-დიდი მადლობა!-მადლობას ვუხდი და ფრთხილად მივდივარ სკამისკენ.
-შეგიძლიათ შეისვენოთ!-შემოდის ლალი დეიდა და თბილად გვიღიმის. ნეა ეს დღეები არ დადის, სიცხე აქვს.
-გარეთ გავიდეთ, კარგი?-მთავაზობს ბათუ.
-ფეხი მტკივა!-ვიძახი მე.
-კარგი!-ჩემკენ მოდის და ხელში მიყვანს.
-რას აკეთებ?-ვიძახი მე.
-ხომ თქვი ფეხი მტკივაო!-ამბობს ის.
-ის გითხარი რომ ხელში ამიყვანე მეთქი?!
-არა, სანამ შენ იტყოდი, მე ვიმოქმედე!-თმას მიწევს და ბავშვთა სახლის ეზოში გავყავარ. პატარა ხის სკამზე მვამს და ისიც გვერდზე მიჯდება.ჩიტების ჭიკჭიკი ისმის, როგორ მიყვარს ეს ხმა. გვერდზე ვიყურები და ბათუს ჩემი მობილური უჭირავს და სურათებს ათვალიერებს.
-შენ რა პლაჟზე საცურაო კოსტუმით იყავი გასული?-სერიოზული გამომეტყველებიტ მეკითხება ბათუ.
-მე? აბა რითი უნდა ვყოფილიყავი?-უცებ ვიბნევი. ამასთან ეღტად ხმამაღალი სიცილი მესმის.
-გაგეხუმრე, რა გჭირს?!-აგრძელებს სიცილს.
-მასხარა ხარ მეთქი ტყუილად კი არ გეუბნები!-ვეუბნევი და შემდეგ სურთზე გადადის, სადაც საქორწინო კაბაა ნაჩვენები.
-ამ კაბას თუ ჩაიცვამ, მხოლოდ მე და შენ ვიქნებით ქორწილში!-მიღიმის და თავზე მკოცნის.
-ჩვენი ქორწილი იქნება რომ?!-ვამბობ მე.
-წეღან რა სიმღერას ღიღინებდი?-მეკითხება ბათუ.
- Thirteen Senses- Into The Fire.- ვპასუხობ მე.
-გემოვნება ერთნაირი გვაქვს.-იღიმის ის.-ეგ სიმღერა 2:40 წუთიდან მიყვარს!-მიხნის ბათუ.
-მართლა? მეც!-ამ დამთხვევამ სიხარული გამომიწვია.
-ხოდა, ჩვენი ქორწილი გადაწყვეტილია!-იცინის და კვლავ შენობაში ვინაცვლებთ.
-----------------------------------------------------------------

ისევ და ისევ დაგვიანებული თავი! ეს თავიც ჩემს ნუციკოს და ბათუს! დაგვაინებისთვის ბოდიშის მოხდა სირცხვილია უკვე! მიყვარხართ ყველანი! უღმესი მადლობა, ყველაფრისთვის!