-ააქ რა ხდება ხომ არ იცით? - გადაუჩურჩულა მიმიმ გიოს და მიშოს.
-აზრზე არვართ
-ჰე ახლა დიდი ხანი უნდა იყოთ ასე გაშტერებულები? მითხარით რა ხდება თორე ამ მაღალქუსლიანებით დაგასახიჩრებთ - თქვა მიმიმ და მაღალქსულიანები აიღო.
-ხო რაიყო გოგო უბრალოდ გამიკვირდა ნოეეს აქ რაუნდა? - იო
-რაა თქვენ ერთმანეთშ იცნობთ?
-თან ისე კარგად შენ ვერც კი წარმოიდგენ!- ნოე
-ოხ მაშინ მე აქ საჭირო აღარ ვყოფილვარ. ხო არ წავიდე? - გაიბუსა მიმი
-კაი რა ასე ადვილად რატო ბრაზდები. მოდი და შემოიყვანე ბიჭები.-იო
-ოხ ამ ბიჭებს მე ვერ შემოვიყვან სად მაქ გენაცვალე ამხელა ძალა - ცხვირი აიბზუა მიმიმ. - ვახ დამატყდა ფეხები ამხელა მაღალ ქუსლიანებზე რა უბედურებაა! - სახე დამანჟა მიმიმ
-ვახ ამას სახლში როგორ უძლებ?- გადაუჩურჩულა ნოემ იოს
-რავიცი როგორღაც. ნუ ვიზიარებ შენ მწუხარებას. -იო
-ოეეე! მეც აქ ვარ და სიტყვებს დაუკვირდით თუ შეიძლება. - თქვაა მიმიმ და სახლში შევიდა.-ბებო! ბაბუ!
-ვაა მოხვედი უკვე შვილო?- ბებია
-კი აპა ხომ არ დავაგვიანებდი თან ისე მშია ერთი სულიმაქ შენ გაკეთებულ ხაჭაპურს როდის შევჭამ .-თქვა მიმიმ და მუცელზე მოიკიდა ხელი.
-შემოდით მმერე იქით ყველანი და მივუსდეთ სუფრას. ბაბუაშენი უკვე იქ არის. -ბებია
-ოეეე წამოდით ჩქარა რა თორე მოვკვდი შიმშილით. -გასძახა ბიჭებს მიმიმ. ისინიც მივიდნენ.ნოე რათქმაუნდა გაეცნო ბებიას და ბაბუას . სუფრას მიუსხდნენ. ცცოტახნის შემდეგ ბაბუამ წამოიწყო საუბარი.
-აპა როდის აპირებთ ქორწილს?
-ამის გაგონებაზე მიმის ლუკმა გადასცდა და კინაღამ დაიხჩო.ნოემ ეს შეამჩნია და წყალი მიაწოდა.
-იცით რამოდენიმე დღე აქ ვიქნებით და ასე 15 ოქტომბერს დავქორწინდებით.
-კარგია. აქ სადამდე იქნებით? - ბაბუა
- 29 ში მივდივართ.- ნოე. ნუ ბევრი რომ არ გავაგრძელო გეტყვით რომ კარგად ჩამთავრდა ეს დღე. ბევრი იმხიარულეს და ძველი ამბები გაიხსენეს. თურმე ნოე და იო ძმაკაცები ყოფილან. საქმიან შეხვედრაზე გაუცნიათ ერთმანეთი. 2 საათი იყო როცა დაიშალენ და სახლში წავიდნენ. ჩვეულებრივად დაიძინეს. დილას კი როგორც ყოველთვის მიმიმ ადრე გაიღვიძა. ნუ ახლა ის რრის მიმი იქნებოდა რომ არაფერი მოეფიქრებია. თავის ოთახში გავიდა და შავი პომადა აიღო. იოსთან დაბრნდა და ულვაშები მიახატა. ისეთი სასაცილო იყო ძლივს იკავებდა სიცილს. რამდენიმე ფოტოც გადაუღო და გავიდა. ახლა ბიჭებთან შევიდა კბილის პასტით.
ბიჭეს მალევე გაეღვიძათ დაიბანენ და სამზარეულოში გავიდნენ. ჩაი დალიეს და მიმის გეგმაც გაიგენ. შეპირებულები იყვნენ როცა ნოე გაიღვიძებდა არცერთ ხმა არ ამოეღო მის მიხატულ ულვაშებზე. მალევე გაიღვიძა ნოემ და ტელევიზორთან გავიდა.
-ვაა გაიღვიძე ძმა?- მიშო
-როგორ გძნობ თავს ?-გიო -ძლივს იკავებენ სიცილს
-რავი ვარ რა. ცოტა თავი მტკივა.
-ჰმ. ასე გვიან ძილი არ გამიგია მმე. -მიმიი
-აუ შენ ყველაფერზე როგორ წუწუნებ რა. -ნოე
-აუუუუ გადავფიჩინდები ახლა. - სიცილი აუტყდა მიმის მიშოს და გიოს
-რაარი ახლა აქ სასაცილო? - წარბშეკრულმა თქვა ნოემ
-შენ ვერ გაიგებ- სვენებ-სვეებით ძლივს დაამთავვრა წინადადება მიმიმ
-კაი რა. რა გვაქ საჭმელი?
-არც არაფერი. წამო მაღაზიაში წავიდეთ და რამე ვიყიდოთ. -თითქოს დასერიოზულდა მიმი
-კაი . მოიცა მე საფულეს გამოვიტან. -თქვა ნოემ და ოთახში გავიდა.
-ახლა ნახეთ თქვენ რაც მოხდება ქუჩაში ! ვაიმე წარმოდგენაზეც კი ცუდად ვხდები -გადაიკისკისა მიმიმ
-აუუუ მეც მინდა წამოსვლა! -მიშო
-რო გამოგყვეთ არა? -გიო
-რავი რამე მოიფიქრეთ და წამოდით გავერთოდ ერთად -მიმი
-ჩუმათ მოდის - გიო-ნოეც მოვიდა.
-წამო წავედით-ნოე
-აუ ჩვენც მოვდივართ.-მიშო
-რატო? რა საჭიროა? -ნოე
-კააი რა სულ სახლში ხომ არ ვიქნებით სულ? წამოვალთ რა მოხდება?-გიო
-კაი ხო წამოვიდნენ დიდი ამბავი! -მიმი
-კაი ხო- დანებდა ნოე.
-ფეხით წავიდეთ რა გავისეირნოთ ცოტა.-მიშო
-კაი რა :/ -ნოე
-კაი რა ნუ წუწუნებ შენ ყველაფერზე ! წამო წავედით ფეხით და ვსიო - მიმი თქვა და თვალი ჩაუკრა ბიჭებს რათქმაუნდა ნოეს გარდა. კარები დაკეტენ და მაღაზიისკენ აიღეს გეზი.
-ყველა ჩვენ რატო გვიყურებს?-გაიოცა ნოემ
-ჩვენ არა ! -მიშო
-აპა ?-ნოე
-შენ! -გიო
-კაი რა მე? -შეიცხადა ნოემ
-ზუსტადაც რომ შენ! -მიმი . მაღაზიაამდეც მიაღწიენ. შიგნით შევიდნენ და პროდუქტები აიღეს. სალაროსთან რომ მივიდნენ გამყიდველს სიცილი აუტყდა და ძლივს გაჩერდა.
-რას ხედავთ ახლა აქ საასაცილოს? -გაბრაზდა ნოე
-კაი რა მალე გაგვატარეთ -თქვა მიმიმ და თვალი ჩაუკრა გამყიდველს და ტუჩებით ანიშნა რომ გაჩერებულიყო. გამყიდველიც მიხვდა და გაჩერდა.მაღაზიიდან გამოვიდნენ და ისევ ყველა ნოეს უყურებდა.
-ახლა ამგენს არვიცი რას ვუზამ-გაბრაზებულმა თქვა ნოემ
-კაი რა გაჩერდი -მმიმი.
-ნუ იგონებ რა რამეს.-მიშო
-კარგი რა ტო. -გიო-სახლში მივიდნენ გაბრაზებული ნოე კი მდივანზე ჩამოჯდა. ბიჭებმა და მიმიმ პროდუქტები გაიტანეს სამზარეულოში და უკან დაბრუნდნენ. ბიჭები ნოეს მიუსხდნენ და მიმიმ კი ტელეფონი ამოიღო.
-მოდით რა სამახსოვრო ფოტო გადავიღოთ!-მიმი
-კაი რა ფოტო?-ისევ აბუზღუნდა ნოე.
-კაი რა ძმა-მიშო
-შენ ყველაფერზე როგორ ბუზღუნებ. ერთი ფოტო დიდი ამბავი-გიო
-კაი ხო-ძლივს დაითანხმენ ნოე. -მიმიმაც ტელეფონი მოიმარჯვა და სურათი გადაიგო.
-მაჩვენე ერთი რანაირია -ნოე.
-აჰა - დაანახა მიმიმ თავისი თავი გადიდებულში ნოეს. ისე რომ ტელეფონი მას არ ეჭირა და ვერ წაშლიდა.
-ჰააა? ეს რა არის ტო?-ადგა ნოე და სარკეში ჩაიხედა. -აი თურმე რატომ მიყურებდა ყველა ასე! უხ! ვინ მოიფიქრა?-ბავშვები გასუსდნენ. -ჰე ჩქარა ამოღერღეთ -გამწარდა ნოე.
-მე რამე პრობლემა გაქ? -მიმი
-რათქმაუნდა! ეგ როგორ ვერ ვიფიქრე ! აპა ესენი მაგის მომფიქრებელი არ იყვნენდა.
-კაი ხო ბოდიში-მიმი
-არა ამას არ შეგარჩენ! სამაგიერო უნდა გადაგიხადო- თქვა ნოემ. მიმიმ ეს გაიგო თუ არა გაიქცა. ნოეც მიედევნა. მთელი სახლი შემოირბინეს.
-აუუ კაი რა გამანებე თავი! დავირალე ! -აბუზღუნდა მიმი
-მერე მეე რა? -ნოე. მიმიმ მეტი ვეღარ გაუძლო და გაჩერდა. ნოემაც დრო იხელთა და დაიჭია. მიმი ზურგზე მოიკიდა დ აბაზანაში გაიყვანა.
-ოღონდ ეგ არა რა! გთხოვ არა რა ! ოღონდ ცივი წყალლი არაა! - ყვიროდა მიმი.
-დიახაც რომ ცივი წყალი. აპა რა გინდა მეტი? -თქვა ნოემ და მიმი ცივი წყლის ქვეშ დააყენა.
-ფუ შენი!
-ეგრე მოგიხდება!-ნოე
-კაი რა შენ გიხდებოდა ულვაშები და მე ვიყინები აქ. თან ამ ტასაცმეის გარდა არაფერი არ მაქ რომ ჩავიცვა და სველი ტასაცმელი ხომ არ ვიქნები?! -აბუზღუნდა მიმი.
-კაი ხო გამოდი-ნოემ მიმი გამოიყვანა ცივი წყალიდან. მიხატული ულვაშები ჩამოიბანა და 2 წუთის წინ გასული მიმის ოთახში გავიდა. შორიდაან რაღაც ხმები მოესმა,მაგრამ გზა მაინც გააგრძლა. მივიდა და ისის იყო კარები უნდა გაეღო როცა გაიგო ტელეფონზე როგორ ელაპარაკებოდა მიმი ვიღაცას.