ლიზი მის მეგობრებთან ერთად სხვა მაგიდასთან დაჯდა,ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც მაქსიმი მოვიდა
მაქსიმი-უკაცრავად მაგრამ ეს ჩემი ადგილია
მე-რამე პრობლემაა
მაქსიმი-ჩემი ადგილია და ყოველთვის მარტო ვზივარ ასე რომ სტუმრებს მიჩვეული არ ვარ
მე-ანუ გინდა რომ ავდგე და სხვაგან გადავჯდე?
მაქსიმი-არა ეს არ მიგულისხმია,უბრალოდ აქ ყველა ისე მიცნობს როგორც მარტოსულ ადამიანს
მე-ვიცი,უკვე გავიგე ლიზიმ ყველაზე მესაუბრა ასე რომ ყველაზე ვიცი აქ რაღაც
მაქსიმი-შენ ახალი ხარ?
მე-კი,პირველად ვარ ბანაკში
მაქსიმი-კარგია...
მე სულაც ვერ შევამჩნიე ამ ადამიანის მარტოსულობა
მე-არ მესმის რატომ გიცნობენ როგორც მარტოსულს
მაქსიმი-ვცდილობ მარტო ვიჯდე ჩემთვის და მუსიკა შევქმნა
მე-ვაუ მაგარია...რაზე უკრავ?
მაქსიმი-გიტარაზე და პიანინოზე
მე-პიანინოზე მეც ვუკრავდი ერთ დროს თუმცა დიდი ხანია აღარ მიცდია
მაქსიმი-სამწუხაროა,მე მუსიკას ჩემს განუყოფელ ნაწილად ვთვლი რომლის გარეშეც სიცოცხლეს აზრი არ აქვს
მე-კარგია როდესაც ესე ხარ ჩაფლული შენს საქმეში
მაქსიმი-ალბათ
მე-აქ არის რამე დასაკრავი ინსტრუმენტი?
მაქსიმი-კი აქ ყველაფერია
მე-ჰმმ კარგია
მაქსიმი-თუ გინდა საღამოს განახებ სადაც არის
მე-კარგი იქნება
მაქსიმი-9საათზე ქიმიის კაბინეტთან მოდი..
მე-კარგი
მაქსიმი სულაც არ იყო ცუდი პიროვნება,პირიქით ძალიან აღფრთოვანებული დავრჩი,არც მარტოსული არ ჩანდა უბრალოდ ასეთი იმიჯი ჰქონდა შექმნილი..მაქსი მაღალი ბიჭი იყო შავი თმებით,თაფლისფერი თვალებით და გრძელი თითებით ასევე კარგი მოსაუბრე იყო...არ ვიცი რატომ მაგრამ თავიდანვე გამოიწვია ამ პიროვნებამ ჩემში ინტერესი და აღფრთოვანება...
მოკლედ სადილის შემდეგ ოთახში ავედი და წიგნის კითხვა დავიწყე... ლიზიც მალევე შემოვიდა
ლიზი-ვაუ ლუსი შენ ჩემი გაოცება შეძელი ,მგონი ნიძლავსა ვაგებ
მე სიცილით ვუპასუხე...
ლიზი-გაემზადე ეხლა სპორტი გვაქვს
მე-წიგნის კითხვა მირჩევნია თუმცა სხვა რა გზა მაქვს...
ლიზი-მიდი სწრაფად...დაგელოდო?
მე-თუ არ გეჩქარება კი...
ლიზი-დაგელოდები
მე სპორტული ტანსაცმელი ამოვიღე და მზადებას შევუდექი...
ლიზი-მზად ხარ?
მე-კი, ახლავე გამოვალ...
ოთახიდან გამოვედი
მე-წავედით
ეზოში გასვლის თანავე აქეთ-იქეთ ყურება დავიწყე მაინტერესებდა მაქსიმი სად იყო
ლიზი-ვის ეძებ?
მე-არავის,უბრალოდ მგონი ბეჭედი დავკარგე
ლიზი-ძვირფასი იყო?
მე-არა არც ისე
ლიზი-კარგი მაშინ არაუშავს...
ლიზის ტყუილი ვუთხარი არ მინდოდა მეთქვა რომ მაქსიმს ვეძებდი რადგან სხვანაირად იფიქრებდა... ვიტყუებოდი რომ ბეჭედს ვეძებდი ამიტომ ქვევით ვიხედებოდი და ისეე დავდიოდი ამასობაში ვიღაცას დავეჯახე
მაქსიმი-ყურადღებით უნდა იყო და გაიღიმა
მე-უკაცრავად (და ზევით ავხედე) უი მაქსიმ შენ ხარ?
მაქსიმი-ჰო მგონი მაქსიმი ვარ ...ბუფეტიდან ისე გახვედით რომ სახელის კითხვა დამავიწყდა
მე-ლუსი მქვია
ორივეს გაგვეცინა
მაქსიმი-ეს სპორტი ძალიან მოსაბეზრებელია უნდა ირბინო და ტყუილად დაკარგო დრო...
მე-სამაგიეროდ ჯანმრთელობისთვის სასარგებლოა
მაქსიმი-ჰაჰა რათქმაუნდა
ამასობაში მასწავლებელიც მოვიდა
-გამარჯობა,ბავშვებო მე თქვენი სპორტის მასწავლებელი ვარ ჯოი მიჩელი,თქვენთვის უბრალოდ მისტერ ჯოი
ყველამ ერთად დაიყვირა-გამარჯობა
მრ.ჯოი-მოდით დავიწყოთ ვარჯიში ...ტყეში გავიდეთ და ვარჯიშს შევუდგეთ
მე-როგორ მეზარებაა
მაქსიმი-შენ არ ამბობდი სპორტი კარგი არის ჯანმრთელობისთვისო?
მე-კი მაგრამ ...
მაქსიმმა გაიცინა და სირბილი დაიწყო
სირბილი დავიწყე და მალევე შევჩერდი...ასთმა მაწუხებდა,ჩემთვის დატვირთვა არ შეიძლებოდა მითუმეტეს ბევრი სირბილი...გზა გავაგრძელე სუნთქვა გამიჭირდა წამალს ვეძებდი თუმცა არცერთ ჯიბეში მქონდა...ცუდად გავხდი....
მაქსიმი-ნეტავ ლუსი სად არის?
მაქსიმი უკან დაბრუნდა...
მაქსი-ლუსი,ლუსიი კარგად ხარ?
მე-მაქს აქ ვარ წამალი დავკარგე (ძვლივს ამოვიღე ხმა)
მაქსი-მოიცადე,ექიმთან წაგიყვან
მაქსმა ხელში ამიყვანა და ექიმთან მიმიყვანა...
ექიმი-ქბ.ლუსი არ შეიძლება თქვენი დატვირთვა და არც წამლის გარეშე უნდა გახვიდეთ გარეთ
მე-ვიცი მაგრამ წამალი სირბილის დროს ამომივარდა
ექიმი-სიფრთხილე გმართებთ,მოდით მე განცხადებას დაგიწერთ რომ სპორტიდან გაგათავისუფლონ ,თქვენ დირექტორთან ჩაიტანეთ და სპორტზე აღარ ივლით
მე-არ არის საჭირო
მაქსი-კარგით,დაუწერეთ და დირექტორთან მე ჩავიტან
მე-მაქს...
ექიმის კაბინეტიდან გამოვედით მაქსმა ლაპარაკი დამიწყო
მაქსი-არ შეიძლება შენი დატვირთვა ასე რომ ჯობია ოთახში დარჩე და სიცოცხლით არ გარისკო...
მე-ხო მაგრამ..
მაქსი-მე მივიტან დირექტორთან მაგ საბუთს
მე-მაქს მოიცადე
მაქსი შეჩერდა და გამომხდა
მე-მადლობა
მაქსიმმა გამიღიმა და გზა განაგრძო...