-ჰო ვისი ნაბ*ჭვარი გიზის მუცელში ჰა? -კითხა და ცუდად მყოფმაც კი დამცინავი ღიმილი სტყორცნა მარიამს. მარიამმა ცივად გაუშვა ერეკლეს ხელის ფეხზე წამოდგა და პალატა შოკირებულმა დატოვა ვერაფერი გაეგო რა ხდებოდა.. თავში ათასი აზრი უტრიალებდა.. მიდიოდა და ფეხებში ძალა ნელ ნელა ერთმეოდა.. მაგრამ ამასაც უძლებდა.. რა ხდებოდა მის თავს.. მიდიოდა და თითქოს მიწა ფეხ ქვეშ ეცლებოდა.. უკვე საავადმყოფოს დატოვებას აპირებდა რომ..
-შენ აქ რას აკეთებ? -ღვარძლით წამოიძახა გუკამ.. მარიამმა თავი გაკვირვებით გაატრიალა
-ისევ შენ? -ხმა აკანკალებულმა თქვა მარიამმა. ვერგაეგო რა ხდებოდა რა უნდოდა აქ გუკას..
-ჰო მე რაიყო? -ტუჩის კუთხე ჩატეხა.. მარიამს აღარაფერი უთქვამს უბრალოდ გაეცალა.. შოკში იყო ერეკლეს გამოც და ისიც აინტერესებდა აქ გუკა რას აკეთებდა.. გუკა საავადმყოფოში შევიდა როცა მარიამი უკან გაყვაა... დაინახა როგორ შეაღო ერეკლეს პალატის კარი.. მიირბინა და ხელით ოდნავ გააჩერა რომ მისი მოსმენა შეძლებოდა... ტელეფონი ამოიღო და პალატის კართან დაიჭირა
-ერეკლე "ძმაო" -ტუჩის კუთხე ჩატეხა -აქ ჩემს გამო წევხარ.. მარიამის და ვიღაც კაცის ფოოტო რომ განახე შემთხვევით რომ გადავუღე -გაიცინა - ჰო ის შვილი სინამდვილეში შენია მაგრამ შენ ამას ვერასდროს გაიგებ. შენ მე მარიამზე შურისძიებაში დამეხმარები გამოგიყენეებ რომ შური ვიძიო როცა სიყვარულზე სიყვარულით არ მიპასუხა! -მთელი ღვარძლით ამბობდა.. მარიამი შოკირებული იყო მონასმენით ტელეფონი აიღო და ჯიბეში ჩაიდო.. გამოვიდა საავადმყოფო უკან მოიყოვაა სახლამდე მივიდა...

***
(მარიამი)
სახლში მივდიოდი. შოკირებული ვიყავი.. ელენედა ბექა უკვე მისულები იყვნენ სახლში.. მისაღებში შევედი თუ არა შეშინე ბული ელენე მომვარდა
-მარიამ სად იყავი? -გაგიჟებულმა მკითხა ნერვიულობით
-ჰო მარიამ სად იყავი კინაღამ გავგიჟდით იმდენი ვინერვიულეთ.. -აღელვებულმა მითხრა ბექამ..
-არაფერია მე კარგად ვარ! -ვთქვი და ჩემი ოთახოსკენ წავედი.. საწოლზე მძიმედ დავჯექო და ღრმად ამოვისუნთქე.. მერე ტელეფონი ამოვიღე და დიქტოფონში ჩაწერილ გუკას ხმას კიდევ ერთხელ მოვუსმინე.. გული ბოღმით და შურის ძიების წყურვილით ამევსო..
-ესეგი ერეკლე ამ ნაბი*ვრის გამო ებრძვის სიკვდილს ესეგი ის ართმევს ჩემს შვილს მამას! -ღრმად ამოვისუნთქე -გესმის პატარავ მამამ სინამდვილეში არაფერი იცის და მხოლოდ ამიტომ მოგვექცა ასე! -ვამბობდი და ცალი ხელი მუცელზე მივიდე..

(2 კვირის შემდეგ)
(ავტორი)
-ელენე რაღაც უნდა გითხრა -,ბექამ ელენეს ოთახის კარი შეაღო და ანერვიულებული ხმით თქვა..
-რა ხდება ბექა? -ელენეც ანერვიულდ
-დაჯექი! -ელენეც დაჯდა ბექა მუხლებზე დადგა და ელენეს ხელი ხელში მოიქცია -ელენე უკვე აღარ შემიძლია მიყვარხარ! ვიცი ამას შენც ხვდები აქამდე არ გეუბნებოდი იმიტომ რომ შენი უარის და შენი დაკარგვის მეშინოდა. მაგ ბავშვის დაკარგვისაც მეშინოდა.. ვიცი შეიძლება გიყვარვარ მაგრამ იმის გამო მითხრა უარი რომ ეგ სხვის შვილს ატარებ მუხლით მაგრამ არა გთხოვ ეგ არ გააკეთო კარგი! -ბექამ ელენეს ფეხებთან დადო თავი და მის პასუხს ელოდა
-კი მაგრამ ბექა მე შვილი მეყოლება რომელიც შე... -სიტყვის დამთავრება არ აცალა
-არა ელენე ის ჩემია! იმ წუთიდანაა ჩემი როცა ეხოსკოპიაზე ექიმმა მისი გულისცემა მომასმენინა იმ წუთიდან ვთვლი ჩემად იმ წუთიდანმიმიყვარს გესმის! ის ჩემია ჩემი შვილია! მიყვარხარ გესმის ძალიან მიყვარხარ და გთხოვ შვილს ნუ წამართმევ.. -ამბობდა და უკვე თითქოს ეგირებოდა
-ბექა არც კი ვიცი რა ვთქვა.. მმე მეც მიყვარხარ მაგრამ.. მეშინია -ტირილით თქვა ელენემ
-არა ელე ნუ გეშინია! რისი გეშინია? -გაბრაზებით ახედა ბექას
-არ ვიცი .. -თქვა ელენემ და გაჩუდა
-ელენე უბრალოდ მითხარი თანახმა ხარ გახდე ჩემი ცოლი და გავზარდოთ ჩვენი შვილი ერთად რომელიც შენს მუცელშია. -მთელი გრძნობით ამბობდა ბექა და გულში იკრავდა ელენეს
-ძალიან მიყვარხარ ბექა! -თქვა ელენემ და მოეხვია ამით მან თანხმობა განაცხადა..

***
(1 კვირის შემდეგ)
უკვე კარგად იყო ერეკლე.. საავადმყოფოშიც ხშირად აკითხავდნენ ელენე და ბექა.. ერეკლეს ბექამ და ელენემ ყველაფერი უთხრეს მანაც მშვიდად მიკღო ეს ამბავი.. მარიამი ბექას და ელენეს ბედნიერებით იყო ბედნიერი და სულ თავის შვილზე ზრუნვაში იყო.. ერეკლეს დღეს წრდნენ საავადმყოფოდან.. ყველა მასთან იყო მარიამიც იქ იყო უბრალოდ ვერავინ ამჩნევდა.. ყოველდღე მიდიოდა და კითხულობდა ერეკლეს ამბავს და ახლაც იქ იყო შორს იდგა და ხელჯოხით მომავალ ამაყ ერეკლეს უყურებდა.. გული ეწურებოდა და ბოღმა ახრჩობდა როცა მის გვერდით მომავალი გუკა დაინახა.. წამით უნდოდა მისვლა და დაეხრჩო ყველაფერი ეთქვა მაგრამ ვერ ბედავდა ან უბრალოდ არ უნდოდა... ცრემლები წამოუვიდა გულის ამოგლეჯვამდე ტიროდა და მანქანიდან შეუმჩნევლად იყურებოდა.. უყვარდა ერეკლე უყვარდა არ იცოდა რატომ მაგრამ უყვარდა...
-ბექა მე მარიამს დავურეკავ -თქვა ელენემ. ერეკლემ ღრმად ამოისუნთქა მარიამის სახელის გაგონებისას
-კარგი -უთხრა ბექამ და გაუღიმა ელენემ ტელეფონი აიღო და მარიამს დაურრეკა. მარიამმა ტელეფონს დახედა ელენეს ნომერი რომ დაინახა ცრემლები შეიმშრალაა
-,ჰო ელე -უთხრა ღიმილით მაგრამ ნამტირალევი ხმა ვერ დამალა
-მარიამ შემ რა ტირი? -ხმამაღლა თქვა ელენემ ამაზე რეკლეს ძარღვები დაებერა ხელი მომუშტა..
-ჰო იციი დღეს ეხოსკოპია გადავიღე და ბავშვის სქესი გავიგე ამაზე ამეტირა დაა.. არ ინერვიულო -უთხრა ღიმილით
-მართლა რა მაგარია ახლა გასაგებია... -თქვა ელენემ სიხარულით ერეკლემ გაკვირვებულმა გახედა აინტერესებდა რა ხდებოდა -ბიჭია თუ გოგო? -კითხა ელენემ და ერეკლეს თითქოს გული აუჩქარდა ვერ გაეგო რატომ მაგრამ აუჩქარა
-ბიჭია -თქვა მარრიამმა სიხარულით. სქესი გუშინ წინ გაიგო მაგრამ ახლა ცრუობდა რომ მისი ცრემლების ნამდვილი მიზეზი დაემალა
-ვაიმე რა მაგარიაა მარიამ.. -სიხარულით წამოიზახა ელენემ მალე მოვალ სახლში. ტელეფონი გათიხა. ერეკლეს აინტერესებდა რატომღაც აინტერესებდა ბავშვის სქესი მაგრამ ვერ გაეგო რატომ
-ბექა სასწრაფოდ წავიდეთ სახლში კარგი? მარიამი უნდა ვნახო -სიხარულით თქვა ელენემ
-კარგი საყვარელო დამშვიდდი ბავშვზე იფიქრე ცოტა! -გამაფრთხილებლად უთხრა ბექამ და გაუღიმა..

***
საჭეზე იჯდა ერეკლე და ხელს მთელი ძალით უჭერდა ვერ გაეგო რატომ მაგრამ მარიამის და ელენეს დღევანდელმა სატელეფონო საუბარმა რომელიც მოისმინა მასზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა.. მიდიოდა და მთაწმინდის პარკს მიადგა.. როდესაც იქვე მდგარი მარიამი დაინახა.. კარგად წამოზრდილი მუცლით ხელში ბამბის ნაყინი ეჭირა და გემრიელად ჭამდა.. სახეზე კი არაჩვეულებრივი ღიმილი არ შორდებოდა . ჭამდა და თითქოს რაღაცას ბუტბუტებდა.. ერეკლე იდგა და უკვირდა რატომ იყო მარიამი მარტო რატომ არ იყო მასთან მისი შვილის მამა.. ვერაფერი გაეგო ყველაფერი აერია.. წამით იფიქრა იქნებ ჩემი შვილია.. მაგრამ მერე გუკა გაახსენდა.. იდგა ცოტახანს იდგა მაინც უყურებდა მარიამის ბედნიერ სახეს და გული საოცრად უფეთქავდა.. ...

***
(1 თვის შემდეგ)
მარიამი უკვე 7 თვის ორსული იყო. ელენე 8-,ის.. ორივე დიდი მუცლებით დადიოდნენ და ერთმანეთს დასცინოდნენ როგორ გასუქდიო. დრო ასე თამაშ თამასში გაყავდათ.. საოცრად ბედნიერები იყვნენ ბექა ელენე და მარიამიც როცა მათტან იყო. მაგრამ საღამოობით მარტო თავის თავთან საოცრად იტანჯებოდა.. უკვე ქორწილის დღეც დამდგარიყო.. ელენე ნამდვილ ანგელოზს გავდა სსაოცრად ლამაზი იყოო.. ბექა პირ ღია უყურებდა არ ჯეროდა რომ მისი ცოლი ხდებოდა
-არ მჯერა რომ ეს ანგელოზი დღეს ჩემი ცოლი გახდება.. -ყურში ჩასჩურჩუკა გვერძე მდგარ ელენეს...
-არ მჟერა რომ ეს აფერისტი ჩემი ქმარი გახდება -სიცილით უთხრა ელენემ ბექას
-აფერისტი რატომ? -წარბები შეკრა -მართლა ნამდვილი ანგელოზი ხარ სიყვარულო! -უთხრა და მოეხვია.. -მარიამი სად არის? -კითხა ცნობის მოყვარე თვალებით.
-მალე მოვა რომ იცოდე რა ლამაზიი.. -თვალები აუჟუჟუნდა ელენეს..

(3 საათის შემდეგ)
უკვე რესტორანში იყო ყველა ქორწილი მშვიდად და აუღელვებლად მიდიოდა.. როდესაც რესტორანში ერეკლე შემოვიდა.. ელენეს და ბექას გადაეხვია ბედნიერება უსურვა... მერე კი გვერძე გაიხედა და გაშეშდა მარიამი დაინახა ისეთი ლამაზიი იყო.. გაშლილი კრემისფერი კაბა.. საოცრად უხდებოდაა.. მისი დახვეული შავი გრძელი ძმა ჩამოყრილი ქონდა და საოცრად იღიმოდა თვალები კი საოცრად უბრწყინავდა.. გაშეშდა ერეკლე.. მერე კი მარიამმა დაჟინებული მზერა იგრძნო და გაიხედა.. ისიც გაქვავდა ნერწყვი მძიმედ გადააგორა.. და თავი დაბლა ჩახარა.. ერეკლე კვლავ აკვირდებოდა მის წამოზრდილ მუცელს რომელიც ისე ლამაზად ეტყობოდა კაბაზე ფეღმძიმობამ კიდევ უფრო გაალამაზა ქალური ფორმები უფრო გამოუკვეთა. უნდოდა რატომღაც უნდოდა მისულიყო და მოხვედოდა..
-მოგესალმებით -ღიმილით მივიდა ვიღაც ახალგაზრდა მარიამთან
-გამარჯობათ -თავაზიანად თქვა მარიამა და გაიღიმა..
-ძალიან ლამაზი ხართ -თქვა ბიჭმა აღფრთოვანებით
-მადლობთ -უთხრა მარიამა და თავი დაბლა ჩახარა..
-Gქვენი მეუღლე სად არის? -კითხა ინტერესით
-იცით მე.. -აღელვებით თქვა მარიამმა
-კარგით გასაგებია.. -თბილად თქვა ბიჭმა და გაიღიმა მერე კი შანპანური მოსვა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.. ერეკლე მთელი ამ დროის განმავლობაში აკვირდებოდა და ამის დანახვისას ძარღვები ერთიანად დაებერა უნდოდა მისულიყო და მოეკლა.. აპირებდა კიდეც რაღაცას როდესაც გუკა მოვიდა..
-ერეკლე ძმაო ის ძუ.. -სიტყვის თქმა არ აცადა ერეკლემ გუკას
-არაფერი მითხრა მასზე! -მრისხანებით თქვა და გუკას გაეცალა..
ქორწილი მშვიდად და წყნარად მიდიოდა ელენემ თაიგული ისროლა და მარიაა დაიჭირა.. გაეღიმა მწარედ გაეღიმა.. ერეკლეს მისი დანახვისას გული აუჩქარდა უკვირდა რა ემართებოდა გუკა აშკარად ამჩნევდა ამ ყველაფერს..
-როგორი ლამაზი გოგოა არა -ღიმილით უთხრა ერთერთმა სტუმარმა მეორეს.. ერეკლემ სმენა დაძაბა
-ვინ? -კითხა ცნობის მოყვარედ
-აი ის ფეღმძიმედ როა.. -თქვა ღიმილით -ძალიან მომწონს თანაც ქმარი არ ყავს! .. -თქვა და გაიღიმა
-რომელი? -ბიჭს კიდევ ვერ გაეგო
-აი ის კიბეებზე რომ ჩამოდის.. -თითი გაიშვირა რესტორრნის კიბეებიდან ჩამომავალი მარიამისკენ.. ერეკლეს ძარღვები დაებერა ბიჭისკენ წავიდა უნდა ეცემა.. ამ დროს გუკა მარიამს შეუმჩნევლად მიუახლოვდა და კიბეებზე ჩამომავალს გვერდი მძლავრად გაკრა.. მერე კი სწრაფად გაეცალა გოგონამ წონასწორობა ვეღარ შეიკავა
-შე ნაბ.. -ერეკლე უცნობს ყელში წვდა როდესაც ელენეს დამაყურებელი კივილი გაისმა
-მარიააამმ -მთელ ხმაზე იკივლა. ერეკლემ იმ წამსვე გაიხედა და დაინახა როგორ მგორავდა უკვე გონება დაკარგული მარიამის სხეული.. გაქვავდა...



***

მაპატიეთ დავაგვიანე.. ოპერაცია გავიკეთე რომელიც რთულად გადავიტანე სამწუხაროდ.. ამიტომაც დავაგვიანე ასე ძალიან.. იმედია მოგეწონწბათ ჩემო მეგობრებო.. დაგვიანებისთვის კიდევ ერთხელ გიხდით ბოდიშს <3 შემიფასეთ <3