***
(ერეკლე)
დენდარტყმული მივვარდი მარიამის უგონო სხეულს. ხელში მჭიდროდ მოვიქციე და ისევ ის გრძნობა დამეუფლა რაც პირველად რესტორანში. ისევ ისეთი უმანკო იყო. ისევ ისეთი ნაზი ანგელოზი, ულამაზესი ისევ ეძინა. ისევ "მძინარე მზეთუნახავს" გავდა.. მივდიოდი და მარიამი მიმყავდა როდესაც გზაზე გუკა გადამეღობა..
-ერეკლე ძმაო. რას აკეთებ ? ამ ძუ.. -სიტყვის დამთავრების უფლების საშვალება არ მივეცი
-აქედან გამეცალე! -მრისხანებით ვუთხარი და გვერდი ვაქციე.. მივდიოდი და მთელი ძალით ვუჭერდი ხელებს თითქოს მართმევდნენ თითქოს მიდიოდა მაგრამ არ ვაძლევდი წასულიყო.. მივედი მანქანის უკანა სავარძელზე გადავაწვინე.. სასწრაფოდ საჭეს მივუჯექი.. და მანქანა ადგილს მოვწყვიტე
-გაუძელი მარიამ.. ჩემთვის გაუძელი! ჩვენიშვილისთვის გაუძელი! ვიცი რომ ჩემია ვიცი! უბრალოდ რაღცამ დამაბრმავა არ ვიცი რამ მაგრამ დავრბავდი! გთხოვ გაუძელი ჩემთვის და ჩვენი შვილისთვის გაუძელი.. გევედრებიი გთხოვ! -ჩემს ფიქრებში ვიყავი როდრსაც საავადმყოფოს მივადექი მანქანა სასწრაფოდ გავაჩერე და მარიამი მანქანიდან სასწრაფოდ გადმოვიყვანე...

(ავტორი)
ერეკლე გიჟივით. მიარბენინებდა მარიამის უგონო სხეულს. ხელებს ისე მძლავრად უჭერდა თითქოს ეშინოდა ეშინოდა რომ წაართმევდნენ.. პიკს მიახწია როდესაც სისხლით დასვრილ კაბას მოკრა თვალი
-ექიმიიიიი! -განწირული ხმით იღრიალა ერეკლემ. უკვე აღარ შეეძლოო ვეღარ ძლებდა..
-რა ხდებაამ? -სასწრაფოდ მოვარდა დამხმარე გოგონა -საკაცევსასწრაფოდ დააწვინეთ! -იყვირა გოგონამ.. საკაცე მოიტანეს -გოგონა აქ დააწვინეთ.. -ეუბნებოდა ექთანი შოკირებულ ერეკლეს -ბატონო გოგონა დააწვინეთ -ექოსავით ესმოდა ერეკლეს ექთანის სიტყვები
-არა არაა ვერ წამართმევთ.. -იძახდა და თავს უარის ნიშნად აქნევდაა.. შოკში იყოო.. ეშინოდა წაართმევდნენ...
-ბატონო გოგონა აქ დააწვინეთ! -ახლა უკვე ექიმმა უთხრა ერეკლეს.. და მარიამი ხელიდან გამოგლიჯაა.. ერეკლე გაგიჟდა.. მაგრამ უცებ ბექა მივარდა და შეაჩერა..
-ერეკლე დაწყნარდი! -ბექა მის შეჩერებას შეეცადა..
-მას რომ რამე დაემართოს! -ღრმად ამოისუნთქა
-ეგ არ თქვა. ყველა ფერი კარგად იქნება ერეკლე ძმაო დამშვიდდი ორივე კარგად იქნება! -ბექა ერეკლეს დამშვიდებას ცდილობდა... მაინც ვერ წყნარდებოდა ერეკლე.. ერთ ადგილს ვერ პოულობდაა გადიოდა და გამოდიოდა რაღაცის ეშინოდაა. ეშინოდა რომ დაკარგავდაა.. ამ დროს ექიმი მოვიდა
-გოგონა ფეღმძიმედაა ნაადრები მშობიარობაა დაეწყო.. სასწრაფოდ ოპერაცია უნდა გავაკეთოთ.. -აღელვებით ამბობდა ექიმი
-იცოდეთ ყველაფერი გააკეთეთ დაა ორივე გადაარჩინეთ თორემ.. -ბექამ სიტყვის დამთავრდბა აღარ აცალა გააფთრებულ ერეკლეს
-ექიმო გთხოვთ ყველაფერი გააკეთთ რაც საჭიროა -მუდარით უთხრა ბექამ ექიმს
-დიახ ჩვენ რაც შეგვეძლება ყველაფერს გავაკეთებთ! -თქვა და წავიდა....

(3საათის შემდეგ)
უკვე სამი საათი იყო რაც მარიამს ოპერაციას უკეთებდნენ ერეკლე ადგილს ვერ პოულობდა.. მერე კი საავადმყოფოს სამლო ცველოში მივიდა
-ღმერთო გთხოვ ოგადაარჩინე ნუ წამართმევ გევედრები ვიცი არ ვიმსახურებ არც მას და არც შვილს. მაგრამ გევედრები გთხოვ ეს მათტვის გააკეთე ნუ წამართმევ გთხოვ... გევედრებიი გადაარჩინე არ წანართვა ვერ ვიცოცხლებ. მომეცი სიცოცხლის საშვალება გევედრები ღირსი არ ვარ მაგრამ გთხოვ უბრალოდ დამეხმარე.. შენ წინაშე ერეკლე საგლიანი დგას და მუხლმოდრეკით გთხოვს დახმარებასა თუ მოწყალებას -მუხლის ჩოქებზე დადგა -არ წამართვა ღმერთო გევედრები უბრალოდ დამეხმარეე გთხოვ გევედრები არ დაუშვა მათი სიკვდილი გთხოვ დებედრებიი.. -ევედრებოდა და თვით ერეჯკლე სადგიანი ტიროდაა ცრემლად იღვრებოდაა -არ წამართვაა შენ ხომ იცი რომ მიყვარს ძალიან მიყვარს ხომ იცი არაა! ხომ ხარ მოწყალე ხომ ეხმარები ყველას გევედრები ერთხელ მეც დამეხმარე და ჩემი სიყვარული გადაარჩინე ხომ იცი შენ მაინც ხომ იცი რომ იმ წუთიდან როცა ის მედა ელენეს შორის ჩადგა ჩემთვის ყველაფრად იიქცა ხომ იცი არა უბრალოდ იმდენად ამაყი და პრინციპული ნაბ*ჭვარი ვარ რომ ვერ ვუთხარი ამ ყველაფერს ვერ გადავაბიჯე.. შენ ხომ მაინც იცი რომ იმ ღამეს შურისძიების სურვილმა კი არაა მისი დასაკუთრების რუვილმა დამაბრმავა.. ხომ იცი მიყვარს არა გევედრები არ წამართვაა გთხოვვ ღმერთო გთხოვ მე წამიყვანე ოღონდ ისინი არაა გევედრებიი გთხოვ გთხოვ ჯანდაბაა გთხოვ გადაარჩინე! -მთელი ხმით იღრიალა ერეკლემ ტიროდა ტიროდა აღარ შეეძლო კაცი იყო მაგრა მ ვეღარ იტანდა ვეღარ უძლებდა.. ახლა ის ეგდო ძირს და მთელი ხმით ტიროდა დაეცლა სულიერად მორალურად ყველაფრით დაეცა...
-ერეკლე ძმაო დამშვიდიი კარგად იქნება იცოცხლებს ხომ იცი ძლიერია? -მტირალე ელენე მივიდა ერეკლესთან და ისიც მუხლებზე დაემხო მთელი ძალით მიეკრა -ხომ იცი რომ გადაიტანს არა ჰომ იცი რომ ყველაფერი კარგად იქნება ის იბრძოლებს შენთვისაც იბრძოლებს და თქვენი შვილისთვისაც ხომ იცი არა ახლა შენ უნდა იყო ძლიერი! -ეუბნებოდა და მერეკლესთან ერთად ისიც ტიროდა...

***
საოპერაციოს კარებთან იყო ერეკლე ჩაკეცილი და ორივე ხელი თავზე შემოედო. და მარიამზე ფიქრობდა ფიქრობდა მას რომ რამე დამართნოდა ვერც ის იცოხლებდა.. უყვარდა სიცოხლეზე მეტად ყველაფერ ერჩივნა.. მის ფიქრებში იყო როცა ერეკლესთან გუკა მოვიდა.
-ერეკლე ძმაო აქ რას აკეთებ? რა არის ეს იმ ბო*ის გამო ტირიხარ და თავ იტანჯავ? რა გჭირს აზზე მოდი დაგავიწყდა როგორ დაგამცირა მაგ ძუ*ნამ მუცლით ვიღაცის ნაბი*ვა... -სიტყვის დასრულება აღარ აცადა როცა ფეხზე წამოდგა და გუკას სახელოში წვდა
-აღარ გაბედო და მარიამი ეგრე აღარ მოიხსენიო! შე მართლა ნა*იჭვარო როგორ ბედავ? საკმარისზე მეტად გისმინე! შენ გგონია სიმართლეს ვერ გავიგებდი შენ გგონკა ყველაფერი არ ვიცი გავიგონე როგორ მითხარი რომ მარიამი გიყვარდა წლების წინ და მან არ გიპასუხ იგივე გრძნობით გავიგონე რომ გინდოდა ჩემით მასზე შური გეძია შე მართლა ნაბიჭ*არო მერე ყველაფერი გავაანალიზე ვიფირე და მივხვდი რაც გააკეთე როგორ მომატყე შე მართლა ბ*ზო! ახლავე აქედან გაეთრიე თორემ გეფიცები საკუთარ თავზე პასუხს არ ვაგებ და გცემ კი არ გცემ მოგკლავ! -საყელოდან ხელი უშვა და კედელს მიანარცხა
-ერეკლე ძმაო რეებს ამბობ გაგიჟდი? -ვითომ და გაოგნებული იყო მონასმენით.. -მაინც აგირია არა ჭკუა იმ ბო.. -კვლავ მივარდა
-ესეგი ვერ გაიგე არა? ესეგი შენსას არ იშლი? -ხელი საყელოში წაავლო დაა გასასვლელისკენ წაიყვანა -ახლა ნახავ როგორ უნდა შურის ძიება! ახლა ნახავ როგორი დიდი შეცდომა დაუშვი როცა წყობილებიდან გამომიყვანე! ალა აგებ ყველაფრისთვის პასუხს! -გარეთ გაიყვანა და ცივ ასფალზზე დააგდო ზედ გადააჯდა და მთელი ძალით უქნევდა მუშტებს -შე მართლა ნაბიჭვ*რო შენ რომ არ წაგექეზებინე იმ ღამეს მარიამზე ძალას არ ვიხმარდი შენ რომ არაა ასე არ დავამცირებდი ხე მართლა ბ*ზო მაგრამ იცი რა მამშვიდებს იმ ღამეს შურისძიების წყუევილმა კი არა მისი დადასაკუთრების სურვილმა გაიმარჯვა ჩემში. მაგრამ ეს მაინც არ მამართლებს შე ახ*არო! -მთელი ძალით ყვიროდა და უმოწყალოდ სცემდა -ამდენ ხანს როგორ გისმენდი ასე როგორ დამაბრმავა შენმა სიტყვებმა რომ ჩემს შვილზე და საყვარელ ქალზე კინაღამ უარი ვთქვი შე ნაბ*ჭვარო! მოგკლავ -ყვიროდა და ურტყავდა უკვე უგონოდ იყო გუკა როცა ბექა მივარდა მათტან.. და ლექსოც იმ წამს მოვიდა
-ერეკლე გაჩერდი მოკლავ! -ცდილობდა გაეჩერებინა ბექას ერეკლე მაგრამ არაფერი ესმოდა
-ერეჯლე ძმაო თავი დაანებე სიკვდილის ღირსიც არ არის მარიამზე და შენს შვილზე თქვენს მომავალზე იფიქრე.. -ახლა ლექსო მივარდა . უცებ გონს მოეგო და ფეცზე წამოდგა.. ერთი გემრიელად მიაფურთხა გუკას და საავადმყოფოში შევიდა.. ბექამ და ლექსომ გუკა საავადმყოფოში შეიყვანეს და ექთანს უთხრეს რომ ნაცემი იპოვეს.. იცოდნენ რომ ყველაფრის და მიუხედავად გუკა ერეკლეზე არაფერს იტყოდა..

****
(6 საათის შემდეგ)
უკვე გათენებული იყო. 9 საათი იყო რაც მარიამს ოპერაციას უკეთებდნენ.. ერეკლე მოუსვენრად იყო ადგილს ვერ პოულობდა ეშინოდა ეშინოდა არ დაეკარგა.. როდესაც საოპერაციოდან ექიმი გამოვიდა..
-გილოცავთ -ღიმილით მოვიდა ექიმი. ერეკლემ იმ წამს გამოიხედა თვალებიდან და ექიმს მივარდა -გილოცავთ ორივე კარგად არის მართალია ბავშვი ნაადრევად დაიბადა მაგრამ ძალიან ჯანმრთელი და ძლიერი ბიჭია.. გოგონაც კარგად არის ცოტახანში გონსაც მოვა.. გონს..-ღიმილით თქვა ექიმა ერეკლე მივარდა და ექიმს გადაეხვია
-უღრმესი მადლობა! -მადლიერების ნიშნად უთხრა ექიმს და თვალებიდან წამოსული ცრემები ვერაფრით შეიკავა
-რას ამბობთ ჩვენ ის გავაკეთეთ რაც გვევალებოდა ბატონო ერეკლე! -თქვა ექიმმა და ხელი მხარზე დაარტყა
-გილოცავთ ერეჯლე ძმაო მამა გახდი! მარიამი კარგად არის! -ერთიანად მივარდნენ ბიჭები ერეკლესთან და გადაეხვივნენ ერეკლე კვლავ ტიროდა ოღონდ ახლა მხოლოდ ბედნკერებისგან ტიროდა ელენეც გახარებული იყო..
(30 წუთის შემდეგ)
-ჩემი შვილი. -ნარკოზიდან ჰგამოსვლის თანავე კითხა გადაღლილმა ექთანს..
-ნუღელავთ ის კარგად არის -ღიმილით უთხრა ექთანმა მარიამს -მალე პალატაში გადაგიყვანთ და ბავშვსაც მოგიყვანთ -კვლავ სიხარულით უთხრა ექთანმა მარიამს..

***
უკვე პალატაში იყო მარიამი და ბავშვს მთელი ძალით იკრავდა გულში
-დედას სიხარულო. დედას სიცოცხლევ -ამბობდა ბედნიერებისგან და მთელი ძალით იკრავდა შვილს -ჩემო პატარავ და ძლიერო ბიჭო როგორ მიყვარხარ -ამბობდა და საოცრად ბედნიერი იყო. ამ დროსრეკლე პალატის კართან იდგა და შიგნით შესვლას ვერ ბედავდა არ იცოდა მარიამი როგორ მიიღებდა მას ეშინოდა ძალინ ეშინოდა.. უცებ მარიამმა კარისკენ გაიხედა და იქვე მდგარი გაქვავებული ერეკლე დაინახა. მარიამმა გაიღიმა
-შემოდი -ღიმილით უთხრა. ერეკლეს იმ წამსვე გადმოუგორდა თვალიდან ცრემლი. კვლავ ისეთი ძლიერი და უმანკო ღიმილით უღიმოდა მარიამი -მოდი ნახე როგორი ძლიერი და სიმპატიური ბიჭი გვყავს! მოდი ერეკლე მოდი! -ახლა უკვე გაბუსხული ხმით ეუბნებდა მარიამი რადგან ერეკლე ადგილიდან არ იძვროდა.. ამ ყველაფერზე ერეკლეს გაეღიმა და თვალებიდან ცრემლები მოიწმინდა მათკენ დაიძრა და მარიამის საწოლზე ჩამოჯდა.. ბავშვს დახედა და და გაიღიმა.. -მამიკო შენს შვილს არ დაიჭერ? -გამომწვევად უთხრა მარიამმა და გაუღიმა ერეკლემ ისევ არ იცოდა რა ექნა მაინც ვერ ბედავდა უცებ ბავშვი ხელში აიყვანა არ იცოდა როგორ დაეჭირა
-მმე .. მე არ ვიცი ის ისეთი პატარაა მეშინია რამე არ ვატკინო -იძახდა ერეკლე და ბავშვის დაჭერის ეშინოდა ამ ყველაფერზე მარიამს გაეცინა.. ერეკლემ ტუჩის კუთხე კვლავ დამცინავად ჩატეხა..
-მიყვარხარ ერეკლემ ამ ბავშვის და მაგ "დამცინავი ღიმილის" გამო -უთხრა და გაუღიმა.. ერეკლე ადგა და მოეხვიდაა. მთელი ძალით მიიხიტა გულში მარიამიც და მისი შვილიც.. -კი მაგრამ შენ არაფერს მეტყვი? -სნაწყენი თვალებით და გამობურცული ტუჩებით ახედა მარიამმა ერეკლეს.. ერეკლეს კვლავ გაეღიმა და შუბლზე აკოცა -ჰო კარგი! -გაიბუტა
-მიყვარხარ მარიამ ძალიან მიყვაარხარ! მაპატიე გთხოვ მაპატი.. -სიტყვის დამთავრება არ აცალა
-რა გაპატიოეცერეკლე ? -გაბრაზებით ახედა მარიამმა ერეკლეს -ეს საოცარი არსება გაპატიო? -ღიმილით უთხრა მარიამმა ერეკლეს.. გაეღიმა და მარიამს კვლავ მოეხვია
-მარიამ ძალიან მიყვარხარ.. -უთხრა და კვლავ მაგრად მოეხვია...


***
არ ვიცი ეს შესაბამიის განვითარეებაა თუ არა ისტორიის მაგრამ რატომღაც ასე ჩავთვალე საჭიროდ იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ ...უღრმესი მადლობა ყველას რომ კითხულობთ და აზრს აფიქსირებთ ... მადლობა ყველას კეთილი სურვილებისთვის .. და გთხოვთ რომ შემიფაასოთ ... პ.ს მიყვარხართ ყველა