ხვიბლიანი აუჩქარებლად მიდიოდა სვანეთისკენ მიმავალ ხვეულ და სახიფათო გზაზე.ხანდახან ნიასკენ გააპატებდა თვალს რომელსაც თავი ფანჯრისთვის მიედო და ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა.მანქანის სალონში წყნარი მუსიკა ჟღერდა რაც უფრო მუხტავდა ჰაერს და ნიას მამაკაცისკენ იზიდავდა ამიტომ თვალები დაეხუჭა და თითებს იმტვრევდა. ხვდებოდა რომ დიდხანს ვერ გაძლებდა ასე გოგონამ კარგად იცოდა რას განიცდიდა ბერდიას მიმართ და ადრე თუ გვიან ამის აღიარება მოუწევდა.არც მამაკაცი იყო უკეთესად იმდენად იზიდავდა ეს პატარა არსება რომ თავშეკავება ძალიან უჭირდა.არ უნდოდა ნია დაეფრთხო უნდოდა დრო მიეცა მისთვის მან ხომ სულ ახლახანს დედა დაკარგა.ამ ფიქრებში გართულს ნიას ხმა შემოესმა...
-ბერდიაა.... ბერდია...
-რაა?_უცებ მოეგო გონს და ნიას გახედა რომელსაც სახეზე ფერი დაჰკარგვოდა შუბლი ოფლით ჰქონდა დაცვარული და ღვინისფერი ტუჩები სულ გალურჯებოდა
-გააჩერე ძალიან გთხოვ მგონი ცუდად ვარ
ხვიბლიანს არაფერი უპასუხია მანქანა გადააყენა და გადავიდა მოუარა და ნიასაც გაუღო კარი
-გადმოდი_თბილი ხმით უთხრა ნიას და ხელი შეაშველა
-იცი მგზავრობისას არასდროს გავმხდარვარ ცუდად უბრალოდ მთებში არასდროს ვყოფილვარ დაა...._ალუღლუღდა ნია
-არაუშავს ბუნებრივია_გაუღიმა ბერდიამ_მოდი აი ამ ქვაზე ჩამოჯექი ღრმად ჩაისუნთქე_ქცაზე ჩამოაჯინა ხვიბლიანმა თვითონ კო მის წინ ჩაიმუხლა
-საოცარი სილამაზეა_თვალი მოავლო ნიამ ირგვლივ აღმართულ მთებს_მაგრამ საშინლად ცივა
-გცივა??_მზრუნველი ტონით კითხა ბერდიამ გოგონას და მაშინვე შეამჩნია როგორ უცახცახებდა ნიას მხრები
-არა უბრალოდ ისე ვთქვი_თითქოს სისუსტის აღიარება შერცხვაო ნიას
-ტყუილები არ გეხერხება_ცხვირზე თითები მოუჭირა ბერდიამ ნიას თან მოსაცმელი გაიხადა და მხრებზე მოახვია გოგონას.მოსაცმლის შიგნით მოკლე მკლავიანი მაისური ეცვა რომელშიც კარგად იკვეთებოდა მამაკაცის ნავარჯიშები სხეული განიერი მხრები.ბერდიას არც ის გამოპარვია როგორ დაიბნია ნია მამაკაცის ამ საქციელმა
-ისედაც თავბრუ მეხვეოდა ესღა მაკლდა_ამოიბურტყუნა ნიამ
-რაო რა თქვი??_ეშმაკურად გაუცინა ბერდიამ და თვალი თვალში გაუყარა
-არაფერი.. თავბრუს ხვევამ გამიარა თქო..
-ძალიან კარგი_გაეციან ხვიბლიანმა_ახლა ადექი წავიდეთ არ მინდა დიდხანს იჯდე ქვაზე გაცივდები_ამის თქმა იყო და ბერდიამ ნიას ცალი ხელი წელზე მოხვია ცალი მუხლებში შეუცურა და ჰაერში აიტაცა
-მოიცა რას აკეთებ... დამსვიი ახლავე_სიტყვებს ძლივს მოუყარა თავი ნიამ.იცოდა რაც ემართებოდა როცა ასე ახლოს იყო ხვიბლიანი მასთან
-ჩშშ უბრალოდ მანქანამდე მიგიყვან და ხმა არ გავიგონო შენი
-კი მაგრამ...
-ჩუ მეთქი_ხმა გაიმკაცრა ბერდიამ და წელზე უფრო მოუჭირა ხელი
ფრთხილად მოათავსა ნია მანქანაში თვითონაც საჭეს მიუჯდა და გზა განაგრძეს.


*****(ნია)*****


თვალები რომ გავახილე ოთახი არ მეცნო არ ვიცოდი სად ვიყავი ან ბერდია სად იყოო. ოთახი მთლიანად ხეში იყო ჩასმული და ოთახში საოცარი სუნი იდგა.. სიძველის სუნი .... ერთი კედელი მთლიანად თაროებს დაეკავებინა სადაც უამრავი წიგნი ელაგა აქვე იდგა პატარა საწერი მაგიდა ორ სავარძელთან ერთად. ფეხზე წამოვდექი და ქვევით ჩასვლა გადავწყვიტე.კარი გამოვაღე და დერეფანში აღმოვჩნდი მეორე სართულზე ჩემი ოთახის გარდა კიდევ ორი ოთახი იყო."ჩემი ოთახი" რა სასაცილოდ ჟღერდა აქ არაფერი იყო ჩემი
-ბერდიაააა...._დავუძახე მაგრამ უშედეგოდ ამიტომ კიბეებისკენ დავიძარი და ქვევით ჩავედი.პატარა მისაღებში აღმოვჩნდი მდივანი და ორი სავარხელი ტელევიზორი პატარა მაგიდა მაგრამ ყველაზე მეტად ჩემი ყურადღება ბუხარმა მიიპყრო საოცრად ლამაზი იტო ხელით ნამუშევარი საოცარი ორნამენტებით გაფორმებული.სახლი პატარა იყო მაგრამ საოცრად კომფორტული და მყუდროო სწორედ ასეთ სახლზე ვოცნებობდი სახლზე და ოჯახზე.
-ბერდიააა.._კიდევ ერთხელ დავიძახე და ამჯერად პასუხი მივიღე
-გარეთ ვარ_მომესმა შორიდან.ფანჯარასთან მივედი და გარეთ გავიხედე.. თოვდა... საოცრად თოვდა ციდან მსხვილი ფანტელები ცვიოდა მაგრამ იმ წუთას თოვლისთვის სულ არ მეცალა ხვიბლიანს ვაკვირდებოდი პირდაღებული.შუა დეკემბერში ეზოში წელზევით შიშველი იდგა და შეშას ჭრიდა.უნდა ვაღიარო თავიდანვე მოახდინა მისმა ფორმებმა ჩემზე შთაბეჭდილება გამოკვეთილი მკერდი მუცლის პრესი რომელიც ყოველ მკვეთრ მოძრაობაზე ეჭიმებოდა.ძლიერი მკლავები."ღმერათო ნია რაზე ფიქრობ ახლავე შეწყვიტე"მაშინვე გავუბრაზდი ჩემ თავს.. ის იყო ფარდის გაწევას ვაპირებდი რომ კიდევ რაღაცამ მიიქცია ჩემი ყურადღება.ხვიბლისნს მარცხენა მხარეს მუცელზე საკმაოდ დიდი შრამი ჰქონდა. ადრეც ხომ მყავდა წელს ზევით შიშველი ნანახი რატომ ვერ შევამჩნიე??კიდევ დიდხანს დავტკბებოდი მისი ყურებით მაგრამ ბერდიამ შემამჩნია და სასწრაფოდ დავიმალე ფარდის უკან.გული ამოვარდნას მქონდა.
-დაგინახეე_მომესმა ხვიბლიანის სიცილნარევი ხმა და სურვილი გამიჩნდა საკუთარი ხელებით დამეხრჩო
-თვითკმაყოფილი იდიოტი_ჩავილაპარაკე ჩემთვის და სამზარეულოში გავედი რამეზე უნდა გადამეტანა ყურადღება თორემ რამე სისულელეს გავაკეთებდი.
ვახშამს ვამზადებდი კარების ხმა რომ მომესმა.ხვიბლიანი სახში შემოვიდა მკლავებში დაჭრილი შეშა მოექცია და ცინიკურად მიყურებდა
-აბა პატარა ქალბატონო მეგონა ჩემ თვალთვალს გააგრძელებდი შენ კიდე სამზარეულოში თამაშობ
-საერთოდაც არ ვთამაშობ_გავუბრაზდი_ვახშამს ვამზადებ
-დარწმუნებული ხარ?? არ მინდა მოვიწამლო სასწრაფოს აქ ამოსასვლელად საკმაოდ დიდი დრო სჭირდება შეიძლება ვერც მომისწრონ_სიცილს არ წყვეტდა
-იცი რას გეტყვი უმადური იდიოტი ხარ_არც კი ვიცი ეს რატომ ვითხარი მაგრამ შევამჩნიე სახე როგორ შეეცვალა შეშა იქვე დაყარა და ჩემსკენ წამოვიდა წელში ხელი შემიცურა და მაგიდაზე შემომსვა თვითონ კი ფეხებს შორის მომექცა
-ღმერთია მოწმე რომ შენ თვითონ გამომიწვიე
-მოიცა რ_სიტყვის დამთავრებაც არ მაცადა და ტუჩებზე წამეტანა.მორიგეობით მიკოცნიდა ჯერ ქვედა შემდეგ კი ზედა ტუჩს.ამავდროულად წელზე მოხვეულ ხელს უფრო მიჭერდა და თავისკენ მიზიდავდა.ქვედა ტუჩზე რომ ეის წვერი გადამისვა აი მაშინ განგაშის სიგნალი ჩაირათო ჩემს გონებაში ვიცოდი რომ თუ ახლა არ გავაჩერებდი მალე მეც დავკარგავდი თავშეკავებას იმიტონ რომ რაც ახლა ხდებოდა მეც საშინლად მომწონდა და მინდოდა არასდროს დამთავრებულიყო.აცახცახებული ხელები მკერდზე მივადე და ვეცადე ცოტათი უკან გამეწია მაგრამ ვერც კი იგრძნო. სამაგიეროდ ის იგრძნო როგორ ავცახცახდი და ფრთხილად მოწყდა ჩემს ტუჩებს კიდევ რამოდენიმეჯერ მაკოცა მოწყვეტით და შუბლი შუბლზე მომადო
-ახლა მოისვენებ?_მკითხა ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ვნებამორეული ხმით
-იცი მეე ისაა_ავლუღლუღდი უაზროდ
-ეს ალბათ დადებითი პასუხია_გაიცინა და მაგიდიდან ჩამომსვა_ახლა წავალ წყალს გადავივლებ შენ კი არ გაბედო მეორედ ჩემთან ასე ლაპარაკი_საშინლად მკაცრი იყო ხვიბლიანი შებრუნდა და ზევით ავიდა.


**********


ღამის 12 საათი იყო მე და ბერდია ბუხრის წინ ხალიჩაზე ვიჯექით. ვცდილობდი თვალი ამერიდებინა თვითონ კი ურცხვად მომშტერებოდა და მაკვირდებოდა.
-ბერდია_დავიწყე გაუბედავად
-რაოო??_გაეღიმა თითქოს ელოდა
-შეიძლება შენი ჭრილობა ვნახო??_ვკითხე და თითების მტვრევა დავიწყე.ლოგიკური იყო რომ ვნერვიულობდი.ჭრილობა რომ მენახა ხვიბლიანს მაისური უნდა გაეხადა როგორც კი მაისურს გაიხდიდა ვიცოდი ყველა საღი აზრი გამიფრინდებოდა თავიდან.
-რათქმაუნდა_ღვინის ჭიქა გვერდით გადადო და მაისური გაიხადა.ეს მხრები ეს გულმკერდი "ღმერთო ნია მორჩი ნუ ფიქრობ ამაზე".ცეცხლის მკრთალ შუქზე შესამჩნევად ბზინავდა ხვიბლიანის ჭრილობა.გაუბედავად წავიღე თითები მისი მუცლისკენ და ხელი დავუსვი. ჭრილობა ცივი და მკვრივი იყოო.შევამჩნიე ჩემი შეხებისას როგორ გააკანკალა.არვიცი რა დამემართა არც ის ვიცი ასეთი გამბედავი როდის გავხდი მაგრამ მახსოვს ჩემთავს მხოლოდ ეს ვუთხარი "გამბედაობის 20 წამი" და ტუჩებზე წავეტანე.ამას აშკარად არ ელოდა მაგრამ გონს მალევე მოეგო და წელზე ხელები მომიჭირა რასაც ჩემი ჩუმი კვნესა მოყვა. როდესაც უჰაერობა ვიგრძენი და რამდენიმე წამით მოვწყდი მის ტუჩებს მისი ვნებამორეული ხმა გავიგონე
-ნია რასაკეთებ?
-ჩშშშ_ისევ მის ტუჩებს მივუბრუნდი. ფრთხილად დამაწვინა ხალუჩაზე თვითონ კი ზემოდან მომექცა მაისურშიც კი ვიგრძენი მისი კანის სიმხურვალეე.ხელები ზურგზე შევუცურე და ნაზად ავასრიალე მაგრამ მაშინვე წამავლო ხელზე ხელი და თავზემოთ დამიჭირა.
-ჯანდაბა ნია ისედაც ძალიან მიჭირს თავშეკავება საქმეს რატო მირთულებ??
-მე უბრალოდ...._ღრმად ვსუნთქავდი რომ პულსი დამერეგულირებინა
-ჩშშ_არაფრის ახსნა არაა საჭირო_კიდევ რამდენიმეჯერ მაკოცა მოწყვეტით და გვერდით გადაწვა.გაოცებული დავრჩი მეგონა ამ მომენტით ისარგებლებდა მაგრამ არა.
-მოდი ჩემთან_მომესმა მისი ხმა
-რააა??
-მოდი აქ_თავისკენ მიმწია თავი მკერდზე დამადებნა ხელები კი წელზე მომხვია_შენ ჯერ ამ ყველაფრისთვის მზად არ ხარ_თმაზე ტუჩების შეხება ვიგრძენი_მე კი არ დავუშვებ რამე ისეთი გააკეთო რასაც მერე ინანებ.ასე რომ დაიძინე პატარა მაცდურო ქალბატონო.
რას ვგრძნობდი იმ წუთას უსაზღვრო ბედნიერებას.ხვიბლიანი ის კაცი იყო ვინც ყოველთვის სწორ გზაზე დამაყენებდა შეცდომების დაშვების უფლებას არ მომცემდა.მაგრამ ამავდროულად ძალიან მეშინოდა ვხვდებოდი რომ ბნელნელა ხვიბლიანი უფრო და უფრო დიდ ადგილს იკავებდა ჩემ გულში.მომავლის მეშინოდა მაგრამ იმ წუთს გადავწყვიტე გონება გამეთიშა და მომენტით დავმტკბარიყავი.თვალები დავხუჭე და ძილბურანში მყოფს ისვ ხვიბლიანის თბილი ტონით ნათქვამი სიტყვა ჩამესმა
-სულელი




როგორც იქნა დავბრუნდი. ვიცი ამ ისტორიას ბევრი არ კითხულობდა მაგრამ იმ რამოდენიმე ადამიანს მინდა მოვუხადო ბოდიში ვინც მოუთმენლად ელოდა ხოლმე ახალ თავებს. პირობას ვდებ აღარ განმეორდება იგივე