ფხიზელ გონებაზე მარტივია აზრების კონტროლი, როცა ძლიერი ნებისყოფა გაქვს, მაგრამ სიზმრების მართვა შეუძლებელია. შუაღამით იგრძნო ქალდანმა როგორ ეწვოდა ერთი მხარე საიდანაც ასკარად ანასტასია ეკვროდა და თვალები გაახილა . უყურებდა ოფლით დაცვარულ ქალს რომელიც აშკარად საშნელ სიზმარს ხედავდა ხელები ზეწარზე ფქონდა მთელი ძალით ჩაჭერილი ისე რომ ყველა კუნთი დაჭიმული ჰქონდა , თავს სხვადასხვა მხარეს აქნევდა და ახურებულ ტუჩებს ერთმანეტს აჭერდა , კბილები ისე მოუჭირა ქვედა ტუჩს სისხლმა იწყო დენა მაინც არ გამოფხიზლებულა ,სიცხისგან იწვოდა , შესაძლოა არც ჰქონდა ტემპერატურა და უბრალოდ სიზმარის გავლენა იყო . რამდენიმე წამში სიტყვების წარმოთქმა დაიწყო და ეს ქვის კაციც კი მთლიანად გაალღო. აქამდე უყურებდა როგორღაც მშვიდად ახლა კი უნდოდა გამოეფხიზლებინა და ეთქვა რომ უბრალო სიზმარი იყო , მაგრამ საკმაოდ ჭკვიანი იყო იმისთვის რომ სიზმრის რეალურ მხარეს ჩასწვდომოდა.
-არა გთხოვთ... გევედრებით არ გინდაა არ გინდა არააა არააა არ შემეხოთ რასაც გინდა იმას გავაკეთებ ოღონდ არ შემეხონ.. უთხარი არ შემეხონ გევედრები ოღონდ ეს არა გთხოვ გთხოოვ არ გინდა არა ამას არ გააკეთებ არ უნდა გააკეთო გამიშვი გამიშვი მტკენ ზურა ზურა არ გინდა ყველაფერ გავაკეთებ ოღონდ არ შემეხო მომშორდი გეყოფა გთხოვ გთხოვ- ჯერ ხმამაღლა იძახდა შემდეგ ძალა წაერთვა და ცრემლები შეერია დაცვარულ ლოყას გაჩუმდა მაგრამ სახეზე ისეთი ტკივილი გამოესახა ქალდან ერჩივნა ისევ ეყვირა, ებრძოლა მაგრამ ხელებიც მოუდუნდა გაითიშა და უბრალოდ ლუღლუღებდა -არ შემეხონ გეყოთ ... -სიზმარი დასრულდა ისევ ბოლომდე დასრულდა და ციებიანივით წამოხტა ანასტასია უკვე გამოფხიზლებული იყო აღარ ეძინა მაგრამ ვერ აზროვნებდა ხელებში ჩარგო სახე - არააა არაა არ უნდა მახსოვდეს არ უნდა მახსოვდეს არაფერი არ უნდა მახსოვდეს - თმაში ჩაივლო თითები და ჩაწითლებული თვალებით ფეხებს დახედა თითქოს ისევ ეხებოდა ვირაცის ხელები. ქალდანი გაშეშებული იჯდა , ჭკუაზე აღარ იყო ძარღვები დაებერა უნდოდა საკუარი ხელით მოეკლა ყველა , ყველა ვინც ანასტასიას ატკინა . არ უნდოდა გრძNობების გამომჟღავნება არ უნდოდა მაგრამ არ შეეძლო , სურვილი შიგნიდან ღღრნიდა და მთელი ძალით ჩაიკრა გულში გოგო. ფეხებზე დაისვა და ისე ჩაიკრა, თმაზე უსმევდა ხელს ბურუსში მყოფს და მონოტორულად კოცნიდა. მისი ცრემლები რომლებიც კანზე ეხებოდა წვავდა სუს სწვდებოდა და სიღრმებს ეხებოდა, ისეთს აქამდე რომ ვერავინ შეაღწია . მალე მოდუნდა ანასტასია, ხელები დაბდა დაუშვა მშვიდად სუნთქვა დაიწყო რაც იმას მიუთითებდა რომ უკვე ეძინა. რეზი საწოლს მიეყრდნო მაგრამ ისევ ისე იწვა არ ტოკდებოდა უყურებდა ტკივილისგან დაღარულ ქალს და თითებს ახებდა ძალიან ნელა მის თითოეულ ნაკვთს . პირველად დაებადა სურვილი ქალის მთლიანად დასაკუთრების არა მხოლდო ფიზიკურად უნდოდა მთელი არსებით მისი ყოფილიყო ეს გადარეული არსება , უნდოდა მხოლოდ მისთვის ეარსება ამ ქალს და პირიქით . უნდოდა მისი ბედნიერება გამხდარიყო ყველა ცუდი მოგონება გაექრო მისი ცხოვრებიდან . დილით როცა ტუჩები გააცმაცუნა ჯიშკარიანმა , ცხვირი ყელზე გაუხახუნა ქალდანს და სურნელი ღრმად შეიგრძნო, რეზიმ დაინახა როგორ გაეღიმა ანასტასიას და თვალები მინაბა ისე თითქოს მშვიდად ეძინა.გამოფხიზლებულ გამომძებელს ყველაფერი გაახსენდა, სწრაფად მოშორდა ქალდანს რომელმაც გვერდი იცვალა და თითქოს უფრო მშვიდად განაგრძო ძილი, უყურებდა და ყველაფერს იხსენებდა კარგად ახსოვდა როგორ ჩაიკრა გულში ქალდანმა, ყველაზე დიდი დარტყმა მიიღო იმ საშიშროების წინაშე იდგა რომ ვიღაცამ სიმართლე გაიგო , მხოლოდ მისი სიმართლე რომელიც სხვა არავინ იცოდა, რომელიც საფლავში უნდა ჩაეტანა გაზდელიანს . სწრაფად წამოდგა და სააბაზანოში შევიდა, გონება უნდა დაეძაბა ყველაფერი აღედგინა გონებაშეი და დასკვნა გამოეტანა, შემდეგ აზროვნებას შეძლებდა და სწორ გადაწყვეტილებას გამოტანდა. ტანსაცმლის შეტანა დაავიწყდა ამიტომ პირსახოცით გავიდა უკან წელამდე შიშველი ჰქონდა ზურგი , ქალდანი უცქერდა და სუნთქვა ეკვროდა . ისე მოიქცა როგორც სურდა რადგან არასდროს ეწინააღმდეგებოდა თავის სურვილებს , უკნიდან აეკრო გაზდელიანს მისი გრილი კანის შეგრძნებამ ჭკუიდან გადაიყვანა თითები მხრებიდან იდაყვებამდე ჩააყოლა და იგრძნო როგორ იწვოდა წამებში გაზდელიანი, ბუსუსების არმია მიჰყვებოდა მის თითებს და სუნთქვა გახშირებული, თვალებმინაბული იდგა გამომძებელი. ტუჩები მიაკრა ყელზე შემდეგ ბეჭზე თითები კი ფეხზე ააყოლა სანამ არ გააჩერა გაზდელიანმა, მის თითებს თავისი შეახო გაჩერების ნიშნად მაგრამ არაფერი უთქვამს, ისიც იმ კატეგორიის ადამიანს მიეკუთვნებოდა რომელიც ცხოვრობდა იმ დღით და არ არსებობდა მომავლის გათვლით ქალდანისკენ შებრუნდა და მის ვნებისგან გაბრწყინებულ შავ სფეროებში ჩაქარგული მოეხვია ყელზე . წამში იგრძნო ცივი კედლის შეხება და ტუჩებზე რბილი, ფაფუკი შეხება, ეს მხოლოდ წამით შემდეგ ძლიერი , ვნებიანი კოცნა რომელიც ყველა უჯრედს აცოცხლებდა და ენერგიით ამარაგებდა, კოცნაში აჰყვა და კბილები მოსდო მის მათრობელა ბაგეს , რადგან ემოციის კონტროლი ვერ შეძლო. არავინ იცის სადამდე შეტოპავდნენ რომ არა გაიანეს ხმა
-რეზიი სწრაფად გამოდი სალაპარაკო გვაქ ბიჭები გელოდებიან ქვემოთ, ტასოც წამოვიდეს - წყვილმა კოცნა შეწყვიტა ანასტასია სწრაფად გაეცალა ქალდანს და ტანსაცმელს დაავლო ხელი.
ქალდანმა სწრაფად ჩაიცვა და ქვემოთ ჩავიდა, მისთვის გარეტ დატრიალებული ქარიშხალი შეუმჩნეველი იყო ამიტომ შედეგებიც არ გაუგია
...
ღამით როცა უშედეგო რეკვის შემდეგ არც ერეკლე და არც კატო პასუხობდნენ კოტე უკვე ჭკუაზე აღარ იყო მაგრამ ერეკლეს ბედად წვიმა რომ დაიწყო სახლიდან არ გაუშვეს ბიჭებმა. ცოტა ხანში გასასვლელებიც ჩაიკეტა ხეები იყო წაქცეული და წყალდიდობის გამო მდინარეებმა ხიდები წაიღეს, ორივე გასასვლელი სოფლიდან ჩაიკეტა, დილითაც წვიმდა და მუშაობას ვერ ახერხებდნენ
-დამშვიდდი !
-რა დავმშვიდდე იოანე რა დამამშვიდებს მოიტაცა ხვდები ? მოვკლავ ჩემი ხელით დავამტვრევ ყველა ძვალს ჩემს დას რომ შეეხოს და არც ერთი თქვენგანი არ ჩემაჩერებთ თორემ მიგაყოლებთ უკან ბოზ... ვიყო . მოუნდა ბიჭს ცოლი აყვა ძმაკაცებს რაღა გჭირთ ოთხეულს არ ჩამოგრჩათ ეგ ოთხეული რომ დაიტირებს
-გეყოფა უკვე რა არც მე ვიცი სად არის არც თორნიკემ იცის დავურეკე , სავფშე არავინ ციის სად წავიდა და ნუ ქმნი პანიკებს ერეკლე არაფერს დაუშავებს კატოს რადგან უყვარს და დაშავება რომ დომოდა ამდენი ხანი არ გაიწამებდა თავს შორიდან ყურებით . ისე ნუ იქცევი თითქოს არ გყვარებია ოდესმე და არ იცი საყვარელ ქალთან განშორება რა ძნელი და აუტანელია -მიშომ შეუტია და სიგარეტს მოუკიდა, თვითონაც ნერვიულობდა
-მართალია მიშო . დამშვიდდი ახლა გაიხსნება გზები და მოვძებნით მერე რაც გინდა ის გააკეთე კატოს რომ ვნახავტ ჩხუბს აზრი არააქ ამ წუთში - იოანემ დასვა დივანზე და 2თვითონაც მოსვა ღვინო- ეს გზებიც ახლა ჩაიკეტა სადაა ალექსანდრე დარეკა?
-აქ ვარ დავრეკე და მითხრეს რომ წვიმის გამო ვერ იწყებენ გაწმენდით სამუშაოებს სანამ არ გადაიღებს აქ ვიქნებით მომწყვდეულები
-ამის დ.. შ.. იქნებ არ შეწყდეს სამი დღე მე ასე ველოდო?
-სხვა რა გზა გაქ?
-თუ გგონია მშვიდად ვიჯდები ძალიან ცდები აქედან რომ მომიხდეს ყველას საქმეში ჩარტვა მაინც გავიგებ სად არიან რომელიმე აგარაკზე ან სახლშ ეყოლება წაყვანილი, ნათესავები არ ჰყავს აბა სადმე ისეთ ადგილას როგორც ვიცი -ოთახიდან გავიდა და ათას ადგილას დარეკა ვერსად იპოვნა ვის აღარ დაურეკა მაგრამ არავინ არაფერი იცოდა.
მთელი დღე გადაუღებლად წვიმდა , თამრო ვერაფერს ამბობდა რომ უყურებდა კოტე როგორ იყო იცოდა ვერაფრიტ დაამშვიდებდა ,მაგრამ გულის სიღრმესი სიხარულით ჭკუაზე აღარ იყო. მარიამი ჩაეხუტა და ჩუმად უთხრა
-თამრო გილოცავ შვილიშვილის გაბედნიერებას
-ჩემო მაიმუნო გოგო შენი ხელი ურევია ხო ამ ამბავში
-ჩუუ თამრო ჩუუ- გაიცინა და ლოყები დაუკოცნა ქალს
-ჩემი გოგო - მოეხვია ქალი და აკოცა.
იოანე საძინებელში შევიდა და კესოც უკან შეჰყვა. მოეხვია და აკოცა, რომ უყურებდა გაბრაზებულს თვითონაც ცუდად ხდებოდა
-კარგი რა ხომ იცით რომ უყვართ ერთმანეთი რატომ ბრაზდებით
-არასწორად მოიქცა ჩვენთან და ვაფშე ყველა მიმართულებით არასწორია მისი საქციელი არ შეეძლო კაცურად ეთქვა და მოეპოვებინა ნდობა და სიყვარული
-მოპოვებული ჰქონდა უყვე კესოსო ნდობაც და სიყვარულიც იოანე და თქვენ მეორეხარისხოვნები ხართ. რა გაგიჟებთ თქვენსავით ძმაკაცობის გამო რომ არ დაკარგა საყვარელი ქალი? რა შუაშია ძმაკაცობა მითხარი რა შუაშია ვერასდროს ვხვდები რომ ამბობ ძმაკაცობას გადავუვლიო ან გადააბიჯა ჩვენს ძობასო
-რით გადააბიჯა შეურაცხყოფა მიაყენა? ძალა გამოიყენა? ცემა? თუ რით გიღალატათ? არ უღალატნია საყვარელ ქალს ჩაკიდა ხელი და მოიტაცა ამაღელვებლად და სასიამოვნოდ , ყველაზე დასამახსოვრებელი მომენტი ქინება და ნებისმიერ ხელისთხოვნებს და სისულელეს გადააჭარბებს
-კესარია
-რა კესარია ,რა, შენ საერთოდ არ გაქ უფლება ვინმე გაკიცხო რადგან იდიოტი ხარ იდიოტი რომელსაც ერთი ვნებააშლილი გოგო ვგონივარ რომელსაც უბრალოდ იზიდავს და აგიჟებს იმას ვერ ხვდები რომ მარტო ვნება არაა ჩვენს შორის ეს მარტო სურვილი არაა . ვერ ხვდები რომ არც ერთ ბიჭს არ მივცემდი იმის უფლებას რასაც შენ გაძლევ , არავისთან არ შევტოპავდი ისე როგორც შენთან, მაგრამ ისე რომ მომკვდარიყავი სიყვარულით შენი იდიოტური მენტალიტეტის გამო რის მიხედვითაც რადგან ალექსანდრეს ბიძაშვილი ვარ ვერ მაკადრებ გიყვარდე ათასი სისულელე გავაკეთე რომლისაც უნდა მრცხვენოდეს წესით რადგან სხვისი თვალით რომ შევხედო ჩემს ქცევას ერთი „ატეხილი“ გოგო ვარ რომელმაც ვერა და ვერ შეგაბა , შენ საწყალი ბიჭი რომელსაც არ უნდა ძმაკაცის „და“ გაჟი... არადა ჭკუიდან გადადის უკვე რადგან დილიდან საღამომდე აგიჟებს ეს გოგო - უცებ მიაყარა სათქმელი და ზურგი აქცია სანამ ცრემლები დაახრჩობდა უნდა დაეტოვებინა იქაურობა. იოანემ მაჯაში ჩაავლო ხელი და შემოაბრუნა
-კესარია
-არა არაფერი თქვა მორჩა ყველაფერს ვწყვეტ აღარ მინდა ვასრულებ ამ თამაშს დავიღალე რამე ახალი მჭრდება - ეს რომ თქვა მთელი ენერგიის მოკრება დაჭირდა რაც კი გააჩნდა . სწრაფად გავიდა ოთახიდან და საძნებელში ჩაიკეტა. კართან ჩაიკეცა და მთელი ამ ხნის ნაგროვები ემოცია ცრემლებს გაატანა. იმდენ ხანს ტიროდა უკვე ცრემლიც დაუშრა შემდეგ საწოლზე დაწვა და გაითიშა. იოანე რომ წავიდა მასთან ნიკა ავარდა ზემოთ გზა გახსნილა და მივდივართო ამიტომ მათ გაყვა . კესარიასთვის მტკივნეული იყო როცა იოანე აღარ დახვდა , მაგრამ მომავალი გზა აჩვენა.
მგონი იმდენი ვილაპარაკე გაგაგიჟეთ და ერეკლეს და კატოს კი აღარ დავუბრუნდი. მოკლედ ვიტყვი რომ წაიყვანა კატერინა ბოდბეში იყვნენ. მხოლოდ იქედან გამოსული მანქანაში ჩასხდნენ და კატო უკვე დამფრთხალი იყურებოდა ირგვლივ. ერეკლემ სიჩქარეს უმატა უკვე კახეთიდან გასულები იყვნენ, სწრაფად მიდიოდა
-ერეკლე იტყვი სად მივდივართ თუ არა
-გადავწყვიტე კახეთის ტურით არ შემოვიფარგლო და სხვა ულამაზეს მხარეში მივდივართ
-კოტეს უნდა დავურეკო- მობილური ვერ იპოვნა და ერეკლეს გახედა- მობილური სადაა ერეკლე?
-რიკოთს რომ გავივლით გეტყვი - გვირაბში შევიდა და ნახევარი გზა რომ გავლილად დაიგულა ამოისუნთქა ცოტა მოეშვა. მარიამს შეტყობინება გაუგზავნა და თავისი მობილურიც გამორთო. დასავლეთში კარგი ამინდი იყო, ძალიან ცხელოდა და კონდიციენორი რომ არა დაიწვებოდნენ . კატო გაბუსხული იჯდა და უკვე ხვდებოდა ერეკლე რომ კოტეს და ასე მარტივად დასამორჩილებელი არ იქნებოდა , მეტიც ისე გააბრაზა მიხვდა რომ დარხეული ჰქონდა .
-რაჭაში მივდივართ?- დიდი ხნის დუმილის შემდეგ თქვა და სრულიად სხვა გარემოში შევიდა. ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო მთები, მდინარეები სულ მაღლა ადიოდნენ , გზაც ძნელდებოდა - კოტე გაგიჟდება და მაინც გვიპოვის ხომ იცი
-გაგიჟებული კოტე ბევრჯერ მინახავს, იმაზე მეტჯერ გამიგია როგორია გაგიჟებული ვიდრე შენ წარმოგიდგენია
-მერე მაინც აკეთებ ამ სისულელეს რომლის არსს ვერ ვხვდები ვერც სახელს ვარქმევ
-რომ ჩავალთ იქ ვისაუბროთ ნიკორწმინდა უმშვენიერესია არა? -მანქანა გააჩერა და გადავიდნენ. ხელი მოხვია კატოს რომელიც გარემოთი ტკბებოდა და იგრძნო როგორ გააჟრჟოლა, კმაყოფილს გაეღიმა . ტაძარში შევიდნენ სანთლები აანთეს , ხატებს ეამბორეს და ისევ ეზოში გავიდნენ. ნიკორწმინდა თავზე დასცქეროდათ, მშიდი ამინდი იყო, სიო ქროდა და ოდნავ ურევდა კატერინას თმებს, ერეკლემ მისი ხელი თავისაში მოიქცია და თვალებში ჩახედა , მარიამის სიტყვები გაახსენდა და ბედნიერმა წარმოთქვა შემდეგი სიტყვები რომლებიც ასე თავისთვის წარმოითქმებოდნენ და გულის ამოძახილი იყო, ხედავდა როგორ ეცვლებოდა გამომეტყველება კატერინას, ცდილობდა დაემალა გრძNობები მაგრამ არ გამოსდიოდა
-მიყვარხარ კატერინა აუხსნელად , სიტყვებით აღუწერლად მიყვარხარ და შენს გარეშე ვერ ვიარსებებ მინდა სამუდამოდ ჩემთან იყო , შენ ხარ ერთადერთი ქალი ვინც ჩემად შეიძლება მივიჩნიო , ვინც უნდა ატაროს ჩვენი სიყვარულის ნაყოფი მუცლით - ხელი მიადო მუცელზე და შემდეგ წელზე გადაიტანა - ნურაფერს მეტყვი უბრალოდ დრო მომეცი იმისთვის რომ დაგიმტკიცო ჩემი სიყვარული - ლოყაზე ხელის ზურგი ჩამოუსვა და ყელზე გადავიდა- ვიცი ძალიან ვიჩქარე და აქ იმიტომ წამოვედით რომ უკეთ გამიცნო .
ჩვეულებრივი ძველებური სახლი იყო აგურით ნაშენები, ლამაზი პატარა ეზოში , ეზოში ჭა იყო და უამრავი ყვავილი. ნაზიკო და მერაბი უკვე ელოდნენ „გამოპარულ“ წყვილს და სეეგებნენ მაშინვე
-ბებო თქვენ გაიახრეთ იბედნიერეთ იხარეთ, მოშენდით და მომრავლდით როგორ გამახარეთ - მოეხვია ნაზიკო ბავშვებს , კატო აწურული იდგა და ლოყები ეფაკლებოდა. ერეკლე არ ამახვილებდა ყურადღებას, უბრალოდ ხელს არ უშვებდა, ბებომ და ბაბუმ მიულოცეს შემდეგ ნაზიკომ სუფრა გააწყო , ნაზიკოს ძმის შვილი ცხოვორბდა იმ სახლში თავის ოჯახთან ერთად და სწორედ მათთან იყვნენ მოხუცები . ისინი ეკეს იცნობდნენ მიშიკოსთან ერთედ იყო რამდენჯერმე ნამყოფი . მოკლედ საღამოს უკვე კარგად შეზარხოშებული იყვნენ ბიჭები, ეკემ მხოლოდ ერთი ჭიქა დალია ცოტა რომ არ მოსულიერებულიყო გული გაუჩერდებოდა. კატოს ნაზიკო ბებო უყვავებდა, როგორც იცის ქოთქოთებდა და ათას რამეს ეუბნებოდა ერეკლეს ბავშვობაზე
-კარგი ბებო გეყოფა ნუ შეარცხვენ ეკეს თორემ გაექცევა ეს გოგო- სიცილით მოეხვია ბექა ბებოს
-ბებია შენ საერთოდ ნურაფერს იტყვი თუ კაცი ხარ იმის მაგივრად გამეიხედო თვალში აქეთ მოდიხარ ზაფხულში სულ გეიხედ გამეიხედე პატარა შე კაცო გოგოების მეტი რაა დაბერდა მამაშენიც აწი
-კარგი რა ბებო არ მინდა მე ცოლის შერთვა
-ღმერთო მომკალი ახლავე რაი არ გინდა ბიჭო ამნაირი არაფერი მინახია აბა უნდა გადაყვე ვინცხა იმფერ გოგოებს?-ეს ისე ემოციურად თქვა კატომაც ვერ შეიკავა სიცილი
-იმფერი რაფერია ბებია ?
-ოო შე მაიმუნო ბიჭო მაგლახავებ ამ ხნის ქალს?
-აცადე შე ქალო რავა შეაწუხე ყველა პატარაა ბიჭი ჯერ რა ეჩქარება ააწყობს საქმეს დადგება ფეხზე და მერე მიხედავს საქმეს
-ოხ გამომიჩნდა აქ ვექილი შენ რო დამავლე ხელი და მომიტაცე პატარა ბოვში მაგი ხო იყო კაი ვითომ ქონდა რამე ერთ პატარა სახლში ცხოვრობდი მაგას რო დავკვირებოდი გამევიქცეოდი. იმნაირ ქალს რა ვუთხარი მე კაცს კი არა ფულს რო მიყვება მაგნაირი რათ მინდა ხო დეიქცა ჩემი სახლი არ გამიგიჟდება რძალი?
-მამიდა ნუ ნერვიულობთ თქვენ თუ არ მოიყვანს იქნება მარტო მე აღარ ვნერვიულობ უკვე . როცა ეწვევა სიყვარული დარწმუნებული ვარ დაავლებს ხელს და არ გაუშებს არასდროს მეც ველოდები როდის იქნება ეგ დღე
-გეყოთ ახლა შუაღამეა რო დავაყენეთ ესენიც აქ აჩვენე დედა ოთახი ძვლივს მოიყვანა ცოლი და ახლა თქვენ ლაპარაკს უსმინოს?
-ჩემო დღეო მაგი სულ დამავიწყდა ისე შევყევი ლაქლაქს. წამოდით შვილო მეორე სართულზე -კატო ისე წამოდგა გეგონებოდათ დასახვრეტად მიჰყავდათ (ნუ ახლა გარკვეულწილად კი გამოდის ეგრე მაგრამ დიდი განსხვავებაა) ერეკლე ქვემოთ დარჩა კატერინა საძინებელში შეიყვანა ნაზომ და ხელზე მოეფერა
-ნუ ნერვიულობ შვილო ასე ძალიან ფერი აღარ გადევს სახეზე მაგი რო კლავდეს დედა დახოცილები ვიქნებოდით ახლა ქალები - გაიცინა და ლოყაზე მოუთათუნა ხელი - წევეი ახლა - ხელზე აკოცა გოგოს და გავიდა. კატო საწოლზე ჩამოჯდა , ფანჯარა ღია იყო და გრილი ჰაერის ნაკადი შედიოდა ოთახში მაგრამ ეგ უშველიდა ?
ერეკლე მშვიდად აუყვა კიბეებს , კართან ცოტახანს შედგა და შემდეგ შევიდა. კატერინა რომ დაინახა და მისი ყველა ემოცია ამოიკითხა ისე უნდოდა გაცინება თავს ძლივს იკავებდა. გოგოს მიუახლოვდა და მის წინ დადგა, უყურებდა თავდახრილს როგორ უთრთოდა მხრები და ჭკუას კარგავდა უკვე ისე მოსწონდა მისი ეს თვისება . მხურვალე ხელისგულების შეხება იგრძნო მხრებზე , შემდეგ ყელზე და ნიკაპზე მოჭერილმა ორმა თითმა მაღლა ახედვისკენ უბიძგა
-შემომხედე კატუს - მაინც შეეპარა ღიმილი , თვალები ისე უციმციმებდა გოგოს უფრო შერცხვა და ამ სიწითლეს რომ ვერ უგუნებელყოფთა ამაზე ბრაზდებოდა. შუბლზე მიეკრო ცხელი ტუჩები თვითონ კი მის ყელს შეეხო ცხვირით და ლამის თავად ჩაადნა ხელებში-ნუ ხარ ასეთი დაძაბული თორემ ურჩხული მგონია თავი . მე არასდროს არაფერს გავაკეთებ ისეთს რაც შენ არ გენდომება აქ წამოსვლას არ ვთვლით ოღონდ- ჩაიცინა და ჩაეხუტა - ჩემი სულელი გოგო როგორი მეამიტი და ბავშვური ხარ
-ბავშვი ვარ და არა ბავშვური - ტუჩები დაბრიცა და ხელები მოხვია ბიჭს წელზე. ამ რეაქციაზე გაეღიმა ერეკლეს , მის თმებში თითები ახლართა და სურნელი შეიგრძნო
-კარგი იყავი ჩემი ბავშვი არ ვარ წინააღმდეგი -გაიცინა და რომ შეამჩნია უკვე მოდუნებული დამშვიდებული იყო პატარა ქალბატონი თავისუფლად მოხვია ხელი წელზე და მეორე ხერხემალს ჩამოაყოლა
-შენი ტანსაცმელიც წამოღებული მაქ და გამოიცვალე მიდი - ჩანთაზე მიუთიტა რომელიც არც კი შეუმჩნევია აქამდე და თავად ფანჯარასთან დადგა , სიგარეტს ეწეოდა . -ჩაიცვი?
-კიიი-მაშინვე შებრუნდა და ქალბატონი უკვე დაწოლილი დახვდა რომ დაინახა პენუარის ზედა ნაზილი მიხვდა რატომ დაწვა ასე უცებ და სასწრაფოდ , გაეღიმა თავის ჩანთასთან მივიდა ზურგით იდგა და ძალიან მშვიდად იხდიდა, კი ხვდებოდა კატუსია რომ უყურებდა მაგრამ იმ დღესვე ნამდვილად არ აპირებდა მის დაძაბვას და ნერვებზე თამაშს . კი იყო ტრუსის ამარა ძილს მიჩვეული მაგრამ ჩაიცვა შავი სპორტული და მხოლოდ შემდეგ გახედა გოგოს
-იატაკზე დასაწოლად გამიმეტებ თუ დამითმობ საწოლის ერთ მხარეს - თვალების ჟუჟუნით უთხრა და თითქოს არ შეიმჩნია მისი აბრჭყვიალებული თვალები ერეკლეს სხეულზე რომ დათარეშობდნენ და ძლივს გამოერკვა
-იატაკზე დასაწოლად ვერ გაგიმეტებ - უცებ თქვა და უფრო მიიწია კიდისკენ . ერეკლე გვერდით დაუწვა და შუქი ჩააქრო . კატოს გახედა და სიცილი ვერ შეიკავა
-სულ ცოტაც მიიწევი და იატაკზე შენ მოგიწევს ძილი - ხელი მოხვია წელზე და ისე მარტივად მიწია თავისკენ თითქოს ბუმბული იყო -აი ასე -მხარზე აკოცა და თვალები დახუჭა- ისუნთქე -თვალდახუჭულმა უთხრა და ინსტიქტურად ამოისუნთქა კატომ , გაეღიმა ერეკლეს და მუცელზე მოხვია ხელი- კარგი გოგო ხარ ახლა შეეცადე დაიძინო
-ასე ნუ იღიმი თორემ მოვკვდები - ვერ შეიკავა თავი და „გაბრაზებულმა“ თქვა - ერეკლემ თვალები ჭყიტა
-რატომ არ მიხდება ღიმილი?
-რომ გიხდება და ცუდად მხდი მაგას გეუბნები- უცებ თქვა და მერე იკბინა ენაზე- ჯანდაბა ეს ხელი რომ მოაშორო ჩემს მუცელს არ შეიძლება?
-რატომ?
-მძიმეა
-ხოო?
-ნწ უბრალოდ მეწვის მუცელი და ნუ შემიწირავ ახალგაზრდა ვარ ჯერ ცოდო ვარ
-შენ რა გინდა რომ გავგიჟდე და თავი ვერ შევიკავო? რატომ ხარ ასეთი საყვარელი გოგო რატომ
-აუუ რა ვქნა ვერ გავიგე რაცაა იმას გეუბნებიი- წარბები შეკრა და ხელები გადააჯვარედინა
-კარგი ვწვები და ვიძინებ - დაეცა საწოლზე და გადაბრუნდა. როგორღაც დაიძინეს . კატოს არ უნდოდა რომ დაძინებოდა იცოდა ძილში მთელს საწოლს შემოივლიდა და ბოლოს უხერხულ მდგომარეობაში ჩავარდებდოა მაგრამ ჩაეძინა. „გამოფხიზლებულს“ სასიამოვნო სურნელი უღიტინებდა ცხვირში და აბრუებდა, მალე შიშველი სხეულის შეხება იგრძნო მუცლით ეკვროდა ვიღაცას, ეს ვიღაც ვინ იყო რომ გაიხსენა, მერე ისიც გაიაზრა მის სხეულზე რომ იყო დამხობილი , ცხელი ჰაერი ეფრქვეოდა ყელზე , ხელი მის ყელთან ეწყო, ფეხები მის ფეხებში ჰქონდა ახლართული და უპს რაღაც ისე ვერ იყო , რომ გაიაზრა რა ვერ იყო უფრო სწორედ რა იყო ისე დაიყვირა ერეკლეც გამოაფხიზლა , შეშინებულს წამოდგომა უნდოდა, კიდეზე იწვნენ და კი დაებერტყნენ იატაკზე, ამჯერად კატერინას დაეცა ზემოდან და გააბრტყელა მგონი საბრალო გოგო
-ვაიმეე ზუურგიი -ძლივს წამოიკნავლა და თვალები წყიტა , ერეკლეს რომ შეხედა ისევ დახუჭა -ერეკლე ... ვაიმე მომშორდი - ხელს აწევა მაგრამ ეგ არაფერი მთლიანად აეკეცა პენუარი ამდენ ხვანცალში და კანი ეწვოდა უკვე, ერეკლემ ხელები თეძოებზე მოუჭიქა ოდნავ აიწია , თვალებში ჩახედა და წითელ თხელ ბაგეებს შეეხო იმდენად ნელა კოცნიდა უფრო გაითიშა სურვილმა იმდენად შეპყრო აზროვნება აღარ შეეძლო. ყველაფერს ისიც დაერთო რომ კატერინას ხელები ყელზე მოეხვია , შემდეგ თმაში შეცურდნენ , ხერხემალს დაუყვნენ და ამ „დანებებამ“ სურვილი გაუმძაფრა ხელი შეუცურა წელზე და წამოსწია ფეხები წელზე შემოხვია გოგონამ . წამში საწოლზე აღმოჩნდნენ ისევ გოგოს ფეხებზე დაატარებდა თითებს , უკვე ყელს უკოცნიდა და მისი კრუტუნი საამოდ ჩაესმოდა, ხელი თეძოზე, წელზე, პენუარი იატაკზე, თითები მკვრივ მკერდს ეხებიან ნაზად და ტუჩებიც თითების ბედს იზიარებდნენ . ...
თენდებოდა ,მზე ამოდიოდა და ირგვლივ ყველაფერი იღვიძებდა ...კატერინე სრულიად შიშველი თავისივე მდგომარეობაში მყოფ ერეკლეზე იყო აკრული და ღრმად სუნთქვადა, თვალები მინაბა და მხარზე აკოცა ეკეს, ბიჭმა თმა გადაუწია და შუბლზემიაკრა ტუჩები, შემდეგ ცხვირზე და ტუჩებზე
-ჩემი ხარ .. მხოლოდ ჩემი- ჩურჩულებდა და კოცნიდა -მიყვარხარ აბაშიძის ქალო და მინდა მალე გახდე მაისურაძის ქალი . პასუხი არაჩვეულებრივად გავიგე -გაიღიმა და გოგოს შეხედა- დღესვე უნდა დავიწეროთ ჯვარი და ვიზრუნოთ რომ კოტიკომ არ დაგაქვრივოს - გაიცინა და სახეზე ხელი ჩამოუსვა, მერე ტუჩებზე გადაუსვა ცერა თითი -დამელაპარაკე თორემ მგონია რომ ცუდად ხარ და ნუ გამიხეთქავ გულს და ჩამიყრი წყალში ძვლივს მოთოკილ ემოციებს
-დავმუნჯდი !- ისეთი სერიოზული გამომეტყველებით თქვა და თითები ააყოლა ერეკლეს ხერხემალს ლამის მეც დავიჯერე - მგონი დიდი ხანი დამჭირდება გამოსაფხიზლებლად და მერე ვილაპარაკოთ -განაგრძო და უკვე მკერდზე დაატარებდა თითებს მერე პერესზე გადავიდა
-თითებს თუ არ გააჩერებ მართლა გადაყლაპავ ენას ან უბრალოდ აღარ მოგინდება სხვა საციცოცხლო მნიშვნელობის რამ ცხოვრებაში-ხელი გაუჩერა და გაიცინა
-რომელი საათია?
-ორი საათია , მოვწესრიგდეთ და წავიდეთ ბექა მოაგვარებს ჯვრისწერის ამბავს ჩვენ ვისადილოთ მანამ თორე გონებას დაკარგავ .- სწრაფად წამოდგა ჩაიცვა შარვალი მერე ახალი ტანსაცმელი ამოიღო და მხარზე გადაიდო- მე შეგიყვანო სააბაზანოში თუ
-მე თვითონ- უცებ წამოდგა ზეწარი მოიშორა ხალათი მოიცვა და უცებ აესვეტა წინ -სადაა სააბაზანო?
-დერეფნის ბოლოშია - ტუჩები დაუკოცნა და ისე გაუშვა . .......
ჯვრისწერამ მშვიდად ჩაიარა ბექა იყო ერეკლიუსის მეჯვარე და მათი მეზობლის საყვარელი გოგონა კატერინას მეჯვარე. სახლში რომ დაბრუნდნენ მარიამს დაურეკა აცნო ამბავი , იმანაც უთხრა გეძებს კოტეო და მოკლედ მე მივხედავ საქმეს შენ მშვიდად იყავი ერეკლიუსო.
სახლებში დაბრუნდნენ ყველანი , თამრო ბებო დაამშვიდა მარიამმა ერთიერთში ესაუბრა და ქალი სიხარულით დაფრინავდა. მოკლედ კახეთიდან შეცვლილები დაბრუნდენ თოკო და ნუციკო დაქორწინდნენ, ერეკლე და კატუსიაც, გიგი და გვანცა სულ გადამავიწყდა ამდენ ალიაქოთში და მაგათზეც მოგიყვებით ორიოდ სიტყვით. მოკლედ რომ აღარ გამოილია გზა და დაიღალა გვანცა თან შიოდა უკვე საშინლად წუწუნი დაიწყო მაგრამ ადგილზე მისულმა სული განუტევა, იდგა გაშეშებული ულამაზეს ადგილას საიდანაც მხოლოდ მთები, კოშკები და ისევ მთები მოსჩანდა, ეკლესიის წინ იყვნენ რომელიც უძველესი იყო პატარა დარბაზული ტიპის ეკლესია იყო
-ჩემო ჯადოქარო მე და შენ ვიცით დიდი ხანია რომ ერთმანეთის გარდა არავინ მოგვინდება არასდროს, ყოველთვის ერთმანეთზე ვიქნებით დამოკიდებულნი და მინდა რომ შევწყვიტოთ ეს გაუთავებელი მისვლა მოსვლა მინდა ჩემი ცოლი გახდე ღვთის წინაშე და სულ ჩემს გვერდით იყო, არ მინდა მენატრებოდა და გიჟივით გადგებოდე სახლშ, მინდა ჩემთან ვიცხოვროთ უფრო სწორედ დიდი სახლი ავაშენოთ იმიტომ რომ ვბერდები უკვე და შვილების კეთებაც უნდა დავიწყო და დიდი სახლი დაგვჭირდება. აღარ მინდა პატარა ბიჭივით ვიყო მინდა ოჯახი რომელშიც ბევრნი ვიქნებით და არა მხოლოდ მე და შენ ეგეთი ოჯახი იმ დღიდან მყავს სულ პირველად რომ დაგინახე რადგან ჩემი ნაწილი ხარ მას მერე ცოლად გამომყვები გვანცუ?- ბეჭედი მიაწოდა და გაუღიმა. გვანცა ნამდვილად არ ელოდა ამას როგორც კი გაიაზრა მაშინვე მოეხვია და აკოცა
-თანახმა ვარ რა თქმა უნდა აქედან რომ დავბრუნდებით სახლის შენებას ვიწყებთ - გაიცინა როცა ბეჭედი მოარგო გიგიმ და ტუჩები დაუკოცნა
-ხოო? დავიწეროთ ჯვარი და დავიწყოთ „მუშაობა“ -გაიცინა და ხელი ჩაკიდა . გვანცამ კიდევ მოითმინა . როცა ჯვარი დაიწერეს სიხარულისგან ფრენა შეეძლო ეს ხომ არაფერს შეცვლიდა გადასვლა მაინც შეეძლო მასთან მაგრამ ის მოსწონდა რომ ახალ ეტაპზე გადასვლას ჰგავდა. სახლში რომ მივიდნენ გაოცდა გვანცა
-ვისი სახლია ?
-ალექსანდრესი აბა სხვაგან ყველგან ნამყოფები ვართ და რაიმე უცხო მინდოდა მითხრა ჩვენს ოთახში არ შეხვიდეთ სხვაგან აითვისეთ ოთახებიო - ხელი მოხვია და ზედა გადააძრო თან თვითონაც იხდიდა - საიდან დავიწყოთ?- თვალები აუციმციმა და ყელზე მიაკრა ტუჩები
-მოიცადე რაღაც უნდა გითხრა - ამოისუნთქა და გიგის ხელი მიიდო მუცელზე , გიგი გაშრა ვერ მიხვდა რა ხდებოდა- ბავშვის ჩასახვა დაახლოებით ათ თვეში შეგვიძლია დავიწყოთ და რიგით მეორე იქნება რადგან აქ უკვე არის ერთი პატარა არსება რომელიც ჩემი და შენი ნაწილია . გიგიმ ფერი დაკარგა და ხელით დივანს დაეყრდნო-გიგი ... ხომ თქვი ბავშვები მინდაოო ვერ გავიგე არ გაგიხარდა?-უცებ მოექუფრა სახე და თვალები აუწყლიანდა. გიგი უცებ დაეტაკა და დაუკოცნდა ტუჩები შემდეგ მუცელზე გადავიდა მუხლებზე იდგა და კოცნიდა
-მართლა მამა გავხდები? ანუ აქ ხარ? პატარა სულ პაწაწინა ხარ? ჩემი და ამ გიჟის ნაყოფი? მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ - კოცნით აუყვა მუცელს მერე მკერდს ყელს და სახე დაუკოცნა გვანცას. შემდეგ ხელი მოხვია და აფრიალა -შენ ხარ ჩემი საოცრება უნრა დავრეკო და გავაგებინო ყველას- ცოტა ხნის შემდგე გამოფხიზლდა
-მარიამმა იცის და ეტყოდა დანარჩენებსაც - გაიცინა და ჩაეხუტა- მშიაააა მეე უფრო სწორედ ჩვენ
-რა გინდათ რომ მოგიტანოთ?
-უბრალოდ სალათი გააკეთე რაა გთხოოვ
-წავედიი მიყვარხარ- აკოცა და გავიდა.
.....
კოტე გაგიჟებული იყო ლამის მოიარა ყველა კუთხე კუნჭული . მარიამმა დაურეკა ალექსანდრეს მოდით სახლშ გელოდებითო და ისინიც მივიდნენ
-რა ხდება მარუსიი- ნიკამ აკოცა და გაუცინა
-დასხედით რა - სერიოზულად დაიწყო ბიჭებმა მაგიდიდან ღვინო აიღეს და დალიეს
-გისმენთ
-პირველ რიგში მინდა რომ არ გაგიჟდე და ყველაზე მთავარი ისეთი არაფერი თქვა მე რომ გავგიჟდე რომ ვჭედავ მერე ძალიან რტულადაა ხოლმე საქმე . -მარიამმა კოტეს შეხედა ის უცებ დამშვიდდა და ყურადღებით უყურებდა თიტქოს იცოდა რაზე ისაუბრებდა- ნუ შემაწყვეტინებთ გთხოვთ
-დაიწყე მარიამ გისმენთ ბოლომდე
-ერეკლემ კატო ჯერ კიდევ პატარა რომ იყო მაშინ ჩაუვარდა გულში უბრალოდ თავადაც არ იცოდა აქამდე ის გოგო თუ კატუსია იყო სამაგიეროდ მე ვიცოდი . პირველად ვნახე ცხოვრებაში აჟიტირებული ერეკლე პატარა გოგოზე მესაუბრებოდა რომელიც ფერიას გავდა თან შენ გლანძღავდა ის რომ არ გამოჩენილიყო გავიცნობდიო . მაგრამ განცვიფრებამ გადაუარა კატუსია თურმე სასწავლებლად წასულა და შესაბამისად ვერც ნახავდა მეტჯერ . ახლა ქორწილში დაინახა და მისმა მზერამ მიმახვედრა რომ ის პატარა ნამცეცა გოგო კატო იყო . უკვე ვიცოდი , ვგრძნობდი მათ პულსაციას და იცით ალბათ რომ არასდროს შევმცდარვარ . ერეკლე მაქსიმალურად იკავებდა თავს , დარმწუნებული ვარ იმ ღამითაც როცა კატუსია მოიტაცეს გულმა უგრძნო და იმიტომ გავიდა თორემ უკან ცოცხალი თავით არ გაჰყვებოდა კატოს . პირველად ვნახე ერეკლე განადგურებული, შეშინებული მზერით და ვიცოდი რომ იმ წამს მას შეეძლო მოეკლა ისინი და არც დაფიქრდებოდა ისე, მეორე დღეს რომ დამირეკა და მომიყვა ყველაფერი ისე ნერვიულობდა უკვდე დარწმუნებუი ვიყავი რომ უყვარდა თან ძალიან მაგრამ ეგეც კარგი კახელია რომ შეჯდება ვირზე ვერ ჩამოსვავ , ლამის გჯდებოდა ვინმესთან ერთად რომ დაინახავდა კატოს და მაინც იძახდა ნუ აჭარბებთო. დიდხანს გაძლო და ლამის ვიფიქრე არ უყვარს და შევცდი ყველას ხომ არ შეუყვარდება მსგავს სიტუაციაში გოგოთქო . მერე უკვე კატოს მზერა მომხვდა თვალში , დაბნეული რომ იყურებოდა ხოლმე ერეკლეს დანახვისას და თვალებით ეძებდა , რომ დაინახავდა წამით აკვირდებოდა და ტკიოდა როცა ერეკლე არ აქცევდა ყურადღებას ან ძალიან მშრალად უპასუხებდა , მოიკითხავდა. მოკლედ თქვენც იცით ეს გრძნობდა როდის ჩნდება ყველას გიყვართ აღიარებთ ამას თუ არა-იოანეს და ნიკას შეხედა , წყალი მოსვა და ისევ განაგრძო -იმდენხანს შეიკავა თავი ერეკლემ კიდეც თქვი რომ ისევ მიდიოდა კატო . კატო კი იმიტომ დაგთანხმდა რომ ერეკლეზე უიმედოდ შეყვარებულად მიაჩნდა თავი და უკვე აღარ შეეძლო მისი შორიდან ყურება . ამისტვის ასე უბრალოდ , შვიდად რომ მეყურებინა გული გამისკდებოდა , როგორც გინდა ისე მიიღეთ, ღალატად, შენს გადავლად თუ ერეკლეს წინ დაყენებად მაგრამ ჩემს ძმას ვერ გავწირავდი იმისთვის რომ ხუთი ან ათი წელი გატანჯულიყო რომ შეხვდებოდნენ დარწმუნებული ვარ ბოლოს ერთად იქნებოდნენ და უბრალოდ დავაჩქარე მოვლენები . ერეკლე თუ თავს იკავებდა სიევ კატოს გამო რადგან იმ ღამის მერე ფიქრობდა რომ თუ დიდ ნაბიჯს გადადგამდა მისკენ დააფრთხობდა რადგან ნდობა ჰქონდა დაკარგული , ისიც იცოდა რომ მცირედ ვერ დაუახლოვდებოდა, მეგობარივით ვერ იქნებოდა რადგან სურვილი სძლევდა . ჩემმა სიტყვებმა უფრო სწორედ ორმა წინადადებამ რომელიც პირდაპირი არ ყოფილა მაგრამ ირიბი სიტყვა ხომ ყოველთვის მიზანში ხვდება და წავიდა კიდეც იქ სადაც ვუთხარი და გადადგა ცხოვრებაშ ყველაზე სწორი ნაბიჯი ჩემი დამსახურებაა რომ მოიტაცა კატო და თუ რაიმე გაქ სათქმელი შეგიძლია მითხრა რადგან ერეკლე სხვას ვერაფერს გეტყვის იმის გარდა რომ მთელი ცხოვრება იარსებებს კატოს ბედნიერებისთვის ღვთის წინაშე უკვე ცოლ-ქმარი არიან კატერინას თანხმობის შედეგად- დაასრულა და ოთხი წყვილი გაშტერებული მზერა დაიმსახურა რომელთაგან ერთ-ერთი საოცრად ბრწყინავდა უკვე იცოდა რაც უნდოდა ამიტომ ფეხზე წამოდგა და მოეხვია ქმარუკას . შემდეგ გახედა კოტეს
-აბა წავიდეთ ვიქეიფოთ თუ ვუთხრა რომ მოემზადოს ძვლების დასამტვრევად რადგან ჩემს ხელში გაზრდილი ბიჭი ცოლისძმას ხელს არ შეუბრუნებს - გაიცინა და კოტეს შეხედა
-ჩემებს დავურეკავ გავაგებინებ რომ ქალიშვილი გაუთხოვდათ და მოამზადონ მზვითევი - წამოდგა და გაიცინა -რა ვქნა გაბრაზებული კი ვარ მაგრამ შენ ნამდვილად ვერ გეჩხუბები არ შემიძლია- შუბლზე აკოცა რძალს და მუცელზე მოეფერა-თქვენი დედიკო ნამდვილად საოცარი ვიღაც არის ისეთ ამბებს ატრიალებს ვაი თქვენს ქმრებს და ცოლს
-რა იყო ახლა ეს !
-გილოცავთ კოსტა გადასარევი სიძე გყავს რა გინდა იმდენჯერ გყავთ მიბეგვილი ერთმანეთ შინაგანი შემადგენლობით იცნობთ ერთმანეთს. ისე მარიამ მეც რომ მოვიტაცო ნინა ვითომ გაბრაზდება გიგი? ახლა მაინც წასულია აქეთ ბავშვს ელოდება თაფლობის თვე აქვს
-გიგი სანამ ჩამოვა მე მოგკლავ 17 წლის ბავშვთან რა გესაქმება სკოლა არ დაუმთავრებია ჯერ კატერინა კიდე დიდია და საერთოდ ვისი მოტაცებაც იყო საწირო მოიტაცა სხვა აღარაა ვსიო დასრულდა ! დავრეკავ ახლა სუფრა გაამზადონ თქვენ გოგონებს გადაურეკეთ აებარგონ და გავიდეთ
-ფიიიფააალ სად ხართ? - ანასტასია შემოვიდა და ჩაკოცნა ყველა-როგორ ხართ? იპოვნეთ გვრიტები?
-ვიპოვეთ -გაიცინა მარიამმა-მოგიყვები გზაში მიდი აიღე ბარგი რაწაში მივდივართ
-რაჭაში? რაჭაში არიან? იქ ვინ ყავს მე რატო არ ვიცოდი
-იქ ერეკლეს ჰყავს ჩემი ნაზიკო ბებოს „თავისსახლი“ ანუ ის ადგილი სადაც ჩემი ნაზიკო ბებო გაიზარდა ახლა მისი ძმისშვილი , რძალი და ძმის შვილიშვილი ცხოვრობენ ზაფხულობით
-მოკლედ რაა ისეტი ადგილი შეურჩევია მე კი არა აგენტი 007 ვერ იპოვნიდა
-ვაიმე ბექულიუსი უნდა ვნახოო ჩემი ბებიკო და ბაბუკოო ჩემი ტკბილები როგორ მომენატრნენ . მმ ბექულიუსი გაზრდილი ქინება უკვე ხო? მე რომ ვნახე ბოლოს 16 წლის იყო ახლა იქნება თუ ჩემი ტოლი არაა? ესეიგი 24 წლისაა ბიჭი . დავრჩებით ხო? მე უნდა დავრჩე ან ქუთაისში დავრჩები ნაზიკოსთან და მერაბისთან ვგიჟდები მაგათზე
-ჩვენც ვგიჟდებით . მიდით რა ქალდანებს დაურეკეთ
-ვაუუ ჩემი სიმპო გორილაც მოდის?-მარიამს უთხრა ჩურჩულით-იმედია დღევანდელ ღამეს არ გამამაზინებ და ოთახების სიმცირის გამო ერთად მოვხვდებით მარიამ იცოდე დაგკარგავ სამკვდრო სასიცოცხლოთ-ჩუმად უთხრა მარიამი კი ფხუკუნებდა
-მაგაზე სასაუბრო გვაქ ჩენ
-ოჰ ვითომ არ იცის
-მაინც უფრო დეტალურად რაა
-წავედიი მე ვინ წამიყვანთ? მანქანა არ ჩამოსულა ჩემი ჯეერ
-მე გიპოვნი ვინმეს მძღოლად , კოტიკო კი წაგიყვანდა მაგრამ სხვა უკეთეს კომპანიონს გიპოვნი ისე საბუნას წაყევი
-არა გენაცვალე სალომეს ვერ გავაგიჟებ ისე უნდა ვუთხრა იმ გოგოს ვინც ვარ თორემ ცოდოა უკვე ისე რა საყვარელი ვიღაცაა ღმერთოოო
-წადი!
ბარგი არც ამოულაგებიატ ისე ჩადეს მანქანებში და წავიდნენ . შუადღეს უკვე ადგილზე იყვნენ , მხოლოდ ორი დღე იყვნენ ერთად მშვიდად ცოლ-ქმარი . ბექას დაურეკა მარიამმა და უკვე ემზადებოდნენ საქეიფოდ, ეზოში იყო დიდი სუფრა გაშლილი , კატო კი დადიოდა ფერდაკარგული წინ და უკან
-მოისვენე მარიამმა ნუ გეშინიატ მშვიდობააო?- ერეკლემ მოხვია ხელი და ტუჩები დაუკოცნა
-ხო მაგრამ ... კოტე სხვა არის ვიცი ეწყინა ჩემგან ..
-ხომ არ გაპარულხარ მოგიტაცე და რა უნდა ეწყინოს არ გამაგიჟო - ცხვირზე აკოცა და გაიცინა -გამიღიმე მიდი თორემ მოგაჭამ ტუჩებს
-გვრიტებო მოშორდით ერთმანეთს ისედაც დანგრევის პირასაა ჩემი სახლი და სხვათაშორის ახალს აგაშენებინებ ერეკლიუს
-ბექაა!
-შენ ნუ წითლდები კატუსი მე ამას ვებაზრები იმენნა -უცებ მიაყოლა და თმა აურია ერეკლეს
-ბიჭო შენ თვალშ ხო არ გეპატარავები შე ლაქწირაკო ჩემ ხელშ ხარ გაზრდილი
-კაი ახლა ორ წელზე ნუ გამომეკიდები
-ოჰ რა მასხარა და მწარე ხარ?
-ბებია რას ღლაბუცობ ამდენს დეეტიე , ადი ზეით ჩეიცვი წესიერად ე მოკლე შარვალი რო გაცვია ბებია გრძელი არ გქონდა? ბაბუაშენს ნიფხავი ეცვა მაგხელა
-იმიტო ყავდა მერე ბებია ერთი შვილი სანამ გაიხდიდა კი მორჩებოდა ამბავი
-დედაა ეგი რა თქვა ამ მაიმუნმა ბოვშმა ეგი რა გეიგონა ჩემმა ყურებმა მოდი აქ მოდი აქ - უკან გაეკიდა ბექას რომელიც ეზოშ გარბოდა სიცილით მერე უცებ გამოექანა მისკენ ხელი მხოვია და ჩაკოცნა
-ჩემიი ბებიკოოო
-მასე ტიტველი რო დეიარები ხო გყავს რას ამბობ ქალი
-ქალების მეტი რა მყავს ბებია ნასწია, ნათია, ტანია, ტატიანა რამდენი არიან იცი?
-დედა ჩემი სიკვდილი
-რა იყო ? ახლა არ მითხრა არ მეგონა ქალთან თუ იყავი ნამყოფი და ცოლს ვაჟიშვილი არ ბარდებიო თორემ მოვკვდები ახლავე - ხარხარებდა ბექა და ნაზიკოს აგიჟებდა.
ეზოსთან მანქანა გამოჩნდა, პირველი , მეორე მესამე და ნელ ნელა გადმოლაგდნენ ეზოში შემოვარდნენ და წავიდა მილოცვები. კოტეს აწურული უყურებდა კატო , მობუზული იყო აკრული ერეკლეს მხარს . ბიჭი ისე უმზერდა თავიდან ეგონა არ მაპატიაო მერე უცებ მოხვია ხელი და მთელი ძალით ჩაიკრა გულში, სახე მის თმაშ ჩარგო და სურნელი ღრმად შეიგრძნო.
ერთ საათში უკვე სუფრასთან ისხდნენ შემცირებული რაოდენობით რადგან ორი წყვილი აკლდათ მაგრამ ისინი სიხარულს იზიარებდნენ სამაგიეროდ.ბექა ზოგს იცნობდა ზოგიც შემდეგ გაიცნო აი ქალდანი და ვაჟბატონი ხო საერტოდ მომავალი კომპანიონები აღმოჩნდნენ და იმ ღამით გადაწყვიტა ქალდანმა ხელშეკრულება დაედო ბექუნას კომპანიასთან ,რომელიც თავისი შრომით შექმნა და ნელ-ნელა ძლიერდებოდა. მარიამი გადაღლილი იყო ამიტომ გაიანემ წამალი დაალევინა და საძნებელში დატოვა სანდრიკოსთან ერთად, რომ დაეძინა სანდრიკო შემდეგ დაბრუნდა ეზოში. გაიანე მაგიდასთან იჯდა“ მშიდად „ მარიამის დაჟინებული თხოვნით იყო იქ თორემ არ „ჰქონდა“ სურვილი გიორგისთან შეხვედრის. რომელიც ისე იქცეოდა ქალი ჭკუიდან გადაჰყავდა ტიტქოს ყველა მოძრაობას , გამოხედვას, მიმიკას მის გამო ასრულებდა . პიკი იყო როცა საცეკვაოდ გაიწვია და სხეულზე ისე აიკრა გაიანე სხვა განზომილებაში მიდიოდა
-რას აკეთებ
-ვცეკვავთ არ შეიძლება?
-ეს ცეკვაა? ცეკვა კი არაა
-რა არის აბა?-ისევ ისეტი ხმით უთხრა თან ყურთან ეჩურჩულებოდა და ტუჩს ახებდა კანზე -შენი ჰორმონები თავდაყირა დგენბიან ქალბატონო გინეკოლოგო? და გინდება ახლა მხოლოდ მე და შენ იყოთ რომ..
-გეყოფა.. შეწყვიტე ნუ ცდილობ ჩემს გამოწვევას
-შენ ნუ ცდილობ თავის შეკავებას ასე ნაოჭები გაგიჩნდება
-ისედაც მალე გამიჩნდება ნაოჭები
-ხოო? რომ ვუფიქრდები ნაოჭებიც თავისებურ ეშხს შეგმატებს რას იტყვი?-დაატრიალა და ისევ მიიკრა სხეულზე
-ავადმყოფი ხარ
-ვიცი -გაიცინა და ტუჩები გაილოკა- შენ შემეყარე და დამაავადე რა გინდოდა?
-მე? როგორ მეუბნები მაგას ერთხელ არ გამომიჩენია შენს მიმართ განსხვავებული ყურადღება
-მაგით უფრო რომ მაგიჟებდი ეგ არ იცი ხო?
-გეოფა! -უთხრა და მოშორდა , იმხელა სიცარიელე იგრძNო თითქოს გაიყინა მიდიოდა თავაწეული მშვიდი ნაბიჯებით მაგრამ მის მიღმა რა იმალებოდა ეს მხოლოდ ერთმა იცოდა .
ქალდანების ამბავს განვაგრძობ, ანასტასია ღვინოს მიირთმევდა ბებოს ეხვეოდა და ისეთი ლაღი იყო რეზის ეგონა რომ ეს ქალი სიძლიერის ეტალონი იყო, მისი შინაგანი ძალა ქალდანის ძალას არაფრად ჩააგდებდა და სწორედ ეს იზიდავდა . ფიზიკურ მიზიდულობაზე უბრალოდ არ ვსაუბრობ, მათ შორის იმხელა ქიმია იყო ამის გადმოცემა შეუძლებელია ასე მარტივად, იმ კოცნას ვერ ივიწყებდა ორი დღე მოსვენება ჰქონდა დაკარგული მაგრამ ამ გიჟ გოგოს ისე ეჭირა თავი ვითომ არაფერი მომხდარიყოს , ქალდანი ხომ ისედაც ურეაქციო იყო . ორივე სვავდნენ მაგრამ როგორც გამოცდილ“ლოთებს“ არაფერი ემჩნეოდათ . დემეტრე და სესილია ადრე შევიდნენ თავიანთ ოთახში
-ჩემი ფერია დაიღალა?- კაბა გახადა გაბერილ ცოლს და აკოცა-მა როგორ ხარ? რომ განჯღრიეთ გზაში მანდ გრძნობდი?
-დემეტრე რეებს ელაპარაკები ბავშვს? ისე ნელა მოდიოდი მეგონა ბარში ვმოძრაობდითშენ თუ ამას შეძლებდი ვერასდროს წარმოვიდგენდი -გაიცინა და მაისური გადააძრო ქმარს ყელში აკოცა და თითები წელზე შეუცურა
-ჩემო თოჯინავ დედიკო მიწვევს და რა გავაკეთო? აშკარად მთხოვს რომ „შეგაწუხო“
-თოჯინა არაა და ჩემს ბიჭს ეგრე ნუ მიმართავ რა -უცებ მოშორდა და პერანგი გადაიცვა, საწოლში დაწვა და გაიბუსხა, დემეტრემ გაიხადა შარვალიც და გვერდით დაუწვა ცხვირზე აკოცა გაბუსხულს შემდეგ ტუჩებზე -გაბრაზებული ვარ
-ხოო? რა გავაკეთო რომ შემოგირიგო?- ტუჩები ყელზე გადაიტანა თან იღიმოდა - იქნებ რამე მოვიფიქროთ
-მეძინება თუ ჩამეხუტები და მაკოცებ ძილისწინ მხურვალედ შეიძლება შეგირიგდე. დემეტრემ „სასჯელი მოიხადა“ და ტკბილად დაიძინეს.
იოანე უყურებდა ბედნიერ წყვილს და უფრო ტკიოდა, უკვე მშვიდად იყო თავისი თავიც გაიხსენა და კესარიას მონატრებამ გული შეუკუმშა. ქალბატონი სამეგრელოში იყო ამიტომ ვერ ნახა,არც მის ზარებს პასუხობდა არც შეტყობინებებს და უკვე აღარ იცოდა გამოსავალი რაში იყო.
ყველანი ნასვამები იყვნენ რომ შევიდნენ საძნებლებში მაგრამ ძირითადად დაიძინეს როგორც მშვიდ ადამიანებს შეეფერებათ , აი ზოგმა კი გაცვალეს „მეგობრის გამო „ ადგილები მაგალითად ნიკოლოზთან გიოს ნაცვლად ნინა აღმოჩნდა მიხუტებული და მშვიდად ეძნათ აი ასე უცაბედად კი როცა განო იცვლიდა მის ოთახში ნინას ნაცვლად გიო აღმოჩნდა
-აქ რას აკეთებ ?
-გვრიტებს მივეცი საშუალება ერთად დაეძინათ.მაისური გადაიძრო- იმედია ბოროტი არ ხარ ხო? შემეცოდნენ ჩემთან ძილს ნინასთან ძილი ჯობს აშკარად ნიკასთვის, მაისური დადო და გაიანეს შიშველ წელზე შეუცურა ხელი პენუარი გამოართვა სანამ გადაიცმევდა და თავისკენ მიიზიდა- ჩვენც დავიძინოთ? შეძლებ ძილს? - თეძოებზე მოუჭირა თითები მენჯზე ცერა მოუჭირა ჭკუიდან გადაიყვან თან სველ კოცნას უტოვებდა ყელში
-გეყოფა გადი ! გიორგი არ მინდა ნუ მეხები - ხმა გაიმკაცრა და მკერდზე მიადო ხელისგულები. ბიჭმა უკან დაიხია
-კარგი ვერაფერს დაგაძალებ დავიძინოთ - შარვლის ღილები გახსნა თან განოს უყურებდა ისე უყურებდა მხოლოდ ერთი ნაბიჯის გადადგმა შეძლო შემდეგ თავად დააკვდა მის ბაგეებს და შემდეგ ის მოხდა რაც ორივეს სურდა.
„სასწაულებრივად“ ჯიშკარიანი და ქალდანი ერთ საძინებელში განთავსდნენ . ორივე საკმაოდ შეზარხოშებული იყო მეტიც შეიძლება ითქვას რომ მთვრალები იყვნენ, მაგრამ მაინც არ ემჩნეოდათ დიდად. საძნებელში ერთად შევიდნენ. ანასტასიამ პენუარი აიღო და ქალდანს გახედა
-რა?
-შებრუნდები თუ ?
-რაიმეს ისეთს ვნახავ რაც გამაოცებს?
-იცი რაშია საქმე? მე ხშირად ვაოცებ და არასდროს მაოცებენ - ანასტასიამ ყელიდან მუცლისკენ ჩააყოლა თითი და ტუჩი მოიკვნიტა . ქალდანს გაეღიმა
-მიწვევ ალქაჯო?
-გამოწვევა ესაა ქალდანო- უკან გადადგა ერთი ნაბიჯი მაისურის ბოლოებს ჩაეჭიდა და ნელა მოიშორა იატაკზე დააგდო შემდეგ შორტის ღილები გახსნა და ისიც იატაკზე დააგდო . ქალდანი ლამის დაიწვა მაგრამ ისევ გაუნძრევლად უცქერდა იცოდა ამ ქმედებსი მიზეზი და არ მისცემდა უფლებას ჯიშკარიანს უპირატესობა ეგრძნო . უყურებდა და თავადაც მოიშორა მაისური , შემდეგ ქამარი გახსნა, შარვლის ღილები ელვა და შარვალი მაისურის გვერდით დადო სკამზე , ანასტასიას ირონიული მზერა სტყორცნა სწრაფად აქცია ზურგი , სპორტული შარვალი მოირგო და საწოლში დაწვა. ანასტასია გაბრაზებული უცქერდა იქეთ როგორ მაყლაპა ნერწყვებიო ლიფი მოიშორა , პენუარი გადაიცვა და საწოლში დაწვა . ასე ვერ დაიძნებდა ამიტომ დაიწყო
-რეეზ აქამდე რატომ არ მითხარიი- ხმა გაინაზა და ხერხემალზე დაუსვა თითი, სხეულმა გაყიდა ქალდანი, კანი დაეხორკლა და უცებ გაუჩერა ხელი ,
-რა არ გითხარი
-რა და- ტუჩები წინ გამოსწია საყვარლად ქვედა ტუჩზე იკბინა და ამჯერად ლავიწზე გადაატარა თითები -აი იიის
-რა ის გოგო!- ტონი ვერ დაიმორჩილა ისევ დაიჭირა მისი ხელი და მოიშორა -ხელები გააჩერე
-რა მნიშვნელობა აქ ჩემს შეხებას რო?
-ნასვამ კაცს მაგას არ ეკითხებიან ტვინის გარდა გვაქვს კაცს რაღაც
-მერე ეგ შენი „რაღაც“ ჩემს ქმედებებზე რომ არ მოქმედებს ? აქამდე ვერ მითხარი ამიტომ თუ იქცეოდი ასე? მე არასდროს ვრიყავ განსხვავებული ორიენტაციის ადამიანებს თქვენც ჩვეულებრივები ხართ - მეამიტი მზერით შესცქეროდა ქალდან უცებ რომ გადახარშა ჯიშკარიანის სიტყვები და ემოცია ვერ მოთოკა, მაჯაში წვდა და ზემოდან მოექცა თვალებიდან ნაპერწკლებს სროდა, ხელები გაუკავა
-რა თქვი გაიმეორე !
-გეი რომ ხარ არ უნდა გრცხვენოდეს მეთქი მეც მომწონს ბიჭები არ გაქ ცუდი გემოვ..- ისევ აპირებდა გაგრძელებას
-ანუ შენ მე პიდარასტი გგონივარ? გინდა დამარწმუნო რომ ეგეთი გგონივარ? გინდა რომ გამაგიჟო ხო? რა გინდა ჯიშკარიანო? ისე გინდა ისევ გაკოცო რომ ამასაც კი მიმართავ? შენი აზრით გეტყვი რომ დაგიმტკიცებ ჩემს კაცობას? კაცობის დამტკიცება ვისაც სჭირდება ის არცაა კაცი შენ კი დაიმახსოვრე რომ მე შენს სხვა მარიონეტებს არ ვგავარ და ვერ მმართავ შენს ნებაზე ალქაჯო - მის ტუჩებთან დაიჩურჩულა ქალი რომ იწვოდა სურვილით მაშინ მოშორდა, მშიდად დაუბრუნდა თავის ადგილს . მუცელზე დაილაგა ხელები შემდეგ საწოლზე გაშალა რადგან ვერ მოისვენა . ანასტასია ცოფებს ყრიდა , პირველად აჯობეს საკუთარ დაგებულ მახეში გააბეს და ვერასდროს მოინელებდა ამას.
დილით რომ გაიღვიძა ტრუსისამარა იდგა ქალდანი კარადასთან ტანსაცმელს ალაგებდა , რომ მიაშტერდა მის სხეულს თვალი ვეღარ მოაშორა ხამივით, კი მოესალა ნერვები მაგრამ მაინც არ და ვერ მოსწყვიტა მზერა. ისევ ბრაზობდა და მოიფიქრა კიდეც რაღაც როცა მისი მობილური დაინახა აიღო და ბალიშის ქვეშ შეაცურა თავად წამოდგა და მშვიდად მიკუსკუსდა ჩანთასთან გადაიხარა და დაიწყო სასურველი სამოსის ძებნა . ქალდანი ზემოდან დასცქეროდა და უკვე ცუდ მდგომარეობაში იყო ისე მოახდინა რეაქგირბა თავადაც ვერ გაიაზრა ფაქტი ის იყო რომ კედელს მიანარცხა გამომძებელი ხელები გაუკავა და მიეკრო
-რა ხდება გორილა ჰორმონები გაწუხებენ? მერე რაო რა გვინდაო
-კიდევ ერთხელ დაიწყებ ჩემს მანიპულირებას შენი სხეულით და იცოდე ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ
-მაინც რას მიზამ ისეთს რაც არ გამიკეთებია და დამაინტრიგებ
-აი მაგის ფიქრში კიდევ დიიიდ ხანს გაატარებ და რომ ჩამოდნები სურვილით შემდეგ ვისაუბროთ- ტუჩები ყურთან მიუტანა და წამით მართლა გააბრუა ჯიშკარიანი მაგრამ ვერ აფასებდა ქალის ძალას. გაგიჟებულ ქალს წინ ვერაფერი აღუდგებოდა რომ მიხვდა არ უჭერდა ხელს ძალაინ ქალდანი სწრაფად დაიკავა მისი ადგილი და მუხლი გააჩერა „საშიშ“ წერტილთან თან კეფაზე მოუჭირა ხელი
-ნუ მეტრიპაჩები ქალდანო თორემ სურვილით დაფერფლილი ბევრი მინახავს და მათ სიაში ერთით მეტი ქინები თუ ნაკლები დიდი მნიშვნელოა არ აქვს მაინც ფრთხილად იყავი ჩემზე თუ არა ისე არ მოხდეს სხვაზე გამოყენებაც ვეღარ შეძლო შენი „იარაღის“
-მემუქრები?- ფეხს დახედა და ხელით დაწია ძირს - ზედმეტად აფორიაქებული ხარ მგონი ცოტა დამშიდება არ გაწყენდა- თმაში შეუცურა ხელი და ქალს ისეთი რეაქცია ჰქონდა როცა თმაზე შეეხო ტვინში სისხლი ჩაექცა . შეშინებული გახტა გვერდით ჯიშკარიანი , სხეული აუცახცახდა წამიერად შემდეგ დამშვიდდა და ისევ ამაყად დაიჭირა თავი
-ხელი არ შემახო აღარასდროს გასაგებია?- კაბა აიღო ზურგით დადგა პენუარი კაბით ჩაანაცვლა და ოთახიდან გავიდა. ქალდანი კიდე თავს იდანაშაულებდა მაგრამ არ იცოდა თმაზე შეხებისას რატომ ჰქონდა მსგავსი შეგრძნება.
დღემ მშვიდად ჩაიარა საღამოს მხოლოდ ანასტასია, რეზი, იოანე , კოტე, ალექსანდრე და მარიამი იყვნენ რაჭაში. ბექულიული ჩვეულ ამპლუაში იყო და ახალისებდა ყველას.
-ამას რომ ვუყურებ სულ სოფო მახსენდება - რეზის უთხრა მარიამმა და გაიცინა
-ხო რაღაცნაირად გვნან- რეზის ხმაში ტკივილმა გაიჟღერა მარიამმა გაუღიმა
-აუცილებლად გამოჩნდება სტიმული მის ცხოვრებაში და იბრძოლებს აი ნახავ
-არ ვიცი უკვე არაფერი არ ვიცი , რომ ვუყურებ სულ სხვა ვიღაც მგონია შხამის რაოდენობა გაზარდა და დანარჩენი ყველაფერი დაივიწყა, მთელი დღე ზის და ხატავს . ვეუბნები დაიწყე ჩემთან მუშაობა ყველაფერს შენ მოაწესრიგებ დიზაინერი იქნები ორგანიზატორი ყველა ღონისძიების არ ვიცი რაც გინდა უბრალოდ გამოდი სახლიდანთქო მაგრამ რეაგირება არ აქვს . მანქანას რომ უყურებს ვხედავ რომ ყველაფერი თავიდან იწყება და აღარც ვთავაზობ გასეირნებას
-განოს ველაპარაკე და მომიყვა . თქვენ ვერაფერს გააკეთებთ თავად თუ არ მოინდომა ხომ იცით რა ჯიუტია .
მარიამი აკვირდებოდა ამდენ მოღვრემილ კაცს და აღარ იცოდა რა ეღონა
-იოო რა ხდება?- მხარზე ჩამოსდო ბიჭს თავი
-ხომ იცი რაც ხდება
-მე გეკითხები შენს გულში რა ხდებათქო
-არ ვიცი
-იმიტომ ხართ კაცები იდიოტები
-მადლობთ
-არაფერს - გაიცინა და მერე წარბები შეკრა- ასე აპირებ ჯდომას და ლოდინს? ის გოგო რომ აქტიურობდა და მიიქცია ყურადღება ხომ კარგი იყო ახლა უნდა იჯდე ასე და ელოდო? ცდები თუ გგონია რომ იგივეს გააგრძელებს
-როგორ მოვიქცე უკვე ცუდად ვარ ისე მენატრება სუნთქვა მიჭირს
-შესაკრებთა გადანაცვლებადობის შესახებ გსმენია რამე? - მარიმმა გაიცინა თვალი ჩაუკრა და სანდრიკოსკენ წავიდა - ჩემი ბიჭი რას აკეთებს
-ჩემი ღიპუცა ისევ აგრძელებს სამუშაოს?- გაიცინა და მოეხვია-ვეღარ გეხვევი უკვე მამა რატომ გვაშორებთ მე და დედიკოს?
-ნუ სულელობ ბავშებო არ უსმინოთ დიდები უნდა იყოთ რომ მამიკომაც დაგიჭიროთ თორემ მარტო მე როგორ გაგზარდოთ
-მამიკო ისედაც დაგვიჭერს, გამოგვიცვლის და მოგვივლისთქო მთავარია დედიკო არ გახდეს ცუდად ჩვენ რომ ამხელები ვიქნებითოო
-განოს სიტყვებმა შეგაშინა ხო? ეგ ყოველთვის შესაძლოა მოხდეს მაგრამ მე არაფერი მომივა ნუ ნერვიულობ ტყუილად
-მეშინია მარიამ და რა გავაკეთო? - ცხვირზე აკოცა მერე ლოყაზე ,ყელზე
-მაკოცე - გაიცინა ხელები თმაში შეუცურა და აკოცა - შენს ტუჩებს სასწაულების მოხდენა შეუძლიათ თუ მე მეხება საქმე - თქვა სრული სერიოზულობით და თავი მის ყელში ჩარგო. ასე იყვნენ დიდხანს , ხედს უყურებდნენ . - რაღაცას დამპირდები?
-ხომ იცი რომ შენს გამო ყველაფერ გავაკეთებ
-ყოველთვის რაც არ უნდა მოხდეს ჩვენს ცხოვრებაში , არასდროს გახდე ისევ ისეთი ჩაკეტილი, არასდროს მისცე თავს დაცემის ნება , როცა ცხოვრება მძიმე განსაცდელს მოგივლენს მყარად დადექი თუ წაიქცევი მალევე წამოდექი და მედგრად დაუხვდი მომდევნო ტკივილს . იფიქრე მე როგორ მოვიქცეოდი იმ დროს კარგი? ამას რომ გააკეთებ სწორ გადაწყვეტილებას მიიღებ
-მარიამ
-არაფერი თქვა უბრალოდ დაიმახსოვრე ჩემი სიტყვები და როცა დრო იქნება შესაბამისად მოიქეცი - სახეზე მოეფერა , თთითები ჩამოუსვა წვერიან ყბებზე შემდეგ ცხვირზე , შუბლზე ბოლოს ტუჩებზე და აკოცა კიდეც- მიყვარხარ და ბოლო ამოსუნთქვის შემდეგაც მეყვარები.. ყველა განზომლებაში მხოლოდ შენ მეყვარები ახვლედიანო .
კატო აღარ მორცხვობდა მიეჩვია სიტუაციას და ერეკლეს თვალების ჟუჟუნსაც როგორღაც „უძლებდა“ . თვალებით ანიშნა ბიჭმა რაღაც და გავიდა, ლაპარაკში გაერთო და საკმაოდ დააგვიანდა
-წადი შვილო გადაგეწვა ქმარი- ფხუკუნით ჩასჩურჩულა ანასტასიამ და ისიც უცებ წამოვარდა. ერეს საყვარელ ადგილას გავიდა.
-ესენი ისე მუშაობენ ვატყობ მალე დაიბადება პატარა მაისურაძე- ბექა აფხუკუნდა
-მოკლედ ამას რომ ვერ გამოაპარებს კაცი ვერაფერს
-შენ ვის რას ეუბნები გაგიჟებული გყავდა სულ ხალხი არც ახლა აკლებ დარწმუნებული ვარ
-ბექა როდის ბრუნდები თბილისში?
-ხვალ მეც წამოვალ გავაფორმოთ ხელშეკრულება ავღნიშნოთ და დავიწყოთ მუშაობა
-კარგი ეგრე მაწყობს შემდეგ მივდივარ და მინდა ბარემ მოგვარებული დავტოვო საქმეები
-გორილა დიდხანს მოისვენებს ქართული მიწა წყალი?
-კი დიდხანს ვერ მიხილავ და მოგენატრები სტას- თვალი ჩაუკრა და თითები აათამაშა მუცელზე, ფეხები გაშლილი ჰქონდა და წინ იყო წამოწეული . ანასტასიას გამოხედვაზე ბექა აფხუკუნდა და კიდეც მიიღო დარტყმა
-მე რა დავაშავე ვერ ერევი იმას და სუსტებზე ძალადობ?- „ცრემლი“ შეიმშრალა და ტუჩები დაბრიცა
-რა მასხარა ხარ ამხელა კაცი?
-რა ამხელა 1.83 ვარ მეც მეტი კი არა . ისე სტას მოდელობაზე რატომ არ იფიქრე ? ხომ გინდოდა ეს გამომძიებლობა 16 წლის მერე გადაწყვიტე?
-რა მნიშვნელობა აქ როდის და რატომ გადავწყვიტე მთავარია ასე მინდოდა და მივაღწიე კიდეც მიზანს- რეზი თითოეულ მის სიტყვას ერთმანეთთან აკავშირებდა და ბოლოს დასკვნა გამოჰქონდა, უკვე სტასის თვალებში შიშს, სევდას, სიხარულს ამჩნევდა წამიერსაც კი და კმაყოფილი იყო .
.......




თორნიკე და ნუციკო ერთად ყოფნით ტკბებოდნენ მხოლოდ მობილურით ეხმაურებოდნენ მეგობრებს და ათას სისულელეს აკეთებდნენ. ნუციკო დილით რომ წამოაგდებდა თორნიკეს და დაარბენინებდა ამაზე ჭედავდა მხოლოდ ისე ემორჩილებოდა და წინააღმდეგობის გაწევას არც აპირებდა , ბოლოს დილით გაღვიძებასაც შეეჩვია მაგრამ ნუციკოს არ აძლევდა ადრე დაძინების საშუალებას და ბოლოს იმდენი მოახერხა ორივეს ძალაგამოცლილებს ეძინათ შუადღემდე თოკო ამშვიდებდა საკმაო ენერგიას ხარჯავ ფორმა რომ შეინარჩუნოო.
ერეკლიუსი და კატერინა ბათუმში წავიდნენ , კატერინა იყო 18 თუ ერეკლე ვერ გაიგებდი ისე აფრენდა ხოლმე . მოკლედ მაგასთან კაცი ვერ მოიწყენდა და კი იყვნენ დილიდან შუაღამემდე ქალაქში, ხანაც ზღვაზე , სახლში გვიან ბრუნდებოდნენ . კატო გაოცებული და გახარებული იყო როცა ერეკლემ ლონდონში საცხოვრებლად გადასვლის შესახებ უთხრა , თავიდან უარზე იყო ასე ხომ ვერ მიატოვებ საქმესო მაგრამ უკეთ რომ გაერკვა და დარწმუნდა ამით პრობლემა არ შეექმნებოდა დასთანხმდა.
გიგი ისე შეიცვალა გვანცა გაოგნებული მოძრაობდა ნუ გიგი თუ აძლევდა საერთოდ ნებას . ყველაფერს უკრძალავდა არაფერს აკეთებინებდა თვითონ დარბოდა ელვისისწრაფით, რაც აქამდე არ გაუკეთებია ერთ კვირაში გააკეთა, გვანცა ერთობოდა მისი ყურებით და აბრაზებდა კიდეს მაგრამ რეაქცია არ ჰქონდა. საჭმლის კეთება ვერ დაამუღამა და ბოლოს ისიც მოინდომა და ტოსტს აღარ წვავდა , კვერცხიც შეწვა ზედმეტი მარილის გარეშე .
თბილისში დაბრუნების შემდეგ მარიამმა მისია „გამოფხიზლება“ დაიწყო პირველი ვინ იქნებოდა თუ არა დაქალი - განო ჩაიგდო ხელში და წინ დაუსკუპდა , მასთან იყო ბინაშ ამიტომ თავისუფლა გრძნობდა თავს
-რატომ მიურებ ეგრე მარიამ?-მაშინვე მიხვდა და შეეშვა ვაშლის გათლას
-გააგრძელე გათლა და თან მოყევი
-რა მოვყვე
-მე შენ რმა გგონივარ, ყრუ და მიხვედრელი?
-თუ უნდა გამკიცხო არ გისმენ მე თავადაც მეყოფა თვითგვემა უბრალოდ მაგიჟებს ყველა ჩემს უჯრედს აგიჟებს , ვგრძNობ რომ სევიშლები. თვითკონტროლს ვკარგავ მინდა გავაგიჟო გადავრიო და ჩემს მდგომარეობაშ იყოს მაგრამ ამავე დროს მინდება სუსტი და დაუცველი ვიყო მის ხელში ჩავდნე და არ ვიყო ძლიერი უემოციო ქალი შენ ხომ იცი როგორ ვიყავი ყოველთვის . გიჟდებოდნენ ჩემზე მაგრამ მე ვერც კი აღვიქვავდი ვერაფერს
-და რას აპირებ რა თვითგვემა
-უნდა მოვისორო როგორმე თორემ
-რა გინდა რომ გააკეთო? ვინ მოიშორო გოგო კი არ უნდა მოიშორო უნდა მიზიდო
-მარიამ ჩამოყალიბდი რა ვქნა?
-მე ჩამოყალიბებული ვარ და კარგად ვიცი გიორგი როგორია შენ თუ გგონია მაგ ბიჭს ასე მარტივად დაიმორჩილებ და მოგშორდება ცდები მაგრამ არც შენთან იქნება ასე მარტივად . მე ხომ ვიცი რომ ეგ ბიჭი ისაა ვისაც მთელი ცხოვრება ელოდი და ასე მარტივად არ დაუწვებოდი რომ არ გრძNობდე ამას უბრალოდ აღიარება არ გინდა და გასაგებია
-შენ რა იცი რომ..
-ლოპოტაზე ვიყავით მე და სანდრიკო მაგ დროს ჩემო ცხოვრებავ ხოო რას გეუბნებოდი? მოკლედ დაივიწყე ყველაფერი და უბრალოდ გაიაზრე რომ აბოდებ მასზე , იყავი სიეთი მებრძოლი როგორიც სინამდვილეში ხარ , ისეთივე მომთხოვნი და მაქსიმალისტი რადგან ეგ ბიჭი ასე მარტივად არ ჩაგივარდება ხელში იზიდავ, გიჟდება, დუღს და გადადუღს მაგრამ მეტია საჭირო შენზე უნდა აბოდებდეს ახლაც აბოდებს მაგრამ სხვაზე ვერ უნდა ბოდებდეს ჩემო კარგო . ის დაივიწყე ახლა უფროსი ვარ , ჩემი ძმა, ჩემი დედა რას იტყვის, იმის დედა რას იტყვის ეს რას იზავს ის რას იზავს ეს ჩემს წესებს ეწინააღმდეგება და ა.შ რა პირველად გიყურებ ქალის ამპლუაში და ამ შანსს ვერ დაგაკარგვინებ. თუნდაც სერიოზული არ იყოს თუნდაც არ მიხვიდეთ შვილებამდე, ერთად ცხოვრებამდე. დრო აღარაა იცხოვრო სიე როგორც ქალმა და დატკბე? აქამდე სურვილიც არ გქონდა და ახლა დროა იცხოვრო დღევანდელი დღით. კიდევ შეეშვი ამ რაღაც კომპლექსებს საოცრება ხარ და შენი ასაკი საერთოდ არაა შესამჩნევი ქალი სექსუალურობის განსახიერება ხარ ამ ფორმაშიც ასე უბრალოდაც კი აგიჟებ კაცებს და ნუ დაკარგავ რა დროს ტყუილად
-არ ვიცი არც კი ვიცი- მარიამს მუხლებზე დაადო თავი და მუცელს აკოცა- რა ვქნა ბავშვებო? მგონი მართალია დედიკო ხო? დროა იქეთ გავაწამო გიორგი აბა მე რომ მითუხთუხებდა ჰორმონებს ის რა იყო?
-აი ეს მომწონს - გაიცინა მარიამმა და აკოცა- წავედი ახლა მე საქმე მაქვს რაღაც
-ამჯერად ვის უნდა უშველო?
-მეტად სერიოზულადაა საქმე მაგრამ მარტივად შევძლებ მოგვარებას დარწმუნებული ვარ - გაიცინა და წავიდა.
.ბიჭები მასთან იყვნენ როგორც ყოველთვის და სადილობდნენ
-ოქროს ხელები გაქ რძალო
-ალექსანდრემ გააკეთა ეგ მე ვინ მაკეთებინებ რამეს
-ვინ ამან? ვაიმე ღმერტო ჯერ არ მომკლა ნინა ჩემი ნინა ცაში მაინც შევხვდებით? როგორ მინდოდა შვილი მყოლოდა შენგან ჩემო ფერიაავ- უცებ დაიწყო თან მუცელზე იჭერდა ხელს და მოტქვამდა. მარიამმა იმდენი იცინა ბოლოს ვეღარ სუნტქავდა
-რა იყო ახლა ეს !
-ნუ მიბღვერ თუ ძმა ხარ რა
-კარგი რა სანდრიკო კარგი პერფორმანსი იყო რას ერჩი - ხმარს ლოყაზე აკოცა და მერე ცხვირი გაუსვა ყელზე - მგონი დროა დავიწყოთ ბავშვის ოთახისთვის საჭირო ავეჯის შერჩევა და საერთოდ რემონტი მაგრამ აზრზე არ ვარ რა სად ვიყიდო ვერ ვიტან შოპინგს ვინ ხართ დახელოვნებული ამ საქმეში ან ვინ დავიხმარო ჩემი გოგონები არ არიან აქ ნუციკო და გვანცა სხვა არ ვიცი არავინ
-ანა ჩემი ანააა მაგის სპეციალისტი რომ შევა მაღაზიაში გამსოვლა აღარ უნდა მთელი დღე შეუძლია გაუთავებლად იაროს- ჩაფიქრებული იყო ისე თქვა აზრზეც ვერ მოვიდა
-შენი ანა როგორ არა ვაი შე საცოდაო როგორ გამოს.. მთლად?
-მოკეტავ?
-მე არ მიხსენებია თავად გაბოდებს უკვე
-გეყოფათ ახლა რა
-კარგი ვჩუმდებით მაგრამ რატოა ასეთი დეგენერატი ვერ ვხვდები . წამოდი ახლა საქმე გვაქ ჩვენ მალე მოვალთ შევირბენთ სამსახურში და საღამოს აქ ვართ
ბიჭები წავიდნენ მარიამმა კი მობილური აიღო და ზარი განახორციელა რამდენიმე წამში თბილი ხმაც მოესმა
-გისმენ მარ როგორ ხარ?
-კარგად ანაა შენ?
-მეც კარგად გმადლობ
-ანა თბილისში ხარ? შენი დახმარება მჭირდება ძალიან ძალიან და შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე ორ საათში?
-კი რა ხდება? მშვიდობაა?
-კი კი მოდი და გეტყვი -უცებ უთხრა და კმაყოფილმა გაიღიმა . ალექსანდრე უყურებდა და იცინოდა
-მოვალ აუცილებლად ხომ ყველანი კარგად ხართ?
-კი ნუ ნერვიულობ კარგად ვართ ყველანი . ორ საათში გელოდებიი
მობილური გვერდით გადადო და მუცელს მოეფერა- ვნახავ ახლა თქვენიდ ედიკო ცდებოდა თუ სუპერ ვანგაა - გაიცინა და თვალები მინაბა -სანდრიკო შეგიძია წამლები ჩამომიტანო?
-რა ცუდად ხარ? მივდივარ ახლავე- უცებ გავარდა და წამში ჩამოვიდა
-ნუ დარბიხარ კარგად ვარ უბრალოდ დაჭიმულობას ვგრძNობ და ცოტა მტკივა - წამალი დალია და ქმარს აკოცა-არაფერი მკითხო დაელოდე მოვლენების განვითარებას და იმათ უთხარით მოვიდნენ
-არის ქალბატონო კუბიდონო- ყელში აკოცა მერე სურნელი შეიგრძნი და თავიმუცელზე დაადო. თვითონ ხალიჩაზე იჯდა მარიამი კი დივანზე იწვა და მის თმებში დააცურებდა თითებს
-კესარია როდის ჩამოვა?
-დედიკო რომ წამოვა წამოვა ისიც ნუ თუ რამე სიგიჟეს არ გეგმავს
-სიგიჟის დაგეგმვა რას ნიშნავს ალექსანდრე?- უცებ მოშორა ხელი და ხმა გაუმკაცრდა- შენც იოანეს მსგავსად მსჯელობ ხო? იმან რა უნდა მიხვდეს შენ ვერ ხვდები ვერაფერს , შენც გგონია რომ ვნებას აყვა ხო? ეგ გგონია იმიტომ რომ ზოგადად საქალეთს არ ენდობით თქვენ ერთნაირი ხისთავიანები ხართ ყველა . იმას კი არ აფასებთ რომ გოგომ იაქტიურა მხოლოდ იმიტომ რომ იცოდა სხვანაირად არ მიაქცევდა ყურადღებას იოანე ისიც შენს გამო ეს სულელური მიზეზი „ძმაკაცის და“ ვაიმე როგორ მაღიზიანებთ ჩემი გოგო წავიდა მაგ დეგენერატის გამო მაგრამ მოვა გონს თუ აქ აზროვნების უნარი შერჩენილი და მიხვდა რაც ვუთხარი - ბოლოს დამშვიდდა და გაიცინა- თუ მიხვდა მაშინ გავერთობით - თვალები აუციმცმდა, წამწამებს ახამხამებდა საყვარლად
-დამშვიდდი?
-კი - გადაიწია და აკოცა - მაინც ხისთავიანი ხარ მომენტში
-დიდი მადლობა კომპლიმენტია თქვენგან
-ნუ მიბღვერ თორემ გავბრაზდები ახლა - ტუჩები გაბუსხა და ხელები გადაიჯვარედინა მკერდთან
-რა გინდა რომ მითხრა რომ იმ გიჟს ეს გიჟი უყვარს?
-ამ გიჟსაც უყვარს ის გიჟი მხოლოდ ვნება არ არსებობს ამ შემთხვევაში გრძნობის გარეშე სანდრიკოოო მიდი ახლა და მარწყვი მომიცუნცულეეე
-მომიცუნცულეზე რა გითხარი მე შენ?
-მეც გითხარი ჩემს გარდა ვერავინ ვერასდროს გეტყვისთქო
-რა დღე დაგიდგა ალექსანდრე ახვლედიანოო ეს პატარა გატარებს თავის დაკრულზე
-უკაცრავად მამიკო მაგრამ მეპატარა არ ვარ, შენ ხარ უბრალოდ 6 წლით დიდი , მეორეც მარტო არ ვარ მე სამნი არიან კიდევ აქ რომელთა დაკრულზეც უნდა იარო აბა როგორ ? და კიდევ ესმით ბავშვებს და ჭკვიანად ცოტა შოკოლადის ნუსიც წამომიღეეე
-მომაქვს -გამოვიდა და მარიამმაც ტუჩების ლოკვით დაიწყო ჭამა, იქ თუ ვინმე იყო ვერც შეამჩნია -მმმ რა გემრიელიააა
-ვეჭვიანობ ასე რომ ჭამ ხოლმე
-შენს ტუჩებს განუმეორებელი სიტკბოება აქვთ ასე რომ ნუ ეჭვიანობ სანდრიკოო- მარწყვი მიუტანა ტუჩებთან და გადაუსვა - ახლა ვხვდები რა ენერგიას ხარჯავდა კესარია იოანეს ცდუნებისას- კისკისი დაიწყო და კიდეც გაისმა კარზე ზარის ხმა
-იმედია ჯერ ანა მოვიდა მომეხმარე წამოდგომაშ მე გავაღებ- ხელი გაუწოდა ქმარს და წამოდგა ხმაურით აკოცა - მიდი კიდევ მოიტანე ხილი დანა და მარწყვი , შოკოლადებიც უცებ -უთხრა და კარისკენ წაბაჯბაჯდა. ერთი სული ჰქონდა როდის დაინახავდა ანას - კარი გამოაღო და გაიღიმა, ანასაც ზუსტად სიე განსხვავებულად თბილად უბრწყინავდა თვალები როგორც მარიამს და საერთო მათ შორის ნათელი იყო გონიერი ადამიანისთვის
-როგორ ხარ ჩემო კარგო?- მარიამმა აკოცა და კიდევ ერთი მტკიცებულება მუცელი იგრძNო ანა უცებ გაიწია ისევ დიდი კაბა ეცვა რომელშიც ისე იყო შენიღბული მართლა ვერ მიხვდებოდით შინაგან მხარეს რაც იმალებოდა კაბის მიღმა .
-კარგად მარ აბა რამ შეგაწუხა? რით შემიძლია დაგეხმარო?- სახლში რომ შევიდა სევდა მოერია მაგრამ მაინც გაიღიმა
-წონაში მოიმატე?
-ხო ძალიან მოვიმატე არ ვვარჯიშობდი და უცებ მოვიმატე
-აჰ არაუშავს დაიკლებ მალე აბა მე რა უნდა ვთქვა მუცელი დამრჩება დარწმუნებული ვარ ბავშვისთვის ყველაფრის დათმობა ღირს ასე რომ მოდი დაჯექი- დაბალ ტყავის სავარძელზე მიუთითა
-მაღალზე დავჯდები ასე მირჩევნია - კიდევ ერთი მარიამის აზრის სასარგებლოდ . ალექსანდრე გამოვიდა მარიამის დანაბარებით ხელში მაგიდაზე დააწყო და ანას აკოცა
-როგორ ხარ ანუშ?
-კარგად სანდრო შენ?
-ძალიან მოგვენატრე ყველას ხშირად გვესტუმრე ხოლმე , ისედაც ვეღარ გხედავთ ვერსად
-ხო სახლში ვარ ძირითადად -თვალი შოკოლადისკენ გაექცა - ალპენ გოლდიაა როგორ მიყვარს , უნდა ვჭამო თორემ სულს განვუტევებ - აიღო და ისე მადიანად ჩაკბიჩა ალექსანდრემ მარიამს გახედა რომელიც იგივენაირად მიირთმევდა ხოლმე
-ჩვენ ზემოთ ავალთ - უცებ შეაწყვეტინა ფიქრი სანდროს და წამოდგა ძლივს . ანაც ძლივს წამოიწია და უკან გაჰყვა. კარზე ზარის ხმაც გაისმა და ამჯერად ბიჭები შევიდნენ
-რა გჭირს შე ჩემა რა სახე გაქ? მარიამი სადაა?
-არააა არაფერი ზემოთაა მარიამი- ალექსანდრე კიდე იმ ფაქტზე ფიქრობდა
-წავალ ვნახავ ბავშვებს წავეჭორავები
-დაეტიე მანდ
-რატოო ბანაობს?
-ანაა ზემოთ - ეს რომ თქვა უკვე ნიკა გაჩუმდა კოტე წამოვარდა
-ვინ ანა კი არადა აქ რა უნდა .. როდის მოვიდა? როგორაა
-დაეტიე რა
-შენ ჩუ სადაა მალე ჩამოვლენ?
-გიყურებ და ვრწმუნდები რომ ნაღდი პიტა.. აბოდებს და არ ურიგდება აბოდებს ტიპს
-ოთახის მოწყობასთან დაკავშირებით რომ დაეხმაროს იმიტომ დაურეკა ახლა ავიდნენ მიდი ვისკი მოიტანე უნდა დავლიო
-შენ რა გჭირს ბიჭო
-არა არაფერი მადროვე - ალექსანდრემ გადაკრა ერთი , კოტემაც და თვალები დახუჭა .
მარიამი და ანა საძინებელშ შევიდნენ . ანა ეუბნებოდა მისამართებს სად რა იყო კარგი, ტენდენციური რა იყო და მოკლედ ყველაფერს
-მე მინდა ლურჯი ფერი ჭარბობდეს - უცებ წამოსცდა
-შენ ვისტვის აკეთებ ოთახს?
-მე? მე ამ ოთახზე ვთქვი მეთქი ლამაზი იქნება ლურჯი ფერითქო ნუ შენი გადასაწყვეტია
-ანალიზებში დარღვევა გაქ?
-რატომ მეკითხები?
-თვალები გაქ შეშუპებული და დაბლები გაცვია ტერფების დასიების გამო - მშვიდად უთხრა და კარისკენ წავიდა-ძალიან მშიდი გამომეტყველებით მაგრამ გულში ცეკვავდა სიხარულისგან . კიბეები ორივემ ნელა ჩაიარა და გვანგვალით განაგრძეს გზა მისაღებისკენ. კოტეს და ანას მზერა მაშნვე ერთმანეთს შეეჩეხა, იმხელა მონატრება და ტკივილი ჩანდა ამ ერთ წამში რომ ყველას გული შეეკუმშა
-გამარჯობა ბიჭებო როგორ ხართ?- გაიღიმა ანამ კოტეს მზერა მოაშორა და ჯერ ნიკას და იოს აკოცა შემდეგ კოტეს ლოყას შეეხო წამით და ამ წამში მონატრებული სურნელი დაიჭირა , თვალები მინაბა მაგრამ უცებ გაიღიმა და მარიამის გვერდით დადგა რადგან ხელი ჩაკიდა ქალბატონმა
-ალექსანდრე შეგიძლია ფოტო გადაგვიღი მე და ანას?
-რა.. ა კი როგორ არა- მობილური ამოიღო მარიამი კი პროფილში დადგა წინ მდგომი ანაც უცებ შეაბრუნა და ეწლზე თავისუფლად მყოფ ნაჭერი მუჭში მოიქცია კაბა მუცელზე მიეკრო ანას და გამობერილი მუცელი მკაფიოდ დაეტყო, მარიამმა მუცელზე გადაუსვა ხელი და გაიღიმა
-ერთი ზომის მუცლები გვაქ ხო? ნუ ჩემი დიდია უფრო მაგრამ ანა რვა თვის ფეხმძმეა უკვე მე შვიდის ხომ ასეა ანუშკა ?გილოცავ მშვიდობიან მშობიარობას გისურვებ და კანმრთელობას რაც მთავარია - ღიმილით უთხრა გოგოს . ყველამ შეწყვიტა სუნთქვა, კოტე კი მიტკლისფერი იყო, თვალები სითხით აევსო, ძარღვები დაებერა უყურებდა გამობერილ მუცელს შემდეგ საყვარელ ქალს შეხედავდა მის თვალებში იკარგებოდა . არ ირხეოდა ადგილიდან
-მარიამ.. მადლობა- ჩამწყდარი ხმით თქვა და კოტეს გახედა რომელიც ადგილიდან არ იძროდა, იქ ბოლოჯერ ის ბოლო ძარღვიც გაუწყდა , ბოლო იმედიც რომ კოტეს ბავშვის არსებობა გაახარებდა , მუცელზე მიიდო ხელი და ღრმად ჩაისუნთქა . ნიკამ ხელი მიარტყა ზურგზე კოტეს გამოფხიზლდიო ყველას ეგონა მოეხვეოდა ათას სასიყვარულო სიტყვას ეტყოდა ის კი უბრალოდ უყურებდა
-გილოცავ ბედნიერ დედობას გისურვებ ამას იმსახურებ - შეცვლილი მაგრამ ერთი შეხედვით მაინც მტკიცე ხმით თქვა და ვისკის ჭიქა ტუჩთან მიიტანა სურნელი შეიგრძნო და გადაკრა.
-მე წავალ ... მშვიდობით - ჩანთა აიღო სწრაფად მუცლიდან ხელი არ მოუშორებია ზურგი აქცია მათ და სახლი დატოვა. მარიამი გაშეშებული უყურებდა მიმავალს და არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა . ფერი დაკარგა და სავარძელში დაჯდა, მუცელზე დაიდო ხელები მერე წყალი მოსვა თვალები მინაბა ყველაფერი გაიაზრა ისევ შეხედა კოტეს და იქ რომ იჯდა გაგიჟდა. წამოდგა და ოთახი დატოვა , თვითონ არაფერი უთხრა თავი შეიკავა არ უნდოდა ასე ეჩხუბა იცოდა ვერ მოთოკავდა თავს ის კი მიშოს და თოკოს გარდა ასე მდგომარეობიდან გამოსული არავის ელაპარაკებოდა. კიბეები აიარა და საძნებელში შევიდა .
-ეს რას ნიშნავდა აქ რა ჯანდაბას აკეთებ იტყვი? -იოანემ დაიწყო შენ ბიჭო სულ გაუბერე ? რატომ არ გაყევი ან აქ რომ გყავდა მაშნ რატომ არ უთხარი სათქმელი
-რვა თვისაა გესმის? რვა თვისაა იმიტომ არ დადიოდა არსად, იმიტომ იყო ასე მშვიდად ,სხვანაირი თბილი მზერით, უფრო ძლიერი იმიტომ ეცვა ასე სხვანაირად მე კიდე ვერაფერს მივხვდი - ჭიქა აიღო და კედელს მიანარცხა
-ახლა ხომ გაიგე მერე რაც დაკარგე დრო ის საკმარისი არაა?- ახლა ნიკამ დაიწყო ალექსანდრე აკვირდებოდა და არაფერს ამბობდა კიდე შოკში იყო
-კი საკმარისია სავსებით საკმარისია ყველაფრის დასასრულებლად
-ეგ რას ნიშნავს - იომ ხმა ვერ დაიმორჩილა - რა არაკაცივით ლაპარაკობ ბიჭო რა დააშავა იმ გოგომ ისეთი ფეხმძმესაც რომ არ დაუბრუნდე თქვი რა ?
-მერე ვინ გითხრა რომ ჩემგანაა ფეხმძმე ჩემთან ყოფნის დროს მღალატობდა თურმე მე დებილი კი იქეთ ვიდანაშულებდი თავს რომ არ ვურიგდებოდი რომ ვტკენდი, გოგო თურმე გულაობს რა ენაღვლება სულ ფეხებზე არ კიდია შენი კოტე ? ბავშვიც ეყოლება მალე საინტერესოა იმ თეს.. ლუკაში გამცვალა თუ ვინმე სხვა დაბრუნ..
მარიამმა ოთახშ ვერ გაძლო და სიევ უკან გამოვიდა კიბეზე ჩამოსვლამდე ყველაფერი გაიგონა და კოტეს სიტყვებმა იმდენად შეძრა უკვე ყველაფერი დაივიწყა და იფეთქა
-ახლავე ენა გაიჩუმე თორემ ... როგორ ბედავ შენ რა კაცი ხარ საერთოდ , საერთოდ კაცობაზე რა პრეტენზია გაქ ...გავგიჟდი ქალი, ის გოგო მთელი ცხოვრებაა შენთანაა ,უყვარხარ ,გიჟდება, დნება რომ გიყურებს გული უჩერდება. შენ კიდევ მიღალატაო ამბობ ვინ გიღალატა ვინ ანამ? ანამ რომელიც მთელი არსებით შენთანაა დაკავშირებული? 16 წლის შემდეგ ეგ იგივეა დაბადებიდან შენთან იყოს ქალი მაგ ასაკში იბადება მანამდე ბავშვია შენ კიდე ამბობ რომ გიღალატა ღალატი კი არა მაგას ისიც არ შეუძლია ოდესმე სხვას გაუღიმოს შენ კიდე ამბობ რომ ბავშვი სხვისია? გოგო იდგა და ელოდა რომ გაგიხარდებოდა თუ არა რამეს მაინც ეტყოდი და შენ მოკალი წამის წინ მოკალი შენი შვილის დედა ავადმყოფობაა ეგ რომელსაც ახსნა არ მოეძებნება არ არსებობს მაგის ახსნა აქამდე მეგონა გიყვარდა მაგრამ ახლა არ ვიცი საერთოდ რა არსება ხარ საკუთარი შვილი ყველაზე ცივ დაუნდობელ არსებასაც უყვარს როგორ შეიძლება შენ უარყო . ჯერ ხომ აწამებდი იმით რომ გეკიდა და ღალატობდი მის ადგილას დიდი ხნის წინ დაგშორდებოდი და გახოხებდი ჩემს ფეხებთან მაგრამ მან იმიტომ გაძო და გაიწამა თავი რომ უყვარხარ სულის გავლით გულამდე , არ ვიცი ამას რა ჰქვია , ის არ იკმარე ერთი თვე რომ გევედრებოდა სწორედ მაშნ გაიგო ალბატ რომ ფეხმძმედ იყო და გევედრებოდა დალაპარაკების საშუალება მიგეცა შენ კი რა გააკეთე მიაგდე ისე მიაგდე როგორც უკანასკნელ ქუჩის ქალს არ ექცევიან., კაცი ქუჩის ქალსაც არ მოექცევა ეგრე რადგან კაცია და ეგ უკვე ბევრს ნიშნავს ყველა არაა მაგ სახელის ღირსი შენნაირი ხო საერთოდ ისიც არ იცი ამდენი წელი რისთვის აწამე რისთვის იყავი მასთან უბრალოდ შენი მოთხოვნილება რომ დაგეკმაყოფილებია? სისულელეა მაგას პარალელურად ვინ იცის რამდენ ქალთან აკეთებდი უბრალოდ სადისტურად გევასებოდა, გისწორდებოდა რომ ერტი სულელი გოგო შენზე გიჟდებოდა ხო? ეგ იყო ხო? გული მერევა უბრალოდ ზიხარ და არაფერს მეუბნები ხომ ხედავ იმიტომ კი არ ხარ ჩუმად რომ ქალი ვარ ძმის ფეხმძმე ცოლი, იმიტომ რომ არაფერი გაქ სათქმელი- ბოლო სიტყვები ხმაჩახლეჩილმა თქვა და ისე შეხედა კოტეს სიტყვით მოკვლა რომ შეიძლებოდეს უკვე ფერფლად იქნებოდა ქცეული მისი სხეული
-მარიამ გეყოფა !
-მე თქვენს ძმაკაცობაშ არ ვერევი ისე ველაპარაკები როგორც უბრალოდ ნაცნობს ხომაა შენი ბავშვობის ძმა იყოს მე არანაირად მეხება ერთ სიტყვას მაინც თუ არ მეტყვის რატო დღეიდან ჩემს სიახლოვეს გავლაც არ გაბედო გესმის? არ მჭირდება არაკაცს უყურებდნენ ჩემი შილები
-მარიამ ზღვარს გადადიხარ არ გაქ უფლება არ გაქ უფლება ასე ელაპარაკო ის .. არ იცი სიმართლე და ჯობს გაჩუმდე რადგან მე მაყენებ შეურაცხყოფას თითოეული სიტყვით რასაც მას ეუბნები და ის არაა ის კაცი ვინც ჩემს შვილებს და ოჯახს არ უნდა გაეკაროს , კოტე ჩემი ძა არის რომელმაც ჩემთან ერთად უნდა ასწავლოს ჩემს ბიჭს რა არის კაცობა და გოგო დაიცვას
-ალექსანდრე - კოტემ ძვლივს ამოიღო ხმა, ფერი არ ედო, თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა - გეყოფა
-კოტე - ალექსანდრემ გახედა ისე უყურებდა სიტყვების თქმა აღარ იყო საჭირო . უბრალოდ დაჯდა და სახე ხელებში ჩამალა . კოტემ კი დაიწყო
-მიზეზი იმის რომ ამდენი წლის მანძილზე ასე ვექცეოდი მაზოხისტური უფრო იყო რადგან მერჩივნა მე დავტანჯულიყავი მის გარეშე და ის ბედნიერი ყოფილიყო, მე ვერ ვშორდებოდი რამდენჯერაც ვცადე იმდენჯერ უკან დავბრუნდი მასთან რა არ გავაკეთე მაგრამ ყოველთვის მიმიღო ალბათ გრძნობდა რომ მიყვარდა . ახლა ვიცოდი რომ უკვე იმდენად შორს გვქონდა შეტოპილი დრო იყო სამუდამოდ დავშორებოდი კატოს ამბავმა საბაბი გამიჩინა და მეც ჯიუტად ჩავეჭიდე. მერე ისევ მინდოდა დალაპარაკება მაგრამ ამჯერად უკან გამომიშვა , ზურგი მაქცია და იპოვნა კიდეც ბედნიერება რასაც მე ვერასდროს მივცემდე ყველაფერს დავთმობდი რომ .. ის ბავშვი ჩემი რომ იყოს იმ გამობერილ მუცელში ჩემი და მისი შვილი რომ იყოს მაგრამ არ ვარ სრულფასოვანი კაცი უშვილო ვარ შეუძლებელია ჩემი შვილი იყოს დიდი ხნის წინ გავიგე ეს და ალბათ ახლა მითუმეტეს უარესი მდგომარეობაა - ეს რომ თქვა მარიამს მუხლები მოეკვეთა ეგონა ყელში ხელს უჭერდნენ და მის დახრჩობას ცდილობდნენ ცხოვრებაშ პირველად ვერ შეიკავა თავი და იმხელა შეურაცხყოფა მიაყენა რომელსაც თავის თავთან ვერ გამოისყიდდა და ვერ აპატიებდა კოტეს რომ სულ არაფერი ეთქვა . კოტეს უყურებდა და ცრემლები სდიოდა
-რას ბოდავ ბიჭო -იოანემ სხვა ვერაფერი მოიფიქრა ეგონა გაითიშა - მეტი სისულელე ვერ.. კოტე..
-მართალია დიდი ხნის წინ გავიგე რაღაცაზე ვიყავი კლინიკაში და არც კი მახსოვს რა მითხრეს მხოლოდ ის მახსოვს რომ მითხრეს უშილო ხართო და ისე წამოვედი იქედან არც მოვსულვარ გონს მერე ელენეს ამბავი იყო და საერთოდ არც გამხსენებია ასე გავიდა ორი წელი ეს ამბავი მარტო ალექსანდრემ იცოდა არ შემეძლო ამაზე ლაპარაკი უბრალოდ იმ ღამით სანდრო შემთხვევით მოვიდა ჩემთან და რომ არ მომასვენა ვუთხარი
-კოტე მე.. მაპატიე გთხოვ მე არ ვიც..
-ჩშ ნუ ტირი რა არ შეიძლება შენთვის ნერვიულობა . ბავშვებზე იმოქმედებს - მარიამს ცრემლები შეუმშრალა და შუბლზე აკოცა - დაივიწყე შენ ის თქვი რაც ამ გამონაკლისი გარდა მართალიც იქნებოდა ყველა სიტყვა მართალი იქნებოდა არ ინერვიულო დამშვიდდი აჰა წყალი დალიე , წამალი ხომ არ გინდა მარიამ ფერი არ გადევს ნუ გამაგიჟებ ახლა ჩემს გამო რომ გახდე ცუდად იცოდე..- წამალზე მიდიოდა მაგრამ ალექსანდრეს მოჰქონდა უკვე მიაწოდა და მარიამმაც დალია, მერე თავი სავარძელს მიაყრდნო და რამდენიმე წუთი ჩუმად იჯდა მხოლოდ ალექსანდრეს თითებს და ტუჩებს გრძნობდა თავზე რომ ეხებოდნენ, ამ შეხებიტაც კი გრძნობდა როგორ იყო ახლა სანდრო. ბიჭები ვერაფერს ამბობდნენ
-ნუ მიყურებთ ახლა მგლოვიარეებივით ჩემი სპერმიები არიამ მკვდრები თორემ მე ჯანზე ვარ - გაიცინა და ხელი კრა იოანეს მხარზე
-ექიმთან როდის იყავი ვაფშე იყო მაშინ ნორმალური თექნოლოგიები? რა იცოდნენ რა დაადგინეს
-რა მოგიყვე ახლა მარიამ კაი რა
-შენ ხო არ უბერავ მართლა ექიმი ვარ მე მეზობლის ჭორიკანა ქალი კი არა . მომკლალი და მე ვერ დავიჯერებ რომ ის გოგო სხვასთან იყო გამორიცხულია ისე არ შეგხედავდა სხვა თუ არაფერი ახლა მე დავრეკავ ექიმთან მისამართს მოგცემ მერე და ხვალვე მიხვალ იქ გამოკვლევებს ჩაატარებენ და რომ ვიმშობიარებ მომკალი თუ გინდა იმ სიტყვებისთვის რაც გითხარი - სწრაფად წამოდგა და მობილური აიღო, გარეთ გავიდა სადღაც დარეკა დიდხანს ისაუბრა და შემდეგ შემოკუსკუსდა , წარბები შეკრული ჰქონდა და დასჯილი ბავშივით უყურებდა ალექსანდრეს , კოტე უღიმოდა და მიხვდა რომ მართლა არ გაუჭედია
-აუ ალექსანდრე ნუ ხარ ეგრე თორემ მოგკლავ - კოტემ ბალიში გაარტყა თავში
-კოტეე ახლა არ დამიწყო სულელური გრუზინობა ხვალ მიხვალ ექიმთან მოგწერე სახელი ყველაფერი მოკლედ რომ მიხვალ მაშნვე მიგიღებს ჩემი კურსელი იყო ეგ ბიჭი და არაა პრობლემა . პასუხებიც მალე იქნება ალბათ ზუსტად არ ვიცი მე მაინც ჩემს აზრზე ვარ
-რომელ აზრზე არაკაცი რომაა კოტე
-ალექსანდრე
-კარგი მივალ ,მაგრამ მანამდე ანა უნდა ვნახო . მადლობა ასეთი დაკვირვებული რომ ხარ და ღელავ ჩვენზე - ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი და შუბლზე აკოცა , წამოხვალთ ტქვენ თქვენით თუ წაგათრიოთ
-მოვიდივართ
ყველა წავიდა ალექსანდრე საიძნებელშ იყო მარიამი რომ დაბრუნდა , ზემოთ ავიდა , აივანზე იდგა სანდრო და სიგარეტს ეწეოდა , მარიამი რომ შევიდა არც შეხედა, გოგო იდგა და შვლის ნუკრის თვალებით უყურებდა მუხლზე კაბა ეცვა რომელიც მუცლის სიდიდის გამო ზემოთ იყო აწეული, სულ ყვავილებით იყო მკერდთან ჭრილი ჰქონდა , ფეხზეც ჭრელი დაბლები ეცვა პატარა თოჯინას გავდა , გრძელ წამწამებს ახამხამებდა და მუცელზე ჰქონდა ხელები დადებული
-სანდროოო -ბოლოს ტირილის ზღვარზე მყოფმა თქვა ტუჩები დაბრიცა სატირლად მომზადებულმა და ამღვრეული თვალებით შეხედა ქმარს
-ხომ იცი რომ ცუდად ვარ უბრალოდ ის სიტყვები რომ წარმოვიდგენ იმ წამს როგორ ტკიოდა ვიცი გაბრაზებული არაა შენზე გიჟდება და ვერ გაგიბრაზდება მაგრამ მარიამ - მართალია მშვიდად ელაპარაკებოდა მაგრამ მარიამმა ხომ იცოდა რომ გაბრაზებული იყო, თავი ვეღარ შეიკავა და ცრემლები წამოუვიდა თავი დახარა და ისე სდიოდა ცრემლები რომ დაიწყო მხრების ცახცახი და სრუტუნი ალექსანდრემ მაშინ გადააგდო სიგარეტი რომ შეხედა და მიხვდა ტიროდა სისხლი გაეყინა , ხელები მოხვია და გულშ ჩაიკრა
-ჩემი ცხოვრება, ჩემი სიხარული .. მაპატიე გთხოვ მაპატიე პატარა არ უნდა მეთქვა შენ ხომ არ იცოდი მაპატიე ჩემო ცხოვრება არ იტირო რა არ იტირო მტკივა შენი ცრემლები მკლავს შენ ხომ არ ტირი გთხოვ ჩემს გამო არ იტირო არ იტირო მარიამ- უცებ მიაყარა ანერვიულებულმა სახე დაუკოცნა, ცრემლები ტუჩებით დაუშრო თან თმაზე ეფერებოდა , ცხირის წვერი გაუწითლდა მარიამს , წამწამებზე ცრემლები დაეკიდა ალექსანდრეს ახედა ქვემოდან მანაც ცხვირზე აკოცა მერე ისევ თვალები დაუკოცნა და ბოლოს ტუჩები -აღარასდროს იტირო შენი ცრემლების გამო ნებისმიერს მოვკლავ მე არ ვარ შენი ცრემლების ღირსი არასდროს იტირო ჩემს გამო
-მე მართლა არ მინდოდა უბრალოდ ჭკუიდან გადავედი მისი ქცევის გამო და საერთოდ ახლაც დარწმუნებული ვარ რომ ექიმები შეცდნენ და მაშინ ვერ დაადგინეს ნორმალურად . რა ვქნა დარწმუნებული ვარ რომ ანა მუცლით პატარა აბაშიძეს ატარებს რომელიც ჩვენს ბავშვებზე უფროსი იქნება ერთი თვით -მის ყელში ჩარგო სახე ჯერ ცხვირი გაუხახუნა მერე ტუჩები მიაკრა ლავიწყზე გადავიდა მერე ისევ ყელზე
...
კოტე პირდაპირ ანას სახლში მივიდა სადაც მამასთან ერთად ცხოვრობდა და კარზე დააკაკუნა
-გამარჯობა ნანა
-კოტე გამარჯობა როგორ ხარ?
-სახლშია? არ შემომიშვებ?
-არ არის არ დაბრუნებულა
-ნანა
-მართლა არ არის
-ნანა გთხოვ უნდა დაველაპარაკო-ისე შეხედა ქალი გაიწია და შეატარა
-მე ჩემებთან მივდივარ ბატონი მალხაზი სახლში არაა მივლინებაშია ჩემი გოგო საძინებელშია -უცებ უთხრა და წავიდა. კოტემ კიბეები აიარა და ანას საძინებელთან გაჩერდა, კარი ოდნავ ღია იყო და უყურებდა გრძელი სარკის წინ მდგომ გოგოს რომელსაც გრძელი ატლასის ხალათი ჰქონდა მოცმული მაგრამ გახსნილი იყო და გამობერილი მუცელი უჩანდა, თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა ახლაც ტიროდა მაგრამ მალევე იმშრალებდა ცრემლს მუცელს მოეფერა და გაიღიმა , თვალები დახუჭა რადგან ბავშვი ურტყამდა ფერს და უნდოდა კარგად შეერძნო მისი მოძრაობა
-დე ასე რატომ ხვანცალებ დღეს -გაიღიმა და თვალები გაახილა , სარკეში ანარეკლი დაინახა და შეკრთა. ხალათი შეიკრა და შებრუნება დააპირა მაგრამ კოტე ვერ აზროვნებდა არაფერი აინტერესებდა უბრალოდ მოეხვია და სახე მის ხვეულ თმაში ჩარგო რომელიც როგორც ყოველთვის არეული ჰქონდა , სურნელი ღრმად ჩეიგრძნო და თითები ხელზე ააყოლა იგრძNო ბუსუსები კანზე , ესეც კი მონატრებული ჰქონდა , გამობერილ მუცელთან მიიტანა ხელი მაგრამ არ შეეხო
-ისევ გაინტერესებს რატომ ვიქცეოდი არაკაცივით მთელი შვიდი წელი თუ აღარ გაინტერესებ , უბრალოდ მითხარი რომ წავიდე და სხვა გიყვარს გეფიცები გავქრები მართლა გავქრები წავალ და ვეღარასდროს მნახავ -არ შეტოკებულა ისე თქვა დახშული ხმით , გრძნობდა როგორ ცახცახებდა ანა და სიგიჟემდე სიამოვნებდა . დუმილი ისევ მან დაარღვია რადგან თანხმობად მიიღო ისევ არ ტოკდებოდა
-პირველად რომ დაგინახე არც კი მიცნობდი შენს სკოლელთან ერთად გამოდიოდი სკოლის ეზოდან და გულიანად კისკისებდი , მაშინ პირველად გავიგე შენი ხმა და მას მერე მაბოდებს შენს სიცილზე , შენს ხმაზე, შენს სურნელზე იმ წამიდან მეკეტება როცა პირველად ვიგრძენი , შენს თვალებზე როცა პირველად ჩავიძირე მათში , შენს სხეულზე როცა პირველად მოგეხვიე და შენით ავივსე .იმ დღეს თითქოს უკან დამყვებოდი სამჯერ გნახე ჯერ გაგწუწე და სახლამდე მიგიყვანე , მერე რესტორანში გნახე უკვე ყველა ეს შეგრძნება ჩემში იყო და ვიცოდი ვერ გადაგეჩვეოდი . შენ იყავი ჩემი ნარკოტიკი და უკვე სერიოზული ლომკა მაქ რეკორდი დავამყარეთ შვიდი თვე არასდროს დავშორებულვართ მაქსიმალური ორი კვირა იყო არა ერთხელ 16 დღე არ მოვსულვარ და შენი სურათით ვიძინებდი . უკვე ვიცოდი ის საშინელება რაც მჭირდა და მაინც ვერ გშორდებოდი , თავს ვაჯერებდი რომ დაგთმობდი მაგრამ შვიდი წელი ვერ დაგთმე , რატომ არ დამშორდი რატომ არ წახვედი და მიმატოვე იქნებ შეგძლებოდა ჩემი მოშორება და ბედნიერად ცხოვრება ვინმე ნორმალურ კაცთან ვისაც ეყვარებოდი არა ჩემსავით ავადმყოფურად მაგრამ ეყვარებოდი . კიდევ გატყუებ სისუელეა , ეს სიტყვები ფარსია იმ ღამით პირველად რომ გვქონდა სექ.. შვიდი წლის წინ კატუსიას დაბადებისდღე იყო , მაშინ ისეთი ლამაზი იყავი , ისეთი მიმზიდველი ჩემი იყავი იმ წამამდე და მერე მთლიანად დაგისაკუთრე და როგორ დაგთმო ,შემიძლია ნებისმიერი მოვკლა რომ მითხრა რომ მასთან გინდა , სასწაულები თუ არსებობს მჯერა რადგან იმის დაჯერებას რომ შენ სხვასთან იყავი მირჩევნია ნებისმიერი ზღაპარი დავიჯერო , ის რომ სხვისთვის ფეთქავს ეს გული მაგას ვერ დავიჯერებ ვერც კი გავიაზრებ
-კოტე მაშინ .. რატომ?
-11 წლის წინ ექიმებმა მითხრეს რომ უშვილო ვიყავი და არ მინდოდა შენი ამ ბედნიერების გარეშე დატოვება ქალისთვის ხომ ყველაზე დიდი ბედნიერება შვილის ყოლაა ვიცი დეგენერატი ვარ ექიმთან რომ არ მივედი და ნორმალურად არ გავარკვიე მაგრამ ხომ იცი რა ხისთავიანი ვარ კატუს - ყელსი აკოცა და თავისკენ შეაბრუნა
-ანუ ამდენი წელი მაგის გამო იქცეოდი ასე და გიყვარვარ?
-მიყვარხარ? შენზე მაბოდებს ვაფშე ხვალ რომ მითხრან ერთი პროცენტიც არ გაქ შანსი ბავშვის ჩასახვისო ეგეც არ მანაღვლებს მთავარია ჩემთან იყო და მითხრა რომ გიყვარვარ რომ ისევ ჩავიძრო შენს სუფთა თვალებში რომელიც სულ ბრჭყვიალებს მე რომ მხედავს არ მინდა სევდას ვხედავდე ცუდად ვხდები მაგ დროს
-გითხრეს 11 წლის წინ რომ შვილი არ გეყოლებოდა, გიყვარდი , მაწამებდი ამისდა მიუხედავად რომ დაგშორებოდი , ახლა დგახარ ჩემს უკან თვალებშიც არ მიყურებ მუცელზეც არ მეხები იმიტომ რომ გგონია ისევ რომ სხვასთან ვიყავი ხო? მიპასუხე !
-ანგელოზო
-კოტე მიპასუხე გგონია რომ სხვასთან ვიწექი? და თან მაშინ როცა ჯერ კიდევ შენთან ვიყავი? მიპასუხე
-არა სხვასთან ვერ დაწვებოდი იმიტომ რომ ჩემს გარდა ვერავის შეხებას ვერ აიტან მითუმეტეს არ მიღალატებდი მაშინ როცა ჯერ კდიევ ერთად ვიყავით
-დასკვნა
-მიყვარხარ
-მეც მაგრამ მეორე - სიცილი ვერ შეიკავა და თვითონ შებრუნდა მისკენ თითები ყელზე მოხვია და ცხვირზე აკოცა როგორც ჩვეოდა სულ
-მეორე... არ მჯერა ტოო - თვალები აემღრვრა და გამობურცულ მუცელს შეხედა ისევ უნდოდა ხელის შეხება მაგრამ გაშერდა -მართლა მამა ვხდები? ნუთუ მანდ ჩემი შვილია და არსებობს საოცრებები , სურვილებს რომ გისრულებს. ანა სახეზე მოეფერა პირველად უყურებდა ასე ემოციურს , აღელვებულს და ტირილის პირას მყოფს , მის თვალებში ყველაფერს ხედავდა და ესეც საკმარისი იყო ბედნიერებისთვის, ყველაფრის დასავიწყებლად და საპატიებლად. ხალათის ქამარი გახსნა და კოტეს ხელი მუცელზე დაიდო ბიჭმა მზერა გადაიტანა გამობერილ ღიპუცაზე და გააჟრჯოლა ეგონა დედამიწა მის გარშემო ბრუნავდა ის იყო ღერძი ორბიტები ყველაფერი ის იყო და საერთოდ დაკარგა შეგრძნება, თავშეკავება პირველად ამოაფრქვია ყველა ემოცია როცა დარტყმა იგრძნო
-მამიკო გესალმება ჩვენი გოგო ან ბიჭი რომელიღაც აშკარად გესალმება აი კიდევ
-რა.. კი მაგრამ ერთი ... როგორ
-მარტო ახვლედიანს არ შეუძლია ტყუპების ჩასახვა მართალია სამნი არ არიან მაგრამ ორნი არიან ინტერესმა მძლია და გავიგე რომ გოგო და ბიჭი არიან ამიტომ რომელიღაც არის ან ორივე - ეს რომ თქვა მერე იყო ბედნიერების ფეიერვერკი
-ღმერთო გმადლობ გმადლობ რომ ეს საოცრება გამომიგზავნე - ტუჩები დაუკოცნა ანას შემდეგ მუხლებზე დადგა და მუცელი დაუკოცნა თან ხელები ქონდა მოხვეული , ანა იღიმოდა და ცრემლები სდიოდა , ბოლოს კანზე სითხე შეიგრძნო და მიხვდა რომ კოტეც ტიროდა - მიყვარხართ მა ძალიან მიყვარხართ თქვენც და თქვენი დედიკოც მა არასდროს მიგატოვებთ აღარასოდეს ვაწყენინებ თქვენს დედიკოს - შუბლი მიადო მუცელს და ცხვირი გაუხახუნა
-დედიკოს ძალიან მოენატრე და ერთი კოცნა არ ეყოფა ბევრსაა მიჩვეული -ანამ თქვა ღიმილით და მიიღო კიდეც კოცნა ყველაზე თბილი, ტკბილი, ამაღელვებელი და ბედნიერების მეტასტაზებიც გავრცელდა მთელს სხეულში
რომ დამშვიდდნენ და მორჩა მოფერებას და ლაპარაკს თავი წამოსწია ანას ყელიდან, მობილური აიღო და მარიამს დაურეკა
-გისმენ კოტე - მარიამმა დარცხვენილმა უპასუხა და ქმას აეკრო
-ალექსანდრე მანდაა?
-კი რა იყო?
-სპიკერზე ჩართე რა
-ჩავრთე
-სანდრიკო რომ არ გითხრა მოვკვდები - გაიცინა სერიოზული ტონი მოიშორა და განაგრძო- ვაღმერთებ შენს ცოლს ის რომ არა ვერ გავიგებდი რომ მალე ტყუპების მამა გავხდები, ვერ ვიტყოდი სიმართლეს ამდენი წლის შემდეგ და საერთოდ ვერ მოვწვავდი რომ მთლად შენსავით არა მაგრამ ტყუპებზე მუშაობა შემეძლო
-რაა?- ორივემ დაიყვირა - ვაიმეეე ხომ ვიცოდი ხომ ვამბობდი ამხელა მუცელი არ ექნებოდათქო ვაიმეეე რა მაგარიააა ვგიჟდები ვგიჟდები ვგიჟდები თქვენზე -მარიამი წკუაზე აღარ იყო სანდროს მობილური აიღო და ერთად გაუგზავნა ყველას შეტყობინება რესტორანში გაჩნდით საღამოსო , ქალაქიდან გასულებს პირდაპირ მიწერა ახალი ამბავი და ქმარს რომელიც კიდე ელაპარაკებოდა კოტეს ზურგიდან აეკრო .
ასე და ამრიგად ქალბატონმა მარიამმა კუბიდონის მოვალეობა კიდევ ერთხელ შეასრულა უკვე ვეღარც ვითვლი მერამდენედ და კესარიაც დროულად გამოჩნდა. მშვიდად მოაბიჯებდა მანქანიდან გადმოსვლის შემდეგ, ისეთი სერიოზული სახით მოდიოდა მარიამს სხვა ვიღაც ეგონა
-ახალი ამბავი მაქვს ისეთი ლიზიკო ბომბია ბომბიი ის ხო იცი ტოკუნას , გიგის და ეკეს ამბავი
-კი ჩემო გოგო ხომ დამირეკე
-და შენს კოსტას რომ სულ რაღაც სამ კვირაში ტყუპები ეყოლება გოგო და ბიჭი ეგ თუ იცი
-რაა? ვაიმეეე ჩემი ბიჭიი მამა გახდება? ტყუპებიი ვაიმე უნდა დავურეკო იმიტომ დადიოდა ის გოგო იმხელა კაბით? როგორ ვერ მივხვდი ამხელა ქალი ვაიმეეე ჩემი ბიჭი რა გახარებული იქნება - უცებ აიღო ნომერი და დაურეკა
-ვაიმეე ერთი შეხედეთ კოსტალას გოგო და ბიჭიო თან საღოლ რაა ამდენი ხანი როგორ არ გამოამჟღავნე ეგ ამბავი ქალბატონო ჰა?
-შენ რა იყო ახლა ასე უნდა იარო?
-როგორ ასე ისე დავდივარ როგორიც ადრე მეყო რაც ვიცანცარე. კაბას შევარჩევ და გავიდეთ დღეს ვგიგინებთ ხო?
-კიიიი
..
საბას ისევ წასვლა მოუხდა და უკვე ჭკუაზე აღარ იყო ისე უნდოდა სახლშ მისვლა ორი დღით წავიდა და ორი საუკუნე ეგონა თუ იყო გასული. ისე იყო აფორიაქებული არც უფიქრია პირდაპირ შეაჭრა და როგორც კი დაინახა სალომე მაშინვე მოეხვია , ისე მოეხვია ძლების ხმა ესმოდა მაგრამ მაინც არ უშვებდა , შეკრული თმა მხრებზე ჩამოუშალა სახე შიგ ჩარგო და სურნელი შეიგრძნო, სალომეც გაყურსული იდგა მის გულ მკერდზე ჰქონდა ცხვირი მიბჯენილი შემდეგ თავი დაადო და გულისცემას უსმენდა . ის მომენტი იყო როცა სიტყვები ზედმეტია, საბა დივანზე დაეშვა მასთან ერთად და ვინ იცის რამდენ ხანს ჰყავდა ასე ჩახუტებული თმაზე ეფერებოდა და კოცნიდა. მობილურზე ზარმა გამოაფხიზლა, მარიამი იყო და დაიშალნენ ასე მშვიდად, სალომე ცალკე ემზადებოდა , საბუნა ცალკე. ბოლოს ორივე ერთ დროულად გამოვიდა საბას ღია ჯინსის შარვალი, ლურჯი კედები, ცისფერი პერანგი ეცვა და გაშტერებული უყურებდა წინ მდგომ ლამაზმანს მუქ ლუჯ კაბაში გამოწყობილს. კაბა მუხლს ოდნავ აცდენილი იყო სადა , უკან საკმაოდ დიდი ჭრილით , მსუბუქი ლამის შეუმჩნეველი მაკიაჟი ეკეთა და ყველაზე მთავარი იღიმოდა მომაკვდინებლად.
-არ წავიდეთ?
-აა.. ხოო კი წავიდეთ შენ ძალიან ლამაზი ხარ
-გმადლობ შენც კარგად გამოიყურები
სახლი როგორც ყოველთვის მშვიდად დატოვეს , ესენი მაინც არ არიან გიჟები, სამაგიეროდ ზუსტად იციან რას გრძნობენ მითუმეტეს რაც გაიგო სალომემ საბას იქ არ ყოფნაშ რომ ანასტასია ნათლული იყო და არა საყვარელი, უკვე დარწმუნდა რომ საბუნაც იგივეს გრძNობდა , ბედნიერებისთვის კი სხვა არაფერი სჭირდებოდა სიმარტივე ყოველთვის ჯობს სირთულეების შექმნას .
უკვე ყველანი ადგილზე იყვნენ კოტე და ანა რომ შემოვიდნენ, ასეთ ბედნიერს პირველად ხედავდნენ კოტიკოს . პირდაპირ ბედნიერებისგან ბრწყინავდნენ, ანას ტანზე გამოყვანილი მწვანე კაბა ეცვა მუხლზე და მუცელი მკაფიოდ ეტყობოდა, ასევე იყო სესილია რომელსაც ყველაზე პატარა და საყვარელი მუცელი ჰქონდა ნამდვილ ფერიას ჰყავდა, მარიამს კი იმხელა მუცელი ჰქონდა ძლივს მოძრაობდა .
-ღიპუცების შეკრებაზე ვართ რაა- ნიკოლოზმა თქვა რომ დაასრულეს მილოცვები და სხდებოდნენ ნინას მოხვია ხელი და აკოცა - დავიჯერო არ გინდა შენც ასეთი ღიპუცა იყო?
-ნიკა
-რა მე კი არაფერს გაძალებ ან გთავაზობ გკითხე უბრალოდ - საყვარლად აიწურა და აკოცა- შენ ჩემი ბავშვი ხარ ორი ბავში როგორ გაგზარდოთ მერე თან ჩემი ამბავი რომ ვიცი ტყუპპებს გავაკეთებ მეც და
-ნიკოლოზ გაჩუმდები გაიხედე ვინ მოდის?- აჟიტირებულმა ტქვა და გიგი გვანცას წყვილიც გამოჩნდაა გიჟივით შემოვარდა გვანცა და ანას ჩაეხუტა
-ჩემი გოგოოოო ვერ ვიჯერედი შუა გზაშ ვიყავით მარიამმა რომ მომწერა და სანამ ჩამოვაღწიეთ ლამის მოვკვდიი . საროლ კოტიკო რაა
-ყვალაზე პატარა ფეხმძიმეც მოვიდაა
-მოკლედ ბუმია რა ეტყობა თავდაცვის საშუალებები სულ ჩინური იყო ან დაიბრაკა - ნიკა არ აჩუმებდა ენას
-ვაიმე ეს გამაგიჟებს მე სანამ სიძედ დაიბრაკები ახლა გიჯობს გაჩუმდე
-რატო მაშინებს ტო რა უნდაა
-ოჰ იკლავ შიშით თავს რა გეშველება
-სად ხართ დამენახეთ ფეხმძმეები ერთ მწკრივად დაეწყვეთ თვეების მიხედვით უცებ- ნუცამ დაიყვირა შემოსვლისთანავე თან იკრიწებოდა . თორნიკე უკან მოჰყვებოდა . გოგონები დადგნენ ინსტიქტურად ეს გიჟი ყველასთან მვიიდა ჩაკოცნა . თორნიკე ბიჭებს ესალმებოდა კოტიკოს ულოცავდა მარიამის ბღვერას ირიდებდა რომ არ უთხრა ჩამოსვლაზე და ჰოპ უცებ გაშეშდა , ძალა გამოეცალა და ალექსანდრეს დაეყრდნო
-იმას რა უნდა იქ ჰაა ააა მეჩვენება თუ ისე მიღიმის მაგრად ვიმუშავე ჰაა ალექსანდრე მიჩქმიტე ძმურად ან დამარტყი რამე გააკეთე რო გამოვფხიზლდე ვერ ვმოძრაობ შე ჩემა -უცებ მიაყარა და მუცელზე ხელებშემოხვეულ მომღიმარ ნუციკოს გაშეშებული უყურებდა
-აჰა გამოფხიზლდი?- თავში წამოარტყა ხელი და გაიცინა არც მოუხედავს ისე მივარდა ნუცასთან ხელში აიტაცა და აფრიალებდაა იქ რას ყვიროდა და რას იძახოდა ღმერთმა უწყის მხოლოდ .
ბოლო წყვილიღა იყო დარჩენილი რომელიც წამოსვლას არ აპირებდა უბრალოდ როგორც კი გაიგეს ახალი ამბავი მაშნვე გამოვარდნენ
-ჩემი ძისშვილები დამანახეთ ჩემი ღიპუცააა.. ორნი არიან მართლააა ვაიმეეეე მამიდა გავხდებიი- მივარდა ანას და მუცელზე აკცოა. მერე ძმას ჩამოეკიდა ყელზე
-მოიცა და ისინი ისე რატო იღიმიან და ის რატომ ეფერება იმას მუცელზე ისაა რაც მე მგონია?
-არ დაეჯახო თუ ღმერთი გწამს ჩემს ნათლულს რამე არ ავნოთ თორემ სისხლს ავიღებ- მარიამმა თქვა უცებ ნუციკოს რომ იყო ჩახუტებული და გაიცინა
-წამოდი კატო ამათ როგორ უნდა მაჯობონ ტო სადაც ბიძაშვილები იბადებიან მამიდაშილმა რა დააშავა - ხელი ჩაკიდა ცოლს თან იკრიჭებოდა
-უნდა გავუსვანდე ახლა ამას თუ რა უნდა ?-კოტემ თქვა და ცოლს მოეხვია
-სვანი არ ხარ შენ
-სვანზე უარესია ეგ - ერთად თქვა იომ და ნიკამ. იოზე გამახსენდა ქალბატონი კესარია არ ჩანდა . ბოლოს შემოვიდა მისი უდიდებულესობა უკვე ყველას მიულოცა ჩვეულ ამპლუაშ იყო იმ განსხვავებით რომ იოანეს ჩვეულებრივად ეკონტაქტებოდა როგორც უბრალო ნაცნობს და გადაიყვანა ჭკუიდან ისე გადაიყვანა რომ მთვრალმა ხელი ჩაავლო და გარეთ გაიყვანა , მანქანაზე ააყუდა და ტუჩებზე დააცხრა
-მაგიჟებ , მაბოდებს შენზე და იცოდე კიდევ რომ გაიმეორო ის სიტყვები რაც კახეთში მითხარი დაგგუდავ კოცნით - მისი სახე ხელებში ჰქონდა მოქცეული და ამღვრეული დაბინდული მზერით ესაუბრებოდა- ხისთავიანი ვარ მაგრამ მართლა არასპრავედლივი იყო ეგრევე რომ გამეხადე ჩემი რადგან არ ვიყავი დარწმუნებული იმაში თუ რა დონეზე მაბოდებდა შენზე , კი არ მაბოდებს გაღმერთებ რა გითხრა მეტი მითხარი ვკვდები შენს გარეშე ფიზიკურად ხომ არ შემიძლია და იმპოტენტი გავხდები გული მიგრძნობს სხვა ქალს მე ვერ ვამჩნევ და „დამოუკიდებელი“ მითუმეტეს მაგრამ ამ გულს შენს გარდა ვერავინ ააძგერებს ისე როგორც ახლა ძგერს . ახლა თუ არ მაკოცებ იცოდე დაკარგავ შენი ცხოვრების პირველ და უკანასკნელ სიყვარულს ჩემი სული არ მოგცემს მოსვენების საშუალებას იცოდე დაგტოვებ ქალიშვილს - ბოლოში ეს რომ უთხრა თვითონაც ვერ შეიკავა სიცილი და ისე დააკვდა კესარიას ბაგეებს- ნებას გაძლევ ჩემზე „ძალა იხმარო“- ხელები თეძოებზე მოუჭირა და მოგუდული ხმით უთხრა კესარიას
-დარწმუნებული ხარ?
-გოგო მე უნდა გეკითხებდე მაგას მთლად ნუ წამართმევ ახლა პოზიციებს ისედაც მაჩმორებ გარკვეულწილად
-ვინ მე?-გადაიკისკისა სასმელისგან გაბრუებულმა გოგომ და ისევ აკოცა- ხოხ რას მკადრებ მაგას მე როდის იყო ვინმეს ვაყენებდი ჩემზე დაბლა არ იცი რა თავმდაბალი გყავარ?
-მყავხარ - გაიცინა და ხელები წელიდან საჯდომზე გადაიტანა
-მთვრალი რომ ვარ უნდა ისარგებლო მაგით და ამიჯანყო ჰორმონები?
-წამოხვალ ჩემთან?- ყელი დაუკოცნა და ისეთი ხმით უთხრა გული გაუჩერდა, მერე მანქანაშ იჯდა იოანეს სადღაც მიჰყავდა ბოლოს გაითიშა. ასეა არ უნდა დალიო ბოლო წვეთამდე ქალმა რა იცი როდის დაგჭირდეს ფხიზლად ყოფნა.














საბა და სალომე ერთობოდნენ, საბუნა სვავდა, ცეკვავდა, სალომეც ააცეკვა, ბევრი ისაუბრეს მოილხინეს და ძალიან გვიან დაბრუნდენ სახლში. საბა უყურებდა მიმავალ გოგონას და უკვე სურვილი კლავდა არა მარტო ფიზიკური ეგოისტურად უნდოდა სალომე მხოლოდ მისი ყოფილიყო ყველა გაგებით . ის დრო იყო როცა გონება გასულიყო“შვებულებაში“ და გული დაწინაურებულიყო. მაჯაში ნაზად მოკიდა ხელი სალომეს და თავისკენ შეაბრუნა, უყურებდა და მის თვალებში იკარგებოდა თითქოს იქ ამოიკითხა პასუხი ხელი თმებში შეუცურა და თავისკენ მიიზიდა , ისე შეეხო მის რბილ, ფაფუკ ტუჩებს თითქოს რაღაც არაამქვეყნიურს აგემოვნებდა . ასე ნაზად მოქცევა თუ შეეძლო ქალთან ვერასდროს წარმოიდგენდა მაგრამ შეძლებია თან აქედან იმხელა სიამოვნებას იღებდა როგორც არასდროს . სურვილი საერთო ჰქონდათ და მისცეს კიდეც ასრულების საშუალება -საოცრება ხარ ჩემი პირადი საოცრება -ჩურჩულებდა საბა და მის სხეულზე აკრულ ძილბურანში მყოფ გოგონას თითებს უკოცნიდა , შემდეგ უფრო ძლიერად მოხვია ხელი მის ტუჩებს შეეხო და დაიძინა.
დილით პირველს გაეღვიძა სალომეს ისე მშვიდად ეძინა ცოტახანს თვალი ვერ მოსწყვიტა შემდეგ აკოცა ძალიან ფრთხილად, შარვალი ჩაიცვა და სააბაზანოში შევიდა, სწრაფად გადაივლო შარვალი ჩაიცვა და საამზარეულში გავიდა სწრაფად მოამზადა სალათი რომელიც სალომეს უყვარდა ,ლანგარზე დადო ხილის ასორტთან , წვენთან, ყავასთან ერთად ერთი ცალი ვარდის ამოაძვრინა საყვავილიდან და წავიდა . მართალიც იყო სალომე უკვე გამოფხიზლებული იყო და სააბაზანოში მიკუსკუსებდა ზეწარშემოხვეული რომლის ერთი ნაწილი იატაკზე ედო და კაბის ბოლოს მსგავსად მიჰყვებოდა უკან. საბამ ლანგარი დადო და ზურგიდან აეკრა გოგოს
-დილამშვიდობის პრინცესა
-დილამშვიდობის - გაიღიმა და მისკენ შებრუნდა, საბას მზერის დაჭერისას ლოყები შეეფაკლა და დაბუჟებულ ტუჩებზე ენისწვერი გადაისვა. საბამ ნაზად აკოცა ხელი მოხვია და სააბაზანოში შეიყვანა
-არ გაბედო არა საბა არაა რაა გადი გთხოვ საბა
-ნუ მეწინააღმდეგები თორემ სულ ნაზი კი არ ვარ მე
-ოოფ- ზეწარი შემოაცალა საბუნამ და კაბინაშე შესვა ,თავადაც დაუდგა წინ და ცხელი წყალი ნაკადად დაესხა ორივეს
-ნუ წითლდები თორემ ჭკუას ვკარგავ უკვე - ტუჩები ყელზე მიაკრა და თითები წელამდე ჩამოაყოლა -მე და შენ არ წავიდეთ სადმე თუ სახლში ვიმუშაოთ?
-რა .. რა გავაკეთოთ?
-ბავშვი- ყელიდან ლავიწზე გადავიდა შემდეგ მკერდზე . სალომე გაშეშდა- შენგან შვილი მინდა ბევრი - თქვა და თვალებში ჩახედა- არარომანტიული კი ვარ მაგრამ მიყვარხარ და როდემდე უნდა შევინახო ეს სიტყვა ქმედება ხომ საუბარზე წინ დგას, ვიცი რომ შენც იგივეს გრძნობ- ტუჩები დაუკოცნა და სველი თმებში ახლართა თითები.....
....
ისევ უნდა დავუბრუნდე რესტორნის ამბავს . გაიანე ისე გამოიყურებოდა ამის დაკარგვა არ შემიძლია , რომ შეაბიჯა შენობაში გიორგიმ ჩვეულებრივი შოკი მიიღო , ისეთი სექსუალური იყო გულისცემა გაუჩერდა, უყურებდა გოგოს და თვალსაც არ ახამხამებდა. ისე იღიმოდა , ისე მოძრაობდა, ისე გამოიყურებოდა დახვეწილად , ჩვეულ ფორმაშ იყო ყოველგვარი ზედმეტი ჭრილების გარეშე მაგრამ მისი პლიუსი სწორედ ეგ იყო არც სწირდებოდა რაიმე განსაკუთრებულის მორგება უბრალოდ შინაგანად იყო ნამდვილი ქალი ყველა იმ კრიტერიუმით რაც ქალისთვისაა საჭირო. რეზიკო მოჰყვებოდა გვერდით და ისიც ისეთი სიმპატიური იყო ანასტასიას გული გაუჩერდა სულ მოიჭამა ქვედა ტუჩი მისი სხეულის , მიხვრა მოხვრის, გამომეტყველების და თვალების დაკვირვებისას.
გაიანე ისე იქცეოდა გიორგის უკვე ეჭვი შეეპარა თავის შესაძლებლობებში, მიხვდა რომ ეს ქალი ისე აბავდა თავისივე დაგებულ მახეში აზრზეც ვერ მოდიოდა , ასე გაუაზრებლად აგიჟებდა ბიჭს . უკვე სული მისდიოდა ისე უნდოდა მისი ტუჩების დაგემოვნება , უკვე ათასჯერ წარმოიდგინა როგორ შემოახევდა იმ კაბას სხეულს რომ უფარავდა და სხეულს დაუგემოვნებდა.
-ჩემი პაციენტების რიცხვი იზრდება მოკლედ შესასვენებლად გასვლა არ მიწერია
-ასეა გენაცვალე სასტავი ვამრავლებთ ერს - გაიცინა გიგიმ და გვანცას აკოცა- გეყოფა გოგო თორემ ერთ თვეში გახდები მარიამისმსგავსად
-მარიამის მუცელი ისე მომწონს განოსთან ხვალვე მივალ კლინიკაში და გავიგებ ტყუპები ხომ არ მყავს
-ტყუპები მარტო გამორჩეულებს შეგვიძლია
-ოჰ - გიგიმ შეიცხადა- ამას უყურეთ ერთი მე და გვანცა რომ ვართ გამორცეულები ისე უნდა
-რა იყოთ ტო მეც მინდება ბავში ცოტა დაატორმუზეთ
-ნიკოლოზ ფრთხილად იყავი შენ ძვლების ჩამსხვრევა არ მოგინდეს უცებ
-რა უნდა შენს ძმას? პირველად ვეჩხუბები ვითომ თუ მეორედ კითხე ერთი ვინ ულურჯებდა თვალს და უხეთქავდა წარბს
-მაგ დროს შენ რა დღეში იყავი
-არ მახსოვს ეტყობა თავს ვარტყავდი რამეს- უდარდელად თქვა და ნინას აკოცა ლოყაზე - ნადირია შენი ძმა სასიძო კაცს მკლავდა
გოგონებმა ცეკვა დაიწყეს შემდეგ ბიჭებიც წამოდგნენ და ჩაანაცვლეს ძალიან ლამაზი სანახავი იყო ეს ყველაფერი ბოლოს ერთად ცეკვავდნენ ყველა თავის მეწყვილესთან . ღიპუცებიც ცეკვავდნენ ისეთი ლამაზები იყვნენ თვალს ვერ მოსწყვეტდდი. გაიანე თორნიკემ წამოაგდო და დააბზრიალა წამში დაიჭირა ვიღაცამ და ზედ აეკრო, ცხელი სუნტქვა ეფრქვეოდა სახეზე და წამშ თავდაყირა დგებოდნენ ჰორმონები , ამჯერად ამაყად დადგა თავადაც ისეთივე მზერა მიაპყრო როგორც გიორგიმ და ამით თითქოს თავისი ძალა აჩვენა , გიორგის გაეღიმა წელზე გადაიტანა ხელები და მელოდიას ააყოლა სხეული
-სიგიჟის ნაკლებობა სარ განვიცდი არაა საჭირო უარესად დამატება- ჩურჩულით უთხრა ქალს და ხელზე გადაიწვინა , წამში გაასწორა და დაატრიალა -ზურგით აეკრო და მის ყელში ჩარგო სახე ისე ცეკვავდნენ ნამდვილი ვნებების ქარიშხალი იყო , ამის შემჩნევა არავის გასჭირვებია, არც სურდათ დამალვა . მარიამი უყურებდა წყვილს და კმაყოფილი იღიმოდა
-შენს ნახელავს ვხედავ- ალექსანდრემ გაიცინა და აკოცა - მოუშალე კომპლექსები გინეკოლოგს?მაგარი წყვილია , გიორგის რომ ვუყურებ ვიზიარებ მის მდგომარეობას, მგონი კესარიას გადააჭარბა განომ
-კესარია ბავშვია განომ სულ რომ არაფერი გააკეთოს მაინც მასზე დიდ შედეგს დადებს- გაიცინა და ხელი გაუწოდა ქმარს- შენ არ უნდა მეცეკვო?
-რა თქმა უნდა ქალბატონო - წამოდგა და ხელი წელზე შეუცურა , ზემოდან უყურებდა ქალს და პარალელურად სხვირს უხახუნებდა ხნ ლოყაზე ხანაც ყელზე მარიამი გაყურსული იდგა და ისე ტკბებოდა ქმრის შეხებით როგორც სიცოცხლის უკანასკნელ წამს.
რეზი უყურებდა დას , საკუთარ თვალებს ვერ უჯერებდა თავიდან გაბრაზდა , იცოდა გიორგი როგორი იყო , ასაკიც გაიხსენა , მათი ხასიატი ყველაფერი წამებში გადახარშა ტვინმა , ჭიქას დაჰყურებდა და ყველა აზრს ერთად კრებდა, ღვინო მოსვა და ისევ შეხედა წყვილს . უნდოდა გაგიჟებულიყო მაგრამ არ შეეძლო გაიანე უკვე ისეთ ასაკში იყო მისი შეურაცხყოფა კი არა სისულელე იქნებოდა 27 წლის ჩამოყალიბებული ქალის ცხოვრებაში ჩარეულიყო ზედმეტად. თავისი შეხედულებები გვერდით გადადო და უბრალოდ მოვლენების განვითარებას დაელოდა. ანასტასიას ძებნა დაიწყო თვალებით და დაინახა როგორ ტოვებდა დარბაზს, სწრაფი ნაბიჯებით მიდიოდა, მართალია უკვე გვიანი იყო მაგრამ არც იმდენად რომწ ასულიყო გარტობის მოყვარული სტასი, ამ ამბავმა დააეჭვა, სწრაფად აიღო მობილური და უკან გაჰყვა. დაინახა როგორ ჩაჯდა ვიღაცის მანქანაში და ადგილს მოსწყდა , მძღოლის ამპლუაში ახალგაზრდა ბიჭი რომ შენიშნა , სისხლი გაეყინა, უკან გაჰყვა მაგრამ ბოლოს დაეკარგა წყვილი. ნერვები მოეშალა ჭკუაზე აღარ იყო სულ გაითიშა შეტყობინება რომ მოუვიდა მობილურზე“ გორილა ასეთი უნიჭო როგორ ხარ? დევნაც კი არ გეხერხება „ რეზი ქალაქში იყო სახლში არ დაბრუნებულა.
გაიანეს გიორგი გადაჰყავდა ჭკუიდან ისე კი არც არაფერს აკეთებდა განსაკთრებულს უბრალოდ არ დნებოდა და იფერფლებოდა . სახლში დაბრუნდა მშვიდად ჩაიცვა პენუარი და სააბაზანოში შევიდა წვენის დასალევად, კარზე ზარი იყო უკვე იცოდა ვინც იქნებოდა და მშვიდად გამოაღო, აი იმას ვერ იფიქრებდა შემდეგ რაც მოხდა , ისე უცებ ეტაკა გიორგი და ააკრა კედელს გონს ვერ მოვიდა
-რას გავს შენი ქცევა ექიმო? გინდა მომკლა? - ყელს უკოცნიდა და იხდიდა
-რა გინდა გიორგი? რაიმე გავაკეთე და არ მახსოვს?
-ნამდვილი ჯადოქარი ხარ მაგ უმოქმედობითაც კი მმართავ, მაგ სიმორცხვით, კომპლექსებით, დაფერფვლით ყველაფრით შეგიძლია ისარგებლო და ისე მმართო ჭკუა გადამიკეტო - ყველაფერი შემოახია განა რა ეცვა მაგრამ მაინც და საძინებელში როდის შევიდნენ ისიც არ ახსოვთ უბრალოდ იქაც ისმოდა კვნესა . როცა დამშვიდდნენ განომ ზე კმაყოფილმა აკოცა და ახედა
-ის წინადადება კახეთში რომ გქონდა კიდევ ძალაშია?- ეჭმაკური ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე თიტებს კი მის სხეულზე დაატარებდა
-რომელი შემოთავაზება?- გიორგიმ თითები დაუკავა და ტუჩი მოიკვნიტა- გაჩერდი რა ვეღარ დაგღალე ტო
-რაო ჩემო ბიჭუნა ძალები გამოგეცალა? - გადაიკისკისა და ზემოდან მოექცა - მზად ხარ ჩემი საკუთრება გახდე?
-მე გითხარი ჩემი ქალი გახდებითქო და შენ გადააკეთე ?
-ნწ მე ისედაც შენი ქალი ვარ შენ თუ იყოჩაღებ აი შენ კი იმხელა შარში ყოფ თავს რომ ვერც კი წარმოიდგენ პატარა- ქვედა ტუჩზე კბილები მოსდო და მანამ არ აკოცა სანამ გმინვა არ მოესმა შემდეგ კოცნით ჩაანაცვლა კბენა და სხეულს დაუყვა ტუჩებით- მგონი ბევრს ფიქრობ რაიმე წამახალისებელი გჭირდება .. მოტივაციისთვის
-აახ ჩემი როგორ ... რა ვაფშე ყველაფერზე თანახმა ვარ - ბოლოს თქვა და მერე მერეე რავიცი ჩემი საქმე აღარაა არ ვინტერესდებიი..

რეზი სახლში მივიდა -ჯიშკარიანო გინდა ისე გამაგიჟო რომ ვეღარასდროს მომიშორო? - მანქანიდან გადმოვიდა და კარისკენ დაიძრა . გაბრაზებული იყო , თან გაოცებული, კმაყოფილი იმით რომ ვიღაც წინააღმდეგობას უწევდა და სიგიჟემდე სიამოვნებდა ეს ფაქტი . სახლში შევიდა და პირდაპირ მისაღებისკენ დაიძრა გასაღები მინის მაგიდაზე დააგდო და სასმელებთან მივიდა პერანგის ღილები გაიხსნა და იქვე მიაგდო, შუქი არც ჩაურთავს ვისკის ბოთლი აიღო და მიიყუდა . დაიფიცებს რომ იგრძნო სურნელი რომელიც აგიჟებდა, მზერაც რომელიც ზურგს უწვავდა იმ სიბნელეშიც კი და გაეღიმა ასე ვისკის ბოთლიც არ მოუშორებია
-გამომძიებლები ყაჩაღებივით თუ იპარებოდით სახლში ვერ ვიფიქრებდი- ისე უცებ მიახეთქა კედელს ანასტასია , გააზრებაც ვერ მოახერხა , ეზოდან შემოსული შუქიც საკმარისი იყო მისი სახის გასარცევად , ხელები თავთან გაუკავა მუცელით აეკრო როცა ვერ იგრძნო წინააღმდეგობა გული შეუქანდა . თვალები დახუჭული ჰქონდა ჯიშკარიანს , ქალდანმა ხელი წელზე შეუცურა და მეორე სახეზე გადაიტანა , იგრძნო როგორ გამოეცალა ქალს ძალა და ცხვირით მის გულ მკერდს დაეჯახა წონასწორობა დაკარგული . სწრაფად აიკრა სხეულზე უფრო ძლიერად შუქი აანთო და გახეთქილ ტუჩს რომ შეხედა ძარღვები დაებერა , სხეულზე მოავლო მზერა და სისხლის ლაქები შენიშნა , ეგონა გული გაუჩერდა, სისხლმა მოძრაობდა შეწყვიტა თვალები ჩაუწითლდა
-ანასტასია
-გორილა წადი აქედან გთხოვ - ანასტასიამ წამით გაახილა თვალები რომლებიც ცრემლით ჰქონდა სავსე და ისევ დახუჭა , მკერდზე მიადო თავი ქალდანს და ხელები წელზე მოხვია- წადი ... უკან დაბრუნდი ან სხვაგან წადი შორს წადი -ლუღლუღებდა და ცხვირი კანზე გაუხახუნა ზემოთ აყვა და ყელზე ტუჩები გაუსვა, შემდეგ კი აკოცა. ქალდანს ელექტრონების ჯაჭვმა დაუარა თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილამდე . მისი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩააჩერდა
-ალქაჯო რატომ ამბობ მაგას
-უბრალოდ დამიჯერე რა ხვალვე წადი ბილეთი იყიდე და გაქრი აქედან - ბიჭი არაფერს უყურებდა როცა შუქზე დაინახა რომ ტუჩიდან სისხლი სდიოდა და მუცელზეც სითხე იგრძნო უკან დაიხიახელი ისევ არ გაუშვია ჯაყელისთვის ეშინოდა არ წაქცეულიყო
-ამის დ.. შ... დაჭრილი ხარ... სისხლი გდის და კიდე მელაპარაკები გოგო? გინდა გული გამისკდეს? - თვალებიდან ავაზა იხედებოდა და არა კაცი ეს არ იყო ჩვეულებრივი მზერა. სწრაფად გაუხსნა კაბის შესაკრავი
-ქალდანო ხელებს დაგამტვრევ იცოდე ზედმეტად რომ შემეხო .. მარიამს არ დაურეკო არავის არ დაურეკო იცოდე გონება რომ დავკარგო გავიგებ და დედას გიტირებ - ამოილუღლუღა და სიევ მინაბა თვალები. ქალდანი არ უსმენდა როცა კაბა მოაშორა და ჭრილობა დაინახა საიდანაც სისხლი ჟონავდა გაითიშა, მხოლოდ ის იცოდა რომ შემავალი ჭრილობა არ იყო დანა იყო მოქნეული და მუცელზე ჭრილობის კვალი ჩანდა , კარგად მიხვდა რა სიტუაციაში შეიძლება მომხდარიყო ეს ყველაფერი . რომ გამოფხიზლდა დივანზე ჰყავდა დაწვენილი ჯიშკარიანი საცვლების ამარა , ჭრილობა უკვე დამუშავებული და გადახვეული ჰქონდა რაც მთავარია ღრმა არ იყო , სამაგიეროდ დალურჯებები იყო ბლომად სხეულზე და ამიტომ იყო ასე სუსტად
-გამაყუჩებელი არ გაქ რამე?- ამოილუღლუღა გამშრალი ტუჩები გაილოკა და თითები აამოძრავა - თუნდაც არაყი მომეცი მოვკვდები ახლა რამემ თუ არ გამაბრუა - უკვე ხმა შეეცვალა მაგრამ ცუდად არ იყო აშკარად , უბრალოდ ძალა არ ჰქონდა და თვალს არ ახელდა.
ქალდანი უყურებდა და არც კი უფიქრია ისე დაიხარა მისკენ და ტუჩებზე დააცხრა . ისე კოცნიდა მკვდარს გამოაფხიზლებდა , ანასტასიას რა სჭირდა მსგავსი ,ისიც აყვა მალე როცა საკმარისად გაბრუვდა და კოცნას კბენაც დაუმატა
-გორილა კარგი იმპროვიზატორი ყოფილხარ- თვალები გაახილა და ქალდანის შავ სფეროებში ჩაიკარგა - გორილა აქედან რომ არ აახვიო ჩემი ხელით დაგბრიდავ - ეს ტუჩები რომ გალურჯდეს და მოძრაობის უნარი დაკარგოს დავიფერფლები -ტუჩებზე გადაუსვა თითები და წამოიწია თავად აკოცა შემდეგ კი შუბლი მის შუბლს მიაბჯინა-მგონი ტუჩიც მომირჩა დროა წავიდე ხო? -ცხვირი მის ცხვირს გაუხახუნა და ისევ მინაბა თვალები -თუ გაიწევი ავდგები
-არსად არ წახვალ!
-ხომ იცი რომ ვბრაზდები როცა მიბრძანებენ, ვერ ხედავ ახლა არ მაქ ძალა სუსტად ვარ თუ ოდესმე შევხვდებით კიდევ შეგიყვან ჩემი ნაშების სიაში - ყბაზე მოუჭირა თითები და ისე დააცხრა გეგონებოდათ წამის წინ გონებას არ კარგავდა . წამოდგა კაბა გადაიცვა ზედ რეზის პერანგი მოიცვა და შეიბნია
-ალქაჯო არ გაბედო ისე წასვლა რომ არ მითხრა..
-მოკეტე და მომისმინე.. ახლა დაჭრილი ვარ და ვბოდავდი არ მიაქციო ჩემს სიტყვებს ყურადღება ზოგს რა თქმა უნდა ბოლოს მართლა გავაკეთებ- თვალი ჩაუკრა და ვისკის ბოთლი მიიყუდა- ვაა რა მაგარია ჩემი უუჰ- ტუჩები გაილოკა სასმლისგან ყელი ეწვოდა- ხვალ რომ არ წახვიდე იცოდე ... შენს თავს დააბრალე -უთხრა და წამომდგარ ქალდანს მუცელში მუშტი ჩაარტყა რომ ჩაიკეცა ისარგებლა და იქედან აორთქლდა.
ქალდანი ძვლივს მოეგო გონს , უკან გაჰყვა მაგრამ ვერსად დაინახა . მთელ ხმაზე იღრიალა და ყველაფერი დაამსხვრია რაც კი ხელში მოჰყვა. პირველად იყო გაურკვევლობაში და არ იცოდა რა ხდებოდა მის თავს. რა თქმა უნდა ბარგის ჩალაგება არც უფიქრია. გადარეკა რუს მეგობრებთან უფრო სწორედ რუსეთში მყოფ მეგობრებთან და დილის 5 საათზე დაიწყო ყველაფრის გარკვევა. ისიც გაიგო ვის ჩაუჯდა ანასტასია მანქანასი და ისიც რომ ის კაცი ახლა მორგში იყო ვიღაც რუსი კრიმინალი იყო , ქალბატონი ანასტასია უკვე გამომძებლის ტიტულით მოქმედებდა და მთავარი გამომძებელიც იყო . დააგვიანდა ინფრომაციის მიღება მაგრამ გიჟივით გავარდა სახლიდან გიორგის დაურეკა პირველად
-რა ხდება რეზი?- ნამძინარევი ხმა ჰქონდა მაჭავარიანს
-ჩემს დასთან ხარ? თუ არ ხარ მიდი და რაც შეიძლება მალე და წაიყვანე გაუფრთხილდი მის სიცოცხლეს და საკუთარ თავს თუ ოდნავ მაინც გაღელვებს
-რა ხდება რეზი- აშკარად წამოვარდა გიო - მე განოსთან ვარ - პაუზის მერე თქვა
-იარაღი გაქ? თუ არ გაქ მანდ განოს ბინაში სეიფში დევს იცის კოდი განომ ვეღარ გელაპარაკები დანარჩენს მოაგვარებ ვიცი
გიორგი სწრაფად წამოდგა გაიანე გამოაფხიზლა
-განო გაიღვიძე გავდივართ სწრაფად ჩაიცვი გთხოვ- უცებ მიაყარა და ეეზოში გაიხედა -დედ...შ... - უკანა გასასვლელი აქვს ამ კორპუსს?
-კი უფრო სწორედ არა მაგრამ ცემს ქვედა მეზობელს გაერთიანებული აქ მეორე სადარბაზოდან გავალთ . გიორგი რა ხდება-უკვე ეცვა და გიორგის უყურებდა როგორ ყრიდა ჩანთაში ტანსაცმელს
-გავდივართ სწრაფად.- ხელი მოხვია -შუქი ენთოს - კარი ჩაკეტეს და მეზობლის შეწუხების ხარჯზე გავიდნენ მეორე მხრიდან. გიორგიმ ტაქსი გააჩერა და თან ნოდოს მიწერა რომელიც დილით ჩამოვიდოდა . ქალაქის გასასვლელთან დახვდა მანქანით
-რა ხდება შე ჩემა
-არ ვიცი მეც მაგრამ მოიტანე ის რაც გთხოვე?
-რა თქმა უნდა
-კაი ჯიგარი ხარ - ხელი დაარტყა მხარზე -მომე გასაღები
-შენ ში.. ხომ არ გაქ?- ძაან მშვიდად უთხრა განო უკვე მანქანაშ იჯდა და არ ესმოდა მაინც
-არც იფიქრო შენ ევრ გაგხვევ შარ..
-მოკეტავ თუ ჩემი ხელით გადაგაყლაპო ენა დაჯექი უცებ რა - თქვა და თვითონ დაჯდა მძღოლის ადგილას. რეზის ურეკავდა მაგრამ არ პასუხობდა საერთოდ გათიშული იყო მობილური.
ალექსანდრეს მშვიდად ეძინა მარიამთან ჩახუტებულს როცა ოთახში იოანე შეუვარდა
-რა ხდება შე ჩემა -უცებ წამოჯდა როცა დაინახა გაფითრებული იოს სახე . მარიამმაც გაიღვიძა
-ის დ.. მო... ზარდანია გამოსულა თავის სასტავთან ერთად დაბრუნდა გუშინ
-მაგის დ..შ... საიდან გაიგე შენ - უცებ წამოდგა და მობილური აიღო - ნიკა ჩაალაგე უცებ ბარგი და ჩემთან გაჩნდი სწრაფად
-როგორ და ის გამომძიებელი მოკლეს ვინაც მაგის საქმე გახსნა მე დამირეკა გუშინ იმ ჩვენმა ძმაკაცმა რა
-მეტყვით რა ხდება? ზარდანია ვინაა? ის ვინც მე მგონია?
-შენ ვინ გგონია მარიამ?
-თქვენ მაგასთან რა გესაქმებათ მამაჩემის ძველი მეგობარია
-ვინ ირაკლის რა ესაქმებოდა მაგ ..
-მეც არ ვიცი ჩვენთანაა რამდენჯერმე ნამყოფი მაშინ პატარა ვიყავი
-გამორიცხულია შენ ალბათ თემურზე ამბობ ხო?
-ხო აბა?
-თემური ხუთი წლის წინ მოკვდა ახლა მაგის თეს... ბიჭზეა ლაპარაკი იცნობ?
-თქვენთან რა ესაქმება იმ დეგენერატს ჩემებიც ვერ იტანენ არ მეუბნებოდნენ რატომ ვერაფრით ვათქმევინე თორნიკეს და ახლა მაიცნ მეტყვი?
-ვერ გეტყვი ახლა ვერა მოემზადე შენ ბარგი ჩაალაგე გოგონებსაც უთხარი სხვა არაფერი უთხრა მუცოში მივდივართ დასასვენებლადთქო რაც შეიძლება მალე მოემზადნონ ბიჭები მიაკითხავენ
-კარგი - მობილური აიღო და ყველას მიწერა. მალე გიორგისაც მიუვიდა შეტყობინება და წავიდა მუცოსკენ ნოდიუსი.
რეზი ამ დროს დანიშნულების ადგილას მიდიოდა , მანქანიდან გადავიდა იარაღი შეამოწმა და ნანგრევებში შევიდა . შესვლა და ხუთი კაცის გამოჩენა ერთი იყო
-თქვენი კრისა უფროსი სადაა?
-შენ ვინ ხარ ჩემი ძმაა
-დაურეკეთ და უთხარით ქალდანმა მოგიკითხათქო- ეს რომ თქვა ერთმანეთს გადახედეს და მობილური აიღეს. რაღაც თქვეს შემდეგ კი რეზისკენ დაიძრნენ , უშვერ სიტყვებს ვერ ვიტყვი მოკლედ რეზიკო ჩხუბობდა იარაღი დააგდებინეს რადგან ვიღაცამ ბლაგვი საგანი ჩაარტყა და უცებ შებარბაცდა. თვალებშ დაუბნელდა სისხლი სდიოდა თავიდან , მხოლოდ ხმა ესმოდა მტვრევის და სიტყვები რომელთაც ვერ არჩევდა . შემდეგ კი ხელების შეხება არა გარტყმა სახეში
-შე ხისთავიანო მე რა გითხარი გუშინ აქ რას აკეთებ მიპასუხე- გარტყმის ავტორში ჩავისი ავაზა რომ ამოიცნო გაოცებულმა თვალებს ვერ დაუჯერა- გაქრი ახლა აქედან პოლიცია მოვა წამი წამზე მე დაგიკავშირდები -სწრაფად !
-ქალდანმა სირენების ხმა გაიგო და სწრაფად წავიდა გასასვლელისკენ. მობილურზე შეტყობინება მოუვიდა და მისამართზე წავიდა. კორპუსში ავიდა და კართან გაჩერდა . ხუთ წუთში გამოვიდა ქალბატონი ანასტასია შავი ელასტიკი , ლურჯი პერანგი ეცვა , ფეხზე კედები და თმა შეკრული. გასაღები ამოიღო და კარი გააღო, ისე უყურებდა გეგონებოდატ მის მოკვლას აპირებდა, ბამბა სპირტშ დაასველა და თავი დაახრევინა
-საიდან იცოდი
-გამომძებელი ვარ როდის უნდა მივიდეს შენს ტვინამდე ეგ ფაქტი
-რატომ?
-რა რატომ
-რატომ გინდოდა რომ წავსულიყავი- თითები ფეხებზე ააყოლა წინ მდგომ ჯიშკარიანს ცხვირი კი მუცელზე გაუხახუნა და ტუჩებით ზემოთ აუყვა - ალქაჯს გრძნობები გაუჩნდა?
-ალქაჯერბს გრძნობები არ აქვთ ალქაჯები უბრალოდ ტავიანთ მოვალეობას ასრულებდნენ
-გორილებს არ სჯერათ ალქაჯების სიტყვები სიმართლე მჭირდება
-სიმართლე ისაა რომ ყველას მიყავს თავისი საყვარელი ქალი აქედან მუცოში ალექსანდრეს სახლში და ემზადებიან „საომრად“ იციან რომ მარტო არაა ზარდანია შენ კი როგორც ყოველთვის მარტო გინდა იყო ისინი ერთად არიან ალექსანდრეს წინ ვერ დაუდგება ვერავინ მარიამის გამო არ ვღელავ ვიცი კარგად იქნებიან აი შენ კი შე იდიოტო რომ მოგკლან ჩემი მეგობრები ცუდად იქნებიან და არ მინდა იგლოვონ შეეშვი ამ კოცნას იდიოტო . გტკივა ძალიან?
-არ ვიცი- წელზე ისე მოხვია ხელი მუხლებზე დაისვა ანასტასია ფეხები წელზე შემოილაგა და ტუჩებზე დააკვდა- სიკვდილის წინ ალქაჯის ტუჩების გემო მინდა გაგყვეს
-ქალდანი ნებდება?
-მაგ სიტყვის მნიშვნელობა არ ვიცი და მერე ამიხსნი ხო? ჭრილობა როგორ გაქ
-რომელი ჭრილობა?
-ქალი არ ხარ შენ? რამე გაწუხებს ვაფშე
-კი გორილა რომელიც ისე მიჭერს ხელს შეგრძნება მეკარგება ძვლებში და რა ვქნა ახლა დაგარტყა?
-კარგი ძლებს შევეშვები- ხელი საჯდომზე გადაიტანა და სიე მოუჭირა ანასტასიამ კვნესა ვერ შეიკავა . რეზიმ ისევ აკოცა თან იღიმოდა
-დროა წავიდეთ
-შენ სად მოდიხარ?
-ასე ვერ მივარდები და ვერ მოკლავ ბევრნი არიან თან ცივსისხლიანი მკვლელები რომელთაც თქვენი ამოხოცვის სურვილი კლავთ განსაკუთრებით შენ, ალექსანდრე დემეტრე და თოკო სჭირდებით დანარჩენებს გამოიყენებენ უბრალოდ . ახლა წავალთ მუცოში იქ მოვიფიქრებთ რა უნდა ვქნათ მე თან ინფორმაციას გავიგებ ჩემებისგან
-ძაღლებთან არ ვთანამშრომლობ
-მე რომ მიყურებ მარტო სექსი გინდება აბა? დიდი ბოდიში მაგრამ მაგას ვერ ეღირსები მითუმეტეს შანსები მცირდება თუ გაგიხვრეტენ შუბლს
-რა დიდი წარმოდგენა გაქ საკუთარ თავზე - მშვიდად უთხრა რეზიმ და ძირს გადასვა- წავედით !
-ხომ ხარ ახლა ღირსი მოგკლა ჩემი ხელით - ჩაიბურტყუნა და უკან გაჰყვა -ესენი წამოიღე მძიმეა- რამდენიმე იარაღი მიაწოდა რეზიმ გაოცებულმა შეხედა
-ახლა არ მითხრა ვერ წარმოვიდგენდი თუ ისროდიო ან ქალს იარაღთან რა გესაქმებაო- ლიფტში შევიდა და დაელოდა რეზი როდის შევიდოდა
-ხუთი იარაღი შესანიშნავი და მრავალფეროვანი შეიარაღებაა
-ხუთი? ააჰ მეხუთეს ვერ გამოვიყენებ ამ ბრძოლაში - ჩაიხითხითა და კედელს მიეყრდნო. ანასტასია მის წინ დადგა და ძალიან ნელა დაიწყო სვლა ქვემოთ . რეზის სიფათზე კინაღამ დაიგუდა მაგრამ მაინც ისეთი გამომეტყველება მიიღო როგორიც იყო საჭირო ტუჩები გაილოკა და უცებ ამოაძრო დანა რომელიც ფეხზე ჰქონდა მიმაგრებული
-ამის გარდა სხვა იარაღიც გაგაჩნია შენ?- სწრაფად გასწორდა და გაუწოდა დანა .კარიც გაიღო და კუსკუსით გავიდა . რეზი კიდე გაშეშებული იდგა და ზომბივით გაჰყვა უკან .
-ჩემი მანქანით წამოდი მაგით გიპოვნიან .
საღამოს ყველანი მუცოში იყვნენ . გოგონები აზრზე არ იყვნენ რა ხდებოდა , ფეხმძმეების დამშიდებას ვერ ახერხებდნენ ბიჭები. მარიამი იჯდა მხოლოდ მშვიდად და არაფერს ამბობდა, თითქოს სხვა განზომილებაში იყო
-თქვენ მოკალით შოთას ძმა?- მარიამის ხმამ გადაკვეთა ტერიტორია და ოთახის ერთ ბოლოში მსხდომ ბიჭებთან მივიდა. ყველა მარიამს უყურებდა რომელიც წამოდგა და მათკენ დაიძრა- ალექსანდრე არაფერს იტყვით? ჩვენ აქ ვნერვიულობთ კარგი მე გავჩერდები მაგრამ ისინი? იმათ რა უნდა ქნან თქვენმა დებმა და ფეხმძმე ცოლებმა რომელთა ნერვიულობაც კატასტროფის ტოლფასია და გაიანე აქ ამ შემთხვევაშ უძლური იქნება არ გირჩევნიათ თქვათ რა ხდება? რა საფრთხე გვემუქრება ასე რომ აიშალეთ ყველანი მითუმეტეს ანასტასია რომ ასე ღელავს მთელი რუსული მაფია გყავთ გადაკიდებული თუ რა უბედურებაა ბოლოს და ბოლოს
-დამშვიდდი მარიამ არაფერი არ მოხდება მოგვარდება ყველაფერი
-ვიცი რომ მოგვარდება მაგრამ მაინტერესებს ვინ ცდილობს და რატომ ჩემს მოკვლას იქნებ და რის გაკეთება შემიძლია
-მარიამ!-თორნიკეს ხმამ შეაკრთო მარიამი მაგრამ არც გაუხედავს მისკენ- არც გაბედო ფიქრი ფეხმძიმედ ხარ ხომ არ გავიწყდება ვერც მოძრაობ ნორმალურად
-ანასტასია შენ მაინც თქვი რა ხდება
-უკაცრავად მაგრამ მე ვერ ჩავერევი უბრალოდ ის ვიცი რომ აქ ვერ გიპოვნიან და ისევ ქალაქში ჰგონიხართ მანქანების და სახლში მოსამსახურეების ფუსფუსის გამო ჩემი ბიჭები უთვალთვალებენ და აზრზე არ არიან ჯერ როგორც კი დაიძრებიან და რაიმე ისეთს მიქარავენ პირდაპირ აიყვანენ
-რა გინდა რომ თქვა რომ ახლა ჩვენ მაგით პოლიციასთან ვთანამშრომლობთ? იქნებ მე არ მინდა „“ გავხდე იმის გამო რომ შენ გეშინია არაფერი დამემართოს იმას არ ნიშნავს რომ მართლა მომკლავენ- რეზი წამოენთო და წინ აესვეტა ჯიშკარიანს. არც იმან დააკლო
-შე ხისთავიანო რატომ ხარ ცარჩენილი წინა საუკუნეში რას მეძველბიჭები აქ ტიპები მოგკლავენ დაუფიქრებლად და შენ რა .. მელაპარაკები საერთოდ აზრზე ხარ? შენ თუ გკიდია შენი თავი ამათ შეხედე მიდი დააკვირდი რამდენი სიცოცხლეა მათში რომელთაც დაბადების და არსებობის საშუალება უნდა ჰქონდეთ და იმის გამო რომ ვიღაცეებს არ უნდათ იმათი დაჭერა სანამ არ გაალამაზებენ და თავისას არ გაისწორებენ ამათ ვერ მოვაკვლევინებ ვერავის !
-ნუ ღრიალებ გოგო მოთმინებას მაკარგვინებ იცოდე !
-ამ ჩემს ფეხ... შენი მოთმინება და ვაფშე თქვენი კაი ბიჭობა ყველას გასაგონად ვამბობ და ნუ მიყურებთ ეგრე-უცებ მიაყარა და იქაურობას გაეცალა.
ეზოში არ იყო გასული მანქანა რომ შემოვიდა ელვის სისწრაფით ისე რომ მისი ძრავას ხმა მთელ მიდამოს აყრუებდა. მანქანიდან გაჩერებისთანავე გადმოვიდა უკვე ყველა ეზოში იყო ბიჭები წინა ფლანგზე ჩამწკრივებულები ელოდნენ მის მის მისვლას. მანქანიდან კი გადმოვიდა რაღაც საოცრება შავი მოტკეცილი ჯინსი ეცვა რომელიც წინა მხარეს თავიდან ბოლომდე დასერილი იყო ზემოთ შავი ბრეტელიანი მაისური , კედები, ძაბლისფერი თმა შეკრული ჰქონდა და ელვის სისწრაფით მოეხვია სულ წინ მდგომ ალექსანდრეს
-ჩემი გაუცინარი ხელმწიფეები ერთად შეკრებილან - პირველივე სიტყვები ისეთი ტონით თქვა ყველაფერს ამბობდა ამით . დემეტრე, ალექსანდრე და კოსტა ჩაკოცნა და რეზი რომ დაინახა დაატორმუზა- არ მჯერა თავად რეზი ქალდანი ვაუუ რა სასტავი ხართ შეკრებილნი ხალხო რა მოხდა ასეთი ომია სადაც კარგი ბიჭები ამა ქვეყნისა ერთიანდებით? -უცებ თქვა და რეზის მუცელზე შეახტა თან იცინოდა, რეზი თავს აქნევდა და ისე უყურებდა სიცილი ძლივს შეიკავა- რეზი თამამად შემიძლია ვთქვა რომ შენს დანახვაზეც კი მიდგება ... თმები ყალყზე- იმდენად შეცვლილი ტემბრით თქვა თან ტუჩები გაილოკა და რომ უნდა ეკოცნა რეზისთვის ან რავიცი უბრალდო ტუჩებისკენ დაიძრა ანასტასიას ხმამ გაკვეთა გარემო
-ეს არსება აქ რას აკეთებს ვინმე მეტყვით?- ამის თქმა და გოგოს ძირს ჩამოხტომა პირდაპირ ტასოს წინ ერთი იყო. ისე უყურებდნენ ერთმანეთს გეგონებოდათ მოკლავდნენ იმ წამსვე
-ანასტასიაა ჯიშკარიანი თავად ქალი ლეგენდა ..მომენატრე სიხ - გოგომ უცებ გაიცინა და მოეხვია ტასოს
-თქვენ რა ერტმანეთს იცნობთ?- რეზის ხმაში აშკარა გაოცება იყო „დამერხა“-ს მსგავსი რამაც გაჟრერდა .ორივემ ერთად გახედა და მიხვდა რომ ეს ორი გააგიჟებდა .
-ვაიმეე თქვენ თუ გიცნობთ ანასტასია რითაა ნაკლები ? მოდი ერთი დამენახეთ ვინები ხართ აქ რეზ გაიწიე თორემ შენს ფონზე მიჭირს აღქმა - ტუჩები მოიკვნიტა და თან ანასტასიას მზერა დაიჭირა
-გიჟი ხარ ნამდვილი- რეზიმ ჩაიბურტყუნა და ზურგს უკან დაუდგა თან მოეხვია . გოგომ გადახედა სასტავს და ყველას შორიდან მიესალმა სახელები ჩამოთვალა და დამატებით კომენტარებიც არ გამორჩენია
-ეს გაბერილი მარიამ ყიფიანია? -უცებ შეხედა ალექსანდრეს გვერდით მდგომს- ესაა შენი ცოლი? მითები მესმის რომ სამს ელოდებით -მოეხვია გოგოს ძალიან თბილად გაუღიმა - სიმართლე რომ გითხრათ ჩემს ნაცნობებს შორის ყველაზე შესაფერისი წყვილი ხართ აი რომ იტყვიან ერთმანეთისთვის შექმნილნი .
-ოჰ სპორტსმენებიც გვყოლია აქ ამათ რაო რა გვინდაო კაი ბიჭობას ვაწვებითო? ბირჟა რო არაა თქვენი საქმე ძმა?- საბას წინ დადგა და მოეხვია- საბუ როგორ ხარ?
-ყველაზე ნაკლებად შენს აქ ნახვას ველოდი - გაიცინა ბიჭმა და აკოცა
-კაცი სიწმინდის განსახერება მგონი ქალთან შენაგინებიც არ აქვს ნუ მე არ ვითვლები ხომ იცით ბილწსიტყვაობა მხიბლავს -გაიცინა და მის გვერდით მდგომ გაშეშებულ ბიჭს გადახედა, რამდენიმე წამი უყურებდა მის თვალებში ჩაიკარგა . ისე უყურებდა ბრაზს ანთხევდა თვალებიდან
-ერთი პიტ.. შემოპარულა არაუშავს ამდენ კაცთან დიდად არ გამოჩნდები - იმხელა შეურაცხყოფა მიაყენა ერთ წინადადებაში სხვა მოკლავდა მაგრამ,ნოდო არ შერხეულა უყურებდა რეზისკენ მიმავალ გოგოს რომელიც ისევ ბიჭს აეკრო და ისევ გადახედა სასტავს
-რეზ აი ჩიპი და აქაა ყველაფერი - მიაწოდა და ყელში აკოცა -გოგონებთან იქნები- რაღაც ანიშნა და გავიდა. მცირე საჭირო ინფორმაცია გაცვალეს , განო და მარიამი ერთმანეთს უყურებდნენ და თვალებით საუბრობდნენ . ეს იყო ერთადერთი არსება რომლის ვინაობაც ნორმალურად მარიამმაც კი არ იცოდა, არც ის იცოდნენ რეზისთან რა ურთიერთობა ჰქონდა და საერთოდ ვინ იყო ეს გოგო. უბრალოდ იცნობდნენ და ეგ იყო.

მარიამს ალექსანდრე მოეხვია და დიდხანს ყავდა ასე მიხუტებული, მის სურნელს სუნთქავდა და ფილტვებს მისით ავსებდა. ბიჭებმა ცოლები საძნებლებში აიყვანეს დაამშვიდეს როგორღაც და შემდეგ უყურებდნენ როგორ ეძინათ მათზე აკრულებს .
-სადნროო
-წამოდი დაწექი უფრო დაისვენებ და მოგიყვები ყველაფერს - ხელი მოხვია და საძნებელში შეიყვანა. მარიამი წამოწვა და ისიც გვერდით დაუწვა. თმაზე ეფერებოდა და ლაპარაკობდა
-შვიდი წლის წინ გამოჩნდა ეგ ძმები ჩვენს ცხოვრებაში მე რეზის და დემეტრეს ხომ საერთო ბიზნესი გვქონდა , მაგათ უნდოდათ ნარკოტიკების საქმეში ჩვენი ჩართვა, მაგრამ უარი ვუთხარით იმდენად სჭირდებოდათ ჩვენი კომპანია მუქარაზე გადავიდნენ მერე ხომ იცი სამივე როგორები ვართ და დაიწყო ... დიდხანს გაგრძელდა ეს დავიდარაბა ჩვენს ბიჭებს სცემდნენ, დაჭრეს რამდენიმე და ერთ- ერთი ჩხუბის დროს ჩვენი უბნელი მეგობარი ჩხუბობდა რომელმაც დაჭრა სასიკვდილოდ შოთას ძმა , მაგ იდიოტმა ჩათვალა რომ ჩვენი დაგეგმილი იყო ეგ ამბავი ისე მოხდა ის ბიჭი მოკლა შემდეგ დააკავეს . ისე მიეწყო ყველაფერი რომ ჩვენ ჩაგვთვალა ჩამშვებებად იქედან აგრძელებდა მუქარას მაგრამ მერე დამშვიდდა ბოლო ის თქვა სასამართლოზე თქვენ ოთხს დედას გიტირებთო . მეოთხე თორნიკე იყო მაგრამ რატომ არ ვიცი . ახლა არ გამხსენებია ეგ ამბავი და ადრე ხო ვაფშე არ ვკითხავდი . შენ იცი ხო?
-მპირდები რომ არ გაგიჟდები? გთხოვ დამპირდი რომ ჩვენზე იფიქრებ
-მარიამ რა ხდება?
-ისინი ხშირად არა მაგრამ მოდიოდნენ ხოლმე ჩვენთან , ან უბრალოდ უწევდათ მოსვლა მე.. მე მოვწონდი შოთას , აკვიატებასი გადაუვიდა უკვე, ბოლოს რომ ჩამოვიდა 18 ვიყავი უკვე აშკარად მეფლირტავებოდა მე ხომ იცი როგორ მოვიქცეოდი და ამაზე სულ გაგიჟდა. თო;რნიკემ იცოდა ეს ამბავი და მერე რა გააკეთა არ ვიცი აღარ გამოჩენილა , მალე კიდეც დაიჭირეს რამდენიმე თვის შემდეგ
ალექსანდრეს არაფერი უთქვამს მაგრამ რა საჭირო იყო , ისევ ძველ ალექსანდრეს უყურებდა მარიამი და ყველაზე მეტად ამის ეშინოდა .
-მიყვარხართ ყველაფერზე მეტად და არ დავუშვებ რომ რამე შეგემთხვათ , არც იმას დავუშვებ რომ ჩემი შვილები ჩემს გარეშე გაიზარდნონ არც ერთ მნიშვნელოვან წამს არ გამოვტოვებ მატ ცხოვრებაში. შენზე არაფერს ვამბობ შენს გარეშე სანამ ღრმად მოხუცებული არ ვიქნები და მაქსიმალურად არ შეგიგრძნობ , ვიცი არასდროს „მეყოფი“ მაგრამ მაინც არასდროს დაგთმობ - ტუჩები დაუკოცნა და მოეხვია.
სესილია დემეტრეზე იყო აკრული და ცრემლებად იღვრებოდა
-გემუდარები გთხოვ არსად წახვიდე დაივიწყე ეს შენი თავმოყვარეობა ყველაფერი დაივიწყე გთხოვ შენ რომ რამე დაგემართოს მოვკვდები ვერ ვიცოცხლებ ხომ იცი შენ ხარ ჩემი გულის ფეთქვა დედას გარდცვალების შემდეგ გემუდარები დემეტრე
-ჩემო ფერია ნუ ტირი რა არაფერი მოხდება გეფიცები შენს სიცოცხლეს ვფიცავარ ჩემს გოგოს გეფიცები და იმ ბავშვებს მე და შენ რომ გვეყოლება რა გავაკეთო მითხარი ასე ვიჯდე შენთან ერთად დამალული თიტქოს დამნაშავე ვარ? ჩემო ფერია ხომ იცი ეს მომკლავს და გინდა ჩმორიკი ქმარი? მითხარი ეგეთი გეყვარები?
-ნუ მეუბნები მაგას გთხოვ - სესილია მოეხვია და მთელი სახე დაუკოცნა -მიყვარხარ მიყვარხარ და რაც არ უნდა გააკეთო სულ გახსოვდეს რომ ვერავითარი ძალა შემაჩერებს შენს გარეშე ამქვეყნად ვერავინ და ვერაფერი რადგან მხოლოდ შენ მჭრდები შენს გარეშე არაფერი მინდა ... ჩვენი შვილი შენს გარეშე არ უნდ აგაიზარდოს და საერთოდ მე ხომ მინდა სამი შვილი ორი ბიჭი და ერთი გოგო ჩემს ბიჭს კიდევ და და ძმა უნდა ეყოლოს
-არაა ბიჭი ეგ ბავშვი არის გოგო და დანარჩენ ორ ბიჭზე ვიმუშავებ აუცილებლად , რომ გაიზრდები ცოტა მერე თორემ ორ ბავშვთან ერთად ვერ ისწავლი - გაიცინა და ტუჩები დაუკოცნა ცოლს - ჩემი საოცრება ხარ შენ ჩემი მხოლოდ ჩემი
ნუცა ერთ ადგილას ვერ ისვენებდა თორნიკესგან განსხვავებით რომელიც ძალიან მშვიდად იყო საწოლზე წამოგორებული და უყურებდა ნუციკოს .
-როგორ შეგიძლია მშვიდად იყო როცა იცი რომ შეიძლება რამე დაგიშაონ საერთოდ არ განაღვლებს ხო რომ დამტოვებ და საერთოდ თავი მძაფრსიუჟეტიან ფილმში მგონია ვინაა ასეთი ის კაცი და რა უნდა
-ისეთი არავინ უბრალოდ თავს ვიზღვევთ თან აქ მაგარი ჰაერია ბევრს შეჭამ მშვიდად იქნებით და გაიბელები
-თორნიკე მოგკლა ახლა?
-არ გინდა სხვამ რომ მომკლას და შენ მკლავ? სულ გაგიჟდი პატარავ?- ხელი მოხვია და საწოლზე დააწვინა - მიყვარხარ ჩემო გემრიელო - ტუჩებზე დააცხრა და მაისური გადააძრო შემდეგ შარვალიც მოაშორა და ზემოდან მოექცა - ჩემი ტკბილი გოგო ხარ შენ - კოცნიდა და ჩურჩულებდა
-თორნიკე რა დრო..
-ჩშ ნუ გეშინია ყველაფერი იქნება კარგად დიდი დიდი ვინმე შემომაკვდეს და ციხეში ჩამსვან თავდაცვის მიზნით მკვლელობისთვის რომ გამოვალ მეორე ბავშვზე დავიწყებთ ეგრევე მუშაობას თან მონატრებულზე ვიცი ზუსტად გავარტყავ მიზანს ანუ ბიჭი მეყოლება მეორე ეგ გოგოა ვიცი გული მიგრძნობს პირველი პრინცესა უნდა მეყოლოს- მუცელზე დაადო თავი და აკოცა -კიდევ თუ ინერვიულებ იცოდე გავგიჟდები შენზე თუ ვიდარდე ჩემი გოგო ხომ არ ნერვიულობსთქო ხომ გამეფანტა გონება . ძლიერი უნდა იყო ბავშის და ჩემს გამო იმ ნაბიჭვარს კი რომ გავუერთიანებთ რომელიმე ძვლებს ციხეში ჩაალპობენ და პრობლემაც აღარ იქნება
-კარგი შევეცდები დავმშვიდდე ბავშვის გამო ძლაიან პატარაა და ჩემი ნერვიულობა არ შეიძლება თან შენ არსადაც არ წახვალ აქ იქნები ჩემთან
-კაბაც ჩავიცვა რომ დამინდონ გინდა?- ეს ისეთი ტონით უთხრა ნუცა შეეჯახა სინამდვილეს - მე რომ მიყვარებდი უნდა გცოდნოდა რომ მშვიდი ცხოვრება არ გვექნებოდა მაგრამ ულევად გექნებოდა სიყვარული რომელსაც ვერავინ წაგართმევს , გამოჩნდება პრობლემა? მე და შენ მოვაგვარებთ ერთად იცი როგორ? შენ იქნები მშვიდად და დაელოდები როდის მოვალ სახლში არ დაგაინტერესებს მე რა გავაკეთე კონკრეტულად მთავარია გჯეროდეს და გწამდეს შენი ჰერკულესივით ქმრის
-რომ არ იხუმრო არ შეგიძლია ხო?
-ნწ - გაიცინა და მუცელზე აკოცა- მამიკოს დაემსგავსები შენ ჩემო პრინცესა დედიკოს ბიჭები დაემსგავსებიან
-არა საიდან დაასკვენი რომ გოგოა
-ვიცი ! შენ პრობლემა გაქ რამე?-გაიკრიჭა და ჩაეხუტა
-არანაირი
.
კესარია იოანეს ოთახში შევარდა და მოეხვია ნახევრად შიშველ ბიჭს არც კი გაუაზრებია როგორ იდგა , უბრალოდ მთელი ძალით ეკვროდა . იოანემ ხელები რომ მოხვია და ტემპარეტურის მატება იგრძნო , გადაიწვა და აფეთქდნენ ჰორმონები შემდეგ აკოცა
-ვიცი რომ წახვალთ მაინც
-მერე?
-ჩემთან იყავი რა წასვლამდე გთხოვ , მინდა შენთან ჩახუტებულმა დავიძინო და დილით გვერდით დამხვდე ისევ გთხოვ იოანე
-მოდი ჩემთან ჩემო მკვლელო - ისევ მიიზიდა და ტუჩებზე დააცხრა ამჯერად - საქმე გვაქ დასასრულებელი იმ ღამით რომ დაიძინე სახლში მისვლამდე ხომ არ გგონია რომ დავივიწყე ჩემი ტანჯვის ამბავი- თან ჰკოცნიდა
-ხოდა მარტო მაგის გამო გიღირს დაბრუნბა- უცებ მოიშორა და აკოცა, იოანემ საბანი გადააფარა და ზურგიდან აეკრო , მაგრამ ქალბატონი მისკენ გადაბრუნდა,მის ყელში ჩარგო თავი და სურნელი ღრმად შეიგრძნო -მიყვარხარ იოანე და ყოველთვის გახსოვდეს რომ გელოდები იბრძოლე იმისთვის რომ სამუდამო, მოუშუშებელი ტკივილით არ ვიარსებო -მშვიდად უთხრა და აკოცა.
.
-დავიღალე უკვე თქვენი გარჩევებით, სულ როგორ შეიძლება ვიღაცას ეჩხუბოთ გვანცა ცრემლმორეული კოცნიდა გიგის და ბუტბუტებდა-ახლა როცა მშვიდად უნდა ვიყო შენ კი არ დამტოვო ვიცი ადგებით და წახვალთ ამაღამვე მეშინია გიგი ,მეშინია რომ დაგკარგავ
=აქამდე ხომ მშვიდად იყავი ყოველთვის დამიჯერე ახლაც არაა საშიში არაფერი ის იდიოტი უბრალოდ იმუქრება და აქ მხოლოდ იმიტომ ხარტ რომ ძალიან მშვიდად ვიყოთ და თქვენზე არ ვიდარდოთ , გოგონები შეიკრიბეთ მარტო ბავშვებთან ერთად რა გინდა ვერ ვხვდები მოისვენებ ცოტას ჩემგან
-არ მინდა მე მოსვენება შენთან მინდა დამპირდი , დაიფიცე რომ დაბრუნდები
-ამ სახლში მყოფ ჩემს სამ სიცოცხლეს ვფიცავარ დავბრუნდები ხვალვე და აღარასდროს წავალ , სახლის გეგმა გვაქ ამ ზაფხულში შესასრულებელი და დანარჩენ ბავშვებზე აღარაფერს ვამბობ.- გაიკრიჭა და სხეულზე აიკრა ცოლი. მასაც ჩაეძინა დაღლილს და მხოლდო შემდეგ გავიდა გიგი გარეთ.
.
რეზი გვაინ შევიდა ანასტასიას ოთახში, ეგონა მშვიდად შეასრულებდა სამუშაოს მაგრამ ქალბატონი ფხიზელი იყო ჭრილობას იმუშავებდა
-აქ რას აკეთებ?-ისე თქვა არც კი აუხედავს მაღლა . რეზიმს საწოლზე მიაწვინა და ზემოდან მოექცა, მის შიშველ ფეხზე აასრიალა ხელი და ზემოთ აუყვა, გრძნობდა როგორ მატულობდა ტემპერატურა , სიამოვნებისგან ელულებოდა თვალები ჯიშკარიანს კოცნა არ აღირსა ,მინიმალური მანძლით იყო მის ბაგეებს მოშორებული და სახეზე ცხელ ჰაერს აფრქვევდა შემდეგ დააკვდა ქალის ბაგეებს და ისე კოცნიდა როგორც არასდროს ,გოგომ ტკივილი იგრძნო კოცნის დასრულების შემდეგ და ქუთუთოები დაუმძიმდა, მთელი სხეული დაეჭიმა , უნდოდა სიტყვა ეთქვა მაგრამ ვერ შეძლო
-მაპატიე რომ დავბრუნდები მერე ვიჩხუბოთ ქალბატონო გამომძებელო -სანამ მთლიანად მოდუნდებოდა მანამ ჩაესმა ეს სიტყვები შემდეგ კი ბუნდოვად მაგრამ მაინც გაარჩია -შენს მოსარჯულებლად დავბრუნდები რაც არ უნდა მოხდეს ალქაჯო -ეს იყო ბოლო რაც გაიგონა და მთლიანად გაითიშა.
რეზი ეზოში ჩავიდა სადაც ელოდნენ უკვე ბიჭები და სამეულს შეხედა
-კიდევ გიმეორებთ არაა საჭირო თქვენი წამოსვლა აქ თუ დარჩებით უფრო მშვიდად ვიქნებით ყველა იქ კი საფრთხეში ჩაიგდებთ თავს - გიორგიმ ისე შეხედა აღარაფერი უთქვამს გვერდი აუარა და მანქანაში ჩაჯდა ალექსანდრეს გვერდით. ყველანი გავიდნენ და დანიშნულების ადგილისკენ წავიდნენ. შუაღამე იყო ისე სწრაფად მიდიოდნენ დიდხანს არ დაუგვიანიათ , ყველა სხვადასხვა ნაწილიდან შევიდა შენობაში ძირითადი შესასვლელიდან დემეტრე ალექსანდრე რეზი და თორნიკე შევიდნენ
-ამის დ..შ... რა ბედნიერი დღეა დღეს ტო ჩემი ოთხი სამიზნე თავად მოვიდნენ რა სასიამოვნოაა - ბიჭი აშკარად არ იყო ფხიზელ მდგომარეობაში მაგიდაზე პაკეტით ნარკოტიკი და შპრიცი იდო . -ალექსანდრე ახვლედიანი გავიგე შეიცვალა ისევ ნაზი ბიჭუნა გახდაო ესაა ტო ?ისევ ისე მიყურებ ამათზე ხომ არაფერს ვამბობ ვაა თოკუნა აქ ხარ შენც? შერიგდით?
-უნდა გვეჭორაო ახლა? თუ იტყვი ჩემი მოკვლა რატომ გინდოდა უფრო სწორედ ჩემს სახლში რა უფლებით შევიდნენ შენი ფინიები
-რეზიკოოო მადროვე რა ვსაუბრობ ხო? რა იყო შე ჩემა ასე უნდა იტლიკინო? სანდრიკოო მარიამი როგორაა? მომენატრა იცი? დიდი სიამოვნებით ვინახულებდი აქედან რომ გაგისტუმრებდი მაგრამ ფეხმძმედ ყოფილა და ჯერ არ მომინდება - ეს რომ თქვა სანდრო ნამდვილ მგელს დაემსგავსა თავი ისე დაარტყა მისმა გვერდით მდგომებმაც ვერ მოახერხეს რეაგირება , აზრზე რომ მოვიდნენ უკვე დანარჩენებსაც დაერივნენ , ბიჭებიც შევიდნენ და მსხვრევის, ყვირილის და გინების ხმა არ წყდებოდა დიდი ხნის მანძილზე. რამდენიმე წუთში სროლაც გაჩაღდა ქალაქიდან ძალიან შორს იყვნენ დაუსახლებელი ტერიტორია იყო ხმასაც ვერ გაიგებდა ვინმე .
აღსაწერი დიდად არაფერია უბრალოდ რამდენიმე მომენტი იყო მნიშვნელოვანი პირველი როცა ნოდიკოს ზურგიდან ესროდნენ და ქალბატონი ნინი სწრაფი აღმოჩნდა , ტყვიის გავარდნას ნიას კივილი უსწრებდა
-გაიწიე იდიოტოო- ისეთი ხმით დაიყვირა და გამოკრა ჩახმახს ხელი ნოდოსთვის ყველაფერი გაჩერდა. იდგა და უყურებდა ნიას იარაღით ხელში ჯავშანჟილეტი ეცვა მაისურზე და ფეხზე რამდენიმე დანა ჰქონდა დამაგრებული - სხვა დროს ყურადღებით იყავი შენს გამო ვერ მოვკლავ ხალხს- ბღვერით უთხრა და უკან დაიხია რადგან ოთახში რამდენიმე ბიჭი შემოვიდა-დ..შ.. ტყვიები აღარ მაქ -ჩაიბურტყუნა და ბიჭის გვერდით დადგა
-მარტო სროლა იცი თუ უნდა მიყურო - იატაკიდან რკინის ჯოხი აიღო ნოდომ
-შენს საცოდაობას ვუყურო? მაგ ჭკუაზე ვარ ზუსტად
-ვაა რა ნაშა გაიჩითა ნახე? ეს არ მოვკლათ ჯერ ვი... ნახე რა ვიდზეა ტო
-ისე შენ დ..შ.. იქეთ არ გიხმ... - გააფთრებულ ლეოპარდს გავდა წამში სალტო გააკეთა და ფეხი ჩაარტყა ერთ ერთს მერე ყელზე დანა მიადო -რაო რა გვინდაო ?-მეორე ხელშიც დანა ეწირა რომელიც ფეხებს შორის მიადო -რა დამფრთხალი სახე აქ ბოზ.. შვილი ვიყო ცოტაც და ჩაიფ... -თავი კედელზე მიარტყმევინა და გათიშული დავარდა ძირს. ნოდოს გახედა რომელიც მეორეს დაჰყურებდა და მაისურს ისწორებდა .
ოთხეული ცენტრში იყვნენ მოქცეულნი და ირგვლივ რამდენიმე კაცი ეხვია ტყვიები აღარ ჰქონდათ ამიტომ ხელით ჩხუბის დრო იყო უფროსი ბატონი შოთა იატაკზე ეგდგო ცოცხალ მკვდარი ალექსანდრეს მუშტთაგან გაერთიანებული თავ-ყბით
-რამდენი ხანია არ მიჩხუბია ასე ტო აქამდე სად დ..ტყ.. იყვნენ - თორნიკემ კისერი გაატკაცუნა ისე თქვა დემეტრესაც გაეღიმა
-გიჟი ხარ ფარჯიანო
-მალე რა ამათ ვუყურო ახლა? ცოლი და სამი ბავში მუცელშ მელოდებიან- ალექსანდრემ თქვა და ერთ-ერთს დაეტაკა
-მართლა ცხოველია ეს ჩემისა „ვოლკ“ - რეზიმ თქვა გაღიმებულმა და თან მუშტი მოიგერია - რაო შენ რა მინდაო ბიჭი? -ახედა და ფეხი მიარტყა ისე აფრინა კარგ ხანს .
ისე მოხდა რომ მარტო აღმოჩნდა რეზიკო უკვე თენდებოდა იმდენი იყვნენ მაინც უკვე სატვალავი აერიათ . ერთი რომ მოიშორა ჩარტყმა იგრძნო ზურგში და ხველა აუტყდა ამას კიდევ ერთი დარტყმა მოჰყვა და იატაკზე დავარდა ძლიერი აღმოჩნდა მოწინააღმდეგე იმდენად რომ ბოლოს იატაკზე გაშხლართულ დასისხლიანებული რეზი იარაღის ლულას უყურებდა ირგვლივ არაფერი ჰქონდა თავდასაცავად ბიჭი კი შორს იდგა ტყვია გავარდა , ხმამ სივრცე გადაკვეთა, რეზის ეგონა რომ ყველაფერი დასრულდა მაგრამ ტყვია მისი მიმართულებით არ წასულა აი წინ მდგომი კი შებარბაცდა, მეორედაც გავარდა იარაღი და უკვე დაეცა , ბოლო ხმაზე ღრიალებდა რადგან ფეხები ჰქონდა დაცხრილული . მისი დაცემის შემდეგ ფერდაკარგული მაგრამ მაინც ჩვეული გამომეტყველებით მდგომი ჯიშკარიანი დაინახა რეზიმ და ცხოვრებაშ ამაზე მეტად არაფერი გაჰკვირვებია, ჯავშანჟილეტი ეცვა ანასტასიას, თავიდან ფეხებამდე შეიარაღებული იყო წამშ გაცნდა მასთან და წამოდგომაში მიეხმარა
-კარგად ხარ?
-აქ რას აკეთებ გოგო შენ საერთოდ აზრზე ხარ?- იღრიალა ქალდანმა და მკლავშ სწვდა ჯიშკარიანს
-მაგაზე მერე ვილაპარაკებთ რეიდი მიმდინაეობს და თუ არ გინდათ გაიგოს ყველამ რომ თქვენც იყავით აქ გადით
-ვილაპარაკებთ აუცილებლად ვილაპარაკებთ - შუბლზე მიაკრა ტუჩები და წავიდა.
ალექსანდრე, დემეტრე , თოკო ერთად იყვნენ როცა თედო შევიდა თავის ჯგუფთან ერთად . ბიჭებს შეხედა და იმათი დაპატიმრების ბრძანება გასცა, წამშ გაიყვანეს ყველა
-ყველანი კარგად ხართ?
-შენ ყველგან როგორ ხარ შე ჩემა- თორნიკემ ამოახველა და ტუჩი მოიწმინდა
-მე თუ თქვენ ხალხი მოტეხილობების და ჭრილობების გარეშე ვეღარ ამიყვანია დაახვიეთ ახლა აქედან თორემ მოვა გლავნი და - სახე დამანჭა -იმას ვერც ერტი გადაურჩებით
-ვინაა ეგ გლავნი თედუნა ასეთი
-რავიცი ტო ვიღაც ამერიკიდან ჩამოიყვანეს რომ შეხედავ ისეთი ნაშაა ყველა და ყველაფერი დგება მარა ისეტი მწარეა ვაფშე არ მიდის კომპრომისზე - ეს რომ თქვა სამივემ იცოდა უკვე ვისზეც საუბრობდა ასე შეწუხებული თედუნა- ის მეორე კია ცოტა ბუნჩულა მაგრამ არც ის უქნია ღმერთს .
-კაი წავედით ჩვენ - ხელი დაკრა თედოს მხარზე ალექსანდრემ უბრალოდ გახედა , დემეტრემაც და გავიდნენ. მანქანები მოშორებით ჰყავდათ , ტყესთან გაჩერდნენ
-ნინი სადაა და ნოდო
-აი ნოდო მოდის - გიორგიმ თქვა და მათკენ მიმავალ ბიჭს შეხედა რომელსაც ხელში აყვანილი მოჰყავდა გოგო
-ნინ- რეზის ხმამ ტერიტორია გაკვეთა წამშ მასთან აღმოჩნდა რომ უღიმოდა გოგო დამშვიდდა -კარგად ხარ პატარა?
-ნუ მეძახი შე ჩემა ეგრე - კარგად ვარ უბრალოდ ფეხი მტკივა და ამ არსებამ წაგიყვანო ხომ იცი უარის თქმა მომსახურებაზე არ მიყვანს
-მოდი ჩემთან ჩემო ცქრიალა მე წაგიყვან
-იყოს !- ნოდოს ხმამ გაიჟღერა და რეზიმ ახედა ისე ახედა დააყოლა სწრაფად- ვალში ვარ და მირჩევნია წავიყვანო
-ოჰ ვალშია ბიჭი კარგი იყოს ეგრე- ტუჩები გაილოკა ნინიმ და ხელები მოხვია ყელზე ბიჭს რომ იგრძNო როგორ დაეხორკლა კანი გაიღიმა- ისევ იგივენაირად იხორკლება შენი კანი ჩემი შეხებისას- ყურთან უჩურჩულა ვნებიანი ხმით და იგრძNო როგორ დაიჭიმა თავის სხეულზე მოხვეული თითები - ვერასდროს გადამეჩვევი ნოდარ- უთხრა და ყელისკენ გაიკვალა ტუჩებით გზა
-არც არასდროს მიცდია -ჩუმად თქვა ნოდომ და გზა განაგრძო.
-ანასტასია იყო ვერ ვხვდები როგორ მოვიდა ასე მალე ან როგორ მოგვაგნო
-შენ კიდევ კარგად არ იცნობ მაგ გოგოს - მიშომ უთხრა და მხარზე დაარტყა ხელი- სიმართლე რომ გითხრა მას მარიამიც კი არ იცნობს და მგონია რომ მხოლოდ თავად იცნობს საკუთარ თავს და შესაძლებლობებს
-ჩქარა წავიდეთ ტო ჩემს გოგოს გაღვიძებამდე უნდა დავადგე თორემ ინერვიულებს- გიგიმ ნაბიჯს უმატა როცა მანქანები დაინახა . სხვეიც ჩქარა წავიდნენ . ნია ნოდოსთან ჩაჯდა , სახე დაენამა , სიცხეს აძლევდა ჭრილობის გამო , ნოდო არაფერს ამბობდა უბრალოდ უყურებდა ოფლში დაცვარულს და სიჩქარეს უმატებდა. გზაში „იგონკავეს“ კიდეც როგორც ჩანს წინ რეზიკოს მუსტანგი იყო როცა საიდანღაც მანქანა გამოჩნდა და გაუთანაბრდა, გვერდით რომ გაიხედა ანასტასია დაინახა რომელიც ისე უმზერდა იფიქრა საერთოდ ხომ არ ავვორთქლდე აქედანო.
მარიამმა ძალიან ადრე გაიღვიძა, სწრაფად მოიცვა ხალათი და ქვემოთ ჩავიდა, რატომღაც არ ღელავდა თითქოს იცოდა რომ მის გამო ალექსანდრე შეუძლებელს შეძლებდა, რამდენიმე წამში სესილა ჩამოვიდა
-აქ ხარ?
-ნუ ღელავ ჩემო პატარა დემეტრე მაგარი ბიჭია არაფერი მოუვა - ჩაეხუტა გაბრილს დაიკოს და აკოცა
-შენ როგორ ხარ ასე მშვიდად მარ?
-როცა კაცს უყვარს მისთვის შეუძლებელი არაფერია , ღმერთი არ დაუშებს რომ რამე დაემართოთ რადგან ერთს კი არა ორ ადამიანს მოუღებს ამით ბოლოს, თავისივე შექმნილ ანგელოზებსაც შეიწირავს და ის არასდროს დაუშვებს ამას . ვიცი ყველანი მოვლენ
-რამე მაჭამეთ თორემ გავაფრენ- ერთად თქვა ნუცამ და გვანცამ ორივე მუცელს ეფერებოდა -დებმა გაიცინეს
-ჩვენ როგორ მოვამზადებთ გაბერილები?
-მე მოვამზადებ იქნებ გული გადავაყოლო თორემ ცოტაც და გავაფრენ- ოთახიდან გამოვიდა კესარია და ნინაც გამოჰყვა უკან , ისეთი დაუცველი იყო ისეთი საყვარელი
-ნუ ნერვიულობ ნინ დაბრუნდებიან - კატო ჩეხუტა გოგოს და აკოცა
-გოგონები რომელთაც ბავშვები არ ჰყავთ შევიდნენ სამზარეულოში და მოამზადონ საჭმელი მალე მოვლენ ბიჭები თან დამერწმუნეთ ვინც არ იცით ჩხუბის შემდეგ ეგენი მგლებივით ჭამენ თან ხომ უნდა ავღნიშნოთ მშვიდად ცხოვრებას რომ დავიწყებთ ნუ დროებით მაინც - თათა ჩამოვიდა და უცებ გასცა განკარგულება
-ვა რძალო? როდის აქეთ ხარ ასე მშიდი?
-ვიცი რომ დაბრუნდება ახალი ამბავი მაქვს მისთვის ვუთხარი წუხელ და დღეს უეჭველი მოირბენს რომ გამომტყუოს ინფორმაცია
-მაგას ახლა ის თუ გაახარებს რომ უთხრა გოგოს ველოდებიო თორემ სხვა რა ვიცი აკლია კიდე რამე?-სესილიამ თქვა და რძალს მიაპყრო მზერა
-ხოდა მითუმეტეს
-მართლა?-ყველამ ერთად დაიყვირა
-არ მომვარდეთ ახლა პატარაა ჯერ ნუ გამთელავთ
-ვაიმეე მამიდა ვხდებით კიდევ ერთხეელ მაარ- სესილიამ გაიცინა და წამოდგომა უნდოდა მაგრამ ვეღარ წამოიწია- აუუ ანაა შენ როგორ დგები მაგხელა მუცლით
-რავიცი ხან რას ვეყრდნობი ხან რას- გაიღიმა და მუცელზე გადაისვა ხელები- მამიკო იმედია მალე მოვა ვიცი რომ მოვა ახლა ისეთი ბედნიერია არ დაგვკარგავს დე
-მოკლედ ვატყობ ჩემს მიზანს მივაღწიე ყველანი მყარად დგეხართ და იცით რომ არ უნდა გეშინოდეთ სწორედ ეს მინდოდა, რომ ჩემს ბიჭებს ასეთი საყრდენი ჰქონოდათ ცოლების სახით - მარიამმა გარიმებულმა თქვა და განოს შეხედა- დების , შეყვარებულების და გერფრენდების სახით- დაამატა და გაუღიმა -შენს ძმაზე არაფერს ვამბობ მის ძალებშ დარწმუნებული ვარ თან ტასიკო ჰყავს მოსარჯულებელი- გაიცინა და გოგონებიც გააცინა.
მოკლედ მალე ყველა ფუსფუსებდა სამზარეულოში გაბერილებიც კი ნუ ისინი ძრითადად მიირთმევდნენ . ეზოში გადაწყვიტეს მაგიდის გაწყობა , რადგან იქედან შესანიშნავი ხედი იშლებოდა. მარიამი ვიდეოებს იღებდა როგორ იდგნენ ხალათებით ან პენუარებსა და პიჟამოებში გამოწყობილი გოგონები და ამზადებდნენ კერძებს, სალომე აძლევდათ შესწორებებს , ძირითადად მისი რეცეპტებით ამზადებდნენ . ყველაფერი დასრულებული ჰქონდათ როცა მანქანების ხმა გაიგონეს და ეზოსკენ დაიძრნენ , ამათ გასვლამდე ისინი შემოვიდნენ დასისხლიანებული, დამტვერილი, დალურჯებული მაგრამ ყველანი მოვიდნენ თავიანთ ცოლებს იკრავდნენ გულში, ზოგს დების ჰყავდა და ერთად ეხვეოდნენ ყველას
-ეჰ გაზარდე ახლა და პირდაპირ ნიკას ჩამოეკიდა ყელზე
-იმიტომ რომ იცოდა მე შენ ჩამოგეკიდებოდი ჩემო ცხოვრებავ-გვანცა ჰყავდა მიხუტებული გიგის, ნიკოლოზს ნინა და სახეს უკოცნიდა,ერეკლიუსს კატუსია, გაბერილი ანა კოტეს ეხვეოდა და ის ხან მუცელს უკოცნიდა ხან სახეს, თოკუნას მუცელზე ჰყავდა ნინა შესმული და ტუჩებს უკოცნიდა , აი კესო კი იოანეს რომ ეძგერა ალბათ მამაზეციერი ვერ მოაშორებდათ, გაიანეც კი ეს სერიოზული ქალი გიორგის დანახვისას დადნა მისკენ დაიძრა და ტუჩები დაუკოცნა შემდეგ ჩაეხუტა და მისი სურნელი შეიგრძNო, რეზიკო , ანასტასია , ნინი, ნოდო მანქანებთან იდგნენ და უყურებდნენ წყვილებს . ჯიშკარიანს თვალები ცრემლებით აევსო მაგრამ გადმოღვრის საშუალება არ მისცა , მუცელზე მიიდო ხელი გაბერილების დანახვისას და ტკივილიანად ამოისუნთქა.
ნინო სიცხისგან იწვოდა, მაგრამ მაინც იდგა და იღიმოდა წინ გადაშლილი სანახაობის დანახვისას.
გაიანემ ძმას რომ შეხედა ფერი დაეკარგა , შეტორტმანდა, ისე ცუდად გამოიყურებოდა რეზი მაისური დახეული ჰქონდა სისხლი ეცხო ხელები დასერილი ჰქონდა, ტუჩი გახეთქილი და მთლიანად დასვრილი იყო სისხლსა და მტვერში
-რეზი - ძლივს ამოიკნავლა და გიორგის რომ არ დაეჭირა ალბათ წაიქცეოდა. რეზი უცებ მივიდა და ხელი მოხვია
-კარგად ვარ გურანდა ნუ ღელავ - გაიღიმა და მოეხვი დას
-როგორ ხარ კარგად, შეხედე შენს თავს
-ნუ ხარ ისტერიჩკა რა როდის იყო ასეთი ნაკაწრები მაწუხებდა
მარიამმა მთელი სახე დაუკოცნა ალექსანდრეს , თვალები უბრწყინავდა, მართალია ამბობდა რომ არ ღელავდა მაგრამ გულის სიღმეშ კვდებოდა ნერვიულობით ახლა საღსალამათი რომ დაინახა სიხარული ვერ დაფარა
-ჩემი ფერია .. ხომ კარგად ხართ?
-კი მაგრამ რაღაც მინდა
-მეც მინდა - გაიცინა და ტუჩებზე დააცხრა ცოლს
-ჩემს დასთან მიმიშვებ სიძე?- რომ შეწყვიტეს ალერსი მიშიკოს სიცილნარევი ხმა გაიგონა და მოეხვია კიდეც , მიშკო როგორც ჩვევია თოკომ გააგდო და მოეხვია დაიკოს , მთელი სახე დაუკოცნა ჩვეულ ამპლუაშ იყო
-თორნიკე არ მოგხვდა საკმარისად მგონი შენ ხო?- ალექსანდრემ უთხრა და ისე შეხედა თორნიკე მოშორდა მარიამს
-მარიამ რამე გააკეთე თორემ ისე მოეწონა ძველი დროის გახსენება მგონი აღარც დატკბება ეგ
-შენთან როდის დატკბა ნეტა ის ვიცოდე- მარიამმა გაიცინა და ქმარს აკოცა- ჩემი სანდრიკო ისევ ისეთია . ბიჭებო აბა შემობრძანდით ახლა სახლში და მოწესრიგდით მერე დავსხდეთ და ვისადილოთ თუ ვისაუზმოთ რა ვიცი იმდენი რამე გააკეთეს გოგონებმა ენერგიას მოიკრებთ უფრო ისე რომ ვინც არაა ფეხმძმედ ისიც გახდება ვგონებ
-თუ ღმერთი გწამს მარიამ ამას კიდე ეგ უნდა?- გიგიმ ეგრევე შეიცხადა
-მე არ ვარ წინააღმდეგი - ეკემ გაიცინა და კატუსას აკოცა - შენ ისწავლი და ბავშვს ეს მიხედავს რა პრობლემაა
-ეგრე აპირებ შენც ხო?- ერეკლემ ეგრევე უპასუხა გაუცინა ცოლს ხელი მოხვია და სახლში შევიდნენ.
ყველა თავის საძნებელში იყო, ალექსანდრეს სამ სართულიან სახლში თავისუფლად დაეტივნენ. გოგონები ბინტებით, ბამბებით იდგნენ მაგრამ სამოსის შიგნით რომ დაინახეს მდგომარეობა ფეხმძმეებმა ფერი დაკარგეს , წამში გაუშვეს ბიჭებმა და თავად დასხდნენ ჭრილობების დასამუშავებლად.
მარიამი მათ შორის ერთადერთი ქირურგი იყო , გულმა არ მოუთმინა ალექსანდრეს როგორც კი გაუწმინდა ხელები სხვა არაფერი სჭირდა სააბაზანოში შევიდა თავად კი ბიჭები დივანზე დასვა მისაღებში და განოსთან ერთად მიხედა ყველას ნუ კესარია იოს არ შორდებოდა , ნინა კიდევ ნიკას უმუშავებდა ჭრილობებს და ყოველი ბამბის შეხებაზე ცრემლები სდიოდა
-ნინა გეყოფა რა არ მტკივა და შენ რა გატირებს ჩემო ცხოვრებავ?- ხელი მოხვია გოგოს სხეულზე აიკრა და თვალები დაუკოცნა- ნუ ტირი რა თორემ გული გამიჩერდება გეფიცები
-კარგი აღარ ვიტირებ მომეცი ხელი გადაგიხვევ
-არ მინდა მაკოცე ერთი და ყველაფერი დამავიწყდება- გაიცინა და ტუჩებთან უჩურჩულა, ნინამ ხელი შეუცურა თმებში და ტუჩებზე დააკვდა.
მარიამმა ბიჭებს ჭრილობები დაუმუშავა, გადაუხვია და ცოლებს გადააბარა
-მარიამ - კიბეებზე ჩამოირბინა ნოდომ , ძლივს სუნთქავდა - ნამეცა .. ნინი ცუდადაა და რომელიმე წამოდით რა ფეხი აქ გაჭრილი სისხლი სდის სიცხეც აქვს მარიამ შენ არ გინდა რა
-ქირურგი ვარ მე ფეხმძიმეც - განოს დახმარებით წამოდგა და წავიდა. გაიანე ეხმარებოდა წამლები გაუკეთეს გოგოს , სიცხე ისევ ჰქონდა, მტვრით იყო დაბიძნრებული ჭრილობა თორემ ღრმა არ იყო . როცა შეუხვია ნოდოს გახედა რომელიც შორტით იდგა და უყურებდა შეშფოთებული
-მგონი შენ კარგად ხარ ხო? ანუ შეგიძლია მასთან დარჩე სიცხე გაუსინჯე მალე გამოფხიზლდება და თუ მოუნდება ჩამოიყვანე ქვემოთ სიფთა ჰაერზე მოსულიერდება
-კი კარგად ვარ დავრჩები ხომ კარგადაა?
-კარგადაა კარგად გაიცინა მარიამამ და ოთახი დატოვა. თავად სანდროსთან შევიდა ბატონს უკვე მოერგო ახალი ტანსაცმელი მაისური ეჭირა და ჩაცმას აპირებდა, მარიამი რომ დაინახა მასთან მივიდა და აკოცა . მარიამი დალურჯებულ სხეულზე ეფერებოდა და კოცნიდა
-ჩავიდეთ ქვემოთ- ალექსანდრემ მოხვია ხელი და ეზოში გავიდნენ . იდგნენ და უყურებდნენ ხედს , ისეთი გრილი ჰაერი იყო მოგინდებოდა რაც შეიძლება ბევრი შეგესუნტქა და ფილტვები გაგევსო. მარიამი ალექსანდრზე იყო მიკრული, ის თავზე კოცნიდა და ეფერებოდა
-ნახე მირტყავს- გაიღიმა და ხელი მუცელზე დაიდო
-ჩემი ბედნიერება ხართ მა - გაიღიმა და კოცელზე აკოცა -მამიკოს ძალიან უყვარხართ უზომოდ მა -მარიამი უყურებდა და იღიმოდა.
თორნიკემ როგორც კი მოახერხა დამშვიდება და მოიშორა მტვერი მაშინვე გავიდა საძინებელში და ხელი მოხვია ნუციკოს
-მომენატრე სიგიჟემდე - დაიჩურჩულა და ტუჩები დაუკოცნა- რომ შევაწუხოთ ბავში ძალიან გაბრაზდება?- მის მკერდთან მისულმა დაიჩურჩულა და მოაშორა საფარველი სხეულს. ნუციკო გაბრუებული კრუტუნებდა და ალერსში ყვებოდა ქმარს.
კოტე და ანა უბრალოდ ჩახუტებულები იწვნენ (საკმარისად იხვანცალეს მაგათ:დ)
-ძალიან გტკივა?- ხელზე გადაუსვა ხელი და ტუჩები გაბუსხა-
-არა არ მტკივა საერთოდ. ისეთი ბედნიერი ვარ იმის გააზრებისას რომ აქ ჩემი პატარა ბავშვები არიან აღარაფერი მადარდებს ამ ქვეყნად- მუცელზე აკოცა და შემდეგ მკერდზე დაადო თავი თანვე აკოცა- ჩემი ფუმფულა გოგო . რაც აქამდე გეძახე ცოტა გასუქდი მეშინია ხელში არ შემატყდეთო ახლა მოიმატე - გაიცინა და გაიტრუნა -სიგიჟემდე მიყვარხარ ჩემო
-მე უფრო უფრო უფროოო მეტად მიყვარხარ- გაიცინა და თმაზე ფერება განაგრძო.
საბუნამ გული იჯერა სალომეს მოფერებით და ჩაეხუტა
-ძალიან ინერვიულე ჩემო პატარავ?
-ხო მაგრამ მერე დავმშიდდი გოგონებმა გამამხიარულეს .. ერთად სხვებთან ერთად როცა ხარ ტკივილს და დარდს ივიწყებ კიდევ კარგი მალე დაბრუნდით თორემ ვერაფერი მიშველიდა
-ისე დავნაყრდნი და კუჭიც რომ გავივსო გვაქვს რამე?
-კიი ჩავიდეთ და ვჭამოთ მეც მშია - წამოდგა უცებ ჩაიცვეს და ქვემოთ ჩავიდნენ, თითქმის ყველა ჩასული იყო უკვე ქვემოთ. გოგონები მაგიდას აწყობდნენ და დაცქრიალებდნენ აქეთ იქეთ, ბიჭები მინდორში იყვნენ წამოგორებულები და ლაზღანდარობდნენ.
რეზის ყველა ძვალი ტკიოდა , მთლიანად დალურჯებული ჰქონდა სხეული დახეული ტანსაცმელი იატაკზე დაყარა და დუშის ქვეშ დადგა, საკმაოდ დიდხანს იყო სააბაზანოში შემდეგ ტრუსი ჩაიცვა და გარეთ გავიდა თმებს ისწორებდა , ძალაგამოცლილი მილასლასებდა მაგრამ ოთახში მყოფ ანასტასიას მაინც ისე ესექსუალურებოდა მაგრამ იმდენად იყო გაცოფებული საერთოდ არ მიუქცევია ჟრუანტელისთვის , ჰორმონების თუხთუხის და გულის ბაგაბუგისთვის ყურადღება. სანამ შენიშნავდა რეზი მანამ მივარდა და ყბაში უთავაზა მუჭი პირდაპირ მიაყოლა სიტყვებიც
-ეს იმისთვის რომ არ დამიჯერე და არ წახვედი, მეორე მეორე წუხელ რომ არ დამიჯერე და მეტიც როგორ გაბედე და დამაძნე შენ თავი ვინ გგონია რადგან მუშტის მოქნევა და ვიღაც გამო... ხალხისთვის თავ -ყბის გაერთიანება შეგიძლია გგონია ყველაფრის უფლება გაქვს? ერთი ყეყეჩი, ხისთავიანი გორილა ხარ რომელსაც ყველაფერი ფეხებზე ჰკიდია ისიც რომ შეიძლებოდა მაგ თავისტვის ქალა გაეხვრიტა ტყვიას და სამუდამოდ დაედუმებინე , იდოტი ხარ რო არაფერზე ფიქრობ რომ არაფერი განაღვლებს და გაინტერესებს - კიდევ რიგით მესამედ მოუქნია უკვე გაშლილი ხელი ნუ მკერდზე დაშენილ მუჭებს თუ არ ჩავთვლით რომელიც სულაც არ იყო მარტივი ასატანი , რეზი მაჯაში წვდა და თავისკენ მიიზიდა, სხეულზე აეკრა წამში გოგო შემდეგ წელზე მოხვია ხელი და სანამ სიტყვას იტყოდა ტუჩებზე დააცხრა კოცნიდა ველურივით, ვნებიანად გასაგიჟებლად იმდენად რომ ისეთივე სიმძაფრით აიყოლია ანასტასია , რაც ჩხუბის დროს ვერ დახარჯა ენერგია კოცნაში ჩააქსოვა ხელები შიშელ მხრებზე მოხვია და უფრო მიეკრო ,ტუჩები მოსდო სურვილისგან გაბრუებულმა ქვედა ტუჩზე და თავადაც დაიკვნესა სიამოვნებისგან როცა ქალდანის დაძარღვული თითები მის საჯდომს დაეპატრონა და თითების კვალი დატოვა შიშველ კანზე, კაბის ქვეშ შეაცურა ხელი და კაბაც თან წაიყოლა ქალდანმა შემდეგ ისევ საჯდომზე გადაინაცვლა და ტუჩებს მოსწყდა
-დამშვიდდი?- ირონიულად გაიღიმა და ცხელი აჩქარებული სუნთქვა სახეზე მიაფრქვია
-დავმშვიდდი? ეს დამამშვიდებდა რომ დამშვიდდე უნდა კმაყოფილდებოდე შენ ეგეც არ შეგიძლია- სარკაზმი არ დააკლო და ჯიშკარიანმა თავი გაინთავისუფლა
-არ ვაპირებ დაგიმტკიცო რა შემიძლია პირიქით შენ გაქ სიტყვა შესასრულებელი ნუ თუ ბოლომდე პოლიციელი არ ხარ
-მე გითხარი თუ წახვალ და კიდევ გნახავ მაგ შემთხვევაშითქო ისე ვერ ეღირსები დამჯერე ვინც არაა ის ვერაფერს მიიღებს ჩემგან და კიდევ ეს მავიწყდებოდა- უცებ შებრუნდა და დაარტყა- ეს იმისთვის რომ ნინის მსგავსი ქალი გყავს და ჩემთან სექ.. სურვილი გკლავს იდიოტო როგორ შეგეძლო ფეხმძმე მიგეტოვებია ნაბიჭვ.. ყოფილხარ და ვერც კი წარმოიდგენ როგორ შევცდი შენში - უცებ მიაყარა და ამჯერად მართლა ვერაფერი გაიგო რეზიმ . მალევე დააკავშირა ყველაფერი ერთმანეთთან და ნახევრად შიშველი შარვლის ამარა რომელიც არც ჰქონდა ნორმალურად შეკრული ნინის ოთახში შევადა. იქ შესულს ნინისთან ჩახუტებული ნოდო დახვდა რომელსაც მშიდად ეძინა და ამქვეყნად არაფერი ადარდებდა , ისე ჰქონდა ქალზე ხელები მოხვეული გეგონებოდათ ვინმე ართმევდა. რეზი ცოტახანს უყურებდა მერე გაეღიმა და გავიდა. სწრაფად ჩაიცვა ქვემოთ ჩაირბინა და ბიჭებს შეუერთდდა
-ძალიანაც ნუ გათამამდები იცოდე არ დაგინდობ- გიორგის დაუბღვირა რომელიც განოს თვალებით ჭამდა-რაზე იღიმი ძალიან საინტერესოა
-მეც ეგრე ვეუბნებოდი მიშოს და აკოს და მაგაზე - დას და სიძეს გახედა რომლებიც ბავშვთან ერთად ერთობოდნენ , უკვე იცოდა მიშკომ რომ თათა მეორეს ელოდა და ჭუაზე აღარ იყო.-რა ბედნიერები არიან არა? რომ შეხედავ მოგინდება ყველა ქალი გააქრო შენი ცხოვრებიდან და მშვიდად იცხოვრო იმ ერთთან ერთად მხოლოდ შენი პრინცესა გყავდეს რომლის პირველი სიყვარულიც შენ იქნები და გაუქრობელი რადგან მამიკოს გოგო იქნება- რეზი უყურებდა და იღიმოდა. უცებ გამოერკვა გიორგი -ხო მოკლედ რეზიკო დაბერდი უკვე და დროა ცოლი შეირთო ან თქვი მაინც რომ შენ და ნინის არაფერი გქონიათ არასდროს ყველას ეგრე გონია
-და შენ არა? ძალიან ცდები თუ არ გგონია
-რა? გინდა დამაჯერო რომ შენ და ნინი საყვარლები იყავით ოდესმე? შანსი არაა ზუსტად ვიცი როგორია
-მაგარი ხარ შენ! სხვა რამეც გეცოდინება
-ნოდიკოს რომ უყვარს კიდევ ეგ ვიცი და იმედია ბოლოს და ბოლოს ამ შანსს გამოიყენებს
-ხოო? საინტერესოა მეოცნებე არ ჩანს ნოდო -თქვა და წავიდა იმ მიმართულებით სადაც ანასტასია მიდიოდა. მობილურზე ესაუბრებოდა ვიღაცას და კისკისებდა, რეზი პირველად ხედავდა ასეთს ძალიან ლაღს თავისუფალს ყოველგვარი ირონიის გარეშე მთელი გულით იცინოდა ხმა არ ესმოდა სიტყვებს ვერ არჩევდა მაგრამ გრძნობდა. ტყეში მიდიოდა ქალბატონი და არ ჩერდებოდა , უკვე შუადღე იყო და ძალიან ცხელოდა რეზი ჩამორჩა რადგან ასე სწრაფად ვერ მიდიოდა მაინც ტკიოდა კუნთები . წყლის ხმა გაიგონა და გაშეშდა, უყურებდა მდინარეს რომელიც დაბურულ ტყეში მიედინებოდა , კლდიდან ჩანჩქერი ჩამოდიოდა და ულამაზესი სანახაობა იყო . ანასტასია ნელ-ნელა იხდიდა, რეზის ძარღვები კი ნელ-ნელა ლამობდნენ გასკდომას, სისხლი კი უდუღდა უკვე, ისეთი ძალით მოძრაობდა ძარღვებში ეგონა კაპილარებს დახეთქდა , ჯიშკარიანმა სრულიად შიშველმა მდინარეში სვლა დაიწყო თმები გაიშალა და კიდევ ერთხელ დაინახა რეზიმ ყავისფერი დალალები რომელიც საჯდომამდე სწვდებოდა. როცა ღრმად შევიდა ჩაყვინთა და საკმაოდ დიდხანს არ ამოსულა შემდეგ სწრაფად ამოყვინთა სახეზე ჩამოისვა თითები, შემდეგ თმებზე გადაისვა ხელი და ისევ ჩაყვინთა ამჯერა შორს ამოყვინთა და ცურვა დაიწყო . რეზიმ ცდუნებას ვერ გაუძლო აღარც თამაში ანაღვლებდა, თუნდაც თავად ჯიშკარიანის ქალს დაემორჩილებინა ქალდანი უკვე სურვილი კლავდა , ისე იწვოდა ცივმა წყალმაც კი ვერ გააგრილა ჩაყვინთა და დანისნულების ადგილამდე არ ამოსულა წყლიდან . როცა სხეული წყლის ქვეშ შენიშნა ზედ აეკრა და მხოლდო მაშინ ამოყვინთა . ანასტასიას გააცია , გააცხელა თვალებს აფახურებდა სანამ გონს მოვიდა ან ვინ აცადა რო? ვნებამოერეული დააცხრა ქალის გათოშილ ტუჩებს ქალდანი რომელსაც წყლის ტემპერატურამ ვერაფერი დააკლო მაგრამ მიუხედავად განცდილი სიამოვნებისა ჯიშკარიანი ასე მარტივად ხელში ჩასაგდები ქალი არ გახლდათ , კბილები ჩაასო ქვედა ტუჩს
-ახლავე მომშორდი !-ისეთი ხმა ჰქონდა და ისე იხედებოდა , ქალდანი გონს მოეგო , ქალს მოშორდა და ზურგი აქცია წყლის ხმიდან გამომდინარე მიხვდა რომ ნაპირზე იყო უკვე ჯიშკარიანი, დარცხვენილმა საკუთარი თავშეუკავებლობის გამო ადგილიდან ვერ იძვროდა . უკვე ნაბიჯების ხმა მოესმა და სწრაფად ამოვიდა. იცმევდა და უკან მიჰყვებოდა ქალს
-ანასტასია მოიცადე !
-რა გგნებავს ცხოველრი ჟინის დაკმაყოფილებას არ ვგულისხმობ ეგ რომ გინდა ვხვდები სიედაც მაგრამ სხვაგან რომ მოხვდი ეგ ვერ შეიგნო შენმა ტვინმა მაინცადამაინც უნდა გაიგო რას ვაკეთებ როცა ზედმეტს სჩადიან ? - ბოლოს გაავებული მიუბრუნდა , ქალდანს რომელიც დაეწია და მის წინ იდგა, ღრმად სუნთქავდა და სიტყვებს ეძებდა მდგომარეობის გამოსასწორებლად-რა? კიდევ გაქ რამე სათქმელი?
-მაპატიე უბრალოდ..
-ნადირულმა ინსტიქტმა შეგიპყრო რადგან არ განსხვავდები სხვა კაცებისგან არაფრით და ტვინის ნაცვლად სხვა ორგანოთი აზროვნებ ეგეც ვიცი
-ანასტასია
-ხმა! სანამ თავს ვიკავებ ბევრი მიზეზისდა გამო ჯობს ენა გაიჩუმო და საერთოდ ახლოს აღარ გამეკარო თამაშის განწყობა არ მაქვს ნაბიჭვრ... - ზიზღი დაინახა მის მზერაში ქალდანმა და ამან ბოლო მოუღო, სიტყვა ვერ დაძრა უბრალოდ აღუწერელ ტკივილს გრძნობდა ,პირველად ცხოვრებაში ვერაფერს აკეთებდა სხვა შემთხვევაში ცხოველად იქცეოდა ყველაფერს დაიკიდებდა მაგრამ ანასტასია სხვა იყო. გრძNობდა დანაშაულს რადგან იცოდა ჯიშკარიანის ტკივილის შესახებ ნაწილობრივ მაინც და შორს შეტოპა. იმხელა ხმაზე იღრიალა მთელს ტყეში გავრცელდა, შემდეგ ხეს დაუშინა მუშტები და სანამ სისხლმა არ იჩქეფა მანამ არ გაჩერებულა .
ანასტასია ეზოში არ გაჩერებულა დანარჩენები ისხდნენ და მიირთმევდნენ, საუბრობდნენ, მოკლედ ჩვეულ ამპლუაში იყვნენ. დაინახა როგორ გამოიყვანა ნინი ნოდომ ოთახიდან მაგრამ გვერდი აუარა და საძინებელში შევიდა. ძვლივს სუნთქავდა ბრაზისგან, არ უნდოდა ყველაფრის გახსენება , ტკიოდა რომ ასე ახლოს მიუშვა გულთან ქალდანი, გიჟდებოდა რომ სხვანაირი ეგონა , არ უნდოდა შემცდარიყო ყველაზე მეტად ახლა არ უნდოდა ყველაფერი გადმოანგრია ოთახში ბოლოს კედელთან კუთხეში ჩაიკეცა ბალიშში ჩამალა სახე და დაიყვირა რომ ხმა დაეხშო. არ უნდოდა რეზი გაეიგივებინა იმათთან ვინაც ატკინეს , თითქოს გულს, გონებას სხვა სურდა ფაქტები კი ეწინააღმდეგებოდნენ . უკვე დაბინდდა მზე ჩავიდა და მოიღრუბლა , რამდენიმე წუთში კოკისპირულად წვიმდა , ყველანი სახლში იყვნენ, ზოგი საძინებელში ისვენებდა, ზოგიც მისაღებში იყო და საუბრობდა.
-საშინლად წვიმს რეზი კი ისევ არ ჩანს- განომ თქვა ბუზღუნით და გიორგის მიეკრა
-დაბრუნდება ალბათ ასე ურჩევნია -ყელში აკოცა ქალს და გაეღიმა მის რეაქციაზე-მოვტყდეთ აქედან? ჩემთან თუ შენთან -ჩურჩულებდა და ყურთან კოცნიდა
-ჩემი უფრო ახლოა- ტუჩი მოიკვნიტა ქალმა და წავიდა. გიორგიც მალე გაჰყვა უკან როგორც კი შევიდა გაშეშდა რადგან გაიანე უკვე საცვლების ამარა იდგა , საყელოში სწვდა და თავისკენ მიიზიდა-დრო არ დავკარგე - მაისური მოაშორა და საწოლზე დააგდო, სწრაფად მოექცა ზემოდან და აკოცა , ნაზად და უფრო ვნებიანად ,გამომწვევად იმდენად რომ გიორგი ჭკუიდან გადაიყვანა იქეთ დაიწყო ოხვრა , წამოიწია თითებით დაუყვა მის პრესს და შემდეგ ლიფი მოიშორა თან ისე ნელა იხდიდა იორგის სუნთქვა შეეკრა ტუჩები გაილოკა და თითები მის ფეხებზე ააცოცა , ლიფი მოიშორა და შიშველი მკერდით აეკრო ბიჭს ხელები ისე დაუმაგრა საწოლზე აზრზე ვერ მოვიდა გიორგი
-რა.. გაიანე არ ..- რაღაცის თქმას აპირებდა მაჭავარიანი მაგრამ კვლავ სიტყვები გაუქრა და ღრმად ამოისუნთქა -მოვკვდები და შენ იქნები დამნაშავე- ხმა დაუბოხდა და ძვლივს თქვა ოთხი სიტყვა ისიც დაშორებებით
-რელაქსაცია დახარჯული ენერგიის და გაწეული თავდადების გამო - ჩურჩულით უთხრა გაიანებ და ყურის ბიბილოზე კბილები ჩაასო , იმდენად მოსწონდა ახალი ამპლუა როცა გრძNობდა გიორგის გახშირებულ გულისცემას, ღრმა სუნთქვას, დახორკლილ კანს თავადაც კარგავდა ჭკუას......
ნინო საძნებელში იყო, ანასტასიამ ვერ მოისვენა რადგან გიჟდებოდა იმის გაფიქრებაზე რომ ის ბიჭი რეზი შეიძლება ყოფილიყო . არ უნდოდა რეზიზე გაემახვილებინა ყურადღება და ვინმესთან ესაუბრა მაგრამ საკუთარ თავს გადააბიჯა და ნინისთან შევიდა
-როგორ ხარ ნინ?
-კარგად არაჩვეულებრივად , ვგრძNობ რომ ჩემი ჯერი დადგა ვაზღვევინო ყველაფრისთვის -ეს რომ თქვა ანასტასიას გააცია
-ხო მაგრამ შენ ისე შეხვდი ვიფიქრე რომ ძალიან გიყვარს. მოეხვია აკოცე უთხარი კომლიმენტი ასე როგორ თამაშობდი ნინი მართალია საშინლად მოგექცა არაკაცურად, ლაჩრულად მაგრამ შენ ხომ ასეთი არ ხარ
-ვის შევხვდი კარგად რა კომლიმენტი პირიქით
-რა პირიქით აბა მე ვიყავი ზედ რომ შეახტი და ჩაკოცნე? ისიც იცინოდა
-ვისზე მელაპარაკები გოგო ნოდოს ვაკოცე? უბრალოდ ნერვებზე ვეთამაშებოდი შეურაცხყოფა მივაყენე, და იქედან იმიტომ წამოვაყვანინე თავი რამეში ხომ უნდა გამომდგომოდა აბა ჩემი რეზიკო შემეწუხებინა? ბიჭი ძლივს იდგა ფეხზე? რაც დამეხმარა ის არაა საკმარისი?
-რაა? მოიცა ის ჩემი გორილა არაა?
-ვინ გორილა გორილა ვინაა?
-რეზი რეზი არაა?
-რა რეზი გოგო ეგ როგორ იფიქრე რეზის მსგავსი კაცი ამქვეყნად არ არსებობს , ყველაზე მკაცრი შეხედულება აქვს თიტქოს უგულოა მაგრამ მასზე კეთილი და მოსიყვარულე არავინაა, თუ მიხვდა რომ კარგი ხარ არაფერს დაგიშავებს არ შეუძლია ცუდის გაკეთება ,იმდენად რამდენადაც საშინელ ხალხს უსწორდება და არ ინდობს ,სულ მეგონა რომ მასში ორი რეზი ცხოვრობდა, მოძალადეებთან არასწორ ხალხთან ცივსისხლიან მკვლელად შეუძლია იქცეს ქალთან და ბავშვთან ვინც დაუცველია კი თავადაც ბავშვი ხდება . მხოლოდ მან იცის ჩემს შესახებ ყველაფერი , ყველას ეგონა რომ ერთად ვიყავით ისიც იმიტომ რომ რეზი ქალდანის ქალს არავინ შემეხებოდა თავად კი სულ ვიღაც ჰყავდა მაგრამ არავინ ყვარებია არც არავინ ყოფილა მისი შესაფერი.-უცებ მიაყარა ნინიმ როგორც ჩვევია და განაგრძო მხიარულად როგორც კი დაიჭირა ანასტასიას შეცვლილი გამომეტყველება - ვაიმეე ვგიჟდებიიიი ნამდვილად გავგიჟდებიიიი გევასება ხო? თქვი რომ გაბოდებს და გინდა ხელში ჩააკვდე თქვი ჯიშკარიანო რომ გიჟდები მაგ კაცზე . ასეც ვიცოდი იმ წამსვე ისე მიყურებდი იეჭვიანე ჩემზე იეჭვიანე მერე იქ მოდი და რეზის ძებნა დაიწყე მაშინვე როგორ ვერ მივხვდი ღმერთო ჩემო
-გეყოფა ნუ აჭარბებ უბრალოდ სიმპატიურია
-უბრალოდ სიმპატიურია ჩემი რეზი? რას ბედავ გოგო რეზიზე დნებოა ყველა ქალი და შენ ამბობ რომ უბრალოდ სიმპატიურია ის იდიოტი რომ არ მყვარებოდა და მე თვითონ რომ არ ვყოფილიყავი იდიოტი მოვკვდებოდი და ჩემად გავხდიდი თან ისე უყვარს ჩემს რეზის . სხვათაშორის მის გამო დავარქვი რეზი . და ქალდანი ჩემი რეზიკოს ნათლიაა თუ არ გჯერა ბოლომდე ახლა მაიცნ დაიჯერე რომ მე რეზისთან არაფერი მქონია . იცი როგორი ტიპია? სულ მაგიჟებდა ვინმეს ისე რომ მოექცეოდა გაბრაზებულ გულზე როგორც არ იმსახურებდა, ან სხვის ნაცვლად ირიდა ჯავრს შემდეგ ისე დარდობდა ვერ ვამშვიდებდი
-მე .. მე უნდა წავიდე - უცებ წამოხტა ჯიშკარიანი და დერეფანში გავიდა . კიბეებისკენ დაიძღა მაგრამ გაჩერდა.. -ღმერთო როგორ ვიფიქრე ხომ ვიცოდი როგორი იყო რატომ მომეცი უფლება გონება ამრეოდა რატომ .. რატომ ... უნდა ვნახო-სწრაფად აირბინა კიბეები და პირდაპირ შეაჭრა რეზის ოთახში რომ არ გადაეფიქრებინა შემდეგ. რეზი ზურგით იდგა სველი ტანსაცმელი იმ წამის გახდილი ჰქონა და ტრუსის გახდასაც აპირებდა კარი რომ შეგლიჯა ტასომ. მისკენ შებრუნდა და თვალებს ვერ უჯერებდა რომ ის იყო. ჯიშკარიანმა როცა მზერა მოავლო მის გატოშილ სხეულს, გალურჯებულ ტუჩებს და ბოლოს დასისხლიანებულ ხელებს გაგიჟდა. სწრაფად შევარდა აბაზანაში ბამბა და სპირტი გაიტანა თითების გაწმენდა დაიწყო თან უბერავდა თითქოს ასე ტკივილს შეუმსუბუქებდა
-ნამდვილი გორილა ხარ .. როგორ დარჩი გარეთ ამ წვიმაში ვერ მიხვდი რომ გაწვიმდა და გასველებდა? ან ხელებს რა უქენი ასე რომ გაქ არ გტკივა? გორილა შენ გელაპარაკები - ლოყაზე მიადო ხელი და თვალებში ჩახედა სადაც ჩაიკარგა,, მისი სფეროები ისე აღრა ელავდნენ , ტკივილს ხედავდა, ხელისგული ეწვოდა რადგან მაღალი ტემპერატურა ჰქონდა ქალდანს -იწვი ... ღმერთო მაღალი ტემპერატურა გაქ რეზი ახლავე დამწევს მოვიტან - უნდოდა წასულიყო მაგრამ მის ხელს თავისი დაადო რეზიმ და თვალები მინაბა
-არ წახვიდე რა... მაპატიე გთხოვ ვიცი ვიცი რომ ცუდად მოვიქეცი ... მაპატიე გთხოვ მე არ ვგავარ მათ - სიცხისგან გონებადახშული ლუღლუღებდა , ყველაფერს დაჟეჟილობებიც ემატებოდა რომელიც რკინის საგნისგან ჰქონდა მიყენებული . ანასტასია გაშრა ვერაფერს ამბობდა პირველად ხედავდა ადამიანს ასეთ მარტივ რამეზე ასე რომ ღელავდა და სიცხიანიც კი ბოდიშს უხდიდა თან ვინ თავად რეზი ქალდანი. ჯიშკარიანმა საწოლში დააწვინა და თავად წამალი მიუტანა დაალევინა , სიცხეს უმოწმებდა და მაინც არ იკლებდა ტემპერატურა, შემდეგ სამზარეულოში ჩავიდა , ფეხშიშველი იყო პენუარის ამარა , ციოდა მაგრამ არ ანაღვლებდა . ძმრიანი საფენები დაადო შუბლზე და გულ მკერდზე , მალევე გამოკეთდდა და უკვე მშვიდად სუნთქავდა . როცა სახეზე მოეფერა და მის წვერს თითები ჩამოუსვა თვალები გაახილა , მიბნედილი, ნისლგადაკრული უყურებდა , ხელის ზურგი ჯიშკარიანის გლუვ კანს ჩამოუსვა და ყელთან გაჩერდა , მეორე ხელი რომელიც ლოყაზე ედო ტუჩებთან მიიტანა
-არ წახვიდე ..- ჩახლეჩილი ხმით თქვა და ისევ მიაკრა ცხელი ტუჩები უკვე ხელისგულზე , ალქაჯს ტემპერატურამ ისე აუწია თავად უნდა ებანავა ძმარში თორემ შუბლზე საფენის დადება რას უშველიდა , კანი ეწვოდა მის ნაკოცნ ადგილას და შემდეგ მთელს სხეულს უბუჟებდა, შიგნეული ეწვოდა. უბრალოდ საწოლზე აცოცდა და მიეკრა სხეულზე თავი მის ყელში ჩარგო , სურნელი შეიგრძნო შემდეგ აკოცა და ისიც გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში.
ისევ ისეთი ამინდი იყო, ისევ ისე წვიმდა როგორც მაშინ მაგრამ სიზმრებს არ შეუწუხებია ჯიშკარიანი, მხოლოდ გაუჩერებელი ჭიანჭველების არმია „აწუხებდა“ რომელიც ქალდანის შეხების გამო არ ასვენებდა , მხოლოდ ის მხარე ეწვოდა რომლითაც რეზის ეკვროდა და სიამოვნებისგან გაყურსულს ექვსი წლის მანძილზე პირველად ეძინა ასე მშვიდად , სიამოვნებით გაჟღენთილს, დაცულად ისე როგორც არასდროს .
დილით გაღვიძებულს ანასტასია გვერდით არ დახვდა , არც ერთი ნიშანი იმისა რომ ის იქ იყო . საშინლად ეტკინა, ძალაგამოცლილი წამოდგა და სააბაზანოში შევიდა , შხაპი მიიღო , ჩაიცვა და ქვემოთ ჩავიდა. უკვე ყველას ეღვიძა და ფუსფუსებდნენ, ბიჭები ეზოში ისხდნენ და ირას ეთამაშებოდნენ ის დარბოდა და მორიგეობით დაზდევდნენ . გოგონები სახლში იყვნენ ფეხმძმეები ჭამდნენ დანარჩენები ამზადებდნენ. ნინიც ფეხზე იყო უკვე ყელზე ჩამოეკიდა რეზის და აკოცა
-როგორ ხარ რეზ?
-კარგად შენ? გტკივა ფეხი?
-არა კარგად ვარ . მიკაქალ- დაიჭყანა და ყელში აკოცა ბიჭს -ანასტასია გასულია ნუ ეძებ ტყუილად. ვიღაც მოვიდა და მას ესაუბრება ეზოში -უცებ მიაყარა და ნოდოს გახედა რომელიც დილიდან ვარჯიშობდა და იმ წამს შევიდა სახლში სულ მთლად სველი იყო მაისური მხარზე ჰქონდა გადადებული და მოკლე შორტის ამარა მოდიოდა, რომ შეხედა ნერწყვი გადასცდა და რეზის ყელში ჩარგო სახე, სუნთქვის დასარეგულირებლად, ნოდომ წყვილს შეხედა და ძარღვებდაბერილმა განაგრძო გზა.- იდიოტი !
-სალაპარაკო გვაქ ჩვენ ქალბატონო
-რა? რაზე?
-ახლა საქმე მაქ და მერე ვილაპარაკებთ- ცხვირზე აკოცა და წავიდა. ეზოში გასულმა მაშინვე ჯიშკარიანი მოძებნა თვალით და სისხლი გაეყინა ვიღაც ბიჭთან მოსაუბრე რომ დაინახა თან როგორ ეჟღურტულებოდა . სკამზე დაეხეთქა და გიორგის ააცალა წვენი
-რა გჭირს შე ჩემა
-არაფერი თავი მტკივა ჩარტყმის გამო ალბათ
-თვალს თუ დაახამხამებ კარგი იქნება თუ აკოცეს ერთმანეთს თვალსი დახამხამებაში არ გამოგრჩება ეგ
-გიგი ენა ამოგაცალო გინდა?
-არა იყოს
-ცნობისტვის როგორც ადამიანების ტანჯვის წინააღმდეგი გეტყვი რომ ის ბიჭი ანასტასიას საქმესთან დაკავშირებით ესაუბრება-მარიამმა ისე უთხრა სანდროს ყელიდან არც აუწევია თავი და გაიღიმა
-საიდან დაასკვენი რომ ვწამობ
-არ ვასკვნი ვიცი !
-მოკლედ ორივე ცოლ-ქმარი მაგრები ხართ რა . ამდენი ხანი რას ელაპარაკება საინტერესოა - ხელი მოხვია ნინის და მუხლებზე დაისვა, ისიც ჩაეხუტა თან ყავას მიირთმევდა და ვიღაცას წერდა გაღიმებულს
-ვის წერ ნამცეცა?
-ეჭვიანობ შენ?-თავი აწია და ყელში აკოცა- გემრიელოო
-საინტერესო წყვილი ხართ!- ნოდოს ხმამ გაიჟღერა რომელსაც უკვე მოესწრო მოწესრიგება და მათ წინ დაჯდა. წვენი დაისხა და დალია
-მაინც რატომ ვართ საინტერესო წყვილი კაცობის იმიტაციავ?
-რა ხდება ხალხო?- ანასტასია მივიდა და შეაჩერა ხალხი თორემ ნოდო მართლა გაგიჟდებოდა მალე
-არაფერი სტას უბრალოდ ვიღაცეებს გატრ.. უნდათ და არ გამოსდით
-მოკლედ რა შენ რომ ნორმალურად დაილაპარაკო ვიფიქრებ რომ ცუდად ხარ- გაიცინა ჯიშკარიანმა და ნათლიას ჩაუსკუპდა- სალო შენის ნებართვით რა მომენატრა ნათლია- ჩაეხუტა და ჩაიმალა მის მკლავებში- თქვენ არ იწყებთ ბავშვს? - უცებ თქვა და სალომეს აწითლებაზე სიცილი დაიწყო -კარგი რა რძალო ნუ წითლდები არ გვეშლება ჩვენ ეგეთები არც ერთს
-შენ შეუფასებელი ნიჭის საბადო ხარ- გაიცინა საბამ და აკოცა -მე დაგანათლე
-რა თავმდაბლობაა ღმერთო ჩემო- სალომემ ჩაიფრუტუნა და ერთი ნაჭერი კექსის შემდეგ მეორე გადაიღო - აუუ შოკოლადის ნუსი არ გვაქვს?
-კიი? გვაქ?- მარიამმა თავი წამოყო და გაღიმებულმა გახედა
-ასე რატომ მიყურებ?
-როგორ ასეე?- მარიამმა გაიცინა მის შეკრულ წარბებზე და საბას მზერაზე-არაფერი ისე სალო ისე
-თორნიკეეე - ტუჩები დაბრიცა ნუცამ და თითები ააყოლა პრესიდან ყელამდე ბიჭს- იცი რა მინდაა
-ვაიმე რა- ხელი გაუჩერა და თვალები დაუბრიალა
-„ყიყლიყო“
-რა ყიყლიყო მამალო ?
-აუუუ თორნიკე რატომ დამცინი სულ? უნდა გავბრაზდე აუცილებლად?
-არაა არ გვინდა შენი გაბრაზება და ჩხუბი ძვლივს შეგირდით რაა ათასი საქმე მაქ - მარიამმა შეიცხადა- წადი მიდი თორნიკე პურის ნაჭრები ამოავლე ათქვეფილ კვერცხში დადე ტაფაზე და შეწვი . თუ მე წავიდე
-არა რა შენ წახვიდე მარიამ მე ამას ვუთხარი და თუ არ მომიტანს მოვუვლი როგორმე
-ნუ მიყურებ ეგრე მივდივარ - წამოდგა უცებ და გავიდა
-დემეტრეეე
-რა იყო პატარავ?
-მომიტანე რა რამე მჟავე ნებისმიერი რამ ოღონდ მჟავე
-მოდი სტას ენა გადმოყავი მოგაჭრი ცოტას მაგაზე მწარე არაფერი მეგულება მე და მივართმევ რძალს- ლუკამ ისე უცებ გააკეთა მოქმედება და ისე სერიოზულად თქვა ანასტასიაც კი იცინოდა
-ლუკაა მიდი ლენას საფენი ჩამოიტანე და რაც საჭიროა რომ გამოვუცვალო
-მომე ავიყვან ზემოთ და იქ გამოვუცვლი მამას ბარტყს? რაოო მაა დედიკომ ალა წაგიკანა? ვინ ალიცო ჩემი პლინცეცაოო ვინააოო- ბავშვი აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა, ისიც ღუღუნებდა და იცინოდა-ქოო მაა გამიცინე მაა მამიკოს გავხარ ხო წკუამხიარული მაა მართალია აბა ბიძას რომ დაემსგავსო დავიღუპებით დევდარიანები მა შენ ვინ მოგიყვანს ცოლად მაა - მიდიოდა და თან ელაპარაკებოდა ბავშვს. თაკო უყურებდა და იცინოდა
-ნორმალური არაა ეს
-დადო ამან დასკვნა -გაიცინა სესილიამ -შენნაირია ზუსტად რა
-საინტერესო ისაა ლუკას ვინ დაემსგავსება ბავშვის მოვლაში- გვანცამ ქმარს გახედა და ჩაიცინა
-ბიჭი თუ იქნა ბაზარი არაა მარა გოგო ნაზია ტო ვერ დავიჭერ ზატო სასერინოდ წავიყვან , ბიჭებს ვცემ რომ დაევასებათ რა ვიცი მამას პრინცესასთვის მოვიფიქრებ ყველაფერს ეგ გოგოა ვიცი რაა
-ალღო გაქ შენ ისეთი რას ამბობ როგორ ვერ მიხვდები
-რას დამცინი ეე მამიკო დედიკო მაბრაზებს რომ გამოხვალ უკბინე
-შენ აკლებ რას ამბობ- ჩაიფხუკუნა ანასტასიამ და გადასკუპდა ძირს- წავედი მე დავრეკავ და მოვალ- ტანის რხევით შევიდა სახლში . რეზიმ ვერ მოისვენა და მაინც გაყვა უკან.
ვერანდაზე იყო ქალბატონი და საუბრობდა, ისევ ვერ გაიგო სიტყვები მაგრამ ისევ იღიმოდა
-მალე ჩამოხვალ ძალიაან მალეე ჩემო ცხოვრებავ და მერე სუულ ჩემთან იქნები სულ რამდენიმე დღე - ეს რომ თქვა უკან შებრუნდა და რეზის შეასკდა- წავედი კარგად მერე დაგირეკავ- უცებ გათიშა და ახედა ბიჭს
-რა ხდება? უკან დამყვები კიდევ? - შეხედა როგორ შეეცვალა რეზის მზერა და კიდევ უფრო შეუყვარდა მისი სული
-მე.. უბრალოდ წუხელ
-რა წუხელ დაგესიზმრე თუ მოგინდა რამე
-ანასტასია გეყოფა ! გინდა გამაგიჟო? მიპასუხე ხომ იცი სიმართლე ,ვგრძNობ, რომ ისე აღარ ბრაზობ , ვხედავ რომ ისე აღარ მიყურებ როგორც გუშინ , რა მოხდება ერთხელ მაინც რომ აღიარო ის რასაც გრძNობ და ფიქრობ მიპასუხე რამე დაშავდება?- ისე ახლოს იყო მასთან ანასტასიას არაფერი ესმოდა მისი გულისცემის გარდა რომელიც მელოდიას მოაგონებდა იმ წამს
-შენთან საუბარს არ ვაპირებ გორილა შეგიძლია შენს საყვარელს ესაუბრო ან რა ვიცი რამით დაკავდეთ ნინი არ მოგაწყენს-განგებ უთხრა გიჟდებოდა გაგიჟებულს რომ ხედავდა და სულ გაგიჟდა რეზიმ რომ არ უარყო პირიქით იქეთ სცადა ანასტასიას გაგიჟება
-ხოდა წავალ ეგ არაა შენი საქმე მთავარი ისაა რომ დნები ისე გინდა ჩემი შეხება , კვდები ისე გინდივარ და ახლა ეჭვიანობ რომ სხვას შეუძლია ჩემთან ყოფნა
-და მე არ შემიძლია?- თითები წვერიან ყბას ჩამმოუსვა და მოუჭირა ნიკაპზე- რომ მოვინდომო ახლავე და აქვე უღალატებ ნებისმიერს რა ვიცი თუ კი გაინტერესებს ვინმე ამ ცხოვრებაში - ნიკაპზე აკოცა შემდეგ კბილები ჩაასო და ენა გადაუსვა
-ნუ მეთამაშები -ამღვრეული თვალებით უყურებდა ქალს , ძარღვები დაებერა და სწორედ ყელზე გადაიტანა იერიში ტასომ
-და არ მოგწონს მერე?-ისევ უკბინა და კედელზე ააკრა კბენას და კოცნას ისე ანაცვლებდა რეზი ჩაიფერფლა, როგორ უნდოდა მოეშორებინა და არ გაემარჯვებინა ტასოს მაგრამ იმდენად სიამოვნებდა მისი შეხება ჭკუას კარგავდა-აღიარე რომ უძლური ხარ ჩემთან
-თავშეუკავებელი, ვნებამოერეული ქალი მეუბნება ამას?- ხელები კაბის ქვეშ შეუცურა და მოუჭირა
-რეზიკოოოოო შენი მობილური აფეთქდააა - მისაღებიდან მოესმა გაიანეს ხმა და უცებ მოშორდა გოგოს .
მობილურზე საუბრის შემდეგ გაბრაზებული იყო უარესად და ანასტასიას საერთოდ არ აქცევდა ყურადღებას , ისიც გაბუსხული დააბოტებდა ,სამაგიეროდ ნინის და ნოდოს წყვილს ადევნებდა თვალს და ხალისობდა. ნინი იწვევდა , შეურაცხყოფას აყენებდა ღიმილით და ამასთან ერთად მის ჰორმონებზეც ცეკვავდა დაკვრასთან ერთად. სახლისკენ დაიძრა როცა ხელი მოხვია ვიღაცამ და უკანა კიბით აათრია მხარზე მოგდებული. მაშინვე იგრძNო სურნელი და სიამოვნებისგან გააჟრჟოლა, ისევ იგივე არომატი, ისევ იგივე შეგრძნება რაც ოთხი წლის წინ და ისევ თვითგვემა ამის გამო .
-იდიოტო რას აკეთებ- მაშინვე დაიყვირა როგორც კი დასვა ,კედელთან მომწყვდეულმა, ნოდო მის გაბრძოლებას ელოდა ამიტომ მაქსიმალურად შეამცირა მათ შორის მანძილი -ნუ მიყურებ ეგეთი თვალებით ჩემზე აღარ ჭრის უკვე , პატარა გოგო აღარ ვარ ვისაც შენი სხეული აუჩქროლებს გულს უკვე ადამიანურობა მაინტერესებს
-როდის მორჩები მიპასუხე როდის
-რას? იმის შეხსენებას რომ ნაგავი ხარ
-რატომ ? გოგო რატომ ხომ შეგიძია მითხრა ამის დ..შ.. შენ ადექი წახვედი საყვარელი გყავდა გამანადგურე , მიწასთან გამასწორე და კიდე მე ვარ ნაგავი? ყველაზე დიდი იდოტი ვარ ამქვეყნად იმის გამო რომ შენ გენდობოდი - იღრიალა და განთავისუფლებას რომ ცდილობდა ნინი უფრო მაგრად მიაჯახა კედელს
-ნაგავი არა მარტო , ნაძირალა არაკაცი და ...
-გეყოფააა ! აღარ მოვითმენ შენგან შენნაირი ქალისგან მსგავს სიტყვებს ხომ გაქ შენი ცხოვრება ხოდა შემეშვი არაჩვეულებრივი საყვარლები იქნებით შენ და რეზი თავისუფლებას განიჭებს როგორც ჩანს და ეგ არ გინდოდა სულ შენ? ნებისმიერთან დაწოლა ვისთანაც მოგინდებოდა - ეს რომ უთხრა ნინიმ სხვა რომ ვერაფერი მოახერხა ზიზღით შეხედა და შეაფურთხა
-კიდევ ერთხელ დამელაპარაკები მასე და ბ... შ.. ენას ამოგაცლი და იმას გაგიკეთებ რაც დიდი ხნის წინ უნდა მექნა ფრთხილად იყავი გზაზე არ გადამეღობო - ხელი კრა და იქედან აორთქლდა.
ნინი რეზის ოთახში შევიდა ბიჭი საწოლზე იწვა , მანაც გაიხადა ფეხზე და საწოლზე ავიდა გვერდით მიუწვა ჩაეხუტა და აქვითინდა. რეზი გაშრა , ხელი მხოვია გოგოს დათავზე აკოცა
-რა ხდება ციცქნა? არ მეტყვი? ბავშვს ხომ არ დაემართა რამე?
-აღარ შემიძლია უკვე აღარ შემიძლია ამ რკინის ქალის როლის თამაში, ასე მოქცევა თითქოს ძლიერი ვიყო , თიტქოს მძულდეს რომ ვლანძღავ მე თვითონ მტკივა გული რა ვქნა მითხარი მითხარი რეზი გთხოვ შენ ხომ იცი ყველაფერი ხომ იცი ხომ იცი როგორ მომექცა
-რატომ არ მითხარი ნოდო თუ იყო
-არ მინდოდა რომ გავიგე იცნობდი ვიფიქრე ვერ მოითმენდი და აღარაფერი გითხარი- სრუტუნებდა , მის მხარზე ჰქონდა თავი დადებული და ცრემლები სდიოდა- იცი როგორ დავიღალე? მინდა მშვიდად ვიყო ჩემს ბიჭთან ერთად , მინდა ნაზი დაუცველი სუსტი ქალი ვიყო , მინდა ვუყვარდე მინდაა რეზი სიგიჟემდე სულელი ვარ იდიოტი , მაზოხისტი როგორ შეიძლება ისევ მიყვარდეს ეს ხომ სიგიჟეა . ბოზ.. ვგონივარ, შენი საყვარელი რომელსაც როცა გაუხარდება მაშინ აძ.. სხვა კაცს აუცილებლად ნაზი უნდა ვიყო და ყველაფრის მეშინოდეს ? რა ვქნა რომ ობოლი ვარ , რა ჩემი ბრალია ქუჩაში რომ გავიზარდე მითხარი მე რა ბრალი მიმიძღვის , ასეთი რომ არ ვყოფილიყავი ვერ გავიტანდი თავს ვერაფერს მივაღწევდი რატომ არ შეიძლება მიმიღონ ასეთი რატომ , აუცილებლად კაბით უნდავმოძრაობდე ფერიის იმიჯით? არ შემიძლია ასე არა იმდენი გადავიტანე ცხოვრებაში ვერც კი ვიღიმი გულით
-კარგი დამშვიდდი , შენ საუკეთესო ხარ გესმის? გიყვარს მთელი გულით და არ აქვს სხვას მნიშვნელობა ხომ იცი სიყვარული უბრალოდ აბედნიერებს ყოველგვარი მოთხოვნების გარეშე უბრალოდ შეიგრძენი ეს გრძნობა და შეეცადე კარგი დაინახო ყველაფერში. მასთან რომ არ ყოფილიყავი ჩემი პატარა ბიჭი არ გეყოლებოდა წარმოიდგინე ის ნამცეცა რომ არ იყოს და ყველა ტკივილი დაგავიწყდება. მოდი ჩემთან ჩამეხუტე და დაიძინე ჩემო ნამცეცა- გულზე მიიხუტა გოგონა , ცრემლები შეუმშრალა შუბლზე აკოცა და მოეხვია . როცა დაეძინა ფრთხილად დააწვინა საწოლზე საბანი გადააფარა და ოთახი დატოვა.
ნოდო ეზოში იჯდა როცა მარიამი მივიდა მასთან და წვენი მიაწოდა. თავადაც დაჯდა და შოკოლადის ჭამა განაგრძო
-არ გინდა მომიყვე ?
-ამჯერად შენც უძლური ხარ მარ - სევდიანად გაიღიმა და ხელზე აკოცა - ბავშვები როგორ არიან
-ახლაც ხვანცალებენ - გაეღიმა -მომიყევი და მე გეტყვი უძლური ვარ თუ არა
-ხომ იცი ჩვენ მე და საბა კლასელები ვართ . მე მართალია უფრო გიჟი ვარ მაგრამ მაინც ერთნაირი ტიპები ვართ, იმ სასტავს მივეკუთნებით მშვიდად ქუჩისგან შორს რომ ცხოვრობდნენ გარკვეული გამონაკლისების გარდა , ერთ დღეს დამამთავრებელ კლასში ვიყავით როცა ნინი გადმოვიდა ჩვენს სკოლაში. ორი სკოლიდან გამოაგდეს და ჩვენმა დირექტორმა როგორ მიიღო არ ვიცი . მითები დადიოდა მასზე , არც მიმიქცევია ყურადღება შეჯიბრი მქონდა და ვვარჯიშობდი თან გამოცდებისთვის ვემზადებოდი საერტოდ არ მქონდა გოგოს ნერვები . გაკვეთილებს არც ესწრებოდა და არც მინახავს ვინ იყო , ერთი ის ვიცოდი რომ ყველას ესინოდა და ამბობდა ნამდვილი გიჟია ყველაფერზეა წამსვლელო, ბიჭები უხამსადაც მოიხსენიებდნენ და ერთხელაც როცა . ჩემს კლასელებთან ერთად მივდიოდი დერეფანში ისიც გამოჩნდა , ისე მოაბიჯებდა გეგონებოდათ დედოფალი იყო , სულ მარტო იყო არც დაქალი ჰყავდა არც მეგობარი. ბიჭებმა თვალი გააყოლეს და რაღაც მიაძახეს . მე გზას ვაგრძელებდი წამში ისე რომ ვერც გავიაზრე ჩემს გვერდით მდგომი იატაკზე დავარდა ცხვირი ჰქონდა გატეხილი და სისხლი სდიოდა „კიდევ ერთი სიტყვა ჩემზე და მაგ გრძელ ცხვირს სამუდამოდ დაკარგავთ მამიკოს ბიჭებო „ თქვა და შემომხედა „შენ კი თოჯინა ამათთან ერთად ნუ მოძრაობ . მას შემდეგ თავიდან ვერ ამოვიგდე საშინლად გავბრაზდი თოჯინა რომ მიწოდა კამათი მოგვივიდა ერთხელ და გაგიჟდა ვხედავდი თავს ვეღარ იკავებდა თან არც ჰქონდა რაიმე ხელჩასაჭიდი რომ ისე გამსწორებოდა როგორც სხვებს . ბოლოს რომ დამინახავდა ერთს ამხედავდა და ისევ აგრძელებდა გზას. არ ვიცი როგორ მაგრამ ისტორიის კონკურსში გაიმარჯვა და ერთად წავედით ყაზბეგში რაღაც ტური ეწყობოდა. იქ დავვახლოვდით , უკვე ჭკუიდან გადავყავდი ისე მიზიდავდა, მასში სხვა ქალის დანახვა შევძელი რომელიც ნამდვილი ქალი იყო და არა ისეთი როგორ ნიღაბსაც ატარებდა. ერთად ვიყავით , ყველამ იცოდა ამის შესახებ ის დღეები საუკეთესო იყო ჩემს ცხოვრებაში მთელი წელი გაგრძელდა ჩვენი ურთიერთობა , მეგონა ვიცნობდი , მმხოლოდ ჩემად მივიჩნიე და ვიფიქრე რომ ნამდვილ ქალად ვაქციე მშვიდ, გაწონასწორებულ, სიტყვები , ქცევა დახვეწა დედაჩემმა გაჭედა რომ გაიცნო მაგრამ არ მივაქცევდი ყურადღებას მალე გაქრა ყველგან ვეძებდი გაგიჟებული ვიყავი ვერსად ვიპოვნე რამდენიმე თვეში გავიგე რომ მდიდარი საყვარელი ჰყავდა რომელიც ძალიან გავლენიანი იყო და მის საკუთრებას წარმოადგენდა რომელსაც ვერავინ შეეხებოდა. ამდენი წელი ამ გადავლას ვერ ვივიწყებ მაგრამ ყველაზე მეტად ის მაგიჟებს ომ იმის ნაცვლად მძულდეს ისევ იგივეს ვგრძნობ, მეტიც უფრო ცუდად ვხდები მისი დანახვისას , რომ მიყურებს გული მიჩერდება
-და ეგ ყველაფერი თუ სიმართლეა რატომ გამცირებს , რატომ ცდილობს სულ გაგაგიჟოს, გაგლანძღოს , შეურაცხყოფა მოგაყენოს ამაზე არ გიფიქრია ნოდო? შენ შენი გადასახედიდან უყურებ ყველაფერს მაგრამ გიფიქრია მისი მხრიდან შეგეხედა ყველაფრისთვის?
-ვკითხე მაგრამ არაფერი მითხრა ჩვეულ ფორმაშია იქცევა ველურივით და ჩემს მოთმინებას არად აგდებს ელოდება როდის გავგიჟდები და დავივიწყებ რომ ქალია
-უბრალოდ დააკვირდი მას და მის ურთიერთობებს სხვებთან, შეეცადე მისი სულის დანახვას და გაირკვევა ყველაფერი უბრალოდ შეეცადე დამშვიდდე და წარსული გააქრო თითქოს ახლა უნდა გაიცნო და ცდილობ გამოიცნო როგორია . მე უნდა წავიდე და შენ იფიქრე კარგი?- წამოდგა ფრთხილად და სახლში შევიდა, სანდრო დივანზე იჯდა ბიჭებთან ერთად, ირაკლი დარბოდა იქვე და მიშო შეშინებული უყურებდა, თან თათას მუცელს ეფერებოდა
-ჩემი ძმისშილი რას შვება?
-რა უნდა გააკეთოს მარიამ? ერთი თვის ვარ ჯერ კარგით რაა
-ოოჰ ამან ბუზღუნი დაიწყო უკვე?
-იბუზღუნოს არ მაქ მე პრობლემა დავატკბობ როგორმე - მიშომ გაიცინა და აკოცა ცოლს . მარიამი უყურებდა და თან ჯდებოდა ფრთხილად.
-კესარიააა- იოანეს ხმა გაისმა და კესოც შემოვარდა სახლში. გული ამოვარდნაზე ჰქონდა ისე სუნთქავდა , სწრაფად მივარდა სანდროსთან და ჩაუჯდა
-რა ხდება
-ვაიმეე ალექსანდრე მომკლავს ნამდვილად მომკლავს უთხარი რა რამე გევედრები არ მინდა ჯერ სიკვდილი
-შენ ... შენ გოგო როგორ რა ბიზნეს პარტნიორი იყო გოგო ნაშა კი არა გაგიჟდა ქალი რა ვუთხრა უბრალოდ მითხარი რა რას მერჩი რა დაგიშავე - ცოფებს ყრიდა და უბღვერდა კესოს, რომელიც მობუზული იყო სანდროს მკლავებში
-აუუ რა ვიცოდიი მეეე დიდი ამბავი ახლა გაბრაზდება და უთხარი სხვას ჰქონდა მობილურითქო უუფ მაგის გამო უნდა მომკლა?
-არ დამელაპარაკო რა საერთოდ თორემ გავაფრენ უკვე . ნამდვილი ბავშვი ხარ
-ძალიან კარგი ბავშვი თუ ვარ დაივიწყე რაღაც რაღაცეები პედოფილი ხომ არ ხარ არა?
-გოგო!
-ნუ მიყვირი რა ყელი გეტკინებაა
-არა ხედავთ? ხედავთ როგორ უკრავს ჩემს ნერვებზე?
-უიი მე მეგონა ვცეკვავდი და არა?
-გავგიჟდები ნამდვილად გავგიჟდებიი
-პანიკაში მყოფი უფრო რომ მესიმპატიურება ეგ არ ვუთხრა ხო?- კესარიამ კისკისი დაიწყო , იატაკზე ჩამოხტა და მივიდა იოანესთან . ფისუნიას თვალებით უმზერდა და ისიც ნელ-ნელა იცვლიდა გამომეტყველებას
-არ შეეხო რა დავიღალე უკვე ამის საცოდაობით ვერ გავიგე ხალხო რამ გაგაგიჟათ ჰა?- ანასტასია შევიდა ოთახში და შეწუხებული ჩაეშვა სავარძელში
-უკაცრავად ქალბატონო ანასტასია ყველა თქვენსავით გაგიჟებული ვერ იქნება იმით რომ გადაულახავი ბარიერი შეხვდა -თვალი ჩაუკრა და კურტუმოს ქნევით დატოვა ოთახი.
-როგორ გატუტუცდა ახალი თაობა სად ვლაპარაკობდი ამდენს მის ასაკში- ფხუკუნით თქვა და იოს შეხედა - წახვალ ახლა თუ ?
-არსად არ მივდივარ გაიწიე დამსვი- მიაჩოჩა და თავადაც ჩამოჯდა-კოტე სად არის სანდრიკო?
-სასეირნოთ წავიდნენ ის და ანა
-ნიკოლოზიც არ ჩანს ძალიან შეაგვიანდათ მგონი
-რა იყო შენ? -გიგიმ გადახედა და იოს სიცილი აუტყდა- კიდევ კარგი და არ მყავს თორემ მოვკვდებოდი ან ვინმე შემომაკვდებოდა
-ნერვოზა ხალხი ხარტ ყველა რა გეშველებათ?- საბამ შეიცხადა და სალომეს გახედა რომელსაც ყავის ჭიქები მოჰქონდა ლანგრით ,მისი მორიგეობის დღე იყო და ფუსფუსებდა -ჩემი რომელია სალო?
-აი ეს . უშაქროები წინაა შაქრის სიროფი უკან - ლანგარი დადი და თავისი ჭიქა აიღოო
-აბა ჩემო დებო რძლებო, სარძლო ვინ მომეხმარება და შემაწვევინებს ქაბაბს? - დემეტრე შემოვიდა და გადახედა საზოგადოებას- დამეწვება ვიცი და გაგიჟდება ის
-აუუ მეც მინდააა- ტუჩები გაილოკა გვანცამ და გიგის გახედა
-მე არ ვიცი ქაბაბის მომზადება
-გვაქ ნაყიდი და შეწვა ჭირდება მხოლოდ - გაიბუსხა და ტუჩები გამობურცა- შენ არაფერს მისრულებ საერთოდ
-კარგი რაა გვანცააა- გიგიმაც შეკრა წარბები და შეწუხებულმა შეხედა
-ფუუუ ქაბაბიიი- ნუცა დაიმანჭა და უცებ გავარდა იქედან, უკან მიჰყვა თორნიკეს
-ჩემი ფერიაა
-არ შემოხვიდე რაა
-რას მემალები ნუციკო? მოდი ჩემთან არ წაიქცე ფერი არ გადევს - ხელი მოხვია და პირი მობანა მერე აკოცა და ხელში აიყვანა- წამოდი ზემოთ ავიდეთ დაისვენე თორემ დღეს რაღაც სუსტად ხარ
-კარგი ხოო ოღონდ ჩემთან დარჩი- საყვარლად ააფახულა გრძელი წამწამები და აკოცა
-აბა სად წავალ ჩემო ალქაჯო -ცხვირზე აკოცა და გზა განაგრძო. საწოლზე ფრთხილად დააწვინა და გვერდით მიუწვა- გინდა შოკოლადი მოგიტანო?
-ნწ - თავი გააქნია და ჩაეხუტა -აქედან რომ წავალთ ქუთაისში ჩავიდეთ რაა მომენატრნენ ჩემები
-წავიდეთ რა პრობლემაა მანამდე განოც ბრუნდება კონსულტაციაზე მიხვალ და სადაც გინდა იქ წავიდეთ. ჯერ მაინც არ ელოდება მარიამი, ნუ ანა მოასწრებს მაგრამ არც ის ელოდება ჯერ
-ხო მაგ დროს თბილისში უნდა ვიყოთ თორემ მოვკვდები ნერვიულობით
-ჩვენს გოგონას შეთანხმებისამებრ მარიამს ვარქმევთ თუ წინააღმდეგი ხართ დედიკო?
-არა რა წინააღმდეგი მეც მქონდა ნათქვამი მარიამისთვის შენს სახელს დავარქმევ და მონათლავ ჩემს შვილსთქო სანამ შენ გაგიცნობდი მანამ ვეუბნებოდი და ახლა მითუმეტეს , თუ გოგო იქნება
-გოგონააა ზუსტად ვიცი
-ის გამარკვევინა ნეტა საიდან იცი გოგოა თუ ბიჭი კაი რაა
-მამას პრინცესა მინდა მე პირველი მერე ბიჭები მინდა
-ები თან?
-სამი
-ოჰ რა პრეტენზიული ხარ შენ
-ხო კარგი სამი ბიჭი ორი გოგო ბოლო გოგო იქნება -ჩურჩულებდა და თან ყელს უკოცნიდა- ჩემი გემრიელიი ..
......
კესარიამ ვერ მოისვენა , მართლა გაბრაზებული იყო იოანე და არც მისი მოფერება ჭრიდა, არც თვალების ციმციმი მოკლედ ყველა ნაცადი ხერხი ჩაუვარდა. ბოლოს გაბრაზებული შეუვარდა საძინებელში , ბედი არ გინდა? ამ შუაღამით ყველას რომ ეძინა და მათი სართული დაცარიელებული იყო ვაჟბატონი ნახევრად შიშველი იდგა და ვიღაცას ესაუბრებოდა , სერიოზული გამომეტყველებით. კესომ თავ ბედი იწყევლა იქ რომ დარჩა იოანესთან ერთად მარტი იმ იმედით რომ შეირიგებდა . დაიხრჩო ნერწყვის ყლაპვით და საერთოდ გაცლა დააპირა იქედან . კარზე ხელი რომ მიადო იომ , გასაღები გადაატრიალა და ზურგიდან აეკრო ქალბატონს
-აქ რას აკეთებთ ქალბატონო კესარია?
-უკვე არაფერს , კარი გააღე და გავალ
-ვგიჟდები იცი?
-რაზე
-ხმა რომ გიკრთება ჩემი მოახლოვებისას , როცა გეხები კანი ბუსუსდება და ყველა უჯრედი ჩემს შეხებას ითხოვს- თითები გლუვ კანზე გადაატარა , თმებში სახე ჩარგო და შემდეგ ყელზე გაუხახუნა ცხვირი , ტუჩები მიაწება, აი რა იყო ერთადერთი საშუალება კესარიას დასამუნჯებლად , მოსადუნებლად და სადავეების მოსაპოვებლად . იოანემ თავისკენ შეაბრუნა ქალბატონი და მის ტუჩებს დაეპატრონა . გაბრუებული ,გონებადახშული ყვებოდა ალერსში იოანეს და ამჯერად საერთოდ ვერაფერს აცნობიერებდა , მხოლოდ მის ტუჩებს და თითებს აღიქვავდა რომელიც სიამოვნების მორევში ამყოფებდა . საალერსო სიტყვები რომელიც მელოდიასავით ჩაესმოდა და მის კვნესას ერწყმოდა , იოანეს გაბრწყინებული თვალები რომლებიც ყველაფერს გამოხატავდნენ და ამ მწვანე სფეროებში შეღწევა სურდა . ...
დილით საყვარელ სხეულზე აკრულს გაეღვიძა , ყველაფერი გაახსენდა და გაეღიმა . თითები აასრიალა იოს პრესზე და აკოცა . ბიჭი დიდი ხნის გამოფხიზლებული იყო და უყურებდა მძინარე ქალბატონს
-გილოცავ ჩემო ჭირვეულო - გაიცინა იომ და ტუჩები დაუკოცნა- უკვე ოცი წლის ხარ და ჩემთან თამაშს წყვეტ . ჩემი დროა უკვე -თავიდან ვერ გაიხსენა რიცხვი შემდეგ გონს მოვიდა და გაეღიმა . ხელები ყელზე მოხვია ბიჭს და თვალებში ჩახედა
-გმადლობ . თანახმა ვარ პოზიციები დავთმო დავრწმუნდი შენს შესაძლებლობებში- ეშმაკურად ჩაიცინა და ცხვირზე აკოცა - საჩუქრად შენ მიგიღე მაგრამ ხომ იცი მე საჩუქრების გიჟი ვარ - გაიცინა და ტუჩები დაუკოცნა
-ეგ ჩემი საჩუქარი იყო შენი კი არა . შენ საჩუქარს მოგვიანებით მიიღებ მიდი შეცუნცულდი სააბაზანოში მოწესრიგდი მე ქვემოთ ვიქნები - სწრაფად წამოდგა ვინაიდან უკვე მოწესრიგებული იყო მხოლოდ შარვალი ამოიცვა და გაუჩინარდა. კესარია დიდხანს არ ჩანდა, იოანემ ისარგებლა ამით და სწრაფად მოამზადა ყველაფერი . კესარია ქვემოთ ჩავიდა მაგრამ იოანე სახლში ვერ იპოვნა , გაბუსხული იდგა როდესაც თვალზე სახვევი ააფარა იომ თან ყელი დაუკოცნა
-იოანე
-ჩშ უბრალოდ გამომყევი კარგი?-ხელი ჩაკიდა და წაიყვანა. კესარია გატრუნული მიყვებოდა და გული უფართხალებდა . ისევ ზურგიდან აეკრო იოანე და სახვევი მოხსნა . კესარიას თვალწინ ულამაზესი ხედი გადაიშალა , ეს ადგილი აქამდე არ შეუმჩნევია იდგა და გაოცებული უყურებდა პეიზაჟს როცა იოანეს თვალებს წააწყდა
-ჩემო პატარა ცოლად გამომყვები?
კესარია გაოცებული იდგა , ნამდვილად ვერ წარმოიდგენდა იოანე ცოლობას თუ შესთავაზებდა . დუმილმა გააგიჟა იოანე
-კესარია ..
-მე თანახმა ვარ - გაიღიმა და კოცნაც იგემა , იოანებ ბეწედი გაუკეთა არათითზე და უკვე ისე დააცხრა ტუჩებზე სულ დაავიწყდა რის თქმას აპირებდა
-იოანე მოიცადე რაღაც უნდა გითხრა ასე .. არ შემიძლია .. მე ჯერ არ მინდა დავქორწინდეთ ისედაც ხომ შენთან ვარ
-სამი წელი უნდა გადავდოთ ჩვენი ქორწილი უნივერსიტეტის დასრულებამდე?
-ხოო
-და მე ხელს შეგიშლი შენი აზრით?
-იოანეე ნუ ბრაზდები რაა - ჩაეხუტა და ყელში კოცნის კვალი დაუტოვა - ხომ არ ბრაზდები?
-ვბრაზდები რადგან არ შემიძლია ასე უნდა ვიაროთ ხან შენთან ხან ჩემთან? პატარა ბავშვივით უნდა ვირბინო წინ და უკან? მინდა ჩემთან იყო და არ მენატრებოდე , სახლში იყო, ჩემს გვერდით იძინებდე და დილით პირველს შენ გხედავდე
-იოო
-გპირდები სწავლაში არანაირად შეგეშლება ხელი . ხომ იქცეოდი აქამდე შენს ნებაზე და მეც მათამაშებდი აღარ შემიძლია ასე გაგრძელება მითხარი რომ აქედან ჯვარდაწერილები წავალთ და ჩემთან გადმოხვალ.. მითხარი რომ არ გამაწამებ- თითებს უმისამართოდ დაატარებდა და ყელს უკოცნიდა. კესარია გაბრუებული იდგა ვერც იმას იაზრებდა უკვე სახლისკენ რომ იძვროდნენ - კესოო თანახმა ხარ ხო? - დივანზე მიაწვინა და მაისურის მოშორების შემდეგ შორტი გახადა .ისე უყურებდა ყველაფერზე დათანხმება შეეძლო, ნებისმიერი რამის დათმობა და ასე მარტივად მოუგვარა იომ საქმე . შეასრულა კიდეც სურვილი და ასე მარტივად დაიმორჩილა კესარია .
...
ბექულიუსი თბილისში იყო რეზიკოსთან ხელშეკრულება გააფორმა და შეუდგნენ კიდეც საქმეს. რეზიმ იმდენი მოახერხა რომ სოფო საქართველოში დაბრუნებაზე დაითანხმა . ამდენი მანქანა რომ დაინახა ეზოში გაბრაზდა უმცროსი ქალდანი
-რა ხდება რეზი? მე რა გთხოვე ?
-ნუ ბრაზობ ჩემო პატარავ ისინი ჩემი ძმაკაცები არიან ცოლებითურთ უბრალოდ გაგაცნობ გთხოვ - სავარძელში ჩასვა და სახლისკენ დაიძრა.
-ჩემი გოგოო- გაიანე მოეხვია მაგრამ საპასუხოდ რეაქცია რომ ვერ დაიმსახურა მოშორდა . სოფო იმდენ დაჟინებულ მზერას გრძNობდა ჭკუიდან გადავიდა, რაც უბედურ შემთხვევაში მოჰყვა მას შემდეგ სახლიდან არ გასულა ახლა კი იმდენნი იყვნენ იქ . ყველა შეათვალიერა გაბერილ ქალბატონებში გაკრეჭილი მარიამი რომ ამოიცნო ღიმილი ვერ შეიკავა
-ქირურგო? შენ?
-ჩემი მწარე გოგო - ლოყაზე აკოცა და სანდრიკო გააცნო
-სასიამოვნოა მარიამის რჩეულის გაცნობა
-ჩემთვისაც რეზი სულ გახსენებდათ ხოლმე
-უჰ ისე უყვარს მაგას ლაპარაკი ნუ იტყვით
სოფომ გაიცნო ყველა , თავად არც კი იღიმოდა ისე უყურებდა საზოგადოებას და მალე ყველას სესახებ ჰქონდა ცნობები. ნინი რომ დაინახა და შემდეგ ნოდოს შეხედა ენა ჩაუვარდა. რეზიმ ანიშნა არაფერი ეთქვა და ისიც გაჩუმდა . აი ანასტასია რომ აღმოაჩინა მანდ ვეღარ მოითმინა და რეზის გახედა რომელიც უბღვერდა გოგოს
-ამ გოგოს მგონი კაცი უნდა და ძალიან გაგიჟებულია - ძმას უთხრა და რეზიმ ისე გამოხედა წარბები შეკრა- რა არა?
-სოფო რა გინდა?
-მე არაფერი უბრალოდ რძლად მომწონს ეს გოგო თან ძალიან . ეს ბიჭი კი პატარა არაა? ჩემზე პატარაც კი გაგიჟდა ეს გოგო?
-სიყვარული სიგიჟესთან ასოცირდება ჩემო თოჯინა
-შეგიძლია ჩემს ოთახში ამიყვანო?
-უკვე?
-სხვა არფრის ნახვა და მოსმენა არ მინდა საკმარისი ინფორმაცია მივიღე ! მე უნდა დაგტოვოთ კარგად ...
საძინებელსი მარტო დარჩა და მაშინვე ცრემლებმა იწყეს დენა, როგორ მოენატრა სამშობლო , ახლა გზაში უნდა ყოფილიყო თავისი მანქანით და მთელი თბილისი მოევლო , ყველა კუთხე-კუნჭული უნდა დაეთვალიერებინა და შეედარებინა ძველთან. მის ნაცვლად საწოლზე იყო გაშხლართული ფეხებს ვერ გრძნობდა და დამოუკიდებლად შხაპის მიღებასაც ძლივს ახერხებდა . მუდამ დამოუკიდებელ გოგონას რომელსაც მარტოს სეეძლო ყველგან ყოფნა და მიზნის მიღწევა ახლა სახლშიც ვერ რჩებოდა მარტო. კვლავ აიღო სახატავი რვეული, ფანქარი და დაიწყო ხატვა . ბოლო დროს მწვანე თვალები ჰქონდა ამორჩეული და მთელი მონდომებით ხატავდა , მას შემდეგ რაც ავარიაში მოჰყვა ,ჯერ კიდევ ბურანში მყოფს მოეჩვენა მსგავსი ფერის თვალები , თავიდან ეგონა რომ მართლა მოეჩვენა მაგრამ შემდეგ გაიგო რომ ვიღაც ბიჭმა გადაარჩინა , მას რომ არ გადმოეყვანა მანქანიდან აფეთქდებოდა და სიცოცხლესაც გამოემშვიდობებოდა. ზოგჯერ წყევლიდა იმ ბიჭს ვინაც გადაარჩინა , ზოგჯერ კი მადლიერი იყო იმის გამო რომ საყვარელი ადამიანების ყურებას , შეხებას მაინც ახერხებდა .
ყველანი წავიდნენ სახლებში , კესო უკვე იოსთან ცხოვრებდა და ერთმანეთს „აგიჟებდნენ“ მთელი მონდომებით . ანასტასია სამსახურში დადიოდა , ახალი საქმე აიღო და უდარდელად აგრძელებდა ცხოვრებას, ნინიც დარჩა , ძველი სახლი რომელიც დიდი ხნის წინათ შეიძინა გაარემონტა , ოთახები მოაწყო , უამრავი გასართობით აღჭურვა და ჩამოიყვანა კიდეც თავისი ცხოვრების აზრი. ბავშვი აღტაცებული აკვირდებოდა ყველაფერს და იმახსოვრებდა, ტიტინებდა და დედიკოს არ შორდებოდა. მთელი ქალაქი დაათვალიერა დედა შვილმა, სახლში გვიან დაბრუნდნენ და მაშინვე სახლში მოაწყო ტური .
-დედიკოო
-ხო ჩემო ბუთხუზა - გაიცინა და მისკენ ბაჯბაჯით მიმავალ თეთრ დათს შეხედა . ხელში მანქანები ეჭირა
-არ მეთამაჩები?
-ვჭამოთ ჯერ და მერე - განაგრძო საჭმლის მომზადება თან ბავშვს უყურებდა რომელიც თავისთვის თამაშობდა , ხანაც მულტფილმს უყურებდა , ბოლოს დივანზე აბობღდა და წამოწვა
-გოჭუნია დაიღალე?- ბავშვთან მივიდა და ხელში აიყვანა , მანაც მოხვია პუტკუნა თითები ყელზე და თმები გაუშალა რომ ეთამაშა კულულებზე
-დე ვწამოთ და დავიძინოთ ლა
-კარგი ჩემო ღიპუცა- მაგიდასთან დასვა , როგორც დიდი კაცი თავისი საჭმელი დაუდო ჩანგალიც მიაწოდა და უყურებდა როგორ იტუპნებოდა , ღიმილს ვერ იშორებდა მისი შემხედვარე .ბავშვმა როცა დაასრულა ჭამა ჩანგალი დაარჭო ნაჭერ ხორცს და დედიკოს შესთავაზა
-დეე ჩენ ალ გიჭამია საელთოდ
-ჩემი ცხოვრება დე ჩემი ბიჭი ჩემზე ზრუნავს უკვე?- ხელი მოხვია და გულზე მიიკრა -შევჭამ დე შენ მაჭმევ?
-კიი- გაიცინა და დედიკო დაანაყრა .
-წავედით ვიბანაოთ და დავიძინოთ ჩემო გაბელილოო- ხელში აიყვანა და გაიქცა სააბაზანოსკენ . გაიწუწა სულ ბატონის თამაშის გამო ბოლოს კი პირსახოც მოხვეული გაიყვანა თავის საწოლზე დასვა გაამშრალა , მანქანების გამოსახულებით პიჟამა ჩააცვა და საწოლში დააწვინა .
-გამოვიცვლი დე და მეც მოვალ- უცებ გავარდა გაიხადა სველი ტანსაცმელი , პენუარი გადაიცვა და გვერდით მიუწვა შვილს. ისიც მოეხვია ზღაპრის მოლოდინში დედიკოს მკერდზე დაადო თავი და აკოცა. საკმაოდ დიდხანს როგორც დედისერთას მოუხდა ბუნებრივ კვებაზე ყოფნა სხვა უამრას საკვებთან ერთად და კიდევ ვერ გადაეჩვია ნორმალურად მოფერებას .
-რეზ რაზე სევთანხმდით მე და შენ?
-აუუ მიკვალც და ლა ვქნა? - ბუზღუნით გაუშვა თითები დედიკოს მკერდს და აკოცა .ნინი ზღაპარს უკითხავდა და თან თმაზე ეფერებოდა. ბავშვი აშკარად სხვაგან იყო ფიქრებით და სეაწყვეტინა კიდეც კითხვა-დეე?
-რა გაინტერესებს ჩემო ცნობისმოყვარევ?
-მამა ხო აქაა?- ეს რომ უთხრა გული შეეკუმშა ნინის, თვალები აემღრვრა როცა მისი მოწყენილი სახე დაინახა და ძლივს გაუღიმა
-რატომ მეკითხები დე?
-ხომ ამბობდი საქმეები აქვსო და ახლა ჩვენ ვართ აქ არ მოვა მაინც? სულ არ მოვენატლე?
-დე არ იტირო რა ხომ იცი ბიჭები არ ტირიან დე შენ ჩემი მაგარი ბიჭი ხო ხარ? დედას სიცოცხლე ხო ხარ ჩემო ბუთხუზა? დედას სიგიჟემდე უყვარხარ დე- ბავშვს სახე დაუკოცნა და ჩაეხუტა
-არ მოვა ხო? მაშინ მომატყუე რომ მითხარი უყვარხარო? სენ რომ გიყვარვარ ვერ ძლებ ჩემს გარეჩე
-ამდენი საიდან იცი 4 წლის ბავშვმა? მამაზე ბოლოს სულ პატარას გითხარი მხოლოდ ორი წინადადება და საიდან გახსოვს
-ჩენ ლომ ალ იკავი ფოტოები ვნაქ შენს კარადაში და არ დამვიწყებია
-რა?
-ხო ვიცი სხვის ნივთებც ალ უნდა შევეხო მაგლამ ის ხომ მამაჩემისაა და მამა სხვა ალაა
-ყველაფერზე პასუხი როგორ გაქ?
-შენი ჭკვიანი ბიჭი ვარ და იმიტო- გაიკრიჭა და ლოყები ჩაეჩხვლიტა
-არ დაიძნებ ახლა?
-კიი ოღონდ ვაკოცებ ლაა -„ჩაძვრა „ პენუარში და ბევრი აკოცა , მერე ჩაეხუტა და დაიძინა. ნინი დიდხანს უყურებდა ამ პატარა საოცრებას და უკვე აგიჟებდა ის ფაქტი რომ ნოდოს იცნობდა თუ ფოტოები ჰქონდა ნანახი. მთელი ღამე ვერ მოისვენა , აივანზე გავიდა სარწეველა სკამში ჩაჯდა პლედ მოხვეული და სიგარეტის მთელი კოლოფი დაცალა . თავზე დაათენდა და რეზის ზარიც განხორციელდა , გაეღიმა და უპასუხა
-გისმენ
-ჩემი ბიჭი სახლშია?
-კიი ჩამოხვედი შენ უკვე?
-ღვიძავს? უნდა ვნახო
-არა რომ გაიღვიძებს გამოვალთ შენთან სოფოსაც ნახავს მოენატრა ძალიან
-კარგი გელოდები იცოდე დროულად მოიყვანე თორემ ალყაში მოვაქცევ სახლს და შემოვამტვრევ კარს
-რა კარგ ხასიათზე ხარ რეზუნა ტასიკო ხომ არ მოარჯულე
-გოგოო სად იყო ის ალქაჯი მე რომ ჩემი ნათლულის გამო დავფრინავდი სიხარულით?
-ხო კარგი ნუ ჭედავ ახლა წავედი გკოცნი სიცოცხლე
-ნუ მეძახი შენ კიდე ეგრე მე კი ვიცი სიცოცხლე რომ ვარ მაგრამ სხვებს საყვარელი ვგონივარ კიდევ
-დაახვიონ რაა ვისაც ეგრე ჰგონია
-დედაააა -გაიგონა ბავშვის ხმა და დაემშვიდობა კიდეც მეგობარს. ბავშვის ოთახში შევიდა და თმაარეული, ლოყებაწითლებული, გოჭუნა საწოლზე წამომჯდარი დახვდა
-მგელიი ვის შეჭამსოო ახლაოოო- ხმა სეიცვალა ნინიმ და ბავშვისკენ დაიძრა
-ალაააა ალა სემჭამოო- საბანი გადაიფარა და დედიკო თავზე დაეცა, იმდენი აკოცა იმდენი იკისკისეს მთელს სახლში მათი ხმა ისმოდა. ბოლოს მოწესრიგდნენ და წავიდნენ რეზისთან. ბავშვი მანქანიდან გადმოხტა და გაიქცა ნათლიასაკენ რომელიც ჩაცუცქული, ხელებგაშლილი ელოცა როდის მოეხვეოდა გოჭი. შემდეგ დაუკოცნა ლოყები და თავადაც მიიღო უტკბილესი კოცნა
-სოფო სადაა?
-ზემოთაა მიდი აირბინე და გააღვიძე პირველივე ოთახია - დასვა და ისიც წავიდა ზემოთ
-ფრთხილად დე
-ოო სულ ლოგოლ მეუბნები მაგაც დიდი ვარ მე უკვე - გაიჯგიმა და კიბის მოაჯირს ხელი მაინც მოკიდა
-ნუ უყურებ ხომ იცი არ უჭირს კიბეზე ასვლა უკვე
-ვიცი მაგრამ .. ფრთხილად -ისევ დაუძახა და რეზის შეხედა როცა ბავშვი გაიქცა საძნებლისკენ-ნოდოს ფოტოები აქვს ნანახი თუ შეხვდებიან იტყვის რომ მამამისია
-საიდან იცის
-ერთხელ ტიროდა მე მამაა არ მყავს არ ვუყვარვარო ვერ დავამშვიდე და ვუთხარი მამაშენი საქართველოშია, არ სცალია და რომ განთავისუფლდება ჩამოვა შენ კი კარგად უნდა მოიქცე რომ გაახარო-მეთქი.-ნინი ჩაეხუტა და ცრემლებს სიტყვები ამოაყოლა- მეშინია რეზი რა ვქნა არ ვიცი იმ არაკაცს როგორ ვარგუნო ეს ბედნიერება , ბავშვი რომ წამართვას მერე რა გავაკეთო რეზი .. მოვკვდები მის გარეშე ვერ ვიცოცხლებ
-დამშვიდდი ჩემს ბიჭს ვერავინ წაგართმევს თან ნოდო არაა ეგეთი
-კაცმა რომელმაც საკუთარ შვილზე უარი თქვა და დედამისი ქუჩაში დატოვა ყველაფრის გარეშე მიუსაფარი თუ მოუნდა და გაეხსნა მამაშვილური ინსტინქტი ? თან უფლება აქ ვერ დავუმტკიცებ რომ თავად თქვა უარი ამას აზრიც არააქ იმ წერილს მნიშვნელობაც არააქვს
-ჩემი ხომ გჯერა ხომ დაგპირდი არასდროს მიგატოვებთ შენ და შენს ბავშვსთქო არ დავუშვებ რომ რეზის დაგაშორონ . მართალია ნოდოს არაფერი დაუშავებია ჩემთვის, მაგრამ როგორც კაცს დიდი დანაშაული აქვს და არ დავუშვებ გესმის? არ დავუშვებ რეზის დაგაშოროს
ბიჭუნამ კიბეები აიარა შემდეგ კი კარი გააღო ფეხის წვერებზე აწეულმა , ოთახში შევარდა საწოლზე აბობღდა და მძინარე სოფოს თავზე დაახტა . სახე დაუკოცნა და თმები აურია
-სოფიოოო სოფიოო გაიგვიძეეე ჩენი პლინციი მოვიდაა სოფიოოო
-აქ ვინ ყოფილა? ჩემი ღიპუცა მოსულააა სოფო შეჭამს ღიპუცას რომ გააღვიძე იმიტომ - გაიცინა გოგომ და სხეულზე აიკრო ბავშვი -გიკბინო? უნდა გიკბინო თორემ ვერ ვძღები- ლოყებზი დაუკოცნა და შემდეგ ხელზე უკბინა
-ალ მიკინოოო სოფიოოო ვამპილიააა
-ვაიმეე ჩემი სიხარული ვის უყვარს ყველაზე ყველაზე მეტად სოფოო?
-მეეეე მე მიკალს სოფოოო- გაიცინა და ყელზე მოეხვია გოგოს , აკოცა და თმები გადაუწია სახიდან , შემდეგ მოეფერა და ისევ ჩაეხუტა - მიკაქალ
-რატომ მოიწყინე ჩემო ფუმფულა?
-სოფოო? შენ იცი ვინაა მამაჩემი?
-მე.. ჩემო ბიჭო მამიკო შენი მამიკო შორსაა და
-როგორაა შორს დედამ საქალთველოჩიაო და ახლა სად ვალთ აბაა
-კი ვართ საქართველოში მაგრამ .. ის
-შენ ხო ალ მომატყუებ მე? შენ ხომ კარგი ხარ მითქალი ალ ვუკვალვალ ქო? ალ მოვა? საერთოდ არ მოვა?- თვალები აემღრვრა ბავშვს და სოფიოც ატირდა მასთან ერთად. ბავშვს კოცნიდა და ცრემლებს ვერ იკავებდა
-ჩემო ცხოვრებავ შენ ხო ჩემი ბიჭი ხარ რა საჭიროა სხვა ვინმე მე რეზის და ნინის ძალიან ძალიან გვიყვარხარ უზომოდ გვიყვარხარ რომ გაიზრდები შენ ხომ უნდა მომხედო? შენ უნდა მაკოცო და დამიბრუნო სიცოცხლის წყურვილი შენ ხარ ჩემი ელექ
-ელექცილი ლა ალი?
-წამალია რომელიც კურნავს ჩემო ლამაზო - ცრემლები შეუმშრალა ბავშვს და სახეზე მოეფერა
-მაჩინ გაკოცებ ფეხებზე და აგალ გეტკინება - ეს რომ უთხრა სოფოს გული გაუჩერდა , უნდოდა ეტირა, ბოლო ხმაზე ეყვირა მაგრამ არ შეეძლო რეზი იყო ერთადერთი ვისთანაც არ შეეძლო ღიმილი მოეშორებინა . ძვლივს გაიღიმა და ბავშვი ჩაიხუტა
-უყვარხარ შენს ფერია სოფიოს ჩემო ბიჭო
-ჩემი ფელია სოფიო ლოდიც ადგება? მინდა მეთამაჩოს გავიცეირნოთ ეზოში ლა?
-დაუძახე რეზი ნათლიას და გავიდეთ ჩემო სიცოცხლე -
-კაიიი- ჩაცოცდა საწოლიდან და გარეთ გავიდა- ნათლიაააა ამოოოო ფელიამ მოვიდეცოოო
-მოვდივარ- რეზიმ კიბეები აირბინა და ოთახში შეიჭყიტა- დილამშვიდობის
-მომეხმარე და ეზოშ გამიყვანე
-მართლა?
-ნუ გიხარია ტყუილად ჩემმა გიპუცამ მთხოვა - დაუბღღვირა ძმას რომელსაც ღიმილი სახეზე შეაშრა . სოფოს დაეხმარა თავად ჩააცვა შემდეგ ხელში აიყვანა და დივანზე დასვა, ეტლი ჩამოიტანა და ეზოში გავიდნენ ყველანი. საშინელი სიცხე იყო ყველაფერი იწვოდა, ამიტომ ხეებისკენ წავიდნენ . რეზი მირბოდა სოფიოც მიჰყვებოდა და იღიმოდა. ბავშვს ეთამაშებოდა, რეზი და ნინი კი შორიდან უყურებდნენ
-რა ბედნიერია რეზის რომ ხედავს არა?
-ხო ინსტიქტურად ბედნიერდება
-გამოჯანმრთელდება აი ნახავ- მიეხუტა ნინი და ლოყაზე აკოცა- ტასო ნახე?
-რა გინდა ნინი?
-ნუ ბრაზდები რა რატომ არ არიარებ რომ აბოდებ უკვე იმ გიჟზე
-მე? ღმერთმა დამიფაროს თავად უნდა აბოდებდეს ჩემზე
-ნერვებს მიშლი და მოგკლავ . ეგ გოგო რაღაც სასწაულია დიდი ხანია ვიცნობ ერთ უნიში ვსწავლობდით ცოტა ხნით მერე მე რუსეთში გადმოვედი იქ გაცვლითი პროგრამით ვიყავი მაგრამ ისევ ვუკავშირდებოდი ხოლმე . ძალიან განსხვავებულია ძლიერი და ამაყი, ამავე დროს გიჟი
-გიჟზე გამახსენდა ნატალია ჩამოდის
-ვიინ? მაგ ბო..
-ნინი!
-ვაიმეე რა უნდა მაგას აქ არ გამაგიჟო ახლა მოვკლავ დავუფუშავ იმ სილიკონებს
-საიდან მოიტანე რომ სილიკონია ?- ჩაიცინა და ფეხი ფეხზე გადაიდო- მომენატრა ისე კარგია რომ ჩამოდის
-არ გამაგიჟო ახლა არ გადამრიოო იცოდე ანასტასია გაგიჟდება მის საეჭვიანოდ აკეთებ ხო? თორემ არ მისცემდი ჩამოსვლის ნებას- უცებ დამშვიდდა და მკვლელი მზერა სტყორცნა ეშმაკურად მომღიმარს
-არ მევასებიო ტიპმა და რაზე უნდა იეჭვიანოს?
-ოხ რეზი რეზიი მაინც როგორ გავხართ ეს კაცები ერთმანეთს რა . სხვა გზა ვერ იპოვნე ანასტასიას გასაგიჟებლად და ამასაც მიმართე უკვე
-დამშვიდდები ახლა? რა დაგიშავა იმ გოგომ გამაგებინეთ
-არაფერი! უბრალოდ არ გშორდება და არაა შენი შესაფერი ვინცაა შენთვის გაჩენილი იმის დაკერვას არ ცდილობ
-ნუ იბუსები რა მოდი აქ ჩამეხუტე და მითხარი ნოდოსთან რას აპირებ - ხელი მოხვია და უცებ დაისვა ფეხებზე
-რას უნდა ვაპირებდე
-მე მაინც მგონია რომ რაღაც ისე არაა შეუძლებელია ნოდო ეგეთი იყოს ტო
-ხომ იცი სიმართლე ხომ იცი რა ვკითხო ეგ რომ ვუთხრა გაიგებს რომ ბავშვი მყავს და მისი სურვილისამებრ აბორტი არ გამიკეთებია .ღმერთო რომ წარმოვიდგენ ეგეტი კაცი ჩემს ბიჭს შეიძლება შეუყვარდეს გული მიჩერდება და უარესად მეზიზღება
-ვის ატყუებ ნინი?
-მერე რა რომ მიყვარს ეგ იმის გამოა რომ იდიოტი ვარ ორმაგად მძულს შენ რომ არ ყოფილიყავი შუა ქუჩაში სიცივით მოვკვდებოდი მეც და ჩემი ბიჭიც
-დაელაპარაკე ჯობს დაელაპარაკო მის ნერვებზე თამასს და ლანძღვას ჯობს ეგ მე გეუბნები და თუ დამიჯერებ კარგი იქნება
....
მარიამი დაბაჯბაჯებდა და ლიზიკოს ელაპარაკებოდა, ალექსანდრე საქმეებზე იყო წასული . ქალბატონი მოკლე სარაფანით დადიოდა და კიდევ ცხელოდა
-აუუ ლიზიკოო ცხელა ძალიან არა?
-გინდა ნაყინი მოგიტანო?
-აუუ კიი შოკოლადის გვაქ?
-კი ჩემო გოგო- გაიღიმა ლიზიკომ და სწრაფად მიუტანა ნაყინი. მანაც წამში მიირთვა და ტუჩები გაილოკა
-სუპერ ბებიკო გყავთ დე აი დამარტყეს ნახე
-ჩემი გიჟი ბავშვები მამიკოს არ გვანან ალექსანდრე მუცელშიც მშვიდი იყო მხოლოდ გარკვეულ შემთხვევებში რეაგირებდა მე და თინას გვეშინოდა ხოლმე , მერეც მშვიდი ბავშვი იყო რომ დაგეტოვებინა მთელი დღე დაწვენილი თავისთვის იქნებოდა და მხოლოდ შიმშილის დროს დაიწყებდა ჭუჭყუნს . ახლა რომაა ჯუჯღუნა ისე კი არ იყო ბავშვობაში
-ხოო? მე აბა სულ გიჟი ბავში ვიყავი არაფერს ვაფუჭებდი მაგრამ ვცელქობდი თოკო და მიშიკო გაგიჟებული მყავდა.
-ჩემიი გიპუცა სად არის?- თოკუნა შევიდა სახლში გარიმებული უკნ ნუცა მოჰყვებოდა მუცელი ჯერ კიდევ არ ეტყობოდა . თოკო მოეხვია მეგობარს ჩაკოცნა მერე მუცელი დაუკოცნა და ისევ ჩაეხუტა- საშინლად მომენატრე და გამოვვარდით
-გენაცვალე რომ ჩაიკეტებით სახლში არ გახსოვთ ის რომ ბავშვი გყავთ უკვე ჩასახული და მე ვის გავახსენდები
-მარიამ
-რა იყო რძალო? ვტყუი?
-ნუ მიწითლებ ცოლს ეს რა დაეწყო ამ ბოლო დროს ფეხმძმობის ბრალია ? უფრო წითლდება ახლა და მინდება მოვაკბიჩო ლოყები- არ მოშორებია მარიამს ისე ჭამდა თვალებით ცოლს და იკრიჭებოდა
-ოდესმე ჭკუა მოგემატება ნეტავ?
-აი ჩვენი ბიჭ რომ გაიზრდება მაშინ ალბათ
-აბა ეს გოგოაო იკლავ თავს და?
-მერე ბიჭი არ მინდა მეორე? ვერ გავიგე მარიამ რა პრეტენზია აქვს? ბავშვებს მე გავზრდი წავიდეს თვითონ ისწავლოს და ნუ ახლა მომდევნო ბავშვების ჩასახვაში უნდა მიიღოს მონაწილეობა ეგ თვითონ არ ევასება ნაკლებად
-თორნიკეე ხომ არ გინდა ამაღამ საწოლში მარტო ძილი მომინდეს?
-რა პრობლემაა დავისვენებ ცოტას გადავიღალეთ ჩვენც
-ვინ თქვ.. საზიზღარო მარიამ ხედავ როგორ მაბრაზებს?
-ვაიმე რა საყვარლები ხარტ რომ იცოდეთ ჩემი ქმარი მომენატრაა - მობილური აიღო და დაურეკა. დიდხანს ურეკავდა არავინ პასუხობდა შემდეგ რომ აუჩქარდა გულსიცემა როგორც იქნა უპასუხეს-სან სად ხარ? მალე დარუნდები ? მომენატ..
-სანდრო არ არის აქ სააბაზანოშია - ქალის ხმა რომ გაიგონა გული გაუჩერდა, თვალები ბრაზისგან აემღრვრა , მუხლები მოეკვეთა და რომ არა თორნიკე ალბათ იატაკზე გაიშხლართებოდა . მობილურს დახედა ნომერი ხომ არ შემშლიაო და გაავებულმა მიახეთქა მობილური კედელს თან დაიყვირა
-მოვკლავ !
-რა ხდება არ იტყვი? მარიამ
-არაფერი შენ ნუ გაგიჟდები მე მივხედავ - ხელი გაუშვა და ლიზისთან წავიდა სამზარეულოში
-რა ხდება მარ? ახლავე გამოვიტან ..
-შეგიძლია სანდროს ბინის გასაღები მომცე?
-რა ხდება? მოიცა აქ მქონდა მგონი-უჯრიდან ამოიღო გასაღებების აცმა და ერთ ერთი წყვილი მიაწოდა - აი ეს არის
-კარგი წავედი მე ცოტა დამაგვიანდება ალბათ არ ინერვიულო - ლოყაზე აკოცა და გავიდა
-სად მიდიხარ მარიამ?
-საქმე მაქვს მოგვიანებით გნახავთ- გვერდი აუარა და მანქანის გასაღებიც აიღო. ჯიპში ჩაჯდა ღვედი შეიკრა და წავიდა . სიმართლე რომ გითხრათ ალექსანდრეზე არ ბრაზობდა იცოდა იქ არაფერი ხდებოდა ან თუ მოხდა რაღაცაში იყო საქმე მაგრამ იმ ქალის ნახვა და მიწასთან გასწორება სიგიჟემდე უნდოდა . მოკვდებოდა რომ არ მისულიყო და თავად არ დარწმუნებულიყო საქმის ვითარებაში . კიბეები აიარა და მეორე სართულზე არსებულ კართან გაჩერდა გასაღები მოარგო , ღრმად ჩაისუნთქა თვალები დიდხანს დახუჭა შემდეგ გადაატრიალა და შევიდა . ადგილზე გაშრა ეგონა ეჩვენებოდა და ეს ყველაფერი სიზმარი იყო .....
სახლში შევიდა და პირველი რაც თვალში მოხვდა ნახატი იყო ერთი, ორი სამი ყველა კედელზე ყველა კუთხეში ნახატები იყო ჯერ მხოლოდ „თაფლისფერ თვალებს“ ხედავდა შემდეგ საძინებელში შევიდა და საწოლის წინ მთელს კედელზე საკუთარი თავი დაინახა , იდგა და უყურებდა მომღიმარ მარიამს გრძელ ლურჯ კაბაში გამოწყობილს რომელცი ერთ-ერთ წვეულებაზე ეცვა . შემდეგ იქვე დადებულ მოლბერტზე განთავსებული ნახატი შენიშნა ტილო მოაშორა და ამჯერად უკვე ფეხმძმე მარიამი დაინახა . თითქმის ყველა მნიშვნელოვანი მომენტი ჰქონდა ალექსანდრეს დახატული , ზოგი კედელზე დიდ ტილოზე იყო გამოსახული, ზოგიც სახატავ რვეულში იყო . მარიამი გაოცებული იჯდა საწოლზე შემდეგ ბალიში აიღო და ჩაეხუტა , ზემოთ რომ აიხედა სულ გაუჩერდა გული იქედანაც მარიამი უმზერდა ასე ჩვეულებრივად უღიმოდა საკუთარი თავი იმდენად კარგად იყო შესრულებული ნახატი.
წამოდგა და მისაღებში გავიდა , შეშნებულმა გაიხედა უკან როცა კარი შემოგლიჯა ვიღაცამ და სახლში შემოვარდა
-მარიამ .. აქ ხარ?- ალექსანდრეს გული ამოვარდნაზე ჰქონდა ძლივს სუნთქავდა რომ დაინახა გოგონა ადგილზე გაშრა - მე.. მე არ გეფიცები მარიამ- მარიამი უყურებდა და ვერც იტევდა იმ გრძნობას რაც ჰქონდა ამ კაცის მიმართ უბრალოდ ენით აღუწერელად უყვარდა . სწრაფად დაიძრა მისკენ და მთელი ძალით მოეხვია , მისი სურნელით აივსო ფილტვები , გულის ხმა ესმოდა და ეღიმებოდა , ასე გაოცებულს რომ უყურებდა ქმარს
-რატომ არ მითხარი
-რა .. მე მართლა არ ვყოფილვარ არავისთან ის ჩემი თანამშრომელი იყო საპირფარეშოში გავედი თავი მტკიოდა წუხელ იმდენი დავლიე და მეთქი გამოვფხიზლდე იქნებ წყალს მაინც შევისხავთქო . რომ დავბრუნდი მითხრა რაც გითხრა გირეკავდი არ მიპასუხე სახლშ რომ მივედი დედამ ბინაში წავიდაო -უცებ მიაყარა და ამოისუნთქა-რატო იცინი?
-ჯერ ეს ერთი რას მიხსნი და მეორეც გაბრაზებული ვარ
-რატოო
-რატომ არ მითხარი ამ ნახატების შესახებ
-მე.. აუ მარიამ ვაფშე არ ვაპირებდი თქმას უბრალოდ იმ პერიოდში შენით რომ ვიყავი შეპყრობილი და გვერდით არ მყავდი სხვანაირად ვერ ვმშვიდდებოდი და არც კი ვიცი რა დროს დავხატე ესენი ალბათ კაიფში რომ ვიყავი მაშინ
-ფეხმძმე რომ ვარ ერთში?
-ის კლინიკასი დავხატე არც კი ვიცი რატომ უბრალოდ დამესიზმრე მთის წვერზე იდექი გაბერილი მუცლით და იღიმოდი რომ გავიღვიძე დაგხატე აქ არ მოვსულვარ დიდი ხანია . - სახეზე მოეფერა და აკოცა- ანუ შენ არ გაბრაზდი? ხომ არ ინერვიულე? განოსთან ხო არ წავიდეთ?
-ალექსანდრე რატომ უნდა მენერვიულა შენ რა გგონია რომ იმას დავიჯერებ ორი თვე ვერ მოიცდი ს.. გარეშე და ვიღაცასთან მიღალატებ? ჩემს თვალში მაგ დონემდე ვერასდროს დაეცემი და საერთოდ შეურყეველი ადგილი გაქვს სულ სულ მაღლა მაბოდებს შენზე და რა გავაკეთო- უცებ ჩამოარაკრაკა და ტუჩები დაუკოცნა- ჩემი გემრიელი . ასე მშვიდად როგორ მიხსნიდი ყველაფერს შენს ადგილას ეჭვი რომ შემპარვოდა გავგიჟდებოდი
-ხომ იცი რომ სენთან უძლური ვარ - გაიღიმა და ტუჩები დაუკოცნა- წავიდეთ სახლში დავიღალე ძალიან დავიძნებ მშვიდად ღიპუც
-ღიპუცას უნდა რამდენიმე ფოტო წამოიღოს
-აუ კაი რა რათ გინდა რაღაც დავჩხაპნე ჩემს პონტში
-ალექსანდრე ეს თუ ნაჩხაპნია შენ ხატვას რას ეძახი.. ესენი დავტოვოთ აქ უბრალოდ რვეულს წამოვიღებ- გაბაჯბაჯდა და დაბრუნდა მალევე. სახლში რომ დაბრუნდნენ ივახშმეს და დაწვნენ. მარიამი ნანახის გამო კიდევ შოკში იყო
-დიდი ხანია ხატავ?
-არ ვხატავ მარიამ
-ალექსანდრეე
-პირველად რომ დავხატე შენი თვალები კაიფში ვიყავი და არც მახსოვს როგორ ავდექი და დავიწყე ხატვა ,რომ გამოვფხიზლდი რვეულთან ჩახუტებულს მეძინა . თინეიჯერობისას ვხატავდი რაღაცეებს ისე უბრალოდ პორტრეტი არასდროს დამიხატავს ახლა ვერც დავხატავ ალბათ , რომ მენატრებოდი შენი სახე თავისდავადე მეხატვინებოდა- გაიცინა და აკოცა გამობერილ მუცელზე -ორი თვე და ჩემთან იქნებით მა მიყვარხართ
....
საბა და სალომე „ცელქობდნენ“ როცა კარი ჩამოიღეს ლამის იმდენჯერ დარეკეს ზარი
-საბა გააღე იქნებ ვინ არის
-წავა და მოვა კიდე მადროვე აუ ჩემი მოტყ..ტვინი ტო - წამოვარდა როგორც იქნა და გავიდა , კარი რომ გააღო და ნოდო დაინახა იმ წამსვე გაჩერდა სიტყვა აღარ უთხვამს -რა გჭირს შე ჩემა რა ფერი გადევს მშვიდობაა?
-ბოდიში ასეთ დროს რომ მოვედი პროსტა .. ნინის მისამართი მჭირდება შენ ხომ იცი მითხარი რა გთხოვ
-ისევ იმ სახლშია რა ხდება არ მეტყვი
-მერე მოგიყვები - თქვა და კიბეებზე დაეშვა... სალომე უკვე გამოსული იყო საძინებლიდან და სამზარეულოში წვენს მიირთმევდა
-ვინ იყო ?
-ნოდიკო იყო ნინის მისამართი უნდოდა-ხელი მოხვია და დახლზე სემოსვა- სად გავჩერდით ხომ არ გახსოვს?- ხალათის ქამარი მარტივი მოძრაობით გახსნა და შიშველ მკერდზე მიაწება ცხელი ტუჩები
-არ მახსოვს- ძლივს ამოიკვნესა და უფრო მიიზიდა თავისკენ ....
ნოდო სახლის წინ იდგა რომელთანაც უამრავი კარგი მოგონება აკავშირებდა , ეს სახლი იყო მათი ბუდე რადგან თავად ჯერ კიდევ მშობლებთან ცხოვროდა იმ დროს , ეზოში შევიდა და კართან გაშერდა , შუაღამე იყო ამიტომ ზარი დარეკა დაკაკუნების აცვლად, დიდხანს იდგა კართან და როგორც იქნა მოესმა ფეხის ხმა , უკვე გული ჰქონდა აჩქარებული , როცა ნახევრად შიშველი ნინი დაინახა სისხლიც გაეყინა
-შენ აქ რას აკეთებ ამ დროს- ძვლივს თქვა შეშინებულმა და ამან უფრო შეიტყუა ნოდიკო, ნინის ასე დაფრთხობა მარტივი საქმე არ იყო . სწრაფად შევიდა გაგულისებული სახლში და ნინი ჩაკეტილ კარს ააკრა , ისევ გრძNობდა როგორ ცახცახებდა მის მკლავებში მომწყვდეული ნინი , მისი თვალები შიშს უფრო ასხივებდნენ ვიდრე სიყვარულს და ვნებას . -ნოდარ ! ხელი გამშვი და უ მნიშვნელოვანი საქმე არ გაქვს აორთქლდი - ძლივს მოთოკა თავი რომ ერთი წინადადება დამაჯერებელი სიმკაცრით ეთქვა
-მნიშვნელოვანია თან ძალიან - მის ტუჩებთან დაიჩურჩულა და ოდნავ შეეხო თიქოს მუხტის გადაცემა სურდა, კარზე მიწებებული ხელები ქალის თეძოებზე გადაიტანა და მოუჭირა , შემდეგ შიშველ ფეხზე გადავიდა და გზა პენუარის ქვეშ გააგრძელა ისე კი კოცნას არც აპირებსო გეგონებოდათ , ამან უფრო მოადუნა ნინი, უკვე ვეღარაფერზე ფიქრობდა , უკან იმ ბედნიერ წარსულში დაბრუნდა და თავისივე ინიციატივით დაუკოცნა მონატრებული ბაგეები ბიჭს . ალბათ სხვა ფაზაში გადავიდოდნენ რომ არა პატარა ბიჭის ნამძინარევი ხმა რომელიც ოთახიდან მობაჯბაჯებდა
-დედააა ცად ქააალ მალტო ქო ალ დამტოვეე- უკვე კიბეებთან იდგა და დედიკოს უკან მდგომი გაფართოებული თვალებით კაცი რომ დაინახა და დააკვირდა პატარა გული ჩიტივით აუფართხალდა , ნინი კი ფერდაკარგული იდგა სამსჯავროს წინაშე , ძალა გამოეცალა როცა ნოდომ ხელი გაუშვა და კიბისკენ გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი , თითქოს ბავშვს აკვირდებოდა
-მამიკოო მოვიდააა ჩემი მამიკო მოვიდაა- ბოლოს რომ გამოერკვა და ნოდოს ყველა ნაკვთი შეისწავლა კიბეებზე დაეშვა მთელი სიჩქარით ერთ ადგილას მიყინულ ბიჭს მოეხვია , რომელსაც ჯერ კიდევ „მამა“ ჩაესმოდა ყურებში . მუხლებზე დადგა და ბავშვს მოეხვია სიტყვას ვერ ძრავდა ყელში მობჯენილი ბურთი ძლივს გადააგორა , მისი სურნელით აივსო ფილტვები და ყველა წერტილი დაუკოცნა რასაც კი მისწვდა -მოხვედი ეცეიგი გიკვალვალ? ხომ ალ დაგვტოვებ კიდე ქო აგალ წაქალ მამა
-არა ჩემო სიცოცხლე აღარასად წავალ არასდროს არასდროს მიგატოვებ სულ შენთან ვიქნები , იცი ძალიან რომ მგავხარ ჩემი ასლი რომ ხარ იცი?- კოცნიდა ხმა შეცვლილი , აკანკალებულ თითებს დედიკოს მსგავს შავ თმებზე უსმევდა ,ეს ერთადერთი განასხვავებდა მამიკოსგან , ბავშვი რომ მოეხვია და თავი მის მხარზე დადო სამყარო მისი ეგონა. ფეხზე ბავშვთან ერთად წამოდგა და უკან მდგომ, ფერდაკარგულ, აცახცახებულ, შეშინებულ ნინის შეხედა , რომელიც პირველად იყო ასეთ მდგომარეობაში ნოდოს თვალწინ , თვალები ჩაწითლებული და ამღვრეული ჰქონდა , ნოდიკოს მზერამ უფრო შეაშინა მეტად იგრძნო ბავშვის დაკარგვის შიში - მოვედი მა და ახლა ჩემთან წამოხვალ ხომ წამოხვალ ?-აი სიტყვები რომლებმაც ბოლო მოუღო ქალს , მუხლებში ძალა გამოეცალა და შებარბაცდა , კედელს მიადო ხელი და ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი იმის დასამტკიცებლად რომ ფილტვებს ისევ შეეძლოთ მუშაობა
-დე ჩემო სიცოცხლე რეზი მოხვალ ჩემთან?- ბავშვისკენ გაიწვდინა ხელები და დაგვიანებულმა მოქმედებამ გული მოუკლა, თვალის კუთხესი ცრემლი გაუბრწყინდა რომელმაც რაწვისკენ იწყო სვლა, იმდენად ჰქონდა ყოველგვარი შეგრძნება დაკარგული ამასაც ვერ აღიქვავდა-დე არ მოხვალ-წართმეული ხმით თქვა რომელიც თავად ძლივს გაიგონ . ბავშვი აკვირდებოდა და მერე მამას გახედა
-მამა დედა ცუდადაა და მე ვერ წამოვალ - უცებ უთხრა და ნინისკენ გადაიწია , ხელები მოხვია ყელზე და აკოცა . ქალს ერთიანად დაუარა მუხტმა მთელს სხეულში და განუმეორებელი ძალა შეჰმატა ხელი მოხვია ბავშვს და მუცელზე შეისვა ცხვირი მის ყელს გაუხახუნა და გაიტრუნა, თვალები დახუჭა შემდეგ კი ნოდოს შეხედა რომელიც იმხელა ბრაზს გამოატავდა ბავშვი უფრო მიიკრა გულზე-დე ქო კალგათ იქნები?
-კარგად ვიქნები დე სანამ ჩემთან იქნები სულ კარგად ვიქნები ჩემო ცხოვრებავ
-მამა ისევ წახვალ?
-მე ჩემი სახლი მაქვს პატარავ და აქ არაფერი მესაქმება დედიკოს ტერიტორიაზე .. შენ თუ გინდა ჩემთან ყოფნა წამოდი სულ ცოტა ხნით მაინც დედაშენი კარგად იქნება გადაიტანს როგორმე ვინმეს დახმაებით - ტემბრი შეცვალა და ისე ახედა ნინის -აბა რას იტყვი წავიდეთ?
-დედა ლა ვქნა წავიდე?- ისეთი თვალებით შეხედა ნინიმ ვერაფერი თქვა
-შენ გადაწყვიტე დე - თავადაც არ ესმოდა ხმა ისე თქვა და ისევ აემღრვრა თვალები
-ჩვენთან რომ დარჩეს და ერთად დავიძინოთ ?
-კარ..
-არა ! აქ დარჩენა არ შემიძლია ეს სახლი დედიკოსია და მე აქ ვერ დავრჩები
-დედიკომ მითქლა კველაფელი ჩენიაო მეც შენი გოგო ვალო და ალც ჩემთან დალჩები? მე სულ დედიკოსთან ვიყავი შენ რომ საქმეები გქონდა და მალტო დავტოვო დედიკო? ალაა ეც კაცული საქციელი თან შენ ამდენი ქანი თუ ალ გიკალდი აქლაც დამტოვებ დედიკო ალ დამტოვებს - ცრემლორეულმა თქვა და ისევ დედიკოს ჩაეხუტა ნოდოს ძარღვები დაებერა, ნინის ისე უყურებდა ცოტაც და მოკლავდა
-დე ზემოთ ადი შენ დაიძინე და ამოვალ კარგი? ხომ იცი ღამით ძილი აუცილებელია დე
-მამიკო წავა?
-ხვალ ისევ ნახავ - ძირს დასვა და აკოცა
-მოხვალ ხვალ?- ახედა მაღალ სილუეტს
-მოვალ - ჩაიცუცქა ნოდო და ბავშვს აკოცა- მიდი დაიძინე რომ გაიღვიძებ ისევ აქ ვიქნები
ბავშვმა ზურგი აქცია მშობლებს და კიბეები ნელა აიარა , სიე საყვარლად მიბაჯბაჯებდა თვალს ვერ წყვეტდნენ. როგორც კი თვალს მიეფარა მაშინვე მოიშორა მომღიმარი გამომეტყველება ნოდომ და გაავებული სწვდა მხარში უკანა ოთახში შეათრია და კედელს მიანარცხა
-როგორ გაბედე და ჩემს შვილთან დამაშორე მიპასუხე როგორ ხარ ასეთი უნამუსო ბავშვს გონია რომ არ მიყვარს ჩემს საკუთარ შვილს ჰგონია რომ მივატოვე .. მიპასუხე რისი ღირსი ხარ ახლა
-მე? მე რისი ღირსი ვარ? რისთვის რაში მიმიძღვის ბრალი რომ არ მოვკალი ემში არსებული სიცოცხლე ისე როგორც შენ გინდოდა? რაზე მთხოვ პასუხს მითხარი შენ არ იყავი რომ მომიშორე ფეხმძმე და ახლა რატომ გჯერა რომ შენია ეს ბავში და არ ჩემი რომელიმე საყვარლის მე ხომ ბოზ... ვარ და ნებისმიერთან შემიძლია გავერთო რატომ მითხარი მამა რადგან დაგიძახა? ახლა მოგინდა შვილი? მისი მოკვლა რომ დამავალე და ფულიც გამომიგზავნე გაწეული მომსახურებისთვის თურმე რაც მთელი წელი გვაკავშირებდა შენი ჰორმონების დასაკმაყოფილებლად იყო
-რას ბოდავ გოგო ! შენ წახვედი ვიღაცასთან ერთად მთელი სამი თვე გეძებდი ლამის მთელი საქართველო მოვიარე გაგიჟებულმა სანამ არ გავიგე სადაც ბრძანდებოდი და რა ზღაპრებს მიყვები
-ზღაპრებს შენ მიყვები შენ ხარ უსინდისო არაკაცი ნუთუ გამოგირეცხეს ტვინი და არ გახსოვს როგორ მიმაგდე ბედის ანაბარა ერთი თვის ფეხმძმე 19 წლის გოგო რომელმაც ვერანაირი საშუალება რომ ვერ იპოვნა გზაში დარჩენილმა შენთან დასაკავშირებლად წერილი გამოგიგზავნა ბავშვის პირველი ფოტოც კი იდო შიგ ფეხმძიმობის დამადასტურებელი ანალიზიც მაგრამ შენ რა გააკეთე უკან გამომიგზავნე და თან დაამატე ფული და სიტყვები“ შენი ნაბიწვრის მოვლას არ ვაპირებ . ბოზ... არაფერი მინდა მაკავშირებდეს რაც მინდოდა მივიღე , ეს ფული მომსახურების და თუ გინდა აბორტისტვის გამოიყენე ან ნამდვილ მამას შეეტენო იქნებ“ პირდაპირი ფრაზირებაა იმ ტექსტიდან რადგან იმდენჯერ მაქ წაკითხული როცა ვგრძნობდი რომ საკმარისად არ მძულდი დავიზეპირე იცოდე რეზი მხოლოდ ჩემი შვილია შენ მაშინ მოკალი შენი შვილი როცა ის სიტყვები დაწერე და ფული გამომიგზავნე , არანაირი უფლება არ გაქვს ბავშვზე და ისე ნუ მიყურებ თითქოს აზრზე არ იყო რას გეუბნები .. ახლავე გაჩვენებ მტკიცებულებას - კაბინეტიდან წერილი ჩამოიტანა და მისცა -ხო მანდ ის ფულიცაა ხელი არ მიხლია ვერ გიპოვე თორემ მინდოდა სახეში მომეხალებია -აგრძელებდა ბრაზის გადმონტხევას მაგრამ ნოდოს არაფერი ესმოდა , წერილს კითხულობდა და მერე ბავშვის ფოტოს დაჰყურებდა თითით მოეფერა და თვალიდან წამოსული ცრემლი სწრაფად შეიმშრალა
-ერთი დღით მეგონა მივდიოდი საქმეზე მამასთან ერთად მაგრამ იქ კომუნიკაციის საშუალება არ იყო ვერაფრით გამოვაღწიეთ და მთელი თვით დავრჩით რომ ჩამოვედი მაშინვე შენთან წამოვედი სახლი გაყიდული დამხვდა , პანიკაში ჩავვარდი მას მერე ვინ იცის რამდენი ღამე გავათენე რომ მეპოვნე მერე გავიგე რუსეთში იყავი ვიღაც მდიდარი საყვარელი გყავდა და ბრაზმა დამახრჩო , მინდოდა მთელი არსებით შემძულებოდი იმის გამო რაც შენ მოგიძღვენი ჩემი გული რომ დაგითმე და გადაუყვარებლად შეგიყვარე საკუთარი თავი უფრო მძულდა .. გეფიცები არაფერი ვიცოდი ეს არც კი ვიცი ვინ დაწერა და ვინ გააკეთა მე ეს წერილი არ მიმიღია როგორ იფიქრე რომ მე დავწერდი ამას -ხმა ჩაუწყდა ნოდოს და ამღვრეული თვალებით შეხედა ნინის რომელიც ცოტაც და გონებას დაკარგავდა
-შეუძლებელია არ იცოდე ... შეუძლებელია მე გინდა ბავშვი წამართვა და ჩემს გასულელებას ცდილობ- იატაკზე დაეცა ხელები პარკეტს დაადო თავდახრილი იყო და ცრემლები სდიოდა მხოლოდ მასინ მოდუნდა როცა ძლიერი ხელების მოხვევა იგრძნო და სხეულზე აეკრო.
-დამშვიდდი ბავშვს არ წაგართმევ არ წავიყვან.. მაპატიე რომ ვერ გავიგე სიმართლე მაპატიე რომ ვერ დაგიცავი დღეიდან ვერ მომიშორებ სულ შენთან ვიქნები არაამქვეყნიურად მიყვარხარ, მთელი ცხოვრება ვცდილობდი შემძლებოდი მაგრავ შევძელი უფრო მიყვარხარ ვიცი , ვიცი რომ ვერც შენ შეძელი ჩემი გადაყვარება ვიცი რომ არ გძულვარ -მთელი სახე დაუკოცნა, ცრემლები დაუშრო და ტუჩებზე დააცხრა, ჯერ ნელა კოცნიდა, ნაზად შემდეგ როცა ნინიც აჰყვა გააძლიერა და ბოლოს მთელი გრძNობით ველურად უკოცნიდა ბაგეებს მონატრებულ ქალს.
-იქ რუსეთში როგორ მოხვდი ან როგორ მიაღწიე ამდენს - დიდი ხნის შემდეგ უთხრა და პასუხს დაელოდა
-დანაზოგი მქონდა და წავედი თან უნივერსიტეტიდან მოწვევა მივიღე და უფასოდ ვიცხოვრებდი იქ . რომ გაიგეს ფეხმძიმედ ვიყავი იქედანაც გამომიშვეს შუა ქუჩაში ზამთარშ გაყინული მივაბიჯებდი და მუცელზე ვიხვევდი ხელებს, სადღაც ლოთების უბანშ ვიყავი, ვიღაცეები ამედევნენ და ჩემზე ძალა უნდა ეხმარათ როცა ვიღაც გამოჩნდა , ნერვიულობისგან სისხლდენა დამეწყო და გავითიშე , გონს რომ მოვედი პალატაში ვიყავი და რეზის სავარძელში ეძინა . ჯერ შემეშინდა მერე რომ გამოფხიზლდა და ამიხსნა ყველაფერი რატომღაც ვენდე , მის თვალებსი დავინახე სხივი რომლისაც მჯეროდა და ახლაც მჯერა . რეზიმ თავის ბინაში მიმიყვანა და ისე მივლიდა როგორც ძმა , მალევე გავრცელდა ამბავი რომ საყვარლები ვიყავით, არ გამიპროტესტებია ასე მშვიდად ვიქნებოდი სადაც არ უნდა ვყოფილიყავი ზედმეტს ვერავინ მეტყოდა , მარიამს და განოსაც კი საყვარლებად მივაჩნდით , რეზი როდის იყო ასე იფარებდა ვინმესო. ბავშვი რომ დაიბადა მშობიარობასაც რეზი ესწრებოდა მალევე მონათლა და სიხარულით დაფრინავდა ამხელა კაცი მისი სახელი რომ დავარქვი. მისი დახმარებით დავასრულე სწავლა შემდეგ რეზისთან ვმუშაობდი კომპანიაში ბოლოს ჩემი საადვოკატო ბიურო გავხსენი და დღეს ათას საქმეში ვარ ჩართული . რეზი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენილი ანგელოზია რომელმაც დამაყენა ფეხზე და საყრდენად მექცა .
-მე აქ რომ მოვედი მისი დამსახურებაა მითხრა ნინი არასდროს ყოფილა ჩემი საყვარელი და ტყუილად ნუ ეჭვიანობო . მთელი ცხოვრება ვერ გადავუხდი ამ საქმისთვის ქალდანს -ხელში აიყვანა ნინი და მეორე სართულზე ავიდა. ორივე ბავშვთან დაწვა და პატარა ნამცეცა ჩაიხუტეს.
დილით როცა გაიღვიძა პატარა ყაჩაღმა და დედიკოც გვერდით ჰყავდა და მამიკოც გახარებული ორივეს მოეხვია და ლოყები დაუკოცნა . ათას სიტყვას ამბობდა გახარებული ბოლოს მამიკომ ჩაიკრა გულში ორივე და გაიღიმა
-აბა დღეს რა გეგმები გვაქ? როდის გადმოხვალთ ჩემთან?
-რა შენთან შენთან რა მინდა
-აბა აქ ვიცხოვროთ? რა გგონია ახლა რომ შენს ჭირვეულობას მოვითმენ და დღესვე არ დავიწყებთ ერთად ცხოვრებას?
-უკაცრავად? მე არავის უფროსობას არ ვარ შეჩვეული და..
-მერე ვინ უფროსობს? უბრალოდ გეუბნები რომ ბარგი ჩაალაგოთ და ჩემს სახლში გადმოხვიდეთ
-სად დედაშენთან და მამაშენთან? მერე - ნინი წამოდგა და ისიც გაათრია სააბაზანოში თავს ვეღარ იკავებდა უკვე და ბავშვთან ხომ არ გადმოაფრქვევდა თავის ტკბილ სიტყვებს - დე შენ იწექი გამოვალთ ჩვენ ან ქვემოთ ჩადი სამზარეულოში და მოვალ მალე
-ქვემოთ ჩავალ- წამოდგა და გავიდა. ნინი რომ შებრუნდა ნოდოს დაეჯახა და წამში ჩაიზირა მის თვალებში- არ შემეხო სალაპარაკო გვაქ
-გისმენ - უთხრა და ყელში აკოცა
-რა... მე ისა არ მინდა
-რა არ გინდა? მოფერება?
-არა ეგ კი - უცებ წამოაყრანტალა და ტუჩზე იკბინა ნოდომ რომ გაიცინა - ნოდარ ! არ გადმოვალ შენს მშობლებთან გამორიცხულია ისინი ვერ მიტანენ და მე ჩემს მშვიდ ცხოვრებას ვერ გავიგიჟებ არ შემიძლია მორჩა და გათავდა როცა გინდა მაშინ დარჩი თუ გინდა საერთოდ აქ გადმოდი მე არ შემიძლია მის მსგავს ქალთან ერთად ცხოვრება და რძალ-დედამთილური ურთიერტობები - უცებ მიაყარა რომ მოესწრო გათიშვამდე უკვე შიშელი იდგა სწრაფად გაიყვანა ოთახში საცვალიც მოაშორა და ზემოდან მოექცა -მე ..
-ციცქნა რით ვერ გაჩუმდი?- სველი კოცნის კვალი დაუტოვა მკერდიდან მუცლამდე მერე ხელი მოუჭირა მენჯებზე და სუსტი წერტილიც იპოვნა
-ბავში
-მართალია მეორეც მინდა - ნინის გაოცებული თვალები რომ დაინახა სწრაფად შეცვალა ვნებამოერეულით და კვნესის ხმაც ჩაესმა -როგორ მომენატრა შენი კრუტუნი გაიცინა და „საქმე“ განაგრძნო .
ჯერ კიდევ გაბრუებული მიდიოდა კიბეებზე პერანგზე ხალათი ჰქონდა მოცმული და ნახევრად შიშველი იყო. ნოდო სამზარეულოში შევარდა და შოკოლადების გარემოცვაში მსხდომ რეზის დანახვისას სიცილი ვერ შეიკავა
-რეზიიი
-აუუ დედაა მომინდააა
-მე რა გითხარი ამდენი შოკოლადი არ შეიძლებათქო
-კარგი ხო შეგიძია დამსაჯო დღეს - წარბები შეკრა შოკოლადიანი ტუჩები გაილოკა, წამოდგა და აიტუზა
-რა დასაჯო გოგო შენ ნორმალური ხარ? მა მოდი ჩემთან - ხელში აიყვანა ბავშვი
-არა დამნაშავე ვარ და უნდა შევასრულო სიტკვა- ამაყად თქვა და დედიკოს გახედა
-ძალიან კარგი დღეს სუპის დღე გვაქ რაც არ გიჭამია მთელი თვეა ახლა მიირთმევ ჯერ გერკულესს მიირთმევ შემდეგ სუპს გაგიკეთებ და საღამოს სტაფილოს სალათს მიიღებ
-აუუ მაგდენიცც ალ მიჭამიააა
-აბა ახლა ჩუ! სიტყვა გაქ დადებული მე ხომ იცი არ მევასება სიტყვის გამტეხი ხალხი
-უუფ კარგი ხოო მაგრამ..
-სულ დამავიწყდა რძეს დალევ კაკაოს არა რძეს ერთ დიდ ჭიქას
-აუუუ დედააა
-ტყუილად ნუ იწყებ ტირილს
-არ ვტირი - ხელები გადაიჯვარედინა და გაიბუსხა,წამებში გააკეთა ყველაფერი ნინიმ, ნოდო უყურებდა და თვალებს ვერ უჯერებდა .
-მართლა დედაშენია ეს ქალი თუ ?
-ველ გავიგე აბა ვინაა
-როდის ისწავლე საჭმლის მომზადება?
-დედამ უნდა იცოდეს ყველაფერი სანამ ჩემი თავი მებარა არ მანაღვლებდა რას შევჭამდი აი ეს ონავარი რომ დაიბადა ვისწავლე ყველაფერი თითქმის - მაგიდა გააწყო ბიჭუნა სკამზე დასვა და საჭმელი დაუდო
-ჯერ რძე
-კარგი- აიღი=ო სახე დამანჭულმა და დალია -ფუუ რა ცუდი გემო აქქ
-ახლა საჭმელი
-აუუ თქვენ ქომ ჭამთ შემწვარს მეც მინდაა
-რომ გაიზრდები მერე მიირთმევ
-ოოჰ მაცე იძაქი ჩენ და ლით ვეგალ გავიძალდე უუფ
-ბევრს ხომ არ ლაპარაკობ ყმაწვილო?
-ხო ჭამის დლოც ლაპალაკი უძდელობაა - თქვა და განაგრძო ჭამა -ყველი ალ მეკუთნიც?
-კი - გაიცინა და მიაწოდა -სულ ყველს ნუ შეჭამ - უცებ მიაყოლა და ნოდომ რომ გადაისვა თავისთან უცებ დაეხორკლა კანი
-აუუ მე თუ არ მიჯენ კალთაში ის რატო გიჯენს ჩენ ალ თქვი..
-მართალია ჭამის დროს ნორმალურად უნდა იჯდე - ხელი გაინთავისუფლა და დაბრუნდა თავის ადგილზე. ნოდომ ხელები ვერ მოასვენა და ნინიმაც ვერ „მოისვენა“ . ყველაზე მეტად მაშინ გაოცდა ნოდო რომ ჩამოხტა ძირს თავისი პატარა სკამი მიაჩოჩა ნიჟარასთან მერე თეფში აიღო სკამზე აცოცდა და თეფში ნიჟარაში ჩადო
-ჩემმა ბიჭმა არ უნდა მაკოცოს?
-კიი- მისკენ გაიქცა და ლოყები დაუკოცნა
-წავიდეთ ხელ პირი დაგბანო ჩავიცვათ და მერე საჩუქარს მიიღებ
-ულააააა- ტაში შემოჰკრა და გაიქცა სააბაზანოსკენ
-პირველად ვხედავ ასეთ დამჯერე ბავშვს და ამავე დროს ცელქს
-რომაელებს ჰქონდათ ასეთი გამოთქმა თუ ბავშვებს ცელქობას დავუშლით მისგან ბრძენი ვერ დადგებაო ნუ მე კორექტივი შევიტანე რაღაცეებს ვასწავლი
-დაშენს „საუკეთესო“ სიტყვებს რომ არ იყენებ ?
-რეზიმ იცის რომ ცუდი სიტყვები არ უნდა თქვან პატარა ბიჭებმა , რომ გაიზრდება მხოლოდ მაშინ ისიც უუუიშვიათეს შემთხვევაში . ბავშვი მოაწესრიგა , თავადაც ეხმარებოდა მაგალითად შორტი თავად ჩაიცვა , თასმები დედიკომ შეუკრა ფეხსაცმელზე , მაისურიც გადააცვა ,თმა დაუვარცხნა და მერე ჩაკოცნა. ქემოთ რომ ჩავიდა ნოდო წასული დახვდა , გაუკვირდა მაგრამ არ შეიმჩნია , ბავშვთან ერთად თამაშობდა ნოდო რომე შევიდა პატარა სპორტული ჩანთით ხელში იქვე დადო კართან ბარგი და დედა-შვილთან მივიდა . ისიც თამაშობდა
-ერთი კვირით უნდა შემისახლოთ- ყელშ აკოცა ნინის როგორც კიდ რო იხელთა
-გადმოდიხარ?-გაიცინა და ყელზე მოეხვია
-ერთი კვირით !
-კარგი ხო -გაიბუსხა და ტუჩები დაბრიცა
-რას მიკეთებ ? მაინცდამაინც ბავშვის თანდასწრებით უნდა გაკოცო ?
-შენ ხო არ გაგიჟდი - უცებ წამოიყვირა და მოშორდა
-აბაა სადაა ჩემი ბიჭიი გოჭუნიააა ნათლიას ასე ხვდები?- რეზი შემოვიდა სახლში უზარმაზარი მანქანა ეჭირა ხელში რომელიც კარში ძლივს შემოიტანა და დადო - ნოდო? -უცებ დასერიოზულდა და ნინის შეხედა .მაგრამ არ დასცალდა
-ნათლია მოვიდააააა- დაიყვირა ბავშვმა და მისკენ გაიქცა - ლა მომიტანე? ვაიმეე ლა მაგალი მელცედეციაა ეცეთი არ მკავდაა წამოდი რაა ვნახოთ ლოგოლ გაივლიც- რომ აკოცა შემდეგ შეხედა მანქანას
-დედიკო ?
-გავიდეთ მაგრამ ლაგაც დაგავიწყდა ვაჟბატონო
-აუუ ხოო მადლობა ლეზიკუნააა- გაიკრიჭა და რეზის მაინც გაეცინა
-რა გითხარი ბიჭო მე სენ
-არავითარი ლეზიკუნააა
-მერე?
- დედიკომ მითქლა რეზი რომ დაუძახო სუპს გაჭმევო
-გოგო შენ ნორმალური ხარ?
-დაგსჯი ჩამშვები რომ ხარ
-ალ ვაალ- გაიბუსხა და ნოდოს აეკრა , ისე უყურებდა დედიკოს ვერ შეიკავა ნოდომ თავი და გაიცინა
-ეს გამიტუტუცებს ბავშვს ყველაფერზე უცინის- რეზის უთხრა და გაიბუსხა
-როდის შერიგდით?
-წუხელ
-ოჰ მეორე დაიწყეთ?
-რას მეკრიჭები ერთი შენ ნაშებს მიხედე გიჯობს ბერდები და ერთი შვილი არ გყავს
-ნაჩა ცუდი სიტკვაა ლატო გკავც ნაჩები ნათლია?
-შენ რას მისმენ მე?
-ოო სულ ნუ მეჩქუბები კაცები ვლაპალაკობთ აქ ვაა
-ერთი ამ გოჭს დამიხედეთ? მოდი აქ მოდიი უნდა გადაგსანსლო
-ალ გადამცანლოო- დაიყვირა და სიცილ კივილით გაიქცაა, ნინი უკან მისდევდა და იცინოდა .
-ნინიმ ყველაფერი მიამბო - ნოდომ დაიწყო და მომღიმარ რეზის გახედა, უცებ რომ დასერიოზულდა
-ისე მიყურებ არ გააგრძელო ეს ორი არსება ჩემი ბედნიერებაა შენი ბიჭი ისე მიყვარს მის გამო ყველაფრის გაკეთება შემიძლია და არაფერი თქვა ამ თემაზე .. საკმარისია ისიც რა დროც დაკარგეტ
-სიმართლე საიდან გაიგე
-მარიამმა მიამბო თორემ არაფერს გეტყოდი მეტიც მინდოდა კარგად მეცემე მაგრამ ვერ ვიჯერებდი რომ შეგეძლო იმ ყველაფრის გაკეთება. კალიგრაფია ვერ იცანი?
-არც დავკვირვებივარ ისე ვიყავი გუშინ მაგრამ აუცილებლად გავიგებ
-მამაა მიჩელეეეე
-ვაიმე დავიღალე - ნინი რეზის მიესვენა და მამა-შვილს შეხედა-როგორ გავს არა?-ჩუმად თქვა და გაეღიმა
-როგორც იქნა ჩემი გოგოც ბედნიერია- რეზიმ ხელი მოხვია და შბლზე აკოცა - წავედი თორემ ბექა უნდა მივიდეს ჩემთან და არ მინდა ვალოდინო
-ბექა ვინაა? სახლში როდიდან მართავ შენ საქმიან საუბრებს?
-მოგიყვები მერე- გაიცინა ,ბავშვი ჩაკოცნა და ნოდიკოს შეხედა- რომ მორჩებით მაიმუნობებს მოიყვანეთ ბავშვი ჩემთან ან საერთოდ დამიტოვეთ სოფიოსაც გავამხიარულებ ცოტას
-ლაც მაიმუნობენ ეცენი? დედა მე მეუბნება მაიმუნი ქალო და ისინიც მაიმუნები ალიან?
-ხო აბა? ესენი დიიდი მაიმუნები არიან
-ნათლიაშენიც მაიმუნია დე ჭკვიანი , ხანაც გიჟი და ხისთავიანი მაიმუნი რეებს ხლართავს რომ იცოდეე დე
-რა იყო შენ?
-არაფერი ისე
ერთად გაატარეს მთელი დღე , სასეირნოდაც იყვნენ, რეზი ბედნიერებას ასხივებდა და მასთან ერთად მისი მშობლებიც .
სოფიოს მოსამსახურე ეხმარებოდა სანამ რეზი არ იყო მაგრამ ამჯერად სახლში მარტო იყო , ვინაიდან რეზიკომ იცოდა ,რომ ქალბატონი პირველ საათამდე თავს არ ასწევდა საწოლიდან ნათლულის მონახულება მოასწრო დილიდან და სახლშიც ,მისი აზრით, დროულად დაბრუნდა, მაგრამ“ომი“ უკვე გაჩაღებული იყო.
როგორც კი გაიღვიძა საშინელ ხასიათზე იყო , ყველაფერი იწვოდა ისეთი სიცხე იყო კონდიციონერის პულტიც მისგან შორს იყო და გაგიჟდა.
-რეზიიიიი- ბოლო ხმაზე დაიყვირა მაგრამ ამაოდ- არავინ არ ხართ მანდ? ამოდიით რა რა უბედურებაააა მჭირდებით დროზეეეეე -მანამ ყვიროდა სანამ სახლში მყოფმა ბექამ ხმა არ გაიგო და კიბეებს არ აუყვა სოფიოს ოთახის მიმართულებით. ოთახის კარი ღია იყო ქალბატონი საცვლების ამარა იყო გაშოტილი საწოლზე რადგან ყველაფერი მოიშორა რაც კი შეეძლო , ბექამ პირველად სოფიოს გრძელ , წვრილ ფეხებს ააყოლა თვალი და ნერწყვის დიდი გროვაც გადააგორა , მოულოდნელი იყო ასეთი სურათის ნახვა აი მუცელზე რომ გადავიდა და მკერდს მიუახლოვდა ძარღვებიც დაებერა უკვე და გონებაში ეს გოგო უკვე დაკერილი ჰყავდა მარტივად რომ ვთქვათ თან თითებს კარგად შეხედა და ბეჭედიც ვერ შენიშნა სხვა კი ვერაფერი გადაეღობებოდა ბექულიუსს წინ . მაგრამ ცდებოა ჩვენი ბექულიუსი , ცხოვრებაში ერთხელ ყველაფერი ხდება მაგალითად აი ეს , ხომ მოაშორა მზერა მკერდს და აი სახეზე ნეტავ არ შეეხედა იმ მოღერილი ყელის შემდეგ , თვალებში კი ჩაიკარგა ეს ორი მუქი ლურჯი სფერო რომ ანათებდა მაგრამ რომ მიხვდა ეს სიკასკაშე ბრაზისგან იყო გამოწვეული წარბი მაღლა აზიდა. სოფიომ გაბრაზებულ გულზე ის დაახეთქა რაც პირველად იფიქრა
-ჩემმა ძმამ ტაქტიკა შეცვალა და უკვე ძიძად ბიჭი ამიყვანა? საინტერესოა და პიდ.. რომ არ ევასება შენ რა პონტში მიგიღო ბიჭი?
-უკაცრავად? მომესმა? - აი აქ ბექა აიჭრა? ეს როგორ აკადრეს - რა მიწოდეთ?
-ოოჰ კარგი ახლა ზედ გეტყობა ვინც ხარ არ მაქ მე პრობლემა არანაირი შენი ცხოვრების შენ იცი ახლა კი მიდი ჩადი წყალი ამომიტანე და კიდევ სიგარეტი იქნება სადმე ისიც მომიცუნცულე .. რა? არ აპირებ გასვლას?
-შენ მართლა შენი ხელქვეითი ხომ არ გგონივარ პატარა განებივრებულო ბავშვო .. - ზემოდან დააცქერდა ისე ახლოს იყო ლამის ზემოდან მოექცა , მგონი სოფიოს ფეხებზეც ჭიანჭველები დასეირნობდნენ მშიდად და აუღელვებლად მაგრამ შეიმჩნევდა?
-წონასწორობის დაკავება გიჭირს თუ რას წამომიწექი ხეიბარი ხარ? -უნდოდა ჩემსავითო მაგრამ აღარაფერი თქვა - წადი მომიტანე რაც გითხარი თორემ დღესვე გაგაგდებ
-შენ ვინ ყოფილხარ ტო რაიმე გიჟის ახალი სახეობა ხარ ? მომაკვდინებელი სილამაზით , მადისაღმძრელი ფორმებით , უშხამესი ენით და გიჟური აზრებით . სვანიც ხარ ალბათ ხისთავიანების კატეგორიიდან
-შენ კი საცოდავი არსება გაურკვეველი ორიენტაციის ისე გაცვია გული მიმდის უკვე ყურებაც არ შემიძლია ბარემ ჩემს მაისურსგათხოვებ ყვავილები აქვს დაგაკვდება ზედ დიდად მხარბეჭი არ დაუნათლებია ღმერთს და მოგერგება , აიღე კარადაში მიდევს -ძალიან ჩვეულებრივად უთხრა და განაგრძო-ხო ახლა შენს ტვინს და აზროვნებას არ შევეხები მიუხვედრელი რომ ხარ ეგ ფაქტია - და ამას ამბობდა შავებში გამოწყობილ საშუალოზე მაღალ დაკუნთულ ტიპზე აი მთლად“ბატიბუტა „ არ იყო მოჭიდავეებივით მაგრამ კუნთების ფორმა პერანგშიც შესამჩნევი იყო, მუქი წაბლისფერი თმა , ოდნავ მოზრდილი წვერი , თხელი წითელი ტუჩები რომელიც მაგნიტივით იზიდავდა, მწვანე თვალები რომელიც ეცნო მაგრამ ისე უბრალოდ გაიფიქრა . სულ რომ ბრჭყვიალებდა და ცინიკური მზერა ხომ აკვდებოდა და მეტ ელფერს მატებდა. სოფიო რომ ზედ ჩამოეკიდებოდა ორი წლის წინათ და ეტყოდა „რომ დაგინახე მივხვდი რომ შენ შენ ხარ და მე მე ვარ“ როგორც დასცინოდა ხოლმე მეგობრებს როცა სიყვარულში იყვნენ დაფერფლილები . ახლა კი , ახლა უბრალოდ იმით იკლავდა ბრაზს საკუთარი ინვალიდობის გამო რომ მაქსიმალურად ისვროდა შხამს , თან გაცოფებული იყო წესით აქამდე უნდა დადუმებულიყო ის კი პირიქით ტოლს არ უდებდა =მესამედ გიმეორებ რომ წახვიდე და მომიტანო სიგარეტი . შენ მაინც არ გაქ? ლომკა მაქ უკვე მე თქვენ გულთბილი ხალხი მეგონეთ, ძალიან სენსიტიური და ესააა?
-წყალს მოგიტან ახლავე რა პრობლემაა - იქვე მდგომი სავსე ჭიქა აიღო და ძალიან მშვიდად გადაასხა.-ახლა შეგიძლია ადგე და სააბაზანში შეცუნცულდე , ხო კიდევ ერთხელ თუ გაიმეორებ რომ პიდარა.... ვარ დავივიწყებ ვის სახლში ვიმყოფებით და გაჩვენებ მაგ ენის დადუმება როგორ შემიძლია ისე რომ დიდხანს კრუტუნის გარდა ვერაფერი შეძლო- უცებ მიაყარა კმაყოფილმა და . დიდი ხნის თვალების დახუჭვის, ღრმა სუნთქვის შემდეგ რომ როგორმე ცრემლი შეეჩერებინა სოფომ შეხედა , სრული სერიოზულობით, მის თვალებში ბრაზიც აღარ იყო მხოლოდ ტკივილი იყო რომელმაც შეაშფოთა ბექა
-არ გეტყვი რომ მე არ ვარ თანახმა რადგან თავად შენ არ მოგინდება ამ შხვართ ფეხებზე თითების სრიალი, რომელსაც შემოსვლის წამიდან თვალს ვერ აშორებ, ახლა დიდი სიამოვნებით ავდგებოდი და სამაგალითოდ დაგარტყამდი ამ ფეხს ისეთ ადგილას რომ ქალთან კი არა საერთოდ კაცი რომ ხარ ისიც დაგავიწყდებოდა . ჩემით ჩავიდოდი შემდეგ ქვემოთ, ავიღებდი ერთ ღერ სიგარეტს , სანთებელას და ძალიან მშვიდად მოვუსმენდი შენს ხავილს , მამიკოს ბიჭი რომ დაკარგავს იმას რითაც ეამაყება განსაკუთრებული ყვირილი შეუძლია დიდი სიამოვნებით გამოგაცდევინებდი მაგრამ ამ ლამაზ ფეხებს ფუნქციის სესრულება არ შეუძლიათ .. შენი ტვინი ვერ მიხვდება რომ გითხრა ხეიბარი, დავრდომილი, ინვალიდი ვართქო ამიტომ უფრო გასაგებად გეუბნები . ახლა კი შეგიძლია მოაშორო მზერა ჩემს სხეულს დაიოკო ჰორმონები და გაქრე ჩემი თვალთახედვიდან სამუდამოდ . რეზიიიიი მოაღწიე დღეს დავიღალე წოლით - რეზი უკვე სახლში იყო და წამში აირბინა კიბეები. ბექა რომ დაინახა ფერდაკარგული, დარცხვენილი და აწურული სიტყვებს რომ ვერ უყრიდა თავს, თვალები ცრემლებით ჰქონდა სავსე
-აქ ვარ სოფო ? ვა ბექა მოხვედი უკვე? როგორ ხარ?- მხარზე დაკრა ხელი -დარწმუნებული ვარ ჩემმა „ტკბილმა“ დაიკომ დაგატკბო უკვე თავისი სიტყვებით
-სად ხარ ამდენ ხანს?
-რეზისთან ვიყავი მოგიკითხა დამაბარა მოვალ მალეო-არ შეიმჩნია სიტუაცია , არც დის სიშიშვლე უბრალოდ კარადიდან გამოიღო სარაფანი და საწოლზე დადო
-ნინის უთხარი არ მოიყვანოს !
-რა.. რატომ შენ ხომ ..
-გითხარი შემეკითხეთქო? არ მინდა რომ მოვიდეს და მორჩა - დაიყვირა და შემდეგ ბექასკენ გაიშირა ხელი- ეს არსება აქედან გაათრიე თვითონ თუ ვერ მიდის და ამ სახლში მეორედ რომ დავინახო გეფიცები დავურეკავ დედას და აქედან წავალ !
-მე..
-ხმაა! სიტყვა არ დაძრა უცებ შეტრიალდი და გადი !
-სოფო
-შენ ჩუ შემიყვანე სააბაზანოში არ მსიამოვნებს სველ საწოლზე წოლა .. რას ელოდები ჩემს წამოხტომას ?
ბექა შებრუნდა და კართან მისული ხელით დაეყრდნო ჩარჩოს , თავზე გადაისვა ხელი და კეფაზე მიიჭირა . შემდეგ გახედა როგორ მიჰყავდა რეზის სოფო და ტკივილი იგრძNო გულის არეში , საშინლად ეწვოდა , ჩხვლეტდდა და სუნთქვას უჩერებდა .
როცა მოწესრიგდა სოფიო ეტლში ჩასვა რეზიმ და აივანზე გაიყვანა .
_შგიძლია გახვიდე თავისუფალი ხარ !
-დამიძახე თუ რამე კარგი?- შუბლზე აკოცა ისევ არ შეიმჩნია მისი უხეშობა, თავად ისევ ტკბილი ხმით დაემშვიდობა და გავიდა . მტვრევის ხმა მოესმა , ყვირილის მაგრამ არ შესულა იცოდა ასე უფრო გააბრაზებდა. კაბინეტში შევიდა და ბექას წინ დაუჯდა
-მოიტანე ის საბუთები? ბექა
-რა.. რამე მკითხე?
-საბუთები თუ მოიტანე მეთქი
-კი აი აქაა ყველაფერი
-რამეს დალევ? მგონი გჭირდება - ვისკი ჩაასხა ჭიქებში და მიაწოდა . ბიჭმა ერთიანად გადაკრა და ისიც ვერ იგრძნო როგორ ჩაუწვა კისერი სასმელმა
-მას.. სოფოს .. შეიძლება გკითხო?
-გისმენ რა გაინტერესებს -მშვიდად უთხრა თითქოს ელოდა ამ კითხვას
-რამდენი ხანია რაც..
-ორი წელია ვარიასი მოყვა .. ყოველთვის იზიდავდა სიჩქარე , რბოლებზეც დადიოდა ერთხელაც ნაწვიმარი იყო საჭე ვერ დაიმორჩილა და ხევში გადაიჩეხა თან ისეთ ადგილას სადაც დასახლებაც კი არ იყო , ერთი ადამიანის წყალობით გადარჩა რომელმაც მანქანიდან აფეთქებამდე გადმოიყვანა და საავადმყოფომდე მიიყვანა -ეს რომ თქვა ბექას რეაქციას აკვირდებოდა , ბიჭს მზერა შეეცვალა თითქოს რაღაც გაახსენდა შემდეგ კი თავი დახარა ,კიდევ ერთი ჭიქა გამოცალა, რეზიმ კი განაგრძო- მინდა ვიცოდე ვინ გადაარჩინა ჩემი ფერია მაგრამ არ გამოჩენილა მას შემდეგ , ალბათ ყველა სურვილს ავუსრულებ რაც კი მოუნდება და ადამიანის ხელს შეეძლება იმ სიკეთისთვის რაც გააკეთა მაგრამ ვერ ვიპოვნი ალბათ
-და .. მკურნალობა ? ოპერაცია , ვარჯიში .. უშედეგოა?
-აქვს შანსი რომ გაიაროს უბრალოდ თანახმა არაა მიხვდი ალბათ როგორია , მასთან მეც უძლური ვარ ,სახლიდან არ გასულა ორი წელია ყველას გვეჩხუბება , ყველაფერს ამტვრევს და არავის იკარებს . კარგი აღარ გვინდა სოფოზე თავს არ მოგაბეზრებ მგონი ისედაც გაგაბრაზა საქმეს მივხედოთ .
რეზი საუბრობდა, ბექა კი სხვაგან დაფრინავდა, ბოლოს ვეღარ გაუძლო და დაემშვიდობა , შეუძლოდ ვარ ხვალ მოვალ , ან სამსახურში მოვაგვაროთო . რეზიც არ გაუწევია წინაარმდეგობა . გააცილა და კარგად დაინახა მანქანაში ჩაჯდომისას მისი მზერა საით იყო მიმართული .
-ვინაა!- როგორც კი მიუახლოვდა რეზი მაშინვე უთხრა ისე რომ არც გაუხედავს უკან- სად მუშაობს , გაანთავისუფლებ ! აღარ მინდა ოდესმე ვნახო!
-ამდენი ბრძანება როდიდან ?
-რეზო რა ხდება? ფეხებზე გკიდია რას ვითხოვ უკვე? ეს არსება მაღიზიანებს საშინლად თან და მინდა გაქრეს აორთქლდეს
-მოვკლა?
-მეღადავები? შენი აზრით ახლა მე ღადავის გუნებაზე ვარ ? რომ გეუბნები გაანთავისუფლებ მაგ უვიცს იდიოტს და აღარასდროს დამენახება
-ვერ გავანთავისუფლებ არ შემიძლია რადგან ჩემი ბიზნეს -პარტნიორია იგივე დონეზეა როგორზეც მე
-რაა? ეს დეგენერატი ღვლაპი რომელი ბიზნესმენი გახდა თან შენი დონის რეზი ქალდანო რეებს მიედ მოედები ბაგა ბაღიდან იწყებენ ბიზნესს?
-შენ არ მოგეწონა ეგ იმას არ ნიშნავს რომ პერსპექტიული, გონიერი და საქმის მცოდნე ახალგაზრდა არაა მეტიც დარწმუნებული ვარ თავისი მონდომების და მიზანდასახულობის ხარჯზე ყველაფერს მიაღწევს, რასაც კი მიზნად დაისახავს , ყველანაირ ციხესიმაგრეს აიღებს
-ნამიოკებით მელაპარაკები ? სასაცილოა? და რას მიმანიშნებ რომ იმ დეგენერატს შეუძლია მეც მომაკეტინოს?
-მე არაფერი მითქვამს - ნახვამდის ნანა არის სახლში შეგიძლია უხმო
-შენ სად მიდიხარ!
-სტუმარი ჩამოდის და უნდა დავხვდე! შემდეგ კლუბში წავალთ და გვიან დავბრუნდები
-მიბრძანდით !
-გმადლობთ ქალბატონი სოფიო ნახვამდის. მიყვარხარ ჩემო ცქნაფა - კვალვ ეს თბილი ტონალობა, თითოეული ბგერით რომ ეფერებოდა და ათბობდა, მაგრამ არ იმჩნევდა ენამწარე, მაინც ჩაუტყდა ტუჩის კუთხე ძმამ რომ ჩვეულებისამებრ ჯერ შუბლზე აკოცა შემდეგ ცხვირის წვერზე და წავიდა.
ყველანი მზად ყოფნაში იყვნენ იცოდნენ რომ რეზი მთელს კლუბს ხურავდა და ყველა ნაცნობს ეპატიჟებოდა ჯერ კიდევ გაურკვეველი მიზეზის გამო. ინტრიგაში ჰყავდა ჩაგდებული ყველა , ერთეულების გარდა . განო და ნინი გაგიჟებულები იყვნენ , მარიამმაც გაიგო და უკვე წინასწარ ხალისობდა
-არა რა ეგ ბიჭი გამაგიჟებს . როგორ შეუძლია ასე იცანცაროს
-დამშვიდდი განუშ დამშვიდდი
-სად არიან ამდენ ხანს , ანასტასიაც კი მოვიდა უკვე . ისე რა საინტერესოა როგორ მოიქცეა
-მე გეტყვი რა პრობლემაა- მარიამამ გაიცინა - აიღებს იარაღს და შიგ გულში ესვრის ტაისიას ისე რა მაგარი ნაშაა აი ეგეთი არავინ მინახავს
-ნუ აჭარბებ მე სარძლოს ვანიჭებ უპირატესობას ეგ ზედმეტად ხელოვნურად მეჩვენება
-ეგ ჩემო კარგო ქალური შურია რომელიც შინაგანად გვაქვს ყველას . მაინც რა მიკვირს იცი? როგორ იკავებდა სულ თავს ასეთ ქალს რომ არავის თვალწინ ეფერებოდა , მის ადგილას ყოველ წამს ჩავკოცნიდი
-ოჰ კარგი რა მარიამ არ იცნობ რეზის?
-ხო რავიცი მაგ ბიჭისას ვერასდროს ვიგებდი
-ცოლისძმა საეჭვოდი იგვიანებს და რა ხდება?- გიო მიუჯდა გვერდით განოს და ხელი წელზე შეუცურა შემდეგ შიშველ ზურგს ააყოლა და გაიღიმა მის რეაქციაზე
-ცოლი გყავს და მიმალავ?
-ვუაიმეე თავს ვისულელებთო დღესო? საინტერესოა ექიმო ამ დროს ქარაფშუტული აზრები გიტევთ ხოლმე .. მე მზად ვარ - ყურში ჩასჩურჩულა და კბილები მოსდო . გაიანეს ხელი რომ აუყვა მუხლიდან მენჯისკენ მანდ გაუთანაბრდა გაიანეს და გიოს ჭიანჭველების რიცხვი არმიაში . ნუ თანაბარი ძალებით“იბრძნოდნენ
-რაო რისთვის ვარ მზადო?
-მე.. ახლავე ვერ გავალთ?
-უკაცრავად სხვაგან მოხვდით მე გასართობად ვარ აქ და არა საპირფარეშოში სა..- გიორგიი- უცებ დაიძახა როცა უმისამართოდ წაიყვანა გიომ და შემდეგ კაბინეტში შეკეტა - რა აქ რა ვინდა კარგი რა გიორგიი - წამში ჩაკეტა კარი ბიჭმა და მაისური მოიშორა სემდეგ განოს კაბას დასწვდა აკეცა შემდეგ ტრუსი ნელა ჩაუსვა ქვემოთ და სურვილს ასრულების ნება მისცა .
რეზიკო ამ დროს „ნაშას“ ეხვეოდა მთელი ძალით , შუა აეროპორტში და აფრიალებდა . ისიც კისკისებდა და კოცნიდა . შემდეგ სახლში შეირბინეს, ნივთები საძინებელში შეიტანა რეზიკომ და ორივე მოემზადნენ შესაფერისად.
-საოცრება ხარ - ხელი მოხვია რეზიმ და სხეულზე აიკრა
-წავედით რა მაინტერესებს შენი სასტავის გაცნობა ... გარტობა მწყურია -ხელი ჩაკიდა და სახილდან გაიყვანა.
კლუბის შესასვლელთან როგორც კი გაჩნდნენ, გოგონას კარი გაუღო ხელი გაუწოდა და გაიღიმა. ისიც მომაკვდინებლად იღიმოდა კმაყოფილებით აღსავსე . რეზის ხელი წელზე შემოეხვია და შევიდნენ კიდეც . უამრავი დაჟინებული მზერა , ათასი აზრი რომელსაც მათ თვალებში დაინახავდით და მათ შორის ერთი ყველასგან განსხვავებული მზერა .. უი მე მაპატიეთ ერთი არა არამედ ორი . აი ამ ორიდან რომელი უფრო „საშინელი“ იყო ვერ გეტყვით , აი ბრაზის მომდევნო უფრო რთული ვითარება იყო თვალებით მოკვლა რომ შეგიძლია აი ეგეთი....
-ეს გოგოო რა ვთქვა არ ვიცი - გიომ რომ სეათვალიერა რეზიკოს გვერდით მდგომი სერიოზული გამომეტყველებით გახედა განოს , რომელიც წამში წამოეგო ხაფანგს
-დაკავებულია თორემ გაგირიგებდი
-არ მაქ პრობლემა გამირიგე
-სადაც მოხუც ქალთან ხარ რა პრობლემა გექნება
-მოხუცი ვინაა? მე არ მახსენდება - უკვე ვეღარ იკავებდა თავს ხელი მოხვია და ყელში აკოცა- მე მხოლოდ ქალი მახსენდება ლამაზი, სექსუალური, ვნებიანი და ეჭვიანიც რომ ყოფილა ყველაფერთან ერთად
-როგორ მაცანცარებ პატარა ბავშვივით მეც კდიე ამხელა ქალი ვბრიყვდები
-ნუ შვები ტუჩებს ეგრე თორემ გავგიჟდები - უცებ მიაყოლა და კიდევ აკოცა
რეზი ხელს არ უშვებდა გოგონას და იღიმოდა მომაკვდინებლად , ყურადღება მიიპყრო და დაიწყო
-დღეს აქ იმისტვის შეგკრიბეთ რომ ჩემი გოგოს ჩამოსვლა აღგვენიშნა ერთად მინდა ყველამ იცოდეთ ჩემი ტაისია არჩვაძის შესახებ და მიიღოთ ისე როგორც“ ჩემი „
-ეს რას ნიშნავდა ახლა- ტაისიამ გადაუჩურჩულა თან იღიმოდა
-რაზე მეუბნები
-მას აქ რა უნდა შენ არ მითხარი ვიღაც უნდა ვაეჭვიანო მწირდებიო? გამაბი ხო? იცოდე ჩაგიშვებ შენს თავს ვფიცავარ ყველაფერს ვეტყვი იმ გოგოს
-რატომ ბრაზობ? მე არავის ვაეჭვიანებ კარგი ვაღიარებ რომ როცა გავიგე ანდრო იყო აქ დაგირეკე
-ვერ გიტან
-მეც მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლევ- ხმამაღლა უთხრა ხელი მოხვია წელზე და აკოცა - ნუ დადნები ახლა
-რა დაგიშავე ასეთი მითხარი რა ! თუ გაგიჟდა მოგკლავს
-ნუ ნერვიულობ შენ მე ვერაფერს დამიშავებს ბიძაშვილს ხომ არ მოკლავს?
-რა.. ვინ? ვინ ის შენ ... ასე როგორ მომექეცი ასეთი საზიზღარი როგორ ხარ მიპასუხე როგორ
-კარგი ახლა არ იტირო თორემ მე მოვკლავ იმ იდიოტს შენი გაგიჟებისთვის
-რა საშინელი არსება ხარ როგორ მომატყუე მე კიდევ ვიფიქრე შეუყვარდა ვიღაც და ისე გაუჭირდა საეჭვიანოდ მიხმოთქო . გაოცებული კი ვიყავი ასეთი ვინაა ამ ზღვარზე რომ მივიდათქო და თურმე ეს აქეთ აპირებს ჩემი ბიჭის ეჭვიანობას
-ოჰ შენია უკვე? აი მოდის შენი ბიჭი მედგრად დადექი სუნთქვა შეწყვიტე თორემ თუ ჩაადნები მკლავებში ვერაფერს გიშველი საღადაოც დამეკარგება ამაღამ გავდივარ თან შენთვის ვერ მოვიცლი -უცებ მიაყარა და ბატონ ანდრო ქალდანს მზერა მიაპყრო , რომელიც მართალია რეზის მსგავსად ჯმუხთა ხელმწიფე არ იყო მაგრამ თამამად შემიძლია ვუწოდო ამათ შორის „ბაბნიკთა ხელმწიფე“ , უხეშობის პიკზე მყოფი , ხისთავიანობის ზენიტში მდგომი და ცნება „სიმპატიურის“ შემქმნელი
-ქალდანებს ისე გაგვიჭირდა ერთ ქალზე ვჩერდებით ბიძაშვილო?
-მე არ ვიცი შენ სად ჩერდები ანდრიკო და მე არც არსად წავსულვარ - ლოყაზე აკოცა ქალს , და სრული უხეშობითვე უპასუხა. ყოველთვის გიჟდებოდა ანდროს ხასიათზე და ოცნებად ჰქონდა მისი მორჯულება ამ დღეს დიდხანს ელოდა
-მოღალატეები ერთხელ ღალატს არ კმარდებიან მეორედ მესამედ და ყოველ საჭირო მომენტში გვღალატობენ ხოლმე - უყურებდა ქალს და თვალებით ჭამდა
-შენს თავზე ამბობ ხო?- ეს რომ უთხრა ანდრომ მზერა მოსწყვიტა ქალს და ბიძაშვილს გახედა , მომუშტული ხელები ჯიბეებში დამალა რეზისთან კონფლიქტს ყოველთვის ერიდებოდა ახლა მითუმეტეს ქალის გამო ჩხუბს არ აპირებდა , სხვა რომ ყოფილიყო დიდი ხნის წინ გაუერთიანებდა თავ-ყბას
-არ მეგონა შენზეც თუ ამხელა გავლენას მოახდენდა ვინმე
-და კიდევ ვისზე მოახდინა ჩემმა ტაისიამ გავლენა? - ამჯერად მხარზე აკოცა და ყოველ სეხებაზე სიცილს ვერ იკავებდა ისეთ გამომეტყველებას იღებდა ანდრო
-თუნდაც აქ მყოფ მამაკაცებზე
-აქ მყოფ მამაკაცებზე ისეთ გავლენას ვერ მოახდენდა როგორც შენზე , ამათ უბრალოდ აღიარეს ჩემი გოგოს სილამაზე თავად კი არანაკლებ ლამაზი მეუღლეები ჰყავთ რომლებიც ძალიან უყვართ აი შენ კი ვერა და ვერ შეარჩიე ერთი გოგონა იმ მრავალთაგან
-მე წავალ გაიანესთან გოგონებს გავიცნობ- უცებ დაიხსნა თავი ტაისიამ და გაიანესთან მივიდა
-საღამომშვიდობის - გაიღიმა და გადახედა საზოგადოებას
-როგორ ხარ ტაისია?
-მარიამ? - თვალები გაუბრწყინდა მუცელს რომ შეხედა და ხელი წაიღო მუცლისაკენ- შეიძლება ?
-კი რა თქმა უნდა
-ამხელა მუცელი .. ელოდები უკვე?
-სამნი არიან -ამაყად თქვა და გაიღიმა , ტაისიას რეაქციაზე. იმდენად მეამიტი და საყვარელი იყო ეს გოგო სულ ეჭი ეპარებოდა იმაში რომ შეიძლება ვინმეს საყვარელი ყოფილიყო , თან ხვდებოდა რომ რეზი უყვარდა მოკლედ საგონებელში იყო ყოველთვის
-ვგიჟდები ტყუპებზე მაგრამ სამი? სასწაულია - ისეთი საყვარელია ეს გოგო გაიანეს ამიტომ არ მოსწონს მისი და რეზის წყვილი, უნდა ბოლოს და ბოლოს მოარჯულოს ვინმემ ხისთავიანი ქალდანი ეს გოგო კი არავის მომრჯულებელი არაა აშკარად.
ანასტასია სიტუაცის ზვერავდა ხვდებოდა რომ რაღაცაში იყო საქმე მაგრამ მაინც ეჭვიანობდა , წკუიდან გადადიოდა ისე . სასმელი დალია და ცეკვა დაიწყო. კლუბები მისი სტიქიაა და ისე დაიწყო გართობა როგორც ჩვეოდა. რეზი დაახრჩო , თვალები გადმოუცვივდა და თავადაც ადგა , მიეჭრა ქალბატონს და ზურგიდან აეკრო
-ქალბატონო გამომძიებელო სტრიპტიზიორივით ცეკვა არ გეკადრებათ
-შენ კიდევ როცა ასეთი „ნაშა“ გყავს სხვას არ უნდა ეხვეოდე - მისკენ შებრუნდა კმაყოფილი და ხელები ყელზე მოხვია , ცეკვა განაგრძო ისე მოძრაობდა რეზის ჭკუა გადაეკეტა . აი ტასოს კი სხვა რამ აინტერესებდა , ტუჩზე იკბინა და ყურთან აიწია - წამომყევი - ისეთი ხმით უთხრა ჯოჯოხეთშიც გაჰყვებოდა ფრენა ფრენით.
ტაისია მშვიდად იდგა სასმელით ხელში როცა ვიღაცამ ხელი ჩაავლო და საპირფარეშოსკენ წაიყვანა. გული აუფართხალდა , გაახსენდა მათი ბოლო შეხვედრა და ტუჩები დაეწვა. ბიჭმა კედელზე ააკრა ხელები გაუკავა და გაავებულმა შეუღრინა
-რა თამაშს მეთამაშები ტაისია ?
-ანდრო რა გნებავს?
-გითხრა თუ გაჩვენო - ჭინკებათამაშებულმა უთხრა და კაბის ქვეშ შეუცურა ხელი , რომ იგრძნო ბუსუსები გაეღიმა , ლოყაზე მიაკრა გავარვარებული ტუჩები შემდეგ ყბაზე გადავიდა, ყელზე - რეზის შეეშვი თორემ გაგანადგურებ- კოცნიდა და თან ემუქრებოდა
-რატომ უნდა დავშორდე არ მესმის შენ რა პრობლემა გაქვს
-ბოზ.. იქცევი ერთი ბიძაშვილის საყვარელი ხარ და მეორეს ადნები მკლავებში შენ არ ხარ რეზის შესაფერისი ან ჩემი გაგიჟება გინდა
-იქნებ უკვე გაგიჟდი ჩემზე როგორ ლაპარაკობ როცა შენ თავად ღალატობ ბიძაშვილს , მის ქალთან ხარ და სურვილი გკლავს.. რატომ არ აღიარებ რომ გაბოდებს ჩემზე - ყურთან უჩურჩულამარჯვენა ფეხი შემოხვია ხელების განთავისუფლება არც უცდია ისე მიიწია მისკენ და აკოცა . ბიჭის ცხელი, გახშირებული სუუნთქვა ეფრქვეოდა მხარზე და წკუა ეკეტებოდა, ხვდებოდა როგორ იმორჩილებდა ანდროს და კმაყოფილი აგრძელებდა თამაშს
-რამხელა ამბიციები გქონია ორი საუკეთესო კურდღელი აღმოაჩინე და ორივეს დაჭერა გსურს?
-ნწ კურდღელი მხოლოდ შენ შეიძლება იყო რეზი სხვა განზომილებაა რომელსაც შენ ვერ შეედრები - ყელზე მიაკრა ტუჩები და შემდეგ უკბინა
-სხვა განზომილება თუა გყავდეს ვინ გიშლის უბრალოდ იცოდე რომ საყვარლობის გარდა ვერაფერს გამოკრავ ხელს რეზი იდიოტი არ გეგონოს შენნაირი ათასი ჰყავს ...
-ვიღაც გაბრაზდა მგონი ჩემს ჰორმონებთან ვერაფერს რომ ვერ გახდა და ახლა ბრაზობს შენივე დაგებულ მახეში შენივე ხაფანგში გაები ანდრიკო და ეს გაგიჟებს, ამას გადაყავხარ ჭკუიდან -როგორც კი მოშორდა ბიწი მაშინვე თავად აეკრა ზედ და რეზის დაგეგმილი ამბის შესრულება დაიწყო . თითები ყელზე მოხვია და პერანგის ღილებს დასწვდა - კვდები ისე გინდა ჩემი შეხება.. გკიდია ვისი ქალი ვარ.. გკიდია რომ ეს არაკაცურია არ განაღვლებს არაფერი შეგიძლია სამუდამოდ ჩემთან იყო არასდროს მოსყდე ჩემს სხეულს - თითები მის შიშველ გულ-მკერდზე აასრიალა და ეგ უკვე პიკი იყო . ქალდანმა მსუბუქად მიანარცხა კედელს და გიჟივით დააცხრა მონატრებულ ბაგეებს, რომელთა დაგემოვნების შემდეგ სხვას ვერ აღიქვავდა, მხოლოდ მისი სურვილი კლავდა და ახლა მართლა ყველაფერი ეკიდა , არაფერი ანაღვლებდა მხოლოდ ტაისიასთან სურდა ყოფნა თუნდაც მართლა სხვისი ქალი ყოფილიყო ვინ იცის სადამდე შეიტყუებდა ტაისია რომ არა ანასტასიას მიერ რეზის მათთან შეგდება, ქალდანს ეგონა ანასტასია სხვა მიზნის გამო იყო ასე იფიქრა ეჭვიანობს და სულ გაგიჟდაო მაგრამ წყვილი რომ დაინახა ალერსში გარშული აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა, ყველა გეგმა თავზე ჩამოეშალა არადა დიდხანს აპირებდა გართობას ანდრიკოს ნერვებზე „ფუ შენი როგრო ჩამეშალა გეგმები“
-და შენ გინდა რომ ამ ქალის გამო ვიეჭვიანო? რა დონეზე ხარ საერთოდ ან ეს რანაირი ბიძაშვილია შენს ნაშას ჟი...? ავადმყოფები ხართ?
-რეზი ... მითხარი რომ ითამაშე თქვი თორე ბოზ... ვიყო გავაფრენ გავაფრენ იცოდე არ შეიძლება მაინცადამაინც ეს ქალი გიყვარდეს შეუძლებელია ასეთი უიღბლო ვიყო - ანერვიულებულმა თქვა ანდრომ პერანგის შეკვრა აზრადაც არ მოსვლია
-ჩაიცვი და გარეთ გამოდი! ორივე!- კბილებსშორის გამოსცრა ანასტასიას გვერდი აუარა და დერეფანში გავიდა . ტაისიამ ვერაფერი გაიგო ვერც რეზის შეშლილი გამომეტყველება ახსნა .ანდრომ სწრაფად შეიკრა ღილები და გავიდა.
ეზოში იდგნენ ოთხივე ტაისიას უკვე ინფარქტი დაემართებოდა რომ არა ანასტასიას სიტყვები
-მიხვდი ახლა რომ თამაშობს ასეთი მეამიტი როგორ ხარ გოგონი ჰა? - სიცილი ვერ შეიკავა ტაისიას გამოხედვის გამო -ნუ მიყურებ რა ეგრე ჩემი თავი მონსტრი მგონია შენთან
-ამის მერე კაცი გგონია თავი? ჩემს ქალს როგორ შეეხე და ვაფშე აზრად როგორ მოგივიდა ტაისიაზე ფიქრი მიპასუხე .. მიპასუხე თორემ დაგბრიდავ ჩემი ხელით ამოიღე ხმა ახლა რატომ არ ამბობ არაფერს ისე ხო მეტლიკინები სულ და ხარ დიდ გულზე შენ ხო მაგარი იჭი ხარ და ვერაფერი გადაგახვევინებს გზიდან. შენ ხო გრძNობები არ გაგაჩნია ანდრო ქალდანი არ ხარ? ქალის გამო ვერავის რომ ვერ გადაიმტერებს? ეგ არ ხარ?-რეზი „გაბრაზებული“ გაცოფებული ღრიალებდა არავის შეეპარებოდა ეჭვი იმაში ,რომ ანდროს მოკვლა შეეძლო . საყელოში სწვდა და დაუღრიალა- მიპასუხე! - ძლივს აამეტყველა უმცროსი ქალდანი რომელმაც ხელები მოიშორა და არ დააკლო ღრიალი
- ყველაფერი ... ვცდებოდი ქალის გამო ამ ქალის გამმო ნებისმიერის დათმობა შემიძლია.. ნებისმიერს გადავაბიჯებ და ყველაფერს დავივიწყებ შენი ჩემთვის საამაყო კაცის შეურაცხყოფაც რომ მომიხდეს ... სიკვდილი რომ მემუქრებოდეს მაინც მას ავირჩევ იმიტომ რომ მაბოდებს ამ ქალზე ... ვაღმერთებ იმიტომ რომ დედ.. მიტირა ისე რომ ვერც გავიაზრე როგორ მიყვარდა ახლა კი ეჭვიანობა მკლავს და ვიცი შემიძლია ნებისმიერი მვკლა შიშელი ხელებით ვინც მას შეეხება შენ კი შეუძლებელია ეგ არ იცოდე .. შეუძლებელია რეზი ქალდანმა არ იცოდეს მის ხელში გამოზრდილ ბიძაშვილს ვინ უყვარს ვის აფანატებს ვერ დავიჯერებ რომ ეს ყველაფერი სიმართლეა და ქალი რომელმაც 25 წლის ასაკში ყველა სხვა ქალი დამავიწყა დამავიწყა კი არა ვაფშე აღარ მინდა არავინ აღიარე რო მიჩალიჩე თქვი რო მაგრად გამაბი
-ეს ახლა ხომ არის მოსაკლავი ტასიკო?- რეზიმ ტასოს მოხვია ხელი და აკოცა ლოყაზე- შენც მოგიშალე ნერვები გაგაბრაზე, გაეჭვიანე და ეს ცალტვინა მაინც ვერ მიხვდა კიდე მეკითხება ტო ასეთი ქალის ღირსი არის ახლა ეს ?
-მოგკლავ ეს როგორ გამიკეთე... ლამის ინფარქტი დამემართა შე დეგენერატო - ყელში სწვდა რეზის და ხელი კრა ის კიდე იცინოდა
-ვგიჟდებოდი ბავშვობაში რომ გაწვალებდი და ახლა ხო უფრო საყვარელი ხარ შენ ძმობას ვფიცავარ
-გაჩერდით - ბიძაშვილებს შორის ჩადგა და რეზის დაუბღვირა - გაიმეორე წეხან რაც თქვი
-რამე ვთქვი? ბიძაშვილს ველაპარაკები შენ რა გგნებავს ლამაზო ქალბატონო?
-აუუ დაიწყო წავედით ჩვენ ამათი ნერვები აღარ მაქვს ქორწილში დაპატიჟებაზე ნუ შეიწუხებთ თავს მოვალ მე თვითონ - ხელი მოხვია ტასოს და წავიდნენ - მე და შენ საქმე გვაქვს ქალბატონო - ხმა დაიტკბო და სხეულზე აიკრა ქალი. შემდეგ მანქანაზე მიაკრა და ტუჩებზე ეძგერა , ტასუნაც აყვა რა თქმა უნდა და შემდეგ მოშორდა პირველი , ხელი მოუჭირა ნიკაპზე და თვალების ბრიალით უთხრა- ბედი შენი რომ ჩემს გასაბრაზებლად არ დადგმულა ეს მასკარადი
-და შენ რატომ უნდა გაბრაზებულიყავი ტო მე და შენ ხომ არაფერი გვაკავშირებს უბრალოდ შენი ტუჩები ჩემსას იზიდავს
-მარტო ტუჩებს ვიზიდავ?- ხელი ყელიდან მკერდზე ჩამოაცოცა შემდეგ პრესზე და ქამარს ჩაეჭიდა - დარწმუნებული ხარ რომ ტუჩების გარდა არაფერს- ყურში უთხრა და აკოცა, შემდეგ ყელში უკბინა და მის ოხვრაზე გაეღიმა, სველი კოცნის კვალი დაუტოვა ნაკბენ ადგილას და ხელები მოიშორა სხეულიდან-შენ იფიქრე მე დავბრუნდები და ვიცეკვებ რა ერქვა იმ ბიჭს? მგონი ლაზარე მშვენივრად ცეკვავს
-რეზი რა დღეში ხარ? ეს ლიფსიტა როგორ გათამაშებს ეს გეკადრება? - თავისთვის თქვა ღიმილით და მიმავალს თვალი გააყოლა- მაინც დაგიმორჩილებ ჩემო ჭირვეულო -ისევ ჩვეული ჯმუხი სახე დაკერა და შენობაში დაბრუნდა.
-იმ გიჟს როგორ აყევი მიპასუხე ერთი ხომ ხარ ახლა დასჯის ღირსი?
-უკაცრავად ვიაცას არ ახსოვდა ჩემთან გატარებული ღამე მხოლოდ მაშნ გამოჩნდებოდა როცა ვინმეს დაინახავდა ჩემს გვერდით ჩამავლებდა ხელს და მიმათრევდა ბნელი კუთხისკენ რომ სურვილი დაეკმაყოფილებინა ნაწილობრივ მაინც . მთვრალი მეტჯერ ვეღარ ჩამიგდე ხელთ და რა უნდა გაგეკეთებინა
-გოგო!
-ბიჭო ! ჭკუას ისწავლი დღეიდან და მეტჯერ აღარ ითამაშებ ქალის გრძნობებით - გაბრაზებულმა თქვა , ამ დროსაც კი ისეთი საყვარელი იყო ანდროს ეღიმებოდა
-სულაც არ ვთამასობდი უბრალოდ ხელში რომ მადნები მაგ დროს ადრენალინს გამოვყოფ ვგონებ - გაიცინა ხელი მოხვია „ჭირვეულ“ ქალბატონს და ტუჩებზე ოდნავ შეეხო - რა გამკეთე ასეთი იმ ღამის შემდეგ სხვა ქალზე ვერ ვფიქრობ
-შენ ფიქრობდი კიდეც ქალებზე?
-კარგი ხო არ ვფიქრობდი ხომ ხვდები რასაც გეუბნები ჩემ თავს გაფიცებ რამე ჯადო გამიკეთე
-ავადმყოფი ხარ მგონი შენ ! საერთოდ არ მახსოვს არაფერი შენ კიდევ ერთობი ამით
-ნუ ხვანცალებ და ჩამეხუტე მომენატრე ტო ამდენი ხანია არ შევხვედრილვართ
-წაბრძანდი შენს საყვარელთან ერთად და მე ვერ გამოგყვებოდი
-ვინ საყვარელთან გოგო რას ბოდავ
-მაიკო. სახელიც აღარ გახსოვს უკვე?
-ვინ მაიკო ჩემი თანამშრომელი მაიკო? მე რა ის როდიდან ვართ საყვარლები საიდან დაასკვენი ჩემო შტერუკა ეგ? -გაიცინა და გაბუსხული ტუჩები დაუკოცნა
-თვითონ მითხრა
-და შენც დაუჯერე ხო?რა სულელი მყავხარ რა გისველო ჰა?- ყელი დაუკოცნა გაბრუებულ ქალს და მერე გაიცინა- თუმცა მოვიფიქრე - ხელი ჩაკიდა და შენობაში შეიყვანა. ნივთები აიღეს და ისევ უკან გამოიყვანა
-სად მივდივართ?
-ნუ მისცემ შენს ფანტაზიებს გასაქანს უბრალოდ ერთი ადგილი უნდა გაჩვენო
-უზრდელო ! არაფერი მიფიქრია
-ტუჩებს შეეშვი რა თორემ ფიქრის გარეშე გავაკეთებ ყველაფერს -მანქანა სწრაფად მოსწყვიტა ადგილს და წაიყვანა ქალბატონი აგარაკზე. ძალიან ლამაზი ადგილი იყო, ციოდა ამიტომ ელექტრო ბუხარი ჩართო , წითელი ღვინო აიტანა სარდაფიდან და ჭიქები შეავსო. ტაისია გატრუნული იჯდა და უყურებდა ბიჭს . უცემ მობილური ამღერდა
-გისმენ რეზ
-მაგ იდიოტს უთხარი მალე დაგაბრუნოს თორემ მოვკლავ
-ვეტყვი
-ვაიმე მართლა რა შტერუკელა ხარ გოგო ! რას ეტყვი ... ისე არ დამენახოთ ბავშვზე მუშაობა რომ არ გქონდეთ დაწყებული მეორე ნათლული მესაჭიროება სასწრაფოდ -იმხელა ხმაზე თქვა ანდრომაც გაიგონა და გაეცინა , ტაისიას კი ლოყები შეეფაკლა -ნუ წითლდები .. წავედი მე ახლა არ შეგიშლით ხელს ცუდი ამინდია მოსალოდნელი და არ წამოხვიდეტ მანდედან წვიმაში უთხარი მაგ გიჟს
-კარგი ვეტყვი - გაიცინა და მობილური გამორთო .ანდროს ჭიქა გამოართვა და ღვინო მოსვა . ბიჭი გვერდით მიუჯდა და მხარზე დაადო თავი-როდის ჩამოხვედი
-ერთი კვირაა აქ ვარ
-ზუსტად მაგ დროს დამირეკა ვაჟბატონმა მჭირდები ჩამოდიო
-სენ და რეზის რა ურთიერთობა გქონდათ მაინც ვერ გავიგე , ხან იძახდა საყვარელიაო, ხან საცოლეო, ხან შეყვარებული მე რა ვიცოდი ეგ გოგო შენ თუ იყავი
-დარწმუნებული ვარ იმ დღეს განგებ არ წამოვიდა ისეტი სულელური მიზეზი მოიფიქრა რო რავიცი
-მე კიდე ნასვამი ამაგდო და გამომიშვა ძალიან მაგრად გაერთობი აქ რას ჩამომიჯექი შინაბერასავითო
მოკლედ ბევრი რომ არ დავწერო ამათზე გეტყვით რომ მოსახდენი მოხდა რეზიკომ მისია შეასრულა.
ყველანი ერთობოდნენ მალევე გაიგეს სიმართლე და გაცოფდა ნინი , განო
-როგორ დაგვიმალე ამდენი წელი გვატყუებდი შენ იდიოტო?
-სიტყვები!
-ნუ ყვირი ერთი რა შენი ყვირილის ვისღა ეშინია
-მოკლედ რა იმიტომ არ უნდა გაათამამო ქალები თორემ აი ხომ ხედავ სანდრო უკვე რას მკადრებენ
-ზედმეტად რბილი ხარ ეგრეც არ შეიძლება- ჩაიქირქილა ტასომ და სასმელი მოსვა .
-დავიჯერო ველურები მოგქონს? რომელთაც გრძნობები არ გააჩნიათ და ნადირული ინსტინქტი აქვთ?- ეს ყველაფერი უცებ უთხრა ისე რომ არც დაფიქრებულა რა შეიძლება ამას მოჰყოლოდა, ანასტასიას მზერა შეეცვალა თითქოს რეალობას კიდევ ერთხელ შეეგება. არაფერი უთქვამს უბრალოდ სასმელი აიღო და საცეკვაოდ გავიდა. რეზიმ მიხვდა რაც მოხდა მაგრამ ისე წავიდა ტასო აზრზე მოსვლა ვერ მოახერხა.
კესარია იმ ღამით კვლავ უკრავდა იოანეს ნერვებზე ასე რომ მალე დაბრუნდნენ შინ , სახლის კარი როგორც კი შეაღეს ტანსაცმელმა დაიწყოიატაკზე დავარდნა, ასე თავისთვის განა შემოიხია ვინმემ? არც კი იფიქროთ ეგ ესენი ისეთი მშვიდი და გაწონასწორებული ადამიანები არიან .
-მაინც მგონია რომ მოიმატე წონაში და არ მიჯერებ - ღრმად სუნთქავდა იო და მუცელზე ეფერებოდა ცოლს
-გეჩვენება - მშვიდად უთხრა და ზემოდან მოექცა- როგორც სჩანს ბერდები და მოჩვენებები დაგეწყო - ყელში აკოცა და სიამოვნებისგან ამოძახილი ვერ შეიკავა
-ორ დღეში ვხდები 25 რა დროს სიბერეა
-მითუმეტეს ასეთ ასაკში რომ გეწყება ჩავარდნები ცუდია- მუცლამდე ჩავიდა კოცნით და სწრაფად დაეცა კიდეს საწოლზე . გააფთრებული უყურებდა იო
-მე მაქ ჩავარდნები ხო? მე შენ გაჩვენებ ჩავარდნებს - ველურივით ეძგერა , ერთდროულად ნაზად და უხეშად ეფერებოდა და ეს აგიჟებდა გადარეულ კესარიას.
...
გაიანემ თავისთან გადაიყვანა მგონი გიორგი ნუ ყოველ ღამით აშკარად იქ იყო რადგან ბინაში კვნესის და ოხვრის ხმა არ წყდებოდა საკმაოდ დიდხანს . ამჯერად გიორგიმ პრეტენზია გამოთქვა და სულ ძალით აათრია საკუთარ ბინაში . კარი როგორც კი გააღო არც კი უფიქრია შუქის ანთება ისე დაიწყო საალერსო სიტყვების სროლა, რომელთა შორის ზედმეტად უხამსიც იყო ბევრი თან ხდიდა , რომ გადაწყვიტა მისაღების დივნით ესარგებლათ იქეთ წავიდა გაიანესთან ერთად რომელიც საცვლების ამარა ეჭირა ხელში, ქალის ფეხები წელზე ჰქონდა მოხვეული და გაცხოველებული უკოცნიდა სხეულს სანამ ყველაფერი არ ჩამოეშალა თავზე მაკას კივილის გამო. შუქი აინთო და დივანზე ფერდაკარგული დედა იყო მისვენებული შუა ოთახში კი ნახევრად შიშველი წყვილი.
-დედა! აქ რა გინდა
-რას ნიშნავს რა მინდა პირველად მოვედი თუ უკანასკნელად ღმერთო ჩემო ჩაიცვით მაინცნ რა უბედურებაა სირცხვილის გრძნობა არ გაგაჩნიათ ?
გაიანე როგორ იყო? ინატრა მიწა გასკდომოდა და შიგ ჩავარდნილიყო, გამქრალიყო, ფერფლად ქცეულიყო მაგრამ არც ერთი აუსრულდა , სუნტქვაგახშირებული იდგა ნახევრად შიშველ მდგომარეობაში გიორგის უკან და სირცხვილისგან იწვოდა არც კი იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა
-მე .. წავალ -უცებ თქვა და კაბას დაავლო ხელი ფეხსაცმელები ჩაიცვა
-გაჩერდი!- ხელი მოხვია გიომ და შუბლზე აკოცა -არსად არ წახვალ
-მომესმა? აბა აქ უნდა დარჩეს? გიორგი მიპასუხე რიგით ღამის გასართობ ქალებს სახლში იტოვებ?
-დედა გეყოფა ! რიგითი ქალი არაა გაიანე
-ვინ? ესაა ის ქალი? ის ექიმი? ესეიგი მართალია? მე კიდე მეგონა უბრალოდ გაერთო ახალგაზრდაა თავში უქრის გადაუვლისთქო კიდე ერთად ხართ ? სულ გაგიჟდი? ოცი წლის ხარ ოცის
-მერე ? ეგ სხვა დროს რატომ არ გაიხსენე . მოვალეობებს რომ მახსენებდი მხოლოდ ახლა გაიხსენე როცა მიყვარს? - ეს რომ თქვა გაიანეს თვალები გაუფართოვდა თითქოს ახლა გამოვიდა იმ ზღაპრიდან სადაც ცხოვრობდა აქამდე , რეალობას შეეჯახა. განა თავად არ უყვარდა? უყვარდა და სწორედ იმიტომ იყო მასთან მაგრამ იმ ფაქტს იყო შეგუებული რომ გიორგი უბრალოდ მოხიბლული იყო მისით როგორც ღამის პარტნიორით ან არ ვიცი რაც გინდათ ის უწოდეთ სიყვარულის გარდა.
-რა თქვი? ვინ გიყვარს ბიჭო შენ აზრზე ხარ?
-გიორგი ! - გაიანემ ხელი მოხვია ხელზე და გაავებული ბიჭი გააჩერა-გთხოვ არ გინდა , მე არ მინდა ჩემ გამო იჩხუბოთ გთხოვ ...
-ნუ მთხოვ არავის ვაპატიებ შენს სეურაცხყოფას ვინც არ უნდა იყოს ის - ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი და შუბლზე აკოცა- ამაღამვე უნდა გაირკვეს ყველაფერი სხვა დროს მე ამ თემაზე აღარ ვისაუბრებ , უბრალოდ შემომხედე და მითხარი რომ ჩემგან არ წახვალ
-გიორგი - ისე შეხედა ბიჭმა გაიღიმა
-კარგი სულელური კითხვა იყო რომც გინდოდეს არსად გაგიშვებ არ მაინტერესებს შენი უფლებები მე
-იცოდე!
-დედა მომისმენ თუ პატარა ბავშვივით დავდგე და ვუსმინო როგორ ისვრი სიტყვებს
-გისმენ
-გმადლობთ დიდი პატივია თქვენგან ქალბატონო მაკა. პირველ რიგში იმას გეტყვით რომ თქვენი წარსულის მქონე ადამიანმა სიყვარულის გამო არავინ უნდა განსაჯოს მეთანხმებით ალბათ . მეორეც როგორც ნორმალურმა დედამ პატივი უნდა სცე სვილის გადაწყვეტილებას და მხოლოდ ის უნდა გადარდებდეს რომ შენი შვილი ბედნიერი იყოს და არა ის ვისთან ერთად იქნება ბედნიერი. ეს ქალი კი ჩემთვის ბედნიერებაა და დარწმუნებული იყავი მის გარეშე ვერ ვიქნები ვერასდროს ბედნიერი .. ჩვეულ ფრაზებს თუ იტყვირ ომ შენ დედა ხარ გამზარდე ცხრა თვე მუცლით მატარე და ასე შემდეგ ეგ შვილზე კარგად არავინ იცის რადგან პირველი ქალი რომელიც ბიჭს უყვარდება დედაა მაგრამ სამუდამო სიყვარული ვისგანაც უნდა შვილი ჰყავდეს და მთელი ცხოვრება მის გვერდით გაატაროს გაიანეა ჩემთვის მის ასაკს იოტისოდენა მნიშვნელობაც არ აქვს . შენ თუ სხვა ნაკლს უპოვნი რასაც დიდად არააქ გადამწყვეტი მნიშვნელობა მაგრამ მაინც მოგცემ სიტყვის თქმის საშუალებას მაგრამ ვერ იპოვნი რომც იპოვო ის მაინც იდეალურია ჩემთვის ისეთი როგორიც არის . ახლა შენზეა დამოკიდებული შეინარჩუნებ ჩემთან ისეთ ურთიერთობას რომ დატკბე შენი შვილის ცხოვრების ცქერით , თუ კიდევ ერთ შეცდომას დაუშვებ და არ შეირგებ რძლის და შვილიშვილების სითბოს
გაიანე ხან წითლდებოდა, ხანაც სიამოვნებისგან ირინდებოდა, ბედნიერდებოდა და გრძნობდა ყველაზე მძაფრად იმ წამს რომ სწორად მოიქცა ,როცა ყველაფერი დაივიწყა და თავს ბედნიერების საშუალება მისცა. გარისკა და ცხოვრებაში ყველაზე დიდ მიზანს მიაღწია....
სასაუბრო არც არაფერია აქ სჯობს დავტოვოთ ეს წყვილიც და გადავიდეთ ერეკლესთან და კატოსთან , რომელიც ბოლო დროს ყველაფერზე წუწუნებს, არაფერი მოსწონს და ერეკლეს საგონებელში აგდებს. ახლაც როცა სახლსი დაბრუნდნენ და ერეკლემ სააბაზანოდან გამოსვლის შემდეგ ხელი მოხვია ნახევრად შიშველ მყოფს დაიმანჭა
-გაჩერდი რაა
-რა ხდება ? - გაოცდა ერე და ხელები უკან დასწია -როდიდად აღარ მოგწონს ჩემი შეხება ! რამე შევცვალე თუ სხვა ვარ !
-საშინელი სუნამოა უბრალოდ გული მერევა მიდი რა ისევ დაიბანე
-რა სუნამო სააბაზანოში ვიყავი სუნამო სად მქონდა ან რა სუნია ნუ გამაგიჟე - ხელებზე სეიგრძნო სურნელი - შამპუნის ან საპნის სულ ამას ვიყენებ კარგი რა
-ვერ გავიგე აბა მეჩვენება? - გაცხარდა ქალბატონი აბაშიძე და ყელზე გაუხახუნა ცხვირი- ვაიმეე - უცებ თქვა და სააბაზანოში შევარდა. ერეკლე უკან გაჰყვა და უნიტაზზე მიხუტებული რომ დაინახა გული გაუჩერდა. ფერდაკარგული წამოაყენა და პირი მობანა
-კატო .. კატო კარგად ხარ - სახეზე უსმევდა ცივ თითებს მაგრამ ძალა ერთმეოდა გოგონას. ხელში რომ აიყვანა გონებაც დაკარგა. არც უფიქრია ისე აიღო მაისური , კატოს ხალათი და საავადმყოფოში გავარდა. ფეხსიშველი რომ იყო ეგ სულ გადაავიწყდა დერეფანში დადიოდა გიჟივით და უკვე ჭკუიდან იყო გადასული , გიგი და თოკოს გაჩნდნენ ადგილზე
-გაჩერდი შე ჩემა ნუ დაგვღალე
-რა გავჩერდე ბიჭო იცი რა ცუდად იყო? ფერი საერთოდ დაკარგა სიტყვაც ვერ თქვა რამე სერიოზული რომ იყოს მოვკვდები ამის დ. შ.. სად არიან ამდენ ხანს - კედელს დაარტყა მუჭი . ექიმი გაღიმებული გამოვიდა
-კატო აბაშიძესთან თქვენ ხართ?
-დიახ მეუღლე ვარ როგორაა? რამე სერიოზული ხომ არაა? შეიძლება ვნახო?
-დამსვიდდი ყველაფერი რიგზეა შემობრძანდით და ერთად გაგაცნობთ პასუხს - მხარზე დაკრა ხელი თოკომ და გიგიმ იმ წამსვე მოწვეს რაც ხდებოდა და ერთმანეთს გადახედეს . კართან იდგნენ და ყველაფერი ესმოდათ
-ფერია კარგად ხარ?- კატოსთან მივიდა და ხელზე აკოცა
-კი უბრალოდ თავბრუსხვევა მაქვს ისევ
-ბუნებრივია ჩემო კარგო ეგ ყველაფერი პირველი რამდენიმე თვე მსგავსი სიმპტომები დამახასიათებელია თქვენს მდგომარეობაში . გილოცავთ ხუთი კვირის ფეხმძიმე ხართ .. ეს რომ თქვა ექიმმა დუმილი და შემდეგ ერეკლეს ყვირილი მოჰყვა მართალია სიტყვები ვერ გაარჩიეს ისე უცებ მიაყარა მაგრამ ოთახში შევარდნენ გახარებულები და წყვილს მოეხვივნენ. რომ დამშვიდდნენ ახალი ამბავიც შეიტყვეს და მეორე საავადმყოფოსი გადაინაცვლეს ..
კოტე და ანაა სახლში როგორც კი შევიდნენ ქალბატონმა მარწყვის, შოკოლადის და ბანანის წვენი მოითხოვა და წავიდა კოსტა მოსამზადებლად. ქალბატონი სამზარეულოში გავიდა
-დღეს ძალიან აქტიურობენ ბავშვები გაიანეს უნდა დავურეკო მეშინია უკვე
-დამშვიდდი დავურეკავ მე ახლავე - წვენი ჭიქაში ჩაასხა და მიაწოდა- აი დალიე ანა ...
-ვაიმეეე დამეწყოო- მუცელზე ხელები ჰქონდა მოჭერილი და ღრმად სუნთქავდა , წამში იმხელაზე იყვირა კოტეც გონს მოვიდა უცებ მოხვია ხელი თან გაიანეს ურეკავდა რომელიც წესით მშვიდად უნდა ყოფილიყო იმ წამს რადგან ყველაფერი მოგვარდა მაკასთან და გავარდნენ ორივენი საავადმყოფოში. ერთდროულად შევიდნენ ექთნებმა ანა შეიყვანეს სამშობიარო ბლოკში , გაიანემ გიორგის „დაუტოვა“ ანერვიულებული კოტე და საქმეს შეუდგა
-მოიცა შენ არ ესწრები? - შუა გზაში იყო რომ შემობრუნდა
-კოტეეეეეეეეეეე -ისე დაიყვირა ანამ ერთ -ერთი წამოკივლების დროს იმ წამსვე მოვიდა გონს
-მე .. კიი დავესწრები ? დავესწრები!
მშობიარობა მართლაც დაწყებული იყო წ....ბი დაღვრილი ბავშვები“გზაში“ კოტე უფრო ცუდად გამოიყურებოდა ვიდრე ანა მაგრამ მაინც ამხნევებდა . გაიანე კი აზარტშ იყო შესული როგორც ყოველთვის ყველაფერს ერთად ასწრებდა .
დერეფანში მყოფმა იოანემ გაიგო პირველად გაიანეს სიტყვები - „ერთიც ანა „ ამას კივილი მოჰყვა , რომელიც ბავშვის ტირილმა ჩაანაცვლა . კოტეს ფერი დაეკარგა , ისევ ანამ გამოაფხიზლა ისე მოუჭირა ხელი
-პირველი გოგონაა ყოჩაღ ანა აი უკვე ბიჭუნაც აქაა ცოტაც გამაგრდი ანუშ - კიდევ რამდენიმე წამოკივლება და რამდენიმე წუთში ტყუპები დედიკოს მკლავებში იყვნენ , ძალაგამოცლილი ტიროდა ბედნიერებისგან და პატარებს სახეს უკოცნიდა. კოტე კი ენით აღუწერელ სიხარულს გრძნობდა ჯერ ცოლს აკოცა შემდეგ კი საშვენებელი და შუათითები ნაზად შეახო პატარებს
-მამას სიხარული ხართ თქვენ და დედიკო მა
დერეფანში უკვე გაიხსნა შამპანიური და მამიკოს პირველი სწორედ იოანე მოეხვია
-გილოცავ მამიკოო -კოტემ ხელი დაარტყა ზურგზე და თავი დაადო მხარზე დაღლილმა
-მიმიშვით ჩემს ბიჭთან ტო- ნიკამ გააგდო იო და მოეხვია- გილოცავ კოსტა მალე ჩემთვისაც მოგელოცოს მამობა
სანდროკომ ძმაკაცი რომ ჩაიკრა გულში ხელი აღარც გაუშვია მხარზე ჰქონდა მოხვეული და ბედნიერებას ასხივებდა . ანა პალატაში გადაიყვანეს. ბავშვები მოინახულა მამიკომ შემდეგ კი ისევ განაგრძეს აღნიშვნა. გამთენიისას წავიდნენ სახლებში . მხოლოდ სანდრო, იოანე და კოტე დარჩნენ . ნიკამ გოგონები წაიყვანა და მალევე დაბრუნდა უკან . მთელი ღამე აჟიტირებულები ისხდნენ და ბავშვების ფოტოებს უყურებდნენ. შემდეგ ჩაეძინათ სკამებზე იყვნენ მიწოლილები ნიკას ალექსანდრეს მუხლზებზე ედო თავი, სანდრო თავით იყო მიყრდნობილი იოს წელს აი ის კი კოტეზე მოხვეული იწვა , თუ იჯდა ვერ გავიგებთ მაგას.
დილით აეწყვნენ როგორღაც სანამ კოტე შევიდა პალატაში ცოლ-შვილის მოსანახულებლად , მანამ აორთქლდნენ იქედან . კოტიკო რომ შევიდა ანას ბავშვები ეჭირა ხელში და ფერდაკარგული , გაცრეცილი ტუჩებით უკოცნიდა თითებს პატარებს რომლებიც ხელებს უმისამართოდ ამოძრავებდნენ და ბგერებს ჩუმ ხმაზე გამოსცემდნენ. გაბადრული სახით მივიდა მათთან და ტუჩები დაუკოცნა ანას, ბავშვებს უბრალოდ უყურებდა ხელში აყვანა ვერ გაბედა
-არ დაიჭერ?
-მე.. ანა ვატყენ რაღაცას სულ ცოტა მადროვე და მერე სულ მე მეყოლებიან ახლა .. ახლა ძალიან პატარები არიან -ბავშვებს უყურებდა და დაინახა ერთ-ერთმა როგორ შეხედა- მიყურებს? მე მიღიმის? რაო მა მიხვდი რომ მამიკო მოვიდა ? ერთნაირი ფერები რატომ აცვიათ ტო როგორ გავიგო გოგო რომელია და ბიჭი რომელი
-მაlმათქვენი ვერ გარჩევთ მაინც დე
-ბავშვების სახელებს იტყვი ამჯერად მაინც? ხომ უნდა ვიცოდე რა ჰქვიათ პატარა აბაშიძეებს
-დიმიტრი და დაიანა
-ანუ მამაჩემის და დედაშენის სახელები
-ვიფიქრე და გადავწყვიტე ყველაზე კარგი ვარიანტი ეს იყო მოგწონს?
-რა თქმა უნდა მომწონს
-აბაა დამანახეთ ბავშვები ჩემი ნათლული რომელია? გოგო რომელია ტოო - ნიკა შემოვარდა დიდი დათუნიით და ბუშტებით ყველაფერს გაუშვა ხელი წამებში და იოანეს მიაჩეჩა დიდი ვარდების თაიგული რომ ეჭირა ხელში , ბავშვებს დააკვირდა და მერე ანას გახედა სიცილს რომ ვერ იკავებდა- გოგო რა არის ეს ბიჭს და გოგოს განსხვავებული ფერები არ უნდა ეცვათ?
-შენ ვინ განათლიებს ნეტა ბავშვს არც ეგრე გაუფრენია კოტეს , ბიჭს მე ვნათლავ და მირონს ნუ გამიწყალებ თუ კაცი ხარ - იოანემ ყვეაფერი სავარძლებში ჩააწყო და გაიცინა . რა პატარები არიან ტო როგორ იჭერთ
-მიმიშვებთ ბავშვებთან ? ხომ არ გავიწყდებათ რომ პირველის ნათლია მე ვარ პირველი გოგო იყო ხო? რა ჰქვია ჩემს ნათლულს?- ალექსანდრემ ბიჭები გაწია ვერდით სერიოზული სახით შეხედა ბავშვებს და მერე დედიკოს რომელმაც მიუთითა
-დაიანა აბაშიძე გაიცანით
-ნებას მომცემთ ქალბატონო ანა?
-აიყვან? არ გაბედო ახვლედიანო ამხელა ტორები გაქ ბავშვს ატკენ რამეს და მოგკლავ- უცებ აფეთქდდა კოტე
-აუ ნათლი მამიკოს უთხარი მოკეტოს რა არ მინდა გავბრაზდე უბრალოდ - ჩუმად თქვა და ბავშვი აიყვანა ამხელა გოლიათის ხელში ეს ციცქნა გოგო ისე იყო მოქცეული ლამის არც ჩანდა. ნიკოლოზმა უცებ წამში გადაიღო სელფი და კიდევ ერთი მიაყოლა გაკრეჭილმა - გაიცინე ბიჭო რა იყო. ამაზე ალექსანდრემ ისე შეხედა მოშორდა წამში-კარგი ხო იზვინი ბრატ მოკლედ ეს მარიამის გარდა არავის უღიმის - ჩუმად თქვა და იოანეს დაეყრდნო მხარზე - აბა ვინ გარისკავს პატარა ვაჟკაცის ხელში დაჭერას?
-შენ რომ ტლიკინებ ბევრს დაიჭირე თუ მაგარი ხარ
-არა გენაცვალე კოსტას გვარის გამგრძელებელს ვერაფერს ვავნებ აი იოანეს ჰყავს ცოლი სანამ ჩემი ნინა სკოლას დაამთავრებს, ცოლად გამომყვება ბავშვი გაკეთდდება და დაიბადება მანამდე ვისწავლი მეც იო კიდე მუშაობს უკვე ხო იოო?
-არ გინდათ იყოს
-გამოეცალეთ ბავშვს დამანახეთ ჩემი ძმისშილები - როგორც იქნა კატომაც დააღწია თავი ერეკლეს დიდი მუდარის შემდეგ , რომ მიირთვა საუზმე ქმრის ხელით რადგან არ ჭამდა სალათს დაიმსახურა სახლიდან გასვლა და შევიდა კიდეც
-ამდენ ხანს სად ხარ გოგო ესაა მამიდა? ფუიი შენნაირი მამიდა არ გაიშვა არსად
-უკაცრავად რა მამიდა დედაა პირველ რიგში და თავის ბავშვს არ უნდა მხიედოს? გილოცავთ - უცებ მიაყარა ეკემ და ბავშვებს გადახედა
-ვისო რა თქვა?- კოტემ ალექსანდრეს გახედა და მერე კატოს- ეს პატარა ბავშვს ელოდება?
-ეგ პატარა და მე დიდი ბავშვს ველოდებით რვა თვეში მეც მამიკო ვიქნები - გაიკრიჭა ერეკლე
-ჩემი თოჯინა დედიკო უნდა გახდე?- კატოს ჩაეხუტა და სახე დაუკოცნა - გილოცავ სიძე კარგად გიმუშავია ძალიან მიზანდასახული ყოფილხარ - გაიცინა და ერეკლეს მაგრად მოეხვია
-გმადლობთ ცოლისძმავ
ბიჭებმაც მიულოცეს და ექთანმა გამოყარათ კიდეც პალატიდან ყველანი . მეორე ჯგუფი შევიდა ცოტა ხნის შემდეგ ნიკამ კი ისარგებლა და ნინასთან გაიძურწა რომელიც მარტო იყო სახლში მოწამლული იწვა საწოლში და ბავშვებს ვერ ნახულობდა იმის გამო რომ ვირუსი ჰქონდა . ნიკოლოზმა პირდაპირ შეაჭრა და ზედ საწოლზე დაეცა ნინა წამოწოლილი იყო და აზრზე ვერ მოვიდა ისე დააცხრა ტუჩებზე
-მომშორდი გადაგედება
-გადამედოს მერე შენს ტუჩებს ვერ შეველევი. რა ხარ ასეთი პატარა და ნამცეცა რა დროს შენი მოწამვლაა კაი რა მე ბავში მინდა ამათ შემხედვარე და შენ პატარა ბავშივით ხდები ავად?
-დიდი ბოდიში ბოლომდე რომ ვერ გიკმაყოფილებ სურვილებს
-რატომ გაგიმწარდა ენა ამ ბოლო დროს? ძაან გამითამამდი შენ მე
-ხარი ხართან რომ დააბაო ხომ გაგიგია ნუ მთლად სენს დონემდე ვერ ვარ
-ოჰ დიდი ბოდიში რა მე სტაჟიანი მასხარა ვარ ეგრე კი არაა ზატო ბავში იქნება მაგარი
-ყოველ მეორე წინადადებასი ბავშვს ნუ მიხსენებ და ნუ გავიწყდება რომ 17 წლის ვარ მე ანუ ჯერ კიდევ ბავში ვარ და 20 წლამდე მსობიარობას არ ვთვლი მიზანშეწონილად
-კარგი არ გედავები აი სკოლის დამთავრების შემდეგ რომ დაგსტაცებ ხელს და მოგიტაცებ მერე ვილაპარაკოთ მაგაზე
-ვერ მომიტაცებ იმიტომ რომ იცი გიგი მოგკლავს
-ნუ მაშინებ შენ კიდე ამ გიგით რა გიგის ისე ვევასები მე როგორც სასიძო თავად მომატაცებინოს შენი თავი შეიძლება
-მასხარა ხარ რა გეუბნები და არ გჯერა . მიდი ჩადი სამზარეულოში და მომიტანე რა წვენი თორემ ვკვდები
-წავედი დედოფალო - უცებ წამოდგა და გავარდა . მალევე მოვიდა და თავისი ხელით დაალევინა
-ბავშვების ფოტოები მაჩვენე რა და მომიყევი
დიდხანს დარჩა ნიკოლოზი ნინასთან ფოტოები აჩვენა ესაუბრა , ყველაფერი მოუყვა დეტალურად და მერე წავიდა.


ანასტასია დიდხანს არ გაჩერებულა საავადმყოფოში რადგან ეჩქარებოდა . აეროპორტსი უნდა დახვედროდა ერთ არსებას რომელიც მთელი არსებით უყვარდა . სახლში წაიყვანა, დააბინავა, თავისი ოთახი აჩვენა, მასთან ერთად გაატარა მთელი დღე შემდეგ საძნებელში დატოვა თავად კი ქვემოთ ჩავიდა. თითქოს ანასტასიას გამო შუა აგვისტოში სიცხეების შემდეგ დაიწყო წვიმები მეორე დღე იყო რაც წვიმდა მაგრამ იმ ღამით რაღაც სასწაული მოხდა , ვერაფრით მოისვენა ქვემოთ ჩავიდა პენუარის ამარა , ფილმი ჩართო მაინც ვერ მოისვენა, შემდეგ პოპკორნი მოამზადა ბოლოს ისე აირია ამინდი სახლში ყველა ფარდა ჩამოაფარა ყველაფერი ჩაკეტა მაგრამ ხმა მაინც ვერ დაახშო , უკვე პანიკაში იყო კარზე ზარის ხმა რომ გაისმა , წამში გავარდა გააღო და გაწუწული რეზი რომ დაინახა ზედ აეკრა , მის ყელში ჩარგო სახე, ხელები მთელი ძალლით მოხვია და ცახცახი განაგრძო.
ქალდანმა სახლში ვერ მოისვენა იცოდა როგორ იქნებოდა ჯიშკარიანი და ბოლოს გადაწყვიტა მასთან მისულიყო. ეზოში დიდხანს იდგა და ფიქრობდა მისულიყო თუ არა , ეშინოდა რომ გააბრაზებდა ანასტასიას , ან უარესად იმოქმედებდა მასზე იმის გაგება რომ ვიღაცამ იცოდა მისი საიდუმლო , მითუმეტეს ეს ვიღაც თავად იყო . ბოლოს გულმა ვერ გაუძლო როცა სინათლე შენიშნა ქვემოთ და ზარიც დარეკა. როცა ანასტასია მოეხვია , იგრძNო როგორ ტკიოდა ამ მტკიცე ნებისყოფის ქალს , მხოლოდ ეს ტკივილი გააჩნდა რომელსაც ვერაფერი მოუხერხა, იმდანად ზარავდა ის ღამე ასე ნათლად ამჟღავნებდა ემოციას . რეზიმ სახლში შეაბიჯა ანასტასიასთან ერთად რადგან სხეულზე ჰყავდა მიკრული კარი მიხურა და თავზე აკოცა . რომ ხედავდა ისევ კანკალებდა , უკვე სიტყვის თქმაც გაბედა , თმაზე უნდოდა მოფერებოდა რომელიც ნაწნავად ჰქონდა შეკრული და მთელს სიგრძეზე ორ ნაწნავად მიჰყვებოდა მოშიშვლებულ სხეულს, გაჩერდა და უბრალოდ წელზე მოხვია ხელები
-დამშვიდდი გთხოვ ... მე შენთან ვარ ჩემო ალქაჯო და არსად წავალ
-მომეხვიე გთხოვ მაგრად მომხვიე ხელები ისე რომ მხოლოდ ეგ მტკიოდეს გევედრები რეზი - ცრემლნარევი ხმით თქვა ისე რომ თავი არც აუწევია , რეზის წვიმის წვეთებით დანამულ ყელს ეკვროდა .ქალდანმა ხელები უფრო ძლიერად მოხვია შემდეგ კი მისაღებში გადაინაცვლა და მასთან ერთად მოთავსდა დივანზე თან პლედი მოახურა.. ანასტასიას მის მკერდზე ედო თავი ხელები წელზე ჰქონდა მოხვეული და მშვიდად სუნთქავდა , თვალებმინაბული ვეღარაფერზე ფიქრობდა მხოლოდ რეზის ხელებზე რომელთა სიმხურვალეს მატერიის ქვეშაც გრძნობდა და ასე სიამოვნებდა.. გრძNობდა რომ დრო იყო საუბრის ...
-17 წლის ვიყავი აბიტურიენტობის გამო შუაღამით ვბრუნდებოდი სახლში . არასდროს მადარდებდა ეს ამბავი რადგან ჩემს მხიარულ, ფერად სამყაროში ვცხოვრობდი მიყავრდა ყველა ადამიანი და ვფიქრობდი რომ მე ცუდი არაფერი შემემთხვეოდა რადგან ჩემს ირგვლივ არ ცხოვრობდნენ ცუდი ადამიანები . საშინლად წვიმდა მაისი იყო თითქმის მოახლოებული გამოცდების გამო ძალიან ვღელავდი და დავიწყებული მქონდა ყველაფრის აღქმა გონებაში სულ საკითხებს ვიმეორებდი . „შეყვარებული“ მყავდა თუ შეიძლება ასე ვუწოდოთ ისე შეგვერქვა ეს სახელი არც გამიპროტესტებია დიდად არ მაწუხებდა მე ჩემს სტიქიაში ვიყავი არც ვფიქრობდი საერთოდ ბიჭებზე ,ვერც იმას ვამჩნევდი როგორ აზროვნებდა , როგორი ადამიანი იყო . უცებ ხელში მწვდა ვიღაც და გაყინულმა ხელებმა მთელი სხეული გამითოშა . უკან ვერც გავიხედე ისე დამიჭირა და მანქანაში შემაგდო სადაც რამდენიმე ბიჭი იჯდა. სიფრიფანა გოგოს წინააღმდეგობის გაწევის ძალა არ შემწევდა , ვკიოდი ვყვიროდი მაგრამ თვალები ახვეული მქონდა და ვერაფერს ვარჩევდი უბრალოდ ვიცოდი რომ იქ რამდენიმე იყვნენ.შემეშინდა, ვგრძნობდი რომ რაღაც საშინელი მელოდა წინ მაგრამ იმას ვერ წარმოვიდგენდი რაც მოხდა შემდეგ . მანქანა სადღაც გაჩერდა , მხოლოდ წვიმის ჭექა -ქუხილის და ამას დამატებული სიცილი, ბილწი სიტყვები მანქანიდან გადამაგდეს შემდეგ ერთ-ერთი თმაში მწვდა და წამათრია . არც კი მახსოვს რას ვაკეთებდი უკვე ძალაგამოცლილი ვიყავი სადღაც სარდაფში რომ შემაგდეს მთლიანად ტალახში ვიყავი ამოსვრილი და ყველა ძვალი მტკიოდა , სახვევი თავისთავად მომძვრა და კუთხესი მიყუჟულმა ჩემს წინ მდგომი „შეყვარებული“ კარგად დავინახე . მის უკან მდგომი მისი სასტავიც რომელთა თვალებიც არასდროს მავიწყდება ისე მიყურებდნენ ამ მზერითაც კი გულისრევის შეგრძნება მეუფლებოდა . „შეყვარებულმა“ დაიწყო ვევედრებოდი პირველად და უკანასკნელად ვხაოდი ბოლო ხმაზე ყველაფერს ვაკეთებდი ვემუდარებოდი მაგრამ აზრი არ ჰქონდა , ხმამ რომ შეაწუხა ხელი გამარტყა რამდენჯერმე და გავითიშე საუბედუროდ ისევ გამოვფხიზლდი არადა მინდოდა მოვმკვდარიყავი გონება გამთიშვოდა , აღარფერი მეგრძNო და დამენახა . მტკიოდა გაუსაძლისად , არაადამიანურად მძულდა, მეშინოდა , შემდეგ გავშეშდი ერთ წერტილს ვუყურებდი და ცრემლიც არ მდიოდა . საშინელება ის იყო რომ ყველაფერი მახსოვს , ყველაფერი და ვერ ვივიწყებ მთელი ცხოვრება თან მზდევს ის კადრები მეზიზღება წვიმა .. მეზიზღება ღამე როცა თმაზე მეხებიან მახსენდება როგორ ვყავდი დათრეული თმით და ... არა არ შემიძლია მეზიზღებიან მათთვის სიკვდილი ნეტარება იყო ნამდვილი ნეტარება -სახეზე ნერვიულად ისმევდა ხელს მერე თმაზე და აშკარად გააჟრჟოლა . არ ტიროდა მისი თვალები ყველაფერს ერთად გამოხატავდა , მსგავსი რამ ქალდანს არასდროს უნახავს , ჯიშკარიანის თვალები ყველა იმ გრძNობას ისევ გამოხატავდა რაც მაშინ განიცადა . ვერაფერს ამბობდა უბრალოდ უსმენდა იცოდა , რომ ანასტასიას ემოციებისგან განთავისუფლება სჭირდებოდა არც შეეძლო სიტყვის თქმა .-გამთენიისას გამოფხიზლდნენ , დაკმაყოფილებულნი მოშორდნენ შემს სხეულს და ასე მშვიდად წავიდნენ ისე ვიყავი მკვდარი ვეგონე ალბათ . არ ვიცი როგორ მაგრამ გონს ორი დღის შემდეგ მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი დალურჯებული, დაასერილი სხეულით, ნამუს ახდილი, განადგურებული . ექიმმს რომ შევხედე პირველად დავინახე სიბრალულის გრძნობა რომელიც ჩემს გამო იყო აღძრული. სიტყვას ვერ ამბობდა ქალი უბრალოდ გამიღიმა და მითხრა რომ თუ მოვისურვებდი ვერავინ გაიგებდა , რომ დამეხმარებოდა . შეასრულა კიდეც სიტყვა , მოხუცი ქალი იყო მხოლოდ მან იცოდა ჩემი საიდუმლო ორი წლის წინ გარდაიცვალა და თან წაიღო ჩემი საიდუმლო. მშობლები მივლინებაში იყვნენ როგორც ყოველთვის რომ დავურეკე და ვუთხარი კარგად ვარ ნუ ღელავთთქო დამშვიდდნენ . მას შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა ჩემს ცხოვრებაში და გავხდი ისეთი როგორიც ვარ . ალბათ ბევრი ჩემს მდგომარეობაში ჩაიკეტებოდა, დაიწყებდა მოთქმას გლოვას , მე მჯერა რომ ყველაფერს რაც ღმერთი გვივლენს თავისი დანიშნულება აქვს , მე ალბათ ეს ჯვარი უნდა მეზიდა მთელი ცხოვრება და ვატარებ კიდეც სანამ შევძლებ. უამრავი მათნაირი მოძალადე, მკვლელი და არაკაცი დავასჯევინე . მე არ ვარ კარგი ადვოკატი პირიქით საშინელი ვარ , მიკერძოებული საკუთარ თავთან რადგან არ შემიძლია დავინდო დამნაშავე . ვერც ისინი დავინდე მოჩვენებათ ვექეცი ოთხივეს და ყველანი საფლავებში განისვენებენ , არც ერთი მომიკლავს , არც ერთი მიწამებია და ვნანობ რომ სხვანაირად გავანადგურე რომ მეწამებინა და მათი ყვირილი მომესმინა იქნებ გადაეფარა ჩემი მოგონებები ამ ფაქტს - სასმელი მოსვა შემდეგ კი მთლიანად გამოცალა ჭიქა. ფეხის ხმა მოესმა და კიბეებისკენ გაიხედა
-დედაა სად ქალ- წკრიალა ხმამ დაარღვია სიჩუმე და ანასტასია წამში წამოდგა
-ლილე მანდ რა გინდა არ გაინძრე პატარა დედას სიხარულო არ გაინძრე გთხოვ - წამში აირბინა კიბეები და ხელში აიყვანა შავთვალება , ხვეულთმიანი გოგონა რომელსაც პატარა აპრეხილი ცხვირი ჰქონდა და დიდი წითელი ტუჩები , ნამდვილ თოჯინას გავდა. ანასტასიამ გულზე მიიკრა და სახე დაუკოცნა- დე ხომ გითხარი კიბეზე არ ჩამოხვიდეთქო არ უნდა დამიჯერო?
-უბალოდ ალ იკავი და ჩემეჩინდა მატო - წარბები შეკრა და დედიკოს აკოცა. რეზი როგორღაც წამოდგა და უკვე კიბესთან იდგა , დედა-შვილს უყურებდა გაოცებული. ვერ ხვდებოდა როგორ შეიძლებოდა ასეთი ამბის მოყოლის შემდეგ იმ ემოციის შემდეგ ასე ლაღად , მთელი არსებით ბედნიერს ესაუბრა ბავშვთან .საერთოდ ის ფაქტი ანცვიფრებდა რომ ანასტასიას შვილი ჰყავდა.
-დედა იც ვინაა?- ბავშვმა ხელი გაიშვილა რეზისკენ და ანასტასიამაც შეხედა- ის დე სტუმარია ჩვენი მე შენ დაგაწვენ ახლა დავიძნოთ და მერე გავაცილებ ბიძიას ხო?
-ნწ
-აბა არ დავიძინოთ?
-იც ბიძია მოვიდეც იც ბიძია მინდა
-ნუ ხარ ჭირვეული ლილე თორემ გავბრაზდები , არ შეუძლია ბიძიას მოსვლა
-ოგოლ ალ ჩეულია ვე გავიგე
-ვე გაიგე - გაიცინა ტასომ და ლოყები დაუკოცნა ბავშვს - ბიძია არ მოდის ხომ ხედავ ხომ არ დავაძალებთ არა?
-აქაა უკე- ანასტასიას გვერდით მდგომ რეზის შეხედა და გაიგიმა- მე ლილე ჯიკანიანი ვალ
-სასიამოვნოა მე რეზი ქალდანი - პატარა ხელს თავისი ტორი შეაგება და გაიღიმა
-ქალდანი- ლა კალგად ვამბობ ალა დე? ამ ჯინანიანს ველ ვამბობ ვაა . ლეზი ამ დლოც აქ ლა გინდა? გვიანიაა უკვე გვიანიი უდნა იძინო აქლა უნდააა - დამრიგებლური ტონით თქვა თან ხელებს სასაცილოდ აქნევდა .
-ხო ვიცი მაგრამ ვერ დავიძინე
-ლატო ჩენც დედიკოცთან გინდოდა?
-ლილე რამდენს ტიკტიკებ ?
-ბევლც? -პირზე მიიფარა პუტკუნა თითები და წარბები მაღლა აზიდა .
-წავედით დავიძინოთ.-კიბეები აიარა და თავის საძინებელში შევიდა, რეზიც უკან მიჰყვებოდა . რომ დაინახა თვალები დაუბრიალა . მაგრამ არ გავიდა მეტიც ფეხსაცმელი მოიშორა და საწოლზე დაწვა
-ჩენ ზგაპლებიც კითქა იცი?
-კი გინდა წაგიკითხო?
-ნწ დედიტო იკითავც - ანასტასიას მკერდზე მიეკრა და გაიყურსა. ტასო თმაზე ეფერებოდა გოგონას და ზღაპარს უკითხავდა. მალევე ჩაეძინა , თან ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა . ალქაჯმა ფრთხილად აკოცა საბანი გაუსწორა და წამოდგა. ორივე გავიდნენ ოთახიდან და ფრთხილად მოხურა კარი ტასომ. რეზი ზემოდან დაჰყურებდა
-მისი მშობლები ავარიაში მოყვნენ და დაიღუპნენ ბავშვთასახლში უნდა წაეყვანათ და როგორღაც მოვახერხე რომ მე წამეყვანა . ერთი კვირის იყო მას მერე მე ვზრდი ჩემი ერთადერთი ბედნიერებაა სრულფასოვანი ბედნიერება ორწლინახევრისაა და იმდენ ტიკტიკებს ხანდახან მეც მაოცებს. -კარს მიეყრდნო თავით და გაიღიმა -მაპატიე თუ დაგგრუზე , ვიცი რომ იმ ღამით მიხვდი ყველაფერს , გმადლობ რომ არაფერს იმჩნევდი მინდა გითხრა რომ უზომოდ დიდ პატივს გცემ , არ ვიცი რატომ ან შეიძლება ვიცი კიდეც მოკლედ გენდობი , შენთან დაცულად ვგრძნობ თავს და მახსენდება რომ ქალები სუსტი არსებები არიან რომელთაც ძლიერი საყრდენი სჭირდებათ , იმის მიუხედავად რომ კაცისთვის თავად უნდა იყვნენ საყრდენი . მოკლედ რაც ცუდი მითქვამს და გამიკეთებია მინდა დაივიწყო არ მინდა ცუდ..- სიტყვის გაგრძელებას აპირებდა მაგრამ კოცნამ შეაწყვეტინა , ისე ნაზად კოცნიდა რეზი ხელებში ჩაადნა თითები რომ თმაში შეუსრიალა , შეკრთა მაგრამ არ შეუჩერებია . ამღვრეულ თვალებით შეხედა ქალს და სუბლზე მიაკრა ტუჩები, გულში ჩაიკრა და სიტყვაც არ უთქვამს ,ერთმანეთის გულისცემას უსმენდნენ
-ტანსაცმელი სველი გაქვს მე კიდე ამდენ ხანს დაგტოვე ასე გაცივდები - თბილი ტონით უთხრა და ქვემოდან ახედა
-იმ ღამეს ემოციის გამო უფრო მქონდა მაღალი ტემპერატურა . არ მითხრა რომელ ღამესო თორემ გავაფრენ- უცებ დააყოლა და თან ლოყაზე ეფერებოდა მერე ყელზე გადავიდა და მხარს ჩამოჰყვა
-არ გეტყვი
-აღიარე რომ იცოდი ჩემზე და ნინიზე
-იმ ღამით ვერ მოვისვენე დარწმუნებული ვიყავი ფაქტის მიუხედავად რომ არ იქნებოდი ის კაცი ვინც ფეხმძიმე ქალს დატოვებდა და ნინის დაველაპარაკე მერე ზემოთ ამოვედი
-და მაინც გამლანძღე
-ყველაფერი გახსოვს? რა არის რანაირი გონება გაქ სიცხლიან ადამიანს გათიშული არ უნდა ჰქონდეს ტვინი?
-მე ყოველთვის ყველაფერი მახსოვს რის გამოც არ უნდა ვიყო გათიშული ჩემი გონება უძლებს
-სველია ეს და არ მომწონს- თავი აწია და მაისური მოაშორა ისევ ჩაეხუტა და ცხვირი კანზე გაუხახუნა
-ასე უკეთესია?- ჩაიცინა რეზიმ
-რა საკითხავია- არც ქალბატონი ჩამორჩა ხელი ჩაკიდა და მეზობელ საძნებელში შეიყვანა კარადიდან მაისური და სპორტული შარვალი გამოუღო სანამ შებრუნდებოდა მანამ მოესმა რეზის ხმა
-ვისია!
-საყვარელი მყავს ერთი და მიშო ქვია ყიფიანი გეცნობა?- სიცილით შებრუნდა და რეზის სახე რომ დაინახა ტუჩები გაუხახუნა ერთმანეთს- რაო გორილა ვეჭვიანობთო უკვეო?
-მომეცი ჩავიცვა - გამოართვა უცებ და სააბაზანოში შევიდა. ტასო ბავშვთან გავიდა და გვერდით მიუწვა , უყურებდა და იღიმოდა, იმ წამსვე მისკენ შებრუნდა და მკერდზე გაუხახუნა ცხვირი , საყვარელ ადგილს რომ მიაგნო ხელები მუცელზე მიაკრა თავი კომფორტულად მოაწყო და განაგრძო ძილი . საძინებლის კარი რეზიმ ფრთხილად შეაღო და შეიჭყიტა -შეიძლება?- თქვა მაგრამ პასუხს არ დალოდებია ისე მიუწვა გვერდით ალქაჯს ხელები მოხვია და ყელში აკოცა . -ნამდვილი ანგელოზია - გაიღიმა როცა ბავშვს შეხედა -კარგი ადგილები ყვარებია მანდ, ეგრე ძილზე მეც არ ვიტყოდი უარს- ჩუმად თქვა მაგრამ მაინც არ ჰქონია რეაქცია ტასოს
-დავიძინოთ -თავი კომფორტულად მოათავსა რეზი ორივეს მოეხვია და დაიძინეს.
დილით დედიკოს მონატრებულმა ქალბატონმა , რომელსაც მთელი ღამე ტკბილად ეძინა გაღიმმებულმა გაიღვიძა. ზემოთ აცოცდა და დედიკოს ლოყაზე აკოცა , ბიძია რომ დაინახა დედიკოს გვერდით გაუკვირდა და წარბები შეკრა ,ხელები გადაიჯვარედინა და ისე დაჯდა- დეიტოო დედააა
-დილამშვიდობის ლამაზო - გაუღიმა ტასომ და იქ აკოცა სადაც ყველაზე ახლოს იყო ფეხიდან ზემოთ აუყვა და რომ არ გაიცინა ლილემ გაოცებულმა ახედა-რა ხდება დე? რატომ ხარ გაბრაზებული? რამე დავაშავე?
-კი
-რა დავაშავე
-ლეძიც ლა უნდა ამ საწოლჩი მალტო მე უნდა მეძინოც ჩენთან. ჩენ ალ მითქალი?
-ლილე ის უბრალოდ
-მე უბრალოდ შენი დედიკო ძალიან მიყვარს - რეზის დაბოხებული ხმა მოესმა ზურგს უკან და ჟრუანტელმა დაუარა .. რომ გააცნობიერა რაც თქვა ადგილზე მიეყინა - და მხოლოდ მე მაქვს მის გვერდით ძილის ნება - წამოჯდა და მუცელზე შეუცურა ხელი ტასოს . ბავშვი უყურებდა
-ანუ ჩემი დედიკო გიკალც? ჩემ დედიკოცაც უკაქალ?
-კი მაგრამ არა ის შენ სხვანაირად გესმის არ გვინდა ახლა ამაზე საუბარო მოდი ჩემთან მოვწესრიგდეთ , მე საუზმეს მოვამზადებ და ვისაუზმოთ- უცებ წამოდგა ბავშვთან ერთად საწოლიდან სააბაზანოში შეიყვანა, იმდენი ხანი იწუწავეს დედა-შვილმა ბოლოს როგორც იქნა გააღწიეს. რეზი რომ არ დახვდა იფიქრა რომ წავიდა , მშვიდად ჩავიდნენ ქვემოთ ბავშვი ხელში ეჭირა შემდეგ ხალიჩაზე დასვა სათამაშოები სადაც ეწყო და სამზარეულოში შევიდა. ადგილზე მიეყინა რეზი რომ დაინახა გაზქურასთან მდგომი
-არ წასულხარ? კი მაგრამ..
-ლილეს რას უმზადებ ხოლმე დილით?
-გორილა აქ რას აკეთებ !
-ვერ ხედავ?
-თავს ნუ ისულელებ გთხოვ არ მინდა ჩხუბი და ნუ გადამიყვან ძალიან გთხოვ ისევ არ მინ..- სიტყვის დასრულება არ დააცადა რეზიმ ხელი მოხვია და აკოცა
-დამშვიდდი! - მისი სახე ხელებში მოიქცია და ცხვირის წვერზე აკოცა - როგორ მიყვარს რომ იყურსები
-მე და შენ ერთად ვერასდროს ვიქნებით! არ გვექნება თბილი ოჯახი ბავშვებით და დილას მომზადებული საუზმით .. მე არ მითქვამს რომ მიყვარხარ მე გითხარი რომ პატივს გცემ გაფასებ და არა ის რომ მიყვარხარ. მე არ შემიძლია მიყვარდეს რომ შემეძლოს სული გაყინული რომ არ მქონდეს, განადგურებული რომ არ იყოს ჩემში ქალი ალბათ შემიყვარდებოდი უგონოდ რადგან არაჩვეულებრივი ხარ მაგრამ არ შემიძლია არც მაქ სიყვარულის უფლება ბინძური ვარ , შებღალული და როგორც არ უნდა მოვიქცე ყოველთვის ასე იქნება . რაში გჭირდება ქალი რომელსაც ყოველ წამს შეიძლება გაახსენდეს ის ავბედითი ღამე ... შეიძლება ყველაფერი დაამსხვრიოს , რომელიც ვერ გაგაბედნიერებს რადგან თავად არ შეუძლია ამ დაღისგან განთავისუფლება . მე .. მაპატიე მაპატიე თუ რამეს გრძNობ ჩემს მიმართ ეს არ მქონდა დაგეგმილი მე უბრალოდ არც კი ვიცი გიჟი ვარ რომელიც ვერ ითმენს როცა ვინმე მის გარდა ამბობს ბოლო სიტყვას და თამაშში აგყევი . წადი გთხოვ , უბალოდ წადი - მაღლა აიწია და მის ტუჩებს ფრთხილად შეეხო . ბავშვი შევიდა ოთახში ამიტომ გაიღიმა -დე მოხვედი?
-ქო მჩია მგელივით - ტიტინით თქვა და მაღალ სილუეტს ახედა ლამის გადატყდა კისერი , რეზი ჩაიმუხლა და ხელი მოხვია ბავშვს
-მე მივდივარ ლამაზო დედიკოს უთხარი ჩემთან მოგიყვანოს ერთ ბიჭს გაგაცნობ ისიც შენსავით ცელქი და საყვარელია- ძვლივს შენარჩუნებული სიმშვიდით უთხრა და ხელზე აკოცა
-ხომ წამიკან დედა?
-კი..- ჩამწყდარი ხმით თქვა და დახლს დაეყრდნო. იმდენად ტკიოდა ტირილის სურვილი გაუჩნდა , იგრძნო როგორ სდიოდა ცრემლები და თითი ჩამოაყოლა მლაშე სითხეს , გაოცებული უყურებდა მბრწყინავ წვეთს რომელიც უკვე დიდი ხანია არ დაუნახავს .
-დეე ალ იტილო ლაა - ბავშვის ხმა მოესმა და გაშტერებული თვალები დახამხამა .სწრაფად მოიშორა ცრემლები და ბავშვს ფაფა გაუმზადა. თავად არაფერი უჭამია
-ახლა ძიძა მოვა მე სამსახურში წავალ და მოგვიანებით მოვალ
-ალ მინდა ძიძაა ჩენთან მინდა მე !
-იქ არაა ბავშვებისთვის საჭირო გარემო ძალიან მალე მოვალ გპირდები
-კალქი ქო -გაიბუსხა და ისე დარჩა ძიძასთან. ანასტასია სამსახურში წავიდა, სწრაფად მოაგვარა იმ დღის საქმე და უკან დაბრუნდა .
რეზი სახლში იჯდა მარტო და წრუპავდა ვისკს . ქალდანი არ იყო ის კაცი ვინც ყველას ეუბნებოდა „მიყვარხარ“ მისი წარმოთქმული ეს სიტყვა ყველაფერს გულისხმობდა და აქამდე არც არავის დაუმსახურებია, მაგრამ არ შეეძლო ვინმესთვის იძლებით შეეყვარებინა თავი. ეს მის ხედვას ეწინააღმდეგობა მითუმეტეს ანასტასიას მსგავს ქალთან არ აპირებდა ამას. არ დაუშვებდა რომ უარესი ტკივილი მიეყენებინა მისთვის , რადგან სრულიად შესაძლებელი იყო იმ ყველაფრის შემდეგ რაც მან გადაიტანა თითოეული სიტყვა სიმართლე ყოფილიყო .
-რეზიიი - სოფოს ხმა რომ გაიგონა წამში გაჩნდა მასთან -რეზ შეგიძლია ცისფერი პერანგი მომაწოდო? ეს არ მინდა
-კი ახლავე - შებრუნდა და კარადიდან გამოიღო სასურველი პერანგი - მე ჩაგაცმევ
-რეზიკო რა ხდება? ვის გამო ხარ ასე ასკარად არაა კაცი თორემ სცემდი და მოიოხებდი გულს
-საიდან დაასკვენი სოფო. როდის იყო სახე მიღიმოდა
-როცა ჩემთან შემოდიოდი ნუ მატყუებ მითხარი ანასტასიას ეხება ხო? რა გახდა ერთი ქალის დამორჩილება ქალდანი არ ხარ ?
-სოფო გეყოფა კოშკებს ნუ აგებ ტყუილად მე და ანასტასია უბრალოდ ნაცნობები ვართ და მორჩა
-მეგას შენს თავს აჯერებ? კარგი არაფერს გეტყვი როგორც შენ გგნებავს , როდის მიდიხარ შეხვედრაზე?
-ამ საღამოს. ნანას ვტოვებ და ის დაგეხმარება თუ რამე დამირეკე და გავჩნდები აქ .
-კარგი . თუ მოგინდება საუბარი იცოდე რომ მზად ვარ მოგისმინო უბრალოდ მოგისმენ ხომ იცი
-ვიცი რომ შენთქვის რაიმეს მოყოლას აზრი არ აქვს და ისევ მე მეცოდინება მხოლოდ. მიყვარხარ ფერია- შუბლზე აკოცა დას , შემდეგ კი გავიდა, საქმეები მოაგვარა , ბარგი შეკრა და წავიდა.
სოფო სააბაზანოში იყო როცა ეტლიდან გადმოსვლა სცადა და იატაკზე დაეცა , ხერხემალი საშინლად ეტკინა არ დაუყვირია არც შველა უთხოვია იწვა გაუნძრევლად ცივ მეთლახზე და ცრემლები სდიოდა, ხელის არ აუმოძრავებია. დიდხანს იწვა ასე მოწყვეტილი გარე სამყაროს სანამ ვიღაცის მწვანე თვალებმა არ შეცვალა წერტილი რომელსაც უყურებდა. წამში აიყვანა ხელში მწვანეთვალებამ
-სოფო .. სოფო კარგად ხარ - საწოლზე რომ დააწვინა შეშინებულმა უთხრა , გოგო გონს მოვიდა და ბექა რომ ამოიცნო , სწრაფად შეცვალა გამომეტყველება , სახიდან ხელი მოიშორა
-აქ რას აკეთებ! მე არ გითხარი რომ ..
-მაპატიე გთხოვ მე .. არ ვიცოდი არ მინდოდა შენი წყენინება მითუმეტეს გულისტკენა
-რამხელა ამბიციები გქონია იდიოტო ! შენნაირებისგან არაფერი მწყინს კრეტინმა რომელიც არაფერზე ფიქრობს რა უნდა მაწყენინოს მითუმეტეს გული როგორ უნდა მატკინოს მაგის სათქმელად თუ მოხვედი შეგიძლია უკან დამაბრუნო და მოშორდე აქედან არავის უთქოვია აქ გამოყვანა
-კი მაგრამ..
-რა გგნებავს ჩემი ძმა სახლში არ არის ნანას ესაუბრე თუ გგნებავს
-დამაცდი გითხრა?
-შენ ყვირი კიდეც? საინტერესოა - იორნიულად გაიცინა და დაუყვირა- არა! არ მაინტერესებს არაფერი აორთქლდი შენს სახეს რომ ვუყურებ ცუდად ვხდები მოშორდი დასრულებული არ ჰქონდა ბექამ რომ მოხვია ხელი და წაიყვანა- სად მიგყავარ იდიოტო .. დამსვი არ მინდა ქვემოთ დამსვი დამსვი - ხელებს ურტყავდა მაგრამ რეაქცია არ ჰქონდა- ქვის ხარ? ვერ გრძნობ? დავიღალე უკვე ვაა - გაიბუსხა და ტუჩები დაბრიცა . ბექამ გაიცინა და კომფორტულად დაიჭირა - რა გიხარია ნეტავ როგორც კი მოვა რეზი
-უკვე ძმით მემუქრები? შენი ძალებით ვერ მამარცხებ
-გეგონოს შე იდიოტო . თუ გგონია რადგან ვერ დავდივარ ძალა არ მაქვს ცდები ნებისმიერ რამეში დაგამარცხებ
-არჩვეულებრივია , ერთი თვე დრო გვექნება
-რა ერთი თვე
-ოჰ დაგაინტერესათ?
-მითხარი კრეტინო
-რეზი ერთი თვე ვერ დაბრუნდება სჭირდებოდა თავისუფალი ბიჭი ვინც მის საქმეს შეასრულებდა და მე როგორც თავისუფალი პიროვნება დახმარებას გავუწევ და მის ჭირვეულ დაიკოსთან გავატარებ ამ დროს
-რაა? მეღადავები ? გამორიცხულია რეზი არ დაგთანხმდებოდა. ნანაააააააააა მობილური მომიტანე დროზე
-აი ჩემით დარეკე- კმაყოფილი მიეკრდნო ეზოში მდგომ სავარძელს და მობილური მიაწოდა. სოფომ ძმას დაურეკა და იმ წამსვე დაიწყო- ქადანო დღეები დაითვალე სიცოცხლის ეს დეგენერატი, უვიცი საცოდავი არსება თუ ჩემთან იმიტომ არის რომ მკვლელად დამინიშნე გეფიცები გაგანადგურებ მას მერე რაც ამ საცოდავ არსებას გავაქცევ აქედან
-დამშვიდდი შეეცადე გაუძლო
-მე? თუ პირიქით
-ჩემი რჩევა გაითვალისწინე - უთხრა მშვიდად და მობილური გათიშა
-გამითიშა... ღმერთო გამითიშა მოვკლავ ჩემი ხელით - გაცხარებულმა თქვა და მობილური უნდა ესროლა აუზში ბექამ რომ გამოართვა ძალიან მშვიდად
-ეს აღარ დაგჭირდება . ხოო სად გავჩერდით ჭირვეულო? აჰ გამახსენდა მეუბნებოდი ნებისმიერ რამეშ დაგამარცხებო ისევ იმ აზრზე ხარ თუ დამარცხებას აღიარებ
-შენ ისეთი არაკაცი მეჩვენები დარწმუნებული ვარ სირბილში შეჯიბრს მთხოვ
-არაჩვეულებრივი აზრია უბრალოდ მეორე ეტლი დაგვჭირდება ჩემთვის
-გაგიჟდი? - ემოცია ვერ დამალ როცა ბექამ სხვენიდან ძველი ეტლი ჩამოიტანა და დადგა-არ დაჯდე არც კი გაბედო მოაშორე ეგ აქედან
-რატომ ხომ ხარ თანახმა მთელი ცხოვრება მაგ ეტლსი გაატარო მე რომ დავჯდე ცოტა ხნით რა დაშავდება ჭირვეულო?
-დაშავდება და ნუ მეტლიკინები ! საერტოდ არ მინდა ეზოშ ყოფნა სახლშ ამიყვანე
-რეზის საქმეს კი ვასრულებ ამ კონკრეტულს მაგრამ ერთი განსხვავებით მე ვერ დავემორჩილები შენს ბრძანებებს მინდა მანდ იჯდე და მზის სხივები ირძნო რუჯი მოგიხდება
-შენ აავდმყოფი ხარ ხო? რას გეკითხები ნამდვილად გიჟი ხარ სულ ფეხებზე .. რა მომიხდება და რა არა არ მინდა გარეტ ყოფნა ჩემს ოთახშ მინდა
-კარგი იმას გააკეთებ რაც არ გინდა არაა აუცილებელი ყველაფერი გსურდეს- არხეინად უთხრა წინ წაიწია ფეხები გაშალა ხელები მუცელზე დაიწყო და სახე მზის სხივებს შეუშვირა. სოფიო თვალს ვერ წყვეტდდა და მგონი ფეხიდან თმის ღერამდე ყველაფერს დააკვირდა
-მგონი დამწვრობას მივიღებ ორ ამხელა დასხივებას ვერ გაუძლებს ჩემი კანი - ძალიან სერიოზულად თქვა ისე რომ არც გამოუხედავს -ცალკე მზე მწვავს ცალკე შენი მზერა დაახამხამე მაინც ეგ ლამაზი თვალები - ეს რომ თქვა სოფო გაგიჟდა . უნდოდა რაღაც ეთქვა პირი დააღო მაგრამ ბექა წამოდგა - მშია და გამოწვევა მაქვს შენთან
-რა გამოწვევა - ზემოთ აიხედა და მის თვალებში ჩაიკარგა
-ასე თუ მიყურე ვერაფერს ვიხსენებ .. ვინაიდან მე უნდა მოგიმზადო საჭმელი არ მინდა შეილახოს ჩემი უფლებები და პირველი გამოწვევა სწორედ ეგ იქნება . ნახევარ საათში ვინ მოამზადებს ერთ თავ კერძს ოღონდ არა მარტივს რაიმე ისეთს მსუყეს
-არ მშია მე თან შენ რატომ უნდა მოამზადო, ასე უცებ ნუ აგყავარ ხელში გამაფრთხილე მაინც- უცებ მოხვია ხელები ყელზე და მერე ისევ უკან დაწია ბექამ რომ გაიღიმა- იდიოტო შენ რატომ უნდა მოამზადო საჭმელი ნანა რისტვისაა
-აბა ნანა. სადაა ნანა? სახლში მხოლოდ მე და შენ ვიქნებით ჩემო ჭირვეულო ქალბატონო სამზარეულოს დახლზე შემოსვა ისე რომ მის ფეხებს შორის იყო მოქცეული , ერთი ხელი წელზე ჰქონდა მოხვეული მეორე კი ხის ზედაპირზე ედო .-აბა მზად ხარ ?
-ერთ ადგილას მყოფმა მოვამზადო შენ კი უნდა ირბინო წინ და უკან რა თქმა უნდა მოიგებ
-თამაშზე თუ დამთანხმდები წესებს გაგაცნობ
-ჯერ წეს..
-არა! ჯერ დამთანხმდი და მერე წესები
-კარგი ხო აჰაა თანახმა ვარ გაიწევი თუ ასე უნდა მოამზადო
-კარია - ცხვირი გაუხახუნა ლოყაზე და შემდეგ ტუჩები მიაკრა- სასიამოვნოა თქვენთან თამაში . მოკლედ წესები ასეთია- უცებ მოშორდა და მხიარულად დაიწყო იღიმოდა როგორც ყოველთვის და აბრუებდა სოფოს - მე იგივე მდგომარეობაში შევასრულებ ყველა დავალებას როგორშიც შენ იქნები . დავაწყობთ საჭირო ინგრედიენტებს გაზქურასთან ვისხდებით და ორივე მსხდომ მდგომარეობაში ვიქნებით , ნუ მე ჩაგირთავ გაზქურას და დაგსვავ ისე რომ მოახერხო შეწვა თუ რა ვიცი რაც დაგჭირდება , პროდუქტები მითხარი და მოვიტან
-ეგრე შენი უფლებები არ იზღუდება?
-არა რადგან დარწმუნებული ვარ ყველა ვარიანტში დაგამარცხებ - დაიკრიჭა და ძირს ჩამოსვა
-რა გითხარი მე
-როგორ გაგაფრთხილო მოემზადე უნდა გადაგსვა მოემზადე ამყავხარ თუ რა გავაკეთო . კომფორტულად ხარ? თუ გინდა რბილ სავარძელს შემოვიტან
-არ მჭირდება მომიტანე ფქვილი , ყველი , წყალი ...
მოკლედ ორივე დასხდნენ სოფიო დიდი ხნის შემდეგ პირველად ამზადებდა საყვარელ პილმენებს , აი ბექა კი ცხოვრებაში პირველად ამზადებდა თავადაც არ იცოდა რას , ხორცი დაჭრა სკამით მიჩოჩდა მოთუშა და შემდეგ რა იბოდიალა თავადაც არ იცის , პარალელურად სოფიოს მოეხმარა , ის კი დასცინოდა ხან რა გადმოაგდო ხან რა ბოლოს ყველაფერი დასვრილი იყო, სოფიო კი დასცინოდა და კისკისებდა. ბექა იჯდა და უყურებდა , ისეთი საყვარელი იყო როცა თვალები უბრწყინავდა .
-მზადაა გამორთე , შენი კერძ მგონი დაიწვა
-ფუ ამის დ.. მაპატიე - უცებ გაჩუმდა გამორთო და ცხელ ტაფას დაავლო ხელი
-ფრთხილად ცხელია - სოფომ დაიყვირა და ბექას სახის დამანჭვაც მოჰყვა ტაფა ცივად დააგდო გაზქურაზე და თვალები დახუჭა, ღრმად სუნთქავდა ტკივილის გასანეიტრალებლად -ძალიან გტკივა? მიდი უცებ წყალს შეუყუდე - სოფოს ანერვიულებული ხმა ჩაესმოდა და ინსტიქტურად მოქმედებდა , თვალები რომ გაახილა ჩაწითლებული ჰქონდა . სოფომ თავად გამორთო გაზქურა , ეტლში გადაჯდა და მსთან მივიდა , ხელში მალამო ეჭირა - წამომყევი - ხელი მკლავში ჩაავლო და დასვა - მაჩვენე ხელი - ნაზად შეახო დაძარღვულ ხელზე თითები ,- ხომ ხვდები რომ მართლა იდიოტი ხარ?- ფრთხილად გადაუსვა მალამო ხელზე და შემდეგ შეუხვია - აღარ გეტკინება ... აი დალიე წყალი - ჭიქა მიაწოდა და თვალი გაუსწორა
-გაიმარჯვე ქალბატონო
-მიდი გავსინჯოთ პილმენები როგორ მომენატრა - ტაში შემოჰკრა ბოლო ნამზადიც გადმოიღო თეფშზე და მაგიდაზე დადო -ამ ყველაფერს შენ მიალაგებ მე არ ვიცი შენი ხელი და სხვათასორის რისი კეტებაცა რ იცი იმაში არ უნდა შეეჯიბრო სხვას -მოგვიანებით უთხრა და ეშმაკურად გაუღიმა
-ძალიან გემრიელია
-ვიცი- მშვიდად უთხრა და მომდევნოც მიირთვა.
იჯდა და უყურებდა როგორ ალაგებდა ბექა. ისეთი დაბდურა იყო ფიქრობდა ყველაფერს დაამსხვრევსო მაგრამ მშვიდობიანად დაასრულა საქმე. თეფშები ჭურჭლის სარეცხ მანქანაში ჩააწყო და დახლს მიეყრდნო
-დავიღალე ტო
-შეგიძლია წახვიდე
-იოცნებე ჭირვეულო- უთხრა გაიღიმა და ისევ ხელში აიყვანა
-ხელი ხელი გეტკინება
-არ მტკივა ნუ ღელავ
-ეგღა მაკლია
-როგორც გინდა- ღიმილით თქვა და ამჯერად დივანზე დასვა . პოპკორნი გვეშოვება ვითომ?
-სახლი არ დაუწვა ჩემს ძმას საკმაოდ ძირი ღირს
-ნუ ღელავ ეგ ვიცი- გავიდა და მალევე დაბრუნდა პოპკორნით სავსე დიდი ჯამით. ფილმი ჩართო და გვერდით მიუჯდა სოფიოს
-საიდან დაასკვენი რომ მეც მინდა ფილმის ყურება
-ზემოთ ვერ აგიყვან ამიტომ მოგიწევს უყურო- მთელი პეშვი ჩაიყარა პირში და სოფოს სიცილი წასკდა
-ვაიმე ცუდად ვარ - კისკისებდა , ბოლოს მხარზე დაადო თავი და პოპკორნი ააცალა- ბავშვი გამომიგზავნეს ამ ინვალიდ ქალს მომვლელად სულ გაგიჟდა რეზიკო
-ანასტასიას ეგეთები გაუგიჟებია?
-შენც იცნობ ტასოს?
- რა თქმა უნდა ვიცნობ ერთად ვართ გაზრდილები ფაქტიურად მთელი ბავშობა ერთად გავატარეთ
-ახლა არ მითხრა მეც მიყვარსო თორემ რეზის ნაცვლად მოგკლავ - რომ დაინახა ბექას თვალები როგორ უბრწყინავდა ტასოზე საუბრისას იმ წამსვე შეკრა წარბები
-ეჭვიანობის სცენები ადრე არაა ჭირვეულო?
-მეტი საქმე არ მაქ შენზე ვიეჭვიანო უბრალოდ გიჯობს გადაიყვარო რადგან რეზი უყვარს
-მე როგორც მიყვარს ისეთი სიყვარული შენი ძმის გრძNობას ხელს არ უშლის და საერთოდ რატომ არ მაცლი ფილმის ყურებას აი სექ.. აქვთ უკვე დ მე ვერაფერი გავიგე ეგ რაში მაინტერესებს - უცებ თქვა და სოფომ ინსტიქტურად გახედა. ჯამი აიფარა სახეზე
-იდიოტო ამზე უკეთესი ფილმი ვერ იპოვე?
-მშვენიერი ფილმია უბრალოდ არ მაცადე ყურება გამოიხედე გოგო რას იმალები
-ბიჭო ამიყვანე ჩემს ოთახში - ისეთი ხმით უთხრა ბექა წამში წამოიწია
-რა ხდება? რამე გტკივა? დაიღალე ცუდად ხარ? ექიმს ხომ არ დავურეკო
-გაჩუმდი თუ ღმერთი გწამ ს უბრალოდ ფეხი დამეჭიმა ამდენი დგომით . ნეტა რა დამღლიდა ვიჯექი და ვუყურებდი შენს საცოდაობას კლონობაზე არ გიფიქრია?- ძალიან სერიოზულად უთხრა და წარბი მაღლა აზიდა
-არააა მე უფრო ვფიქრობ რომ ქილერობა დავიწყო და შენნაირი გიჟები მოვკლა
-მაგ სიკეთეს თუ გააკეთებ მე მოგცემ ფულს - ეს რომ უთხრა ბექამ გახედა , მის თვლაბში იმხელა ტკივილი დაინახა გული შეეკუმშა
-ანუ გინდა რომ მოგკლა?-უცებ იდეა მოეძალა და ძვლივს შეიკავა სიცილი- თანახმა ხარ? ფული არ მინდა ხომ გაგიჟდი მაგაზე გეტყვი უარს? -სოფოს გაოცება გამოეხატა-თანახმა ხარ?
-ხო მაგრამ ..- ისევ ჰაერში აღმოჩნდა და ოდნავ წამოიკივლა როცა ბექას მუხლებზე დასკუპული აღმოჩნდა ბიჭმა მისი ფეხები წელზე შემოიხვია და წამოდგა კიბეები სწრაფად აირბინა
-რომელ ოთახში შევიდე?- სერიოზულად კითხა და ყელში აკოცა
-რა .. შენ ..
-შენი საძინებელი სჯობს - ოთახში შევიდა და საწოლზე დააწვინა ზემოდან მოექცა ხელები თეძოებზე მოუჭირა და ძალიან მშვიდა დაიწყო მაისურის გახდა , თითები მუცელზე აასრიალა და აკოცა
-ბექა ..
-რა - ისევ მშვიდად უპასუხა და კოცნა განაგრძო - რა გეგონა რომ მართლა მოგკლავდი? ასეთი ეგოისტი როგორ ხარ - უცებ წამოიწია და თვალებში ჩახედა- მიპასუხე ! დავუშვად მოკვდი მერე? შენს და ძმას მშობლებს გააბედნიერებ მაგით? საერთოდ არავინ არ გიყვარს? არავისზე არ ფიქრობ? მათ ხომ გულს ტკენ შენი ქცევით , შხამს ანთხევ და გულს იმშვიდებ? მიდი გისმენ აჰა აქ ვარ და შეგიძლია დამარტყა , გამლანძღო მაგრამ მაინც გეტყვი რომ „ამოგიჩემე“ ვერასდროს მომიშორებ თავიდან ჭირვეულო - მოშორდა და ოთახი დატოვა . სოფო გაოგნებული გაშტერებული იწვა როცა , ბექამ სიტუაციის განმუხტვის მიზნით უკან დაიხია
-1:1 ჭირვეულო -თვალი ჩაუკრა და წავიდა.
ტკბილეულით დახუნძლული დაბრუნდა და საწოლზე დაეცა
-შოკოლადები გევასება ხო?
-არა
-რატო ტო შენ გინდა შოკოლადი თორე მე ტკბილი ვარ ისედაც
-სააბაზანოში მინდა შესვლა და თუ შეიძლება ყბედობის გარეშე გააკეთე საქმე
-შენ თუ გინდა ვაფშე შემოგყვები სააბაზანოში მე კი არ მაქ პრობლემა- უცებ წამოდგა კარადიდან საჭირო სამოსი გამოიღო -ესენი გაწყობს?- წინ აუფრიალა და თავადაც დააკვირდა - საინტერესო პენუარია
-ეგ არ მინდა შორტი და მაისური იქნება მანდ ნაცრისფერები
-აი აქაა ეს დათვებია ტო? სადაც ეს გაქ იქ ამას რა უნდა
-რას ელოდები როდის ავდგები ჩემით და შევალ სააბაზანოში? მიდი ამივსე ჯაკუზი და გამიყვანე
-არის ქალბატონო- გავიდა და რამდენიმე წუთის შემდეგ გამოვიდა , სოფო შეიყვანა და იქვე დასვა - დაგეხმარო?
-არა! და ნუ მიყურებ ეგრე !
-გავდივარ აჰა მოისვენე . კართან ვარ და იცოდე ხმაური რომ გავიგო შემოვალ !
კართან იდგა და ეწეოდა . ხმაური რომ გაიგო კარის სახელურს ჩაჰკიდა ხელი
-არ გაბედო შემოსვლა ჯერ - გაიგო სოფოს ხმა და მიეყინა.- შემოდი - რამდენიმე წამში გაისმა ხმა და შეაბიჯა იმ წამს. პირსახოცით იჯდა მკერდზე ჰქონდა ხელი მოხვეული და გატრუნული იჯდა . ბექამ მხარზე გადაიდო შორტი, მაისური შემდეგ სოფო აიყვანა და ფრთხილად დასვა საწოლზე
-მე გავალ ჩაიცვი და შემოვალ - სწრაფად წამოდგა და გავიდა.
ორი კვირა ელვის სისწრაფით გავიდა, სოფო მალე დაიღალა შხამის ნთხევით , როცა მიხვდა რომ იმ ჭკუამხიარულს ვერაფერს აკლებდა და უბრალოდ დინებას მიჰყვა. იმდენი სისულელე გააკეთებინა სოფიოს ფაქტიურად ძველი დრო გაახსენა , ბოლოს ფილმების ყურება თავადაც მოისურვა და ყოველ საღამოს უყურებდნენ კომედიას.
ანასტასია ჩვეულ საქმეს ასრულებდა, ლილესთან ერთად ატარებდა დროს , ყველგან მასთან ერთად დადიოდა და ისიც მთელს სასტავს უყვარდა.
სესილიას დილით ადრე დაეწყო მშობიარობა და დევდარიანი გიჟს გავდა, ისე ნერვიულობდა ლამის ყიფიანი ამშვიდებდა . მშობიარობამ გართულებების გარეშე ჩაიარა. მარიამი ძლივს მოძრაობდა უკვე , საშინელი ფერი ჰქონდა, ნერვიულობდა , მაგრამ ალექსანდრეს ამშვიდებდა . საავადმყოფოში დარჩენაც ვერ მოახერხა, ბოლომდესანამ ცუდად არ გახდა იქ იყო შემდეგ კი სახლში დაბრუნდნენ .
-რა ხდება სანდრო?
-არაფერი !
-ნუ მიბღვერ ძალიან გთხოვ რა
-არ გიბღვერ პატარა უბრალოდ.. ჩამეხუტე რა- ალექსანდრე მოეხვია ცოლს- მაბრაზებენ ტიპები და ხომ იცი გაბრაზებული როგორი ვარ .თან მაგარ დ.. მ.. ხასიათზე ვარ ვერ ვხვდები რა ხდება საშინლად ვარ აფორიაქებული და ვერ ვმშვიდდები , ჩემი პატარებიც მალე დაიბადებიან დევდარიანის ქალბატონმა დაგასწროთ მა- გაიღიმა სევდიანად და აკოცა
-ნუ ღელავ ყველაფერი ისე იქნება როგორც ღმერთს სურს , ჩვენ უბრალოდ მაქსიმალურად უნდა ვეცადოთ გავაკეთოთ ის რაც ჩვენზეა დამოკიდებული, განგებას კი წინ ვერ აღვუდგებით. პრიმიტიულ საკითხებზე გაბრაზება არ ღირს -აკოცა და საწოლში ფრთხილად დაწვა. ალექსანდრე აივანზე იყო დიდხანს შემდეგ თვალთ დაუბნელდა ., თითქოს სუნთქვა შეეკრა და სწრაფად შევიდა საძინებელში, მარიამი უძრავად იწვა , ვერ გამოაფხიზლა შემდეგ საბანი მოაშორა და სისხლი რომ შენიშნა ყველაფერი გაჩერდა ირგვლივ, გულის ხმა ესმოდა , აზრები ერთმანეთში ირეოდა, კადრები ერთმანეთს ცვლიდდა , ვეღარაფერს ხვდებოდა , არც ის იცოდა მის ირგვლივს ვინ იყო , როგორ იყო, რა ფორმაში ან რას აკეთებდა , მხოლოდ კარის მიღმა ხედავდა საოპერაციოში მყოფ საყვარელ ქალს თავად სიყვრულს რომელსაც კარგავდა , ყველა მოგონება ერთმანეთში ირეოდა , თვალები ცრემლებმა დაუბინდა , ხმა ყვირილისგან ჩაუხჩა , გული ტკივილისგან გაეპო და მთელს არსებაში ტკივილი გაბატონდა . მუხლებზე დამხობილი დასისხლიანებულ ხელებს ურტყავდა იატაკს და უკვე იქ მყოფი ბიჭებიც ვერ ამშვიდებდნენ , ბოლოს თავადაც ძალაგამოცლილნი დაეცნენ და გათიშლები უყურებდნენ ძმას. ყურები დაუბუგდა , თვალები გაუშეშდა როცა ხმა მოესმა გამძვინვარებული ყვიროდა გაიანე იქ მყოფ ექიმების ჯგუფს მითითებებს აძლევდა
-ბიჭია - ხმა მოესმა და სმენა დაძაბა ბავშვის ტირილის ხმის მოლოდინში ყველაფერმა შეწყვიტა წამით არსებობა კიდევ ესმოდა ხმები შემდეგ ერთმანეთის მიყოლებით გაისმა ტირილის ხმა , გაჩერებული გული კვლავ აძგერდა როცა რამდენიმე ხმა შეერწყმა ერთმანეთს ფეხზე წამოდგა კარს ხელი მიადო და დაინახა ბავშვები , ტუჩის კუთხეში შეპარული ღიმილი შეაშრა როცა აპარატის გამაყრუებელი წრიპინის ხმა შეერწყა ბავშვის ტირილის ხმას ......
. საავადმყოფოში დარჩენაც ვერ მოახერხა, ბოლომდე სანამ ცუდად არ გახდა იქ იყო შემდეგ კი სახლში დაბრუნდნენ .
-რა ხდება სანდრო?
-არაფერი !
-ნუ მიბღვერ ძალიან გთხოვ რა
-არ გიბღვერ პატარა უბრალოდ.. ჩამეხუტე რა- ალექსანდრე მოეხვია ცოლს- მაბრაზებენ ტიპები და ხომ იცი გაბრაზებული როგორი ვარ .თან მაგარ დ.. მ.. ხასიათზე ვარ ვერ ვხვდები რა ხდება საშინლად ვარ აფორიაქებული და ვერ ვმშვიდდები , ჩემი პატარებიც მალე დაიბადებიან დევდარიანის ქალბატონმა დაგასწროთ მა- გაიღიმა სევდიანად და აკოცა
-ნუ ღელავ ყველაფერი ისე იქნება როგორც ღმერთს სურს , ჩვენ უბრალოდ მაქსიმალურად უნდა ვეცადოთ გავაკეთოთ ის რაც ჩვენზეა დამოკიდებული, განგებას კი წინ ვერ აღვუდგებით. პრიმიტიულ საკითხებზე გაბრაზება არ ღირს -აკოცა და საწოლში ფრთხილად დაწვა. ალექსანდრე აივანზე იყო დიდხანს შემდეგ თვალთ დაუბნელდა ., თითქოს სუნთქვა შეეკრა და სწრაფად შევიდა საძინებელში, მარიამი უძრავად იწვა , ვერ გამოაფხიზლა შემდეგ საბანი მოაშორა და სისხლი რომ შენიშნა ყველაფერი გაჩერდა ირგვლივ, გულის ხმა ესმოდა , აზრები ერთმანეთში ირეოდა, კადრები ერთმანეთს ცვლიდდა , ვეღარაფერს ხვდებოდა , არც ის იცოდა მის ირგვლივს ვინ იყო , როგორ იყო, რა ფორმაში ან რას აკეთებდა , მხოლოდ კარის მიღმა ხედავდა საოპერაციოში მყოფ საყვარელ ქალს თავად სიყვრულს რომელსაც კარგავდა , ყველა მოგონება ერთმანეთში ირეოდა , თვალები ცრემლებმა დაუბინდა , ხმა ყვირილისგან ჩაუხჩა , გული ტკივილისგან გაეპო და მთელს არსებაში ტკივილი გაბატონდა . მუხლებზე დამხობილი დასისხლიანებულ ხელებს ურტყავდა იატაკს და უკვე იქ მყოფი ბიჭებიც ვერ ამშვიდებდნენ , ბოლოს თავადაც ძალაგამოცლილნი დაეცნენ და გათიშლები უყურებდნენ ძმას. ყურები დაუბუგდა , თვალები გაუშეშდა როცა ხმა მოესმა გამძვინვარებული ყვიროდა გაიანე იქ მყოფ ექიმების ჯგუფს მითითებებს აძლევდა
-ბიჭია - ხმა მოესმა და სმენა დაძაბა ბავშვის ტირილის ხმის მოლოდინში ყველაფერმა შეწყვიტა წამით არსებობა კიდევ ესმოდა ხმები შემდეგ ერთმანეთის მიყოლებით გაისმა ტირილის ხმა , გაჩერებული გული კვლავ აძგერდა როცა რამდენიმე ხმა შეერწყმა ერთმანეთს ფეხზე წამოდგა კარს ხელი მიადო და დაინახა ბავშვები , ტუჩის კუთხეში შეპარული ღიმილი შეაშრა როცა აპარატის გამაყრუებელი წრიპინის ხმა შეერწყა ბავშვის ტირილის ხმას ......
ალექსანდრემ თვალები დახუჭა , თითქოს სიმშვიდით ,სიჩუმით დაეხმარებოდა მარიამს. ხმები ერთმანეთში ირეოდა , გული გამალებით უცემდა ,დერეფანში ყველა დუმდა უბრალოდ ცრემლები სდიოდათ , ბავები გაჩუმდნენ მხოლოდ ერთი ტიროდა ისევ , მარიამის სხეული რამდენჯერმე შეირხა , ბავშვი ტირილს არ წყვეტდდა
-დამიბრუნდი თაფლისფერთვალებავ - მხოლოდ ეს თქვა ალექსანდრემ , ან უბრალოდ გაიფიქრა და გული შეეკუმშა , ტკივილმა ყველაფერი მოიცვა რამდენიმე წამი საუკუნედ ეჩვენებოდა თითქოს კადრები შენელდა და მარიამის გულისცემასთან ერთად თავიდან დაუბრუნდა საწყის წერტილს. ალექსანდრე იღიმოდა , ფერდაკარგული ტუჩი ოდნავ ჩატეხა და იგრძნო კიდეც როგორ დაეყრდნო ვიღაც. თორნიკე იყო რომელიც უხმოდ იდგა და ამ ყველაფერს უყურებდა , ემოციამ სძლია და წონასწორობა ვერ შეიკავა. ალექსანდრეს მოეხვია და ისევ წამოუვიდა ცრემლები რომელიც წამშ გააქრო
-ცოცხალია დაგვიბრუნდა .. არ დაგვტოვა არ დაგვტოვა ჩემმა ფერიამ ვერ დაგტოვათ სანდრო-ლუღლუღებდა და ხელს უჭერდა.
მიშო კედელთან იყო ჩაკეცილი სახე ხელებში ჰქონდა ჩარგული და იმ წამიდან გაშეშდა რაც აპარატის ხმა გაიგონა , ახლა კი ძლივს წამოდგა ხელით კედელს დაეყრდნო და დემეტრეს შეხედა რომელიც მყარად იდგა მის თვალზე გაბრწყინებული ცრემლის კვალიც არ სჩანდა , მიშოს გაუღიმა და მხარზე ხელი დაჰკრა
-ცოცხალია მიშო.. ცოცხალია ტო ხომ იცით როგორი მაგარი გოგოა - დემეტრეს ხმამ გონს მოიყვანა ყველა . უკვე ტვირთი მოეხსნათ მხრებიდან . თორნიკე და ალექსანდრე განადგურებული სახეებით იდგნენ. მათგან კი ერთ-ერთი მათგანი უკვე იაზრებდა რომ მამა იყო სამი ანგელოზის მამა რომლებიც სიცოცხლისთვის იბრძოდნენ , გული სხვანაირად უცემდა, თითქოს სრულიად ახალი ერა დაიწყო მის ცხოვრებაში , ტვირთს ისევ გრძნობდა, ისევ ტკიოდა მარიამის ნაწილი , თითქოს მასთან ერთად განიცადა ის ყველაფერი , თითქოს მისი გულიც გაჩერდა ახლა კი იბრძოლებდა თაფლისფერთვალებასთან ერთად რომ კიდევ დიდხანს მთელი ძალით განეგრძო ძგერა გულს რომელიც ეკუთვნოდა და ორი სიცოცხლე უკვე ხუთი სიცოცხლე იყო დამოკიდებული.
გაიანე რამდენიმე წამში გამოვიდა , განადგურებული იყო, თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა, ალექსანდრეს რომ შეხედა მაინც გაიღიმა მიუხედავად იმისა რომ არაბიოლოგიური დის გამო მთელი არსებით იყო განადგურებული . ახლა დაცემის დრო არ იყო , მითუმეტეს როცა ხედავდა იქ მყოფ ბიჭებს რომლებიც რამდენიმე წამში დასუსტებულიყვნენ , მათი ძალა და ენერგია არსად ჩანდა მხოლოდ დემეტრე იდგა ერთი შეხედვით მყარად , მაგრამ მისი თვალები სხვა რამეს ამბობდნენ . გაიანემ ხელთათმანები და პირბადე იატაკზე მოისროლა და ალექსანდრეს მოეხვია
-გილოცავ მამიკო თქვენი გოგონები და ვაჟი კარგად არიან დედიკოს სიძლიერის დამსახურებით მათ სიცოცხლეს საფრთხე არ ემუქრებათ უბრალოდ ცოტა ხნით მოუხდებათ რეამინაციაში ყოფნა სულ რამდენიმე დღე - უცებ თქვა და ხმა ჩაეწმინდა
-მარიამი..- საკუთარი ხმა ვერ იცნო და გაჩუმდა -როცა გაიანეს დააკვირდა ისევ შეეკრა სუნთქვა
-ის
-მითხარი რომ ცოცხალია .. მითხარი თქვი ...
-კი ცოცხალია იბრძვის მაგრამ საკმაოდ რთულად არის ყველაფერი ახლა ვერ დავიწყებ ახსნას აზრიც არ აქვს უბრალოდ .. ის ჩვენი მარიამი .. სიკვდილს ებრძვის ამ წამებში მას როგორც აღმოჩნდა გულზე საკმაოდ დიდი პრობლემა ჰქონდა ანალიზები როცა ვნახე ჩემს ხელთ მყოფი ყველგან ყველაფერი წესრიგში იყო . არ ვიცი როგორ მოახერხა მაგრამ არც ერთმა ჩვენგანმა ვიცოდით ამ პრობლემის შესახებ იცოდა რომ აბორტის გაკეთებას მოვთხოვდი მითუმეტეს სამი ტყუპი .. - ხმა ჩაუწყდა და შებარბაცდა, გიორგი მოეხვია - ჩვენ.. ყველაფერს გავაკეთებთ შეუძლებელს შევძლებთ უფრო სწორედ მარიამი შეძლებს სანდრო ის არ წავა და თავის საქციელის გამო არ დაგვტოვებს ყველას არა ! ვიცი რომ იცოდა , ელოდა და ახლა იბრძვის , მალე გამოფხიზლდება და ისევ დაგვიბრუნდება მარიამი . შენი თაფლისფერთვალება, საოცარ ბავშვებს გაზრდის , ყველაზე კარგი დედა იქნება .. თორნიკეს მარიამს მონათლავს, გიგის მათეს აბა ამათ რა იციან გიჟები არიან -ლუღლუღებდა და ცრემლები სდიოდა -მორჩა .. მორჩა ! ცრემლები რა საჭიროა გავიგეთ ბავშვები დაიბადნენ ბედნიერებას ცრემლები სდევს თან ახლა კი არაფერი მოხდება . მაირიამი ხვალვე გაიღვიძებს მოძლიერდება და ყველაფერი მწყობრში ჩადგება - სწრაფად შეიმშრალა ცრემლები , მუჭები შეკრა რომ კანკალი შეეწყვიტა და ყველას შეხედა , რეაგირება არ ჰქონდატ მერე რა რომ ცრემლები არ სდიოდათ , ისე იყვნენ ტირილზე უარესი იყო
-მიშო შემომხედე ისე მოიქეცი როგორც მარიამი მოიქცეოდა შენს ადგილას , ყველა თქვენგანმა წარმოიდგინეტ ის რას გააკეთებდა ახლა რომელიმე თგვენგანი რომ ყოფილიყო მის ადგილას წარმოიდგინეთ და შეწყვიტეთ გლოვა. ანასტასია , ნინი თქვენ რაღა დაგემართათ ანასტასია შენზე ძლიერი ქალი არ მეგულება და ახლა ასე უნდა იჯდე ?
-გაიანე ჩემი გოგო ხომ კარგად იქნება? ხომ ყველაფერს გააკეთებთ?
-გავაკეთეთ უკვე ამდენი ხანი რომ ვიყავით თქვენ ვერ ხედავდით იქ ორი ოპერაცია კეთდდებოდა ერთმანეთის მიყოლებით მე რამდენიმე წამშ დავასრულე საქმე შემდეგ კარეოლოგმა განაგრძო . მარიამი იცოცხლებს ! მას ყოველთვის სჯეროდა ჩვენი ყველა სიტუაციაში სჯეროდა იმის რომ ღმერთი არ გასწირავდა . მარიამის შემთხვევაშ კი მხოლოდ ერთს კი არა ხუთ ადამიანს ანადგურებს ამას დამატებული ჩვენ მთელი მისი სამეგობრო . შეუძლებელია დაუშვას ჩვენი გაუბედურება , ის ყოველთვის ჩვენი ბედნიერებით სულდგუმოლობდა და ცდილობდა ყველაფერი მარტივად მოგვეგვარებინა . თქვენ კიდევ წადით თქვენს ფეხმძმე ცოლებთან სანამ გაიგებენ სად და რატომ ხართ , რაც ნაკლები ინერვიულებს მით ნაკლები პრობლემა იქნება, ხვალ გაიღვიძებს და შემდეგ მოვლენ მისი გოგონებიც
-კარგი რა განო სად წავიდე სახლში რომ მივიდე სულ გავგიჟდები და მიხვდება გვანცა ყველაფერს ჯობია ეგონოს რომ ვსვავთ
ალექსანდრე გონს მაშინ მოვიდა როცა ბავშვები გამოიყვანეს , ზემოდან უყურებდა სამ ციცქნა არსებას და ვერც კი არჩევდა ერთმანეთისგან . ისე მალე გაიყვანეს ნორმალურად ვერც კი დააკვირდა.
-მოაწესრიგებენ და შეგეძლება ნახვა- გაიანემ უთხრა და გიორგის შეხედა - მიდი რადგან ღამე აქ რჩებით ყავა ამოიტანე გამოფხიზლდებით ცოტა რომელიმე გადით სანდროს ტანსაცმელი მოუტანეთ სიცივეა აქ მარტო შარვლით რომ დგას - თქვა და კაბინეტისკენ დაიძრა. როგორც კი შევიდა კარს მიეყრდნო და ჩაიკეცა. თავის თავს იდანაშაულებდა იხსენებდა ყველაფერს და თავს იდანაშაულებდა რომ ცხოვრებაშ პირველად გამორჩა ერთი დეტალი და ისიც მაშნ როცა საქმე მის საუკეთესო მეგობარს ეხებოდა, ახლა კი შეიძლებოდა დაეკარგა , იმის გამო რომ მარიამმა მოახერხა მისი გაცრუება , იცოდა რომ ეს მისი გადაწყვეტილება იყო, ყიფიანს რისკი გაცნობიერებული ჰქონდა მაგრამ მაინც უნდა გაერკვია , საკეისრო კვეთას ერთი კვირით ადრე დანიშნავდა და ყველაფერს თავიდან აიცილებდა, მკურნალობაც დროულად ჩაუტარდებოდა და საშიშროება აღარ იარსებებდა. კადრები ერთმანეთს ცვლიდა, სტუდენტობის პერიოდი ახსენდებოდა , გულმა ვეღარ გაუძლო და ქვითინი დაიწყო , პირზე აიფარა ხელი და ძლივს წალასლასდა სავარძლისკენ . დამამშვიდებელი აბი აიღო და დალია . გიორგი შევიდა და მოეხვია
-დამშვიდდი მოახერხე და ცოტა შეგვაფხიზლე ახლა რა დროს დანებებაა . შენ ხომ ჩემი ძლიერი გოგო ხარ ყველაფერი გაიხსენე ყველაფერი იღონე რომ გადარჩეს
-როცა უნდა გამეკეთებინა მაშინ ვერ მოვახერხე ახლა ახლა გავაკეთეთ, მაგრამ როგორ წამოვეგე მის ანკესს როგორ არ ვნახე კარდიოგრამა მითხრა ყველაფერი რიგზეა შენ მასწავლიო? სხვა კლინიკაში ვიყავი იქ გადავიღე სიტყვაზე არ მენდობი თუ ჩემი ბავშვებზე არ ვღელავო და გამაჩუმა ხომ იცი როგორ ეხერხებოდა დარწმუნება ადამიანების - ეხვეოდა და სრუტუნებდა. გიორგი კოცნიდა და სხეულზე იკრავდა. ძლივს დამშვიდდა .
დერეფანში იგივე შემადგენლობით ისხდნენ, უკვე სამი საათი გავიდა, თენდებოდა . ალექსანდრე ბავშვებთან შევიდა, მინიდან უყურებდა , შემდეგ შუბლი გრილ მინას მიადო და თვალისდაუხამხამებლად აკვირდებოდა ბავშვებს , ბიჭუნა ვერ ისვენებდა , შემდეგ დაჟინებით უყურებდა მამიკოს , იმ წამს ხედვა განვითარებული არ ჰქონდა მაგრამ გრძნობდა მამიკოს იქ ყოფნას . გოგონებიდან ერთ ერთი ხელ-ფეხს იქნევდა და რაღაც ხმებს ტირილის მსგავსს გამოსცემდა , მეორე კი ჩუმად მშვიდად იწვა , შგადაშიგ აამოძრავებდა პაწუწა თითებს . მათ რომ უყურებდა ტკივილმა, მონატრებამ უფრო ატკინა, მეტად გამძაფრდა „მარიამის“ სურვილი მათ ხომ დედა ყველაზე მეტად სჭირდებოდათ , ისინი ხომ მარიამის ნაწილი იყვნენ , უყურებდა და ქვეცნობიერად მათში თაფლისფერთვალებას მსგავსს ეძებდა. მხარზე ხელის შეხებამ შეაკრთო, ფიქრებიდან გამოიყვანა
-ყველაფერი კარგად იქნება აი ნახავ ჩვენი ანგელოზი არ დაგავიწყდეს რომელიც ზემოდან გვფარველობს .. ჩვენი ელენე არ დაუშვებს მარიამმა რომ დაგტოვოთ
-პირველად ვგრძნობ რომ სუსტი ვარ მის გარეშე ვერაფერს ვაკეთებ ხომ ხედავ ნიკუშა...
თათამ ვერ მოისვენა , მიშო ისე გავარდა კარში გასვლისას მიაძახა ბჭები დასალევად მივდივართო და გამთენისას კიდევ არ იყო დაბრუნებული. წამოდგა ხალათი მოიცვა, მუცელი ოდნავ ჰქონდა გამობერილი , ხელი გადაისვა და ქვემოთ ჩავიდა. მაო მისახებში დადიოდა შუბლზე ჰქონდა ხელი მიჭერილი და ირაკლის ესაუბრებოდა
-ცუდად ვარ ვგრძნობ რაღაც ხდება .. ვიცი ვიცი რომ უბედურება დატრიალდა მთელი არსება მეწვის ირაკლი რატომ არ გესმის
-და ვინ არის ცუდად ღამის ორ საათზე ვის დავურეკო მაო ნერვიულობს წიკები აქ და ხომ კარგად ხართთქო?
-შენ არ გესმის არაფერი გესმის მამებმა საქმის გარჩევები იციტ მარტო -თათა რომ დაინახა გაჩერდა- თათა შვილო შენ რატომ გღვიძავს?-ტონი შეარბილა და გაიღიმა- მიშო ვერ ჩამოუშვი რამე თუ გინდოდა? მოდი დაჯექი მითხარი რა მოგიმზადო
-მიშო წავიდა დაახლოებით ორი საათი იყო და კიდე არ დაბრუნებულა - თქვა და ცრემლმორეული ჩაჯდა სავარძელში
-ხომ გეუბნებოდი არა? ჩემს მარიამს უნდა დავურეკო ის მეტყვის იმას ეცოდინება ყველაფერი ჩემს გოგოს ეცოდინება ან ის მოაგვარებს თქვენ ყველანი უმაქნისები ხარტ მხოლოდ ჩხუბი გეხერხებათ- მობილური აიღო და დარეკა . არავინ პასუხობდა, შემდეგ გაჩერდა- ამ შუაღამით გათიშა ალბათ მობილური ალექსანდრე როგორ გავაღვიძო სახლის ნომერზე რომ დავრეკო ლიზიკო წასულია კესარარია და იოანე სამეგრელოში მიიპატიჟეს და ისიც იქაა . ღმერთო გევედრები ცუდი არაფერი მოხდეს ..
-მიშოს დავურეკავ მასთან გადის და იქნებ მიპასუხოს - ისევ მოიმარჯვა მობილური და დარეკა -მიშო სად ხარ?
-რა ხდება პაწაუნა?- ხმა შეიცვალა ისე თითქოს მთვრალი იყო - მოგენატლე?
-სად ხართ? ალექსანდრეც შენთანაა? ბიჭები ყველანი ერთად ხართ?
-აქ ვინც ვართ ყველაა სულლ ყველაა დაიძინე მოვალ ხვააალ
-თბილისშ არ ხართ? ამდენი როგორ დალიე
-ნწ სხვაგან ვართ - ამოიბლუყუნდა და კოცნა გაუგზავნა- ბავშვებს მოეფერე
-მარიამი როგორაა ხომ არ იცი? მაო ღელავს რაღაც ცუდს მიგრძNობს გულიო- ეს რომ თქვა მიშო უარესად გახდა პირზე აიფარა ხელი და ცრემლები შეიმშრალა -მიშო გესმის?
-უთხარი აქაა ჩვენთან და კარგადაათქო
-მიშო როგორი ხმა გაქ ცუდად ხარ? რამე მიიღე ღვინოსთან ერთად?
-აუ რავიი პატარა წავედი მე -თქვა და რომ იცოდა ვერარ გაუძლებდა გამორთო მობილური.
ნუცას მშვიდად ეძინა, თორნიკე სახლში ისედაც არ უნდა ყოფილიყო იმ ღამით საქმიან შეხვედრაზე მიდიოდა , მაგრამ გამთენიისას გაეღვიძა ვერ მოისვენა , ჭამა, შოკოლადები დააყოლა, წვენი , ფილმი ჩართო და სხვაგან წავიდა ფიქრებით . მერე ბავშვს ესაუბრა და დივანზე ჩაეძინა, რომ გაიღვიძა უკვე დილის ათი საათი იყო , იმ წამიდან დაიწყო თორნიკესთან რეკვა და უკვე პანიკაში მყოფი მივიდა გვანცა მასთან ,
- გიგის ვერ ვუკავშირდები საქეიფოდ წაბრძანდა არ მპასუხობს და ვიცი რაღაც ამბავია ოღონდ ახლა მიპასუხოს ვიღაც ნაშამ და მითხრას შენს ქმართან სექ.. მქონდაო სხვა არაფერი იყოს და არ დავეძებ. რას შვები შენ? აღარ იბერები? მარიამივით ვერ გავხდებით ყველა მაგრამ ჩემი ბავშვი მგონი მონცოროზაა . ჩვენი რძალიკოც მოდის -კატოს შეხედა და გაიღიმა - აუუ წვენი მოგვიტანე რაა
-წავალ ახლავე - ნუცა დაბრუნდა კბილეულობით. რამდენიმე საათში 12 უკვე სადაქალო ადგილზე იყო უფრო ზუსტად ფეხმძიმეები . ნინი და ანასტასია , მარიამი არ ცანდნენ. სესილია თავად საავადმყოფოში იყო , ანას სულ პაწაწუნები ჰყავდა და სად წავიდოდა. კესარია როგორც მოგახსენეთ იოსთან და ელიზასთან ერთად იყო სამარგალოში, ნინა დედამისმა წაიყვანა ბორჯომში და მოკლედ შემცირებული რაოდენობით იყვნენ .
დემეტრე სესილიასთან შევიდა გოგონა პატარა ქეთის აჭმევდა და გაუღიმა ქმარს
-როგორ ხარ მამიკო?
-კარგად ჩემო ლამაზო თქვენ როგორ ხართ?- ცოლს აკოცა და მაქსიმალურად შეინარჩუნა სიმშვიდე .
-დღეს რაღაც სიმშვიდეა შენც გვიან შემოხვედი და რა ხდება? ექიმებიც ანერვიულებულები არიან რთული მშობიარობა იყო წუხელ როგორც გავიგე, მე ისე მეძინა ვერაფერი გავიგე ისედაც სამშობიარო ბლოკი შორსაა აქედან . ღმერთმა დაიფაროს დედაც და ბავშვიც
-მოვლენ მოგვიანებით საქმეები აქვთ
-რაღაც გჭირს ხო? დარწმუნებული ვარ რაღაც მოხდა
-კაი რა პატარა უბრალოდ დაღლილი ვარ იმდენი დავლიეთ თავი მისკდება
-მატყუებ . ნაბახუსევი არ გაქვს არასდროს და დღეიდან დაგეწყო?
-კარგი მართალია საქმესთან დაკავშირებით მაქ პრობლემა შენთვის არაა მნიშვნელოვანი . მამას ნამცეცა რა მადიანად ჭამს - თითი ჩამოუსვა ბავშვს ლოყაზე და გაიღიმა. ფიქრებით კი სხვაგან იყო .
ალექსანდრე დერეფანში იჯდა გათიშული, კოტემ შეიყვანა საპირფარეშოში და ლამის თვითონ ჩააცვა ტანსაცმელები, დასისხლიანებული ხელები მობანა და მერე დაუღრიალა
-რა იყო შე ჩემა მე შენ ძლიერი მეგონე მარიამს ეგეთი თანადგომა უნდა? ახლა უნდა იყო ძლიერი რომ შეგიშვებენ მასთან რას იზავ მოთქმას დაიწყებ? კი არ უნდა თხოვო უნდა უბრძანო კიდეც რომ დაგიბრუნდეს ისე უნდა გაძლიერდე როგორც არასდროს გესმის? მე მიყურე სხვაგან ნუ დაფრინავ. ვიცი რომ გტკივა არა ამას ტკივილიც არ ჰქვია მაგრამ ღმერთი გამოცდას გიწყობს ყველაზე დიდ გამოცდას . შენი ცხოვრება არასდროს ყოფილა მშვიდი ვერც ახლა იქნებოდა , ეს დაბრკოლებაც უნდა გადალახოთ, თქვენი სიყვარული გაუძლებს გესმის? - ოდნავ შემოარტყა ხელი რომ გამოეფხიზლებინა.- წამოდი ბავშვები ვნახოთ მალე მარიამთან შეგიშვებენ კიდეც
რეზიმ განოს რომ დაურეკა ყველაფერი გაიგო და მაშნვე მათთან წავიდა, ნიკამ იოანეს დაურეკა და რამდენიმე საათში ისინიც დერეფანში ისხდნენ. ელიზაბეტი რომ გადმოვიდა მანქანიდან არაფერი იცოდა , მუხლებშ ძალა წაერთვა
-იოანე აქ რა გვინდა/ მარიამი ხომ ჯერ არ ელოდებოდა
-შევიდეთ ლიზიკო - იომ ხელი მოხვია და შენობაში შევიდნენ . ქალი გახევებული იდგა, უყურებდა იქ მყოფებს და იოანეს შეხედა
-ცოცხალია ჩემი რძალი და ბავშვები?
-კი ბავშვები კარგად არიანო
-მარიამი?- კესარიამ ძლივს თქვა სიტყვა და თვალები აემღრვრა- მარიამი როგორააო გაიანე - იმ წამს გავიდა კაბინეტიდან განნო და მას მივარდა . ელიზაბეტმა კი ალექსანდრე დაინახა იმდენად გათიშული მიაბიჯებდა ვერც კი შენიშნა იქ მყოფი დედა . ქალი მისკენ წავიდა , არც კი იცოდა რა ძალით მოძრაობდა , ალექსანდრეს პირველად ხედავდა ასეთს, ელენეს გარდაცვალების შემდეგ სულ სხვა რამეს გამოხატავდა, ახლა კი ცოცხლებში აღარ ეწერა თითქოს ფიტულს ხედავდა შვილის ნაცვლად. ქალმა გრძNობები ვერ მოთოკა და მაგრად მოხვია ხელი შვილს, სანდრომ მის ყელში ჩარგო სახე ხელები უღონოდ ჰქონდა დაშვებული
-ჩემი გოგო გადარჩება აი ნახავ გადარჩება ჩემი გოგო არ დაგტოვებთ ჩემი გოგო .. ის ის შენ და ბავშვებს ვერ გაგწირავთ . ძალა მოიკრიბე ჩემო სიამაყევ ჩემო ვაჟკაცო შენ ხო ყველაზე ძლიერი ხარ დე მარიამს ძალა უნდა მსიცე . თქვენ ხომ საერთო გულისცემა გაქვთ, საერთო სუნთქვა დე გახსოვდეს რომ შენი შესუსტებული პულსაცია მასზე მოქმედებს -თმაზე ეფერებოდა და ცრემლით დანამულ ტუჩებს სახეზე აკრავდა .
უკვე ჭკუიდან გადაჰყავდა იმ ფაქტს რომ სანახავადაც ვერ შედიოდა , იქ სრულიად მარტო უამრავი მილით , ნემსით , წამლით დატვირთული სხეულით იწვა მისი თაფლისფერთვალება და ვერ გრძNობდა მის სურნელს მის სიახლოვეს. ამ ხნის მანძლზე პირველად გათენდა ისე რომ მისი ხმა არ გაუგია, ისე რომ მისი თაფლისფერი თვალები არ ათბობდნენ, მისთვის არ უკოცნია მისი სიცილი, თვალების ჟუჟუნი აკლდა „ ჩემი სასწაულებრივი ტუჩები“ არავინ ეუბნებოდა კოცნის შემდეგ . მარტო იდგა დერეფნის ბოლოს და უკვე მერამდენე ღერს ეწეოდა არავინ იცის. გაიანე გავიდა ექიმების გუნდთან ერთად, მარიამის ოთახიდან და ალექსანდრესკენ დაიძრა
-სანდრო სანდრო გადააგდე ეს და წამომყევი .. შეგიძლია შეხვიდე- ოთახში შეიყვანა მიაწოდა საჭირო აქსესუარები შემოსა და კართან მიიყვანა . ალექსანდრემ თვალები დახუჭა გონების მობილიზებისთვის და შევიდა. ვერ წარმოედგინა ასეთს თუ ნახავდა ოდესმე მის თაფლისფერთვალებას , თითქოს სხვა მარიამი იყო მის წინ, ახლოს და მაინც ასე შორს , ნაბიჯს ვერ დგამდა, გაყინული უცქერდა უამრავ მილში გახვეულ ცოლს, წვეთოვანი ედგა, , რამდენიმე აპარატი ედგა და თითოეული ალექსანდრესთვის გაურკვეველ რიცხვებს და ხაზებს აჩვენებდა, თვალები აემღვრა, გამოსახულება ბუნდოვანი გახდა და ეს ვერ აიტანა, წამით არ უნდოდა თვალი მოეშორებინა ცოლისთვის, სწრაფად შეიმშრალა ცრემლები და ნელა დაიძრა საწოლისკენ, ამჯერად ახლოს გაჩერდა უკვე მისი კანის ფერიც შეამჩნია, ის აღარ იყო განსაკუთრებულად თეთრი, ღაწვები არ ჰქონდა აწითლებული . მიტკლისფერი ედო, ტუჩები მილით ჰქონდა თითქმის დაფარული რომლითაც ჟანგბად იღებდა მაგრამ კარგად ჩანდა მუდამ წითელ ბაგეებს სილურჯე როგორ შეჰპარვოდა, თვალის უპეები ჩაშავებული და შეშუპებული ჰქონდა, თითები უფრო თხელი ეჩვენა, გამხდარი ეგონა თითქოს სრულიად გამოიფიტა , ხელებს არაბუნებრივი ფერი ჰქონდა, როცა შეეხო სიცივემ გააგიჟა ხელი მოუჭირა რომ გაეთბო ოდნავ აწია და ტუჩები მიაკრა, თითქოს სხვა ენერგიით დაიმუხტა , ლოყაზე მიიდო მარიამის გაყინული ხელი და გაიყურსა
-არ ვიცი გესმის თუ არა - შეცვლილი ჩამწყდარი ხმით დაიწყო, თითოეული ბგერა ტკივილით გაჯერებული, სევდიანი იყო- ვიცი რომ ჩვენი სიყვარული ყველაფერზე ძლიერია რამდენიმე საათის წინ უფრო განმიმტკიცდა ეს აზრი ჩვენი სიყვარულის სამი ნაყოფი რომ დაიბადა. პირველად რომ ვიგრძენი მათი არსებობა, ჩვენსავით იბრძიან , მე და შენ გვგვანან და უფრო ძლიერები არიან . ვიცი გესმოდა მათი ტირილის ხმა და ძალა მოგემატა, ვიცი გრძNობდი როგორ გაჩერდა ჩემი გული ,როცა შენმა შეწყვიტა ძგერა . ჩვენს პატარებს სახელიც არ აქვთ ჯერ , შენი სითბო არ უგრძვნიათ,მათ შენ სჭირდები შენ უნდა ასწავლო ყველაფერი შენ ხო ჩემი ძლიერი გოგო ხარ , ჩემი საყრდენი, ამ ქვეყნად ყველაზე მეტად შენი მჯერა , მწამს რომ არასდროს მიმატოვებ ეგ იგივე ღალატი იქნება - ძვლივს ამბობდა სიტყვებს, აზრს ვერ აყალიბებდა ბოლოს ხმაც ჩაუწყდა და ტუჩები საფეთქელზე მიაკრა- გთხოვ დამიბრუნდი , უკვე ვეღარ ვძლებ შენი ღიმილის, კოცნის და მზერის გარეშე , ვგრძნობ რომ ძალას ვკარგავ გთხოვ მე და ჩვენს პატარებს გვჭირდები . არა მარტო ჩვენ, ყველას სჭირდები. ყველა გზა შენთან მოდის მარიამ !
-სანდრო დროა გამოხვიდე -გაიანე შევიდა კიდევ ერთხელ აკოცა და გავიდა. მისი გასვლა და მაოს დერეფანში შემოვარდნა ერთი იყო უკან ირაკლი მოსდევდა ქალი ადგილზე მიეყინა , ალექსანდრეს მზერას რომ წააწყდა და ბოლო ხმაზე დაიყვირა , მოთქვამდა და ირაკლის ხელებში ფართხალებდა. ყიფო გაშეშებული იდგა და თვალებიდან ცრემლებს არ აძლევდა გადმოსვის საშუალებას, ცოლს გულში იკრავდა, როგორ უნდოდა მასაც ეყვირა, ეტირა, მარიამი გულში ჩაეკრა ქალმა გონება დაკარგა და ქმრის მკლავებში ჩაესვენა. ახლაღა გამოჩნდა თათა რომელიც ცრემლებად იღვრებოდა, კედელზე იყო მიყრდნობილი და სიყვას ვერ ძრავდა. მიშო მისკენ გაიქცა
-როგო .. როგორ არ მითხარი .. ჩემი მარიამი ჩემი მარიამი აქ ცუდადაა.. ცუდადაა და მე სახლში ვიყავი ჩემი გოგო არა შეუძლებელია ის ცუდად არ უნდა იყოს არ შეიძლება არ შეიძლება გესმის? შეუძლებელია ცუდად იყოს გვჭირდება, მჭირდება მასთან საუბარი მჭირდება.. - მიშოს მკერდზე მიკრული ლუღლუღებდა და ცრემლებს ღვრიდა
-დამშვიდდი გთხოვ
-რატომ არ მითხარი როგორ არ მითხარი მიპასუხე მთელი ღამე გირეკავდი და არაფერს მეუბნებოდი ამ დილით როგორ მომატყუე
-არ მინდოდა გენერვიულა.. გთხოვ ბავშვზე იფიქრე მარიამს ვერ დაეხმარები პირიქით გაბრაზდება ბავშვს რომ საფრთხე დაემუქროს- სიტყვებს ძლივს აბავდა თავს თათა ჩაეხუტა და შეეცადა დამშვიდებულიყო.
თორნიკე გათიშული იდგა და ფანჯრიდან უყურებდა მარიამს , ხელი მინად მიადო ისე თითქოს მარიამს ეფერებოდა , ცრემლი შეიმშრალა და ღრმად ამოისუნთქა. ფეხის ხმა მოესმა მაგრამ არ გაუხედავს სანამ ნუცა არ მოეხვია და ცრემლებმა არ დაუსველა ყელი
-გადარჩება ჩვენი მარიამი არ დაგვტოვებს ჩვენი გოგო უნდა მონათლოს, გაგვაზაოს როცა ვიჩხუბებთ. .. დაგვცინოს როგორი პატარები ხართო .. - სლუკუნებდა და ხელს უჭერდა ქმარს. მერე სახეზე მოეფერა - აი ნახავ კარგად იქნება გამაგრდი გთხოვ , დამელაპარაკე მაინც - რამდენიმე წუთი ურეაქციოდ რომ იდგა თორნიკე ჩაამწყდარი ხმით თქვა ნუცამ
-როგორ შეუძლია ასე გვანერვიულოს ის ხომ ეგოისტი არაა. ეგოისტები ჩვენ ვიყავით სულ და ვიქნებით .. მჭირდება მე .. რატომ არ ესმის რომ მეც ძალიან მჭირდება და სრულყოფილად ბედნიერი ვერ ვიქნები მხოლოდ ერთი მარიამი ერთი მეყოფა ჩემი მარიამი მინდა მარიამი რომელსაც ყველანაირი ადგილი უჭირას ჩემს გულში ყველაფერია თქვენ ორნი თქვენს გარეშე ვერ ვიცოცხლებთქო ხომ ვუთხარი შენზე რომ ვიყავი გაბრაზებული ხომ ვუთხარი ნუც - ჩურჩულებდა და თვალს არ აშორებდა მარიამს .
-თორნიკე გინდა შეხვიდე? რამდენიმე წუთით - გაიანე იდგა ახლოს და შემდეგ უთხრა როცა საუბარი დაასრულა
-კი - თქვა და მოემზადა. ნელა შევიდა, მის გვერდით დაჯდა შემდეგ გადაიხარა და შუბლზე აკოცა ცრემლებმა გზა გაიკვლიეს და წვეთები მარიამის კანს დაეცა
-მე თუ გგონია რომ რადგან ჩემი ფერია ნუცა მყავს შენ არ მჭირდები ალექსანდრეზე რას იტყვ ი იმ სამ ანგელოზზე რას იტყვი ვის გადასარჩენადაც იბრძოდი .. მიპასუხე ვიცი რომ გესმის თავად მითხარი კომაში მყოფებს ესმით საყვარელი ადამიანების სიტყვებიო ხოდა მოიკრიბე ძალა და მიპასუხე რას უპირებ იმ ბიჭს იცი განადგურებულია თავად ალექსანდრე ახვლედიანი რომელიც მთელი ცხოვრების მანძილზე მე კი არა არავის უნახავს ასეთი . შენი გოგონა გამუდმებით ტირის შემდეგ ბიჭის ყვება და იცი რატომ? გრძნობენ რომ დედა არაა მათთან . სულ სხვის ბედნიერებაზე ფიქრობდი და საკუთარ ქმარ-შვილს იმეტებ ? შენ რომ რამე დაგემართოს ალექსანდრე თავს თუ არ მოიკლავს ეგ ბავშვების დამსახურებით იქნება მაგრამ რა გგონია მის ცხოვრებას ერქმევა სიცოცხლე? ის გაზრდის ლაღ და ბედნიერ შვილებს? ხიმშო და მაო ? არ გეცოდება? განადგურებულები არიან , მიშო სულ გაითიშა ხომ იცი როგორ უყვარხარ, ვაფშე გაჭედავს შენ თუ არ ეყოლები . რაც არ უნდა ვილაპარაკო ჩემო ფერია ჩემო ნამცეცა ყველა ჩვენგანის გზა შენთან მოდის ზოგის მთლიანად ზოგის კი ნაწილობრივ მაინც . შენ ხარ ის რგოლი რომელიც ყველას გვაკავშირებს. შენ ხარ ის ადამიანი ვინაც მტრობა შეწყვიტა და ყველაფერი დაგვავიწყა შეეცადე ჩემო ფერია შეეცადე მალე დაგვიბრუნდე ტკივილს ვეღარ ვუძლებ იცოდე - თავზე აკოცა და გავიდა.
მაო გამოფხიზლდა და ისევ ცუდად გახდა, ალექსანდრემ იქ ყოფნა ვეღარ აიტანა და გავიდა მარტო იდგა სიგარეტით ხელში და სრულიად სხვა განზომილებაში იყო. შემდეგ ბავშვებთან შევიდა და იქედან დიდხანს არ გამოსულა, შეცვლილი ეჩვენა პატარა ახვლედიანები , ფერიც ნორმალური ჰქონდათ , თვალებიც ისე შეშუპებული აღარ ჰქონდათ .
საღამოს ექიმებმა განაცხადეს რომ მდგომარეობა სტაბილური იყო , არ გაუარესებულა და მხოლოდ პაციენტზე იყო დამოკიდებული ყველაფერი. ალექსანდრეს შესვლის უფლება მისცეს . დიდი ხნის ცქერის შემდეგ თავი მასთან ახლოს დადო და თითები მის თითებში ახლართა , თვალები დახუჭა და გაიტრუნა , საავადმყოფოს , წამლების სუნში საყვარელი ქალის სურნელი რომ გაერჩია და შეეცადა დამშვიდეგულიყო, ცუდი აზრები გაეფანტა, მარიამის ბოლო სიტყვები გაახსენდა
-რომ მეუბნებოდი ძლიერი იყავიო არ დაეცეო შენზე რას იტყვი ყველაზე მნიშვნელოვან მომენტში ნებდები? იმდებს მიცრუებ იცოდე საკმარისად არ გყვარებივარ , არ გდომებია ბავშვებთან და ჩემთან ერთად სამეგობროს გარემოცვაშ ბედნიერად ცხოვრება, ასე მარტივად ნებდები და მარტივ გზას ირჩევ, სიკვდილი ყოველთვის მარტივი გამოსავალია მაგრამ მე რომ მაწამებ ამით ვერ ხვდები? შენი სისუსტე მაგიჟებს სხვებს ბრძოლისკენ მოუწოდებ და ახლა თავად ნებდები ყიფიანო? ესაა ქალბატონი მარიამ ყიფიანის სიძლიერე ? -ისეთი ხმით უთხრა პირველი დღე გაახსენდა მათი საუბრის , უემოციოდ რომ ესაუბრებოდა და არა ტკბილი სიტყვებით, თბილი ხმით , პირიქით მარიამის გამოწვევას რომ ცდილობდა . თვალები ისევ დახუჭა და გაირინდა თითქოს დარწმუნებული იყო მარიამს ესმოდა და პასუხს გასცემდა. ხელზე თითების მოჭერა რომ იგრძნო მოჩვენება ეგონა მერე კი როცა პასუხს გასცემდა. ხელზე თითების მოჭერა რომ იგრძნო მოჩვენება ეგონა მერე კი როცა ნახევრად მორფეოსის სამეფოში მყოფს ტუჩებზე თითები შეეხო , ამ შეგრძნებას ყველა სხვისგან განარჩევდა, წამში გაახილა თვალები და არაფერს გაუხარებია ისე როგორც იმ წამს თაფლისფერი სფეროების დანახვამ გააბედნიერა , ძლაგამოცლილ ქალს უყურებდა თვალებში სუნთქვაშეკრული
-ჯერ - ძვლივს თქვა პირგამშრალმა და ტუჩები გაილოკა- სასწაულმოქმედ.. ტუჩებს ველი შემდეგ პასუ..- ძვლივს თქვა შეცლილი დაბოხებული ხმით მაგრამ მაინც მარიამისეული სიძლიერით და იგრძნო კიდეც საყვარელი ბაგეების შერწყმა, გარინდული იწვა ძალა არ ჰქონდა უბრალოდ ტკბებოდა მისი შეხებით , თვალები მინაბა , გახელის ძალა აღარ ჰქონდა მაგრამ ფხიზლად იყო .
ალექსანდრე სწრაფად გავიდა და ექიმების ჯგუფი შევიდა პალატაში , იქვე იდგა და უყურებდა ყველაფერს , ღმერთს მადლობას სწირავდა და გრძნობდა უშრეტ ენერგიას, თითქოს წამებშ გაქრა ხაზები რომლებიც ტკივილს გამოხატავდნენ მის სახეზე, ისევ იგივე ალექსანდრე იდგა . დანარჩენები მოშორები იყვნენ რეამინაციისგან ამიტომ ვერ გაიგეს სამაგიეროდ კესარია მიდიოდა ფანჯრიდან მაინც რომ დაენახა რძალი ეს ამბავი რომ გაიგო გიჟივით გავარდა და იოანეს შეახტა თან ყვიროდა მარიამი დაგვიბრუნდაო . ერთიანად გავრცელდა ბედნიერება , ენერგია, სიხარული და რამდენიმე წამში ყველაფერი შეიცვალა.
ქალბატონს ძალა არ ჰქონდა ,მიბნედილი მზერით უყურებდა ირგვლივ მყოფ ექიმებს და შეძლებისდაგვარად პასუხობდა. ბავშვებიო ერთი თქვა და მაშინვე გაიანეს ხმა მოესმა „ შენსავით მებრძოლი ბავშვები არიან სამივე კარგადაა და რომ შეძლებ მოგიყვანო -სწრაფად თქვა ბედნიერმა და შუბლზე აკოცა- შენით ვამაყობ ჩემო გოგოვ .
სულ დამავიწყდა მეთქვა რომ ბექულიუსი სოფიოსთან ერთად საავადმყოფოში იყო და სიხარულისგან პირველი სწორედ მას მოეხვია . ანასტასიას ხომ ფეხი არ მოუცვლია რეზიც მივიდა შემდეგ და ახლა როცა სასიხარულო ამბავი გაიგო სრული ამ სიტყვის მნიშნელობით რეზიზე იყო შემოხვეული , ხელები მაგრად მოხვია და გაბრუებულმა ყელშ აკოცა . უცებ მოეგო გონს ჟრუანტელი რომ იგრძნო და „ჩამოქვეითდდა“ , რეზის არაფერი უთქვამს . თორნიკე იმ წამსვე როგორც კი გახარებულმა ცოლს აკოცა გავარდა მარიამისკენ . მაო და ირაკლი ერთმანეთს ეხვეოდნენ, ლიზიკო ნიკოლოზს ჰყავდა გულში ჩაკრული და იცინოდა. მიშო კი თათასატრიალებდა ხელში. რამდენიმე საათში ყველაფერი მწყობრში ჩადგა და უკვე ელოდნენ როდის გადაიყვანდნენ პალატაში ქალბატონ ყიფიანს. ბავშვებს შემდეგ მიუყვანდნე დედიკოს. ალექსანდრე დანარჩენებთან ერთად იყო, ქალბატონი მარიამი პალატაში იყო, ძალა მოიკრიბა და ბვშვებს მიაპყრო ყურადღება რომელიც იმ წამს შემოიყვანეს, ერთ-ერთი განოს ეჭირა, სახეზე ვერ უყურებდა მაგრამ არნახულ ენერგიას გრძNობდა, უკვე დედა იყო სამი ანგელოზის დედა , როცა პირველად შეეხო ცრემლებმა გაიკვლიეს ფერდაკარგულ ღაწვზე გზა , ფრთხილად შეეხო და აკოცა . სამივე გაიტრუნა, იგრძნეს დედიკოს სიახლოვე და იღიმოდნენ .მარტო იყვნენ პალატაში როცა ალექსანდრე შევიდა, იღიმოდა მაგრამ ღიმილი სახეზე შეეყინა როცა ამ საოცრებას შეხედა ,ოთხ ცხოვრების აზრს და გული შეუდარებელი სისწრაფით აუძგერდა. მარიამმა რომ დაინახა გაუღიმა
-მამიკო მოვიდა ჩემო ანგელოზებო - ცხვირი გაუხახუნა ერთ ერთს და სურნელი შეიგრძნო, თვალები მიენაბა მაგრამ მალევე გამოიხედა ძალა სჭირდებოდა და იღებდა კიდეც . ალექსანდრემ სახე დაუკოცნა და შემდეგ ბიჭი აიყვანა , გულმა ჯერ ძგერა შეწყვიტა შემდეგ კი დიდი ძალით აჩქარებულად აძგერდა. მარიამი უყურებდა ვებერთელა ტორებშ მოქცეულ პაწაწინა ბიჭს და თვალები უბრჭყვიალებდა
-ჩვენი ბიჭები არიან ისინი დე - გოგონებს უთხრა. ბავშვებს აკვირდებოდა და შემდეგ ალექსანდრეს შეხედა რომელიც იღიმოდა ჯერ უცნობი ბედნიერებით
გაიანე შემოვიდა ბავშვებისთვის დამატებითი საჭმელი შემოიტანა და წყვილს გაუღიმა .
-დედიკოს რძე არ ეყოფა სამივეს ამიტომ ღორმუცელებს დამატებითი საჭმელი . მარ რომ აჭმევ შემოვალ აქვე შენთან დარჩებიან შენ კი დაისვენებ ჯერ კიდევ სუსტად ხარ . მე მოგეხმარო ჭმევაში?
-მე მივეხმარები განო- ალექსანდრემ თქვა და უკვე ხელშ მყოფ გოგონას პაწაწინა თითებზე აკოცა-მამას პრინცესა .
კართან იდგა თორნიკე და უყურებდა ბედნიერ ოჯახს , იღიმოდა და ფოტოებს იღებდა, ეს კადრები რომ არ დავაფიქსირო თავს ვერ ვაპატიებო . ბავშვები საწოლში დააწვინეს შემდეგ ექთანმა წამალი შეიყვანა წვეთოვანში და მარიამსაც ჩაეძინა. მთელი ღამით იძინებდა დილით კი მეტად გაძლიერებული იქნებოდა.
გაიანემ როგორღაც ალექსანდრეს დახმარებით დაარწმუნა მეგობრები რომ მაინც ვერ ნახავდნენ მარიამს დილამდე და ჯობდა გამოეძინათ . ფხმძმეები ქმრებმა ააყენეს და სახლისკენ გაუდგნენ გზას. მიშომ მაოც წაიყვანა , ელიზაბეტიც, ირაკლი კი დარჩა მაგრამ ალექსანდრემ შუაღამით ისიც გაუშვა. დემეტრეს იმ დღეს გაჰყავდა საავადმყოფოდან სესილია და ბავში ამიტომ სახლში იყო. ნიკოლოზი, კოტე, იო და რესიკო ადგილზე იყვნენ. ნინი ნოდო წავიდნენ, ანასტასიაც წავიდა, ბავშვი ნერვიულობდა ნინისთან დატოვა და საავადმყოფოში დაბრუნდა ისევ. ბიჭებს ყავა და ტოსტები დაურიგა . ალექსანდრეს ისე დაუბრიალა თვალები უარი რომ უთხრა მანაც გამოართვა. თავად რეზის გვერდით დაჯდა და გაიანეს შეხედა
-ყველანაირი ანალიზის პასუხი აქ მაქვს , ყველაფერი რიგზეა რამდენიმე დღე აქ დარჩებიან შემდეგ კი სახლში წაიყვან. დანარჩენს მოგვიანებით გეტყვი სანდრიკო- თქვა და გვერდით მიუჯდა . აკო და თათული შემოვიდა ამ დროს ყველას გაუკვირდა მათი დანახვა .
-ხომ კარგადაა თუ მოგვატყუეთ
-კარგად არიან ოთხოვე მარიამს ძინავს ბავშვებსაც დილით გამოფხიზლდება და შეგიშვებთ სანახავად
-მადლობა ღმერთს. გილოცავ სანდრიკო მრავალშვილიანი მამა ხარ უკვე- აკომ გაიცინა და მოეხვია .
-გმადლობ აკუნა .
-ახლა ჩამოხვედით?
-ხო პირდაპირ აქეთ წამოვედით
-მიდი გადით სახლში და ხვალ დილით მოდით, აქ ცდას არააქ აზრი
მოკლედ ისინიც სახლში წავიდნენ, ალექსანდრე ისევ პალატაში შევიდა და ცოლს გვერდით დაუწვა . მასთან ჩახუტებულს ორი დღის უძილარს ჩაეძინა , ისე რომ დილამდე არც შერხეულა, თავისთვის კუთხეშ იყო მიყუჟული.
გაიანემ ანასტასია კაბინეტში შეიყვანა და იქ ესაუბრებოდა. შემდეგ უცებ გადავიდა სხვა თემაზე სწორედ იმ დროს როცა რეზი აპირებდა ოთახში შესვლას და ადგილზე მიეყინა
-რეზისთან ასეთი დისტანციური ურთერთობა რატომ გაქვს ანასტასია მე მეგონა ერთად იყავით
-გაიანე საკითხავი რა არის აქ?
-ვიცი რომ გიყვარს მას ხომ საერთოდ ჭკუა ეკეტება შენზე ასეთი რეზი არასდროს მინახავს , ვერ ვხვდები რატომ იკავებ თავს
-შენ თუ ვერ ხვდები სხვა საერთოდ ვერ გაიგებს - ჩამწყდარი ხმით თქვა და წყალი მოსვა
-ანასტასია ნუთუ ისაა მზიეზი რასაც მე ვფიქრობ.. სისულელეა ანასტასია რეზი გაგიჟდება ეგ მიზეზი რომ გაიგოს.. არ იცნობრ ოგორია? მისთვის არაა მნიშვნელოვანი ეგ ფაქტი
-ვიცი რომ არ დამშორდებოდა მაგის გამო მაგრამ მე ვერ წავართმევ მამობის უფლებას. როცა ვუყურებ ბიჭებს როგორ ბედნიერდებიან , სრულიად იცვლებიან როცა მამა ხდებიან ეს საოცრებაა და არ შემიძლია რეზის წავართვა ეს ბედნიერება . ნუ მეტყვი ახლა რომ ვიშვილებთ ბავშვს ან კიდევ სუროგატი დედა გააჩენს ბავშვს . რატომ უნდა შევუქმნა პრობლემა როცა შეუძლია ბედნიერი იყოს ნებისმიერ გოგოსთან ერთად ვინც შეუყვარდება
-ანასტასია არ ფიქრ..-ხმა ჩაუწყდა როცა რეზი შევარდა ოთახში და მაჯაშ წვდა ანასტასიას-რეზი...
-გადი დროზე!- დას დაუღრიალა და ანასტასიას უფრო მოუჭირა ხელი. გოგო შიგნიდან იწვოდა, გარეგნულად კი უემოციოდ უცქერდა გაავებულ რეზის ,უკან დახევას არ აპირებდა სრული სისულელეც რომ მოეფიქრებინა მიზანს არ შეცვლიდა . გაიანე გავიდა , რეზიმ მეორე ხელიც ჩაავლო და კედელს მიაჯახა- გაიმეორე ! გაიმეორე მიზეზი რატომაც არ გინდა ჩემთან ყოფნა
-რეზი რა გინდა? იმ ფაქტს ვერ ეგუები რომ არ მიყვარხარ? არ მგონია ასე ძლიერ გიყვარდე
-მოეშვი ცინიკოსობას! საკმარისია რაც მოვითმინე !
-რა გინდა რომ გითხრა
-მე კი არ მინდა უნდა თქვა სიმართლე თორემ მე მშვენივრად ვიცი ყველაფერი უბრალოდ შენ ხარ მშიშარა , მხდალი ხარ რა სიძლიერეზე მელაპარაკები პირველად შეგიყვარდა ცხოვრებაში ეგ ქვის გული გალღვა და უკან იხევ? ასე მარტივად ნებდები? მერე შენ ხარ ძლიერი ქალი? ქალი რომელიც საკუთარ სიყვარულს ვერ იცავს და საკუთარი ხელით ითხრის საფლავს და ეგოისტურად თან იყოლებს საყვარელ კაცს? გეშინია ! მშიშარა ხარ და ათას მიზეზს ეძებ , გგონია სუსტი იქნები, გული გეტკინება მიგატოვებ ან გიღალატებ იმიტომ რომ არ გჯერა შენ თვითონ ხარ ხისთავიანი სვანი რომელსაც იმის გააზრებაც არ შეუძლია როგორ უყვარს რომ ეს სიყვარული თავად სასწაულია . მარიამი საიქიოდან დაბრუნდა საყვარელი მამაკაცის გამო მასზე დიდი პრობლემა გაქ? არა ! იქნებ გეფიქრა მიღირდა თუ არა შენთან განშორება
-ნუ ღრიალებ და საერთოდ რა გინდა? უშვილო, გაუბედურებული, გაწამებული ქალთან უნდა გაატარო მთელი ცხოვრება? ქალთან რომელიც ვერ გაგაბედნიერებს , სულ თან დამყვება ცოდვები იმ ჭუჭყთან ერთად რაც მათ მომაყენეს შენ არ იცი მე რა ჩამიდენია ცხოვრებაში , ვერც კი წარმოიდგენ რა გავაკეთე რამხელა ცოდვა მაქვა რომელსაც ვერ გამოვისყიდი და მეშინია , მეშნია ვინმე მყავდეს ვისი დაკარგვაც გამანადგურებს , ლილეს გამო ისე ვდარდობ ხოლმე ჭკუიდან გადავდივარ და არ მინდა შენც გაგაუბედურო რატო არ გესმის რატოო ახლა იძახი მაგას რადგან განსხვავებული გგონივარ და შოკირებული ხარ მაგრამ დამიჯერე მე არ ვარ ის ქალი ვინც კარგი ცოლი იქნება ვისთან ერთადაც იცხოვრებ, არც ის ქალი ვინც დროებით გასართობად იქცევა
-ანუ დროებით გასართობად ! შენ ცემთვის დროებითი გასართობი ხარ ასე გგონია? რომ ოდესმე დროებით გასართობად გაქცევ?
-მაგ სიტყვებს რომ ჩაეციკლე სხვა ვერაფერი გაიგე?
-ნუ მიყვირი!
-შენ რომ ყვირი ხმას ამოწმებ? ხელი გამიშვი გალურჯდა ! გაიწიე არ ვაპირებ შენთან ლაპარაკს
-ღმერთო შენ რაღაც საოცარი ალქაჯი ხარ ალქაჯთა შორის სიყვარულს გიხსნი ათას სიტყვას გეუბნები და შენ კიდევ ხმის ტემბრზე მესაუბრები. გინდა გამაგიჟო ხო?
-არა! შენ მაგიჟებ უკვე და სანამ თავს ვაკონტროლებ და დრო გაქვს მომშორდი !
-ულტიმატუმს მიყენებ? - უფრო ახლოს მიიწია მათი მენჯები ერთმანეთს შეეჯახა და ქალდანმა შუბლი მის შუბლს მიაყრნო - საინტერესოა რისთვის მაქვს დრო . მომკლავ?
-არა თუ არ გაიწევი ვერარასდროს მომიშორებ რადგან უკვე ჭკუიდან გადავდივარ ამ ორ კვირაშ ისე მომენატრე- დახშული ხმით თქვა და ენაზე იკბინა როცა რეზის თვალები აბრჭყვიალდა და გაეღიმა -ჯანდაბა ! კიდევ ერთი ადამიანის ცოდვასაც დავიდებ მე ხომ ეგოისტი ვარ- უცებ მიაყარა. ხელები გაინთავისუფლა ყელზე მოხვია ქალდანს და ტუჩებზე დააცხრა.
-ვაიმეე გვეღირსაა? მე კიდევ ვიფიქრე მოკლავენ ერთმანეთსთქო - გაიანე შევიდა სიცილით და იმათი მზერა რომ დაინახა წარბები შეკრა- გავიდე?
-მოდი სალაპარაო გვაქ !- რეზიმ შუბლზე აკოცა ტასოს და დაიკოს მიუთითა დამჯდარიყო თავის ადგილას- გამარკვევ ანასტასიას მდგომარეობა რამდენად რთულია ? და რა შეიძლება გაკეთდდეს?
-რეზი
-შენ ისეთი პესიმისტი ხარ დარწმუნებული ვარ აბუქებ
-მართალია მაგრამ ვერ დავაჯერე ! შემიძლია ოპერაცია გავაკეთო შემდეგ მკურნალობის ხანგრძლივ კურსს გაივლის და შანსი დაფეხმძიმების გაიზრდება ,მაგრამ შეზღუდვები ექნება ძალიან ბევრი ფაქტიურად ჩვეულ ცხოვრებას უნდა შეეშვას
-ისედაც შეეშვება ჩვეულ ცხოვრებას „ძაღლს“ ცოლად ვერ შევირთავ
-უკაცრავად? და ვინ მოგყვება რო?
-ვინ გეკითხება რო?- ნაგლად გაუღიმა და უცებ მოაკეტინა
-მაინც რეზი გიგებს რა გავაკეთო - გაიანემ გაიცინა წამოდგა- წავედი მე ბავშვები უნდა მოვინახულო ...
კაბინეტიდან გამოსულს გიორგი აედევნა და კუთხეშ მიიმწყვდია
-გული გამისკდა ვაიმე- შეშნებულმა წამოიკივლა და მარცხენა მკერდზე ხელი მიიჭირა
-ქალბატონო შენ დასვენებას არ აპირებ? ორი დღეა არ გიძინია, არაფერი გიჭამია მხოლოდ ყავა და ერთი ფუნთუშა , შენ თუ დაავადდი რა ეშველებათ მომავალ დედებს?
-სად დაითვალე ახლა კაი რა
-სხვა ვერაფერი გაიგე?
-არ მაწუხებს ეგ მე ასე ვარ მთელი ცხოვრებაა
-იმიტო ხარ ჯოხივით
-დიდი ბოდიში რა ეს გორაკები ვისია?
-გორაკი არა უფრო მთა მაგრამ მაინც ჯოხივით ხარ ! კაი შევეშვათ მაგას რადგან ყველაფერი კარგადაა გადადებული საქმე უნდა მოვაგვარო და წასვლა მომიხდება ბაქოში ორი კვირით ხვალ საღამოს მივფრინავ ვეღარ გადავდებ
-ორი კვირა ბევრიაა
-ვიცი მაგრამ რა გავაკეთო თოჯინა?
-კარგი ხო რა უნდა გააკეთო მე ვის რას ვეუბნები სულ სამსახურში ვარ მაგრამ მომენატრებიი- ტუჩები დაბრიცა და უცებ გახდა პატარა თინეიჯერი გოგო. აკოცა გიოს და მოეხვია
-ჩემი პატარა ხარ და რა გავაკეთო
-არაფერი ეს ის შემთხვევაა როცა შენც ჩემი პატარა ხარ- გაიცინა და ცხვირზე თითი დაკრა. რომ გააბრაზა ამაზე გაეცინა და უკანალის ქნევით წავიდა ბავშვთა განყოფილებისკენ. გიო კი უყურებდა და იცინოდა.
რეზი გამთენიისას დაბრუნდა სახლში , ბექა ისევ მათთან იყო ეს იცოდა და არც კი ურეკავდა ხშირად სოფოს , ძალიან მოენატრა და პირდაპირ მის ოთახში შევიდა, ქალბატონს თვალები დაეჭყიტა და რაღაცას ჩაჩერებოდა მობილურში თან იღიმოდა
-ფერია
-რეეეზ მოხვედიი- გაიღიმა ისე როგორც ადრე და რეზის გული სიხარულით აუფართხალდა. დაიკოს მოეხვია და სახე დაუკოცნა
-რას უყურებდი პატარავ?
-მე არაფერს რბოლის დროს გადაღებულ ფოტოებს ვუყურებდი
-როგორ ჩაიარა ამ ორმა კვირამ?
-საშინლად .. კარგად ის ბიჭი ნამდვილი მასხარაა გაბრაზებულს კი არა მკვდარს გაამხიარულებს ეგ შეხვედრებზეც ეგრეა?
-არა ცოტა სერიოზული ხდება ხოლმე.. და რამე გითხრა ისეთი?
-რა უნდა ეთქვა ?
-არა არაფერი მე გავალ გამოვიცვლი და შენთან დავიძინებ კარგი? მომენატრე
-მიდი უცებ - გაიცინა და თითები აათამაშა საბანზე. რეზი გავიდა მოწესრიგდა და მალე მიუწვა გვერდით. დილით ბექას შემოვარდნამ გააღვიძა
-აბა ჭირვეულო გაიღვიძე დღეს ბოლო დღეა და ხო უნდა გამაცილ...ვა რეზი დაბრუნდი? როგორ ხარ? - უცებ გაჩერდა და რეზის მიაჩერდა, სოფო კი იგუდებოდა სიცილით -ბოდიში გაღვიძებისთვის უბრალოდ ..
-კაი ტო რას მებოდიშები არ გრცხვენია ? მიდი მოემზადე მე ვიქნები ჩემს გოგოსთან და წავიდეთ საავადმყოფოში მარიამი ვინახულოთ
-მეც წამოვალ
-მართლა?
-ხოოო მიდი წამოხტი ახლა მოვწესრიგდები და მერე ახალ ამბავს გეტყვით
-რა ამბავს?-ორივემ ერთად თქვა და მერე ერთმანეთს გახედეს -ახლავე გვითხარი!
-ოპერაციას გავიკეთებ ! ანუ გერმანიში მივდივართ რაც შეიძლება მალე რეზიკო
-მართლა? როგორც იქნა ჩემი ჭირვეული გოგო ძლივს - ბექა ისე უცებ მივარდა და მოეხვია . რეზის იქ ყოფნაც დაავიწყდა სახე რომ დაუკოცნა უბრალოდ მკვლელმა მზერამ შეაწუხა და უკან დაიხია -ხო!- რეზის რაღაც ანიშნა და გაქრა იქედან. მალე რეზიც უკან გაჰყვა
-გისმენ ..
-ვერ ვუთხარი რეზი ისე გამლანძღა ერთხელ როგორც მისი გადამრჩენი ვიფიქრე გაბრაზდება უფროთქო და არაფერი მითქვამს, მოგვიანებით ვეტყვი ყველაფერს ერთად
-რა ყველაფერს?
-იმას რომ... იმედია არ გაგიჟდები და არ იფიქრებ რომ შენი ნდობით ვისარგებლე და აქ იმის გარდა რაზეც შევთანხმდით სხვა მიზანიც მქონდა მე .. სოფო მიყვარს და ყველაფერს გავაკეთებ რომ ბედნიერი იყოს სულ მასთან ვიქნები ხელით ვატარებ თუ თავად ირბენს ყველა შემთხვევაში მასთან ვიქნები თავად სულ ოდნავ მაინც თუ ვუყვარვარ იმედია .. წინააღმდეგი არ იქნები
-ჩემი წინააღმდეგობა ზედმეტია იმხელა ბარიერი გყავს სოფოს სახით აი ის თუ დაითანხმე ურთიერთობაზე მე მხოლოდ ბედნიერებას გისურვებთ . შენ რომ არა ჩემი და დღეს არ იქნებოდა, ალბათ ღმერთმა გადაწყვიტა ასე ისე კი თქვენ ორნი ერთად კატასტროფაა უკვე ჩემი აზრით - ოდნავ გაიღიმა , მხარზე დაკრა ხელი ბექას და გავიდა.
მარიამთან მთელი სასტავი იყო უკლებლივ შეკრებილი , ალექსანდრე მისმა კოცნამ გააღვიძა დილით და ბედნიერებისგან გაიბერა.
-როგორ მომენატრა შენი კოცნა - გაიღიმა და ისევ აკოცა, შემდეგ ყველაზე ჭრვეული ქალბატონი ატირდა და მამიკომაც დაიჭირა. ერთ საათში ექიმებმა მოილიეს პროცედურები და მნახველებსაც შეეძლოთ შესვლა,მაო და ირაკლი შევიდნენ მათი შეხვედრა საოცარი იყო , მაო ბედნიერი იღიმოდა და ხან შვილს უყურებდა ხანაც შვილიშვილებს, ირაკლიმ კი უბრალოდ შუბლზე აკოცა და უთხრა“მეამაყები“ ეს ყველაფერი იყო ყიფოსგან . აი თორნიკეს შესვლა იყო რაღაც საოცრება კი არ შევიდა შევარდა და მთელი ძალით ამავე დროს სინაზით მოეხვია მეგობარს, როგორც ჩვეოდა მუდამ ათას საალერსო სიტყვას ეუბნებოდა და სახეს უკოცნიდა ახლა ბავშვებზეც გადავიდა ოღონდ არ უკოცნია ისე მარიამის მოფერებისას მიაყოლა როგორი სასწაულებიც თქვენ ხართ ბავშვებიც ისეთი გყავთო . ამჯერადმიშომ პოზიცია გაცვალა და თავად მოაშორა თორნიკე დაიკოს . ნაზად აკოცა შუბლზე და გაუღიმა
-გეყოფათ რაა თუ შეაწუხეთ ჩემი მარიამი მერე მე ვის ვაკოცოო ვააა გამოეცალეთ - გვანცამ შეიცხადა და მარიამს გაუღიმა .
ლიზიკო ბედნიერი უყურებდა და რომ დამშვიდდნენ მარიამმა დაიწყო
-ყველანი ძალიან მიყვარხართ , მესმოდა თქვენი სიტყვები და არ ვიცი გჯერათ თუ არა მაგრამ ვგრძNობდი რომ გტკიოდათ ჩემს გამო. დღეს დავასრულოთ ყველაფერი ცუდი , კამათი არა ჯანსაღი კამათი ურთიერთობებს აძლიერებს -ბოლოს დააყლლა და გაიღიმა - სანამ კიდევ ვინმე მკითხავს და მისაყვედურებს ბავშვების სახელებს რატომ არ ამბობო გეტყვით ხომ? ალექსანდრესაც აინტერესებს და ცოდოა მამიკო - ბავშვები მაოს, ლიზიკოს და ალექსანდრეს ეჭირათ
-ძლივს გვეღირსა გავიგებთ ახვლედიანების სახელებს
- ახლა ვიტყვი მათ სახელებს და არ შემაყვეტინოთ , რომ გავიგე სქესი მაშინვე ვიცოდი მათი სახელები - შესავალი გააკეთა და ალექსანდრეს შეხედა- ალექსანდრეს მშვიდი და ნაზი ელენე ჰყავს მკლავებში მოქცეული, ელიზაბეტს ელიზაბეტი აი მაოს კი ,ჩემი ეგოისტური ხასიათის გამო თორნიეს თუ უნდა ჰყავდეს მარიამი ვერ გავიგე მე არ მინდოდა ჩემი თორნიკე სულ ნუცას ჰყავს და მეც მინდოდა ჩემი თორნიკე ამიტომ მაოს ჩემი თოკო ჰყავს - ალექსანდრეს შეხედა ისევ და მის თვალებში აბრჭყვიალებული ცრემლი რომ დაინახა მიხვდა ბედნიერების იყო , ბავშვს უყურებდა შემდეგ შუბლზე აკოცა პატარა ქალბატონს და გაეღიმა. ლიზიკოს ძალიან გაუხარდა არაფერი უთქვამს უბრალოდ გაეღიმა ესეც საკმარისი აიყო აი თორნიკე კი ემოციის გამოხატვის გარეშე გაძლებდა?
-თორნიკეო? მომესმა ხალხო თუ მართლა ჩემი სახელი დაარქვა ბავშვს? ეს ნორმალურია ახლა? მე რომ დამემსგავსოს სად მიდიხარ მერე? მარა თქვენი შილი მე როგორ დამემსგავსება გამორიცხულია ეგ ამბავი . ვამაყობ მინდა გითხრათ რომ თქვენს შვილს ჩემი სახელი ჰქვია , სეხნიას არ შეარცხვენს სხვა თუ არაფერი და ნამდვილი ვაჟკაცი იქნება . სიბერეში ერთით მეტი მომვლელი არ მაწყენს . ეს ახვლედიანო რას წარმოვიდგენდით მე დაშენ სულ რაღაც ერთი წლის წინ ამას - ბოლოს დააყოლა და ნუცას მოხვია ხელი - ცოლო მალე უნდა დავრწმუნდეთ რომ მანდ მარიამია
-არ ინერვიულო შენ მე არსად წასვლას ვაპირებ თუ გინდა მეხუთე იყოს გოგო
-ყოჩაღ მარიამ ეგ აკლდა კიდე ამას გჟია არ იცი?
-შენთვის რომ მესმინა მე არც ეგ ბავშვი იქნებოდა მანდ და ჩუ ! - უცებ დაუბრიალა თვალები“გაბრაზებულმა“ და ისევ გაეკრიჭა მარიამს მას შემდეგ რაც ნუციკოს ყელში აკოცა .
ყველანი წავიდნენ, მარიამის დაჟინებული თხოვნით , ალექსანდრეც გაუშვა მათთან ერთად , ბავშვებს აჭმევდა როცა კარი გაიღო და ბატონი ალექსანდრე გამოცხადდა , თვალები უბრწყინავდა და იღიმოდა მომაკვდინებლად
-ნუ მიყურებ ეგრე მივდიოდი მაგრამ ვერ წავედი - წარბები აუთამაშა ცოლს და ბავშვებს შეხედა , ერთ -ერთი აიყვანა და დაძინებულ ბავშვს წარბებშეკრულმა შეხედა- მა როდის გაიზრდებით სულ გძინავთ რა არი რაა
-პატარა ბავშვივით რომ იქცევი ხოლმე თუ ხვდები ახვლედიანო
-საიდუმლო ვერ უნდა შემინახოთ ცოლ-შვილმა? მეც ვცერცეტობ ხოლმე ნიკოლოზის დამსახურებაა - ხმა დაიტკბო და ცოლს აკოცა - კარგად ხარ?
-კი ნუ ღელავ უბრალოდ სუსტად ვარ მალე მოვძლიერდები - ქმარს ყელზე გაუხახუნა ცვხირი და აკოცა - არ წახვალ სახლში? დაისვენე ცოტა გამოიძინე ნორმალურად ჭამე და მერე დაბრუნდი
-არ მინდა!
-კარგი ხო - გაიბუსხა მარიამი და მერე გაუღიმა- ნუ ხარ სვანი!
-ასეთი კი არა უარესი ხისთავიანი შეგიყვარდი შეგახსენებ
-არაა შეხსენება საჭირო ისე გიელავს ხოლმე თვალები მახსენდება მომენტალურად ყველაფერი რაც შენს შესახებ გამიგია და ვიცი . მანდ ბავშვის საჭმელი დევს და მომაწოდე ორს მე ვაჭმევ მესამეს მამიკო?
-აი გამომართვი მე რომელს ვაჭამო? ელენეს ძინავს და რომ გაიღვიძებს შემდეგ ვაჭმევ
-არჩევ? როგორ?
-არ ვიცი ასე უბრალოდ ვხვდები.....
...
დილით, ჩვეულ დროს შევიდნენ მშობლების ოთახში , რომ გაიაზრეს ზედმეტად ჩუმათ შეაღწიეს საძინებელში უცებ დაიყვირეს ერთბაშად და საწოლზე სათამაშოები ისროლეს რომლებიც სხვადასხვა ხმას გამოსცემდა . საწოლზე ერთმანეთის დახმარებით აცოცდნენ და ზემოდან დაეცნენ მძინარე დედიკოს და მამიკოს.
-გაიგიძეე მალიამ დედა გაიგიძე ვააა ცულ ლოგოლ ძინავც ამ ქალც - ტიტინით თქვა თაფლისფერთვალება გოგონამ რომელსაც ტალღოვანი ყავისფერი თმა აჩეჩვოდა და ძილისგან ლოყები აწითლებოდა , პუტკუნა თითებით აშორებდა საბანს დედიკოს და ბრაზობდა-ოოო ვიცი ლო გგიძავც იცოდე ალ მიქაჭუნო მელე ველ ვცუნთქავ მეე
-გოგო მამაც ბაძავც აუუუ ცუდები ქალთ თქვეენ გაიგიძეეთ ტოო გათენდაა- თორნიკემ ბუზღუნით თქვა მამიკოს მუცელზე ახოხდა და თითები დაუტყაპუნა ვითომ ძლიერად ურტყავდა- ეც კაცი მალთლა ლკინაცავითაა აბა აცე ძაან ვულტკამ და ალ ტკივაა
-კი ლოგოლ ალა აუ მამა კაი ლა ქო ქედავ ეს ოლი ლეებც ბოდავს - ელენემაც დაარღვია დუმილი და მამიკოს აკოცა ლოყაზე
-მოკლედ რა ამათ დავსჯი ახლა სამივეს- ალექსანდრემ ძლივს შეიკავა თავი და სამივე ერთად დააწვინა საწოლზე მარიამმაც გაიღვიძა და ღიმილით უყურებდა ბავშვებს და მამიკოს შემდეგ თავად დატკბა შვილების ალერსით , კისკისებდნენ და თავის დაღწევას ცდილობდნენ. ბოლოს თავიანთ საძინებელში გაიქცნენ და მარიამიც უკან გაჰყვა , ალექსანდრეც მიეხმარა ბავშვები აბანავეს და პირსახოცში შეხვეული დასვეს საწოლზე
-მიდი დლოძე ლა ბებიკო უნდა გავაგვიძოთ ვაა
-ოჰ თქვე მაიმუნებო აქ ვარ უკვე დაგასწარით - ლიზიკო შევიდა ოთახში და ბავშვებიც შიშვლები წამოხტნენ
-ვაიმეე რას აკეთებთ ბავშვებოო ელენე შენ მაინც რა გჭირს
-მა რა გითხარით მე თქვენ?
-ოო კაი ქოო ვიცით შიშველი სიაული ალ შეილება უძელობაა
-უძელობა კი ალა უზრდელობა
-ჩენ ლაც მისწოლებ ველ გავიგე მე ბიჭი ვალ და მალთალი ვალ
-ეგ ვინ გასწავლა ნიკამ ხო?- ალექსანდრემ მაშინვე ხელი დაავლო ბავშვს და მაისური გადააცვა
-ოო ალა იმაც ალა
-გითხრა არ უთხრაო ხო?
-ჩამშვებები ბოზ.. ალიან
-ოხ ნიკა მოგკლავ რეებს ასწავლის ბავშვს - ლიზიკომ შეიცხადა და მარიამიც გამოვიდა გაწუწული იყო
-რაღაც მომესმა მე?
-ქო გადამაკოლეც ელთ სიტყკვაც
-მე ხომ გითხარი რომელი სიტყვის მნიშვნელობაც არ იცი არ თქვა ბიძები რასაც ამბობენ იმ სიტყვების განმეორება არ შეიძლება
-უთქალი თოლე იჯელებც ლამეც
-ეც გააჩუმეთ ვაფჩე ლაა ვინაა ტო ლამდენც ლაპალაკობც
-აუუ დედაა ნუ მიჩლიიც- გაბუსხულმა გადაიჯვარედინა მკერდთან ხელები და ფეხი ააბაკუნა . ელენე მშვიდად იდგა და მამიკოს უხსნიდა რომელი კაბა უნდოდა . შემდეგ ჩაიცვა და ფეხსაცმელიც მოირგო
-მამა ველ მიკეთებც თმაც და გამიკეთებ დეე?
-მოდი ფერია ჩემთან- მარიამი საწოლზე ჩამოსხდა და თმის სარჭი გამოართვა ბავშვს . ელენეს ყორნისფერი თმა ჰქონდა, ნახშირივით შავი თვალები , და ძმისგან განსხვავებით შავგვრემანი იყო და ძალიან ჰგავდა მამიდას . ლიზიკო ზოგჯერ ცრემლიანი თვალებით უმზერდა და როცა ბავშვი მოეხვეოდა შემდეგ იღიმოდა , თითქოს ისევ შვილი ეჭირა ხელში მის მსგავსად მშვიდი და ნაზი იყო, იმდენად ჰგავდა ეშინოდა კიდეც ხოლმე .
- ბებოოოოოოოო - ლიზიკო ბებიას გაჰყვა უკან და ალექსანდრეც დაედევნა
-ლიზი კიბესთან შესდექი თორემ - მაშნვე დაამუხრუჭა და დასჯილი მზერა მიაპყრო მამას - ნუ მიყურებ ეგრე
-ბოდიჩი უბალოდ ბაბოც უნდა ვუთქლა ჩოკოლადები მაჭამოც სანამ დედიტო ჩამოვა-გრძელ წამწამებს აფახულებდა და ადგილზე ირწეოდა .
-მე გაჭმევ ჩუმად- ალექსანდრემ ხელში აიყვანა და გემრიელი ლოყები დაუკოცნა
-მათა?
-ხო ოღონდ დედიკოს არ უთხრა გაბრაზ..
-ჩვენ?- თორნიკე და ელენე კნუტის თვალებით უმზერდნენ ქვემოდან
-მოდით , ხელი მომხვიეტ დამძიმდით უკვე არ დამივარდეთ- სამივე დაიჭირა და ისინიც მიეკრნენ მამიკოს . ქვემოთ როგორც კი ჩავიდნენ სახლშ ქარიშხალივით შემოვარდა მეოთხე ბავშვი ახვლედიანებისა
-აბაა სად არიან ნიკუშას ნამცეცა ბავშებიი? ბიძიამ რა მოგიტანათ არ ნახავთ?- დაიყვირა შემოსვლისთანავე და ჯერ პარკები შემოვიდა შემდეგ ნიკა გამოჩნდა
-გიჟი მოვიდა
-ალაა გიჯი ბიძია უუფ - წარბები შეკრა ახვლედიანების პატარა ვაჟკაცმა და ქვემოთ ჩაბობღდა
-ჩემი გვრიტებიი, ტკბილებოოო შეგახრამუნებთ ახლაა მოვდივააარ- ბავშვებს გაეკიდა და ისინიც კისკისით ურტყავდნენ ოთახს წრეს
-მეოთხე ბავში მოვიდა
-ამ ბოლოს რძალი მესწერვება უნდა გავუშვათ სანდრიკუნა -ჩვეული“სერიოზული „ გამომეტყველებით თქვა და ძმას მხარზე დაეყრდნო. ბავშვებიც გაჩერდნენ აღარ მოგვდევსო და იმ წამს დაავლო ხელი თოკოს- დაგიჭირე მაიმუნოო
-ალ ვალ მე მაიმუნი მე დიდი ბიჭი ვალ -გაიჯგიმა პატარა ახვლედიანი და იმ წამს ეჭვი არავის შეეპარებოდა რომ ნამდვილი სვანი იყო
-ეს ბავშვი მიშოს ჰგავს სვანობაში
-მიშიკოს კი ჰყავს ორი ბავშვი და შენ კი დაყიალობ ისე - მარიამმა სამზარეულოდან გამოყო თავი და დაეჭყანა მაზლს
-დიდი ამბავი მეც გამომყვება ნინა
-ელოდე შენ- ლიზიკომ გააჯავრა ამჯერად და მართლა გაიბუსა
-აუუ ლიზიკო შეენც? კაი რაა ლიზიკო ამათ აყევი? მალე დაბრუნდება ოთხი თვეღა დარჩა თორე გიგის გავთიშავ და წავალ
-გიგი გათიშულია ისედაც ერთი გვანცა არ ჰყოფნიდა ვითომ მეორეც დაემატა ნუკის სახით
-აუ ტო ეგ ბავშია ჩემი საოცრება რა ჩემს მაგიერ იყრის ჯავრს გიგუნაზე იმენნა გადაიყვანა ტიპი ჭკუიდან გუშინ შემხვდა თოჯინას ეძებდა ორი წლის ბავში როგორ ეუბნება რა უნდა ამას ვერ ვწვავ
-ვერც მოწვავ
-ეს რატო მებღვირება რა უნდა რძალო? - ხელშ ლიზი ეჭირა და ისე მოძრაობდა , უცებ თმაში წაავლო ხელი ბავშვმა ა დაიყვირა-გოგო მეტკინა
-აბა ნუ მიჭელ ქელც ალ დავვალდები უიმეე ლა ველ ისწავლე
-ამას შეხედეთ ერთი სწერვა ეს
-ალ ვალ მე სელვა სწელვა
-სწელვა ლოგოლაა ძვალი აქ მაგა და ალ იწელება ვცადე მე მალა ქელი ალ გაეწელა - თორნიკემ დარწმუნებულმა თქვა და ნიკა წამშ ხოხავდა რო გაიაზრა რაც უთხრა მარიამი კი გაოცებული უყურებდა
-რა გააკეთე თორნიკე? როდის?
-დებილი ქალ ლო გეუბნები ალ გჯელა მე მითქლა ალ უთქლაო და თვითონ ტლიკინებც იდიოტი- სიცილით თქვა ლიზიმ და ნარნარად გაემართა სამზარეულოსკენ სადაც ბებო ფუსფუსებდა თან თმებს ეხვევდა თითზე და წამწამებს აფახულებდა-ბებოო
-რაო ბე რა გნებას ქალბატონს?
-ჩემსავით ტკბილი და გემრიელი რამ ლაც ჩეილება ჩავაქრამუნო
-შოკოლადი არაო დედამ ჭამამდეო . რომ ვისაუზმებთ მხოლოდ მერე
-ჩენ ამქელა ქალი დედაც უჯელებ? დამოუკიდებლად მიიგე გადაწკვეტილება ბებო მე ქო ჩენი მოცაქელე ვალ და ძალიან მიკაქალ- ქალს მოეხვია და წარბები მაგლა აზიდა- გატოცო? -გაუღიმა და ტუჩები გამობურცა
-ჩემი მაიმუნი გოგო მოდი ჩემთან მოდი და ერთს გაჭმევ იცოდე მეტს არა
-მალტო მე? თოკოც და ელეც? გოლი კი ალ ვალ მე
-ჩემი კარგი გოგო 0გაიღიმა ქალმა და კარადის ყველაზე მაღალი თაროდან შოკოლადები ამოიღო - აჰა მისცემ თავად თუ მე გადავცე?
-მე თითონ მოვაქელქებ ალ ინელვიულო ალ დავიწვები - ისე თქვა ლიზიკომ სიცილი ვერ შეიკავა . მიხვრა მოხვრა ხომ რაღაც საოცრება ჰქონდა დიდი ქალივით მიდიოდა თავაწეული ამაყად მხრებშ გამართული და შიგადაშიგ თმას იწევდა ყურს უკან. თვალებით ანიშნა ბავშვებს და ისე მისცა შოკოლადები მარიამსაც კი გამოაპარა.
სახლში კოსტა შემოვიდა ხელში ბავშვები ეჭირა , გათანგული იყო და მზერითაც კი შველას ითხოვდა
-მიშველეთ ხალხო - ამოიგმინა და დასვა ბავშვები
-ვაა ჩემი კოსტალა მოვიდა რავა ხარ კოსტალიჩ? დაკა ხელი
-რავიი ვაარ ტოო- ისე უთხრა ნიკა გადაქანდა , კოტეს თვალები აუვიდა შუბლზე და ზემოდან დახედა პატარა წერტილს
-აუუ რა კაცია ტოო ჩემი სკოლაა ათიანი ძმა პირველი ხარ შენ ზმობას ვფიცავარ თოკუნა ჩამოიტოვე ვსიო დაწინაურდა აბაშიძს ვაჟკაცი
-შენ ნორმალური ხარ ? რას ასწავლი ბავშვს ? მომკლავს ანა
-მოკლედ რა ასე როგორ მოგარბილათ ამ ცოლებმა ტო
-შენ ვისზე ამბობ ნინა გმართავს ჯერ შეყვარებულია და ცოლად რომ გამოგყვება ალბათ სულ დაკარგავ თავისუფალი სიტყვსი უფლებას
-რა იყო აბაშიძე შუტკა მეწვიაო? დიკო ფერია არ მაკოცებ? -ბავშვს მიუბრუნდა რომელიც უკვე გამქრალი იყო ჰორიზონტიდან და ტყუპებისკენ გარბოდა
-დამელოდეე - უკან გაჰყვა დიმაც
-რა გჭირს შენ - ალექსანდრემ გახედა დივანზე დამხობილს და გაიღიმა- კიდე არ დაბრუნებულა ანა?
-არა ტო რა მივლინებაა ასეთი გავგიჟდები სულ ოტაც და გავგიჟდები . სამი დღეა არ მიძინია ვერაფერს ვაჭმევ, გიჟებივით დარბიან, არ იძნებენ, სახლი ბრძოლის ველს ჰგავს ანას საყვარელი ლარნაკი მიახატეს კედელს გუშინ ვერსად ვიშოვე ისეთი რომ ჩამოვა გაგიჟდება - უცებ მიაყარა და ბალიშში ჩარგო თავი- ძურად გყავდეთ ესენი რა წავალ დავიძინებ
-მიდი მე მივხედავ- ნიკამ თქვა და მტვრევის ხმაც გაისმა
-დიმიტლიიიიიიიიიი დაკალე იალაგი და დამნებდი - ლიზიკოს ხმა გაისმა რომელემაც მთელი სახლი მოიცვა და დიმაც გამოვარდა მთელი სიჩქარით ისე გარბოდა თვალი ვერ მოჰკრეს მხოლოდ ლიზის მიერ ნატყორცნი ბურთი დაინახეს რომელმაც გაჰკვეთა ტერიტორია და პირდაპირ დანიშნულების ადგილზე მიაღწია , დიმას თავში მოხვდა და მოწყვეტით რომ დაეცა ეზოშ მაშინ დაინახეს
-ვაიმე შვილო - კოტე წამოვარდა მაგრამ მარიამი ეზოშ იყო და უკვე იქ იყო
-ლიზიიიი - ალექსანდრემ დაუძახა ხმადაბლა მაგრამ საჭირო არც იყო ყვირილი სიე უყურებდა . ლიზიკომ უკან სვლა დაწიყო თავი დახარა, ხელები ზურგს უკან დამალა დათორნიკე რომ გამოვიდა არ იმას უპასუხა
-რა ქდება ლიძა.. ლიზუნაა
-ჯანდაბა- ბურტყუნით თქვა და ეზოში გაიხედა სადაც დიმას ასულიერებდა მარიამი. კოტეს ალექსანდრე და იყო ორომტრიალი . როგორც იქნა გამოფხიზლდა და საძინებელში დააწვინეს . აი შემდეგ კი კართან მდგომი ლიზიკო რომელიც ამღვრეული თვალებით უყურებდა ბიჭს აიწურა და მლაშე სითხემ დენა დაიწყო , როცა მარიამი დაიძრა მისკენ
-საძინებელში დროზე - გაბრაზებულმა უთხრა და ისიც უცებ შებრუნდა, თავდახრილი მიბაჯბაჯებდა როცა დიმას ხმა გაისმა
-აუ არ დასაჯოთ რა ჩემი ბლალი იკო მართლა მამა - ლიზიკო მეორე ოთახიდან უყურებდა ბიჭს და თვალებით უხდიდა ბოდიშს
-არ დასჯიან მა ნუ ღელავ-კოტემ შუბლზე აკოცა და ლიზიკოს გაუცინა- ლიზ მოდი ჩვენთან მასწავლე ერთი ასე მაგრად როგორ ისროლე მამიკომ გამეცადინა? ლიზიმ დედას შეხედა და მხოლოდ შემდეგ დაიძრა საძინებლისკენ . გატრუნული შეიძურწა და აიწურა საწოლთან
-აუ ტო როგორ გიყურებთ რას შემიშინეთ ბავშვი მაგარი ხარ ლიზ აი მე ვერ ვესროდი ეგრე ზუსტად - ნიკამ ხელშ აიკვანა და გაბუშტული ლოყები დაუკოცნა- კარგადაა ეს ტარზანი ნუ ღელავ შენ
-მათა კაქათ ქალ?
-კი , იმედია გავთანაბრდით
-არა ! ის ჩემი საკალელი თოჯინა იკო იც გაფუჭდა და აგალ მკავც ჩენ კიდე ალაფელი გჩილს
-ლიზი აბა ბავშვი უნდა დაგემტვრია? ეგრე როგორ შეიძლება ბებო
-ალა მაგლამ გილცი ქო იკო? თქვი ნიკუჩა თონიკე ბიძიაც ნაჩუქალი თოჯინა გამიტექა იცოდა ლოგოლ მიკალდა და მაინც - გაიბუსხა და ნიკას მკლავებში ჩაიმალა.
ლიზიკო გაბუტული იყო და დიმას ერთი კვირა ზედაც არ უყურებდა, სანამ კოტემ არ იყიდა იგივე თოჯინა და ბატტონი დიმიტრი არ დააგდა საჩუქრით ხელში . შემდეგ მოეხვია და გაღიმებული დახტოდა ოთახში.
ნუცა უნივერსიტეტიდან სასწრაფოდ დაბრუნდა ბავშვი ძიძასთან ჰყავდა დატოვებული რადგან თოკო სამსახურში იყო და გარბოდა სიარულის ნაცვლად. პატარა ქალბატონი მშვიდად იყო წამოგორებული ხალიჩაზე და თოჯინას თმას უკეთებდა .
-ჩემი ფერია სად არის?
-დედაააა- წამოდგა და მისკენ გაიქცა - მომენატლე დეე
-მეც ჩემო ფერია - ხელში აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა , ჩანთა იქვე მიაგდო და ბავშვის სურნელი შეიგრძნო. გაბრუებული იდგა როცა ზურგიდან სხეული აეკრო და ელექტრონებმა იწყეს მოძრაობა თხემით ტერფამდე .
-ჩემი პატარა დაბრუნებულა რაო ლექტორმა კარგი გოგო ხარო?
-სამსახურში რატომ არ ხარ?
-ჩემი მარიამი არ მენატრება მე თუ რა ხდება? ხო ჩემი ფერია?- ბავშვს გაუღიმა და აკოცა- რა დინჯი მყავს ტოო ბავშვი ასე ნათლიას ჰგავდეს არ მინახავს მამა ცოტა მე და დედიკოსაც დაგვემსგავსე
-ველ გავიგე ლატო მეუბება ამაც ვაა
-ჩემი კუდრაჭა
-ეს კუდაჭა კიდე ლა ალი ველ ვამბობ- მამიკოს კოცნამ ლოყა დაუსუსხა რადგან წვერი შეეხო ნას კანზე და დაიმანჭა
-აი ხომ ხედავ ბავშვსაც არ მოსწონს წვერი
-დედიკოს მოსწონს ვიცი
-სულაც არა !- გაიბუსხა და საძნებლისკენ გაემართა. ბავშვი დასვა თავად კი სასწრაფოდ გამოიცვალა, სააბაზანოში შევიდა გადაივლო და სწრაფად გამოცუნცულდა, შორტით და მაისურით . მამა-შვილი საწოლზე იყო წამოგორებული და თამაშობდა .
-სადილი გვაქ თუ მოვამზადო?
-არაფერია მე და მარომ შევსანსლეთ ყველაფერიი - ხმა დაიბოხა და ბავშვს მუცელზე აკოცა- ახლა კი მაროს შევჭააამ
-ალააა ალ ჩემჭამოც უთქალი მე ტკბილი კი ვალ მალა ალ ჩემჭამოც მელე ჩიჩია კბილჩი გაეჩქილება და კომბლე გაუტეხს თავც
-ჩემი ბოთე ბავშვი მა მამაშენს რომელი კომბლე მოერევა დედაშენის გარდა - გაიცინა და ბავშვი მართლა შეჭამა იმდენჯერ აკოცა , ისიც კისკისებდა და პატარა ფეხებს საწოლზე ატყაპუნებდა ხელს კი მამიკოს ხვევდა.
-როდის ასრულებ სწავლას?
-ეს კვირა და მორჩა - ლოყაზე აკოცა ქმარს და მზადება განაგრძო- დედიკომ დამირეკა და იმ დღესვე გველოდებიან
-მე ვინმემ მკითხა?
-ასე თქვა ჩემს სიძეს მონატრებული ვეყოლები თან ახალი ღვინო გვაქ არ გაუსინჯავსო
- მოვდივარ რა პრობლემაა , ბიჭებსაც გამოვიყოლებ და ეგაა , ნაზიკოც მომენატრა ტო ჩემი ტკბილი ბებო
-ლოდიც მივდივალთ ბებოცთან? ბავჩვები ალ წამოვლენ? მალლტო ალ მინდა
-აი ხომ ხედავ უნდა ბავშვს და ან ძმა უთხარი დედიკოს მა
-ქო მინდა უთქალით წელოც მოიკანოც ლა
-წერომ სამეცადინო მაქ რომ დავასრულებ კიდევ ორი წელიც და მერე მოვიყვან ორს მიყოლებითოო ასე თქვა დე
-აუუ წელოც სწავლობც? ალ მინდა მე სწავლა ცუდია
-არა მამა ეგ არ თქვა მამიკოო სწავლა სინათეა უსწავლელონბა სიბნელეო მა
-ვაიმეე გიჟი ხარ შენრა მაგრად აუხსნა ბავშვს?
-შენ ეგ ზედა სად იპოვე? - უცებ შეხედა ცოლს რომლიც მაგიდისკენ დაიხარა და წარბები მაღლა აზიდა
-ტკბილი მოგონებების აღსაძრავად
-ტკბილის როგორ არა ! გიჟი ეს რომ გამომეცხადე მაგ ზედით მეგონა დამერ.. დამელია წყალი - უცებ გადააკეთა რომ მიხვდა ბავშვი უსმენდა . ნუცა კი იცინოდა ეშმაკურად და თვალებს უჟუჟუნებდა- ოჰ როგორ მოქმედებ ნერვებზე? რაო იმ შენმა კურსელმა
-შემეშვი!
-უკაცრავად? მე მეუბნებით? თუ მომესმა?
-კამათი არ მინდა ბავშვთან და მადროვე - გაბუსხულმა დაიწყო ჭამა და ბავშვს გაუღიმა რომელიც თოჯინაზე თამაშობდა. შემდეგ მიალაგა ბავშვი საძინებელშ წაიყვანა დააძინა და თავის ოთახში შევიდა. გამოცდა ჰქონდა კიდევ ერთი დარჩენილი და მომზადება სჭირდებოდა, წიგნებს ალაგებდა როცა ზურგიდან აეკრო თორნიკე, ყელში აკოცა და მაისურის ქვეშ შეაცურა თითები
-მომენატრე ...
-თორნიკე
-რა ხმა გაქ ახლა არ მითხრა გაბრაზებული ვარო თორემ მოვკლავ იმ დ.. მმ... ბო.. ვიყო
-ნუ უწევ ხმას ჯერ ეს ერთი მერე მეორე სამეცადინო მაქვს და თუ არ გამახსენებ ნერვების მომშლელ ფაქტორს დამავალებ
-ნერვების მომშლელი რა არის ვიღაც დ.. მოტ...გათხოვილ ქალს რო გეჩალიჩებოდა და ერთი ვგლიჯე ყბაში ეგ? მეცადინეობაზე არაფერს ვამბობ ძალიან კარგად იცი შენ !- თქვა და გაბრაზებული გავიდა . ნუცამ ცოტახანს იმეცადინა შემდეგ ვეღარ მოითმინა და ქვემოთ ჩავიდა , თორნიკე ეზოში , ჰამაკში იწვა და ერთ წერტილს უყურებდა. ნუცა ჰამაში ახტა და ზემოდან მოექცა ქმარს, მოწყვეტით აკოცა ტუჩებში და თვალებში ჩახედა
-რა
-ოო ნუ გაჭედავ ახლა სვანო ! შევრიგდეთ - ტუჩები ყელზე მიაკრა და გაიცინა - ვგიჟდები ამ ხორკლებზე შენს კანს რომ ამშვენებენ ჩემი შეხებისას
-მე არა
-აუუ თორნიკეე!
-ნუ მიყურებ ეგრე ... ნუ მიყურებ გაბრაზებული ვარ მე
-რამდენჯერმე გაიმეორე რომ თავი დააჯერო - გაიცინა და ეშმაკურად მოიკვნიტა ტუჩი - მეც მომენატრე ეს იყო და ჰაერში აღმოჩნდა მერე საძინებელში
-ბავშვმა რომ გაიღვიძოს მაინც თავს ვიზღვევ- ჩურჩულით თქვა თოკომ და მაისური მოაშორა, საწოლზე დააწვინა და სწრაფად გახადა - იმეცადინე შენ უკვე?
-ნწ- ვნებამორეულმა თქვა და შარვლის შესაკრავიი გახსნა . თორნიკემ მკერდზე აკოცა და სწრაფად მოაშორა სამოსი...
-მიდი ახტი უცებ და იმეცადინე ხვალ მე ვერ ჩაგიბარებ გამოცდას ბავშვმაც გაიღვიძა მგონი მე და მარო წავალთ უფროს მარიამთან ,სახლში იქნება უკვე და მერე მოვალთ გვიან - უცებ წამოდგა ცოლს აკოცა და გავარდა.
ნუციკომ დიდხანს იმეცადინა , თორნიკე და ბავშვი უკვე დაბრუნებულები იყვნენ წიგნზე რომ ჩამოეძინა და თოკომ ისიც მარიამის მსგავსად თავად დააწვინა საწოლში გვერდით მიუწვა და დაიძინა.
ერეკლიუსი და კატუსია ბავშვთან ერთად ინგლისში იყვნენ, როგორც შეთანხმდნენ , კატუსია სწავლობდა და ერეკლე კი საქმეებს აგვარებდა . აკო და თათული გერმანიაში იყვნენ, მიშიკო და თათა ისევ დაბრუნდნენ უკან და ასე რომ ტყუპები ერთად იყვნენ. ყიფიანებს ძალიან ენატრებოდათ პატარა ირა და ინა ყიფიანები .
არ შემიძლია გიგისთან რომ არ შევიჭყიტო , შესაძლოა რაიმე მომხვდეს თავში იქ ისეთი ამბები ტრიალებს სულ პატარა ალქაჯის გამო მაგრამ ავიტან როგორმე . აი ახლაც ქალბატონი ღამის თორმეტ საათზე ჩვეული ენერგიით დაბრის, დახტის და ცელქობს
-მამააა ცქენი მინდა -მხრებზე დაუსკუპდა მამიკოს რომელსაც საუბრის საშუალებაც არ ჰქონდა სამსახურიდან ისეთი დაღლილი დაბრუნდა და შუბლზე მოხვია ხელი - მამაა
-კარგი ვდგები მომეჭდე არ დავარდე
-გიგიიი მე რა გითხარი ეგრე ნუ აკეთებ დაღლილი ხარ დაგივარდება ბავშვი - გვანცა შემოგორდა ვაშლით ხელში ცაკლე თეფშზე ელაგა დაჭრილი პატარა ნუკისთვის - ნუკიიი ჩამოქვეითდდი და ვაშლი მიირთვი
-არ მინდა ვაშლი ჩემს ძმას აჭამე
-შენი ძმა ჭამს შენ უნდა მიირთვა ახლა
-აუუუ მამა გამიყვანე აქედან დავტოვოთ ესენი ცალკე განყოფილებაჩი ლა
-კარგი მამა წავედით
-სად წახვედით
-აუუ ტო დაღლილი ვარ არ გესმით? არ გებრალებით? ჩამოქვეითდდი რაინდო ? დედოფალო დამშვიდდი მომეცი ეგ ვაშლი აჰა რაინდო მიირთვი რკინაა ამაში და ჯანმრთელი იქნები ბევრს თუ შეჭამ მერე შენს ძმასთან გაჭიდავებ
-ეგ ლოდიც დაიბადება მანამდე შევჩამ სანამ გაიძდება და იჩქუბებს ლკინიც საბადს გავაკეთებ
-მოკლედ რაა სულ დედაშენს გავხარ
-იმიტო ვალ მაგალი
-აი ეგ უკვე ბებიაშენის სიტყვებია რაო ლამრომ გამლანძღა ხო? მოკლედ ეს ქალი რაც დაბრუნდა სულ მჭამს - ბუზღუნით თქვა , საძინებლისკენ წავიდა გაიხადა და ძალაგამოცლილი როგორც დაეცა საწოლზე ისე დაიძინა.
ოთხი წელი გავიდა და პრობლემები ჩნდებოდა უხვად მათ ცხოვრებაში, ასევე დიდი სიჩქარით ცდილობდნენ მოგვარებას და გრძნობის ურყევად შენარჩუნებას, ხშირი იყო დაღლილობისგან დივანზე ჩაძინება, ან საერთოდ ნუკის გამო გათენება სულ რაღაც აწუხებდა საიდანღაც ვარდებოდა , რაღაცას იტეხდა მიუხედავად იმისა რომ ყოველ ნაბიჯზე უკან დაჰყვებოდნენ მაინც ახერხებდა ეს ურჩი ბავშვი საფრთხის პოვნას და ათვისებას.

ქალდანებზე გადავიდე? დავიწყოთ ქალბატონი გინეკოლოგით . გაიანე და გიო ოთხი წელია ერთად არიან და უკვე ორი წელია ცოლ- ქმრის სტატუსით მოძრაობენ რადგან ბატონმა მაჭავარიანმა გააპროტესტა ჩემი ბიჭი კანონიერი უნდა იყოს რა ვუთხრა დედაშენის ბოიფრენდი ვარო? ნუ მოკლედ დაოჯახდნენ უფრო სწორედ დაოჯახებულნი კი იყვნენ ხელი მოაწერეს უბრალოდ. მალევე დაიბადა ბატონი ლუკა მაჭავარიანი და დღეს უკვე ახალისებს მათ ოჯახს , გაიანე ფეთიანი დედიკოა გიო კი მშვიდად „ამშვიდებს“ ცოლს . მაკა სიხარულით დაფრინავდა შვილიშვილი რომ შეეძინა რიგით მეორე მაგრამ სწორედ ის იყო მისი ერთადერთი იმედი , რომლითაც ამაყობდა რადგან გაიანე მართლაც რომ ბედნიერების მომტანი გამოდგა მათთვის. ბავშვი ძირითადად ბებოსთან იყო მშობლების მოუცლელობის გამო, გაიანემ მაინც ვერ დათმო სამსახური უკვე მოღუშული დადიოდა ერთი წელის რაც გახდა ბავშვი გიორგიმ სამსახურში „გააგდო“ მას მერე ჩიტივით ლაღად იყო. მართალია იყო მათ ცხოვრებაში რამდენიმე „დაბრკოლება“ გაიანეს მოადგილის და ვიღაც გიოს „ნაშების“ გამო მაგრამ დიდი არაფერი შეუცვლია ამ ფაქტებს, პირიქით გააძლიერა ნდობა .
ქალდანებზე ვსაუბრობ და საამაყო წარმომადგენლები რომ არ წარგიდგინოთ არ მეპატიება . პირველ რიგში იმ ფაქტს ავნიშნავ რომ ანასტასია ძალიან მალე დაადგა ბარგით რეზიკოს „ასე მარტივად არაა საქმე შენ რომ გგონია რეზიკუნაო“ რეზიმ ლილე რომ ვერ დაინახა გაჭედა აი პასუხზე სულ გაგიჟდა რომ უთხრა სკოლაში ამერიკაში გავუშვიო. ორ დღეში ლილეს იკრავდა გულში რეზი და ანასტასიას უბღვერდა, იმდენი მოახერხა ამ კაცმა რომ ტასიკო მშვიდი, ბედნიერი ქალი გახადა, რომელიც არაფერზე ეწინააღმდეგებოდა გამონაკლისების გარდა, მაგრამ ვაი ისეთ წინააღმდეგობას .ლილე გიჟდებოდა რეზიზე ანასტასია ეჭვიანობდა პატარა ბავშვივით და გაბუტული დგებოდა პირველი ქალდანს რომ ეხვეოდა პატარა ნამცეცა მერე კი ორმაგ ანაზღაურებას იღებდა მამიკოსგან და შვილისგან. ქალდანმა ყველაფერი გააკეთა ტასიკოს ბედნიერებისთვის , არ დანებდა ქალბატონის მოტივირება ბოლომდე მოახერხა და მკურნალობამ არაჩვეულებრივად ჩაიარა , გასაოცარი შედეგიც კი იყო უბრალოდ ბავშვის მოლოდინში იყვნენ ისე როგორც ჩვეულებრივი წყვილი .
ლილე სკოლისთვის უნდა მოემზადებინა და ძლივს წამოსწია თავი , საათს რომ შეხედა და პირველს უჩვენებდა ისე წამოფრინდა კარში მდგომ რეზის შეაფრინდა
-ვაიმე ბავშვი სკოლა.. ჩამეძინა
-დამშვიდდი- ბოხი ხმით უთხრა რეზიმ და კარი ზურგს უკან მიხურა
-რა.. რეზი გაგ,...
-ჩშ.. ბავშვი სკოლაშია მშვიდად უსმენს მასწავლებელს და ეჟღურტულება ჩემს ნათლულს- საუბრობდა და თან იშორებდა ზედმეტ სამოსს- მგონი მუშაობა შევანელეთ ფოლო რამდენიმე თვეა და არ მომწონს ეს ამბავი - ჩურჩულებდა და უკვე გატრუნული ჯიშკარიანის სხეულს მონდომებით შეისწავლიდა
-მიყვარხარ გორილა - უთხრა და თავისკენ მიიზდა
-რა გიტხარი მე ალქაჯო!
-მაინც გორილა ხარ- გაიღიმა და ტუჩებზე დააკვდა ....
სადილს ამზადებდა ტასო , დედამთილის დასახვედრად, რეზიკოს ეხმარებოდა და მხიარულად ფუსფუსებდნენ .
-რომელ საათზე ჩამოფრინდება?
-საღამოს შვიდზე
-რატო იღიმი? გიხარია ხო ჩემს ნერვებზე რო დაუკრავს არა მაინც რას მერჩის იმას თუ არ ჩავთვლით რომ ჩემი ჩაცმულობა, საუბარი, ქცევა, სამსახური არ მოსწონს ის რომ ბავშვი მყავს და ის რომ შვილიშვილი არ ჰყავს
-კარგი რა გაატარე მნახავს აქ გაჩერდება ცოტა ხნით და შემდეგ გაიანეს ესტუმრება , გიორგიმ იკითხოს - ყელში აკოცა და შემდეგ მხარზე გადავიდა
-ასე მხვდებით? გადასარევია პირდაპირ - ცივი ხმის გაგონებისას ორივე შეხტა უცებ
-დედა? ჯერ აქ რა გინდა აბა შვიდძეო?
-თუ არ მიღებ წავალ და შვიდზე მოვალ
-მომენატრე - ერთ ყურშ შეუშვა მეორედან გამოუშვა მისი სიტყვები და მოეხვია . ისიც დატკბა უცებ და შვილის სურნელი შეიგრძნო
-მეც ჩემო ბიჭო -საგრძნობლად შეეცვალა ტონი და მერე ანასტასიას გახედა მინი შორტი და ტოპი რომ ეცვა
-ახლა გაიღვიძა ამან თუ პიჟამო რატო აცვია
-მეც მომენატრეთ დედამთილო - უცებ უთხრა და მოეხვია - როგორ იმგზავრეთ? მომსახურებით კმაყოფილი ხართ თუ „სტიუარდესამ“ ისევ გაგაბრაზათ?
-აღარ გვესმის უკვე საყვედურებიო? ივარჯიშე თუ რა ხდება- ეს ისე უთხრა სამივეს გაეცინა
-სოფო როგორაა? -ქალდანმა ყურადღება გადაიტანა და დედიკოს მოხვია სიევ ხელი
-სოფოო? - ხმამაღლა თქვა და შემოვარდა კიდეც გიჟი
-ჩემიი რეზიკუნკულაა როგორ მომენატრე სიხ - ზედ შეახტა ძმას და სახე დაუკოცნა მერე რძალს გადასწვდა და ისიც მოიკითხა- აბა როგორია ჯერ მწარე ჭამე კვლავ ტკბილი თუ ეძებ გემოვნებასაო- დედამისზე მიუთითა და ქალის გამომეტყველება რომ დაინახა გაიცინა - აბა სადაა ლილე?
-სკოლაშია
-კაი რა რა უნდა ამ სიცხეში სკოლაში ბავშვს ორი დღე დარჩა გააცდენიეთ , რეზიკუნაც იქაა ხო?
-დიახ . მალე მოვლენ ნინი მოიყვანს
-იმას ენაცვალოს ბებო ჩემი ჭკვიანი - ქალმა სიხარულით თქვა და შვილს შეხედა ისევ -ბარგი ეზოშია და შემოიტანე აქ ვრჩებით , სიძეს მერე ვესტუმრები სხვა დროს , ჯერ რძალს ვყავარ ძალიან მონატრებული და თქვენთან ვიქნები
-მიდით ახლა გადარეკეთ გადმორეკეთ შეკრიბეთ სასტავი რა წესია ეს რძალოო-გაიკრიჭა და ჯიშკარიანს აკოცა- გამაგრდი მე შენთან ვარ - ამაზე ორივეს გაეცინა დედამთილი კი ქოთქოთებდა და ამოწმებდა ყველაფერს
-ოჰ იცოდა რომ ჩამოვდიოდი და დაულაგებია ყველაფერი
-აბა დედაა შენ რო მოდიხარ თორემ ისე საღორეში ცხოვრობენ
-გოგოო ! შენ გაჩუმდი ჯობს
-თორემ დაიწებს იმაზე ლაპარაკს როგორ გავეყარე ამ სასწაულ ბიჭს რომელიც ჩემთვის იყო გაჩენილი, რომელმაც სიკვდილის კლანჭებისგან მიხსნა და ბლა ბლა ბლა ცოტა ახალგაზრდა რომ იყო გეტყოდი შენ გაყევითქო მაგრამ ბექას უფრო პატარა გოგონები იზიდავს - უდარდელად თქვა და დივანზე დაეხეთქა- რეზიკუნაა ჩემი ბარგი ჩემს ოთახში აიტანე ხო?
-მიმაქვს -გაბრაზებულმა უთხრა და ოთხი ჩემოდანით განაგრძო გზა.
სახლში რამდენიმე წუთში ჟრიამული იყო , ნინიმ ბავშვები მოიყვანა სკოლიდან და ქალბატონი ციციც იმ წამს წამოფრინდა ფეხზე ბავშვების შესახვედრად. რეზი მაშინვე გაიქცა ბებოსკენ მანაც მოხვია ხელები და უამრავი საალერსო სიტყვა უთხრა თან ეფერებოდა, ლილე კი იდგა აწურული და უყურებდა მათ, ანასტასიამ ხელით ანიშნა ჩემთან მოდიოდა და წავიდა როცა ქალმა გააჩერა და უცებ ჩაეხუტა
-ნამცეცა შენ სად მიიპარები? ბებო არ უნდა ნახო? როგორ გალამაზებულხარ ლილე რამხელა გაზრდილხარ - გაიღიმა და მოეფერა ბავშვს. რეზი კმაყოფილი უყურებდა დედას და შემდეგ ანასტასიას აეკრო.
-მამიკოო - ლილე მისკენ გაიქცა და მოეხვია შედეგ რეზი გააგდო რომელიც უკვე ეკვროდა საყვარელ ნათლიას- გაიწიე
-შენ სანამ გაჩნდებოდი მანამ ვუყვარდი მე ნათლიას და ნუ მიშლი
-იდიოტო ეჭვიანი პატარა ბავშვი
-პატარა არ ვარ არც ეჭვიანი უბრალოდ მე რომ ვარ ნუ მეჩრები გავიგეთ რომ შენც უყვარხარ
-ც? მეც? მეც კი არა მე ვუყვარვარ და საერთოდ ..
-ნათლია უთხარი რამე საქმე მქონდა შენთან ეს კიდევ არ მაცლის მამაც არაა სახლში აუუ რეზიი
-ფერია მომისმინე? მე ორივე ძალიან მიყვარხართ და არაა კამათი საჭირო ახლა ვჭირდები რეზის ორი წუთით გავალთ და მერე მიმსახურე დედოფალო- ხელზე აკოცა და გაუღიმა
-კარგი ხო ! მაგას სულ სჭირდები შენ ნოდო ბიძია როა სახლში მაშინაც რა წესია რაა -დედამისს ჩაეხუტა და გაიბუსხა
-ბებო ჩემთან არ მოხვალ? რაღაც მაქვს შენთვის - ქალმა გაუღიმა და ისიც წავიდა ერთი ჩემოდანი გაუწოდა გახსენი შენთვის საჩუქრები მაქვსო და მალევე დაავიწყდა ლილეს გაბრაზება.
.....
დევდარიანები ერთად იყვნენ სახლში ლუკიტოსთან რემონტი მიმდინარეობდა ამიტომ დემეტრეს სახლი თავდაყირა იდგა ორი გიჟი ბავშვის თაკოს და ლუკას გამო . ან პატარები კამათობდნენ ან დიდი ბავშვები . სესილია და დემეტრე კი მშვიდად ისხდნენ და უყურებდნენ როდის დამშიდებოდნენ . დილიდანვე მოესმათ მსხვრევის ხმა და მაშინვე წამოდგა დემეტრე
-შენ იწექი მე გავალ დაიძინე - სწრაფად უთხრა შარვალი ამოიცვა და წავიდა ლენა დარბოდა, ქეთი მისდევდა და აბორიგენებს გავდნენ . მალე ლუკაც გამოვიდა თმაარეული და თვალებ დაწითლებული
-რა ამბავია ტო ვიფიქრე ომი დაიწყო- ნაბახუსევზე თავი უსკდებოდა და ძმას დაეყრდნო- ლენა გაჩერდი ! ლენააა გაჩერდი თორემ დედა მოვა- როგორც თქვა იმ წამს დაამუხრუჭა გოგონამ და გაქვავდა- ჩემი ჭკვიანი მოდი აბა ჩემთან და გავაიასნოთ რა ხდება ამ დილაადრიან? რატომ აბრაზებ ქეთოს?
-ის მაბრაზებს !
-შენ გგავს ეს ბავში ხომ ხედავ ნახე როგორ მიბღვერს ტო - დემეტრეს შეხედა რომელმაც ხელში აიყვანა პატარა ნამცეცა რომელსაც თმები სულ აპუწული ჰქონდა და თვალები ამღვრეული
-კნოპკა რა ხდება?- ცხვირზე აკოცა და გაიღიმა
-არაფერი!
-მითხარით რომელიმემ ტო კნოპკა რა გააკეთა ამ ალქაჯმა
-ალქაჯი არ ვარ მე- ისე თქვა როგორც ნამდვილ სვანს შეეფერებოდა და ზურგი აქცია ყველას. დემეტრემ ისიც ხელში აიყვანა და აკოცა- წამოხვალთ ჩემთან? მამიკოს და დედიკოს ეძინებათ ჩვენ ერთად დავიძინოთ სესილიასთან ერთად კარგი?
-კარგი - ორივემ ერთად თქვა და ჩაეხუტნენ დემეტრეს
-ძმა ხარ- გახარებულმა თქვა ლუკამ და საძნებელში შევარდა. დემეტრე კი ბავშვებთან ერთად მას შემდეგ რაც პირი დაბანა და მოაშორა შოკოლადი საწოლში დაწვა ქეთო დედიკოს აეკრა რომელსაც ტუჩებ გაბუშტულს ეძინა პატარა ბავშვივით კვირა დღეს ირგებდა და არაფრის დიდებით იღვიძებდა. დემემ სამივეს მოხვია ხელი და ბავშვებს აკოცა ცოლს კი ვერ გადასწვდა , თან დაღლილი იყო წინა ღამის მუშაობის შემდეგ და აღარ აწუხებდა, ხო მართლა სესილიამ ექიმობა გადაწყვიტა და თან სწავლობს თან მუშაობს .

კესარია დილიდან წამოფრინდა და ჩაფრინდა სამზარეულოში, მთელი თვეა ასე იქცევა ,ამჯერად იოანეც გაჰყვა და ზურგიდან აეკრო , სწრაფად შემოხვა დახლზე და ტუჩებზე დაეკონა .
-დილამშვიდობის - ჩურჩულით თქვა და თითები ფეხებზე აასრიალა შემდეგ პენუარის ქვეშ შეაცურა და თეძოზე მოუჭირა, კესარია გალაქტიკიდან გავიდა , ღრმად სუნთქავდა და ბიჭს უფრო იზიდავდა თავისკენ- მშია და დანაყრებას ვსაჭიროებ - იოანე უკვე ყელს უკოცნიდა და აგრძელებდა ღიმილით საუბარს . როცა კესარიამ გააჩერა გაკვირვებულმა ახედა-რა ?
-ნუ ცდილობ ჩემს გამხიარულებას - ამღვრეული თვალებით თქვა და მის ყელში ჩარგო სახე -მეშინია
-რისი გეშინია მითხარი აბა ჩემო პატარავ- მშვიდად უთხრა და თმაზე მოეფერა
-იმის რასაც ექიმი მეტყვის
-გვეტყვის ჯერ ეს ერთი მეორეც არაფერს არ გვეტყვის ცუდს უბრალოდ მუშაობა უნდა გავაძლიეროთ რა გავაკეთო საავადმყოფოში მომიწევს ისევ მოსვლა და ვიმუშაოთ რომელიმე კაბინეტში- კესარიას გაეღიმა და ყელში აკოცა
-ხოდა მოხვალ !
-ერთხელ მოვსულვარ თუ ორჯერ - ჩაიცინა როცა გაახსენდა მოგონებები და ჟრუანტელმა დაუარა - ჩამოხტი ახლა ჩავიცვათ და წავიდეთ გაიანესთან ის იქნება დღეს და პასუხებსაც ის გაგვაცნობს
-დაბრუნდნ უკვე?
-კი დავურეკე გიოს გუშინ ჩამოვიდნენ და დღეს გამოდის სამსახურში - ხელი ყელთან გააჩერა შემდეგ თმაში შეუცურა და მის ტუჩებს დაეწაფა, დიდხანს აგემოვნებდა როცა უფაერობამ შეაწუხა მხოლოდ მაშინ შეეშვა და მხარზე გაიდო ცოლი
-იოანე რას აკეთებ იოო
-ნუ ფართხალებ - გაიქცა და თან ხელი მოუჭირა ფეხებზე - შემდეგ საწოლზე დააგდო და ზემოდან მოექცა- წასვლამდე დრო გვაქვს საკმაოდ ბევრი
-უფრო ცოტაც გვქონია- გაიცინა და თავისკენ მიიზიდა
-შენ მომინელებ და შემიწირავ - ამოიოხრა იომ და სწრაფად შემოაძარცვა სამოსი.

კაბინეტში სიჩუმემ დაისადგურა , კესარიას ფერი არ ედო , იოანემ ხელი ჩაკიდა და მოუჭირა, შემდეგ აკოცა მაგრამ მაინც ვერ დაამშვიდა. გაიანეც დუმდა და ყველაფერს ზედმიწევნიტ აკვირდებოდა ბოლოს წყვილს შეხედა
-მოკლედ .. კესო კარგად ხარ? გამომართვი ჭიქა წყალი დალიე- უცებ მიაწოდა და მანაც სულმოუთმელად გამოცალა ჭიქა - არაფერი არაა საგანგაშო ყველაფერი წესრიგშია და ფეხმძიმობა შეიძლება თავისუფლად შედგეს მარტივად რომ გითხრათ ასე რომ სანერვიულო არაფერია , პრობლემა რაც იყო კესო, აღარ არსებობს უკვე დიდი ხანია გაიღიმე რა თორე ასე რომ გიყურებ ცუდად ვხდები ჩემთვის არ შეიძლება ნერვიულობა - უცებ მიაყოლა და უცებ გაჩუმდა
-ანუ არაფერია?- კესარიამ გაიცინა და კოცნაც მიიღო გამამხნევებელი მერე გაახსენდა ბოლო სიტყვები და გაიანეს წარბაწეულმა გახედა- ნერვიულობა რატომ არ შეიძლება?
-ოო მოკლედ შენ ხომ ვერ გამოგაპარებს კაცი ვერაფერს იცოდე არ უთხრათ არავის მაცადეთ გავახარო ჯერ ქმარი -გიცინა და თვალი ჩაუკრა წყვილს - სულ რაღაც სამი კვირის ფეხმძიმე ვარ და თუ იმუშავებთ ერთადაც შეიძლება გავაჩინოთ ბავშვები გაქრით ახლა პაციენტების ჯგუფი მელოდება
-ვაიმეე რა მაგარიაა - კესარია წამოფრინდა და მოეხვია განოს - პატარა გოგო ხარ ნეტავ თუ ბიჭი?
-გოგო! ამჯერად მაინც უნდა გავახარო გიო
-ოჰ მე ბოდიში წავედით აბა და არ გამოგვაპარო ქეიფი დედაჩემი ჩამოდის ამ საღამოს და რეზიკოსთან გელოდებით იქ ვიტყვი მანამ თუ შევძელი გაჩუმება
-სამარე ვართ - იომ ხელი მოხვია ცოლს და ოთახი დატოვეს. ისეთი ბედნიერები იყვნენ დაფრინავდნენ ლამის თითქოს უკვე ბავშვს ელოდნენ , ნუ ეგ განცდა კესარიას ჰქონდა და რა ვიცი . გაიანეც ძალიან ეშმაკურად იღიმოდა სწრაფად მიიღო პაციენტები ,შესვენებაზე არ გასულა და მალევე დაბრუნდა შინ . გიორგიც მალე დაბრუნდა მაშინვე გაიანესთან ავიდა საძინებელში და დაწოლილი რომ დახვდა ბავშვთან ერთად შეეშინდა
-გაიანე რა ხდება?
-რა ხდება?
-რატომ წევხარ? ცუდად ხარ? რამე ხო არ გტკივა?
-ნწ - გაიცინა და თან ბავშვს აკოცა - მამიკო მოდი ჩვენთან ძალიან მომენატრე - გიოს აკოცა , შემდეგ ბავშვი აიტაცა მამიკომ და მას ეფერებოდა- დედა ჩამოდის დღეს და მალე უნდა წავიდეთ რეზიმ დამირეკა მოხვალთ თუ გამოვუშვა ციციო
-არა იყოს - უცებ თქვა და გაიანე რომ გაბრაზდა გადააკეთა- რძალთან იყოს ჯერ და მერე გვესტუმროს გაიანე ეს ვიგულისხმე
-ციციმ თქვა იმ ღვაპთან ყოფნას ამ გიჟთან ვიყო მირჩევნიაო და რძალთან რჩება- კისკისით თქვა და მუცელზე დაწვა , ბალიშს ჩაეხუტა
-მართლა კარგად ხარ? შუა ღამით რომ მოდიოდი დაღლილი მაშინაც ფუსფუსებ და ახლა რა დაგემართა ტო
-დროზე მოწესრიგდი წავიდეთ და გეტყვი მიდი მიდიიიიი - წაიღიღინა და ბავშვი გულზე მიიკრა- დედას ჩიტი ვინ არის ?
-მე -პაარამ გაიცინა და დედიკოს მოეფერა
-გაოვიცვალოთ ხო? ბებო უნდა ნახო და რომ არ გამიბრაზდეს გამოპრანჭული უნდა ვიყოთ დე რას გაუგებ ბებოს დიდი ანნჩხლი ქალია ჩემი დედიკო- ხელში დაიჭირა ბავშვი და მისი საძნებლისკენ გაემართა. ლუკიტო მოაწესრიგა და უფროსი მაჭავარიანიც გამობრძანდა უკვე მზად ყოფნაში. ბავშვი თავად დაიჭირა და დედიკო გაუშვა მოსამზადებლად , გაიანე როგორც ყოველთვის კლასიკურ სტილს არ ღალატობდა მუხლზე კაბა ეცვა , ზურგი მთლიანად მოშიშვლებული ჰქონდა თმები კი მაღლა ჰქონდა შეკრული , ფეხზე დაბლები ეცვა გიო გაღიმებული უცქერდა მსუბუქად აკოცა და თავისუფალი ხელი წელზე მოხვია
-მშვენიერო - ყურში ჩურჩულით უთხრა და იქვე კოცნის კვალი დაუტოვა -რაღაცას მიმალავ ისე გიბრწყინავს თვალები ვგრძნობ სიურპრიზი გაქვს ჩემთვის
-ნუ იფიქრებ მადროვე რაა ისევ თუ გამოიცანი არ მინდაა ეგრე- მანქანაში რომ ჩასხდნენ განო აბუზღუნდა , გიორგი აშკარად ჩაფიქრდა და უცებ დაამუხრუჭა
-რა ანუ .. წეხან რომ მითხარი ..
-გვაგვიანდება არ ვიცი მე რა გითხარი დროზე თორემ სიდედრი გაგიბრაზდება
-ოჰ და ოდესმე ეგ არ ბრაზობს?
-გიორგი!
-უკაცრავად - გაჩუმდა და მანქანა გააჩერა. კარი გაღო მეუღლეს შემდეგ ბავშვი გადმოიყვანა და დაიძრა სახლისაკენ.
მალე შეიკრიბნენ ქალდანთან და სუფრას მიუსხდნენ საუბრის, ერთმანეთის მოკითხვის, სოფოს სიგიჟეების, კესოს აყოლით მოკლედ ლუკა და ნიკაც არ აკლებდნენ და დემეტრე , ალექსანდრე კოტე გიჟდებოდნენ , ისეთი სახეებით ისხდნენ რეზის ამაზე ეღიმებოდა. ციცი თავიდან უბღვერდა გიოს მერე მოტკბა და ყველაფერი რიგზე იყო. ქალბატონმა გაიანემ გააჩუმა ოდნავ შეზარხოშებული საზოგადოება და მოშორებით დადგა მაგიდასთან
-მეგობრებო თქვენთვის მაქვს ორი ახალი ინფორმაცია როგორც გინეკოლოგს მაქვს პატივი გაცნობოთ რომ -პაუზა გააკეთა და ბავშვით ხელში მდგომ კესარიას გახედა- კესო ბავშვი დასვი და ჩემთან მობრძანდი რაა
-კარგიი- მაშინვე ხალიჩაზე დასვა პატარა ლუკიტო და გაიანეს გვერდით გაკრეჭილი დადგა- გისმენთ ქალბატონო ექიმო ყურადღებით -იფიქრა მეც უნდა მოვუსმინო ამ ინფორმაციასო და თან ხომ არ გამოტოვებდა გიოს რეაქციას მაჯერად მაინც
-განაგრძე შვილო დავიტანჯეთ
-ხოოო - გაიკრიჭა და მუცელზე დაიდო მარცხენა ხელი მარჯვენა კი კესარიას მუცელს შეახო - ჩემი ხელები ამ წამს პატარა მაჭავარიანს( ვიმედოვნებ ქალბატონს) და პაწაწინა მარგიანს -წამით სიჩუმემ დაისადგურა , კესარიას სუნთქვა შეეკრა და ამღვრეული თვალებით გახედა გაიანეს შემდეგ უკვე გვერდით მდგომ იოანეს რომელიც თვალებით ითხოვდა პასუხს - რა იყოთ იოანე მარგიანი არ ხარ ? -ამის თქმა იყო და ჰაერში არმოჩნდა ეგ უკვე გიორგი იყო რომელმაც გაიაზრა რომ მეორე შვილი ეყოლებოდა და როგორღაც მიაღწია განოსთან. კესარია და იოანე კი რაღაც ენით აღუწერელ სიხარულს გრძნობდნენ და გამოხატავდნენ, მატი თვალები და კესარიას ცრემლები იყო იმ წამს ყველა სიტყვაზე, ყველანაირ სიგიჟეზე მეტი , რაღაც საოცრება იყო .
ბავშვებს ძალიან გაუხარდათ რომ გაიგეს მალე ორი ახალი წევრი შეემატებოდათ უფრო სწორედ სამი გამოდის მაგრამ გვანცას გაბელვას უკვე შეეჩვია თვალი . ის კითხვა კი უჩნდებოდათ დედიკოს მუცელში თუ არის პატარა წეროს საიდანღა მოჰყავსო მაგრამ ათას პასუხს იფიქრებდნენ ფანტაზიორი უფროსები.
უკვე სახლში იყვნენ როცა გვანცამ ბავშვს ხელი გაუშვა და ბოლო ხმაზე დაიყვირა
-გიგიიიიიიი დამეწყოოოოო -კართან მყოფი გიგუნა წამში გაჩნდა მასთან უკვე გამოცდილი მამიკო სწრაფად რეაგირებდა ყველაფერი მოასწრო ბავშვი იქვე მყოფ ნინას მიაჩეჩა რომელიც ვერც კი გაიაზრა იქ რას აკეთებდა და ასე უცებ როგორ არმოჩნდა ლონდონიდან თბილისში შემდეგ ცოლი გააქანა სამშობიაროში , გაიანე უკვე იქ იყო როგორც ყოველთვის , უკან კი თორნიკე , ალექსანდრე და მარიამი მიყვებოდნენ. წ....ბი უკვე დაღვრილი ჰქონდა ამიტომ მაშნვე სამშობიარო ბლოგში გააქანეს და დაიწყო ბოლო ხმაზე კივილი, ჯერ ხომ გვანცას ხმა აზანზარებდა მთელს შენობას შემდეგ კი პატარა ვაჟკაცის ხმამ მოიცვა ყველაფერი , გულამდე მიაღწია და ერთიანად გაათბო ყველა უჯრედი .
რომ დამშვიდდნენ გიგის გაახსენდა ნინას ჩამოსვლის ამბავი თან დაურეკა კიდეც ჩემი ძმის შვილი როგორააო და მაშნვე ნიკოლოზს გახედა
-ნიკა ძმურად ჩემთან წადი რა ბავშვი ძიძასთან დავტოვე ხომ იცი იმ ქალს გააგიჟებს და მიხედე რა
-კი რა პრობლემაა ჩემს გიჟ გოგოს სულ წავიყვან თუ გინდა ისე გავს ნინას იმას მაინც ჩავეხუტები მე გაჭირვებული- მაინც მიაყოლა ბოლოს და გიგის გაღიმება ვერ შეამჩნია ისე აორთქლდა იქედან . სახლის გასაღები მისცა გიგიმ ამიტომ პირდაპირ კარი გააღი, ნუკისთან შეძენილი ტკბილეულითურთ მისი ოთახისკენ გაეშურა და პირდაპირ შეაჭრა იქ საიდანაც გოგონას კისკის ხმა ისმოდა
-ჩემი ლამაზი გოგო სად არის? ნიკუშა ბიძიამ შოკ.. ნინა? - ღიმილი სახეზე შეაშრა და თვალები რამდენჯერმე დიდხანს დახუჭა ხომ არ მეჩვენებაო. ასე რომ იდგნენ და არაფერს აკეთებდნენ ლენამ წამოაყენა მამიდა და თან ბურტყუნებდა
-ეს სიყვალული სულ ალენჩებც კაცო ამდენი ქანია ალ გინაქია ცულ ამაზე ლაპალაკობ და გაჩტეება იქნებოდა აქლა? ჩაექუტები თუ მე დაგაჯაქო ოო გმერთო ეს დიდები აფლენენ - დიდი ქალივით შეიცხადა და იქედან აორთქლდა . ნიკოლოზმა ჯერ რომ ჩაკოცნა და კარგად შეიგრძნო მისი იქ ყოფნა შემდეგ გამოფხიზლდა და სახე დაასერიოზულა
-აქ რა გინდა შენ
-აბა სად მინდა? აქ ვცხოვრობ
-ნინაჩკააა
-იმ წამს შემოვედი გვანცუს რომ დაეწყო მშობიარობა გიგიმ ბავში მომაჩეჩა და
-ჩემთან მოსვლას როდის გეგმავდი ვერ დამირეკე? რატომ არ მითხარი ჩამოვდივარო მე აქ დღეებს ვითვლი ეს კიდე ოთხ თვეში კი არა ორ დღეში მოდის ჯერ ხო გული გამისკდა მტელი დღეა გირეკავ და არ მპასუხობ ლამის ჩამოვედი და გადავაბრუნე ლონდონის ქუჩები
-მეც მომენატრე- გაიცინა და მხოლოდ ეს უთხრა შემდეგ კარი მიხურა ზედ ააკრა ნიკოლოზი რომელიც ღიმილს ვერ იკავებდა და ტუჩებზე დააცხრა - აი თურმე რა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის- სუნთქვა გახშირებულმა თქვა და უკვე ყელში აკოცა- სწავლა დავასრულე ასე რომ შენს განკარგულებაში ვარ როცა გინდა მაშინ გადმოვალ შენთან საცხოვრებლად - კოცნიდა თან ნიკას ხელებს რომლებიც მის სხეულზე დათარეშობდნენ და უკვე კანს უწვავდნენ აღიქვავდა და სიამოვნებისგამნ კრუტუნებდა . ეს რომ გაიგო ბატონმა ახვლედიანმა მაშინვე გაუცვალა ადგილი თავად ააკრა კარს გოგონა და ჭინკებათამაშებული თვალები მიანათა
-ესეიგი როცა მინდა ხო?
-დიახ
-რატომ ხარ დარწმუნებული რომ მინდა უკვე დავიღალე შევეჩვიე ასე რომ დაგყვები უკან შეიძლება მუღამიც დავკარგო ახლავე რომ გადმოხვიდე ჩემთან - ეს ისეთი სერიოზული ტონით უთხრა და მხოლოდ თვალები ყიდიდნენ . ნინა ჯერ შეკრთა, თვალები გაუფართოვდა სუნთქვა შეეკრა ნიკას უყურებდა და შემდეგ მუჭი ჰკრა მუცელში
-იდიოტო ეგრე ნუ მეხუმრები და ნუ ცდილობ ჩემს ნერვებზე თამაშს-მეთქი რამდენჯერ მითქვამს შენთვის . შანსი გქონდა და დაკარგე აღარ მეწუწუნო ძალიან გთხოვ თორემ უკვე გავგიჯდები - ამჯერად უკვე მრავალ პრაქტიკა გავლილი თავად ებრძოდა ნიკოლოზს მისივე წესებით და საკმაოდ კარგადაც
-რაიოო? დიდუ აგი რა მითხრა მანდ გაჩერდი? ერთი წლით რომწ ახვედი იქ შენ იმას გასწავლიდნენ მე როგორ მეთამაშ თუ უნივერსიტეტშ იყავი ვერ გავიგე მოდი აქ თორემ გავგიჟდები ახლა - უცებ აეკრა სხეულზე და ტუჩები დაუკოცნა- ვჩერდებით იმ ფაქტზე რომ როცა მე გადავწყვეტ აბარგდები და გადმობარგდები ჩემთან . წამოდი ბავშვს მივხედოთ უნდა ვითხრა რომ ძამიკო ჰყავს . ნუკი საწოლზე მშვიდად თვლემდა , ტუჩები დაბრეცილი ჰქონდა და შიგადაშგ აცმაცუნებდა , ნიკას გაეღიმა თავად მივიდა ბავშვთან ფრთხილად გახადა პიჟამა გადააცვა და საწოლში კომფორტულად მოათავსა . ნინა უყურებდა და იღიმოდა .

.....
აგვისტოში ჩვეულებისამებრ მუცოში მიდიოდნენ სრული შემადგენლობით ტყუპების დაბადების დღის აღსაღნიშნად, ამ თვეში იყვნენ დევდარიანის ვაჟკაცი, აბაშიძის და ახვლედიანი ტყუპები მოვლენილი ამიტომ ბედნიერი თვე იყო ყველასთვის.
უკვე მეოთხე დაბადების დღეს აღნიშნავდნენ პატარა ახვლედიანები , საჩუქრების სიმრავლესაც განიცდიდნენ და ჩველ ფორმას ინარჩუნებდნენ“ ამათ ყიდვას შოკოლადი მოგეპარა და ჩუმად გადმოგეცა „- ბუზღუნით იძახდა ლიზიკო მაგრამ მაინც უხაროდა საჩუქრები, სიურპრიზებისკენ მიდრეკილება აქვს თავიდანვე ამ ბავშვს.
ალექსანდრე კი ამ დღეს ყველაფერს აღნიშნავდა , ეს დღე იყო მისთვის ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე როცა ღმერთის მიერ მოვლენილი სასწაული საკუთარ თავზე გამოსცადა და მთელი არსებით ირწმუნა , ამ დღეს განსაკუთრებულად ბრწყინავდნენ მისი თვალები და მხოლოდ მარიამს შეეძლო მათში ერთდროულად ტკივილისა და სიხარულის, შიშისა და სიძლიერის დანახვა .
დილიდან ჟრიამული იყო სახლში, 12 საათზე უკვე ყველანი ეზოშ იყვნენ მიმოფანტულნი ბავშვები თამაშობდნენ, პატარები მშობლებთან იყვნენ , ლილე და რეზი ერთად ისხდნენ ნეიტრალურში ხანაც ბავშვებს აქცევდნენ ყურადღებას ხანაც უფროსებთან ერტად ისხდნენ, კერძოდ რეზისთან რომელიც ვერა და ვერ ახერხებდა ამათ დაზავებას, ერთი შეხედვით არ კამათობდნენ ისე როგორც დიმა და ლიზიკო მაგრამ ყოველთვის უბღვერდნენ ერთმანეთს, ისეთივე სიძლიერით როგორადაც უყვარდათ , პირველად მაშინ მიხვდა რომ აზრი არ ჰქონდა სიტყვებს უბრალოდ დროებითი იყო მათი დამოკიდებულება როცა რეზი კიბიდან დაგორდა სკოლაში როცა თუმრე ლილესგან მალულად მის სატრფოს ეკამათებოდა იქ მისულმა ლილე რომ დაინახა უკვე იცოდა რომ მათ ურთიერთობას ვერაფერი შეეხებოდა. მაგრამ ანასტასიას გაზრდილი ბავშვი მისი შილი და რეზი ქალდანის ნათლული სიჯიუტეში ვინმეს დაუთმობდა ასპარეზს? მოკლეს ასე იყო თუ ისე ბედნიერება სუფევდა მათთან . განსაკუთრებით მაშინ როცა ეზოში სამი მანქანა შემოვიდა აკო, მიშო და საბუნა ოჯახითურთ დაბრუნდნენ და უფრო იმატა ემოციამ.
დღის ბოლოს უზარმაზარი სუფრა იშლებოდა ეზოში და ყველანი ერთად სწორედ იმ წამს იყვნენ აი ასე რომ გადახედავდი და უამრავ ბედნიერ სახეს დაინახავდი, თვალებს რომლებიც სიხარულისგან ბრწყინავდნენ არ ჰქონდა სიტყვებს მნიშვნელობა, სტატუსს, ქმედებას მხოლოდ მზერაც კი საკმარისი იყო მათ სულში არსებული სიმშვიდის ჰარმონიის შესამჩნევად , საერთო ფოტო სადაც ყოველ წელს გაზრდილი რაოდენობით იყვნენ და სიმბოლური ცეკვა , ბავშვები ჯერ პატარები იყვნენ და ისე უცქერდნენ მშობლებს ახლა კი რამდენიმე წყვილი შეემატა მოცეკვავეთა ჯგუფს . ყველანი რაღაცაზე საუბრობდნენ ამ წამებში ან სულაც დუმდნენ მაგრამ უსიტყვოდ ესმოდათ .
მარიამი ალექსანდრეს მკლავებში მოქცეული სამყაროში უბედნიერეს ქალად გრძნობდა თავს, მისი არსებობით ბედნიერს თამამად შეეძლო ეთქვა რომ ახვლედიანის გარეშე ბედნიერების მნიშვნელობასაც კი ვერ გაიგებდა
-ჩემო თაფლისფერთვალებავ - ტკბილი ხმა ჩაესმა და ყელში მხურვალე ტუჩების შეხება იგრძნო რომელმაც სულ სხვა გრძნობით დამუხტა ეს უკვე ვნება იყო ყველაფერთან ერთად უსაზღვრო ვნება , დასტური იმისა რომ გულით ან გონებით კი არ უყვარდა არამედ მთელი არსებით მის თითოეულ უჯრედს უყვარდა .
რეზი ცოლს ეკვროდა და ყელში კოცნიდა . ბედნიერება ანასტასია ჯიშკარიანმაც იპოვნა და დარწმუნდა იმაშ რომ ყველაფრის გადაფარვა შეუძლია სიყვარულს, სითბოს და კაცს რომელიც შენი ნაწილია. ჩაფიქრებული იყო და კიდევ უფრო აბრუებდა საყვარელი სურნელი, აზრი აეკვიატა რომლის გადამოწმებაც საჩქაროდ სურდა , როგორც კი მელოდია დასრულდა დრო იხელთა და გავიდა. წამებს ცხოვრების თავდაყირა დაყენება შეუძლიათ ან გაუბედურდები ანდაც ყველაზე დიდ ბედნიერებას იპოვნი , ჯიშკარიანის ცხოვრებაში ასეთი წამები იყო მაგრამ ყველაზე დიდი ბედნიერება ალბათ იმ წამს იგრძნო როცა ყველაფერმა შეწყვიტა არსებობა, მიაბიჯებდა და ცრემლებად იღვრებოდა ამდენი წლის შემდეგ ტიროდა თანაც ბდნიერებისგან , მინდორი სირბილით გაიარა და რეზის მოეხვია რომელიც შეშფოთებული უყურებდა ცოლს . ვერაფერი გაიგო გულზე მისი გაყინული ხელები მიეკრა აშკარად რაღაც ჰქონდა მარჯვენა ხელში ჩაბღუჯული მაგრამ არ შორდებოდა ქალი რომ დაენახა რა იყო ეს ნივთი
-ანასტასია.. პატარავ რა ხდება არ მეტყვი? - ძლივს თქვა შეშინებულმა და მისი სახე ხელებში მოიქცია
-მე .. რეზი ჩვენ ჩვენ.. მე და შენ რეზი წარმოგიდგენია- უკვე იცინოდა ღაწვებზე ცრემლები სდიოდა და თან იცინოდა მთელი გულით - ჩემი ოცნება ბოლომდე ახდა ქალდანო მალე შილი გვეყოლება ლილეს დაიკო ან ძამიკო ეყოლება, და ის აქ აქ ჩემში გაიზრდება.. მე .. ჩემზე იქნება დამოკიდებული.. მე გავუფრთხილდები გორილა ჩემო გორილააა გესმის - ბოლოს მაინც ჩვეული სახელით მიმართა რომელიც ესისლხორცებოდა და ყელზე მოეხვია. რეზის რეაქცია საოცარი იყო ამ კაცს არასდროს გამოუხატავს ამხელა სიხარული ასე ერთბაშად, უამრავი ადამიანის თვალწინ რომელთაც მათი სიხარული მთელი არსებით აბედნიერებდათ.
ზედმეტია ქმედებების აღწერა რაც ამა თუ იმ ფაქტს თან სდევს მთავარია პროცესი რომელიც ცვლის ცხოვრებას. სოფო უყურებდა ბედნიერ წყვილებს და გული ეკუმშებოდა , იქ სადღაც კუნჭულში ტკივილს გრძნობდა ვერ დაფარულს, ვერ დავიწყებულს და საწამლავად ქცეულს რომელიც ნელ-ნელა უღებდა ბოლოს ქალდანს. მანქანაში ჩასხდა და ადგილს მოსწყდა, უკვე საყვარელ ადგილას მივიდა საიდანაც ყველაფერი ხელისგულივით მოსჩანდა, მანქანის ფარები ანათებდა არემარეს, საშინლად ციოდა მაგრამ ვერ გრძNობდა, ხელები გაშალა და თვალები დახუჭა , სულ რაღაც ორი წლის წინათ იგივე ადგილას ბექასთან ერთად იდგა , მის სურნელს გრძნობდა, მისი სითბო ცეცხლს უკიდებდა და უჩვეულო ენერგიით მუხტავდა, ახლა კი მხოლოდ ტკივილს ,ნოსტალგიას და ბრაზს გრძNობდა რომელიც უკვე საკუთარი თავის მიმართ ჰქონდა , პირველი რამდენიმე თვე ბექაზე ბრაზობდა , უნდოდა შესძულებოდა,მაგრამ მხოლოდ გაბრაზება შეძლო , ახლა კი როცა სიმართლე იცოდა, როცა გაიაზრა რომ ცდებოდა , რომ სულელური ეჭვიანობის გამო არ დაუჯერა საყვარელ ადამიანს, არც მის თხოვნას, ახსნას, ვედრებას უსმინა და დაკარგა კიდეც საკუთარი თავი ეჯავრებოდა, სიამაყე რომელიც ხისთავიანობაში გადაუვიდა და იმ დღეებში სწორედ „სვანად „ იქცა როგორადაც ყველა შეიძლება იქცეს ქალდანიც და მალაზონიაც. ფიქრებში , მოგონებებში წასულმა სხეული რომელიც ეკვროდა ზედმეტი მონატრების გამო ჰალუცინაციად ჩათვალა და ცრემლებს თამამად მისცა გასაქანი
-ღმერთო რატომ დაუში რომ გამეშვა რატომ...დამიბრუნე გთხოვ მინდა მართლა მოვიდეს და მომეხვიოს, ნამდვილად ვიგრძნო მისი შეხება, დავინახო და ჩემად ვიგულო გთხოვ ღმერთო უბრალოდ მოვიდეს და მანამ მოვუხდი ბოდიშს სანამ არ მაპატიებს -სასოწარკვეთილმა ქვითინით თქვა და სუნთქვა შეეკრა როცა ცხვირით დაეჯახა მკვრივ სხეულს შემდეგ კი ტუჩებზე რაღაც რბილის შეგრძნება , ტკბილი და მხურვალე ტუჩების რომლებიც მხოლოდ ერთ ადამიანს შეიძლება ეკუთვნოდეს .
-ბოდიში არაა საჭირო მთავარია მიხვდით ჭირვეულო რომ ვერ გიღალატებდი შენი ძალითა ჩემითა დამორჩილებას ვლამობდი აქ რომ მოვდიოდი მაგრამ გამარტივდა სიტყუაცია ახლა მაკოცე დროზე თორემ ასე გაოცებულს რომ გხედავ მგონია გაითიშე
-მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ-სოფომ კისკისით თქვა და თავად დაეწაფა ბექუნას ბაგეებს.
ეზოში შესული წყვილი რომ დაინახეს ერთხმად წამოიძახეს ათასგვარი სიტყვა რომლითაც ღმერთს მადლობას უხდიდნენ ამათი ერთად ხილვის, გონების გახსნის და თვალებიდან სახვევის მოხსნის გამო.
კესარიას იოანე ზღუდავდა და არ აცლიდა იმ დოზით გართობას როგორსაც შეჩვეული იყო, ასე რომ ქმარზე აკრული იჯდა მშიდად და უბრალოდ ტიკტიკებდა, რეზი და ანასტასია ხომ საერთოდ ეიფორიაშ იყვნენ , ლილე და პატარა რეზიკოც თავს ეხვეოდნენ ტასოს და ახლა მგონი ბავშვზე მეცილეობის გამო დაიწყებდნენ ჩხუბს ნუ ეგ არავინ იცის წინასწარ. გიორგი იმედოვნებდა რომ ამჯერადგოგონა იქნებოდა თორემ არც ეგ იყო პრობლემა დევიზს შეიმუშავებდნენ“მუშაობა მაჭავარიანის ფერიის დაბადებამდე“ . ბავშვების სიმცირეს არ უჩიოდნენ მაგრამ ჯერ კიდევ იყვნენ წყვილები რომლებსაც მშობლის სტატუსით სარგებლობა ამ ბედნიერების შეგრძნება არ ჰქონდათ . საბუნა და სალო უბრალოდ არ ჩქარობნენ, ნიკოლოზს კი სულ უნდოდა შვილი მაგრამ მხოლოდ ახლა დაიწყო მუშაობა და ჯერ ადრეა . თოკუნა და ნუციკო მეორეზე ჯერ არ ფიქრობდნენ არც მათი მსგავსი „მოსწავლე“ დედიკოები რომლებიც ბლომად იყვნენ და მამიკოებიც სიტყვას ასრულებდნენ“სწავლის დასრულებამდე ბავშვებზე სრულ პასუხისმგებლობას , ძიძობას, დედობას, მამობას ბებიობას ყველაფერს თავად კისრულობდნენ“ ეგ ამბავი სხვა მამიკოებზეც ვრცლდებოდა მაგრამ მაინც თანაბრად გამოსდიოდათ ბავშვებთან ყოფნა მათი არსებობით დატკბობა .
მარიამმა სასმისი აიღო და სიტყვა წარმოთქვა - მინდა ცხოვრების სადღეგრძელო შევსვა .. ცხოვრების რომელიც ყველაზე დიდი საბადოა , მრავალფეროვანი გრძNობებით სავსე ხშირად დაბრკოლებებით დახუნძლულ გზაზე გვიშვებს და როცა ბოლომდე გადავლახავთ მათ ორმაგად ვგრძნობთ სიხარულს, ბედნიერებას, ვაფასებთ ყველაფერს რაც მოგვცა ღმერთმა და ვიბრძვით სიმაღლეების დასაპყრობლად. მე ჩემი ცხოვრების მწვერვალზე უკვე ხუთი წელია ვარ მას შემდეგ რაც ცხოვრებამ თავად ალექსანდრე ახვლედიანი გამომიგზავნა კაცი რომელიც ჩემთვის არის ერთადერთი ვისაც გაძლიერებულად მაქსიმალური ძალით შეუძლია ერთდროულად იყოს თავად ბედნიერება და გახდეს ტკივილი , ერთადერთი ვინც ჩემს ძალასა და სისუსტეს წარმოადგენს , საწამლავსა და უკვდავების წყაროს რომელსაც ჩვენი სიყვარული ქმნის. კაცს რომელმაც ყველასგან განსხვავებული ძალით შემამკო „დედა“ გავხდი და ეს უკვე ყველაფერია დედას ყველაფრის გადალახვა შეუძლია რასაც უბრალოდ მარიამ ყიფიანი ვერ შეძლებდა . ცხოვრებას რომელმაც მეგობრები შემძინა , არ აქვს მნიშვნელობა ერთად ვიქნებით თუ კილომეტრებით დავშორდებით ერთმანეთს, მარტო ვიქნებით თუ უამრავი საყვარელი ადამიანის გარემოცვაში , ბედნიერი თუ უბედური , შეყვარებული თუ მარტოსული , ქოხში ვიცხოვრეთ თუ სასახლეში მთავარი გრძნობებია , ურთიერთობები რომელებიც ქმნის სხვა დანარჩენს .ძალიან მიყვარხართ და ჩემი გზა თქვენთან მოდის -სიტყვა დაასრულა და მათრობელა სითხეს თან მხურვალე , მკურნალი ბაგეები დაერთო რომლებიც არაამქვეყნიურ ძალას მატებდნენ .
-ყველა გზა შენთან მოდის მარიამ!- ყიფიანის ქალბატონს ხმა ჩაესმა რომელიც არავინ იცის ნამდვილად გაჟღერდა თუ არა უბრალოდ სჯეროდა რომ ეს სიტყვები მხოლოდ ერთი მარტვი გაგებით არ არსებობდნენ და ყველაფერს აერთიანებდნენ .....