იმ დღეს ანის პალატაში უამრავი ადამიანი დადიოდა, ვინ აღარ მისულა. ანდრო,ნიკა და ლაშა ერთმანეთს ენაცვლებოდნენ. ანის არავინ ტოვებდა ყველანაირად ცდილობდნენ რომ მას სიმარტოვე არ ეგრძნო და დაჟე პირიქით თავი მოებეზრებინათ ანისთვის, ალექსმა მესიჯიც მიწერა დიდი მობოდიშებებით და მალე გამოჯანმრთელდიო მიამატა რასაც ანიმ ყურადღება არ მიაქცია. რატომღაც დიტოს ჰქონდა ამაზე ზედმეტად ცუდი რეაქცია რამაც ანი გააკვირვა. რაღა დარჩენოდა სულ რამოდენიმე საათი და წაიყვანდნენ. საღამოს ნიკა იჯდა ანის პალატაში. სხვა ყველა წასულიყო.
-აბა რა გინდა
-დედა სადაა
-დედა... არაა... ვერ დავუკავშირდით
-ა.. არაუშავს რო გამოვჯანმრთელდები თუ საჭირო იქნება მეთითონ ჩავალ იქ და ვნახავ
-თუ არა. გამოჯანმრთელდები.
-ხო როგორც იტყვი
-იმ ტიპზე დიტოზე რას მეტყვი?-ნიკას სახე შეეცვალა და დასერიოზულდა
-რა დიტო
-რა ერთდ ხართ?
-საიდან მოიტანე შეყვარებული ყავს
-არ მომწონს ეგ ტიპი რაღაც თავხედი ჩანს
-ნიკა შენზე დიდია წესიერად
-ამ ჩემ ფეხს ჩემზე დიდია თუ არა. არ მომწონს ესე ხშირად რომ ნახულობ
-სანდროს შვილია ვერ ვიტყვი რომ თავხედი არაა მაგრამ ამ 1კვირის განმალობაში როცა გვერდით არავინ მყავდა 24საათი მეჯდა მიუხედავად იმისა რომ ვალდებული არ იყო. წინა ღამეს კი ყველაზე მაგრა გამარტო როგორც ცხოვრბაში არ გავურთივარ არავის
-რეებს ბოდავ გოგო?!!!! მოგკლავ მე შენ-წამოხტა ნიკა
-სხვა რამე ვიგულისხმე დაწყნარდი-სიცილი ძლივს შეიკავა ანიმ
-გულმა კინაღამ დამარტყა ცოტა კონკრეტულად მითხარი ხოლმე რას გულისხმობ ბოთე
-კაი ნუ მეჩხუბები. ანდრო და ლაშა?
-ოპერაციის წინ მოახერხებენ მოსვლას ეხა სამსახური აქვთ
-შენ რატო არ ხარ სამსახურში
-შვებულება ავიღე
-ესე ადრე? მერე ზაფხულში?
-ზაფხულში ისედავ მასვენებენ ბოთე
ამ დროს სანდრო შემოვიდა.
-როგორ ხარ? გეშინია?
-კი
-ცოტა?
-არა მაგრა
-სანდრო გვითხარი რა რისკია
-მე ავუხსენი უკვე ანდროს მაგრამ კიდე ვიტყვი. დროებითი მეხსიერების დაკარგვა, ისევ შეილება ვერ გაიაროს, დისლექსია, დაბრმავება დროებით და ალბათ სეფსისი.
-სეფსისი?-გაკვირვებულმა გახედა ნიკამ
-სიკვდილი ნიკა
-ვიცი რაცაა სეფსისი ანი. ამაზე არაფერია ნათქვამი
-ეტყობა ანდრომ არ გითხრა
-მე ვიცოდი ანი
-არ მითქვამს შენთვის და-შეიცხადა სანდრომ
-მეთითონ მივხვდი
-მოიცა არ არსებობს სიკვდილი თუ არის შესაძლებელი ანი ამ ოპერაციას არ იკეთებს
-ნიკა.... ეს მხოლოდ გვერდითი მოვლენაა ოპერაციის ამ ეტპაზე გადადება მხოლოდ ანდროს შეულია ვწუხვარ არ ვიცოდი თუ ანდრომ არაფერი გითხრათ. სანერვიულო არის მაგრამ არც ისეთ დონეზე რომ ანი მოკვდეს.
-ისეთ დონეზე? თუ გადარჩება შე ჩემისა დარჩება ცარიელი მანიკენი და კიდე უფრო გაწამდება ეხლაც კარგად გრძნობს თავს შენი ყ** ოპერაციის გარეშე
ის იყო ნიკას უნდა დაერტყა რომ ანდრომ დაუკავა ხელი.
-რას აკეთებ ნიკა
-მომწყდი აქედან შენ ნ******
-რა გჭირს ტო?
-რა მჭირს და ჯანდაბაში წასულხართ შენც,ლაშაც და ეს სანდრო თუ ვინ ჩემი ფეხებია ყველაფერს გეფიცები რაც მიყვარს პროსტა ანი რო მოკვდეს ან რამე დაემართოს მე ამ სახლიდან წავალ და სუ რო ბორკილებით დამაბათ თავს მოვიკლავ გესმის?
-რეებს ბოდავ შენ რა მოწიე
-გამეცალე
ნიკა გავარდა გიჟივით.
-სანდრო რა უთხარი
-სეფსისზე
-დედა შ***** ანი მე...
-ისედაც ვიცოდი გირჩევნია ნიკა და ლაშას უთხრა ეგ
-ჯანდაბა. ანი... ეხა არ დაგტოვებ
ჩვეულებრივად ჩაიარა ამ რამოდენიმე საათმა ერთადერთი დიტო შემოვიდა ანისთან რაღაც ფურცელი დაუტოვა,თხოვა არ გაეხსნა სანამ ოპერაციიდან არ დაბრუნდებოდა, ანიმ მოახერხა და ისე შეიტანა საოპერაციოში ფურცელი რომ ვერავინ მიხვდა. ოპერაცია ზედმეტად დიდიხანი მიმდინარეობდა. ირაკლი,ლაზარე,რატი, კატო,ანდრო,ნიკა, ლაშა,სანდრო დაჟე გიორგი და ქეთაც კი მოულოდენალდ ელოდებოდნენ ექიმების გამოსვლას საოპერაციოდან. არცერთი არ ისვენებდა და აქეთ-იქით დადიოდნენ. ბერე ბიჭებმა ყველას ყავა უყიდეს და დაჯდნენ. ღამე გაიწელა ანდრომ ყველას ურჩია სახლში წასვლა მაგრამ არავინ არ ტოვებდა საავადმყოფოს. რასაც ქვია წუთები დღეებად მიაჩნდათ. კარს აშტერდებოდნენ და წარმოიდგენდნენ რომ ყველაფერი დამთაავრდა ექიმი გამოვიდოდა და იტყოდნენ რომ ყველაფერი კარგადაა. არა და არ დადგა ეს მომენტი, ნიკა ყველასგან განცალკევებით ცუმად იჯდა. მალე ლიკაც მოვიდა და ისიც შეუერთდა დანარჩენებს. ცოტახანში ერთმანეთში [პატარა კამათიც დაიწყეს რადგან ამდენი ხანი ერთდ ყოფნა ცოტათი დამღლელიც იყო, ანდრომ ძლივს გააშველა ყველა ერთმანეთისგან. როცა უკვე ყველას სკამებზე ეძინათ, ძალაგამოცლილებს და თვალებდავსებულებს მაშინ ლიკა და ანდრო უკვე ფხიზლად იყვნენ და კართან იდგნენ საიდანაც ექიმი უნდა გამოსულიყო და ლაპარაკობდნენ ანის გამოჯანმრთელებაზე. ექიმიც გგამოვიდა და ზუსტად ამ დროს ყველას გამოეღვიძა გარდა ნიკასა. ის ახალი ჩაძინებული იყო და ახლა ზარბაზანიც ვერ გამოაღვიძებდა.
-როგორაა?
-ოპერაცია დასრულდა ჯერ არ ვიცით შედეგები პროცესის დროს გართულება ერთდერთი სისხლჩაქცევა იყო რომელიც მაშინვე შევაჩერეთ როგორც გითხარით ანის გამოღვიძებას უნდა დაველოდოთ რომ გავიგოთ შედეგი. კომაში არაა და ალბათ ნახევარ საათში გაიღვიძებს ჯერ რეანიმაციაშია როგორც კი გამოიღვიძებს პალატაში გადავიყვანთ. მაგრამ ნახვა ჯერ არ შეილება ამიტომ გირჩევთ რომ სახლებში წახვიდეთ.ერთი რამაა უცნაური გოგონას საოპერაციოში ვუპოვეთ ქაღალდი კონვერტი რომელზეც ეწერა არ გახსნათ ანისია. არც კი ვიცით როგორ მოახერხა ამის შიგნით შეტანა გამიკვირდა.-გაეცინა ექიმს
-მადლობა. ჩვენც არ ვიცოდით
ამის გაგონება ყველასთვის დიდი სიხარულის მომგვრელი იყო, ანდროს დიდი იმედი ჰქონდა რომ ანის არაფერი მოუვიდოდა, ლიკასაც ანი საკუთაი დასავით უყვარდა. დანარჩენები გაგზავნეს სახლში მარტო მაინც და მაინც დიტო იყო უარზე და რჩებოდა. ანის ძმებს სხვა გზა არ ჰქონდათ უნდა დაბრუნებულიყვნენ. ნიკა გააღვიძეს და სახლში წავიდნენ. დიტო კი იჯდა თავი ხელებში ჰქონდა ჩარგული და მიუხედავად მიმისა რომ ყველას ეგონა ყველანაირი ტანჯვა დამთავრდა ყველაფერი მხოლოდ ახლა იწყებოდა. ყველანაირი ტანჯვა იწყებოდა მხოლოდ ახლა,არავინ იცოდა როგორი გაიღვიძებდა ანი, საღ გონებაზე? თუ... საერთოდ გაიღვიძებდა. დიტოს გარდა ვერავინ ვერ მოახერხა იმის მოფიქრება რომ შეილებოდა ანი ისეთივე აღარ ყოფილიყო ან ყველას ესმოდა ეს უბრალოდ არავინ ამბობდა რომ რომელიმესთვის გული არ ეტკინათ. დიტო კარგა ხანი იჯდა იქ მამამისი რომ არ მისულიყო და რომ არ ეჩხუბა წადი სახლშიო დიტომ არ დაუჯერა მაშინ მამამისმა თხოვა რომელიღაც პალატაში დაწექი მაინც და დაიძინე და ანი რო გაიღვიძებს გპირდები გეტყვიო ამას დათანხმდა ცოტა შეჭამა და მერე პალატაში გავიდა. ფარდები ჩამოაფარა რადგან უკვე დილა იყო და გაიხადა ფეხზე, ჩამოჯდა საწოლზე ორი წუთით რაღაცაზე დაფიქრდა და მერე დაწვა და დაიძინა. რომ გაიღვიძა და საათს დახედა 10ის თხუთმეტი წუთი იყო სამ საათზე მეტიც არ ეძინა. გავიდა მამამისის კაბინეტში შემდეგ ანის პალატაში. ანის ფერი არ ედო სახეზე და თითქოს მართლა პარალიზებული იყოსო ისე ეგდო ლოგინზე, ათას შნურზე იყო შეერთბული ვინმეს რობოტი ეგონებოდა. დიტო ფრთხილად შევიდა ცდილობდა ნაზად ეარა თითქოს ცხოველს ეპარება დასაჭერად რომ არ დააფრთხოსო. კარი მიიხურა და ანის გვერდით ჩამოჯდა, მან ნელა გაახილა თვალები და დიტოს შეხედა.
-მცნობ?
-ქვა-ჩუმად წარმოთქვა ანიმ
დიტოს თითქოს გულიდან ლოდი ჩამოვარდა ისე გაეღიმა.
-შენ... არ ვიცი. როგორ ხარ
-კარგად
-ნიკამ აქ რა სცენები მოაწყო
-რა
-არავი მოგიყვები მერე. ანდროც სასტიკად გაბრაზდა
-ვინაა ანდრო?
აი ამაზე კი ნამდვილად შეეცვალა სახე. გაკვირვებული მიაშტერდა ანის.
-რას ქვია ვინაა ანდრო?
-რა უნდა ვიცნობდე?
-ანი... მართლა არ გახსოვს? ანდრო შენი ძმაა
ანი დაბნეული იხედებოდა და ოთახს ათვალიერებდა. შეეშინდა ვერ მიხვდა რა ხდებოდა, სახეზე ცრემლი ჩამოუგორდა. დიტომ ღილაკს დააჭირა ხელი და ცოტახანში ექიმი შემოვიდა.
-გაიღვიძე?-ექიმი მივიდა და თვალებში ნათება დაუწყო რამაც ანი გააღიზიანა და ხელი კრა ექიმს
ექიმს თითქოს არც გაკვირვებია ანის ეს რეაქცია.
-რამე ახსოვს?
-მე და მისი ძმა ნიკა.
-ანი შენი ძმები ჩამოთვალე
-ნიკა.
-მეტი?
-არ...
-კარგი არაუშავს. მეგობრებიდან?
-დიტო
-კარგია კარგი. რა ქვია შენ დედას
ამაზეც არ იცოდა პასუხი.
-კარგი მითხარი იქიდან რაც გახსოვს
-მე... არ ვიცი...
-შეგილია რამე გაამოძრავო?
ანიმ ძლივს გაამოძრავა ხელის თითი.ექიმს სახეზე ისევ არაფერი ეტყობოდა.
-დიტო ანის დასვენება სჭირდება გამოდი
-ძველი ნაცნობობით რა გია ბიძია მე ვახსოვარ და იქნებ სხვა ვინმე გავახსენო
-არა დიტო მალე გავედით
დიტო და გია გავიდნენ. დიტომ შეაჩერა ექიმი, მერე ხელი მოაშორა სწრაფად და ოდნავ მოშორებით დადგა.
-თქვით როგორაა
-დიტო...
-გია ბიძია
-კარგი. ჰო... მემგონი სხეულის კიდურების მოძრაობასთან უარესს პრობლემას შევეტაკეთ ასევე მეხსიერებასთან. რენდგენს გადავუღებთ ანალიზებს ავიღებთ შეილება მალევე შეძლოს სიარული მაგრამ მეხსიერების აღდგენას კი შეილება ოდნავ უფრო მეტი დრო დაჭირდეს ზუსტად ვერ ვიტყვი
-და მე და ნიკა რატო ვახსოვართ
-ნიკა ალბათ იმიტომ რომ ბოლოს ნახა და შენ და ანის რა ურთიერთობა გაქვთ მე არ ვიცი.
-მე და მაგან წინა ღამე გავათენეთ
-ვოუუუ მოიცა არ გვინდა კონკრეტულ რაღაცეებზე გადასვლა-დაიმანჭა ექიმი
-არა გია ბიძია სხვა რამე ვიგულისხმე-გაიცინა დიტომ-იქნებ მაგიტომ?
-შეილება. ახლა მხოლოდ დიდხნიანი დასვენების შემდეგ გავიგებთ მის ნამდვილ მდგომარეობას და დიტო შენ მდგომარეობაში ესე გადაღლა არ შეილება წადი გამოიძინე თორე მეც შენი მკურნალი ექიმი ვარ და სანამ დაგინიშნე დამაძინებლები დროზე ისევ პალატაში და ძილი მამაშენს ტყუილად არ დაუწვენიხარ. 1-2გადასხმა...
-მივხვდი რატომაც დამაწვინა. ჩემი სურათები ნახე?
-თ დიტო, ნახეთ უნდა გეთქვა
-გია ბიძია ნუ წელავ მითხარი
-უკეთესია ქიმია არაა საჭირო მხოლოდ მედიკამენტები და სავარაუდოდ ბევრიიი ბევრი დასვენება დროზე და ეხლა რომელია-საათს დახედა-3საათზე ადრე გაღვიძებული არ გნახო დროზე პალატაში სირბილით ჰოპ ჰოპ
დიტო პალატისკენ სწრაფი ნაბიჯებით გაემართა. შევიდა შიგნით და დაწვა, მამამისი შევიდა.
-გითხრა გიამ?
-ხო რო მომატყუე დაწვენაზე
-სხვანაირად არ დამთანხმდებოდი. პეპელას გიკეთებ
-ხო კაი მიდი მაინც ვიძინებ
-მერე ანალიზს გიღებ იმედი მაქვს არ ვიპოვი ნარკოტიკს შიგნით
-ს
-დიტო! ხუმრობაც არ გაბედო ამაზე. მოკლედ ასე რომ ვთქვათ, დაისვენე. ანი ნახე?
-კი მამა და ჩემ გარდა და ნიკას გარდა არავინ ახსოვს.
-ესეც რამ არის. კარგია რომ ახსოვხარ მაგრამ ამ ოჯახთან მე კონფლიქტი არ მინდა შეეშვი ანის. ანდროს არ გაეჩხირო თვალში გთხოვ
-რას ქვია არ გავეჩხირო თვალში მამა.
-იმას ქვია.
-მეგობრებს ვერ ამირჩებ
-ოჰ კარგი კარგი გეყო ეხლა-მალე გაუკეთა პეპელა და გავიდა ოთახიდან. დიტოს მალევე ჩაეძინა.
ანდრო და ლაშა ექიმთან ლაპარაკის მერე სულ გაგიჟდნენ. ექიმი ჯერ არავის უშვებდა ანისთან. ანიმ კონვერტი აიღო დიტოს მიცემული, ფრთხილად გახსნა და ამოიღო ნაწერი
,,ალბათ საუკეთესო დრო არაა რომ ჩემ პრობლემებზე განერვიულო... რაღაცის თქმა მინდოდა მაგრამ ალბათ ისევ არასწორი დროა. ანი მე გეუბნებოდი რომ არ მოკვდები თქო და არ მოკვდი მაგრამ ისეთ სიცოცხლეს რა ვუთხარი როდესაც შენი ახლობლები არ გახსოვს, თუ გყავს. ჩემი თავი ვიგულისხმე არ გეწყინოს. შეილება ბევრჯერრაღაც ისეთს ვამბობ რაც გეჩვენება თავხედურად მაგრამ ეს სხვა რამეა... რაც გინდა ის დაარქვი გინდ სიმართლე, გინდ ბანალური ფსიქოლოგიური არგუმენტი რომ მე ცხოვრებამ დაღი დამასვა. ეს ასე არაა მე თავხედი ნამდვილად არ ვარ. მოკლედ გითხარი რომ არ მოკვდები და არც მოკვდი იმედი მაქვს ასე დარჩება მაგრა მე ეგეთ სიცოცხლეს სიკვდილს ვამჯობინებდი. ისევ შენ არ გგულისხმობ’’
ანის გაეღიმა ამ წერილზე, დიტო ზედმეტად შეფარვით, ხაზს ვუსვამ კიდე ზედმეტად შეფარვით რაღაცის შეპარებას აპირებდა ანისთვის. ანი კი ამას ისევ ვერ მიხვდა და ამას უბრალოდ დიტოს ჩვეულ იდუმალებას მიაწერა. თავი ასტკივდა, რაღაც სურათები დაუტრიალდა თავში. დრო როდესაც მანქანა დაეჯახა, ერთადერთი გრძნობა შიში რადგან ვერ იხედებოდა ვერსად , ფიქსატორში ესვა კისერი და ვერ მოძრაობდა. ვერ ხედავდა ვერავის ნაცნობს და ცალი ყურით არაფერი ესმოდა. მეორეში კი ცუდად. ვერც ტიროდა,ვერ ინძრეოდა, ყვიროდა მაგრამ ამას ყვირილი არ ერქვა უფრო ხავილი. უამრავი ხალხი ირგვლივ ტრიალებდა. თავი საშინლად იგრძნო, აი ცოტახანში კი ნემსების ჩხვლეტა ნამდვილად იგრძნო. გამოაფხიზლა ექიმმა.
-ანი? ანი კარგად ხარ?
-დ-დიახ
-რა დაგემართა
-ავ..არიის მომენტი გამახსენდა
-რა? ეს ხომ ოპერაციამდეც არ გახსოვდა... როგორ... კარგი რა გაგახსენდა
-კონკრეტულად არაფერი უბრალოდ საავადმყოფოში რო პირველად შემიყვანეს ის მომენტი, არაფერი მესმოდა,პარალიზებული ვიყავი ყველა მე დამტრიალებდა მაგრამ მე ვერ ვხედავდი ფიქსატორის გამო მერე ნემსები და არაფერი.
-ესეც რაღაცა... ანი შენი ძმები არიან აქ შემოვუშვათ?
-ნიკა?
-ლაშა და ანდრო
-არ მახსოვს აზრი არ აქ
-როგორც გინდა არავინ გაძალებს
ამ დროს ანდრო მაინც შემოვარდა.
-გთხოვთ დატოვეთ პალატა!
-არა, ჩემი დაა მე მისი მეურმე ვარ სანამ გადავიყვანე აქედან შენ დატოვე პალატა.ლაშა შემოდი
ლაშა შიგნით შევიდა და ექიმი გავიდა.
-ანი? გახსოვართ?
-არა
-არაუშავს... გაგვიხსენებ. ნიკა გახსოვს?
-კი. რატომღაც.
-საერთოდ არაფერი გახსოვს?
-დიტო და ნიკა
-დიტო რა პონტში ახსოვს-გაცეცხლდა ლაშა
-მშვიდად თავს თუ ვერ აკონტროლებ-ანდრომ კარზე მიუთითა
-ვაკონტროლებ
-ხოდა დაჯდა
ლაშა ჩამოჯდა ანის საწოლზე.
-ავარიის დღე მახსოვს
-გახსოვს? მაგ დღეს მეც ვიყავი მანდ(ანდრო)
ანიმ თვალები დახუჭა სცადა რაიმე მაინც გაეხსენებინა და სულ ამაოდ. ანდროს რაღაც ჩაწყდა შიგნით მაგრამ არ შეიმჩნია რადგან ლაშაც ცუდად გრძნობდა თავს, მას რომ რაიმე სისუსტე გამოეჩინა ლაშა კიდე უფრო უარესად იქნებოდა და ნიკაზე ხო ლაპარაკი არ ჰქონდა, ისიც კი არ იცოდა თვითონ სად იყო ამიტომ გააგზავნა რატი მის საძებნელად.
-შენთან არავის უშვებენ გინდა ეგრე დარჩეს?
-რავი ოღონდ გამაფრთხილონ
-კარგი ბაზარი არაა
-დიტო?
-დიტო აქ არაა -ლაშამ მოატყუა
-ა არაუშავს წავიდა?
-კი. რამე ხო არ გინდა?(ანდრო)
-არა იყოს. ექთანს დაუძახეთ თავი მტკივა
ანდრომ ღილაკს მიაჭირა თავი, ექთანმაც წამალი მისცა. ანდრო გავიდა და მთავარ ექიმთან მივიდა. გიასთან.
-ბატონო გია, მე მინდა ავკრძალო ერთი პაციენტის შესვლა ჩემი დის პალატაში
-კი რა თქმა უნდა
-დიტოსი
-რატომ?
-უბრალოდ. დამპირდით რომ არ შეუშვებთ
-კარგით. ექთანს გავაფრთხილებ
-მადლობა
ანდრო დაბრუნდა შიგნით.
-ნიკა სადაა
-გაცივდა მაღალი სიცხე აქ შენი ოპერაციის დროს ჩაეძინა სკამზე და მერე სიცხემ აუწია
-აა... სახლში როდის წამიყვანთ?
ანდროს გაეცინა-ჯერ კიდე არა ანია, 1თვე ალბათ მინიმუმ აქ იწვები.
-კაი დავიძინებ
ანდრო და ლაშა გავიდნენ.
-ბიჭო ესეთი სუსტი მე ჯერ ანი არ მინახავს მართლა ესე უნდა იყოს?
-ლაშა ექიმებს ნუ ასწავლი ახალი გამოღვიძებულია ცოტა მოძლიერდება. მე დიტოს ავუკრძალე ანის პალატაში შესვლა
-ანიმ რო გაიგოს მოგკლავს
-არ ვახსოვარ არ მომკლავს
-ანდრო... ცეცხლს ეთამაშები
-ჩამქვრალ ცეცხლს. წამო ეხა იმ დებილს მივაკითხოთ უეჭველი მეგობრებთან წავიდა ღამე ისევ დაბრუნდება ცუდად და მერე უნდა წაიღოს ტვინი.
-ოჰ ანდრო უკვე დედას გამსგავსებ
ანდრომ თავში წამორტყა-გაიმეორე კიდე და ნეპტუნს მიმამსგავსებ
ლაშას გაეცინა და გაჩუმდა. მივიდნენ სახლში და შესაბამისად ნიკა არ დახვდათ, დაურეკეს და ტელეფონი გათიშული ჰქონდა. საღამოს კარზე კაკუნი გაისმა, ლაშა მივიდა. ლიკა და ანდრო სამზარეულოში ისხდნენ. ლაშამ კარი გააღო და ოდნავ ხმადაბლა დაიყვირა.
-ნიკა რა ჯანდაბა დაგემართა რაარი ეს!
ანდრომ მაინც გაიგო და კართან მივიდა. ნიკა სახეზე სუ დასისხლიანებული იყო და მუცელზე ხელი ედო ისიც სუ სისხლიანი ჰქონდა. მალე მიიყვანეს და სავარძელზე დააწვინეს, ლიკამ შეკივლა ნიკას დანახვაზე.
-რა ვუყოთ
-რა ვუყოთ ლაშა და საავადმყოფოში წავიყვანოთ რეებს მეკითხები!!!
-არ...ა საავადმ...ყოფოში არა.
-რა არა შენ ხო არ გააფრინე აქ რა ვქნათ
-არა სა..ავადმყოფოში-ნიკა ჩააფრინა ანდროს საყელოში
-კაი ხო დაწყნარდი. ლიკა იცი დამუშავება ამის?
-კი სამედიცინოზე რისთვის ვსწავლობ. ეხავე
ლიკა სამზარეულოში გავრდა და ბინტი მოიტანა. ოდნავ დაბნეულმა დახედა ჭრილობას და მარჯვნივ გაიხედა თითქოს რაღაცას იხსენებსო. მერე ჯერ გაუწმინდა ჭრილობა დაუმუშავა და გადაუხვია, მერე სახეს მიხედა. ცოტა რო მოძლიერდა ანდრო მივიდა.
-ეხა უარესად არ უნდა გცემო? რა დაგემართა ვინ იყო დროზე თქვი
-არავინ სკოლაში პროსტა ვიჩხუბეთ ბიჭებმა
-ეხა მე გაჩხუბებ მაგრა ვინ იყო თქო!!!!
-ანდრო წყნარად-ლიკამ მხარზე ხელი დაადო
-ლაშა ლიკა გაიყვანე ოთახიდან
ლაშა და ლიკა გავიდნენ.ლიკა დაემშვიდობა ანდროს და წავიდა
-ნიკა ამოღერღე თორე ვერ გადამირჩები
-აუ არაფერი თქო ვახ რა დედასავით ჩამაფრინდი
-ამოიღე მეთქი ხმა!!!
-... გამანებე მეთქი-დაიყვირა ნიკამ
-დედა შ**** გოგოს გამო? ვინაა კაი არაფერს ვიზამ მითხარი-უკვე დაწყნარებულმა თქვა და აიღო სიგარეტის ღერი-ვინაა ჰა თქვი ეხა
-გოგოა
-ეგ მიხარია რო გოგოა. ვინაა
-ჩემი კლასელი
-მერე?
-რა მერე მიყვარს და იყავი ეგრე
-ხოდა რა ქვია შე ჩემისა ამოღერღე ეხა ესე გევედრო და დაგიჩოქო?-მოუკიდა და მოწევა დაიწყო
-ნინო.
-ძმებმა გცემეს?
-მამამ
-რა?? შენ სუ გამოშტერდი? ან იმხელა კაცი გამოშტერდა? რა გააკეთე ესეთი... მოიცა არ მითხრა რო მაგის სახლში
-არა ტო პროსტა ვაკოცე დამშვიდობების დროს სკოლაში და დაგვინახა და მეცა
-აუ დასაბრედი ხარ რა ნიკუშ რა გოგოებს ირჩევ... ვაახ. რა გვარია
-ჯაფარიძე
-აუ ჩემი, ვის გადამყარე ტო. ეგ ღა მაკლდა. კაროჩე დღეს და ხვალ შენ ესეთ მდგომარეაობაში ანისთან ფეხს არ ადგამ, ანისთან კი არა სანამ ეგ არ შეგიხორცდება თუ მართლა საავადმყოფოში არ გინდა ეგდე აქ
-აუ კარგად ვარ ერთი ნაკაწრი
-დაგჭრა?
-არა ფრჩხილი მოუხვდა
-და რა ეხლა შენ მეუბნები რომ არ ვცემო?
-ვაახ 50წლის კაცს ხო არ ცემ რა დაგეტაკა გამო****?
-წესიერად თორე უარესს გაგიკეთებ!!!
კარზე ზარი გაისმა.
-ვინ ჩემი ფეხებია ეს?-ანდრო გავიდა და კარი გააღო. ოდნავ მოხუცი კაცი დახვდა.
-სხვაგან მოხვდით-ის იყო ანდროს კარი უნდა მიეხურა ცხვირწინ რომ კაცმა დაიკავა
-შენ ალბათ ანდრო მეც ეგეთი უხეში ვიყავი
-ვინ გნებავთ ბატონო ავადმყოფი ძმა და და მყავს სახლში ფული არ მაქ
-ლაშას მოუვიდა რამე? ანი როგორაა?
-ვინ ხართ ვაფშე საიდან იცით ამათი სახელები
-მე მამათქვენი ვარ შვილო
-გეშლებათ-ანდრომ ირონიულად გაიცინა, პირთან ხელი მიიტანა და ისევ შეხედა მოხუცს-მამაჩემი ქათამივით შეშინდა დედაჩემის დაყვირებაზე და სახლიდან წავიდა და დიდიხნის უკან დაგვტოვა
-ანდრო, შემომიშვი შიგნით და ყველაფერს აგიხსნი
-ანდრო ვინაა?-გაისმა ნიკას ხმა უკნიდან
-ეს ჩემი სახლია
-რომლის ყველაფერს ჩვენ ვიხდით!!!
-ანდრო
ლაშა გამოვიდა და კართან მივიდა.
-ვინ ბრძანდებით
-ქათამი-გაუღიმა ანდრომ ძმას-ეხლა ჰქენი სიკეთე დაბრუნდი ნიკასთან
-ლაშა როგორ გაზრდილხარ შვილო
-შვილოო? მთვრალი ბრძანდებით?
-ეჰ დედათქვენმა როგორ ჩანერგა თქვენში ჩემზე ზიზღი
ლაშა ვაფშე გაფითრდა.
-შემოდით
ლაშა, ანდრო და მოხუცი შევიდნენ მისაღებში სადაც ნიკა იწვა.
-ნიკა? რა დაემართა
-ნიკა ეს ქათამია
-მამაჩვენი?
-ანდრო გეყო-ოდნავ ხმას აუწია მოხუცმა
-მოიცა... ის რო გაიქცა?
-არ გავქცეულვარ დაჯექით და ყველაფერს მოგიყვებით
ლაშა დაჯდა. ანდრომ არ მოუსმინა და ლაშამ მაიკაზე მოქაჩა პატარა ბავშვივით და დააგდო სავარძელზე.
-ვიცი ძალიან დიდიხანია არ გინახივართ
-ხო სადღაც დააგვიანე ესე 13-14წელი
-ვიცი მაგრამ ამისთვის მიზეზი მაქ შვილო, დედათქვენმა ამიკრძალა თქვენთან მოახლოება და დამემუქრა რომ 100%მეურმეობას აიღებდა თქვენზე რადგან მე მას ვუღალატე
-არ მიკვირს დედაც შენაირი ვირია
-მაინც ანდრო წესიერად დედაშენზე. ხოდა გამაგდო არ ვიცოდი რომ დავბრუნებულიყავი ალბათ გეტყოდან რომ ვუღალატე არ მინდოდა რომ ესეთ პატარებს ესეთი ტვირთი გეზიდათ..-შეწყვიტა და თითქოს რაღაც გაახსენდაო-ანი სადაა?
-ანი მამიკო-ირონიულად მიმართა ისევ ანდრომ-სადაა და საავადმყოფოში ოპერაცია გადაიტანა
-რატომ? რა დაემართა?-მოხუცს თვალებზე ცრემლი მოადგა
-რა და მამიკო.
-ანდრო გეყო.-გაბრაზდა ლაშა-შარშან ავარიაში მოყვა დაინვალიდდა და ახლა რომ გამოკეთდეს ოპერაცია გავუკეთეთ
მოხუცი ძლივს იკავებდა თავს
-და შენ?-ნიკას გახედა
-მე ვიჩხუბე მეგობრებთან
-კლასიკური ძველი ტყუილი მეგონა იტყოდი დავეციო-გაიცინა მოხუცმა ნიკაც ოდნავ აყვა მაგრამ ატკივდა ნაიარევი და გაჩუმდა
-და რა ეხლა უნდა გაპატიოთ ვიტიროთ ერთად ვითომ გაპატიეთ და ვიცხოვროთ დიდხანს და ბედნიერად?-ისევ არ მოეშვა ანდრო
-მე ამას არ გთხოვთ უბრალოდ თქვნი ნახვა მინდოდა როცა გავიგე რომ დედათქვენი საქართველოში არ არის დეიდათქვენისგან
-დეიდაჩვენი შენგან და დედასგან განსხვავებით დღემდე გვეხმარება და ეხლა ანისთან ერთახდ საავადმყოფოშია. საჭმელს გვიკეთებდა და დედასავით გვეპყრობოდა ერთი პერიოდი სანამ მეურმე არ გავხდი ამათი და ამის შემდეგაც გვეხმარება. მაგდაზე უკეთესი არაფრით ხარ
-ვიცი და არ გთხოვთ გამიგოთ მომენატრეთ ანდრო დამიჯერე.
-ვერ დაგიჯერებ.
-კარგით...
-სად ცხოვრობ?-ჰკითხა ლაშამ
-3ოთახიანი ბინა მაქვს ვაჟაზე.
-ცოლი გყავს?-ახლა ნიკამ წამოიწყო საუბარი
-არა
ანდროს თითქოს ესიამოვნა ეს.
-რას იტყვით?
-რაზე
-მაქვს უფლება ანი რომ ვნახო?
ლაშა და ნიკა დაფიქრდნენ ანდრომ კი პირდაპირ უპასუხა.
-ანის მეურმე ვარ და არ გაძლევ უფლებას
-გასაგებია...
-ანდრო გეყო. რათქმაუნდა
-შენ არ წყვეტ ლაშა-გაბრაზებული წამოფრინდა სკამიდან ანდრო
-ჩემი წასვლის დროა
მოხუცი კარამდე ლაშამ მიაცილა.
-მარტო ცხოვრობ?
-არა, ჩემ ბიძაშვილთან ერთად.
-აა... ნომერი დატოვე დაგიკავშირდები და ანის განახებ.. .იქნებ შენ მაინც... გაუხარდეს შენი ნავა
-მადლობა შვილო მაგრამ ანდროს ზურგს ვერ ვაქცევ
-მე დაველაპარაკები
-მადლობა
დაუტოვა ნომერი და წავიდა. ლაშა გაბრუნდა ოთახში.
-ანდრო გინდა თუ არა მამაჩვენია სუ რო სისხლია მოისცა და ხორცი ამოიძრო მისი შვილი ხარ.
-ლაშა შენი მორალების კითხვა არ მინდა გირჩევნია თერმომეტრი თუ რაცაა მოიტანო და ამ იდიოტს მიხედო ადგება და პირდაპირ საავადმყოფოში მიმყავს მე ექთნების დასაქირავებელი ფული არ მაქ რომ მოუარონ არ გაჩერდება და თოკით მივაბამ პირდაპირ სავარძელს
ანდრო გავიდა სამზარეულოში და კარი ისე მოაჯახუნა ლამის ჩამოვარდა.
-ააუ ტიპს რა ნერვოზი აქ
-გაჩუმდი შენ ვაფშე ვისთან იჩხუბე
-ჩემმა შეყვარებულის მამამ მცემა ჰა ეხა იხარხარე და იყავი
-აუ ჩემი რა ყ*** გადაეყარე რა გოგოა იმედია ღირს მაინც
-კაი გოგოა.
-რა ცოლად მოგყავს?
-რა ცოლი ტო შენ სუ ხო არ გა******
ანდრომ თავი გამოყო სამზარეულოდან
-შენ ბიჭო კიდე დაილაპარაკებ ეგეთი ტონით ვაფშე აგახევ სიფათს წესიერად ელაპარაკე შენი უფროსი ძმაა და არა ყ** ან ბ*** გაიგე?
-გავიგე რა გინდა შენ
ანდრო შებრუნდა ისევ.
-სწორს გეუბნება ტონი შეცვალე. რა ქვია რა გვარია
-ნინო ჯაფარიძე
-აუ რა გვარს გადაგვკიდე ტოო.. ეგენი შიშკები არიან თან მაღალ თანამდებობებზე დგანან... აუ ჩემი.
-აუ დამანებეთ რა ნაცემი მოვედი და კიდე მიმატებთ ვაფშე ანისთან მართლა მაგდაა?
-კი ანდრომ გააგზავნა.
-აუ მაგდას დაურეკეთ რა მერე აქ მოვიდეს
ისევ ანდრო გამოვიდა
-მაგდა შენი ექთანი არაა-სიგარეთი ჩააწვა საფერფლეში და მერე ლაშას მიუბრუნდა-იმ ს*** არ შევარჩენ ამის ცემას. რა ვუყოთ
-დაველაპარაკოთ თუ ვცემოთ
-ეეეე მოიცა რა დაანებეთ თავი ჩემი შეყვარებულის მამაა ტო დამშორდება თქვენ გამო
-არ დაგშორდება. კი მარა შენ ვერ დაარტყი ერთი შე ჩმორო?
-50წლის კაცისთვის ტოო? იცი რამხელაა?
-ნიკა აგახევ სიფათს თქო ნუ მელაპარაკები აქ ძველი ბიჭისავით. კაროჩე ლაშ ეს საქმე ჩვენ დონეზე მოგვარდება და არა აი ამ იდიოტის. დაურეკე ეხა მაგდას სანამ ტვინი წაიღო
-ანდრო შენ სერიოზული ნერვოზი გაქ
-თქვენ ხელში რა იქნება აბა-ანდრო ოთახში გავიდა