-სად იყავი დეა? სილ სველი ხარ
-არასდა ,ხომ იცი წვიმა როგორ მიყვარს და ვსეირნობდი.
-შედი ოთხში გამოიცვალე არ გაცივდე .
ხო სულ დამავიწყდა , მე(მედეა) დეა მქვია .18 წლის ვარ. მყავს ერთი და და ძმა(არაბიოლოგიური)მაგრამ ის ჩემთვის ყველაფერია მთლი სამყაროა.ამ ფიქრებში გართული შევედი საააბააზნოში. ცხელი წყავლი ყველაფერია.არ ვიცი რამდენი ხანი ვიყავი მაგრამ დედაჩემის ხმამ გამომაფხიზლა.დეააა ჩამოდი საჭმელი მზადაა.სააბაზანოდან გამოვედი და ჩემს ოთახში შევედი,თმა გავიშალე და ქვემოთ ჩავედი
-მოხვედი დე?
-ხო. არ მშია მე
-არ შეიძლება ასე (დედა)
კაი წავედეი მე ჩემს ოთახში ავალ .ჩემს ოთხში შევედი და ტუმბოზე დადებულ ტეელფონს დავხედე სამი მისქოლი მქონდა.უცხო ნომერი იყო თვი დავანებე.
სოციალურ ქსელებს ხშირად არ ვიყენებ მაგრამ ეხლა რატომღაც მომინდა fb ზე შესვლა .მაგრამ ისეთი არაფერი არ ხდება .ცოტა ხანში ლეპტოპი დავხურე, და დავწექი.ჩემს ფიქრებთნ მარტო.როდის ჩამეძინა არ მახოსვ მაგრამ მობილურის ხმამ გამაღვიძა
-გისმენთ .ვუპასუხე ნამძილარევი ხმით
-უკაცრავად ასე გვიან რომ გაწუხებთ მაგრამ თუ შეიძლება ხვალ შევხვდეთ.
-ვინ ხართ ?
-მე თქვვენ მიცნობთ ხვალ შევხვდებით .ნახვამდის .
საერთოდ აღარ დამძინებია. დილით 9 სააათზე გამეღვიძა,ავდექი სააბაზანოშ შევედი ჩავიცვი დახეული ჯინსი თეთრი მაისური და კედები .სკლიდან დაგვითხოვეს მე12 კლასელები ვართ და ხო ფსიქოლოგირზე უნდა ჩავაბარო ძალიან მაინტერსებს ადმიანის ფსიქოლოგია. ფიქრებიდან მობილურის ზარმა გამომიყვანა
-გისმნეთ დიახ ,კარგი შევხვდეთ .ტაქსი გავაჩერე და ერთ ერთ კაფეში შევედი
-მარჯობა (მე)
გამრჯობა მოკლედ მე მწერალი ვარ მარიამ არაბული და რაღაც მინდა გთხოვო.მინდა რომ შენი და ვასკას რომანის შესახე მომიყვე ყველფერი .
გაკვირვებული უსმენდა დეა ეს ის ამბავია რომელის ხსებაზეცც დეა იკრგება, ქრება სადღაც უსსასრულობაშ მიდის არა არ გაგიკვიდეთ მართლაც ასე ხდება .
გაკვირვებული ვუსმენდი ნუთუ ვის რაში უნდა აინტერსებდეს ჩემი ისტორია რომელის არც თუ ისე დიდი ხანი გაგრძელდა .რეალობაში გოგონას ხმას გამოვყავარ .
-მისმენთ ? (მარიამი)
კი გისმნეთ,მაგრამ იცით ვერ ვხვდები ვის რაში უნდა აინეტესებდეს ჩემი ‘ისტორია’’
-მე მაინტერესებს და საზოგადოებას რომელსაც,მხოლოდ ერთი კითხვა აქვს, რატომ დაშორდნენ ერთმანეთს?