მოსალოდნელი საფრთხე (თავი 8)

იცი, ინტელექტუალ მამაკაცზე სექსუალური არაფერია... წიგნი რომ უჭირავს და მთელი გრძნობით ფურცლავს, ნებისმიერ გამობერილ კუნთზე მეტად მიზიდავს.. შენ კი, ბოლოს რა წაიკითხე ? რამდენჯერ გამოგატანინე წიგნი, მაგრამ აზრი ?

შეუძლებელი არაფერია

შეუძლებელი არაფერია მე ემილი ვარ მოკლედ მოგიყვებოთ ჩემ უაზრო და მოსაწყენი ცხოვრების შესახებ . ერთხელ როდესაც მე დედა და მამა მივდიოდით სამოგზაურით უეცრად როდესაც თვალები დავხუჭე ირგვლივ ყველაფერი ნისლში იყო დაფარული როდესაც

შეუძლებელი არაფერია ( თავი პირველი )

საღამოს ცხრა საათია, წვიმა თხეშით მოედინება. ნისლივით გადაჰკვროდა ღამისფერ ცას შავი ღრუბელი. ელვა დაიკლაკნებოდა ცაზე, გამაყრუებელი, საშიში ხმით. ოცდახუთ წლამდე ახალგაზრდა გოგონა, ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარი გაჰყურებს ლამპიონებით განათებულ ქუჩებს.

არაფერია

არაფერია, ყველაფერი ისევ გაივლის ვარდებს თუ არა იასამნებს დავუწყებთ კრეფას,სისულელეა, რა აზრი აქვს შეცვლას ამინდის სულში ხომ მაინც გაგრძელდება წვიმა და სეტყვა.არაფერია თუ ტკივილი ყელში წაგიჭერს,ყულფმორგებული თუ გაასწრებ ტკივილის მორევს

არაფერია მარადიული!

ქალაქ თბილისში ცხოვრობდა ორი რადიკალურად განსხვავებული მეგობარი. ისინი ბავშვობიდან იცნობდნენ ერთმანეთს. გოგოს ანი ერქვა, ბიჭს კი ლუკა. ანის ძალიან უყვარდა ლუკა, მაგრამ თავისი გრძნობების გამხელას ვერ ბედავდა. ბოლოს როგორც იქნა გადაწყვიტა, რომ

შეუძლებელი არაფერია (1)

ისევ ერთი და იგივე, არ შემიძლია ამდენს ვეღარ გავუძლებ. ეს სამყარო უკვე მეუცხოვება, არ უნდა დავბადებულიყავი საერთოდ; ასე აჯობებდა. რაც დავიბადე სულ პრობლემები მაქვს და ყველაზე დიდი პრობლემა ერთი წლის წინ დამატყდა თავს, როცა ავარიაში მოვყევი,ექიმმა

მარადიული არაფერია,სიყვარულიც კი.

მივდარ,სად ? არ ვიცი ამ კითხვაზე პასუხი არ მაქვს უბრალოდ მინდა სადმე მოწყვეტილ ადგილას წავიიე.ცოტა ხნით ყველას და ყველაფერ გავექცე.მოგონებები? მოგონებად რჩება. გავრბივარ წვიმა მასველებს მაგრამ რა მოხდა ? მე ხომ მიყვარს წვიმა არა ,მე ვგიჟდები წვიმაზე

სამუდამო არაფერია (თავი 5)

ბოლო მომენტები მიტრიალებს თავში, და საშუალებას არ მაძლევს რომ გავიხსენო რა მოხდა. მხოლოდ მისი ტუჩების გემო მახსოვს, ბოლოჯერ რომ შემეხო და ისევ ამიფორიაქა გული. შემდეგ კი მხოლოდ სიბნელეა. არვიცი რა მჭირს, მინდა რომ თვალები გავახილო, გავიხსენო, მაგრამ

სამუდამო არაფერია (თავი 4)

-ვიცეკვოთ? - თავს ვუქნევ და მივყვები. ჩემს ხელს მის ხელში მალავს ხოლო მეორეთი წელზე მეხვევა. მის სუნთქვას პირთან ვგრძნობ, თავი ჩახრილი მაქვს, ტირილი მინდება, თუმცა არა. არ გავტყდები, ძლიერი უნდა ვიყო, არმივცემ ჩემს თავს

სამუდამო არაფერია (თავი 3)

-გაეთრიეეეეე. დამანებე თავიიი. ნუ ყროყინებ გასკდა თავი. - მაგრამ მაიც არ წყევტს, იცის რომ ასე ნერვები მეშლება. -i need to know now. know now can you love me again? – კივის მთელ ხმაზე. ბოლოს საბანს ვიძრობ სიმღერა ვრთავ, ძლივს სიწყნარეა, უკან