მე და იოანე. ტიალ მინდორზე. ეს იყო ჩემთვის დიდი ბედნიერება. ჩვენ ისეთი ბედნიერები ვიყავით, წინ ცისარტყელა გადაჭიმულიყო და ზემოდა. დაგვცქეროდა. იოანემ შემომხედა და კოცნა დააპირა, მაგრამ ერთმა ფაქტმა შეუშალა ხელი.
გამომეღვიძა.
ეს რა სიზმარი იყო? სიზმრებიღა მაკლდა.
სააბაზანოში შევედი და გადავივლე. სიზმარზე ვფიქრობდი. ნეტა ამხდარიყო ეს ყველაფერი. ყველაფერს დავთმობდი, მაგრამ.
-დეე გამო ისადილე-დამიძახა სამზარეულოდან ინგამ
-ახლავე დეიიდუნა
-დილამშვიდობისა ნათესავებო-გავიხუმრე- რაკარგია ჩემთან რომ ხართ, მა როგორ ხარ, როგორ გეძინა-შევეკითხე სახეაბრწყინებულად მამას
-კარგად ლიზა, ოღონდ შენთან ვიყო და საერთოდ აღარ დავიძინებ
მივვარდი და ჩავეხუტე.
-მიყვარხარ მა-ვუთხარი დიდი სიყვარულით მამას
-მეც ლიზა
ვისადილეთ, ნათესავობას დავემშვიდობე და მაშას გავუარე. სიზმარის შესახებ მოვუყევი. ჯერ გაოგნდა შემდეგ კი გაეცინა
-კაი რა რაგაცინებს-ცხვირი ავიბზუე მე
-ეგეთები ნუღარ გესიზმრება გთხოვ
-აუ წადი რა-გამეცინა მე- აუ გოგო სადმე გავიდეთ რა დღეს
-ხო მაგის თქმა მინდოდა მოკლედ მე,სანდრო,იოანე,საბა და გიო მივდივართ კლუბში საღამოს, წამოხვალ?
-არვიცი მაშკა
-გოგო მამაშენთან ხოარგექება პრობლემა, უთხარი მეგობრები მივდივართო.
-არა მამიკო რაშუაშია, უბრალოდ..ჩასაცმელი არმაქვს-ამოვღერღე მე
-წამოდი
-სად
-დროზე წამოდი თქო ვაა-მომახალა მაშკამ
გარდერობი გააღო
-რაცგინდა აიღე
-კიმაგრამ ხოიცი რომ არმიყვარს თხოვრებები
-თუსაჭირო გახდა შეგიყვარდება, ჩემი აზრით ეს მოგიხდება-და ხელში შემაჩეჩა დეკოლტე შავი მოკლე კაბა.
-აარა მააშა ეს ძაან მოკლეა, აი ეს?-გავუწოდე წითელი რომელიც ძაალიან მომეწონა
-კი ეგეც წავა, მოდი მეც რამეს წითელს ავარჩევ
-მოდი აგარჩევინებ
ორივემ წითელი ულამაზი კაბები ავირჩიეთ. საღამოსთვის მზად ვიყავით, ჩემს უკან ზურგი ამოჭრილი ქონდა, მაშკამ კი დეკოლტე აარჩია, ლავიწებიც ულამაზესი ქონდა და, კანფეტ
საღამოს მოვემზადეთ კლუბისთვის, იოანემ გააჩერა სადარბაზოს წინ მანქანა
-ამას აქ რაუნდა-გაკვირვებული ვკითხე მაშკას
-მარტო მე ხომარ უნდა გავერთო-გაეცინა მაშკას
-ოხ მაშკა მახარაძე მოგკლას უნდა ადამიანმა-გადავიხახარე მე
-ჩაჯექი მაშკა, ვა ცხვირი შენც მოდიხარ?-გაეცინა იოანეს
-ცოტა კორექტული იყავი იოანე-გავუღიმე მე
-ვა ამან დასერიოზულება როდის მოასწრო-გადახედა გაკვირვებულმა მაშკას
მაშკას გაეცინა
ჩავჯექით. მთელი გზა არავის ამოუღია ხმა. კლუბში მივედით.
-პასპორტები გთხოვთ-შესასვლელთან
ჯერ მაშკამ აჩვენა, მერე მე
-უკაცრავად, ვერ შეგიშვებთ 17 წლის ბრძანდებით, აქ კი 18 წლის ზემოთაა.
ჩემთანაა გაუღიმა იოანემ
-ვა იოანე ჩამოხვვედი?
-ჰო ვახო ბიძია
-ვა როგორ მოგვანატრე თავი ბიჭო, გვესტუმრე. ესენი შენთან არიან ესეიგი. შედით კაცო მიდით.
-ვა რახალხი მოვიდნენ- შესძახა კლუბში მყოფმა სანდრომ
გიოც და საბაც იქიყო.
-მოგიყვანეთ გოგოები
-სპასიბა ძმა
-ვა იო ამ კაცს საიდან იცნობდი?-შეეკითხა მაშკამ
-მამაჩემის ძმაკაცია-გაეცინა იოანეს
ძალიან მაგრად ვერთობოდით, სკამზე ჩამოვჯექი, დავიღლილმა როდესაც გვერდით იოანემ მომიჯდა
-კარგად ერთობი?-მკითხა ოდნავ მთვრალმა
-ძალიან
-წამო რა გარეთ.
-აუ კაი რა მთვრალი ხარ.
-აუ კაი რა არ მაწყენინო გთხოვ- და უსაყვარლესი ზღვისფერი თვალებით მომაშტერდა
ცდუნებას ვეღარ გავუძელი, ვიცოდი რომ ცუდს არაფერს მაკადრებდა და გავყევი.
-რალამაზია არა ღამით ცა-შემომხედა
-ძალიან
ეს მომენტები დრამა ფილმებში მინახავს, მაგრამ არა ნასვამი ბიჭით.
-აუ ლიზა რაღაც მინდა გითხრა.
გული ამიჩქარდა
-გისმენ
-იცი, როდაგინახე რასმივხვდი?
-რას?-ინტერესით ვკითხე იოს
-იმას რომ ყველაფრისდა მიუხედავად ცხოვრება უნდა გავაგრძელო, რომ შემიძლია მყავდეს გვერდით შენნაირი ადამიანი და გამიხალისოს ყოველი წამი-და შემომხედა.
ვიცოდი რომ სიმართლეს არამბობდა მაგრამ მაინც მიხაროდა.
-ახლა შენ ხარ მთვრალი და არიცი რას ამბობ.
-კაი რა გთხოვ, ადამიანი მთვრალი როცაა სიმართლეს ამბობს. მართალია ლიზა სიმართლეს ამბობს, ლლიზა მომწონხარ, ლიზაა-მიყვიროდა იოანე
-დამშვიდდი ლაზარე, გთხოვ
-არა ნუმამშვიდებ, შენ არ მოგწონვარ? ვიცოდი რომ არავინ არ შემომხედავდა, მეხომ ერთი ამპარტავანი ნაბი*ვარი არსება ვარ. მეხომ თორნიკეს ცხოვრება დავუნგრიე-ამბობდა ტირილის მყოფი იოანე
-რასნიშნავს თორნიკეს ცხოვრება დაუნგრიე?
-მე არარაობა ვარ გესმის? მე ვარ, არვიცი რავუწოდო თავს, ჩემთავს ვერვიტან-და ტირილი დაიწყო
უბრალოდ გული დამეწვა როდესაც ასეთი იოანე დავინახე
-დამშვიდდი გთხოვ, დამიჯერე ძალიან კარგი ადამიანი ხარ, გთხოვ წავიდეთ.შენი მშობლები სახლში არიან?
-ოჯახი არმიხსენო გთხოვ,მამაჩემს ვერვიტან, მძულს მისი ბრალია ყველაფერი, მისი ბრალია თორნიკე, თორნიკე ყველას ბრალია. მე ვერვიტან ჩემს ოჯახს ლიზა. არც მათი ფული მინდა, არაფერი მინდა მათი-ცრემლები ღაპაღუპით მოდიოდა და ვერვასწრებდი მათ მოწმენდას.
-იოანე დამშვიდდი გთხოვ კარგი? წამოდი ახლა სახლში წაგიყვან.
-არმინდა სახლში, შენთან მინდა გთხოვ არდამანახო მათი სახეები. გთხოვ არდამტოვო-მეხვეწებოდა და თან მიყურებდა. აღარ მქონდა ძალა, ცოტაც და მეც ვიტირებდი მისი შემხედვარე. თურმე მდიდრებსაც ქონიათ მისებური გასაჭირი.
-იო დამშვიდდი გთხოვ, გთხოვ ასეთს ვერგიყურებ.
ნელნელა მშვიდდებოდა იოანე. თავი დამადო და იმწუთასვე ჩაეძინა.
მის თმებს ვეფერებოდი, ვფიქრობდი ყველაფერზე.ოანეზე ვფიქრობდი.
-ამათ აქ რაუნდათ-გაეცინა მაშკას-გოგოო-აღვიძებდა მაშა ლიზას
ლიზამ თავი წამოყო.
-აუ ჩამძინებია. აუ გთხოვთ რა სახლში წავიყვანოთ.
-რახდება გოგო ?- შეშინებულმა შემომხედა მაშკამ
-ოე იოანეე- შეაქანა გიომ
-გთხოვთ არ გააღვიძოთ. გზაში მოგიყვებით მოკლედ.
როგორმე მანქანამდე მივიყვანეთ ფორთხილით და მანქანაში ჩავჯექით.
-ახლა დაწვრილებით მოგვიყევი რამოხდა-დაქოქა მანქანა გიომ
ყველაფერი მოვუყევი გარდა თორნიკესა.
-ჰო რაღაც პრობლემები აქვს ოჯახში- თქვა სანდრომ
-რა პრობლემები?-შევხედე სანდროს გაკვრივებულმა
-არაფერი ისეთი. მაგას მე სახლში მივიყვან და მოვალ 10 წუთში.
-აუ ლიზ დარჩი რა ჩემთან, მარტო ვარ სახლში დედაჩემი შუაღამით მოვა, სამსახურში საქმეები აქვს, და მამაჩემი დღეს მთელი ღამით უნდა იმუშაოს. ამიტომაც სახლი ჩემს განკარგულებაშია-გაეცინა მაშკას
-არვიცი ინგა რას იტყვის-მოვიღუშე მე
-მოიცა
დარეკა,ილაპარაკა,გათიშა
-ღამის პერანგს მე მოგცემ-გამომხედა მაშკამ.
კორპუსამდე მიგვიყვანეს ბიჭებმა
სანდრო გადმოვიდა მანქანიდან
-არაა საჭირო პატარავ გაცილება, ლიზა მყავს ვერხედავ-გადმომხედა მაშკამ
-წამოდით- ბიჭებო 5 წუთში ჩამოვალ.
აგვაცილა სანდრომ და დავრჩით მე და მაშკა სახლში მარტო.
გამოვიცვალეთ, გადავივლეთ ტანზე, ცოტახანი ვიჯექით ისე რომ არცერთს ხმა აღარ ამოგვიღია.
-ეს ამბავი ისე არ ჩაივლიდა რამე რომ არ მოეროშა იოანეს-ჩამოაგდო თემა მაშამ
-მოვწონვარ
-რაა-გაოცებული სახით შემომხედა მაშკამ
-ჰო. მაგრამ არმჯერა, ის ხომ მთვრალი იყო
-სიმთვრალეში უფრო ბევრ სიმართლეს ამბობენ იცოდე მაინც-გაიცინა მაშას
მხრები ავიჩეჩე და ფანჯარაში გავხედე.
-თორნიკეზე მითხარი რა რამე-ავბუზღუნდი მე
-გთხოვ რა ნუ მაიძულებ. საჭიროდ თუ ჩათვლის თვითონ გეტყვის.
-მოკვდა?
-გოგოო-დამიბრიალა თვალები მაშკამ და გაეცინა- წამო რამეს ვუყუროთ
-წამო- ავყევი მეც
-მაკულატურა
-ვუყუროთ
ფილმს ვუყურებდით და საერთოდ არ გვეძნებოდა, აი დამთავრდა თუ არა მაშინვე ჩაგვეძინა
..............................................................................................
-ბიჭო დღეს რავქნათ?-შეხედა გიომ ბიჭებს
-წამო გოგოები აკვაპარკში წავიყვანოთ- გაეცინა სანდროს
-არა, მეზარება დღეს-თქვა იომ-წამო კლუბში, ნაცნობიც მყავს და ლიზასაც შეიყვანენ.
-ბაზარი არაა-დამეთანხმა საბა
-მიდი გადაურეკე მაშკას შეატყობიე
-ლიზას?-იკითხა იოანემ
-ლიზას მაშკა ეტყვის რა, ხოიცი ჩვენ არ დაგვთანხმდება
-ბაზარი არაა
საღამომდე შევარჩიეთ ტანაცმელი და თემა სანდრომ ააგდო
-იო, ლიზა მოგწონს?
-მერამდენედ მეკითხები ტო, კი კარგი გოგოა.
-ესეიგი მოგონწონს იოო? - შემომხედა გიომ
-აუ ჰო კაი მომწონს მერე-შევხედე ბიჭებს
-არაფერი ძმაო, მაგაზე უკეთესი რაარის-გაუბრწინდათ სახე ბიჭებს.
გამიხარდა, მეგონა დამიწყებნდენ რაპონტია მაშკას დაქალი რო მოგწონსო.
-გიო ძმურში არგამიტეხო მიდი გგოგოებს მიაკითხე-თხოვა სანდრომ საბას
-მე მივაკითხავ-თქვა იოანემ
-ოპაა.-გაეცინა სანდროს-კაი მიდი მიდი და გელობით ჩვენ იქ
მაშკას კორპუსთან მელოდებოდნენ.ლიზამ დამინახა თუარა მაშკას რაღაც უთხრა.
-ჩაჯექი მაშკა, ვა ცხვირი შენც მოდიხარ?-ავხარხარდი მე
-ცოტა კორექტული იყავი იოანე-და ნაგლურად გამიღინა
რასაყვარელი ხარ ლიზა ეგეთი სერიოზული თქო უნდა მეთქვა მაგრამ.
-ვა ამან დასერიოზულება როდის მოასწრო-და მაშკას გავხედე.
მაშკას გაეცინა.
მერე მამაჩემის ძმაკაცი შემხვდა იქაც მოვაგვარე. შევედით. ძალიან მაგრად ვერთობოდით. იმდენი დავლიე , ისმახსოვს მივედი ლიზასთან და გაკვრით მახსოვს თორნიკეზე რომ მელაპარაკებოდა, მეტი არაფერი.
მეორე დღეს ყველფრის გახსემებას ვცდილობდი მაგრამ ამაოდ. სიმართლე რო მეთქვა ლიზასთვის? მასხომ წარმოდგენა შეეცვლებოდა ჩემს ოჯახზე.

აბა როგორიაა ^^