.........................................
ლიზას დავემშვიდობეთ და გავაგრძელეთ გზა.
-აუ მაგარი ბავშვია რაა- თქვა სანდრომ
-ჩემი დაქალიაა
-ისე იო შენთვიის ცუდი არიქნება-გაეცინა გიოს
-რა წვეტიანი აზრები გაქვთ
მაგრამ სულაც არ ქონდათ წვეტიანი. ლიზა მომწონდა მაგრამ გამბედაობა არ მყოფნიდა რომ ეს მეთქვა, მას რომ უარი ეთქვა?
-აჰა გასაღები და ჩაგაბარე მანქანა საღსალამათი ხედავ?-გაეცინა გიოს
-მომე მომეე
-აბა ჰე ბიჭებო, სანდრო იცოდე რომიხვალ დამირეკე
-დედაშენსაც ხოარ დავურეკო, ისე მამაშენიც კაი აზრია
-წადი ახლა და წაიყოლე შენი ხუმრობები.
დავრჩით მე და მაშკა
-აუუ უკვე მომეწყინაა...-აბუზღუნდა მაშკა
-ვა მაშკა მოწყენილი არასდროს მინახავს
-კაი გაჩეეე
-აუ რაუნდა გითხრა, გთხოვ ლიზას ნომერი ჩამაწერიე რო მოვიკითხო ცხვირი როგორ აქვს.
-კაი რა ჭიანჭველა გახადე სპილოდ, მაგრამ აჰა მაინც
სახლში მისვლისთანავე მივწერე
-ცხვირი როგორ გაქვს
დარწმუნებული ვიყავი მიხვდებოდა
-კარგად, მოგიკითხა
ამ გოგოს იუმორის მოზღვავება სჭირს.
-ნუ მაიმუნობ, დაისვენე
-შენის ნებართვით
გადავიქნიე ტელეფონი და თვალები დავხუჭე, წარმომიდგენია შეყვარებულები რომ ვყოფილიყავით, დავკლავდით ერთმანეთს. აუ ისე ძაალიან საყვარელი იყო. ძალიან ბევრი გოგო შემხვედრია, ლამაზი , მაღალი, ტანადი, მაგრამ ლიზას მაინც სხვა ხიბლი ქონდა.
აწკარუნდა ტელეფონი
-ჩემი ნომერი საიდან გაიგე?
გამეღიმა
-სუპერმენი ვარ
წავშალე
-მაშკას უმადლოდე
-მაშკას ვიცი რასაც ვუზამ
გამეცინა. ტელეფონში ლიზას ნომერი ჩავიფიქსირე და ნომერს დავაწერე „ცხვირი“
............................................................................................
ტელეფონზე ზარია
-აეგდეე შენ ძილისგუდავვ.
რასაყვარელი დაქალი მყავს.
-რაგინდა მაშკაა რასმერჩი
-გოგო 10-ია საათი გამო რაა სადმე გავიდეთ
-სად გავიდეთ
-სადმე, რამდენი ხანი არ ვყოფილვართ მარტო სადმე
-კაი ჩავიცვამ და გამოვალ
-გელოდები
ჩავიცვი ლურჯი მაისური და ჯინსის შორტი.
-დეე მე მაშასთან ერთად კაფეში მივდივარრ, გკოცნიი
-მიდიი ლიზა მეც გკოცნი
-მაშა სადარბაზოს წინ ვარ გელოდები
-ჰო მოვდივარ
დავჯექი და ველოდებოდი.
-წავედით-მომახარა მაშამ
კაფეში დავჯექით და კაპუჩინო კრუასანით შევუკვეთეთ
-აი როგორც დაქალი მითხარი. იოანე მოგწონს?
-კი
-რაა?მართლაა-გაოცდა მაშკა
-ხო
-საღოოლ შენ რაა
-რაიყო გოგო რატო არუნდა მომწონდეს ძაან საყვარელია.
-ხოო, გუშინ ნომერი მთხოვა შენი
-თვითონ გთხოვაა?
-ხო არუთქმია?
-არა მეგონა შენმიეცი
-არა გოგო რა მეე თვითონ მთხოვა
აიი ძაალიან გამიხარდაა
-მას მოვწონვარ?
-ნეტა შენი ნომერი რატო გამომართვა? იქნებ დეიდაშენი მოწონს და გიმალავს-გაეცინა მაშას
-იმიტორო მოეკითხა როგორ მაქვს ცხვირი
-ჰოაბაა
- და ან ძმა ყავს?
-ყავდა. თორნიკე.
-გარდაიცვალა?
-არა. იოანეს არუყვარს ამთემაზე საუბარი. თუსაჭიროდ ჩათვალე შენ აუცილებლად გეტყვის
-გასაგებია..
რაღაცეები ვილაპარაკეთ მაგრამ აზრს ვერ ვგებულობდი. იმაზე ვფიქრობდი თურამოუვიდა თორნიკეს.
-კაი აბა წავედი მე მაშკა, აბა შენიცი საყვარელო
-მიდი ლიზზ
სახლში მივედი და..
-მამაააა
-ლიზაა როგორ მომენატრე ჩემო საყვარელო
-მამა მეც ძალიან მომენატრე-ცრემლებს ვეღარ ვიკავებდი
-ჩემო საყვარელო რამდენი ხანი არ მინახიხარ
-ახლა უკვე 2 კვირით აქ ვარ ჩემო სიცოცხლევ. როგორ მომენატრე ლიზაა
-ჩემო მამიკო.-ტიროდა ლიზა
-ლიზა ნახე რა ჩამოგიტანე-ცოტახნის მერე
-მამა ხოიცი რო არმიყვარს ეგეთები
-ვიცი მაგრამ ნახე რალამაზი ყელსაბამი ჩამოგიტანე
ვერცხლის ყელსამაბი ანგელოზით
-ეს დედაშენია, მინდა სულ ატარო, არასდროს მოიხსნა
-დიდი მადლობა მამა, ეს დაუვიწყარი საჩუქარია-აღტაცებას ვერ მალავდა ლიზა
-არაფრის ლიზა
ასე ვესიყვარულებოდით ერთმანეთს მთელი დღე. თორნიკე საერთდ გადამავიწყდა მაგრამ დაწოლოსთანავე დავიწყე ფიქრი თუ რამოუვიდა.ტელეფონი ავიღე
-თორნიკეს რა მოუვიდა იოანე?
-ვინგითხრა თორნიკეზე და რაიცი
-მაშამ, კითხვაზე არ გიპასუხია.
-თუმეკითხები ესეიგი არაფერი იცი.ჯობია ეს ასე დარჩეს
-კიმაგრამ რატო არ ამჟღავნეებ?
-ასეა საჭირო
-გასაგებია
მის სიჯიუტეს საზღვარი არ ქონდა. მაგრამ მაინც, რამოუვიდა თორნიკეს?
...............................................................................
მთელი დღე უაზროდ გავატარე, საბამ გამომიარა რაღაც უაზრო საქმე ქონდა. მერე მამაჩემთან ერთად რაღაც საქმეზე ვმუშაობდით. მოკლედ საერთდ არყოფილიყო ესდღე ჯობდა მაგრამ ღამით აზრი შემეცვალა
ტელეფონი აწკრიალდა
-თორნიკეს რა მოუვიდა იოანე?
რაა? ამან საიდან იცოდა? ნერვები მომეშალა ძალიან, რათქმანდა ვიცოდი ვინც ეტყოდა მაგრამ მაინც მივწერე.
-ვინგითხრა თორნიკეზე და რაიცი
-მაშამ, კითხვაზე არ გიპასუხია.
ვთქვი. ოხ მაშაა, გნახავ შენ.
-თუმეკითხები ესეიგი არაფერი იცი.ჯობია ეს ასე დარჩეს.
-კიმაგრამ რატო არ ამჟღავნეებ?
უკვე ნერვები მეშლებოდა, არმინდოდა ცუდად მიმეწერა რამე ნერვებაშლილზე.
-ასეა საჭირო
-გასაგებია
თორნიკე. ჩემი მოუნელებელი ტკივილი.