,,კი’’
,,ო რა მშრალი პასუხი მომწერე თბილი სიტყვა დაგენანა?’’
,,კიი მივაგენი დიტო’’
,, კაი ხო მიდი დაიძინე მძინარა’’
,,საავადმყოფოში ხარ?’’
,,საავადმყოფოში შენ ხარ, არ ვარ არა. მოვრჩი დღეს. სანამ ისევ საშინლად არ ვიგრძნობ თავს ანუ რო ვკვდები იქამდე არ მივდივარ ისევ’’
,,ოპტიმისტობაზე კიდე მე მელაპარაკებოდი?’’
,,შენ რაც გჭირდა ამას დაავადება არ ერქვა. ეს ავარიის მერე შედეგი იყო. გადარჩენა შეილებოდა, ჩემი რა ვთქვა მიდი დაიძინე ბოთე’’
,,გულქვა’’
,,ძილის დროა ნუ მეკამათები’’
ანიმ აღარაფერი მიწერა და მართლაც დაიძინა. დილით თავზე ლაშა დაადგა.
-ანი ადექი სკოლაში დაგაგვიანდება
-აუ მეზარება გადახტი რა
-შენთითონ გინდოდა სკოლა ეხლა ადექი და წადი. დროზე
-აღარ მინდა მართალი იყო ანდრო არ უნდა ვიარო
ანდრო შემოვიდა.
-უნდა იარო. დროზე ადექი
-რომელი საათია
-8. დროზე-ანდრომ წამოაყენა ხელით. მერე ორივე გავიდნენ. ანიმ ჩაიცვა ჯინსები და ბრეტელებიანი მაისური. მერე გავიდა სამზარეულოში ყველა მაგიდასთან იჯდა და ჭამდა.
-ვა... როგორ ყველა ერთ მაგიდასთან? და არავის ეჩქარება სამსახურში. მე არ მომიმზადებია ლაშას მომზადებულს არ გავს. ლიკა?
-ხო.
-დაეტყო ამ სახლს ადამიანის ხელი. არ მშია მე ჩავიცმევ და გავალ
-ანი დაჯექი-გამოსცრა კბილებში ლაშამ, პირველად ნახა ესე გაბრაზებული და მაშინვე დაჯდა. წინ პური და ნუტელა ედო და კიდე ბევრი ტკბილეული. ჭამა დაიწყო, აიღო ერთი პური და თხლად გადაუსვა ნუტელა.
-სულ ეს არის ანი? ისედაც საშინლად გამხდარი ხარ(ანდრო)
-როდიდან დაიწყეთ ჩემ ფიგურაზე ზრუნვა(ანი)
-ნუ მელაპარაკები ეგრე ტონი შეარჩიე. ვის მიყავხარ დღეს(ანდრო)
-დათიმ გამოგივლიო(ანი)
-დღს სახლში დროზე მოდი რა. რამდენი ხანია ერთად არ ვყოფილვართ(ანდრო)
-ვეცდები-ანი წავიდა საავადმყოფოში დიტოსთან იქ ვიღაც ბიჭი და გოგო იყვნენ. დიტომ მაშინვე დაინახა ანი და დაუძახა
-შემო დროზე
ანი შევიდა დიტო ფეხზე იდგა და სიგარეტი ხელში ეკავა, მერე წელზე ხელი შემოხვია და დაიკავა.
-ეს არის ანი, ანი ეს ჩემი ძმაკაცია ლექსო, ჩემი ყოფილი ქეთა.
-ა სასიამოვნოა ქეთა-ანი ეხლა მიხვდა დიტოს რატომ ეკავა ესე ძლიერად, მერე გაუშვა და კართან დადგა ისეთივე სერიოზული გამომეტყველებით თან ეწეოდა და ანის არ აცილებდა თვალს. თითქოს მის ნებისმიერ ნაბიჯს აკვირდებაო მერე როგორც იქნა ხმა ამოიღო.
-სკოლას აცდენ?
-ხო.
-არ გინდა საატესტატოები გექნება მიდი მე კარგად ვარ
-არა იყოს დაიკიდე
დიტომ ანის ქურთუკს და ჩანთას ხელი დაავლო და ანის კარისკენ ანიშნა დანარჩენებს კი დაემშვიდობა და დიტომ ანი სკოლაში წაიყვანა თავისი მანქანით. სკოლის შენობასთან ლაზარე დახვდა. მანქანასთან მივიდა.
-ეს ვინაა
-ჩემი მეგობარი
-რომელი
-ლაზარე
-ვინაა
-ჩემი ყოფილი
-რა პონტში გნახულობს
-ვაიმე დიტო რა იყო?
-არაფერი. აბა შენ იცი
-კაი მადლობა პაკა
-არ გააცდინო რა დამპირდი გამოგადგება ეს
-კაი ხო. წავედი
ანი გადმოვიდა მანქანიდან და ლაზარესთან მივიდა.
-დაა შენ ყოველდღე უფრო ბევრ ბიჭთან ჩანხარ.
-ეს დიტოა
-ა ეს ის დიტოა შენ რო ტვინი წაიღე მიყვარსო
-როდიის?
-არ გახსოვს? მთვრალი იყავი
-როდიის?
-ვღადაობ. მარა ვიცი რო გიყვარს. მე ორასჯერ გთხოვე შერიგება და არ შემირიგდი ამ ტიპს ნაშები ყავს და შენ გკიდია. ვაფშე ალექსზე რას შვები
-რა უნდა ვქნა ისე ტეხავს როცა შენი ორი ყოფილი შენი კლასელია
-ეეე
-ბეეე. შევედით რა არ დავაგვიანო
***
საღამოს ანი სკოლის მერე მივიდა სახლში. ყველა დახვდა. დათიც იქ იყო. სახლში დათის არ მიუყვანია. ოთხივე სასტუმრო ოთახში იდგნენ და ხელები ჰქონდათ გადაჯვარედინებული
-რა ხდება?(ანი)
-რა რა ხდება სად იყავი(ლაშა)
-სად ეგდე უფროსწორად ეხლა ესე მოგმართო? უხეშად? დაგსაჯო? კუთხეში დაგაყენო?(ანდრო)
-აღმოჩნდა რომ დათი გარტყმაშიც არ იყო შენ რო სკოლაში უნდა წაეყვანე(ნიკა)
-ანი სად იყავი(დათი)
-არსად სკოლაში.
-მერე მიხვედი მანამდე?(ლაშა)
-რა გინდათ ხო მივედი
-რა რა გვინდა გოგო შენ აზზრზე მოდი!!!(ანდრო)
-ანდრო ნუ უყვ...(ლიკა)
-ლიკა ჩუმად შენ!!!
-ანდრო დაწყნარდი(დათი)
-კაროჩე ეხლა ანი მომისმინე დაიკო, ფეხს არ გაადგამ ჩემ გარეშე არსად. გინდოდა ესეთი მოქცევა ბაზარი არაა, დაიწყე ტყუილი,სიგარეტის მოწევა, სკოლის გაცდენა რაღაცეების დამალვა ხარაშო გავითვალისწინებ. დასჯილი ხარ 1 კვირა.
-რაა? დასჯილი? ანდრო არასდროს დაგისჯივარ
-ხოდა ეხლა დაისაჯე მიხვდები მალე შენ საქციელს. ოთახიდან ფეხს არ გამოადგამ
-მაგრამ...
-ანი გააკეთე რასაც გეუბნება დროზე!(ნიკა)
ანი შევიდა ოთახში გაბრაზებული და კარი მოიჯახუნა. ანდრომ ლამის მოკლა შევარდნას აპირებდა მაგრამ მისმა ძმებმა დაიკავეს.
-რა უნდა ვქნათ(ლაშა)
-არაფერი ეგრე ადვილად გაგზარდეთ შენც და ნიკაც ანისი არ გამიჭირდება.
-ანდრო არ გინდა ჩხუბი(დათი)
-ვიცი როგორც უნდა მივხედო ნუ მასწავლით ეხლა თქვენ. რასაც იმსახურებს იმას მიიღებს. მორჩა. ლიკაა! წავედით ექიმთან
ლიკა გამოვიდა.
-ანი სადაა
-ოთახში
-შევალ დაველაპარაკები
-არ გინდა ვაგვიანებთ
-მაგრამ ანდრო
-არ გინდა თქო ჯიუტობს და არ მისმენს იყოს ესე. არცერთმა არ გაბედოთ მაგასთან ლაპარაკი
ანდრო და ლიკა წავიდნენ. ცოტახანში ლაშაც და დათიც წავიდნენ. ანი სამზარეულოში გავიდა ყავის ასაღებად.
-ან, რას შვები?
-რას უნდა ვშვებოდე
-კაი რატო ბრაზდები ეგრე. ეხლა მართლა ღირსი იყავი რო დაესაჯე.
-ანუ შენც ეთანხმები
-რათქმაუნდა
-რაც არ უნდა გთხოვო არ გამიშვებ?
-არა. სულ ტყუილად. ვერც გაიპარები
-მადლობა დიდი
-არაფერს. კაი მოდი რა ჩემთან
-არა. შენც ანდროსნაირი ტირანი ხარ-ანი დაბრუნდა ოთახში ნიკას გაეცინა და ტელევიზორის ყურება განაგრძო. მეცადინეობდა როცა დიტომ დაურეკა.
-ალო?
-არ მნახავ ანი?
-ვერა.
-რატო
-ანდრო არ მიშვებს
-რა პონტში
-რა პონტში და თქვა რომ დამსაჯა იმიტომ რომ პირველი გაკვეთილი გავაცდინე იდიოტი
-ჩემი ბრალია ჩემ გამო გააცდინე, ეგ გეთქვა
-არ ვეტყვი რო გაიგოს რომ მე ვიცი შენზე ამიკრძალავს შენთან ურთიერთობას
-რატო
-ეს უბრალოდ წამომცდა. დაიკიდე
-არა მითხარი
-არ მცალია ანდრო მოვიდა მემგონი კარგად ხარ?
-კი. მერე ვილაპარაკოთ
დიტომ გათიშა. ანი მეცადინეობდა და ცოტახანში ანდროც მოვიდა. დაუძახეს ანის სავახშმოდ ის კი არ გავიდა. მერე ანდრო შემოვიდა ხელში ფოდნოსით და მაგიდაზე დადო. მერე სკამით შემოაბრუნა ანი და მის პირდაპირ საწოლზე ჩამოჯდა.
-რატო არ ჭამ
ანი ხმას არ იღებდა
-მესმის დაგსაჯე მარა იშიმშილე თქო არ მითქვამს. ისედაც ახალი გადატანილი გაქ ოპერაცია და კიდე ერთი დაგრჩა. ანი, რა ვქნა ეხა ჩხუბი დავიწყოთ და მე ძალით გაჭამო თუ? ეხა მაგ სიჩუმით რაც არ უნდა იყოს ვერც თავს შემაცოდებ და ვერც ნერვებს ამიშლი. ამით მარტო შენ თავს ვნებ. არ მოგიხსნი ამ სასჯელს. იმიტომ რომ უნდა მიხვდე შენ შეცდომას რამდენადაც არ უნდა გეზიზღებოდე ეხლა. მომენატრა შენთან ერთდ დროის გატარება. იმას მაინც არ მეტყვი სად იყავი?
-არა
-რამე ცუდი დააშავე?
-არა
ანდრო ჩაფიქრდა, თავი დახარა თითქოს ანის აარიდა თვალებიო და ფიქრობდა ეხლა კითხვა დავუსვა თუ არაო. მერე უცებ თავი აწია და ანის თვალებში ჩახედა იქნებ რამე ამოვიკითხოო მაგრამ ქვა სახე ჰქონდა. დიტოსგან ნავარჯიშები.
-დიტო ნახე?
ანის თვალები გაუფართოვდა, და ნერვულად დაეწყო ხელების კანკალი.ცრემლებს ძლივს იკავებდა. პირველად ეტირებოდა როცა გაიგო რომ დიტო შეილება მომკვდარიყო.
-აანუ ნახე და იცი.
ანიმ უკვე ვეღარ შეიკავა და ატირდა. ანდრო მივიდ და ჩაეხუტა ანის. მერე საწოლში ჩააწვინა და სანამ არ დააწყნარა იქიდან არც მოუცვლია ფეხი.
-აბა დაწყნარდი?
-ხო
-როგორაა
-თვითონ ამბობს რომ კარგადაა
-შენ როგორ გგონია
-როგორ უნდა იყოს კიბოიანი ადამიანი კარგად. როგორ უნდა გრძნობდეს თავს მხიარულად როცა იცის რომ მალე მოკვდება და არაფერი უშველის
-არ მოკვდება ჯერ
-ჯერ... მერე? მერე მოკვდება. ადრე ვუთხარი რა მნიშვნელობა აქვს ადრე მოვკვდები თუ გვიან თქო და ისე დამიღრიალა გული კინაღამ გამისკდა ისე დამელაპარაკა. ეგ მეორეჯერ არ გაიმეოროო ეტყობა ამას დიდი მნიშვნელობა აქვს მისთვის
-რა შენთვის არ აქ მნიშვნელობა ადრე მოკვდები თუ გვიან?
-არ მინდა დიდიხანი ვიტანჯო და ალბათ ადრე სიკვდილი მომინდებოდა
-გააფრინე გოგო?მნიშვნელობა არ აქვს ჩვენთან ერთად რამდენი ხანი იქნები? 30წელი თუ 1?
-ხო მაინც მოკვვდები ესე უფრო ტანჯვით
-შენ აღარაფერი დაგემართება ისეთი რომ მოკვდე. და თუ დაგემართება ისიც 90წლის მერე
-107წლის არ მინდა ვიყო
-წუწუნა
-და მაინც არ შეილება რომ სასჯელი გადავიტანოთ?
-არა
-აბა დიტოს ვერ ვნახავ ერთი კვირა?
-გამოდის ეგრე
-და რამე რომ მოუვიდეს?
-დაგირეკავს სანდრო მე ვთხოვ
-მაგრამ ანდრო!!!
-ანი ნუ დაიწყებ თავიდან და ეხაჭამე მშიერმა არ დაიძინო
ანდრომ აკოცა შუბლზე და გავიდა. ისევ გაცხარებული ანი დატოვა.ანდრომ მართლაც შეასრულა მისი პირობა და ერთი კვირა ანის სკოლის გარდა არ უშვებდა არსად ანიც სასტიკად გაბრაზებული დადიოდა ძმებზე. არცერთს არ ელაპარაკებოდა და მთელი დღე ტელეფონზე იყო ჩამოკიდებული ან დიტოს ელაპარაკებოდა ან კატოს. შაბათ-კვირა იყო გვიან გამოეღვიძა, ანდრო სამზარეულოში იჯდა და ლეპტოპში რაღაცეებს წერდა. ლიკა ყავას სვამდა და ელაპარაკებოდა ანდროს. ანიმაც ყავა აიღო.
-გაიღვიძე?
-მეტყობა რამე ძილის
-ნუ მელაპარაკები ესე
ანი გავიდა სასტუმრო ოთახში იქ დათი, ნიკა და ლაშა იჯდნენ. დათი ხშირად დადიოდა მათთან. რამოდენიმეჯერ შესთავაზეს მათთან საცხოვრებლად გადმოსვლა მაგრამ ერთი და იგივეს იმეორებდა მამას ვერ დავტოვებ მარტო სახლშიო. მათი დედა არსადაც არ ჩანდა მხოლოდ იქიდან ფულს გზავნიდა რაც ევალებოდა რო არ ჰქონოდა ვალდებულება ალბათ არც კი გამოუგზავნიდა. ყველა ფეხბურთს უყურებდა, ანი იჯდა და ამათ აშტერდებოდა. არცერთს ხმა არ გაუცია ანისთვის ან იმიტომ რომ ეხლა მისთვის არ ეცალათ ან ეზარებოდათ მასთან ჩხუბი. ბოლოს მაინც ნიკამ ამოიღო ხმა და ანის გახედა.
-ანი რო ჩაიცვა არა? ხალათით სახლში ნუ დადიხარ
-აბა გარეთ ვიარო?
-მიხვდი რაც ვიგულისხმე. დღეს ჩემი ძმაკაცები მოვლენ
-მოვიდნენ მე აქ არც ვიქნები
-სად მიდიხარ-ლაშაც ჩაერთო საუბარში
-დიტოსთან
-მემგონი დროა ვილაპარაკოთ-ახლა უკვე დათიც მათთან ერთად იყო
-რაზე
-ანი, მისმინე დიტო ავად არის. ნებისმიერ მომენტში შეილება გარდაიცვალოს. შენ 1კვირაში ახალი ოპერაცია გაქვს გადასატანი და დიტო რომ მოკვდეს...
-დიტო რომ მოკვდეს მე სიცოცხლე აღარ მომინდება თუ რა?(ანი)
-შენ არ იცი ეს რა ტკივილია(ნიკა)
-მე არ ვიცი ეს რა ტკივილია და თქვენ იცით?(ანი)
-მე ვიცი-დათიმ ანის თვალებში ჩახედა-ვერ გადაიტან
-დათი ბოდიში მე... არ მახსოვდა(ანი)
-არაუშავს(დათი)
-ანი სანამ დიტო გარდაიცვლება იქამდე მასთან ყოფნა შენ გაგიჭირდება(ლაშა)
-იცით არ მინდა თქვენი ჭკუის სწავლება გასაგებია დიტო შეილება მოკვდეს მაგრამ როდესაც მე უნდა მოვმკვდარიყავი დიტო სულ ჩემ გვერდით იყო მას შეეძლო ეს გადაეტანა?
-შენ დიტო გიყვარს და..(დათა)
-აჰა ესე იგი ამაშია საქმე მე მიყვარს დიტო მაგრამ მას მე არ ვუყვარვარ ეს გგონიათ, იცი ეს თქვენი საქმე არაა. მადლობა რომ ჩემზე ზრუნავთ მივხედავ ჩემ თავს.
ანიმ ადგომა დააპირა მაგრამ დათას ბოხმა ხმამ ისევ აიძულა დამჯდარიყო.
-დაჯექი-მერე მკვლელი სახით შეხედა-მომისმინე მეთქი რო გეუბნები, გაგახსენებ ჩემ სიტყვებს ჩემზე მეტად არ გენდომება რომ დიტო არ მოკვდეს მაგრად მიყვარხარ ანი და არ მინდა დაიტანჯო. ეხა კიდე წადი და პროსტა წამით მაინც დაფიქრდი რა.
-სწორს გეუბნება და მოუსმინე(ნიკა)
ანდრო კართან იდგა და ამ ყველაფერს უსმენდა, მერე კიდე შებრუნდა ლიკასთან.
-მე მეჩვენება თუ ამათ ტვინი მოემატათ? ანის ეუბნებიან რომ დიტოსთან ასე ხშირად ყოფნით კარგი რამ არ დაადგება. მემგონი გაიზარდნენ ეს დათი კიდე რა მაგარი ტიპი ყოფილა, ანის რაღაც მაინც გააგებინეს რაც მე არ შემწევს. მემგონი შეილება უკვე ამათი მიშვება ანისთან რომ დაელაპარაკოს ხოლმე.
-ანდრო, იცი რა საყვარელი ხარ როცა მშვიდი ხარ?
-ლიკუშ ნუ ხარ ესეთი ბანალური-ანდრო მივიდა და აკოცა.
-აუუ როგორ ახერხებ ესე ყველაფრის გაფუჭებას
-კაი ხო. მიყვარხარ
-მეც.
ამ დროს ანი შემოვიდა და ყავის ჭიქა მაგიდაზე დადო.
-ქურთუკი ჩაიცვი გასვლამდე(ანდრო)
ანდროც გავიდა ოთახიდან.
-რა ჩაგიტარეს ლექციები?
-კი დავიღალე. შენ არ იცი ეს რამხელა ტვირთია
-ვიცი 2დიდი ძმა მყავს. დღემდე ნერვებს მიშლიან
-დაა... არ გამაცნობ? იქნებ ამათზე უკეთესები არიან.
-არ არიან. არც ამათზე უარესები
-ჯანდაბა. დიტოს ნახვას მიკრძალავენ
-და რა უცებ არ შეგაჩეროს ამათმა აკრძალვამ ანი ხო გიცნობ
-არ შემაჩერებს მაგრამ ნერვებს მიშლიან. არ მინდა როცა დიტოს მოვიყვან სახლში მოკერილი როჟები დახვდეს.
-ან შენ წადი რა თუ გიყვარს
-მე მიყვარს? საიდან მოიტანე უბრალოდ ჩემი მეგობარია
-კეე კეე. კაი წადი ან
-მიყვარხარ ლიკ. შემდეგზე როდის მიდიხარ ექიმთან? 1კვირაში უკვე სქესს გავიგებთ.
-გამოგყვებიი
-ხო აბა.
ანი ადგა და ოთახში დაბრუნდა მალე ჩაიცვა და მისაღებში გავიდა ეხლა ლიკაც და ანდროც იქ იჯდნენ.
-წავედი მე(ანი)
ანიმ სიგარეტის კოლოფს დაავლო ხელი და წავიდა. ანდრომ არც შეიმჩნია იფიქრა კიდე დავაკვირდები რამდენი ხანი მოიქცევა ესეო. ანი დიტოსთან გავიდა საავადმყოფოში. დიტო მანქანასთან იდგა ეწეოდა და მეგობრებს ელაპარაკებოდა.ლექსოს და კიდე ერთ ტიპს. ანის დანახვაზე გადააგდო. ანი მივიდა მასთან.
-კიბო გაქ და ეწევი?
-ფილტვის ხო არა რა იყო.
-მე მასწავლი არ მოწიოო
-გოგოს არ უხდება-სახეზე ხელით მოეფერა დიტომ და ცინიკურად გაუღიმა
-კაროჩე წავედით რა ჩვენ და დაფიქრდი რა დიტო(ლექსო)
-კაი მიდით აბა
ლექსო და ლევანი წავიდნენ.
-რა ხდება
-არაფერი, რას შვები შენ?
-რავი 1 კვირაში ხო ოპერაცია მაქ და ჯერ მამაშენთან მოვედი
-შემოგყვები მაინტერსებს
-არა დამელოდე
-ვაა მერე და რამე რო არ მითხრა
დიტო და ანი შევიდნენ სანდროსთან და დაჯდნენ.
-1კვირაში გაქ ხო დანიშნული?
-კი
-ფეხებზე ესეც?
-მემგონი კი.
-5დღეში დაგაწვენენ. ანალიზები და პროჩია ირუნდა(და ათასი სხვა რამ. რუს.) მერე ოპერაცია და როგორც კი გამოკეთდები მიდიხარ სკოლასთან რამე პრობლემა?
-არა გამოცდების ნახევარი ჩავაბარე ამ 5დღეში მოვრჩები
-კაი. ოპერაცია ვაფშე არაა სარისკო და არაფრის არ შეგეშინდეს ხო?
-არა არ მეშინია
-მატყუარა-ჩასჩურჩულა დიტომ
მერე ორივე გავიდა.
-სახლში მიდიხარ?
-რავი
-მოიცა რა. ვიცი რო არსადაც არ მიდიხარ და ჩემ სანახავად მოხვედი-ნაგლად გაიცინა დიტომ
-კაი-ანიმ წასვლა დააპირა რომ დიტოს მზერამ შეაჩერა
-რატო მიყურებ ეგრე
-შენი თვალები მევასება.
-აჰა-ანი ისევ გატრიალდა და ისევ დიტომ გააჩერა
-რატო მაწვალებ დიტო?
-გელოდები
-რას მელოდები
-რაღაც უნდა თქვა
-დავრჩე?
-თუ შენ გინდა-დიტომ გაიცინა
-ვეჰეე გავიცინე
-დამპალო. ბოროტო არ შეგეძლო ჩემ ხუმრობაზე გაგეცინა?
-არა
-ანი, გიყვარვარ?
-არა-გაიღიმა ანიმ ეგონა დიტო ეღადავებაო
დიტოს სახე შეეცვალა და გაუქვავდა.
-მე წავალ
-მოიცა რა დიტო
-არა მეჩქარება-დიტო მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა. ანიმ დაურეკა იქნება და გამოვასწორო ყველაფერიო მაგრამ გვიანი იყო. დიტო საშინლად ნაწყენი წავიდა მან ხომ არ იცოდა რომ ანის ეს ხუმრობა ეგონა. მანქანით რამოდენიმეჯერ ლამის ავარიაში მოყვა. ანი ურეკავდა გამწარებული დიტომაც აიღო.
-ალო
-არ მინდოდა მართლა შენი წყენინება
-არ მწყენია
-კაი დაბრუნდი რა
-ანი ტელეფონზე ვერ ვილაპარაკებ მანქანაზე ვარ
-აა კაი
ანიმ გათიშა. ეხლა ანიც ნაწყენი იყო. სახლში დაბრუნება არ უნდოდა და კატოს დაურეკა მაგრამ ის სახლში არ იყო. იფიქრა რატისთან წავალო მარა მას არ შემოვახვევ თავზე ჩემ პრობლემებსო და ალექსს დაურეკა. ალექსი მაშინვე მივიდა და გადმოვიდა მანქანიდან ანი ისევ საავადმყოფოსთან იყო. ალექსი ხშირად იჩხირებოდა ხოლმე პირდაპირი გაგებით მაგრამ არაფერი ეტყობოდა. ფაქტიურად ნარკომანი იყო ანის ეგონა ხუმრობდნენ ხოლმე მაგრამ ამ დღეს მიხვდა რომ არავინ ღადაობდა. ალექსი რომ მოვიდა სრული გაგებით კაიფში იყო.
-ან გინდა შენც? ვაფშე ერთელ რო ცდი მაგარ კაიფში იქნები
-შენ რა გაგიჟდი?
-ტაბლეტების სახითაც მაქ, ნემსებიც, ყველაფერი.
ანი გამოშტერებული უყურებდა ვერ აზროვნებდა იმ წუთში. უცებ უკნიდან ვიღაცამ ანის ხელიდან ტაბლეტები აიღო და სახეში ესროლა ალექსს.
-მომისმინე ალექსს? გააჯვი სანამ დაგბრიდე(დათი)
-შენ ვინ ხარ?
-მე დათი ვარ შვილო შენი კოშმარი გააჯვი სანამ ისე გცემე რომ დედაშენმაც ვერ გიცნოს
ალექსი გაბრუნდა და წავიდა.
-შენ სუ გააფრინე? გაჩხირვაღა გაკლდა სრული ბედნიერებისთვის. ოეე ანი რას ჩადიხარ? მე რო არა რას იზამდი აიღებდი?
-არ ვიცი დათი დამანებე რა
-რა დაგანებო დაგანებებ და ნარკომანი გახდები, ან იმაზე ადრე მოკვდები ვიდრე გგონია. მე მეგონა ანდრო გადამეტებას აკეთებდა მაგრამ როგორც ვხედავ არ ამეტებს. მართლა მკაცრი ხელი გინდა შენ დროზე მანქანაში
ანი ჩაჯდა მანქანაში.
-ანდროს ეტყვი?
დათის ხმა არ ამოუღია
-გეხვეწები ძაან მეჩხუბება არ თქვა რა
-ადრე გეფიქრა
-ანდროს არ უთხრა
-იჩხირები შენც? მიპასუხე
-მე? საიდან მოგაქ
-ეგ პასუხი არაა. ანი უბრალოდ დაგბრიდავ პროსტა. რას ქვია ანდროს არ ვუთხრა და დავუმალო? მერე ნარკომანი რო გახდე? არა უნდა იცოდეს
-კაი რა ნარკომანს ვგავარ?
-როგორც ვხედავ არ გიცნობ.
-კაი გეფიცები ყველაფერს არასდროს გავიკარებ
-არ ვიცი ანი რა.
-კაი გეხვეწები მიჯიგრე რაა არსად არ გამიშვებს ისედაც 5დღეში მაწვენენ.
-კაი მარა რო გავიგო რო შენც იმ ყ***სთან იჩხირები არ გაცოცხლებ ანდრო მონაგონი იქნება
-მადლობაააა
-სადაა დიტო
-აუ რავი მე
-არ მომიყვები?
-დიდ ძმებს მაგას არ უყვებიან
-რატო იჩხუბეთ?
-ვერ მოგიყვები. რას შვება შენი შეყვარებული?
-უმცროსს დებს მაგას არ უყვებიან-გაუღიმა დათიმ